장음표시 사용
121쪽
cellos et patricios centumviri iudicarunt, quum IIarcelli ab liberti silio stirpe, patricii eiusdem nominis heredi
latem gente ad se rediissd dicerent: nonne in ea causa
fuit oratoribus de toto stirpis ac gentilitatis iure dicendum y Quid Z quod item in centumvirali iudicio certatum
esse accepimus, qui Romam in exsilium venisset, cui Romae exsulare ius esset, si se nd aliquem quasi pa
trieti Claudii Pulchri, Claudii Nerones, Claudii Appii etc. Accidit igitur , ut liberti fili is , cuius Pater esset a Claudio quodam Murcello manum imus, intestato moreretur. Claudii Nareelli igitur eius hereditatem ad se rediisse dicebant, quin libertistius propius cum stirpe sua Cou.
iunctus esset. Sed Claudii patricii sibi eius hereditatem iure gentilitatis vindicabanι, quod vix aliter intelligi potest, quam quod patricii her ditatem ab liberti silio iure patroci uti
et clientelae ad se rediisse contenderent. Nam quod quidam interpretes putant, hunc libertum non iustam servitutem serviisse, sed iugenuum a plagiario tu servitutem Abrectum , eius opinionis nullum est sane firma- metitum. elerum vulgo legebatur rinter Marmellos et Clutiatios minicios ;quod trnnspositione 5nhlevandum
erat. Nimirum Claudii h. l. dividuntur tu Murculios plebeios et Clutidios PatriciOS. Putricii estisdem nominis h. e. Claudii patricii, qui cum Marcellis eodem nomine gentilitio Claudiorumniebantur. Altarum luctionem eiusdem hominis habetit ollam codd. Guels. A, B, C. Ad sensum nihil sere interis
est: altumen cur h. l. Cicero eiusdem hominis hereditatem scriberet, quum vocabulum hereditatem Plane ne Pur- Picuu referri posset ad verba ab li-
dit etiam doctissimus Hugo in historia iuris romani germauice scriptis PMg. 81. Simili modo dicitur Brut. C. I 6,
in alienum eiusdem nominis genus.
' Gente De significatione hnius vocis nudi ipsum Ciceronem in T Picis c. 6: G ιiles stine, qui inter
so Eodum nomine sunt. Non est salis.
Qui ab ingentiis oriundi sunt. Ne id
cPιidem salis est. Quorum maioriam nemo servitutum servivit. Abest etiam ntinc. Qui capite non Suut deminuli. I cIortasse satis est. E. T.
nus sic uppellatur quicumque Civia uou est Romam venit, tu exsilium eiectus ex urbe sua ct. Patria. ΛΡPl, cuit sese , id est , adiunxit ad m
varetque, ut cliens Patronum, et a quo vicissim deseudebatur, ac licivis et cliens suus suisset. C tigit ut ille peregrinus testamento utillo facto moreretur. Civis minauras, cu peregrinus ille tanqumn patrono addictus suerat, eius hereditatem P stulavit apud centumviros, ea de musa, quod iste Peregrinus ad ipsum si licuiss. t sese , et veluti ipsi dedisset. Hoc applicationis i is nΡ- pellut Cicero. De isto iure antea ob Seuro, quia rarae sunt huiusmodi causae, dicendum causidico fuit, adeoque illustrandum et patefaciendum, IDEM. Vid. Tum . Advors.
122쪽
DE ORATORE LIB. I, CAP. 39 a i stronum applicavisset, intestatoque esset mortuus: ' ' nonne in ea causa ius applicationis, obseurum sane et
ignotum , patefactum in iudicio atque illustratum esta patron9ῖ Quid ' nuper, quum ego C. Sergii Auratas
contra hunc nostrum Antonium iudicio privato causam defenderem, nonne omnis nostra in iure versata defensio est y Quum enim Marius Gratidianus aedes Auratae vendidisset, neque servire quandam earum aedium
partem in mancipii lege dixisset: defendebamus, quidquid suisset incommodi in mancipio, id si venditor scisset, neque declaretisset, praestare debere. Quo quidem in
Inrealiam a esset moristis Ilieverita quaedam Paridisse Ohservavit Emesti, quortim sensus qui suetit. Leite eat divinare. Haec enim Eul' plenda sunt: estis ne hered tris ad m-ιr-tim , ad agninos Pertineret.
