Carmina;

201쪽

μητερ θ' μετερύ, παρά τε μνηστῆρσιν ἴαυον l455 'Ως ἄρ' εφη, και πεῖσμα νεὼς κυανοπ2ώροιο κίονος ξάψας μεγάλης περίβαλλε θόλοιο,

υψόσ' πεντανυσας, μή τις ποσὶν Ουdας κοιτο. ως δ' τα η κίχλαι τανυσίπτεροι, ε πελειαι, ερκει νιπληξωσ6 τόθ' εστήκει ν θάμνω, 470 αυλιν σι ἐμεναι, στυγερὰς ' πεδέξατο κοιτος,

ω αὶ, εξείης κεφαλα εχον, ἀμφι δε πάσαις δειρὶ σι βρόχοι σαν, πως οἴκτιστα θάνοιε ησπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ, οὐτι μάλα δήν.

Melanthii inane supplicium.

- ὁ Μελάνθιον γον αν πρόθυρόν τε καὶ αυλήν. 475 του δ' ακὼ μεν ρῖνάς τε και Ουατα νηλέ χαλκωτάμνον μήδεά τ' ἐξίρυσαν, κυσὶν μὰ δάσασθαι χεῖράς τ' ηδε πόδας κόπτον, κεκοτζότι θυμω. οἱ μεν πειτ' ἀπονιψάμενοι χεῖράς τε πόδας τε, εις δυσῆα δόμονδε κίον τετέλεστο δε εὐγον. 480 αυτὰρ γε προσέειπε φίλην τροφόν υρυκλειαν

sulfur asserri jubet lysses ad lustrandas aedes, et Penelopen cum an cillis bonae frugi ad se arcesSi.

οἶσε θεειον, γρηυ, κακῶν ἄκος, οἶσε δε μοι πυ2,

τὰς κιχηλα λέγει. ἁ δηλαδὴ καὶ αυ-

τῶν χωριζόντων etc. de tribus gene- HOMER ODYss. III. ribus turdorum . Schn ania ad Aristot. H. A. 9, 18, 2. p. 120-22 quos etiam χλας et χάλας vocari, nuctor St

pitabant. Γ, 26 etc. - μίνυνθα, Paululum θ', i5. 475-477. immane supplicium, de quoad , 84 86. hinc Thec critus 5 149.,

annotante Cl. γενοίμαν - Μελάνθιος, sum Melanthius h. e. miserrimus hominum, Peream miserrime. - εκ ρου μ .ι 50 etc. Aen. 6, 94. laniatum cor pore toto Deiphobum vidit, lacerum erudeliter ora ora, an quo ambaS, pulataque tempora raptis Auribust, et truncas inhonest Molnere naves. Cl. 481 - 84. ισε - μέγαρον. τι πεφονευμένων δη των ξίων θανάτου

202쪽

o φρα θεειώσω μέγαρον ου ὁ Πηνελόπειαν ἐλθεῖν νθάδ' νωχθι συν ἀμφιπ0λοισι γυναιξί 'πάσας ' τρυνον δμωὰς κατὰ dῶμα νεεσθαι. 485 To δ' αὐτε προοέειπε φίλη τροφὰς υρυκλεια

, ναι ὁ ταυτά γε, τέκνον εμὼν, κατὰ μοῖραν ειπες' ἀλλ αγε τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ε ατ Ἀνείκω, μηδ' οὐτω ράκεων πεπυκασμένος εὐρεας μους εστ αθ' εν μεγάροισι νεμεσσητὸν ὁ κεν sin.

490 Tὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις δυσσεύς

αγγελέουσα γυναιξὶ, και τρυνέουσα νέεσθαι αἱ δ' ἴσαν ε μεγάροιο δαος μετὰ χερσὶν χουσαι. αἱ μεν ρ' ἀμφεχέοντο καὶ σπάζοντ' δυσῆα, και κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε και μους, 500 χεῖράς τ' αἰνύμεναι τον ὁ γλυκίς με ψος ρει κλαυθμ0s, καὶ στ0ναχῆς γίγνωσκε δ' ἡ φρεσὶ πάσας.

