Carmina;

241쪽

αἰγείην κυνέην κεφαλῆ ἔχε, πενθος ἀέεων. τον δ' ς οὐν ἐνόησε πολυτλας δῖος 'Oδυσσευς γηρα τειθόμενον, μέγα δε ρεσι πένθος χοντα, στὰς ρ' π βλωθρὴν ὁγχνην κατὰ δάκρυον ἐβεν. 235 μεμήριξε δ' πειτα κατὰ φρίνα και κατὰ θυμὸν,

κυσσαι καὶ περιφυται ἐὰν πατέρ', δε καστα εἰπεῖν, ς ἔλθοι, καὶ κοιτ α πατρίδα γαῖαν, πρῶH ἐξερέοιτο, καστά τε πειρήσαιτο.ώδε δ οἱ φρονέοντι δοάσσατο ἐρδιον εἰναι,240 πρῶτον κερτομίοις επέεσσιν πειρηθῆναι 'τα φθονέων ἰθυς κίεν αυτο δῖος δυσσευς.

τοι ὁ με κατέχων κεφαλὴν φυτον ἀμφελάχαινε, τον δε παριστάμενος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός '

Ulyssis ficta oratio ad eum, velut seno ignotum, qua oratione pri Inum quaerit, qui sit, et an revera ista sit iliaca insula tum narrat, se olii Laertae cujusdam iliui Ithacensem hospitio excepisse.

Y γέρον, υκ ἀδαημοσύνη ' ἔχει ἀμφιπολευε ιν

rii. ηγουν τα των χειρων καλύμματα, ἐκ δερμάτων δηλαδὴ και αυτ οντα. ων η παραγωγὴ derivatio), οπερ κνήμη κνημις, ουτ καὶ χεὶρ χειρὶς, ε ης

και εγχειρίδιον ου μόνον το ξιφίδιον κ το μαχαίριον, . o βιβλίδιον, ςτO 'Επικτήτου εγχειρίδιον, άλλ', Ουθῆναιος δηλοῖ, και et της θαλασσίας κώπης κράτημα manubrium, R κρατεῖν, tenere diluenda dubitatio Schneideri Ie-Xico, h. V.). ἰστέον δε οτι υ μόνον ωατὰ κανθῶν χειρίδες επινενόηνται, ἀλλὰ, επὶ ργων ευχερεία. . τοξεύον τε γουν τινες χειρiσι χειρῖσι χρῶνται, εἰ και- δακτυλωταῖς κ πλύ- τοντες ε κ. ζυμοῶντες. παρὰ οὐντω εινοσοφιστῆ εὐρηται et σιτο-πο ιο ς, εἰρίωας εχων, και περὶ τω τό μανι Τμὀν, τριβε τοGταις, fuit cum nescio cujus poetae hexametrum et dimidiam sequentis partem agnoscere mihi viderer, ut haec ita scriberentur: σιτοποιὰς χειρῖδας εχων, περί τε στόμα κημόν, Ἀτριβεν το σταῖς.

7να μήτε ἱδρῶς ἐπιρρέοι, μήτε τοις φυράμασιν ὁ τρίβων εμπαίοι, Ἀμπί

liorem illam quidem galea e tauri corio vel ex metallo acta, quam dicitis 206,Ιl. 8, 44, κ, 258 et alias. - πένθος ἀέξων dolorem augeris h. e. dolens. nillil inplius sic Il. ρ , 138. υτρείδης δ'ετἐρωθεν , ἀρηλιλος Μενελαος, Ἐστήκει, μέγα πένθος ἐνι τήθεσσιν ἀέξων, h. e. interprete Scholiaste: μεγάλως λυπούμενος. s. 233. - Sch. βλω -