cum line loeo eomparandus est Cimis roni, de ossietis III. e. is r M. Maritia
Gratidiantis. PDomn tia noster. c. Sergio Aurinae Menaeuerae aedes eris, quas ab e iam ipse mucis ante annis emerae. mo se telant, sed Me inmuneipio fliaritia non dixerar. Acidia era res talia litatim est. Auratam Crasisina, Gravita antim deffendetur Antonius. Itis C astis time l. quoci Milii Menditor non dixisset sciens, id om lare praestari; amnitialem Antonitis. quomiam tu Mittam ignvium Sargio non fiasseet, mia aedes illas Demaidisses , nihiIIuisse necesse dici; nos eum esse dee lum . qtii ad , quod emerat. vG iure esses, teneres.
Quo quid ni in genere M. Bucetiti itis: in hae eati a disielle est dicere, quom idri B ectiletus erraverit, quum tu vendendis aedibus lumina, latiiune eboetit, ita reciperet. Error Pu tins erat smiciris, Fusi. qni, simul atque aedis ri eoeptum esset in quadam Parie urbis. quae modo ex illis aeditius eranspiei posset, sulso putatiat mutari Iumina, si euicitiaque Darii lae eaeli, quamvis esset procul, iretetur. Nempe hie evitor non viderat, quid interesset inter iam net Prosperatim. vlpianus enim l. is Digestor. lib. VIII , til. 2 . inter servitutea, inquit, ne taminius offeta ν. et na pro retia D I ititur. aliud et aliud observatur: quod in prospectu plus quis habet, ne quid ei osseisiue ud gratiorem prospecti mei liberam; in luminthus autem, ne
lumina cuiusquam obscuriora fiant Iuni P reius puluhat, error in Bue- euleii in eo versari. qtiod in mauci pii lege verhis amhiguis usus esset
Atqui lioe ipsum nego. Nam si di
eipio, nihil erat in his verbis, quod
cuiquam posset esse amLiguum aut OhActirtim, qui modo non Ρωt ullusum loquendi iiiviseonsultorum igno raret. Sirebaeus simili sere modorem expediebat. . M. Bueevleius aedium liamina, stetiti tum erant, ita recepit, hoe est, praestaturum se
Fufio premisit. Hic si nou longe,
123쪽
genere familiaris noster M. Bucculeius, homo neque meo iudicio stultus, et suo valde sapiens, et a iuris studio non abhorrens, simili in re quodam modo nuper erravit. Nam quum aedes L. Fufio venderet, in
mancipio lumina, uti tum essent, ita recepit. Fusius autem, simul atque aedificari coeptum est in quadam parte urbis, quae modo ex illis aedibus conspici posset, egit statim cum Bucculeio, quod, cuicunque Particulae caeli ossiceretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat. Quid vero' clarissima M. Curii causa, M.que
tamen quodammodo erraVit in conditione ponenda. Est haec latius
fusa conditio: Lumina , uti nunc sunt, ita reciPio , quae et ad oculorum Ρ Spectum omnem refertur. - Strictiori ue unda fuit, ut haec : Lumina, iniriuno frint a P Pinquιs retias et aedificiis , quae modo his fenestris etfuere
Possunt, ita reci O. Fusius autem,
simul atque aediscari coeptum est iu quadam Parte urbis, quae modo ex illis aedibus conspici Posset, egit
statim cum Bucculeio, quod, cuicunque particulae caeli ossiceretur, quamvis esset procul, mutata Iumina putabat. Certe mutatus erat prosΡe-Ctus oculorum, non utique mutatum lumen aedium. Apud bonum iudicem vis ceret aequitute Bucculeius, nihilominus tamen parum sibi cavis se videretur. n At enim non video,
quomodo, diligentius ut caveret, Postulari potuisset, si modo illud teneatur, aliud esse, si quis lumina, titi nunc sint, ita recipiat, aliud item, si recipiat in vendendis aedibus , ne cui liceat prospectui ossicere. Quae quum ita sint, coepidubitare, an transponenda sint Bucculeii et Fusii nomina. Certe si legatur: Quo quidem in genere fami-Iιaris nost v, L. βουλα, homo neque