καθαίρειν do κοῶντος τους μιασμοέ ς' δι και διαστείλας κακῶν ακος αυ- τό φησιν - - ἰστέον δε, τι- μόνον διὰ θείου γίνοντο καθαρμοι, ἀλλακα φυτά τινα εἰς τουτο χρήσιμα ην, ἀριστερεῶν γουν, φυτὰν κατὰ Παυσανίαν, πιτήδεto εἰς καθαρμόν. και συς ὁ εἰς τοιαυτά ἐστιν, Ου παρελαμβάνετο - ἐν γλιάδι φαίνεται. fimo apud Apollon inliod Φ. 704., quod miratur Feiih. 1, 6 3. - et σε ὁ μοι πυρ, Eurip. mel. 18. συ δ' . κέλευθον,ει τις βλαψεν ποδι τε βων ἀνοσίφ, ὁ δ καθαρσίν λογὶ Κρουσον δε πεύκην, ἶνα διεξέλθω, πυρός. ibi rodaeus et hunc Homeri locum claudat, et ista

Eustathii in ann ad Il. , 52. Or καιτο s άγνιστικόν χι και ι καθαρ- μοι διὰ πυρὸς ἐγίνοντο. f. eith d. c. πάσας - κατα δῶμα, OmneS, quotquot sunt in aedibus. 488-494. πεπυκασμένος, tectus.1 , 319. Ιl. , 28 etc. - νεμεσσ. εἴη . l. , IO, , 463. - Sch. :θήῖον θεῖον ἄπυρον Plinius Η. . 35, 15. vivum sulfur, quod Graeci a

pyron vocant, nascitur solidum, - trans

lucetque et viret Virg. Georg. 3, 449.: Spumas miscent argenti et sulfura viva. efficaciora haec visa fuerint veteribus ad morbum et aptiora saCris, tanquam intemerata; ceterum haud ignorarunt usum sulfuris πεπυρωμένου. - ἐγ α- ρον nunc ἀνδρῶν sanguine pollutum. cf. 120 257, α , 365 etc. minus recto μέγαρον intelligit γυναικωνίτιν ut v , 236. - δωμα, domum reliquam. idem est δώματα Sequente VerSu.

294. faces ardentes manibus gestare Solebant Servae, cum prodibant e γυναικωνίτιδι, ad Varios Sus. 498-501. ἀμφεχέοντο, circumfundebantur. π, 214. - ὰπ ά οντο ν 35 etc. - καὶ κυνεον - αἰνύμεναι. s. 223. et ibi notata Sch. et

204쪽

Αναγνωρισμὸς δυσσεως προς την γυναῖκα, καὶ των της λάνης διηγημάτων ἀνακεφαλαίωσις, καὶ δυσύεως καὶ ηλεμάχου μετὰ των οἰκείων ξοδος.

205쪽

Penelopen e somno excitat Euryclea, et Ulγssis adventum victoriamque nuntiat.

I ηυς δ' εἰς περῶ ἀνεβήσατο καγχαλόωσα,

δεσποίν ερεουσα ἱλον πόσιν ενδον ἐόντα γούνατα δ' εὐόώσαντο, πόδες δ' περικταίνοντο ' στῆ δ' ἄρ' υπερ κεφαλῆς, καί μιν προς μυθον δειπεν 3 Eγρεο, Πηνελόπεια, φίλον τεκος, τ9α δύαι ὀφθαλμοῖσι τεοῖσι, τά ελδεαι ματα πάντα lηλθ' Odυσευς, καὶ οικον ἱκάνεται, ὀψέ περ ελθων μνηστῆρας δ' κτεινεν ἀγήνορας, οῖθ' εὐν οἰκονκήδεσκον, καὶ κτήματ' εὐον βιόωντό τε παῖδα

Annotationes. Vers 1 4. notavit

E dici ρηὐ et γρηυς per διάλυσιν, non item et νηοῦς et νηῖς, sed illud

tantummodo. - καγχαλόωσα, cachin

Q. ἐρρωμένως βάδιζον - περικταίν οντ ο, quasi πε9εταχύνοντο, nimis accelerabantur, ab περ et ἴκταρ, quod et prope et cito significat, ut refert Monibellus, laudatis Schol. Barnes. et Thesauro l. r. V. ἴκταρ. m. Q.:τπερ tκνοῶντο fort. περεκινουντο),