240 - 242. πρῶτον - πειρη- θήν αι. mireris, cur non dixerit πρ.κεPr. πειρ επέεσσι, Vitato Spondeo se- dei hexametri; sed solet extremo Versu collocare sine emphasi tenipora quadrisyllaba verbi πειρῶσθαι. V. 238,3, 10 etc. rarius est, quod habetur Ιl. κ', 444. ὁφρα κεν λθητον, και πειρ6θῆ τον ἐμεῖο. m. Q. κερτ. m. πατητικοῖς, δολίοις, να- τῆ αἰφνιδίφχαρ αποψύξει imo: α - οι ὁ γέρων. lepide addit: σπερ καὶ ὁ κύων πώλετο ρ , 316, 273. l. adscripsit Il. ω,

649. - κατέχων sic Ald. . , , B, h. e. κάτω χων, ut interpretantur Sch et E quemadmodum ἐκ pro ξω dixit' , 133, ubi v. ann male Bergle rus et alii κάτ' χων. - Ap. h. l. et ἀμφελάχαινε περιέσκαπτε περ G

περίσκαπτε sillois. περισκάπτει intellexisse videtur τις quod mali in addi post γάρ facile autem exciderit. γαρτην περὶ αὐτο γῆν, . κούφη γίνεται προ αυξησιν οὐ φυομένου. s. E ad 227. 244 - 246. ἀδαημοσύνη. Vulgora ἀδαημονίη sed Orsonu S: in marg. codicis Hari. γρ ἀδαημοσύνης cum x'

242쪽

245 ρχατον, ἀλλ' υ τοι κομιδὴ ἐχει, οὐδέ τι πάμπαν,

ου φυτον, ου υκῆ, ου ἄμπελος, ο μεν λαίη, ου oγχνη, υ πραοί τοι ἄνευ κομιδῆς κατὰ κῆπον. ἄλλο δε τοι ερεω, οὐ δε η χόλον ενθεο θυμῶ 'αυτόν ' ου ἀγαθὴ κομιο εχει, ἀλλ' ἄμα γῆρας

250 λυγρον χεις, sχμεῖς τε κακῶς, καὶ ἀεικέα εσσαι.ου μεν εργίης γε ἄναξ νες Ῥυ σε κομίζει, ου δέ τί τοι oύλειον πιπρέπει εἰσοράασθαι, εἶδος, και μέγεθος βασιλῆ γαρ ἀνδρὶ οικας. J

255 ευ ο ἐμεναι μαλακῶς η γα oίκη ἐστι εὐόντων. ἀλλ' ἄγε μοι τόδε εἰπε καὶ ἀτρεκίως κατάλεξον, . τε δμώς εἰς ανδρῶν τε δ' ὁ χατον ἀμφιπολεύεις καί μοι osτ' ἀγόρευσον ἐτήτυμον, φρ ε εἰδῶ, εἰ ετεόν γ' θάκην τήνδ' ἱκόμεθ u ειπεν

260 οὐτος ἀνὴρ ν b d ξυμβλήμενος ενθάδ' ἰόντι,

οὐτι μάλ' ἀρτίφρων, πει υ τόλμησεν καύτα

ἀπειρία ' ω γέρων - ρχατον. OCrecepimus auctore utim anno Leaeil. 2. P. 13 3. quippe altero isto ἀναλογικώτερον. f. Rufinken ann. ad Xenoph. I te in Socr. 3 9 6. - άδ. ' gει,

etc. - ἀμφιπολεύειν, curare, O

lere. 257, si , 53 υ 78. - ω μεν, ου μήν. 247. ογχνη, οὐ Crasis durissima, nec comparanda illi, qua deproperatur

monosyllabum aut minoris vox ponderis quam SubStanti um. V. 115, ὁ , 165 Il. ν, 7 etc. quare USpicor. PonenduluESSe υκ γχνη, πραοίη, τω ου deleto, quod inculcaverit imperitus, cum huc pertineat particula negandi ex superi Oribus. Ellipsi ante dictorum haud inusitata. v. ann. ad α', 3 9 etc. . . et 4. Ald. . et Elym. Ozνη, quo Barn. arrepto expedire sibi visus est tetrum, quasi vel o χνη legeretur apud Homeruin, vel usus ejus permitteret, ut hujus vocis prior corriperetur, more Atticorum.