meo iudicio stultus, et suo Miade sa-Piens. et a iuris studio non abhorrens, simili in re quodam modo ruperema I. IVam quum aedas ei M. Riac Ditis Menderet, in manci 'io Iumina , uti tum essenέ, ita recor'it. E fus autem, simul atque aedificari emum est in quadam Parte urbis , quae modo ex illis aedibus conmici Posset, egit statim cum maculeio, quod, cuicimque Partιculae caeli GF-
lumina Ptitabat. Sic ad eqndem homi uem , qui antea errasse dicchatur, Ρertinerent verba: mulari Iumina Putabat , qua scit. opinione ille ipse error continebatur. Ceterum alia AuPPeteret ratio nodum solvendi, si vora esset lectio certarit, quae laudatur nescio unde in marg. edit. Verbum. Tum enim Bucculeius tantum certasse iulιBC causa , non errasse diceretur, in
quo nihil esset offensionis: nisi quod sic parum intelligitur, cur adiician
tur istar homo nec meo iudicio sititius, et suo Valde sviens, nec ab iuris stu dis abhorrens, quae omnia videntur eo Consilio apposita, ut eiusmodi
hominem in quaestione iuris civilis
errasse mirabilius videretur.' Clarissima M. Curii causa C
124쪽
DE ORATORE LIB. I, C P. Os coponii nuper apud centumviros, quo Concursu homi num , qua eXspectatione defensa est y quum Q. Scevola, aequalis et collega meus, homo omnium et disciplina iuris civilis eruditissimus, et ingenio Prudentiaque acutissimus , et oratione maxime limatus atque subtilis, atque, ut ego soleo dicere, iuris peritorum eloquentissimus , ex scripto testamentorum iura defenderet, negaretque, nisi postumus et natus, et, antequam in
suam tutelam veniret, mortuus esSet, heredem eum
rem gravidam putaret, silium, qui somortuo uas erctur is postumus dieitur, quasi Postremo loco, seu, qui post larimatuin Patrem, nutus reliquit heredem', substituit illi heredem secundum M. Curium, en mu-ditione, ut M. Curius esset heres, si filius postumus ante moreretur, quam sui iuris esset. Decessit subici de Coponius: sed quum uxor eius reUera gruvida non esset, nullus ei natus est filius Postumus. Statim M. Coponius, agnat is mortui, apud ceratum viros egit, ut sibi liceret hereditatem adire: oratorem et Patronum
delegit Q. Scaevolam. Contra M.
Curius, secundus heres testamentotelictus, sibi hanc hereditatem po- tulabat eo nomine, quod heres suisset iustitutus, si Postumus Rute moreretur , qriam Posset per aetatem e tutoris custodia et potestate exire: Pertude autem essu, quod nullus suisset post mus, RC si natus reverularet, as mortuus ante tem Pus a Patre constitutum. Erat Curii patronus L. Crassus, quem Cicero nunc loquentem facit. Q. Scaevola scripto nitebatur: haec esse verba testamenti , ut Curius tantum heres esset,
si Postumus ante certum tempus moreretur: mori eum non Posse quinatus non sit: uatum uou esse POStu-
mum: itaque hereditatem M. Coponio agnationis iure adscribendam esse, uon M. Curio, qui cotiditione
testametiti excluderetur. Crassus Contra . voluntatem eius, qui testamentum secisset, ac scripti sententiam spectandam esse Contendebat, nouipsa verba, et apices scripti. Hanc suisso mentem testatoris : si filius sibi nou esset, qui hereditatem Paternam adiret, ut M. Curius heres esset. Causam obtinuit L. Crassus, ut refert Cicero oratione pro Caecina .caP. IS. PRVsT. Iunis Peritot iam eloquenιissimus vulg. additur : eloquentium iuris Pe ritissimus. Verum in Bruto c. 39. Crassus dici inr eloquentium iuris m-ritissimus , Scaevola autem simpliciter iuris Perito m eloquentissimus; idque e. έo repetitue aliis verbis, quibus Scaevola sertur consultorum
disertissimus, Crassus autem diserto rem consultissimus fuisse. Praeterea
h. l. quum Scaevola iam appellatus esset homo omnium disciplina iuris eruditissimus , frigidissimum esset eum eloquentium iuris Perilissimum dicere, hoc est , maiorem laudem exilioris praeconii additamento deterere. Ergo haec verba eloquentium iuris Perilissιmus ut manifestam inepti glossatoris laciniam recidimus.
