장음표시 사용
451쪽
teterpono, ii intermisceo. Itaque intcrp'nendo vel intermiscendo se Senatus paulatim si A. pristinam au toritatem , & potestatem vindicavit , neccilitate cogente populus Senatui favere, omnemque ad eum deferre rucipub. curam necesse habebat , si sibi aut Reipub. contac re vel ict. Notandum itaque, haec verba Pomponii non ira explicanda esse, quasi antehac Senatus nullam curam habuerit: quippe superius ostendit,& sub Regibus, δc post illorum exactionem magnam Seianatus fuisse auctoritatem , bc potestatum. Verum postremis temporibus, plebe reluctante, multum de ea fuit detractum,& imminutum , ita ur non tantam jam haberent, quantam occasione praesentis necessitatis recuperarunt, scit. liberam de omnibus rebus, qtiae ad Reipub. curam pertinebant, praeterquam de gravioribus, ut crcandis magiitratibus, sanciendis legibus, quarum serendarum auctores tantum fiebant, debello indicendo, & ineundis foederibus , statuendi . & quae s fa tuta crant, exequendi potestatem. Ita ut quicquid statuisser, decrevisset, id constituisset, observaretiir, de vim legis haberet, idque jus appellabatur Senatusconsultum , non quod lex aliqua.benatusconsultis legum vim, quemadmodum plebiscitis tribuerat lex Hortensa , verum necessitate cogente populus eandem ipsis vim tribuit, Sc quidquid Senatus decreverat, ut legem observabat, nili tale quid esset, quod plebis Jus laederet , quo casu salvum erat Trib plebis ius intercedendi, qua intercessione impediebant, ne Senatusconsultum vim dceste tu in sortiretur. Itaque major potestas Trib. in prohibendo, quam Senatus auctoritas in constituendo vel decernen do. Hinc Gellius lib. I . cast. 7. IVter eivssi ne Senatusconia
fultum fieret, jus iis uetis fulge , qui eadem potente , qua ii ,
qui Senat confultum facere vellent, major Hevt.
Idque Ius appellabatur Senat consultum Non ambigitur Senatum jus sacere posse , ut inquit Ulpianus l. 9. f. de αquamvis non potuerit faccre legem , sed tantum legi similem constitutionem , vim lcgis habentem , I. unic. Coae de Senatus cos. Lex enim est populi jussum generale, penes quem privative est legis condendae potestas , populi autem appellatione, ut superius diximus, universi cives continentur, connu-
452쪽
4ra Ex ERCITAT. IN HISTOR. POMPON. meratis etiam Patriciis , εἴ Senatoribus. Haec enim tria reliquerat Romulus populo commoda , magistratuum creati nem, legum lationem, & belli ac pacis arbitrium, ita tamen , ut patres, dum haec expediebantur, auctoreS fierent. Varia autem de Senatusconsultis annotanda Occurrunt, & primum quidem cxaminandum nobis incumbit , qua ratione fiebat.
Potestas juris faciendi , quam Ulpianus in dicta lege Senatui
competere affirmat, non tantum novillim Is obtinuit temporibus, sed ab imperii primordio derivanda, utpote ipso Romulo imperii conditore Senatui tributa, qui de ordinanda civitate , quam excitare In animum Induxerat, sollicitus, ante Omnia ad ca animum applicuit, quae ad ejus gubernationem pertinerent, & ut superius diXimus, centum creavit Senatores, qui ob aetatem venerabilem Patres dicebantur, corumque collegium sive concilium Senatus di tum, cui tantam Romulum
largitum fuisse potestatem apud Dionysium legimus, lib. 6. Scitis faue , legem nobis esse Iam inde ab U. C. qme omnia in
Senatus potesate facit, praeter magistratuum creatiovem , legum Iutionem, S belli inferendi siuiendique arbitrium , horum trium potestatem ese penes Iu fragia populi ut sere Reipub.
omnis administratio penes Senatum ellet, praeter ea jura . quae populo Romulus concesserat. Quod autem a Senatu decretum jussumve erat, Senatusconsultum diccbatur. Sereat cou-
sustum , s. s. ins. de jur. nat. 61 gent. es , quod Senatus jubet.