τι βούλονται που τὶ τό γ' ἐμὰν σῶμ'

αυτοῖσιν Παρεχω τυπτειν, πεινύν, δι

253. versus e 37. hujus libri II f,

170. Et similibus locis conflatus, αυτολόγος, nec cohaerens Cum iis, quae sequuntur, ut in quibus Senes tantum paulo beatiores dicantur, non reX. Scilicet verbis οὐδέ τί τοι - εἰσοράασθαι nescio quis explicandi gratia adscripsit εἶδος και μέγεθος, mox altu parvo dispendio complevit versum, Cujus rei perfluam cupidi sunt librarii. 254-26 l. τοιουτω - ευδέμεναι μαλακῶς notus dicendi modus; h. e. τοιοίτος εἶ, Io λούεσθαι, .

243쪽

εἰπεῖν, ὁ επακουσαι μὰν ἐπος, ως ερεεινον ἀμφὶ ξείνω μῶ, εἴ που ζώει τε, και G Γιν, η δη τέθνηκε, καὶ εἰν ιδαο δόμοισιν. 265 εκ γαρ τοι εὐεω - θε σύνθεο καί μευ κουσον ' αν 30 ποτ' ξείνισσα φίλη ενι πατρίοι γαί P, ημέτερόνδ' ελθόντα, καὶ ουπω τις βροτ ὀ ἄλλ0ς ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων μὰν κετο δῶμα. ευχετο δ' ξ θάκης γίνο εμμεναι, αυτ ὰὐ φασκε 270 αερτην ρκεισιάδην πατέρ' εμμεναι αὐτῶ. τον με εγο προς δώματ' ἄγων ευ ζείνισσα, ενδυκέως φιλεων, πολλῶν κατὰ Οἰκον ἐόντων, καί οἱ oῶρα πόρον ξεινήῖα, οἱα ωκε ' χ0υ σου μεν οἱ ῶκ' Σεργέος επτὰ τάλαντα, 275 ῶκα ε οἱ κρητῆρα πανάργυρον, ἀνθεμόεντα, δώδεκα δ' πλοῖοας χλαίνας, τόσσους ε τάπητας, τόσσα ε φάρεα καλὰ τόσους ὁ επι τοῖσι χιτῶναS' χωρὶς δ' υτε γυναῖκας ἀμύμονα εργ' εἰδυίας, τε σύαρας εἰδαλίμας, ἶς θελεν αυτ ὀ ελέσθαι

respondet simulato hospiti Laertes, non esse, quod dubitet, e tu Ithacam insulam pervenisse; petitque se patrem infortunati illius Itha

280 To δ' μείβετ επειτα πατηρ, κατὰ δάκουον εἴβων

, , ξεῖν', τοι μεν γαῖαν ἱκάνεις, ην εὐεείνεις,

ωβρισται ὁ αυτὴν καὶ ἀτάσθαλοι ἄνορες εχουσι. δῶρα ὁ ετώσια ταῶτα χαρίζεο, μυρί' ὀπάζων.

εἰ γάρ μιν ζωύν γε κίχει Ἱθάκης ν δήμω,

ὁ γ τὰς ευειδεῖς λίγει, η και αλλως τάς επιστῆμον ci παρὰ το εἰδέναι, ναεῖ ταυτὸν τω ἔργα id και τ εἰ-δαλίμας Sch. quidem: sεργεῖς, ἐπιστήμονας, quod Olim tueri quenquam verbis illis ci , 299. πατροφον ζα, os οἱ πατέρα κλυτον ἔκτα et similibus nonnullis, in quibus voce in paulo in Solentiorem sequitur ejus interpretatio, Il. ι , 124. et ibidem θ , 527., qui ta

men Versus merito Suspectus St. bene

habet Eustathii prior explicatio liuius adjectivi Hesychius quoque εἰοαλίμας.