Antequam in suam tutelam Meniret
Hic et paulo Post in verbis quι ιra
125쪽
CICERONISeSSe posse, qui esset secundum postumum et natum et mortuum , heres institutus; ego autem defenderem, hac eum tum mente fuisse, qui testamentum fecisset, ut, si filius non esset, qui in tutelam veniret, Μ. Curius esset heres. Num destitit uterque nostrum in ea causa, in auctoritatibus , in exemplis, in testamentorum formulis, hoc est, in medio iure civili Uersari t4o. omitto iam plura exempla causarum amplisSimarum , quae sunt innumerabilia ; capitis nostri saepe potest accidere ut causae versentur in iure. Etenim sic C. Mancinum , nobilissimum atque optimum
tutelam Meniret male Εraesti post Pearcium imperfectum extrusit et Menisset reposuit. Vide quae monuit Hen ingerus ad Cic. oss. III, I9, 2. H. l. tamen Gueis. B, C, ut Nors. Nil g. Hari. Σ. Bod. apud Pearcium Iiahent Menisset; postea Meniret. Ego autem defenderem Sic recte Guel L B, C. Vulg. ego Moluntatem defenderem ; ad sensum apte, acl eon-hequutioncni verhorum non item. IuGueis. Λ legitur: ego licet des
Hac stum tum mente Disse In Guel L B, C, abest ιtim , quo Mnehie facile Curemus.' Capitis nostri Causa capitis apud Romanos ea dicebatur, tu qua agebatur de status mutatione , sive eapitis diminutione. Triplex est mitem capitis diminutio: maxima, quum aliquis simul et civitatem et libertatem amittit: minor, sive media, quum civitas quidem amittitur, libertas vero retinetrar: minima, quum et civitas, et libertas retinetur, sed status hominis commutatur. Maxima servum sucit; mcdia peregrinum:
Etenim sic In ed. Paris. Est: Etenim si, et cum hae Protasi cori- iungitur tanquam spodosis sequens Periodus, quam Possumus, interpunctione minore post vocabilium Pos -
cinus cousul anno V. C. 6 7, DID-digiorum contemptor, a Numaratinis victus, et castris eXutus, PBcem
cum iis ignominiosam fecit. Sed hane ratam esse vetuit senatus: itaque ipse sciens ne volens illis deditus est. Quum autem non esset ab iisdem receptus, Romam rediit. Quaesitum est, nn Pro cive habendus esset, sive an ullum ei postliminium esse Posset. Negabat P. Rutilius, trihnnus plebis, ob eam causam, quam Cicoro commemorat. Assirmabant alii, quia nou erat receptus ab hostibus; deditionem enim, aut donationem sine acceptione non posse intelligi; Mancinum igitur non habendum esse Pro dedito, quem hostis accipere nollet. Pro Mancino iudicavit populux r se manus, illumque obtinuisse Prae-
126쪽
virum, consularem , quum propter invidiam Numa tini foederis paterpatratus ex S. C. Numantinis dedia
disset, eumque illi non recepissent, posteaque Mancinus domum revenisset, neque in senatum introire
dubitasset P. Rutilius, M. filius, tribunus plebis,
iussit educi, quod eum civem negaret esse; quia memoria sic esset proditum, quem pater Suus aut populus vendidisset, aut pater patratus dedidisset, ei nullum
esse postliminium. Quam posSumus reperire e X Omnibus rebus civilibus Causam contetilioneinque maiorem,
quam de ordine, de civitate, de libertate, de capite
hominis consularis; praesertim quia in ha0c non in
crimine aliquo, quod ille posset iniitiari, sed in civili
Quum propter inoidiam ) seqvulus sum lectiouein eodd. Gueis. A, B, C. Viug. tim rem propter inuidiam. Illitis ratio haec est, ut Mancintim reseratur ad utium, quod sequitur: huius vero, tit idem a verbis P. Rutilus Assii eutici listideat.' Pater afrottis is unus e sectalibus erat, sanctiori quadam ornatus dignitate. tiique auctoritate, ad patiandum . hoe est, stinetendiim aliquod foedus , res repetendas . bellum iudicendum hosti eie. Feciales aut m sd hi politicae inier populos Drao ietant, nee lieehat bellum inserte, nisi limi i is,tia de rati sis sis ceptum declarassent, atque inclis issent. Li
tunt de senulti, quod melius ex amat cedentibus intelligitur, quam h. l. seribitur. Memoria ) Gueis. B. C, memo lae' miti initim ) Cie. in Topie. e.