Nam cum auesus esset populus Romanus in eum modum, ut dis Iscio es et in unum eum couvocari Iegis fauciendae causa, aequum vi sym est Senatum vice pVuli consuti. Verum haec non ita debemus interpretari, quasi potestas Senatusconsulta facienditum coeperit , cum populus ad eam multitudinem pervenerat, ut eum convocari esset dissicite: quippe, ut modo diximus, Senatusconsultorum primordia vetustissima: sed & idem clicere vult sustinianus, quod Pomponius, scit. aucta populi multitudine, dissicultas conveniendi ad Senatum curam Rei- Pub. deduxit, permittente populo , quae Pomponii relatio minus accurata videriar, nam apparet ex Historiis, potestatem populi ad Senatum translatam astutia Caesarum. Senatus enimpctentiam augendo suae serviebant, ut videre est. Hinc paulatim
453쪽
DE ORIGINE IURIS. I3latim jura populi imminuebant. Caesar dictator jus comitiorum non in totum populo ademerat, sed cum eo partitus erat , Suet. in Jul. cap ψ3, Tiberius autem jus antiquui' populo ademit, & sub hus imperio Comitia e Campo ad Senatum transsata, Tacit. I. Ausas. ω'. i s. Nili dicamus Pompo nium hoe significare voluisse, quod superius diximus, nimir. Senatum non nova quaedam Jura tibi arrogasse, vel acquisivisse, sed tantum pri itinam recuperasse potcstatem auctoritatemque postremis illis mutatis Reipub. temporibus labefacta tam , propter frequentes Tribunorum intercessiones, dc patrum cum plebe discordias, quia in tanta turba hominum olfficile erat in unam eandemquc convenire sententiam, Propior varia hominum desideria , quot enim homines, tot fere sententiae, quas ad unam redigere consonantiam hoc opus , hic labor est, naturalis enim hominum ad dissentiendum facilitas , ut idem inquit Pomponius I. II. F. de receptis arbitr. Cum itaque plebs animadverteret illa cum Senatu certamina Reipub. in.
teritum portendere, reversa in concordiam cum Senatu, veterem curam, δέ auctoritatem, permittente propter communem salutem populo, Senatus recuperavit, & quod Senatus decrevit ac constituit, pro lege habuit. V t autem Senatusconsultorum vetustillima probemus primordia , Dionysium citamus, qui eorum quaedam nobis exhibet exempla. Quorum unum est, ut Sabinae mulieres ad gentiles suos urbem obsidentes, reconciliationis causa proficiscerentur. Factum es, inquit, Senatusconsultum , ut suci quot Sabinae baberent prolem, his domi apud maritum relicitis pueris , liceret legati vem ad suos populares susscipere lib. r. 8 82. Alterum fuit de Interregibus creandis. Tertium cum decreverunt , ut cum populus Rc-gem 3 ustisset , id lic ratum csset, si Patres auctorcs fierent. Liv. uth. i. cap. t T. Dion Is dict. lib. Quartum cum plebs Regem creandi potestatem a Senatu sibi delatam , Senatui concessit, jussitque ut Senatus decerneret, qui Romae regnaret, pro potestate itaque sibi data, Numae Pompilio regnum deserendum decreverunt. Qua autem ratione Senatusconsulta fiebant, de ea superius quaedam disputavimus. Inquit autem Gellius, Senatusconsultum fieri duobus modis , aut perdisces.
