장음표시 사용
41쪽
33o O, De Borgiano Hebr. Samaritico Numo Q disputo , non tamen committam , ut existimem , scriptores, quos jam nominavi, doctos Hispa-
trionalibus usum aliquem eum Pelasgis inde ab initioesuisse atque consuetudinem , Satis ConStaret.
Quae praeterea Pelasgorum fuerint vera primordia atque origines restaret demonstrandum: videlicet , an potius a Scythicis , aut Celto-Scythicis gentibus per Europam atque Asiam olim , ut videtur, longe lateque diffusis , quam a Phoeniciis , sive Philistaeis, vel Chananaeis populis, & quidem multo ante Cadmi tempora prognati dicendi sint. De quibus Pelasgis conser , si lubet, quae disserui in Disquisitioniabus, Gallice scriptis, super Docha Equitationis pari. I. pag. 233. Seg. I 84. & Part. II. pag. I 88. seqq. , I93. Ne vero quicquam obstare videatur , quo minus quod docti illi viri defendunt, reipsa consequantur ἔillud eis quoque erit reliquum , ut Scythas, vel Celto-
Scythas , quorum Pelasgos progeniem esse pugnant, publicis in rebus ac privatis rationibus ab usque remotissima illa aetate litteris uti consuesse demonstrent , quae ab antiquissima characterum serma plane abfuissent Phoeniciorum . Quod profecto veterum monumentorum , quae indubiae sint fidei, praesidio numquam confirmabunt. Quod si ea confirmare sibi sumant quam vellem , ne veterum scriptorum abute rentur testimoniis . Haec porro singula , utpote Summa involuta obscuritate, quemadmodum non dicam in optimo , sed in aliquo collocari lumine queant, nemo non intelligit.
Ego quidem si quidpiam video,ut ipse percipiam,
non aliis argumentis opus est. Quamquam multa & . sane praeclare de Scythicis, aut Celto-Scythicis gentibus a doctissimis viris , uti Bocharto, Paulo Pegronio, Simone Pello utierio , auctoribus Historiae Universae ex Anglico , Gallice, ab ipso quoque D'Harcanu ille aliisque, in commentariis relata cognovi . Quantis
42쪽
Phoenicum litteratura illustrando Q 33ι nos , paucosque ejuSdem C I. gentis alios, quin rum paullo post mentionem injiciam , hancce
nihilominus adhuc iaceant in tenebris quae ad Celto- Scytharum veras Origines ac rem spectant litterariam , testem unum tantum appellabo doctum Jacob. Eruckerum, Histor. Critic. Philosoph. Vol. I. lib. II. cap. IX. &XI. pag. 3II. seqq. & 3 I. seqq. Omitto quae de primis eorumdem populorum historicis temporibus, incertis sane atque multum dubiis, in modo citatis Disquisitionibus nostris pari. I. pag. I 43. seq. ego ipse observavi. Sed etiamsi harum gentium veras origines plane cognitas haberemus; non idcirco de maxima illa, quam ponunt, vel Pelasgi carum , vel Scythicarum litterarum antiquitate certiores essemus . Qui rem contra pugnant, non tam veterum scriptorum auctoritate
atque indubitata monumentorum fide , quam conjecturis rem definire adnituntur; quemadmodum alibi quoque animadverti . Illud quoque accedit, quod vetus monumentorum exstet omnino nullum, ex quo tanta earum reipsa eruatur vetustas litterarum , quodque Cadmearum , sive Phoeniciarum , uti supra pag. S. seqq. ex inscriptis hactenus cognitis vetustissimis monumentis ostensum est, antecedat aetatem .
Quapropter nullatenus movere nos debent quae magna utique eruditione de hisce Pelasgicis , Scythicisque litteris passim disputavit Cl. ΠΗarcan ville , loc.