R Qtiae a nobis taleniata stin , iam ad hostem lae,enerint, et ex stio ta
otium limine ea ierint, dein qtitim redierine posι rid idem timen, posuiminio indenti ν rediissa. Vide Cui elisiti. lib. XI Observat. eap. 23.
Possumtis ) Gueis. B . possimus. 2voti in erimine aliquo Gusta bat enim illitis erimen, videlicet foedus iguom tui sum eum diu manituis laetum. PavsT. Seu in itiis eirili Citius est statuere, quae sit vis illitis Woeis. postliminium . et an ille pro debito sit hahendus. ae prolude privandus iure postliminii, qui hostibus quidem deditus fuerit, veruin ab iis
noti receptus: quae causa erat Miminciui. ID.
127쪽
iure consisteret 8 Si initique in genere, inferiore ordin , si quis apud nos servisset eX populo foederisto, seseque liberasset, ac postea domum revenisset; quaesitum est apud maiores nostros, num is ad suos postliminio rediisset, et amisisset hanc civitatem. Quid Z de liber in te, quo iudicium gravius eSSe nullum poteSt, nonne ex iure civili potest esse contentio, quum quaeritur, is, qui domini voluntate Census Sit, Continuone, nn
Inferiore ordine Hoc mihi insilitium videtur. Naui quum hoc exemplum sit hominis ex populo Dederato, qui apud Romanos Ser viisset , vix exputari Potest, quid inferiore ordine h. l. significet, aut
' Si quis asina Aliquis e populo
foederato, homo inter suos liber et ingenuus, Romam venerat, ibi se vitutem seruiit; ea vervitute liberatus Λd suos rediit; ab iis receptus non est. Quaesitum est an is ilicundusaesset ad suos redire postliminio, audesiisset civis romauus esse. Causa quaerendi haec erat, quod inter lae deratos postliminium non est, Sed tantum inter hostes: itaque si ille assertus in libertatem , factus erat Civis romaniis, sine postliminio Poterat redire ad suos. Non poterat
tamen amplius esse civis romanus, quia iure romano nenio Poturat, ut
ait Cicero pro Corn. Balbo, duarum civitatum civis esse. PRUST.' Cum quaeritur, is Quum a cen-
fioribus numerarentur Civefi romani de more quinto quoque auu D, in eo Numero recensebantur lautum cives,
Non servi: si quis igittir servus d mini sui voluntate cenSus csset, Acurelatus in ta hulas, in quibus scrihebantur tantum civium uom tua et
fortunae, quaeri poterat, an ille continuo libertate douatus fuisset a
domino, et an liber esset, ct e ei vium munero. IDEM. Domini Moluntate sensus sit Quivis quoque anno a Censoribus in tabulas referebacitur civium romano rum tam nomina, quam opes. Si quis dominus tunc temporis Servo suo permisit, ut in civium numero ab iis magistratibus recenseretur, is liber factus est: sed inter iurisconsultos quaerebatur , utrum Oontiniaο , id est, eo ipso clio recensendi, is liber esset, au nonnisi Post totum consum absolutum, sive Iuscrtim con- ἀι- , quod solemni sacrificio finiebatur. DEAncius. Censum iustituit Servius Tullus, rex Romanorum Sex ius. PRUST. Vbi luscrum eonditum Condilustrum dicebatur, quum CeuSus Per fectus erat et absolutus: absolve tur autem sacrificio solemni. Lnstruinest ipse censuS, fieri recensio civium et a lustrando dicitur, tunc enim veluti lustrabantur , et recognoscebanturci vcs omnes. Aliquando lustrum est Sputium annorum quinque: quia exactis quinque utinis sic hut census.
