Carmina;

221쪽

παῶσαν μ' ὀρχηθμοῖο πόδας, GHσαν ὁ γυναῖκας, αυτοὶ δ' υνάζοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.

sata sua invicem narrant lysses et Penelope concumbentes.

τερπέσθην μυθ0iσι, προ αλλήλους νέποντε η μεν, o G εν μεγά90ισιν ἀνεσχετο δῖα γυναικῶν,

πίπτεν επὶ βλεφάροισι, πά9ος καταλέξαι παντα.

ηην, ἀλλά μιν cis τις ἀναρπάξασα θύελλα

222쪽

πόντον ἐπ' ἰχθυόεντα φερεν μεγάλα στενάχοντα 'ηδ' ς ηλέπυλον Λαιστ0υγονίην ἀφίκανεν,

τη πολυκληῖδι, καὶ εἴσιδε πάντας ταἰ9oυς, 325 μύτερα θ' η μιν τικτε, καὶ τ9εφε τυτθόν εόντα '

o' ς Σειρηνων ἀδινάων φθόγγον κουσε ῶς θ ῖκετο Πλαγκτὰς πετρας, εινην τε λάθυβδιν,

Arius i. B, auctore Spolini : τηλέπυλον. Urbs dicta fuit, inquit, , Λαι-οτρυγονίη. Sed inusitatum est adjecti-Vum 41ἐπυλος. V. ' 82.320 versus spurius, quem omittunt MSS. 4. Vindobonenses, IV uncinis inclusit nec omne tum periere socii Ulyssis, et importunum est, PSO narrante, nomen δυσσευς, quod Animadvertit

Rochefortius, interpres Homeri franco gallicuS. 322 425. ευρώεντα. κ', 512. Schol. . .: ρ. ερό ντα - πυ- χη - ειρεσια o. ibidem 492. s. re etc. - νηὶ π Q. , 382, t. η , 88 etc. - καὶ - ἐόντα α , 435,1 , 7 etc. 326. quidquid moliuntur, nullis machinis labefactari potest notio του δι- νος itaque, ut μυῖαι et μέλισσαι ὁι- ναὶ Il. β , 7, 469 sunt muscae et apes consertae, sic etiam Verbis Σειρήνων ἀδινάων nihil aliud significaretur

in Homeri quidem carni inibus quam numerus Seu turba Sirenum atqui duae sunt apud eum Sirenes ergo ineptum est o ινάων, nec audiendus uti mannus exit. 51., qui postquam dixit proprie δινὰν, cognatum illud, αδρὰς, ut κυδνὰ τω κυορὰς, ψυδνὰ τω φυδρὰς esse densum, dicht, ut ἀδινὸν

κῆρ, cor densum seu compactum Ιl. ,

481 et Odγss. , 516, indeque duxit vehementiae Copiaeque Significationem, sic pergit pag. 208: Allelis uia verkenn-bar is es, i das eiu prach ge-brauch dies Hestige, Reictiliche, solarnes ausiandiungen gelit. los au die Begrisse voti tim me t fixiri alte.

legens non exclamet:

Nil his oetius inscetiusque I

fuit tamen Butim annus Vir sagacissimus et graece doctissimus qui postquam allisus est, dum χερσίν τε πOGia τε defendere atque explicare conatur δινὰς Σειρῆνας, quid dubitamus, imposuisse nobis librarios, nec genuinam Homeri vocem hic legi in codicibus sic est, opinor at quid ponemus, repudiato Verbo δινάων remedium in promtu est scribamus Σειρήνων λιάων, irenum marinurum, h. e.

maritimarum, quae in insula habitarent, Phorcique filiae dictae sint a Sophocle, ut autor est Plutarchus Sympos. 9, 14. v. Heyn Observ. ad Apollo d. 1, 3, 4., pag. 15.); quarum dearum similes sunt mulieres marinae, dii tu ei merwψ, in

carmine de dii belunais 6147 6153, 365,

aliaeque id genus apud poetas recentioreS. sententia praeclara, emendatio quo perfacilis, cum sexcentie confusae fuerint in libris isto litterae quod ut hic quoque accidit, ὁ τυχών pro dιάων sive διόων dederit, quod certe graecum esset, ἀδινάων.