454쪽
i Ex ERCITAT. IN HISTOR. POMPON. d. scessionem si consentiretur , aut per sententias singulorum
exquisitas, id est, per suffragia: Consul, vel is cui benatum
liab ndi ju, erat, convocato benatu, cum causam convocandi retulisset, rogabat, sententias, Co Ordine quem servare volebat qui Sc natum convocasset, modo e ctansulari esset gradu, quem primus rogabat, ut diXimus. Verum notatu dignum, quod tradit Suet. in Jul. consuetudinem obtinuisse, ut quem ordinem in rogandis sentcntii S tenuisset Kalend. yav. cundem toto observaret anno. Pronunciatis opinionibus, eam, quam magis e Republica fore Putabat, primam pronunciabat , de rogabat ut Senatus judicaret hisce verbis: Boeceuhetis , in. ic tran te, qui ultet om 'ia, in harec partem ι quibus verbis praeibat ominis causa, ne diceret, qui contrariam sentiret. Hinc ire in alia omula, i a re, pro contrariam sentcntiam amplecti. Postquam igitur rosa strat Consul, vel qui Senatum convocant, ut disce ilionem facerent, ipse primus, facta discessione, alii deinde, in quam quisque partem , quam
probabat, transibat. Disccssione facta , numerabantur benatorcs ab utraque parte stantes, ex quorum numero apparebat
voluntas Senatus, & qu id plures approbassent , in eam sebat Senatusconsultum, praesertim si maJOr pars sententiam a Consule pronunciatam amplectebatur. Sin minus, contingebat s ac pius, ut res, de qua a gubatur, Omnino abjiceretur, vel in aliud tempus reiiceretur , quae interjecto tempore iterum proposita , comprobabatur saepissime. Ex quibus perspici- imis ex Consulis aliorumque , quibus Senatus continendi juserat, sere arbitrio pependisse Sunatusconsultum. Quippe superius diximus, iisdem magistratibus, quibus Senatusconsulti faciendi jus erat, potcstatem etiam fuisse impediendi, ne Se natusconsultum fieret. Quando autem is , qui Senatum habebat, rogabat singulos Senatores, quid de re proposita sentiret quisque , eorumque singulas exquireret sententias, appellabatur simpliciter Senatusconsultum. Si Senatusconsultum per discellionem tactum dicebatur, nCn rogabantur, neque dicebat quisque sententiam , sed tantum pedibus in eam partem ibant , quam probabant; unde pedibus ire in sententiam apud Cic. & Livium toties. Cum
455쪽
-DE ORIGINE IURI s. Is Cum Senatusconsultum per discessionem forte fieret, transseuntem
eum in alteram partem , in qua pauciores erant , hecutus est nemo. Suet. in Tib. cap. 3r. Addit forte per discellionem, ut distingueret Senatusconsultum per disce Ilionem ab eo, quod exquisitis singulorum sentcntiis simpliciter Senatusconsultum, non additis verbis per discellionem , dicebatur. Hinc Cic. Fbilin. 3. cap. 9. Ac quae siue causa videretur ediisse, ut Senatus adesset, cum de Repub. relaturus fuisset: allato nuntio deleritone quarta, mente concidit: effugere uestivavs Senatuscon-yultum de supplicatione per discessionem fecit, cum id factum esset autea nuuyuam. Notandum vero , nullum Senatusconsultum potuisse fieri discessione non facta , in omnibus discessio erat neccssaria: sed alia fiebant per discellionem non dictis ne-rue rogatis, vel exquisiitis sententiis , alia scrutatis, vel auia itis singulorum sententiis : ambo per discessionem fiebant,& hac ratione facile Tuberonem cum Varrone conciliare possumus, quos a se invicem dissentire putat Gell. lib. I . cap. 7 propicrca fortasse, quod vel non intellexit, vel quod rejecit illam loquendi formulam ex Varrone rc latam , quod scit. Senatusconsultum sit , vel per discessionem, si consontitur, aut si res dubia esset , per exquisitas singulorum sententias. Haec enim, inquit, paruis convenire cum eo, quod At jus Capito in consecraneis scriptum reliquit. Nam tu libro ducente Lmo quinquagesimo nono Tuberonem dicere ait, nullum Senatus
consultum fleri posse nou discessone facta, quia in omuibus Senatusconsultis, etiam in iis, qvie per relationem sieraui, disice oerat necessaria: idque ipso Capito verum esse a mat. Et sine dubio quoque Varro , licet non addidit per discessionem, quando de Senatusconsulto per suffragia faeto sermonem habet , etiam id adeo necessarium existimat , ut sine ea nullum posset fieri Senatusconsultum , quamobrem non opus erat ejusdem vocis repetitione. Discessione facta , & exquisitis singulorum sententiis, Senatusconsultum scribebatur. Quum autem