ante cit. suarum Disquisitionum Tom. II. lib. II. cap. I. pag. DO. II 8. & cap.II. pag. 266. 337 343. - 3SQ. 36a -- 382. Quae singula ibidem ab Cl. viro enarrata si paullo attentius consideremus , non eo pacto com parata nobis videbuntur, ut tota hujusce suae ea de re bene longae disputationis ratio recte concludatur. Hoc unum eX Veterum, quos profert, Scriptorum teStimoniis efficitur, multo ante Cadmi tempora litter Diuitigod by Corale
43쪽
93a De Borgiano Hebr. Samaritico Numo QPhoenieio-Graecam litteraturam in ejus generis numismatibus obviam , iis illustrasse doctrinis ,
Tum usum, quaecumque demum suerint, jam obtinui se quidem ; quod ego tantum abest, ut inficias ierim , ut potius cum saepe alias,tum etiam ponendum censeo. At quorsum tam multa de hisce litteris, quas P Iasgicas Cl. vir contendit λ nisi ut non alias atque alias
suisse defendat ab illis , quas , eo ipso iudice , fuerint
veterum Istandorum, seu ab illarum alphabeto , quod, ut ait ille , Scythicum, Danum, aut Runicum Gothi olim recepere . Sed sae, receperint, QuorsuS, inquam, tandem istuc λ ut nimirum intelligere possimus,Hispanienses, de quibus agimus , num os magno numero obvios, & argenteos & aeneos , ab iisdem Septentrionalibus percussos fuisse populis. Quod quam salsum sit, ut nihil gravius dicam jam ex dictis patet.
Haud pauca quoque sese in promptu offerrent dicenda , quae magis magisque illud demonstrarent.Quae quidem quo minus heic adducam , nimia ipsa prohibet adnotationis nostrae longitudo . Hoc unum addam, Celtibericos numos veterum Hispanorum certissime proprios, cum ad Phoeniciam litteraturam aliquo modo pert nere dixi, testem meae & sane gravissimum habui sententiae. Quibus autem gradibus Phoenices litteras in orisbem,eorum aetate cognitum atque in ultimam Thulen, praecipue vero in Hispaniam intulerint, legi omnino merentur quae singulari eruditione, nec minori βεια. Cl. Perea ius-Bayerius in suis iam indieatis Numor. Hebr. Samaritan. Vindiciis, de hoc argumento egregie Scripsit cap. IV. pag. I 2I I 18. Ex iis enim ab erudito viro ibidem expositis , & brevitatis caussa a nobis heicomissis , quid de Hispaniensibus, seu Celtibericis vetustis numis eorumque scripturae obsoleta ratione , quam eκ litteratura Phoenicam derivasse nullus equidem dubito , iudicare nobis liceat, manifesto apparebit . Quidquid igitur doctissimi viti de hisce numis eoin
44쪽
γ Phoenicum litteratura illustrando Πῖ atque OrnaSSe, quarum luce hoc in studio nihil
nobis amplius sit abditi, nihil obscuri , nihilque
impervii. Quid autem hujus rei sit , libere dicamus . Enim vero si aliqui ex eadem gente , vel ante ipsum Lastanosam exstitere, qui ad antiqua haec inscripta metalla Hispaniensia animum applicarent, quos in subjecta ci) percenseo adnotatiorumque epigraphis , ad litteras sive Pelasgicas , sive Scythicas, aut Runicas reserendis , commenti sunt ἰinanis opinio est, atque argumenti genus , quod om
i) Qui in hoc numorum studio ingenium suum exercuere, Cl. Canonicum Bernardum Ald rete, de
quo superius dixi , quoque fuisse intelligo , di quidem ex eo suo opere De Porigen , y principio delia lingua
pag. 242. Sed is doctus vir , alioqui Hispanicarum antiquitatum peritissimus , de iis numis Celtibericis tam pauca ibidem attigit, eaque tam exigua luce collustravit , ut eum hac in litteratura aliquantum amplianda atque ornanda quasi coecutiisse , quodam jure dicere ausim . Attamen & illud ipsius Ald reti clarae memoriae debeo , quod in uno Hispaniensi mimo bilingui , Celtiberica nempe & Latina instructo epigraphe, licet praeeunte Ill. Anton. Augustino , Dialog. VI. pag. mihi I94. seq. , recensendo & CELSAE civitati tribuendo, haud errasse mihi videatur . Et re quidem vera , huiusce typi numum aeneum , sed unis tantum Celtibericis signatum litteris , eumque integerrimum , ad manus nunc habeo ex plane insigni Numo phylacio Ill. Baronis delPAlminusa , Patricii Catanensis, Alexandri Recupero , nobis amicissimi , viri sane numismaticap rei maxime expertis
45쪽
334 De Boroauo Hebr. Samaritico Numo si
ne ς ii omnes prosecto , licet doctissimi, nihil plane , quod interesse ad haec studia magni vi-
dc quod maius est, notae pietatis in Deum , qua sese adversus iniquitatem fortunae tuetur . Hunc veronum um quod adtinet, adversa eius pars caput sistit imberbe , comis cincinnatis , in area autem hinc inde Delphinos tres . In aversa , eques galeatus visitur decurrens , dextra palmam tenens; subest epigraphe π
obb , seu ΚLSE , priori littera vocali Orientalium more suppressa , vel CLSE, id est CELSA; oppidum
ad Iberum amnem , Strabone teste , Rerum Geograph. lib. II. pag. I 6O. al. 244. Equidem video Cl. VelazqueZium , sui speciminis, seu Ensayo dcc, pag. Iog. seq. edition. an. 1732.
