장음표시 사용
411쪽
ClCERO Alssurda. Est aulom vitium , quod nonnulli de industria consectantur. Rustica vox et agrestis quosdam dole clat, quo magis ara liquitutem, si ila sonet, eorum sermo retinere videatur; ut tuus, Catule, sodalis L. Cotta gaudere milii videtur gravitate linguae, Sonoque N is agre
sti; et illud, quod loquitur, priscum risum iri putat, si
plane suerit rusticanum. Me autem tuus sonus et Sua
vitas ista delectat; Omitto verborum , quamquam eSt caput; verum id affert ratio, docerit literae, confirmat consuetudo et legendi et loquendi; sed hanc dico sua vitalem, quae exit ex ore: quae quidem, ut apud Graecos, Alticurum, sic, in latino serinone, huius est ur-
' SOuialia , L. Cottis Non ille intelligendus est . qui his in libris
indueitur, sed alius, de quo mentio est in Bruto cap. 36. PETAv.' G Miriale linguae a Si vera est haec lectio. per graritialem tinguiae tutelligetidiim est id. quia contra sium est ιιn via solutioni de qua Noster lib. I, cd p. 25 . Iulerim vereor, ut haee lectio defendi possit; nulli bi euitia apud Ciceronem reperio gra utilem , quum ud dicendum refertur, Don laudaudi gialia usurpari r suspicor igitur legendum μν M.tuta linguae. Ciussus entiti istud vocis vilitam, quod hie tu L. Cottactilpat, sic exprimit cap. sequenti, elutis ria illa ivitia. Stiirci, nonniam mam in ruris; et lib. II. cap. za,
lem tinguae, bene demonstra vit . necessario sie legendum esse nobis haud perstitisit. Est autem grai itae Iinstina li. l. idem quod osperitos et rusticitns iu exprimendis vocalibus. dieiturque g ollas linguae eodem modo, quo gra, itas odoris. Neque vero hie opponitur linguae solutioni, sed suavitali oris, quae voealium a tomnino literaritin sonos non v te. Non aspere, aut Iulius quam deeet exprimit. De eodem L. Cotta Cie. in Bruto cap. 36 : de indi. Irin tim
ut supra cap. io, significet titte in graminuti iii, disseile est dieere. quid sit ratio; itaque legeudum puto: Dertim id ineri ratio, quam doce literae; stetit iusta cle eadem re, subtilior emuitio et ratio Meriarum.
412쪽
Ns maximo propria. Athenis iam diu doctrina ipsorum Atheniensium interiit, domicilium tantum in illa urbe
remanet studiorum, quibus vacant cives, peregrini fru- initur, capti quodammodo nomine urbis et auctoritale riumen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis indoctus . non verbis, sed sono vocis, nee tam bene, quam suaviter loquendo, facile superabit. Nostri minus student literis, quam Latini. Tamen ex istis, quos nostis , urbanis, in quibus minimum est literarum, nemo
est, quin literatissimum togatorum omnium, Q. Vale-
Athenis iam Hv doet ina Ciceronis tempore Albenorum vel iis illa gloria conciderat , nec quidquam
Praeler nomen atque memoritim re
stabat: regi hus primo, Macedoniae praesertim, tum Romanis ipsis ami- gentibus. Quis re peregrini in ea lwmines philosopli iam atque eloquentiam prostebantur: ita tamen iit sola nomini' nuctoritate adducti, passinti ex toto orbe. disciplinarum studio. Athenas navigarent Ain etium post Ciceronis aetatem. Apud Synesi uni exstat elegans epistola, qua inanem illam euriositatem lepide cavillatur. Sane fuisse Athenis certam quandam, eamque Purissimum pronuntiandae linguae Graecae rationem, vel hoc unum indicio est, quod quum Theophrastus, vir alioqui Atticae eloquentiae consectator acerrimus, Sed Peregriuus . anum alloqueretiar, Pr
hospite saei te sit ab ea deprehensus. Idem Romae fuit, quod ad Latinam attinet , pronuntiandi principatus.