scriberetur, moris erat , ut ea res , de qua sententiae rogarae erant , summatam exponeretur. Scribebantur autem non omnium nomina, qui Senatusconsultum probaverant, sed eo-ul a potissimum , quorum nomina auctoritatem , & pondus
456쪽
416 Ex ERCITAT. I N HISTOR. POMPON. Senatusconsulto adderent, vel quorum auctoritate Senatusconsultum factum crat, qui pretetcr caeteros ita dccerni conati erant. Quae Senatusconi ulta auctoritates dicebantur , quasi
Senatusconsulti auctoritas in eo esset posita , si per claros viros vidcatur scriptum. Aliquavo tamen saepe re dilata, S graviter acIa, S plane per ricta, G. PompeIi volvotate in eam partem , ut eum decedere ps Kalendas I Iartias placeret, Senatu consultum, quod tibi mihi factum est, auctoritatesque persicript a'. Epist. Caelii ad Cic. dc Cic. de orat . ubi de L. Crassis sermonem habet, 'Permulta cum vehementissima contentione animi, ingeniique virium , ab eo di Ium ese constabat, sententiamque eam , quam Senatus frequens secutus est ornatissimis , S gravissianiis vertis, ut populo Romano satisfieret , nunquam Senatusconsalitiis Reipubticie , ne dem defuisse ab eo dictum, S eundem , id tu auctoritatibus praescriptis extat, scribendo admisisse. Ex talin pro dicta Caelii epistola intcgra Senatusconsulti formula,
cui scribendo adfuerunt Vix duodecim Senatores; cum, ut scribit Livius , Senatusconsultum sieri potuerit , si ccntum non minus is Senatu essent. Paedianus in Corneliana , Lege Corastia cautum fuisse, inqixit, nequis in Senatu Iolet rectar legibus, nisi ducent ι aQui sui. imo postea Senatores quadringentos in Senatu ad ullo Oportcbat , i io Lb. s . Occatione praedictis formulae movet quaestionem Paulus Alanutius, in eleganti suo tractatu Sevatu Romano. Cur in illo Senatusconsulto, cujus formula in dicta Caelii epistola ad Ciceronem extat, inveniamus eorum nomina , qui scribendo astucrunt, bis positat cum moris tantaim fuerit, semel ca Senatusconsultis adscribi, idque in capite, vel in principio, quae tamen in sine repetita ex Coelii epistola perspici inus. Non abs ratione erit , ut eam, quamvis satis prolixam, describamus, tum ut rei veritas magis cluccat , cum criam ut ratio Senatusconsulti faciendi, de scribendi cuique haec legenti sit magis perspicua. Ita sese habent S C. verba. S.Caucroritas. Pridie Iesuae. Octob. tu aede Apollinis, scribendo a suerunt, serat haec solenn is formula, quam praemittebant Senatusconsultis) L. Domitius Cn.
tius Ahem barbus , Q. cincinus, F. JIetelius Pius Scipio, L. Villius, Lucii F. 'Tomi. Aunatis, C. Septimius T. F.
457쪽
DE ORIGINE IURIS. na, Cadius Lucce s C. F. Pup. LIO us, Scribonius, C. F. Top. Curio, L. int*us, L. F. Capito, M. Opsius, M. F. Terentina , Quod 3I. Marcellus Confui, V. F. verba fecit, de proin
vinciis consularibus. D. E. R. I. C. de ea re ita censuerunt uti L. Paulus, M. Marceuus Consues , cum magistratum iniissent, ex a. d. x. kal. Mart. Ex ante diem ML Auri. uti veteres fuiste locutos probat Manutius , non ante diem, ex epist. 17. lib. 3. ad Att. Nuncii nobis tristes, nec varii, Vc-nerant ex ante diem Non. Jun. ) qtiae in pro magi Iratu futuraeessent, de consularibus provinciis ad Senatam refrrent, neve quid prius ex Kalendis Mart. neve quid consevictim de ea re referreis tur a Consulibus, utique ejus rei causa per dies comitiales Senatum haberent , S. Q. senatusque consultum facerent: sir,
cum de ea re ad Senatum referrestir a Coss. eorum , qui in CCC. Iudicibus essent, se adducere liceret. di quid de ea re ad populum , adplebemve lata opus esset, ut Serv. Sulpicius, M. Marincellus cost. , praetores, trahuntque pleb. quibus eorum videretΗr ,
ad populum plebemve ferrent, quod ii non tulissent, uti, quicunque deinceps essent ad populum plebemve ferrent. I. V. Trid. MIend. Ocnb. in aede fouinis, scrib. adfuerunt. L. TomitIus, . F. ghenobarbus, V. Caetatius, 2. F. Ietellus Pius Seiapio , L. Villius , L. F. Pomi. Annalis, C. Septimius, T. F. 2uirina, C. Scribonius C. F. Pop. Curio , L. Altuus , L. F. Au. Capito , M. Oppius, δέ. F. Terentina. Quod M. Marcenius Cos. V. F. D. E. R. I. C. Senatum exi limare , neminem eorum , qui potestatem habent intercedendi, impediendi, moram asserre oportere , quominus de R. P. Q. P. ad Senatum referri