dit u Agamemnon ei donna .a chille e reparation de son injure Il. τ ,245-6. s. Il. ι, 128. x o ne volt nulle par qu'elles solent offerte a uia Itote Coni me present 'hospitalite. hoc vere quidem dixit vir praestans; sed ieritamen potuit, ut quis hospitem prae aliis carum, qualis hic fingitur 67. et 68. honore insolito mactaret. 282 - 286. βρισταί. ζ', 12 etc. ἀτάσθαλχὰ ανδρες proco dicit. f. inserius 352, , O etc. ἐ-- σι α irrita. , 56 etc. - ἰγὰρ Optantis est, ut , 366. - ζωόν γα κ χεις. sic Ald. ., quam Scripturis Cur praetulerim vulgatae ζωόν γ'

244쪽

285 τω κεν ' ευ δώροισιν ἀμειψάμενος πεπεμψε, καὶ ξεν In ἀγαθῆ ἡ γαρ θέμις οστις πὰρ ξύ.

αλλ' γε μοι τόδε εἰπε καὶ ἀτρεκ ἐως κατάλεξον, πόστον δ ετος εστιν, τε ξείνισσας κεῖνον, σὰν ξεῖνον δυστηνον, μὰν παῖδ' εἴ ποτ Qq γε, 290 δυσμορον; ον που τηλε φίλων καὶ πατρίδος αἶης η που εν πόντω φάγον ἰχθύες. η επὶ χέρσου θηρσὶ καὶ οἰωνοῖσιν ελωρ ἐνετ ουδ ε μήτηρ κλαί σε περιστείλασα, πατη θ', O μιν τεκόμεσθα, oso' λοχος πολυδωρος, ἐχέφρων Πqνελόπεια, 295 κώκυσ' εν λεχεεσω, εῖν πόσιν, ς επεωκει, ὀφθαλμοί καθελοίσα et γαρ γέρας εστ θανόντων. καί μοι, τουτ' ἀγόρευσον τήτυμον, ὁ φρ ε εἰδῶ τίς πόθεν εἶς ανδρῶν πόθι τοι πόλις, ὁ τοκθες s' πο δε ηυς εστηκε θοὴ ' γαγε δεs00, 300 ἀντιθἐους θ' ετάρους ' η εμπορος εἰλήλουθας

νηῖς ἐπ' ἀλλοτρίης, οἱ δ' εκβήσαντες εἴησαν; μ

ων και i καταρχὴ τῶν ργων καὶ J Unda feret, piscesque impasti vulnera υχ αρχὴ, ς hac και et εξ υ παρ lambent. ibidem S. 485.: heu, terra χήχ. λέγει ὁ ἡ ρηθεῖσα γνώμη, χτι ignota canibus date praeda latinis li-

θέμις, τουτέστι δίκαιον ἀντιξενίζειν tibusque jaces, nec te tua funera recte τὼν υπάρξαντα, κατὰ το δόμεν, A Bembus et alii funerex mater Produxi, γουν ὀς, ο ς κ εν ω Hσιόδειον reSsive oculos. Cl.

245쪽

pergit lysses dicere de illo quintum agi annum ex quo ad se deverterit, avibusque secundis Se reliquisse.

To δ' ἀπαμειβόμενος προσεφη πολυμ ις δυσσευς' ,, τοιγαρ εγώ τοι πάντα μάλ' ἀτρεκέως καταλεξω. εἰμὶ μεν ξ λυβαντος, ὀθι κλυτὰ δώματα ναίω, 305 ιος φείδαντος Πολυπημον loci ανακτος, αυτὰ εμοιγ' ονομ' στὶν πηριτος ἀλλά με δαίμων πλάγξ' π Σικανίης δευρ ελθέμεν ου εθέλοντα 'τηυς δέ μοι δ' εστηκεν π αγρο νόσφι πόληος. αυτάρ δυσοῆ τόδε δὴ πέμπτον τος εστὶν, 310 ε os κεῖθεν β' , και ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης, ὁύσμορος. et οἱ σθλοὶ σαν οὐ νιθες ἰόντι, δεξιοὶ οἱ χαίρων με εγῶν ἀπεπεμπον κεῖνον, χαῖρε δε κεῖνος ἰων θυμὸς δ' τι νῶr εώλπει

μίξεσθαι ξεrist, o ἀγλαὰ δῶρα διδώσειν.