Quibus Maeant cires i. e. quae ipsi Athenienses negligunt.' Quibus Maeam esses, Peregrini I untur ibus est auferendi casus;
et, Ma ut MVes est, Vacui sunι, siVeearent ciDes : et , fruuntur Peregrini opponitur, tanquam contrarium his te verbo , Pacant ciMes c Va Vassor , Deia et usu etc.
Asintnos oratores ex Caria, Phrygia , et Mysia , qvos in oratore tradit Tullius adscivisse aptum filiis auribus opimum quoddain . et tan- qncim adipatum dictioies genu . PR. Nnstri li. e. cives Romani in ipsa urbe nati et educati, quos Daulo
' In quibus minimum est literarum R. I. titerae de omnium artium scieri intia, non de sola artis grammaticas cognitione intelligendum, ita tamen, ut ars grammatica simul comprehen datur. Q. Valerium Soranum enim, quem h. l. literatissimum togatorum omnium vocat, in Bruto cap. 46. ait erum fuisse Graecis titeris et Lati
' Quin titeratissimum rogatorum ommum , Q. Valerium Soranum
Mineat Eruesti in clave Cic. putabat togatortam b. l. poni pro emicorum; quod sieri non poterat, quum togati
omnes appellarentur eiv ν romani. sive e sent Romae nati, sive Latini. Sedriogati h. l. opponuntur lianica σμγello, quem Horatius intelligit ΕΘ
413쪽
rimn Soranum , lenitale vocis atque ipso oris pressi e sono facile vincat . . I a. Quare quum sit quaedam certa vox Romani generis urbisque propria, in qua nihil offendi, nihil di splicere, nihil animadverti possit, Dihil sonare aut olerct
peregrinum: hanc Sequamur; neque solum rusticam asperitatem, Sed etiam peregrinam insolentiam sugere discamus. Equidem quum audio socrum meam Laeliana facilius enim mulieres incorruptam antiquitatem
Conservunt, quod inultorum Sermonis expertes, ea te
nent semper, quae prima didicerunt); sed eam sic audio, ut Plautum mihi, aut Naevium videar audire; sono ipso vocis ita recto et simplici est, ut nihil ostentationis aut imitationis afferre videatur; ex quo sic loquutum
I. , 65. Eundem significat auetoralial. de oratoribus cap. 7 his verbis:
vuos sa ius Vulgus imperitum erroni Ius hic 'mulus transmntes nomine Moerat et digito demonstDat. na- qile cum eoutemtu dicit Crassus existis quos nostis urbanis, notatque
plebeculam Romanam, quae Sermone et Sispore vernaculo facile Latinum hominem Q. Valerium Soranum, qui sit omnium togatorum, vel R Unuorum , vel Latinorum civium literatissimus, lenitate vocis et oris Pressu facile vincat.' Glerium Soranum Hunc su-5Picor eundem uSSe, qui Ob evulgatum nrcanum Pniriue Domen sit iu- terseetus. Plinius lib. III, cap. io de Roma urhe loquens: Cuius nomen
dicer e GDcanis Ceremoraliartim nescis
hubetur: utimaque et stilutari sideiabolirum μιιuciaWis Valerius SODiantis. itque mox Poenas. Non alienum
Midetur hoc imo citaserere staen Pliam religionis antiquae ob hoc maxime
ouentium institutae. Namque DeaAngerona, cui sacrificatur a. d. IaCulendas Ianuarias, One obligato obsignatoque simulacrum habet. Fr stra vero sunt qui nomen illud circanum Valentiam fuisse putaui. Gusta enim ex Solino aliud nomen fuisse:
opud quem idem quod apud Plinitim
legimus: nam Postquam Roma in antea Valentiam dictam meminit, subdit: Traditar etiam Pro raram
Romae nomen. Verumtamen Meliciam
414쪽
DE DR1TORE Ll R. III CAP. I 2 eqse eius liati em iudico. sic maiores; non aspere , ut ille, quem dixi, non vaste, non rustice, non hiulce, sed Presse, et aequabiliter, et leniter. Quare Colla noster, cuius tu illa lata, Sulpici, nonnunquam imitaris, ut Iota literatri tollas, et E plenissimum dicas, non mihi Oratores antiquos, sed messores videtur imitari. Hic quum arrisisset ipse Sulpicius, Sic agam vobis iam, inquit Crassus, ut, quoniam me loqui voluistis, aliquid de vestris vitiis audin tis.