223쪽

Σκύλλην θ', ν ου πώποτ' ἀκήριοι ανδρες αλυξαν ηδ' ς Ἀλίοιο βόας κατεπεφνον ταῖροι ' 330 δ' ς νῆα θοὴν βαλε ψολόεντι εὐαυνωZευς ψιβρεμέτης, ἀπὼ ' φθιθεν ἐσθλοὶ ταῖροι πάντες όμως αυτὰς δὲ κακὰς π κηρας λυξεν ως θ' κεὐ 'Ωγυγίζν νῆσον, Νύμφην τε Καλυψῶ,

δη μιν κατέρυκε, λιλαιομεν πόσιν εἰναι, 335 εν σπέσσι γλαφυροῖσι, καὶ τsεφεν, o εφασκε θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ματα πάνzα, ἀλλα τω οὐποτε θυμον εν στῆbεσσιν πειθε

δ' ς ε Φαίηκας ἀφίκετο, πολλὰ μογήσας,

ο δ μιν πέρι κῆρι θεὰν ως, τιμήσαντο,3έ κα πέμψαν ἡ νυ τίλην ς πατρίδα γαῖαν, χαλκήν τε χρυσόν τε αλις, σθῆτά τε δόντες. τοίτ' ἄρα δεύτατον ειπεν πος, τε ι γλυκίς πνος λυσιμελὴς πόρουσε, λυων μελεδήματα θυμοs., δ' sc αλλ' ενόησε θεὰ γλαυκῶπις θήνη 545 ὁππόrε δή ' δυσῆα ελπετο ν κατὰ θυμὸνεύνῆς ης ἀλόχου ταρπήμεναι, δε καὶ πνου, αὐτίκ' ἀπ' κεανο χρυσόθρονον Βριγενειανῶρσεν, ν' ἀνθρώποισι φόως φεροι. Ἀρτ δ' δυσσευς εὐνῆς εκ μαλακῆς, λόχω δ' πὶ μίθον τελλεν

postero mane lysgec domum mandat uxori, ii eaque se contineri lubet cum ancillis.

350 id γύναι, δη μεν πολεων κεκορήμεθ' ἀεθλων

ἀμφοτέρω, σὐ μεν ενθάδ' εμὸν πολυκηδε νόστον κλαίουσ', sτὰ εμε Ζευς ἄλγεσι καὶ θεοὶ ἁλλοι ἱέμενον πεδάασκον μῆς ἀπ πατρίδος αἶ'ς. νsν Ἀπεὶ ἀμφοτέρω πολυήρατον ἱκόμε/ εὐνὴν, 355 κτήματα μεν, τά μοί στι, κομιζεμεν εν μεγάροισι μῆλα δ', α μοι μνηστῆρες πε9φίαλοι κατέκει9αν, πολλὰ μεν αυτὰς εγώ ληῖσσομαι, ἄλλα δ' χαιοὶ δώσου6 εἰσόκε πάντας νιπλήσωσιν παύλους.

328 343. Sch. ἀκήριοι μ', 98 . κορήμεθα, satiati sumus figurate, ut χωρὶς κηρὰς, χωρὶς θανάτου. S. l. , 287. η υπω κεκόρησθε ἐελμέ- Barn.: κήριοι, σθενεῖς imo: - τοι ενδοθι πύργων; - ίμενον huc

σφαλεῖς saepeo et , itidemque 1 et tendentem, cupidum patriae. - πεδάν, sibi invicem offecerunt. Sch. ψο- α si mo , alligabant, detinebant. πολ εν τ ι ω , 539J καυστικῶ ψόλον λυήρατον, desiderabilem, vel mul-γὰ το ἄσβολον ποιουν πόλον neu tum exoptatam. 274, ο , 26 etc. trusa SumSit, ex eoque vocab ἄσβολος in Q.: κτήματα - χάσσο μαι. ortu In dicit. v. cim. h. v. p. Uo- - μεν εν οις Otast επιμελείας

224쪽

αλλ' ητοι μεν γ πολυδενδρεον ἀγρὸν πειμι 360 ὀψόμενος πατερ' ἐσθλὸν ὁ μοι πυκινῶς ἀκάχηται, '

σοὶ δε γυναι, τάδ' επιτελλω, πινυτῆ πε εουσωαυτίκα γα φάτις εισιν ἄμ' ηελίω ανιόντιάνδρῶν μνηστήρων, ους κτανον εν μεγά9οισιν,εtς περά Ἀναβῶσα συν-μφιπόλοισι γυνα ι365 ησθαι, μηδε τινα προτιόσσεο, μηδ' εὐεεινε.

dein ipse et Telemachus eum duobus pastoribus rus AEnnt ad Laertem. omnes armati et nebula involuti a Minerva, ne cognoscantur.