καὶ περεπήδων, περ o δέον ἐδώδι- ζον Aristarchus apud p. h. V. t αγαν ἐπάλλοιτο, προθυμουμένης μεν αυτῆς βαδίζειν ταχέως, μη δυναμένης δε αλ-λα κατὰ βραχῶ ι τ γῆρας male Ap. φαίνεται τοίνυν το πλῆρες κατὰ υρίσταρχον λικταίνοντο imo ουπερ interpretatus ille est γαν, Sum- sitque verbum κταίνειν, πάλλειν seu Σινεῖν Ceterum ictili comparavit illud Maronis de Barce, Didonis nutrice, Aen. 4, 64 i. illa gradum studio celerabat anili. - στῆ - κεφαλῆς V. ὁ , 803.7-9. , et και οἶκον ἱκάνεται προς σαφήνειαν επῆκται Ου γα πῶς

ὁ ἐλθών ε αλλοδαπῆς εἰς πατρίδα

ortum videtur κακόφωνον illud apud Ero ε ο οἶκον, quod nesci quomodo placuit viris doctissimis. - κήδεσκον Il. ε , 400, ι, 15 etc. , βλαπτον. - 4ὐων τ o τε παῖ δἰ et vim

206쪽

quam pro insana habens regina Increpat; sed rem pro certo amraeautem illam laeta complectitur, singulaque magni operis exquirit.

10 Tn δ' αὐτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια , μαῖα φίλη, μάργην σε θεοὶ θεσαν, δε δύνανται αφρονα ποιῆσαι και επίφρονά περ μάλ' ἐόντα, καί τε χαλιφρονεοντα σαοφροσυνης πiβοσαπι οῖ σε περ εβλαψαν, πρὶν ὁ φρενας αἰσίμη σθα. 15 τίπτε με λωβεύεις, πολυπενθέα θυμόν χουσαν, ταῶτα παρεξ ρέουσα, και εξ υπνου ' ανεγείρεις

hos ος, o μ' πέδησε, φίλα βλέφαρ' ἀμφικαλύψας;

ου γάρ πω τοιόνδε κατέδραθον, ἐξ ου δυσσεῖς ωχε , ποψόμενος Κακοῖλιον ου ὀνομαστήν. 20 λλ ήγε νυν κατάβηθι, και ἀψ ερχευ ἐγαὐόνδε. εἰ γαρ τίς μ' αλλη γε γυναικῶν, α μοι ασι, ταs ελθοso ηγγειλε, και εξ πνου ἀνεγειρε, τω κε τάχα στυγερῶς μιν εγών πέπεμψα νέεσθαι αὐ τις ἔσω ἐγαρον o et osτό γε γῆρας ὀνήσει. 25 Tην δ' αὐτε προσεειπε φίλη τροφος υρύκλεια ' οὐ τι σε λωβεύω, τεκνον φίλον, αλλ' τυμόν τοιῆλθ' Ῥουσείς, καὶ οἶκον ἱκάνεται, ώς αγο ὐεύω, ὁ ξεῖνος, τον πάντες ἀτίμων ε μεγά9οισι.Tηλεμαχος δ' ἁρα μιν πάλαι δεε ενδον εόντα,3 αλλὰ σαοφροσύν)γύι νοήματα πατρῖς κευθεν,

afferebant fila λ , 502. Er τ δε βιῶσθαι πρωτότυπόν ἐστι του βιάζεσθαι. δῆλον δε ως oi μεθ' Oμηρον και ἐπὶ γυναικείας πείρας την λέξιν τί

11 - 18. μάργην, insanam, π, 421.