Vtinam quidem: inquit ille; id enim ipsum volumia idque si feceris, multa ut arbitror in hic hodie vilia
At enim non sine meo periculo, Crassus inquit, Poq- sum, Sulpici, te reprehendere, quoniam Antonius mihil e simillimum dixit sibi videri. Tum ille: Tu vero; quod monuit idem , ut ea , quae in quiaque maxima essent, imilaremur; ex quo vereor, ne tithil sim tui, nisi supplosionem pedis imitatus, et Pauca quaedam verba, et aliquem, Si sorte, molum.
Quare Cotta noster Iterum L. tuue. Ibi d. noster hie Caesari Collum significat, cuius gravi alPm ' Ttim ιIti: Tu D rni quod montile linguae et sontim agrestem patito idem Reeepi Lambitii emendat in ante reprehenderat a ne quia de C. Mem omni exceptione naniore D. Vtilet. Cotta, qui hiate colloquio intererat. Tum uticu motitiis tuom , sine senηri. gitet. Id vidit Pearetias, etsi errais Helisitigeri correctionem Tiam minavit. quod bule C. Aurelici Cratiae in ex - ω Penr eum Lanthiniana Bruto tribui vocem magnum. suavem mmparatam nil moramur. Tra Memet splendidam putavit . quae laua nimisum intelligendum est sie. Otibi eap 55 potius Sulpieio tribui- laeite repetantur verba Cras . tillimartur. Si Crassus hie C. Cottam Tu Mero sine periculo ma rvro enuoris voluisset notare , dixisset utique Le potes: Hai Antonias me lib. similἰ noster Coclia , ne quis eum eum miam dixit Mideri, proptere L. Colla supra memorato confundere monuit idem . M eia, quae in qu tiam et. Sem p r enim sere additiar maxima essent, imiliaremur I ex quo Lu, quum de praesentibus agitur. Mereor, na nihil sim tui, nisi stimi file I. i5. Atile M .e o. I, 28, Mne si em imitata a. ete. Prorans isto Cvitam. I. 35, hune Atii estim. II, 23. anode, Tu sero ita res tisione ponituriae Moster Suo vitis. 1ll. 8, huius iu diut. cap. 85 , ubi postquain Λι
415쪽
CICERONIS Ergo ista, inquit Crassus, quae habeS a me, non rρο- Prehendo, ne me ipsum irrideam. Sunt autem mea multo et plura, et maiora, quam dicis. Quae autem sunt aut tua plane, aut imitatione ex aliquo expressa, de iis te, si qui me sorte locus admonuerit, Commone .i 3. Praetereamus igitur praecepta latine loquendi, quae puerilis doctrina tradit, et subtilior cognitio a Cratio literarum alit, aut consuetudo sermonis quotidiani ac domestici. libri confirmant. et lectio veterum Ora torum, et Poetarum. Neque
tieus dixerat: Aliquoties sum conatus, sed intemellare nolui. Nunc quoniam ad Perorandum Veclare Midetur sermo tutis , dicam , OPinor , quod sentio; respondet Cicero: Tu Mero, Tae. scit. Poses dicere.