Wρα, και ἀμφ' μοισιν δυσατο τευχε καλα,

ῶρσε δε ηλέμαχον, καὶ βουκόλον, δε συβώτην, πάντας δ' εντε ανωγεν ἀρήῖα χερσὶν λεσθαι. οἱ δέ οἱ Ου ἀπίθησαν, θωρήσσοντο ὁ χαλκῶ ,370 ῖξαν δε θυρας, ε δ' ἶ- ῆρχε δ' δυσσευς.ῆo με φάος εν επὶ χθόνα, τους δ αρ' Ἀθήνη νυκτὶ κατακρυψασα θοῶς εξῆγε πόληος.

potest, ut et et o litterae permixtae fuerint . . , sicut γ', 325. ubi A. 2.επονται habet pro σονται sed non est quod reformidemus παξ εἰρημένον, quod etiam in suis libris repertum ita declaravit Ap. τὰς παύλεις κ. μάνδρας. . . et 3. : ναυλους. V. Clin. h. V. - πυκ ἀκάχηται 95 υ , 84. - πινυτη πε ἐουση, quamvis Prudenti, quae non egere videaris meo Consilio. - αυτίκα γαρ - μεν. sententia causalis priore loco posita, ut PBSsim. - m. Q. προ ε ὀσσε D.

225쪽

ΟΛΥΣΣΕΙΑΣ

226쪽

Tὰ των μνηστήρων ψυχὰς Ἐρμης εἰς δου κατάγει καὶ ἀναγνωρισμος δυσσέως γίνεται προς το εαυτο πατερα Λαέρτην καὶ ταραχην τοῖς Λακησίοις γεγενημενην επὶ τὶ των μνηστήρων ἀναι- ρεσει θην διακωλύει.

227쪽

Ad Inseros Mercurius deducit catervatim euntes animas procorum, ibi inveniunt Achillem Ajacem, aliosque heroe Iliacos.

l Ἐρμης δε ψυχὰς Κυλλήνιος ξεκαλεῖτοάνορῶν μνηστήρων. εχε δε ράβδον μετὰ χερσὶ

quI notationes Vers 1 - 204. Haec perlegens quivis paulo humanior sentiat frigus imitatoris quorum alia sunt ab Homero subrepta alia traditis ab eo contraria plurima ero putida, ταυτολόγα, atque inutilia, Velut narratio illa Agamemnonis de funebribus Achillis, quam cur decimo demum post anno exponat, et quidem tam prolixe, cau8a nulla est; quemadmodum nec serendus est Amphimedon, cum languido et fucato Sermone

Caedem procorum, R qua recentes Sunt

auditores, repetit, in Scyllam incidens, dum vitare vult Charybdin illam Agamemnoniae rationis quae autem Sequuntur versum Oi usque ad finem hujus libri tum Homerica sunt quam quae maxime, ut mirer callum Criticorum, qui ea quoque inducenda esse Xistimaverunt. igitur ista separavimus a genuinis, neCnoli is finiri u petiorem librum versu

δ' ovo o ευς hunc vero sic incipi, e punctis alienis: mη μεν φάος εν επὶ χθόνα, τους

δ' ἀρ' Ἀθήνη

certe haec optime cohaerent nec recisis

istis usto brevior fit hic liber, 34 versuum laturus, cum vel breviorem habea- mu seXtum, nec multo longiorem Septimum quanquam omnis ista divisio, cum sit recentiore aevo facta, leve momentum habet ad judicando de omeri Carminibus. Ceteruim . aran. ad υ , 296. E ad 203. p. 1956. Xtr. - ρῆμνύ- σθῆναι του λοιπου και ων εἰς την νεκυίαν ταύτην επεχείρησα ν οἱ παλαιοὶ, ζ οἱ μεν ἐκμοχλεέοντες της ποιήσεως ταύτης, o δε συνιστῶντες, τοιαῶτα ἶπον. Tίς, φασὶ, χρεία οὐ δευτερουτης νεκυίας γεισοδίου λέσις, τι αἰτιον της ποιησεως πολύφωνος ποικιλία, και τι και τερα παρὰ τω ποιητῆ πολλὰ κεῖνται μοειδύ, DIO μονομαχίαι κατὰ πρόκλησιν . σφαγαἰ κατὰ τύχην μοιαι, . προσώπων μεγαλαυχίαι ταυτότητα χουσαι. ἔτι πῶς, φασὶ, χθόνιόν τε . ψυχοσκόλον συν