In. Vide Cti iaciuui, XVII observ.
tibi Iustrum conditum liber sit. In edit. Victor. it. iv MSS. Guci f. B, C, legitur: qui - census sit, si Horasit conuictim lustrum, silue liber.
128쪽
DE ORATORE LIB. I, CAP. 4 DI 2 ltibi lustrum conditum, liber siti Quid Z quod usu,
memoria Patrum, venit, ut paterfamilias, qui ex Hispania Romam venisset, quum uxorem praegnantem inprovincia reliquisset, Romaeque alteram duxisset, neque nuncium Priori remisisset, mortuusque esset intestato , et ex utraque filius natus esset, mediocrisne ros in controversiam adducta est y quum quaereretur do duobus civium capitibus, et de puero, qui eNPOSteriore natus erat, et de eius matre; quae, Si iudicaretur, certis quibusdam verbis, non novis nuptiis , fieri cum superiore divortium, in concubinae IOCum duceretur. Haec igitur,. et horum similia iura suae Civitatis ignorantem, erectum et Cel Sum, alacri et prompto ore ac vultu , huc atque illuc intuentem ,
Quid ' quod usu, memoria Patmmvenit, ut patebamilias Laborat eon structio. Nam illud ue caret verbo, ad quod satis apte reseratur. QModammodo quidem liceret illud eum
erhis neque miniatim πιori remisis 4et, iisque quae sequuntur COPulare. Tum vero quaestio illa : mediocrisne res in controMersiam adducta est, non ut apodosis cum praecedentibus iungi potest, sed constructionis cum fiu-Perioribus Dexu, vix satis commode,
solvitur. Optimum igitur fuerit, eiecta particula tit, totum ita constituere: Quid ρ quod tisu memoria patrum Menit, Paterfamilias qui ex
IIspania Romam Menisset, gratim ux rem Praegnantem in ProMincia reliquisset , Romaeque alteram duxisset , neque nuncium yriori remisisset, mortuusque esset intestato et ex utra que stitis natus esset ς mediocrisnores in contr-ersiam adducta est 'Sic verba, quod usu memoria retrum vetuι, parenthesin; quae sequuutur,
res in controMersiam adducis est,
apodosin faciunt. Simillimus est ordo verborum in superiorihus c. 39: Quidῖ
qua de re - iudiciariant, quum suarcelli dicerent; nonne in m ciausa
' Nuntium - remisisset Non licebat Romanis plures hubere uxores: at eas repudiare, quae cluetae essent, certis de causis fas erat, et iis quaεi renuntiare. PnVST. Cont Mersiam Guel . A, eonteu
imperiactu tempora Pro PIuSquam- Persectis coni. ut saepe, Posita esse docuit Heusingerus ad Cic. oss. III, Is s' Certis quibusdam Merbis His
sere ver his, quum vir uxorem re Pt
diabat, utebatur: Res tuas ti hi habeto. lnas tibi res agito: quorum alterurestituebat dotem, altero tutoris munia. in rebus uxoris deponebat. PRvST.' Non nopis nivilis Videtur is
qui nuptias cum altera uxore COH-
trabit, priciem repudiare: hunc t
129쪽
I 2 a CICERONI svagnri magna cum caterva toto foro, praesidium Clientibus, alitiae opem amicis, et prope cunctis Civibus lucem .ingenii et consilii sui porrigentem atque tondentem, nonne in primis flagitiosum putandum est' 4 i. Et quoniam de impudentia dixi, castigemus etiam segnitiem hominum atque ineritiam. Nam si esset ista cognitio iuris magna ac dissicilis, tamen utilitatis magnitudo deberet homines ad suscipiendum discendi laborem impellere. Sed, o dii immortales, non dicerem hoc audiente Scaevola, nisi ipse dicere soleret, nullius artis faciliorem sibi cognitionem videri. Quod qui dein certis de causis a plerisque aliter existimatur; primum quia veteres illi, qui huic scientiae Prae,suerunt, obtinendae atque augendae potentiae suae CniaSI, pervulgari arie in suam noluerunt; deinde posteaquam
est editum, expositis a Cn. Flavio primum actionibus, nulli fuerunt, qui illa artisiciose digesta generatim componerent. Nihil est enim, quod ad artem redigi possit, nisi prius, qui illa leuet, quoru in artem instituere vult, habeat illam scientiam , ut ex iis rebus,
qvnrum ars nondum sit, artem emcere possit. II
video, dum breviter voluerim dicere , dictum a
nuni t elisin consonatim recentiores
iurisperiti negant susseere. Lis igitur
haec, et e troversia erat, vii vaerbis,N neute sola, ei novis nuptiis iaetia divortium fieri censeretur. IDEM.