Corrigendum opinnbatur ne me ipse irrideanι. Id placebat Ernestio, sed frustra. Maior enim vis oppositi nis a. l. est non in eo, qui irridet, sed
in eo, qui irridetur; quod ipsi in
mentem venit Ernestio.. ' Mea multo et Plura, et maiora t. vilia.' Aut tua ρlane H. e. vitia, qui- hiis Sulpicius assueverat si apte Eponte , non alium quem imitando.' Me imitatione ex aliquo e ressa i. e. ex alio quodam . Praetereamus igitur PraecePta La tine loquendi, quae Puerilis doctrina Iradit. ει subtilior cognitio ac ratioiiterarum alit, auI consuetudo sermonis quotidiani ac domessici, libri confirmant , et i liti Meteriam Dratnnum et
poetarum Vcretur Ernesti, ue spu-xium sit libri, legendumque putat confirmat lectio. Sed libri et lectio M. O. e. P. Per sv δυata dictum esse potest , pro lectione librorum veterum
oratorum et Poetarum; sicut paulo ante cognitio et ratio literarum est cognitio rationis literarum, i. e. fies H-tia artis gram nauticae. Si librι genui num non esSet, mallem equidem locum sic constituere: quae Puertiis doctrina tradit et subtilior rati titera rum. His consuetudo sermonis quotidiani ac domestici, confirmat lectis
que Dero in illo altero diutius Secundum partem, quae erat de Perspicuitate orationis, omittit, quoniam satis per se iaci Iis est. Quaedam tamen, ex quibus haberi illa possit virtus dicendi, breviter enumerat. Sunt munero decem. Parit enim dilucidam orati Ouem sermonis Proprietas et Puritas Latini, quae erat Prima para. z.
Voces usitatae, neque nut veti Sicile obsoletae, aut studio novitatis ins lentes. 3. Proprie rirna declarantes, BCCOmlnodalaeque rebus, quas Significant et quum neque maiestatem ea rum minuunt, neC Ohruunt tenuit tum. 4. Resecanda omnis verbi ac sermonis lambiguitas. 5 Vilanda Dimia verborum Circuitio,.quora iam auClore etiam Hermogene περιβο in , id est ambitus, et producta comprehen Aio eum perspicuitate repugnat. 6 Ihnen,
416쪽
commoremur, ut disputemus, quibus rebus assequi pos- SimuS , ut ea, quae di Camus , intelligantur. Latine scilicet dicendo, verbis usitatis , ac proprie demonstrantibus ea, quae signi sicari ac declarari volemus , sine ambiguo verbo aut sermone, non nimis longa continuatione verborum, non valde productis iis, quae similitudinis ausa ex aliis rebus transferuntur , non discerptis se tentiis, non praeposteris temporibus, non Confusis personis, non perturbato ordiue. Quid multat Tam sacilis est tota res, ut milii permirum saepe videatur, quum
dissicilius intelligatur, quid patronus velit dicere, quam si ipse ille, qui patronum adhibet, de re sua dice.t. isti
enim, qui ad nos causas deserunt, ita nos plerumque ipsi docent, ut non desideres planius dici. Easdem res autem simul ac Fusius, aut vester aequalis Pomponius P gere coepit, non aeque, quid dicant, nisi admodum allendi, intelligo; ita confusa est Oratio, ita perturbata, nihil ut sit primum, nihil ut secundum, tantaque insolentia ac turba verborum, ut oratio, quae lumen adhibere rebus debet, ea obscuritatem et tenebras asserat, atque ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur. Verum, si placet, quoniam haec salis spero,
da similii odinis eontinuata translatio,iioc est, ne metaphorae nimium dilaletitor, quoniam id in aenigma transiret. 7. Non debent minutatim eonseinis di sententiae, sed expleri, et ad iustam
mensuram numeri utque sensus pro- duet. 8.Temporum servanda distinetio est, ut suo quaeque tribuantur. 9 Cou- cinna personarum distinetio servatida est. Postremo argnmensorum ceterorumqtie omnium dirigendus est ordo. PQAv. Non Maldo renunciis iis, quae si militudinis eatira ex aliis rebus trans-srumtir Reete Et nesti inti'. allegorii, Iongioribus; hae enim saepe rem magis obscurant . quam illustrant. Fusitis Peareius Meredi Fustis . hiqna est in eodd. Pal. 4, 6, 8, 3. et Mead. Ernesii Fustis ne an Furitia
legendum esset dubitabat.' Vertim , si placet. oniam ha salia aper . Molis quidem eerte maioribtis , molesta et Pinida Mideri. ad re Ii is aliquanto Miosiora pernamus 3 Purgoldus opinabatur leges Atim esse aliquantra operosiora; rotii tura Ap eiosa quidem neque ianthv vera. Eistenim quae .l utitur initio c. I G tales enim tartes eiae fer tinet d a.