228쪽

καλην χρυσείην, et ' ἀνδρῶν οἷ ματα θέλγει,

χόμενοι αυτῆς και τι τὰ κατὰ τον θάνατον του χιλλέως διέξεισι, τον νIλιάδι σεσιγημένον, . τι ἐπαναλαμβάνει πOG της ποιήσεως ταύτης οὐκεφδη - ἀνακεφαλαιώσασθαι, τὰ κα- τὰ την Πηνελόπην δηλαθῆ, . την του δυσσέως λαθραίαν ἐπάν on ον Monthel. :-C'est furtout dans cette premi e re partieeu 24 chant que les anciens critique orittro uve es plus Ombreu motis de suspecter latu de I'Odyssee iis Ddeqou-vrent iugi eur traces 'u age plus moderne. Ainsi iis observent que jam ais dans Homere, Mercurem' est appelle Cyllenien qu ilis' est jam ais On Sidere com- me ne divinite inferitate, et 'a jam aista mission de condui re es ames lis 'otonnent quo place a roche Leucade ce qui signifie a oche lanche dansu lie de tenebres. is remarquent enoutre que amat Homere ne doli ne lonombre des uses, et enfin qu'il est contre la tradition homerique 'admeti roles ames dans es en fers avant que es

prompte ment se lansrailles, our icit puisse penetrer dans os dem cures de Pluton. Les reponses a ces diverses objections soni tres nil les v. bre v. Sch. in Odyss. ω , , et Eust. p. 1956 et 1957 init.); e qui 'em p 'cli pasin de Dacier Trad dera' Od. t. 3. P. 601. de conclure, 'apres es petites Scholies, que e iure, par a foro des versifcation et par a caute de saPoesie, montre Homere partout . Sch. : ευκαίρως αναπληροῖ τα ἀλλαχου πα9αλειφθέντα - και ἄλλως ὁ ἐκ τῆς κατὰ ἰν τ rono ita δεινότητος et ποίημα τὸν Uμηρον μολογεῖ dicit Butem alteram νεκυῖαν Both. Aristarque et les plus grand critiques 'Alex-Rndri Pensatent utrement tant i estura que rien 'est plus arbitraire quenos jugement en attere de go ut minus habent pondus, quae hisce subjecit ir doctissimus de nomines Linur ς. , Ilia ut rem arque alassi que dans Hom. Itercure

tre antiquit de ce orceau. Si a lvers 10 on tro uve Ἐρμείας ἀκάκητα, C'est que et hemistiche est ire 'unvers de 'Iliade π, 185. at similiter Ἐρμῆν legitur θ', 334. et versu proXinio Ερμεία. V ann. ad , 437. Both.);

et meme ne teli variation dans Orthographe 'un om propre est enc Ore

du poeme a te composee pres Ou P, dans uia temps o la contraction Ἐρμης s etait introiluit dans e langage commun et ou a pro non clatio Ἐρμείας 'Mait plus considere que comme ne fortite poetique. Vers 1 - 10. E:

229쪽

τρίζου ἄρα ποτέονται, ἐπεί κέ τις ἀποπέσύσιν

et os rο τὰς φιλοσωμάτους ψυχὰν Ἀκτέ- ζειν καὶ ἐπι χιόνος. θεν και ιών τε - ων. 2 vix fieri potest, ut ita explicue τριγυῖα ἐστέον δε ἔτι τε μυθι, κῶς ταῖς

230쪽

10 Eoμείας ἀκάκητα κατ ευ ρωεντα κέλευθα. παρ δ' ἴσαν κεανο τε oὰς, και Λευκάδα πετPIRU)ε παρ' Ἀλίοιο πυλας καὶ δῆμον 'Oνείρων

scio cujus Comici plerosque facile restituas quoium haec sunt initia: τι nisi hoc usinthio relinquenduna est , Kαπανείς, δωρ, λοχανων, παίθριος,