Senatu ue consultum fleri post. Sui impedierit , prohibuerit
eum Senatum exi mare contra Rempub. fecisse. Si quis huic Ss tussconssulto intercesserit, Senatui placere auctoritatem perscriari, S de ea re ad Senatum populumque referre. Huic Senatu consulto intercessit C. Coelius, L. Vinicius, P. Cornelius, C. Vibius Pansa. Item Senatui placera, de militibus, qui in exercitu C. Caesoris siunt: qui eorum stinendia emerita aut cavsas, quibus de causes missi fieri debeant, habeant, ad hau ordinem re-Drν i, ut eorum ratio habeatur, causeque coenoscantur. Si quis
huic S. C. tutercesserit Senatui placere au1Ioritatem perseribi,
458쪽
i 8 EXERCITAT . IN HISTOR. POMPON. . oe de ea ad Seviatum psit tam 'Ve recerri. Huic S. C. intcrce isit C. Coelius, C. Pansa, Tribuni plebis. Dcmque S notuislucere , iu Cilictavi prov/ucium , iv oclo 1 eliquas movincιas, quas praetorii pro praetore obitu rent, cos, qui p=atores fuerunt , neque in provincia cum iwperio fuerunt, qu9s eorum ex S. C. provincias ire vorteret, eos sortito tu provιvcias mitti placere. Si ex eo numero, quos ex S. C. in f o Viucias ire oporteret, ad numerum non essent , qui in eas Provincias proscisicerentur: thmuti quodque collegium primuω praetorum Digit , neque is proviscias profuit ment, ita Aorte in provincias proficiscerentur. Si ii
ad numerum non essevi, tunc deinceps froximi coaegii , qui praetores fuissent, neque in provinciasprosem essent, ivsortem eouVicerentur, quoad is numerus escitas efflet, quem ad numer vis in provincias mitti oporteret. Si quis huic S. C. Atercessit, auctoritas perscriberetur. Huic Senatu Uulto lutercebsit C. Coelius , C. Pansa tribuni plebis. Hujus Senatusconsulti occatione quaerit Paulus Manutius in dicto tractatu , cur in eo corum nomina, qui scribendo assuerunt, bis ponantur Z Quippe sit semel, inquit, tantum in singulis Senatusconsultis scribebantur , sugit me ratio , quare in hoc bis, sin quot erant capita Senatusconsulti, toties adscriberentur, cur in hoc, in quo quatuor habentur capita, bis tantum, & non quatuor Z Quod si quis non quatuor capita, sed quatuor Senatusconsulta esse dicat, quare igitur
non quater nomina Scnatorum adscripta sunt Quod lingulae partes non debeant considerari, quasi tot essent Senatuscon-1tilia, satis indicat numerus singularis , Senatusconjustum , quod tibi mihi factum est ; unius tantum benatusconsulti mentionem facit Coelius. Praeterca una tantum praecedit formula, quae
singulis Scnatusconsultis praeponebat hir. Scio singula capita Senatusconsultum appellari in dicta epistola, sed hoc idem quasi legem pro legis capite in orat. pro Cluentio diceret. Si quatuor sint partes, quare non singulis partibus adscribuntur
nomina 8 li unum tantum Senatusconsultum, 'quare non semel tantum ponuntur Z Fatetur hanc dubitationem se torquere.
Ad tollendam autem hanc dissicultatem putat, Sc ante, ecpost Senatusconsulta Senatorum nomina scripta fuisse, scilicet, si non intercedebatur, nam tum revera Senatusconsul
459쪽
tum erat. Quod si intercedebatur, non dicebatur Senatus consultum , sed auctoritas. Quamobrem merito huic Senatusconsulti parti auctori ates adscriptae sunt, quia nemo ei intercesserat, ideoque revera Senatusconsultum erat. Ad caeteras Senatusconsulti partes nulla adposita sunt nomina sive auctoritates, propterea quod iis intercesium est, ideoque Se natusconsulti vi & essectu, sive nomine caruerunt. Verum merito dubito, num vero sit consentanea haec Manutii conjectura, propterea quod eorum nomina, qui scribendo astu earunt, nunquam poli, sed semper Ante Senatusconsilita fuerint polita, unde praescriptae dicuntur auctoritates, quae praeis scribebantur in capite Senatusconsulti. Primis S natusconia
fulti versibus poni Iemper solebaut nomiua eorum, qai scribendo affuissent, inquit Brisson. de formul. lib. I. Unde legimus apud Cic. de orat. Ut populo Romano setis eret, nun3nain Senatusconsitium Reipub. nec fidem defuse ab eo dicIum, S eundem , id quod in auectoritatibus 'ra scri lii extat , scribi vis ad iste.