do aegre excidit Typographico in aliquantum dubium atque haesitantem de primi & secundi Celtibericae
inscriptionis elementi vera potestate . Quae quidem litterae, dc A tametsi notare queant τι C dc το L ; indicare quoque , ejus sententia, possunt L. dc A. Qua incertitudine ductus Cl. Velaaqueatus legi posse τὰ LASE, loco του CELSE suspicatur. Atqui ea ipsa suspicandi ratione quasi irretitus , eo venit , ut bilinguem num um ab utraque civitate , aliquo societatis foedere sibi juncta, dc Celsensi, uti altera Latina seri epigraphe , dc Laeetana percussum fuisse conjiciat . Quamquam eiusmodi societatis, unius civitatis cum altera initae, in antiquis praesertim inscriptis metallis , ut suo loco dicam , haud pauca exstant exempla ; nihilominus a Cl. Hispani conjectura longe abesse me ipse profiteor. Quare autem secus ipse sentiam , dc uni civitati Celsensi num us uterque sit adscribendus , sicit elementorum t. dc Λ vera ratio atque PO- testas ex aliis Hispaniensibus ab illo ipso Velazquegio passim productis monumentis , omnino definienda . Atqui quod το non alia littera sit atque τε C., His-Disitigod by Corale
46쪽
Phoenicum litteratura illustrando Q 33sdeatur , prompSerunt . Sic enim fuere hoc in genere omni versati , ut cum de explicandispaniensis alter numus Emporitanus , quem ille idem Cl. Velagquestus profert Τab.. VIII. num. 3., Plane planeque evincit, & ipse non modo non diditetur, sed
etiam statuit ibidem β. DI. pag. I. Quo loco de singulorum Celtiberici alphabeti elementorum potestate Sermonem instituens, Et tercero c , ait ille, es et nono det Alphabeto Etrusco , y su ver dero valor Seha conservido en una Medalia de Emporia ; in quo num o sic habetur Σ ΜVN I pium . Alterum demum
quod spectat elementum Λ, nullibi in monumentis bonae antiquitatis sive Graecis , sive Latinis ipsum Occurrere deprehendemus, in quibus secus valeat atque
na , quae antiqua vocat, monumenta ab Scipione ΜaLseio , Musei Veronensis pag. ISI. edita. At mirum
sane CL Hispanum in id genus tabulis saeculo VIII.