similia. cui coniecturae adstruendae facit meme se nomme perite, sitiet, tror illud quod permutatae nonnunquam sunt les. de contestation Eust. p. 961, in scriptis litterae Psi vorat, itemque l. 62 se ii, in il ut ait pro uve que ou- et qua He Elmstrium ann tes es subtilites in t ite dans M'inten- ad furip. Iph. I99 nos ad Aeschγl. tion poete rien mei demon trerisit Suppl. 328. mieu ques 24 chant est 'unm Epoque beau coum plus modernae que de aeste. 304 - 307. Am. Q. υλυβας πόλις haec postrema moro StuM NL an Verius Θετταλίας η νυν Μεταστάτις sic κα- dixisse mihi videtur vir praestans. Cum λουμίτη υλυβην δὲ υ την εν ω κα- seriis iocisque aeque aptus sit Homerus,

vστ εὐον ταύι, πιεταπόντιον Ἀτεροι Alγba terra Chalybum ut serreum si vo δε πόλιν Θρακίαν ταύτην εἶπον etc. p. audacem atque ini perterritum . Ulyssis v. λυβαντος. πόλεως νομα. εστ οε nimum Significaret i. inferius 65.

246쪽

his auditis se senex, et pulvero caput conspergit; quem iam complexus se agnoscendum dat lysses.

ἀμφοτέροὶ οι ὁ χερσιν ελῶν κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κακκεφαλn πολιης, ὁινὰ στεναχίζων.

δοιμί μένος προυτυ ει, φίλον πατέρ' εἰGo0όωντι. 320 κύσσε δε μιν περιφίς ἐπιάλμενος, δε προσηυδα 'MKεῖνος μεν τοι δε αυτὰς εγώ, πάτερ, ν υ μεταλλας, ηλυθον εἰκοστῶ τε ε πατρίδα γαιαν Ἀλλ' ἴσχεο κλαυθμοῖο, γόοιό τε α κρυόεντος

325 μνηστηρας κατέπεφνον εν μετἐροισι ὁμοισι, λώβην τινυμ ενος θυμαλγέα, και κακὰ εὐγα. I ν δ α Λαέρτης ἀπαμείβετο φώνησέν τε ,, εἰ μεν ο δυσεύς γε ἐμὰς πάῖς, ενθαδ' ἱκάνεις,οημά τί μοι νυν εἰπε ἀριφραδες , φρα πεποίθω. 330 Toν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολυμητις δυσσεύς ,ούλην με πρῶτον τηνδε φράσαι ὀφθαλμοῖχι, την εν Παρνησῶ μ ελασεν συς λευκῶ δόντι οἰχόμενον οὐ δέ με προῖεις και πότνια μητη9 ες πατέρ' υτόλυκον μητρος φίλον, φρ αν ἐλοίμην 335 ῶρα, τα εὐρο μολών μοι πέσχετο και κατένευσεν.

247쪽

εἰ πω, α μοί ποτ' εδωκας, εγώ δ' ιτεόν σε καστα παιδνὰς εών, κατὰ κῆπον ἐπισπόμενος δια δ' αυτῶν ἱκνεύμεσθα, συ δ' νόμασας και Et πες καστα.340 γχνας μοι δῶκας μισκαίδεκα. καὶ δεκα μηλέας, συκ ἐας τεσσα9άκοντ' oρχους δε μοι δ' ὀνόμηνας δώσειν πεντήκοντα, διατ9υγιος δε καστος ' ην ευθα ' αν σταφυλα παντοῖαι εασιν,)' ὁππότε ὁ Λιος ραι ἐπιβρίσειαν περθεν. 345 'Ως φάτο του δ' υτου λυτο γουνατα καὶ φίλον TOP, σήματ' ναγνόντος, τά ο εμπε ὁ πέφραδ' δυσύεύς. αμφι ὁ παιδὶ φίλω βάλε πήχεε τον δε ποτὶ οἱ