417쪽
vobis quidem certe maioribus, molesta et putida vide xi , ad reliqua aliquanto odiosiora Pergamus. . Atqui vides, inquit Antonius, quam alias res aga-
quas moris Per curri, Des Potius Paene praeterii , latine loquendi, Ploneque dicendi: reliquae sunt magnae, im li--lae. Variae, graMes, facile illicui Perfundere possunt, nullo modo haec, quae sequuntur, istis prioribus odiosiora dici imme , verum tamen Crassi
mentem , Omlu'mque Orationis nexum
diligentius intuenti veritas lectionis
vulgatae sic elucebit, ut nihil correetione nutis esse vidcatur. Crassus enim, qui ouinem hanc rhetoricam de elocutione doctrinam Pervulgalam esse videri vult, identidem ve-
retur,ue amicis suis. maioribus Prae fiertim, molesta sit de rebus minime
reconditis disputatio. Sie iam lib. I, e. 3r, dixerat: AIqui arbιIDor. Sul-
Pici , quum audieris , non tam haec te miratiarum, quac dixero, quam ea istimamrum , tum, quum ea audire cu-μebas, causam cur civeres non fuisse; nihil enim diram reconditum, nihil exsPectatione Mestra dignum, nihil aut inauditum M is , aut cuiquam n Mum. Idem e. 36. ad Scaevolam conversus denuo fuerat contestatus. Hoc loco
igitur, quum Praecepta latine et plane diuendi breviter percucurrisset, qu niam haec , inquit, Praecepta quidem , utpote vobis notissima, fiatis spero vohis molesta et putida videri , ad reliqua aliquanto odiosiora, i. e. magis etiam molesta et Putida Pergumus. risi enim istae partes, quas bre viter tractavi, faciles, hae vero , ndquas nun C accedo, magnae , implicatae , vMine et graves sunt, doctrina tamen harum rerum non minus quam illarum est pervulgata ; nec tamen
breviter exponi potest; quare illa .
quae reliqua sunt, Tereor ne voti imocliosiora sint, quam Priora brevile ePcrcursu. I tuque ita seu c.', i notae uli Stilyicio, ni vili si nudo lias quis Ira et Paries, explicaret, Oggerit Craessus et Perseulgacias res reuiatris , et ιιbi non incognitas. Maxime autem lectionem Odι iora conlimnat locus III. c. o , a Sed tamen huius generis demonstralio est et docti ina sa Vulgaris, usias autem aDissimus, et in hoe toto die di
quamvis hoc, quem tructamus, locis reliquae partes dicantur mugnae, im Nicatae, graμer, Hihil tamesu obstare, quo minus earum tractatio mole
sto , putida, Odiosa dicatur hominibus scilicet, qui istin omnia duclitata perdidiqissent. Vobis quidem certe maioribus olim
in quibusdam edd. ut Victor. sic inter-Puugebatur e Mobis τιidem , certe mαλι ιbias , minus bene. Sic enim quιdem supervacuum esset. Immo suavius est, postquam dixerat: quoniam ham satis Uem, SuPpressis verbis omnibus qui me audiunt, statim ad maiores convertere orationem, ubi Mobis quidem certe maioribus idein significat, ac si dixisset : si minus adolescentibus istis, ἔα-men Mobis Profecto maioribus. AEqui indes quam alias res πα-mus, quam te inriti audiamus Vulgo legebatur : quum alias res reamus . quod Erilesti in te Iligebat quum otiuna sit; toti inqite locum sic interpretabatur : mii in vero intelligere Potes, no&te hoc tempore lilienter audire, qui motium sit, qui in alio etiam tem P re, quum uegot in linbemus, tumen in and ,re Parali si s. Vo na alias res a Da
418쪽