Progrediente exaratis , conjecturae suae praesidium quaesivisse , quae praeter eorum obsoletam & barbaram scriptionem ab Ill. Messeio producta sunt, veluti plebeia ae rustica latinitatis praeclarissima Langobar. dorum temporum monumenta . Verba sunt ipsius Maia seli, loc. Cit. Hunc porro Hispaniensem n mum, pondere 339. granor. Roman. , unis Celtibericis insculptum litteris a Celsensi populo , longe ante, ut arbitror , quam Romani in Hispanias invasissent, percuSSum , eo ratiorem reputo , quod a nemine Antiquariorum , quos
evolverim , praeter ipsum Lastanosam , qui primus in sua Sylloge , seu Museo de las Medalias des conocidas
num. 13.dc I4. eumdem in publicum produxit, editum reperiam . Certe neque Lud. Joseph. Velasque Z , neque Henric. FloreΣ , qui hoc in genere numismatum Perquirendo tantopere laborarunt, neque ipse Mahu-del , neque diligentissimus Io. Christoph. Rasche,
47쪽
336 Θ, De Borgiano Hebr. Samaritieo Nuino QPhoenicio-Graecis Hispaniensium numismatum epigraphis , non admodum laborarint ; passi
Lexiei unitersae rei n mariae Veterum, voce CELSA; uno verbo , neque Thomas Nise in Numor. antiquor. scriniis Bodleianis reconditor. ea talogo , neque Hennery , neque demum ipse Pellerin aliique ejus mentionem secere . Qui tamen omnes eruditi viri bilinguem numum CelsenSem descripserunt. Numum vero illa aetate suisse cusum, qua Celsa ci Vitas in potestatem jam venerat Romanorum , cui nihilominus 'Aυτονεμια , Seu facultas suis utendi legibus concessa suerat, bilinguis epigraphe satis declarat. Caeterum vix haec typis commiseram , cum ita Ioeupletissima Eminentissimi Cardinalis STEPAANIBORGIAE numorum veterum Gaza & bilinguem & alterum Celsensem, paullo licet minoris integritatis, inter Hispanienses gaudenti animo comperi. Sed ad doctos Hispanos redeo,a quibus aberrare videor , duinde utroque numismate fortasse nimis multa disserui .
Eodem saeculo paullo plura de hisce numis debemus Gaspari Eseolano, cuius conser La Historia de lainsigne Ciu ad ureyuo de Valeuria. Eu Valencia I 6io.
men erudito Hispano quid luminis nobis sperare licuit λ qui de hisce numis sermonem instituens, e rum demum litteras, quibus inseribantur , sibi ignotas esse confitetur atque inexplicabiles . Estas lettras, ait ille pag. II 39. , descouocidas son inexplicabies . Illa ipsa quoque serme aetate alterum doctum Hispanum reperio Franciscum de la Huerta , qui in sua Espahia primitiva Tom. I. cap. xvI. de iisdem numis disseruit. At non equidem video quid ipse protulerit , quod aliqua consideratione sit dignum . Immo tanta vetustate easdem Hispanienses habet ignotas ii Diuitigod by Corale
48쪽
Θ Phoenicum litteratura illustrando I 37suerint jacere ipsa , non secus atque ante jacuerant , involuta obscuritate . De iisdem namque
teras, ut ad tempora & Μoysis & Abrahami aetatem
antevertentia , eas reserendas existimet . Praeterea se
in ea esse opinione palam significat,quae Pauli Albiniani de Rajas in primis suit, pag. Ia I. superius indicatae Lastanosianae Sylloges : videlicet hanc ipsam script ram iis in numis expressam , neque Hebraeorum , neque Graecorum, neque Latinorum , neque alterius populi , cujus memoria maneat aliqua , ad antiquas per tinere litteras; quin etiam nec illarum vetustissimarum gentium , quibus Hispania suas primas debeat origines . Atqui haec quidem ex numorum ipsorum epigraphis Cl. vir concludere arbitratur . Nego autem tam esse id manifestum , quam judicatum ab eodem Albiniano aliisque fuit. Non hoc eo tamen dico , quin litteras hasce veteres Hispanicas in numis quam plurimis , in paucissimis vero , qui s persunt , lapidibus exaratas, ab characteribus ullo modo discrepare velim illorum populorum , uti Phoenicam & Graecorum , quos Hispaniarum provincias, antequam Romani earum imperio potirentur , variis temporibus oecupasse, memoriae proditum eSt. Uerumtamen easdem Hispanicas litteras mihi cedo ; hanc discrepantiam equidem video . Quae sane varietas atque dissimilitudo si primo intuitu , nullaque earumdem Hispaniensium litterarum cum aliis , uti Phoeniciis ac Graecis vetustioribus atque etiam Etruscis collatione ante facta , consideretur , haud exigua prosecto deprehenditur ; atque talis apparebit dissem Sio , ut non modo non uniri has cum illis alphabeticis litteris, sed ne fingi quidem aliqua poterit inter ipsas Consociatio . Sed enim , quantacumque haec esse discrepantia videatur, quae tolli certissime potest, modo opus constanter urgeatur illud primum ab Cl. viro Paulo Albiniano aliisque doctis Hispanis erat consi-
49쪽
33 8 Θ De Boetiano Hebr. Samaritico Num o Qvetustis Hispanicis numis, quorum copiam Cl.