πνῖγος τἰέττιξ, κονιορτὰς, ἐρανος, τυροπτειν, φέρειν, δέρας, δειπνεῖν insunt autem aliquot VerSus manci, Vel corrupti,

quibus subveniri potest ita scribendo ro τι Ἀναβηναι πρός γ ε κλιμάκιον,

ἐν es

τιν' ἀστραπὴ ,δεεπνεῖν - μὴ 'ξελθεῖν ρέαρ, τέττιξ, ἐλαίω μήτι χρῆσθαι παντελῶς

κον ορτὰς etC. verba πομένειν πληγὰς ακμων adscripta videntur e loco simili, ut quae minus congruant illis τυπτειν κεραυνός. quare scitis istis και το τύπτεσθαι μόδρος totum locum probabiliter digessimus jamque recipiamus nos ad ipsum hunc, quisquis St, scriptorem alterius, quae dicitur, νεκυίας apud quem θε σπέσι ν ἄντρον, antrum divinum, EOnat magnum, ut saepe alias , verborum Butem πεί κέ τις πέτρης ordo hic est: ἐπε κέ τις ορμαθο ἀποπ. εκ πέτρης, si quando aliqua de serie excidit e petra, . . inde prosecta est insorini volatu, ita ut cadere potius quam volare videatur dicit autem primum vespertilionem, quem ceteri evolantes catenata serie Sequuntur, tanquam ducem, cum stridore in aximo, ut solent perperam Q. Ain verbum ποπ retulit ad ὀρμ. απ.

des Ombres ave de ChauVeSotaris. Jele rem arque eulement our montre quePlatori attribuat e 24. Chant montere Platon vivat en viron uti siecte et dem apros Pisistrato, et 'est an dou-

rent euntes et u seu corps lavvrage. Queique copistes adopterent cetio addition, 'o i resulta 2 sortes 'exempla tres le Uns qui portalent cette addition et les uires ou elle ne se trouvat pas mai cev x-ci talent esplus anciens. Volla e qui probablementdetermina e jugement 'Aristophane etd'Aristarque Platon, a contraire qui ne 'appliquat poliat a ui travai de critique, et qui 'avait oin a a disposition es resso urces de Alexandring Voye Ι'Hist des poesies homeriques, p. 88 et sui v. , adoptat les copies use tro uvait 'addition te considerant Comme plus completes. Eρμείας ἀκάκητα. V ann ad Il. π , 185. ευ ρωεντα κέλευ'α, situ obsitas vias, . . qualidas, quae ad Inferos' ducunt. ἴδεω δόμον ευ ρωεντα dixit κ, 5l2, ubi V ann.11 - 14 Sch. Λευκάδα πέτρην. προς τοῖς καταχθονίοις μέρεσι. non Scilicet promontorium Epiri Λευκάδα seu Λευκάτην, e quo Sappho Se praecipitasse dicitur quanquam haec perniisCen tur: v. G. h. iusti mythol hist. u.

geogr. IVGrterb. p. 385 Ε Λευκάδαμεν πέτραν ο ὐθος προς τω δοπλάττει, η κατὰ ἀντίφρασιν, μέλας γαρεκει σκότος, i η καὶ δια τους ἐσχάτους της ἐκει γης τόπους, ους εἰκὀς τον λιον τι διαλευκαίνειν δυόμενον. or δε καθ' ἱστορίαν Λευκας τόπος πειρωτι κῖς η οὶ ἐγχώριοι Λευκάδιοι, δῆλόν ἐστι - πέλας δε υλίου λέγει τὰς io συγκλειούσας κεῖνον κρυ- ψεις, γενόμενον προς δυσμαῖς, ας οπύλας εἰσδυόμενος, ως πὀ κευθμῶνάς τινας, γίνεται φανής. o ε δῆμον 'Ossi ρων ς ἐπ ἐμφυzων κ σωματοειδῶν hi πε, νύκτωρ μῖν ἐκεῖθεν δῆθεν ἐπιφοιτώντων. - ἰστέον δε καὶ o τι μανεύεται ὁ μίδος, νείροις τόπον εἶναι περί που τὰ κατὰ τον αδ ζν, οὐ οἱ τεθνεῶτες, ἐπεὶ και ἀδελφοὶ θά