enim suo more θεὰν pro θεοῖς hoc non acceperim propterea, quod notio mali, quae subjecta est praepositioni παρα per se intelligitur in verbo βλάπτω sed videndum est, an ponendum sitis σε περίβλαψαν, qui te Calde lae

serimi, mente captam. Saepe confusa

stoph. qu. extrem. D ἴδωσιν αυτὀν,ους ἐλῶβαθ', οἱ ξένοι. - cf. ann ad Il. α , 232. - πολυπενθέα, Dertristem. ε 388. - παρ ε ξ ἐρέουσα, falso nuntians Er ἀγγέλλουσα εξω μεν

etc. cf. 348. - ἐπέδησε, devii xit. V. 2M etc. - φίλα βλ. ἀμφικαλύψας ε', 93. - τοιόνδε, tale, sic, vel τοιξιδε ὐπνον. - κατε-

causa etc. - στυγερῶς - νέεσθαι.

*', 374. - οὐ τό et, quod ad hoc quidem attinet peccatum tuum id no- trates dicere solent ii dies Mai. ρδεεν, noverat. l. ν 409 etc. σαο iosis νῖσι pro σαοφροσυνζ, ut

207쪽

0φρ' ἀνδρῶν τίσαιτο βίας περηνορεόντων.

καί μιν φωνήσασ' πεα πτερόεντα προσηύδα '35 H γε δή μοι, μαῖα φίλη, νημεῖτε ενισπε, εἰ τεὼν δὴ οἰκον ἱκάνεται , ς αγορευεις, οππως δε μνηστῆ0σιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφῆκε μοίνος ἐών, οἱ δ' αἰὲν ἀολλέες ενδον μιμνον.

Πν ὁ αυτ προσέειπε φίλη τροφὰς υρυκλεια 40 ου ἴδον, ου πυθόμην, ἀλλα στόνον ἰον ἄκουον κτεινομένων ' μεῖς ὁ μυχῶ θαλάμων εὐπήκτων ημεθ' ἀτυζόμεναι, σανίδες δ' εχον ευ ἀραρυῖαι, πρίν γ' ὁτε δή με σος υἱὀς π μεγάροιο κάλεσσε Tηλεμαχος το γά ρα πατὴρ προέηκε καλέσσαι. 45 εὐρον πειτ' δυσῆα μετὰ κταμένοισι νέκυσσινέσταόθ' οἱ δε μιν έμφὶ κραταίπεδον os δας εχοντες, κείατ επ' ἀλλήλοισιν ἰδοίσά κε θυμὼν ἰάνθης. αῖματι και λύθρω πεπαλαγμένον, στε λέοντα.Jνυν δ' οἱ μεν δὴ πάντες εα χόλείροι θύ0θειν 50 ἀθρόοι αὐτὰρ ὁ δῶμα θεειοὐται περικαλλες, πο μέγα κειάμενος σε δέ με προέηκε καλεσσαι.

ἀλλ' πευ, φρα σφῶῖν εὐφροσύνης ἐπιβῆτον ἀμφοτέρω φίλον τορ, ἐπει κακὰ πολλὰ πέποσθε. νυν δ' ηδη τόδε μακρὰν ἐέλδωρ ἐκτετἐλεσται l55 λθε μεν αυτὰς ζωὰς ἐφέστιος, εὐρε ε και ε,