LastanOSa, quanto nemo unquam ante hac nuderandum,quod saepe alias me animadvertisse memini, cujusque gentis remotissimae aetatis litteras vices suas fuisse paSsas. Quapropter mirabile nemini videri poterit, si iisdem Hispaniensibus characteribus ex Phoenicum ii teratura repetendis, etsi dextrorsum ductis , id accidisse videamus , quod caeterarum Omnium gentium v xiis multip licibusque de caussis , decursu potissimum temporis , scripturae rationi e enisse, numi, lapides , aliaque id genus antiqua monumenta plenissimo evincunt. Quae nihilosecius immutatio , quo minus in vetustis ipsis Hispanicis litteris primigeniae suae originis vestigia manifesta contueamur signaque int gra , nequaquam impedimento est. Igitur antiquissimae Graeco-Ionicae praesertim litterae dc Poeno-Siculo-Phoeniciae, immo & Etrusca ipsa elementa, illi ipsique Hispanienses characteres inter se conserantur: si rite diligenter instituatur comparatio ; non dubito fore , ut non tanta solum , quantam praedicant, dissensio evanescat, Uerum etiam cum Caeteris , quarum meminimus, litteris haud incongrue componi Hispaniensis vetus Celtiberica scriptio queat. Sequitur,ut non tacituS praetermittam alterum ejusdem sere aetatis doctum virum Francisc. Fabrum ab UelazqueZio, speciminis Sui, seu EuFayo dcc. q. . pag. 7. seq. Commemoratum . Cuitas quidem eruditi Hispani hoc unum in suis praesertim Conjecturis patrio sermone conscriptis, spectaSSe videtur industria , ut ex antiquissimae gentis Celticae scribendi ratione ipsas Hispanienses litteras esse deducendas existimarit . De harum porro litterarum vero diagrammate nihil ipse habuit , quid sibi statuendum videretur, ut qui id scriptionis genus omne in tenebris, multis ab hinc saec lis in aeternum jacens, a nemineque unquam morta-Disiligod by Corale
50쪽
Θ Phoenicum litteratura illustrando Q 339 mero, exhibuit, eXplanandis illustrandisque cogitarunt , ita certe implicati dissicultatibus, i m.
lium suscitandum detegendumque opinatus suerit . Quae prosecto disputandi ratio non modo rem non explicat, sed ad argumentum tantiSper MSequendum nuulas omnino nobis commonstrat vias,quibus insistamus. Et de his superiori saeculo claris Hispanis scriptoribus quidem hactenus . Nunc vero quid recentiori quasi nostra memoria nonnullis ejusdem gentis doctis viris hoc in studio numismatico debeamus, paucis concludam . Et quidem non est omittendus doctissimus Decanus Alonensis Emmanuel Martinus . Nam& ipse studio multo tentavit quid in eo genere posset.
Rem vero diu noctuque animo versans , atque eXpendens, uti ille ipse litteris tradidit, specimen quoddam
alphabeti cum illarum litterarum tandem delineaverat licet in eo non omnino acquiesceret. Quod quidem cum centum & sexaginta nuinis , partim vetere Hispanico charactere exaratis, ad Cl. Scipion. Vasseium sese transis mittendum curasse, in epistola ad eumdem scribit, Alonae data Idus iunias I 734., Epistolar. Suarum lib. X. pag. I 49. Id autem erudito viro suboluisse videtur, iitteras illas sinistrorsum esse legendas Hebraeorum more, Phoenicum, Poenorum Arabumque &c. Tame
si eum ipsum scripturae modum iisdem orientis populis jam inde a primis receptum temporibus, in omnibus & singulis vetustis Hispanicis exoticis numis letagendis esse tenendum , Cl. Martinum existimasse , vix crediderim . Et sane Celtibericorum & Phoenicio-Bastulo-Turditanorum non una eademque lectionis semper est ratio . In Celtibericis namque scriptionis modus a sinistro ad dextrum inlatus saepissime tendit quidem , at non semper, uti Cl. Scipioni Masseio visum est, osse vasoni letterarie Tom.V. lib.Π.β.VHI. pag. 294. Etenim non desunt exempla, ut patet ex aliquot ejus generis numis a Cl. VelazqueZio recensi-