장음표시 사용
101쪽
M i nor autem quo ad id quod ibi dicitur φ I ndulgentia est stridituris Sc stricte interpreta da, patet secundum no . per Inno & H nien an cap. Licet. de translati. episcopi,& Bald in sua Margarita in verb. Indulgentia dcin. l. Humanitatis. C. de impia.&aliss sub sti. ut etiam refert summa Ang. titu. Indulgentia in prin & Palu d. in . . dist.2o.q .art. s. S comuniter doctores. Quo ad illud aut enim id d Ius semper loquitur de iniunctis patet. Quia in cap. Cum cx eo de poeta. & re. habetur quod dioecesiani concedentes Indulgentias in dedicationibus in annitiersario dedicationis tepore,quadraginta dies de iniunctis poenitentiis indulia remissio non excedat hunc quoque numerum dierum Indulgentiarum literis praecipimus moderari quae pro quibuslibet casibus aliquoties conceduntur,cum Romanus Potitex,qui plenitudinem ob tinet potestatis hoc in talibus moderamen consueuerit obserua re. Hς cibi &in m. Nostro. habetur q, archiepiscopus libere po' test per suam prouinciam concedere Indulgentias, ita tamen istatutum generalis concilis. si pradicti capituli Cum cx eo, non excedat. Et idem habetur in ca Romana. & ca. Indulgentiae eo.
titu. lib. s. ex quibus patet intentum. 'Si dicatur m in praedictis textibus solum fit mentio de Indulgenti)s dioece sano ruin, no de Papalibus,aut de ali)s cocessis per speciales Papae commissarios: quodq; ibi limitatur praefata potestas specialis quo ad Indulgentias, ut ibi communiter dicunt doctores,& in m. Accedentes,de excess. praela. non autem ibi statuitur Ius msolii in de iniunctis cocedanti ir, aut concedi intelligantur Indulgentiae absolute concessae per Papam,vel per alium: contra hoc replicatur & pri md contra primum. Nam in fine praedicti capituli, Cum ex eo, expressest mentio de Indulgentiis Papalibus cum dicitur. Cum Roma --nus pontifex, qui plenitudinem obtinet &c. Vbi patet metiam Indulgentiae Papales illo modo solent concedi de iniunctis tantum poenitentiis sicut & episcopales. Patet etiam P coniuetudo Papae facit ius in suis,& aliorum Indulgentiis, & sic ibi stati litur Iiis episcopis & declaratur simul quomodo Papa solet eas concedere. Contra aliud q, ibi fit solum limitatio potestaris episcopalis secudit comuniter doct. ia ex hoc dicto utiq; verissimo arguitur cotra ipsos. Via si indulgetia de Iure Canonico & csim uni ha beta' sua materia totali poenit citas ta iniuctas, uel no iniunctas:&episcopalis potestas solum carestricta quoad iniunctas, ita. s. inde
102쪽
de ipsis fiois potest ultra q uadraginta dies concedere,ergo de noiniunctis posset ultra quadraginta dies concedere Indulgentiam, ex quoquo ad ipsis non iniunctas non est in hoc restricta potestas. Nunc aute consequens est falsum secundu omnes doctores, ergo &antecedens:non minor . Quia expresse habetur in dicto cap. Cu ex eo,* quo ad iniunctas tatu poenitentias potest Episcopus concedere quadraginta dies & non amplies, ergo maior est falsa,p. LIndulgetia habet de Iure Canonico& comuni pro materia poenitetias etia non iniuctas,ergo solu est de iniuctis & pce-iritetiae iniuctae sunt totalis materia Indulgentiarum de Iure Canonico & comunt,ut probatu est cotra quartam propositionem. Secundd principaliter arguitur ad ide. Quia verba indulgetiarii debet intelligi secundum forma Iuris consueta, ut ipse Papa dicit expresse in ipsa concessione Induthentiarum. Nunc aut forma Iuris consueta & antiqua est limitate de iniunctis, ut patet tum in ca. Cu ex eo. de poe & re.tum etia quia & in stilo antiquo concessionis Indulgentiaru de iniunctis poetiitetiis,&nunc & in viridi obseruamia sua Ecclesiae Romanae consuetudo consistens similiter videtur ad sormam antiqua se referre,dum Papa singulis diebus dominicis quadragesimae & aduetus dat omnibus prς sentibus quinq; vel septem annos & totidem quadragenas de vera Indulgentia. Exprimendo enim tot dies, annos,quadragenasque manifestat se loqui vi Canones poenitentiales loquuntur, taxantes poenitentias per dies annos,& quadragenas:& per cons
quens cu de illis taxatis quadragenis, aut diebus absoluit per Indulgentias,iam patet i illos tantdm, qui ad illos dies & quadra genas sunt obligati,eo modo quo oli m per Canones obligaban tur.s per iniunctionem sacerdotis, & per consequens ab iniunctis tantum poenitenti js illorum dierum & quadragenarum Indulgentias concessas ab luere seu liberare demonstrat,ergo. Tertid principaliter arguitur ad idem. Quia consentaneum est rationi ut iudex Ecclesiasticus iudicet no nisi de delatis ad suuiudiciu,& non se intromittat in aliis iam ab eodem relictis. Sed scutiZa quae ad Ecclesiastici im forum poenitentialem non sunt
delata,qualia sunt peccata nullo modo confessa,certe rationabi- . .