ἀὶδοίησι κ , 23l, pro υτροσυν , πο lia . praesertim apud Tragicos: poterat λυῖδρί' , Ut δρίη etc. - βίας Ε, ut enim dicere eodem mens; κραταιὰν Ου- β 216, 1 . 117 etc. vulgo: βίην. - ας v. Hermann appendices Vigeri P. γρηὶ π εριπλέχθη, anui circumfusa, 886. - κείατο, ἐκεῖντο. ἐάνθης. anum complexa. ὁ , 549 ζ , 156 etc. 35 - 47. εἰ δ' ἄγε formula dicen 43. versus merito damnatus a nigh-di, cum urgemus aliquid. v. β , 178. - tio, IV et B. nec dubiae ex a, 402. νημε0τες ἔν γ, 10 etc. cf. α , 86. transscriptus carenta eo I. d. et ed. dedi οππως δε pro . q, quod Flor. nec vestigium ejus apparet apud habent libri, errores haud infrequenti, me Scholiastas. quoniam haec opponunturi superioribus 49 43. E: αὐλεά- θορας o, illis εἰ - ἱκάνεται, in quibus μεν iu 238 11 γε τὰς περὶ την αἴθουσαν, 'telligendum est, εἰ - ἱκάνεται μεν. V. γουν τὰς ξω του προδομου, προ αυ- ann. ad ε , AT ita et carebimus τω δὴ τί rim αυλῆ, χθεν καὶ αὐλειαν προς tertium cillat, in eadem sententia. - διαστολὴν των Ἀνδοτ ροὐ θυρῶν Ου ἴδον, ου πυθόμην. asγndeton κειάμενος. ν , 26, π, 2 etc. - αμ- παθητικὼν nus, narrationem rei, quae φοτερω Mart. ν ορ. ἀμφοτέρων. maXimum momentum habet, accelerantis id sacile tuearis, ut sit τῶῖν ἀμφοτέ-- ἀτυζό μεναι, consternatae. λ σων τορ, quod concinnitate quadam 605. - σανίδες δ' εχον ευ ρ. , verborum commendatur nec tamen male

208쪽

diffidit adhuc illius verbis Penelope, caedem procorum a deo aliquo

' δ' αὐτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια ' ,, μαῖα φίλη, μήπω μεγ' πεύχεο καγχαλόωσα. 60 ἐσθα γαρ ῶς κ' ἀσπαστὼς εν μεγάροισι φανείη πῶσι, μάλιστα δ' εμοί τε, καὶ υἱεῖ, τον τεκόμεσθα αλλ' υκ εσθ' ὁ μίθος τήτυμος, αγ09εύεις, αλλά τις θανάτων κτεινε μνηστῆρας γαυοές, υβριν ἀγαύσάμενος θυμαλγέα, και κακὰ εὐγα.

factum Euryclea convincens narrat de cicatrice lyssis, ab se animadversa, nec mori miserrime recusat, si mentiatur.

Tον ' μείβετ επειτα φίλη τροφὰς υρύκλεια '

70 τεκνον μῆν, ποιόν σε πος φύγεν εὐκος Ooόντων, πύσιν ενδον ἐόντα παρ' σχά su οἴποτ' φησθα οἴκαδ' ελεύσεσθαι, θυμὸς ὁ τοι ιεν πιστος lαλλ' γε τοι και σῆμα περιφραθες αλλο τι εἴπω, οίλην την ποτέ μιν sς λασε λευκῶ δόντι. 75 την ἀπονίζουσα φρασάμην, θελον δέ σοι αὐτ1i εἰπέμεν Ἀλλά με κεῖνος λών επὶ μάστακα χερσὶν ου εα εἰπέμεναι πολυκερδίθσι νόοιο.αλλ επευ αὐτὰρ εγών μέθεν περιδώσομαι αυτῆς,

αἴ κέν ' ξαπάφω, κτεῖναί μ' οἰκτίστω λίθρω. .

dubitat tamen Penelope, hospitem revera esse lyssem; ceterum procos occisos visum deSceudit e gynaeceo.

80 Tην δ' μείβετ επειτα περίφρων Πηνελόπεια '

59 - 64. καγχαλόωσα I. - ἀ- ad Il. ι, 324. ceterum f. , 480. σπαστο ς, XV tutus, gratus ε 398 π ολ κε δάησι. sic A. . et 3 alii- ω, 35 etc. - Ἀγχ σσάμενος, indi que apud Cl. , ut o 167, nisi quod ibi gnatus. α 389 β , 7 etc. θυμαλ- est πολυκερδείησιν quam Scripturam γέα acerbam θ' . 472 etc. oas. examinavimus ann. ad , , 231. ceteridie seelenhrankende bosheit codd. D πολυῖδρείησι pro 'ολυῖδρίζ G 70 et , 492. quod recte legitur β', 346., hic autem I, 83. περιφραδές. ita Sebe minus acceptum est cum propterea quod rus indice Hom. vulgo: ἀριφραδες, quae interpretationem sapit, tum quia πολυΠ verba etiam rapud Sophoclem confusa ὁριν habetur in proximis. - m. Q. et sunt, Antig 327 inest autem paulo Sch. ἐμέθεν , εριδώσωμαι πιέ- molestior hiatus in Verbis σημα ἀριφρα- της. περὶ μαυτῆς συνθήσομαι. Il.