DE ORATORE LIB. III, C P. I 4 41Ιmas, quam te in vili audiamus, qui adduci possumus
de riae enim coniicio), reliciis ut robus omnibus te seis Clemur, te audiamus: ita de horridis rebus nitida, de ieiunis plena, de pervulgatis nova quaedam est oratio tua. i . Faciles enim. inquit, Antoni, partes eae fuerunt duae , quas modo percucurri, vel potius paene praete
rii, latine loquendi, planeque dicendi: reliquae sunt
magnae, implicatae, Variae, graves, quibus omni S Admiratio ingenii, omnis laus eloquentiae continetur. Nemo enim unquam est oratorem, quod latine loqueretur, admiratus: si est aliter, irrident; neque eum Oratoremtaulum modo, sed hominem non putarit. Nemo extulit
eum verbis, qui ita dixisset, ut, qui adessent, intelligerent quid diceret; sed contemsit eum , qui minus kl facere potuisset. In quo igitur homines exhorrescunt' quem stupefacti dicentem intuentur Z in quo exclamant' quem deum, ut ita dicam, inter homines
putant ' Qui distincte, qui explicate, qui abundanter,
non est otiosum esse, sed potius parum attendere; itaque rescripsi indes quam alias Des agamus, quam te insuti audiamus. Haec scilicet dicta sunt, lioe sensu: immo vero te attentissime et lubentissitne audimus. Eodem modo alias res agere usurPuturin Bruto c. 66: in ita furebat tamen , ut
intrarere, tam alias res agere Popu
lum , ut esset insano inter disertos Io-eus . . Auditorem autein ex fastidio oratoris alias res agentem graphih describit Cieero in Bruto c. 54 : uitaque intelligens dicendi existimator non aS-
5idens, et attente audiens, sed uno aspectu et praeteriens de Oratore Sa Peiudicat. Videt Ove lancem iudicem, lo
Pias . . . tutelligit, oratorem in ea causa non adesse, qui possit animis iudicum Bdmovere orationem, tanquatu sidibus
Qui distinete - eonfestant; id est qui dicunt ornate. Qia idem ira mo
derantur , ut rerum, ut Personarum dignitatesserunt, et sunt in eo genrect
laudiandi laudis, quod ego almum et congruens nomino Vulgo legebat uesic: qui distincte - conficiunt, id est quod dico oriante; qui idem ilia moderantur, ut - si unt; ii sunt in e genere latiuandi lauιlis, quod n-mium Vorum haec ita sonant, ac si Ci 4eero definiti Oves volvissot alserre ra tionis ornate et apte dicendi , qvod minimo antecedentibus convenit. Eraten ini quaestionibus hisce respondendum: in quo igitur homines e EhDπν scutit Z quem si ebcιi dicentem ιial
419쪽
qui illuminate et rebus et verbis dicunt, si in ipsa ora tione quasi quemdam numerum versu inque conficiunt id est, qui dicunt ornate. Qui idem ita moderantur, ut verum, ut personarum dignitates serunt, et sunt in eo genere laudandi, quod ego Vlum et Congruens nomino. Qui ita dicerent, eos negavit adhuc se vidisse Antonius, et iis Itoc nomen dixit eloquentiae solis esse tribuendum. Qua re omnes istos, me auctore, deridete atque Contem Dite , qui se horum, qui nunc ita appellantur, rhetoriam
praeceptis omnem oratorum vim complexos esse arbitrantur, neque adhuc, quam personam teneant, aut
quid profiteantur, intelligere potuerunt. Verum enim