αυτ ὰρ επε ι ' ἀμπνυτο, καὶ ε φρένα δυμὰς ἀγερθη,

Gτίχους αμπίλων. - α x , Sis, ea Con- ὁτ πεπληρωμίνους t. Ῥυris βάρος ditione temporis . h. e. tum. ὁππότε χοντας. . . et 3. επι β ρ ῶελλαι, - περ εν, quando demum Iovis illographia memorabili, nec sano ine- horae seu tempestates incubuissent de leganti, modo ἄρας ἐλλας intelli assi Per Ordinesque vitium pondere Suo ελλώδεις, quemadmodum substantiva Velut degravassent, . . quando Vae en Su adjectivomini surpari solent, Ae- istarum vitium maturuissent tum ea schylusque πνοῶς βροτῶν ἄλας pro ἀ- uvas donaturus erat filio Laertes edd. λῆσθαι ποιου ore dixit Agam. 176 v. prava interpunctione: πεντήκοντα, Ald. II atth. g. 29. eum usum qui onorarent. 3. πεντ .' διατμ δε ε καστος ην' insulso ipsis viso ἀελλαι substituerint ἔνθα - εασιν, ὁππότε etC. Siquidem περθεν bene autem ρας λλα dicit παρενθετως dicta inunc illes διατρέγιος autumnum fresilientem Iurbinibus plu-- ασιν, quibus praestantiam illarum viisque. η , 18: μάλ' αἰει ετ υρίη vitium praedicat Ulγssos ait enim fuisse πνείουσα τά ἔν υει, ἄλλα δε πίσ6ει. Oια τψυγίους, h. e. velut Perpetuo in igitur haud inepte Vindobonensis editor detulandas Er 'o διατρυγιος α arcessivit o ἀελλαι. παξ μεν καὶ αυτω, εἴρηται - ποιητῆ,

248쪽

350 ἐξαυτις μυθοισιν αμειβόμενος π90σεειπε '

gratias diis agit Laertes de procis punitis; sed eorum cognatos metuit.,, Zε πάτερ, ῆ ρα τ' ἔστε θεοὶ κατὰ μακρόν ολυμπον, εἰ τεόν μνηστῆρες ἀτάσθαλον βριν τισαν. νυν δ' αἰνῶς δείδοικα κατὰ φ0ενα, ζ τάχα πάντες ενθάδ' πέλθωσιν θακήσιοι, ἀγγελίας δε 355 πάντ εποτρυνωσι Κεφαλλήνων πολίεσσι

quem bonum animum Ulaesse, habere jubet, mecumque introire opu

latum.

To δ' ἀπαμειβόμενος προσεφη πολυμητις δυσσευς', θάρσει, ζ τοι ταsτα μετὰ φρεσὶ λῆσι μελοντων, αλλ' ομεν προτὶ οἰκον, ς ὀρχάτου εγγυθι κεῖται ' ἔνθα δε ηλἐμαχον, και βουκόλον, θε συβώτην, 360 προυπεμψ', ως αν δεῖπνον ἐφοπλίσσωσι τάχιστα. 'SZς ἄρα φωνήσαντε βάτην προς δώματα καλά. o δ' τε δ ρ' κοντο δόμους ευναιετάοντας, ευ00 Tqλεμαχον, και βουκόλον, δε συβώτην, ταμνομένους κρεα πολλὰ κερῶντάς τ' αἴθοπα οἰνον

loto seni et bene vestito decus addit Minerva superveniens; quod admirato lysse Laertes virtutis olim suae bellicae rei uiniscitur.

ἀμφίπολος Σικελη λουσεν, καὶ χρῖσεν λαίω έμφι δ' ἄρα χλαῖναν καλὴν βάλεν αυτὰρ θηνηαγχι παρισταμένη μελε η λδανε ποιμένι λαῶν μείζονα δ', ε πά0ος, και πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι. 370 ἐκ ρ' ἀσαμίνθου βῆ θαυμαζε ε μιν φίλος υἱὸς, ῶς ἴδεν θανάτοισι θεοῖς ναλίγκιον ἄντην, καί μιν φωνήσας επεα πτε9όεντα προσηυδα' , Q πάτερ, η μάλα τίς σε θεῶν αἰειγενετάωνεχύς τε, ἐγεθος τε, μυμονα θῆκεν ἰοίσθαι.