209쪽

, μαῖα φίλη, χαλεπόν σε θεῶν αἰειγενετάων δήνεα εἴρυσθαι, μάλα περ πολυῖδριν εο υσαπιαλλ' εμπης ομεν μετὰ παῖδ' εμὼν, φρα ἴδωμαι ανορας μνηστῆρας τεθνηότας, δ' ς πεφνεν.

convenit lyssem Penelope, sed absistit, incerta, mi in mendicus ille

conju SUUS, an non.

85 'Sῖς φαμένη κατέβαιν' περώῖα πολλὰ δε οἱ κῆρ

ωρμαιν ἀπάνευθε φίλον πόσιν ξε9εείνοι, ἡ παρστῆσα κύσειε κάρη καὶ χεῖ9 λαβos σα.

δ' πεὶ εἰσῆλθεν, καὶ πέρβη λάῖνον os δον,

ἰφθίμη παράκοιτις, πεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν. η δ' ἄνεω ὴν στο, τάφος δέ οἱ τορ κανεν 'o φει δ' ἄλλοτε με μιν νωπαδίως σίδεσκεν, 95 λλοτε δ' ἀγνώσασκε, κακὰ χροὶ εχοντα.

et , 34. cf. , 258 etc. - δήνεα, consilia. 289 Il. ὁ , 361. - εἴρυσθαι, τυλίξασθαι, caυere, Vel impedire infra 151. est servare, et similem sensum habet , 268. sed nusquam γνωναι ive εἰδέναι significat, ut persuadere Volunt , Ap. Hesych. V. SClin. V. εἰρύομαι, et inprimis utimanti. Leril. 18. - mendose Sch. πολυ Dὁριν πολυπαθη, πολλὰ εἰδυῖαν scribamus πολυπευθῆ, cui opponitur ὁ - πευθῆς. . , 184. - μεν, Ιωμεν. - μετὰ παῖδ', εἰς SiV προς παῖδα.

ann ad i. β , 323. - τάφος - -κανεν, ut si , 41. μάλιστα δ' μ' ἄλγος ἱκάνει etc. idem a consequente Significat o τάφος αἱρεῖν τινα, velut φ ,122. τάφος δ' ελε πάντας ἰδόντας. ἐν ω πανίως . 3. et S. Tlio in Benitrii vulgo: ε - π1δίως. τ δε νω

ζουσα κ κατασκοπουσα ἐπεγίνωσκεν,

mannUS , , Sic ed. ni. cujus quamvis in talibus nulla sit auctoritas, utar tamen hac occasione, ut hanc formam aliquanto magis commendem quam feci in GrRmm . mpl. nota ult ad . 4. Quippe e codd. Homeri hae potissimum scripturae notatae Sunt, quarum utraque esset ab ἀγνωσσω, quae verbi forma neque analogia Caret, neque auctOritate vide Hesych. in ., tym M. V. ἀγρώσσω, et Si in miam p. ZetZ. Chil. 7, 144. Hujus autem verbi forma in εσκε est Imperfectum iterativum, altera in ασκε, ut ex analogia Verborum Zίπτασκε κρύπτασκε demonstravi, oristus iterativus. Jam γνωσσεσκε esset repetita actio durans, ut θαυμάζεσκον ἄπαντες , 229. quoties Miderent, admirabantur), ενδα Ζηνὶ ρίζεσκον χαιοὶ Il. 249. et similia r hic autem intra breve spatium enelope saepius intuetur lyssem, saepius esse illum negat. Quare sicut ἐσίδεσκε, ita alterum quoque Verbum ab Oristo formasse putandus est poeta. Recte igitur adhaeremus illi ex antiquitate transmissae formae in oκε. Sed si ori Stum praetulit, non apparet, cur formam verbi alias semper sibi usitatam ἀγνοεῖν, unde

recte fiebat γνόοσα, γνοήσασκον, - γνάσαοκον. hoc uno uoco deseruerit.