vero Oratori, quae sunt in hominum vita, quandoquidem in ea versatur Orator, atque ea est ei subiecta materies , omnia quaesita, audita, lecta, disputata, iractata, agitata esse debent. Est enim eloquentia una quae dam de summis virtutibus. Quamquam sunt OmneS virentur ρ ele. Anne responΑionem Ievi erectione essicimus. In qua tamen neminem velim offendat qnod interrogatione per singularem numerram, in Mo, - qtiem - enuntiata. rexI'on-δetur per pluralem. Gratum sellieet negligentiam agnoscimus. In eo genere laiauiandi I di, Fi-δὰnter delevi verbum laudis, iubente Ernestio . assentiente etiam Selinietio, quamquam uterque retinuit. En. T. Nomino Ne rectius ven. Mediol. Lamh. quam, ut alii, nominem. Teneiang - ρrsit Nur Non audiendras est Ernestius , qui putabat esse hie debere renereng missi eremur. Hoc tum valeret, si de tempore praeterito ageretur. Seeus est, quum dieittie de tempore instillo et prae
consuluit Ei nosti, quod ptim icitiam putetit lieseos siguis inclusit. Nam ver-ha otiariam inriti tim experti arte. Noni haerent eum remotioribus illis r ese
enim eloquentia una /le summis ιν reia
tibus, sed potitis eum proxime ante eedeuiihias : hoe est magis prolitates iungendia , summa e Prudentia . et huius utriusque virtutis expertibus negrat Crassus esse tradendam dieetidi copiam. ,ιia de Dirtutibus Eloqisentiam esse virtutem Fabius lib. II, eap. ao . sie probat: Si e sonare sibi, inqtiit, in faetendis ae non Detendis, Mimia
420쪽
tutes aequales et pares, sed specie tamen est alia magis alia fbrmosa et illustris: sicut laaec vis, quae scientiamCOmple a rerum, Sensa mentis et consilia sic verbis
explicat, ut eos, qui audiant, quocunque incubuerit, possit impellere; quae quo maior est vis, hoc est magis probitate iungenda, summaque prudentia; quarum virtutum expertibus si dicendi copiam tradiderimus, non eos quidem oratores effecerimus, sed furentibus quaedam arma dederimus. i5. Hanc, inquam, cogitandi pronuntiandique rationem , vimque dicendi, veteres Graeci sapientiam Dominabant. Hinc illi Lycurgi, hinc Piliaci, hinc Solones, atque ab hac similitudine Coruncanii nostri, Fh bricii, Catones. Scipiones fuerunt, non tam fortasse docti, sed impolia metitis simili et voluntate. Eadem autem alii prudentia, sed consilio ad vitae studia dispari, quietem atque otium sequuti, ut Pythagoras, Democritus, Anaxagoras, a regendis civitatibus lolos se ad cognitionem rerum transtulerunt; quae Vita propter tranquillitatem, et propter ipsius scientiae suavitatem, qua nihil est hominibus iucundiu , Plures, quam utile suit rebus publicis, delectavit. Itaque, ut ei studiose excellentissimis ingeniis homines dediderunt, ex ea
eius familiat ei manifestum est. Irivis. Omnes inritiles aequales 3 Sequitur Stoicoriam Mutentiam, qui et virtutes pniues et vitia esse aequalia sentie-hant. Vide Dura trixa Ciceronis. IDEN. P. fisci) Piliaeus Mit, leticietis. tinus
iesia Graecii e sapientibus, stoi uix Olympiade iέ, et obiit anno III Ol3mpiadis 52, nnuis ante Christum 5ro Diogen. Logri. ιν ii C. Fabrieli virtus polissimum enituit in hello Namnitico . quod gestum est ah anno V. C. 4 igitis 48i. Εtim 'rthus admiratis ali. quΛndo dixit: ille est Fabricius , quidisseilius ab honestate. qisam utilia cursu suci averti pol est Etilaxarius . Anaxagoras) Patris Cla inrti tis. I erielis magister natus Olγ in inde7o, avitis ante Christum , incilia bibi