μίζω. et Livius 3 56.: Pro se quisque, verba αυτό - λαῶν. - ἔκ ' σα- deos tandem esse, et non Negligere hu- 44 θ υ βή. sic A. . et 3. et Ald. mana, remunt Torquatus rapud eun 3. asyndeto minime inerti vulgo: εκ 'dem 8. 6.: est coelevte numeri es, σ. βῆ -- ἀμυνον restitui ex librism tigne Iupiter contra Lucanus 7, 445. Vindob et Vul :atis edd. prae quo fri sinit nobis nulla profecto Numina. cum et quod nuper eruerunt ex Eustathio coeco rapiantur ecula casu. Mentimur, et id . . , με Pωχνα imo ne loqui- regnore Iovem. Cl. - - εὐδὰ ι κα. tur quidem sic Homerus cum Speciem δ' , 30 etc. - ἐποτρύνωσι, iece hominis describit; sed nescio tui 1 RSu-Drcrit, cito mittant. 405, α, 89 etc. - tus emendare illum sibi visus fuerit di-

249쪽

, α γα9, ευ τε πάτε9, καὶ, θqναίο, καὶ 'Aπολλον, οἷος Λήρικον εἷλον, ευκτίμενον πιολίεθρον, ἀκτὴν πείροιο, Κεφαλλήνεσσιν ἀνάσσων, τοῖος ων τοι χθιζος εν μετέ9οισι δόμοισι, 380 τευχε' ἔχων μοισιν ἐφεστάμεναι, καὶ ἀμυνειν ἄνδρας μνηστῆ9ας τω κε σφέων γουνατ αλυσαπολλῶν εν μεγάροισι, G ὁ φρένας ενδον ἰάνθης.

cibis appositis accedunt ad illos Dolius servus Laertam senex eum filiis, quos mater ex agro advocaVit.

Ως οἱ μεν τοιαυτα προ αλλήλους ἀγόρευον οἱ δ' πεὶ οὐ παυσαυτο πόνου, τετυκοντό τε δαῖτα,385 ζείης ζοντο κατὰ κλιμους τε, 9όνους TE.

- οἱ μεν δείπνι ἐπεχείρεοπι ἀγχίμολον εῆλθ' ὁ γέρων Aoλi0ς, ξύν δ' υἱεῖς τοῖο γέροντος,

εξ εργων μογέοντες επεὶ προμολουσα κάλεσσε μήτη9, 9ηυς Σικελὴ η σφεας 9 ἐφε, καί α γέθοντα 590 ενδυκέως κομέεσκεν, πεὶ κατὰ γῆρας εμαρψεν. οἱ δ' ς οὐ Ῥουσῆα ἴδον, φράσοαντό τε θυμῶ, ἔσταν εν μεγάροισι τεθηπότες αυτὰρ δυσσείς

μειλιχίοις πίεσσι καθαπτόμενος πso Gέειπεν '

, δε γέρον, ζ' πὶ δειπνον, κεκλελάθεσθε δε θάμβευς 39 δ ρον γα σίτω ἐπιχειμήσειν μεμαῶτες μίμν0μεν εν μεγάροις, μία ποτιδέγμενοι αἰεί.

gaudia Dolii et suorum, lyssem agnoscentium.

250쪽

αμφοτερας, δυσεί δε λαβων κυσε χεῖρ' πὶ καρπῶ,

καί μιν φωνήσας πεα πτερόεντα π9οσηυδα'