artis erignitionem Deitiorem inueri. D ιnies pos en vim est editum Velia. o τού Σοιυού subintelligendum estitis, vel . quod magis placet. Acri-hetidum: deinde posteaquam ius arieuitum. Livius Ix . 4s r a Flavii eitati itis, repositum in peneti ni,huapoutis eum . e uia, it . su,ti aque ei ea soruin in amo proposuit. ut, quaudo lege agi posset. sciretur. . Nisi prius, qui illa tenet, quorum artem instituere υtiti, hisbe, illumaeientiam Vula. nisi itio prius. Me rito ossendit Ernestiuiti nimis crebro repet tum uti. Certe post nisi prorsus supersitium est. Atque haud seio, an postea melius sit seponere a Laevitiliam εcientiam.
130쪽
DE ORATORE LIB. I, CAP. 4I I 2.3
me esse paulo Obscurius: sed experiar, et dicam, si potero, planius. Omnia fere, quae Sunt conclusa nune artibus, dispersa et dissipa in quondam suerunt; ut in musicis, numeri et voces et modi: in geometria, lineamenta, sormae, intervalla, magnitudines: in strologia, caeli conversio, Ortus, Obitus, motusque siderum: in grammaticis, poetarum pertraClatio, lusi riarum Cognitio, verborum interpretatio, pronuntiandi quidam sonus: in hac denique ipsa ratione dicendi, excogitare, disponere, ornare, meminiSSe, Ogere, ignota quondam omnibus et diffusa late videbantur. Adhi-hita ost igitur ars extrinsecus ex alio genere quod is m,
entix at musica: r. voee, in qua spe- elatur tontis varius, alius aeutias,
alius gravis, alius remissus, hine
variae etinentium paries; Σ ex vi in ris, quae sunt intervalla vocum, ne ii m p ra. quum voces aiat protrahuntur, aut contrahuntur, ntit ineidiantur. ete. 3. ex modis: modus, seu modulatio, est coagmen talio quaedam vocum, ne numerorum. Pavs
Exomitat e, dimonere, ornars verum hune ordinem verborum esse, vidit Pearetiis. Vulg. perturbaterraemitare, ornare, diu ere, Ignota quondam omni fisa lata Didolantur) voenbulumiguo a sincerti in h. l. esse nullo modo potest. Nam non quaeritur, quae res notae aut ignotae fuerint, sed agitur de partibus artium, antequam essent
ad artem redueiae, dispersis se dissipatis. Nee diei potest ignotia inde tantur. Nihil enim videri potest guo via, quod quis nescit, hoc
et o t ignotum. Denique ne componi quidem possitiit Laee duo: ignora eddissa Diuesani tr. Vt enim illi quis res quasdam uisitisan esse setat, eas ipsas utileti Dcitas scit, ut oportet. Ergo ut autea dixit Cicero. Omnia, qui e nunc sint conclusa artibus, olim dias resa et dissi ista. ant, quihus verbis postea utitur, disso is aedisetitia fuisser sie h. l. seri sit, indigesta ondiam omni5tia et distisa via inde titur; nisi potius . insinna on m omni a es uretiati ula υμ deliantur. Et nim ita re simili idem
c. 25 et is qui sonos v.ei , ii ii institia videbantur, paueis literarum notis terminavit. υAdhibitis eit igittar ars extrinseram omnes edunt adhib la est igitur ars qtin dam extrinseetis. Sint quoedam abest Gueis. A, probante Heusingero, qtita stati ira sequitiir ouum - qtiu-dam. Cotortim haee nrs ex nlici genise quodam, quae rebuς ad artem rod genuis inseruit, non est , tit Str
haetin putabat, tiniversa philosophia , sed potius eius pars illa. quae logicas. dialeeliea dieitur. Id phine intelligitur ex Bruti c. O , ubi Scaevolam