Et in Agraria a. Collegas suos ad riptores sigis agrariae non re
diabit , a quibus ei locus primus invidiae in praescriptione concessus est. Sic quoque in epist. a. lib. s. ad fam. Jam illud S.C. quod eo die factum est, ea I rinscriptione est habuit tot clarorum , & magnorum Virorum praescripta nomina ut, domid extabit , officium metim in te obscurum ese non posit. Hinc legendum in epist. Coelii auctoritates praescriptae. Cum ex hisce perspicimus moris fuisse, ut praescriberentur nomina, idque semel tantum in principio, persuadeo mihi, secundam
solennem Senatusconsulti formulam , ad sequentes auctoritates perscriptas, a prima S. C. Parte, quae revera Senatusconsulti nomine, utpote cui nemo intercellerat, appellatur, separatas & distinctas pertinuisse. Nuspiam quod scio logi,
auctoritatibus nomina eorum , qui scribendo affuerant, a PPΟ-ni moris non fuisse. Nam licet decretum Senatus irritum redderet intercessio, tamen inscribi solebat publicis tabulis; propterea quod testata hisce Senatus voluntas, audioritatem quandam habere videbatur. Impedito enim intercellione Senatu Lconsulto, eXtare tamen Senatus sententiam suam voluit. Testis est Livius lib. . cap. 67. Si quis intercedat S.C. auctorita-
460쪽
te fore contentum. Et in descripto Senatusconsulto: Si quis huic S. C. interce Ferit , Seuatus placere auctoritatem perscribi, Eo de ea re ad Senatum populumque referri. In ea itaque auctoritas a Senatusconsulto dilieri, quod neque eXecutioni mandari poterat , ncque populum obligabat Senatus decreto obtempcrare ac morem gerere , revera tamen erat Senatus decretum sive Consultum legitimum, & perfectum, scit. legitimo loco, die, habitum a magistratu , cui Senatum habendi )us erat, praesentibus tot Senatoribus, quot adesse lcgibus cautum crat, sed vi obligandi, ideoque. nomine Senatusconsulti destitutum intercellione Trib. erat:& quemadmodum publicis quoque inscribebatur tabulis, ut constaret voluisse quidem, & auctoressuit se Scnatum, sed intercedente Tribuno non potuisse, ita
praescribcbantur nomina sive auctoritates eorum, qui scribendo adcrant, sive qui magna auctoritate pollentes propter singulares animi dotes potillimuin suaserant , ut ejusmodi Senatusconsultum seret. Quando Senatusconsultum pcr intercessionem tantum irritum reddebatur , alia omnia rcquisita aderant Senatusconsulto faciendo necessaria: ideoque addebatur,
ut in dicto S. C. videre est , Huic S. C. intercepit C. Caelius , C. Pan a. tribb. plebis. Quippe sunt 8c alia impedimenta,
utpote si non legitimus Senatorum numerus aliquid decrevi Lsci, vel cum Senatus alieno loco aut lcmpore, aut non legitime edictus habitus esset, Senatusconsultum irritum cras; extare tamcn sententia in volebat Senatus , ideoque auctoritas pcrscribebatur: ut constaret de voluntate, & sentcntia eorum,
qui tunc adfuissent , dc sine dubio eorum quoque adscripta
Verum pollut aliquis objicere illud Manutii, cur huic parti potius, & non caeteris adscripta sint eorum, qui scribendo adfucrunt, nomina Quod ideo factum conjecturari licet.
quia Senatusconsultum, si ec ea pars, cui nemo intercesserat, ideoque uvium Senatusconsultum erat, separat a caereris partibus, quibus intercedebant Tribuni plebis, ideoque auctoritates diccbantur, S sufficiebat primae carum parti, cujus su Ddem conditionis & reliquae erant , adscribi eorum nomina, qui vehemco ter concupierant, ut de iis rebus Senatusconsul