ου ὁ τ' oro μενοισι, θεοὶ δε ' ἀνήγαγον αυτοι,

ουλέ τε καὶ μάλα χαῖρε, θεοι ὁ τοι λβια δοῖεν lκαί μοι τουτ' ἀγόρευσον ἐτήτυμον, φρ ε εἰδῶ, ηοη σάφα id περίφρων Πqνελόπεια 405 νοστήσαντά σε δευρ' η αγγελον ὀτρυνωμεν. To δ' ἀπαμεψόμενος προσέφλ πολυμητις δυσσευς' ,, γε90ν ὁ οἶὁε τί σε μὴ αὐτα πένεσθαι; - ΡΩ φα ' υτις αρ ἔζετ αυξέστου ἐπὶ δίφρου. ως δ αυτως παῖδες Βολίου κλυτον ἀμφ' δυσῆα 410 δεικανόωντ' ἐπιεσσι, καὶ νοείὐεσσι τυοντο, ἐξείης ' ζοντο παραὶ Αὐλίον, πατέρα φύν. ως οἱ μεν περὶ δεῖπνον εν μεγάροισι πένοντο.

sparso rumore de procis intersectis cognati eorum approperant. Civesque humari, peregrinorum auteni cadavera domum avehi curant.

Oσσα δ' αρ αγγελος κα κατὰ πτόλιν χετο πάντΓ, μνηστηρων στυγερῶν θάνατον καὶ κῆρ' νέπουσα.

415 o δ' o ὁμως poντες φοίτων ἄλλοθεν αλλος μυχμῶ τε στοναχῆ τε δόμων προπάροιθ' δυσῆος,

tantum dixit t. δ', 491 et Odyss. ',301 nisi etiam isto loco δυσσῆ' scribendum est, ut , 212), uti consuetus formis Ionicis δυσσῆος sive δυσῆος,

οδυσῆ etc. de contracto nomine δυσευς V. 23. - κύσε χειρ' ἐπὶ κ α ρ M. qua parte etiam apprehendere manum Solent. V. si , 57 Il. 6, 94etc. - το sλε καὶ νυν αντι του iγίαινε, τουτέστιν λος κ ἐγιὴς σο.ε δε του τοιούτου Dήματος και η του τραχ ματος οὐλη- λότης Ουσα και αὐ-τη σώματος. Semel dixit. cf. . 391.

ουλέ τε και μεο α α ρε. μέγα etiam Lucianusir lapsu inter salutand ., t. 1. p. 32. d. HemStertius. ut Mont-bel annotavit Saepiusque haec vocabula confusa Sunt V. e n. ad Il. ρ , 29. Both. Macrob. Sat. 1, 17. eundem de-tim Apollinem praestantem salubribus causis Οὐλιον appellant, id est sanitatis auctorem, ut ait Homerus υλέ τε,

Μ μάλα χαῖρε. E CL403., 174 etc. 405 - 410. αγγελον τρυνωμεν. 354 55. - τί - πένεσθαι quid opus, te haec curare v. π, 319 Il. Ε, 200 etc. - δεικ. ἐπέεσσι G, 111. - ἐν ε ίρε σοι φυοντο. cf. θ, 291

byae magnas it Fama per urbes, ma, mulum, quo non aliud velocius ullum. Statius Theb. 9, 33. Fama Spargitur in turmas, solito pernicior in deae, Cum lugenda refert. Cl. Φήμην vocat Hesiodus . et D. 761. Φημηγόρ τε κακὴ πέλεται, κούφη με αε ραι Ῥεῖα μάλ', ἀργαλέη δε φέρειν, χαρολεπὴ δ' ἀποθέσbαι - θεὰς νυ τις

ἐστι και αέτη coluerunt hanc deam Α-thenienses Paus. 1, 17, 1. καὶ γαρ

Aiδους σφίσι βωμός ἐστι, και Φήμης, και ορμῆς luculentus de Fama locus est apud Oxidium et 12, 3 - 63, ubi restituenda procul dubio os olim

vulgata scriptura haec nocte dieque patet tota est ex aere sonanti aere habet etiam Berotinensis codex, quem -

Olvi. - μυχμὰν ὁ λίγει o διὰ των μυκτήρων σθμα, και τον εντεί- θεν ZOν παρὰ το μυζειν, ἐξ υ καὶ μυκτὴρ . o μυχθίζειν παρὰ Αἰσχυλω. . anu ad Aeschyl. Eum 117. idem capistrorum μυκτηρόκομπα νεύματα dixit Thub. 431. Mire scriptor