210쪽

pertinaciam matris reprehendit Telemachus.

- μῆτερ ἐμὴ δύσμητερ, ἀπηνε θυμὀν ἔχουσα,

τίφθ' οὐ τω πατοῖς νοσφίζεαι, οὐδε πας αυτ ὀνεζομἐν μύθοισιν ἀνείψεαι, ου ὁ μεταλλῆς,

100 ου μεν 'Ἀλλη γ' δε γυνὴ τετληότι θυμῶ ανδρὰς ἀφεσταίη, i οἱ κακὰ πολλὰ μογήσας

ἔλθοι εικούτω τε ε πατρίδα γαῖαν J

respondet enelope , esse quaedam signa sibi et USssi solis cognita,

quibus iunc agnoscat.

ν δ αυτ προ σεειπε περίφρων Πηνελόπεια '

Itaque hodie etIam nos, quorum judicio

relicta semper est in talibus optio inter et g non est cur formam legitimaui ἀγνώσασκε, vel si nullis libris uitatur, repudiemus, aliam insolentissimam praeferamus. Ita vir Saga , cujus gententiae non dubitavi subscribere ceterum

vulgo in libris oui et p. E legitur

ἀγνωσσασκε, in . . autem et . - γνωσσεσκε - νένιπεν A. . ceterimenda inVeterata: νένιπτεν. V., , 17.97 - 99. , μῆτερ . δυσμητερ. Porphyr. Quaest Hom. 16. sus finem: ἄλλα δε εἰωθε συντιθέναι εἰς διαβολήν τινων, ς δυσωνυμων, άς ois υσπαρι Il. , 39. ubi V. Bnn. et ν 769 και το μῆτε ρ δυσμητερ. v. Conr Rittersitus ann. ad Oppian. Cyneg. 1, 260. Cl. - ἀπηνέα immitem, durum 23O, Il. o , 9 etc. ν οσφίζεαι, sejungeris, absistis. λ , 73 etc. - ἀνείρεαι . με T. α, 231,

η, 243 etc.

1 coe 102. iterum hi versus leguntur inserius post 167. quos neutro loco exhibent scholia brevia et Mediolanen-εia, , quo est judicio, utroque. nam id facile quisque paulo humanior persentiscat, congruere haec l)ssis per sonae, Bbhorrere autem a Telemachi adolescentis, qui neque tam cognitos habet mores mulierum, et modestior cautiorque est quam qui rem sibi non exploratam affirmet ejusmodi autem res est patris vigesimo anno reditus, de quo inaudiverat quidem puer e matre et familiaribus, certiorque etiam factus

rat per ipsum Ulγssem π , 206; sed narraverat quoque illi Penelope, patrem ejus ESse heroem latum celeberimum tamen se id certo scire negat α', 15;

ni ulto tinus in tali causa latrem tam duris verbis temere objurgaverit nequeu Squam alias, saepe oblata occasione, Serum patris reditum commemorat, sed

faciunt id semper seniores, inprimis ipse, ut par est, Ulγsses 206, et, 222 484 φ 2 8, ω, 321, tum Alitherses sene si , 175 , deinde ipse poeta ,327. quid dubitemus, hic quoque, ut tot aliis in locis, similia si nil thus adscripsisse librarios imprud lites quod ut magis credamus ita esse, facit optima

cohaerens abjecto isto panno, oratio. quare haec uncinis inclusi, nec iis im-MOrctrer amplius, nisi emendandus esset versus medius stans tertio pede: άν-

4. aliique p. l. άποσταίη, id quo 169. praeter . . etiam . . habet. ponamus ἀπὸ sive απο ιύταίη, h. e. ἄποθεν, ut l. λ , 242. , ubi V. Bun. ,

o, 64, , 29 ipsum illud ἀφεσταίη

pro ἀφισταίη scriptu in videtur per soloecismum, nisi quis audiat Eustathium ita garrientem suo Ore, cui tuetur vulgata quamvis pessima: το ἀφεσταίη καινότερον l ἐσχημάτισται. και εστιμεν κοινον κ συνηθες άντ' veto το