liter ab absolutione iudicis Ecclesiastici sunt aliena. Quia . s. sicut iudex talis non ligat nisi de cognitis in illo Bro,ita non absoluit nisi de cognitis in eodem sero: ita etiam delata ad forum Eccle
103쪽
minorem poenitentiam videntur iam derelicta quo ad reliquam partem poenitentiae in sero illo Ecclesiastico. Vitia praesumit Ecclesia confessores iam rite arbitratos iudicasse poenitentes debere sibi ipsis relinqui quo ad reliquum satisfactiois ac per hoc Ecclesiastica censura poenitentialis seri ampliti de illis no se intromittit,ergo sicut ad Ecclesiasticu iudicem no redit potestas, aut eius usus ligandi illu m quo ad reliqua satisfactionem,ua no redit qui ad absolutione illius satisfactionis debitae, ut sic pari passii currat potestas& usus ligandi &soluendi,ergo. Propter has rationes tenuit Caietantis in secundo quodlibeto in materia de indulgenths ca.7.s, Indulgentiς remittunt Qtu poenitentias iniuctas qua- tucunq; absolute de illimitatὰ concedantur per Papam aut per aliti vivis aut destinctis, nisi expressὸ etiam de non iniuctis concedantur id quod fieri pol se plane concessit Caietanus, secundum
primam propositionem supra positam, sed quddde iacto fiat planitis negat,& sic secundum praedicta limitat & interpretatur omnes Indulgentias absolute concessas. Et sic ipse similiter & Mayro. in tractatu de Indulgentios sentire videntur qudd Indulgentiet directe & per prius se extendunt ad relaxandum vinculum seu iniunction in Ecclesiae de poenitentia implenda, indirectὸ autem dc posterilis ad relaxandum poenas ipsas iniunctas Deo debitas, di in hoc differt haec eorum opinio erronea ab alia etiam aliora opinione magis erronea tenente, quM Indulgentiae solum rela-Tant vinculum Ecclesiae,ut insta. q.8 habetur latius in argumento contra eam ibi habito: sed praelatς rationes nil c5cludunt dedad singulas earum respondetur.
Respondeo ad primum concedendo maiorem quando tale Ius non est de rogatum per consuetudinem, aut quando aliundo non constat sussicienter de opposito. Secos si est derogatum aut si non est iam consuetudine roboratum, seu quando aliunde su scienter constat de opposito Quia scilicet non sunt verba generalia intelligenda secundum talem serinam Iuris antiqui. Quia coli luetudo est optima interpres legum . de consuetu. cap. Cum dilectus,de secundum notatuer Ioan . Andr. in cap. Quod dilectio. de consanguinitate & amnitate. &, E de re.dubi,vel cum intest. &. ff. de verbo, obliga vel eum qui, & quod consueuit. i8. distinct. de Siracusana, ut e. iam de hoc Siluest. litui. Interpreta tio
104쪽
tio.quaest.quarta&quinta.&titui. Priuilegium q 3 Nunc au- , rem ad minorem.Primd ad primam particulam eius quod scili cet in Iure Canonico solum fit mentio de iniuctis. Respondeo quod illud sol sim est verum de Iure antiquo, qu0d tamen ta per
usum contrarium & per tenorem alium consuetum quo ad Indulgentias Papales est derogatum seu non est roboratum. ImdScdico qudd licet antiquitus sic cocederentur Indulgentiae solum de iniunctis,non tamen ided iactum est ius,quod non nisi de iniunctis concederentur. Neque habetur in Iure Canonico O non nisi de iniunctis concedebantur Indulgentiae, sed potitis habetur Oppositum,ut supra, contra etiasionem Caietani dictum est, ibi vide. Et dato A, tunc esset Ius tamen ut dictum est iam decenter mutatis temporibus de causis, mutata est& serma concessionis Indulgentiae absolutὸ,ut valeat etiam de non iniunctis, & nuc ex quo talis est serina & tenor consiletus,secundum eum est intelli- enda absollite Indulgentia concessa per Papam, ut valeat etiam e non iniuctis,ut sonat,ut supra probatum est. Nam de Indulge ..ths dioeces anorum iam si pra in secunda propositione dictu est.
Ad aliud quod in eadem minore habetur,.scilicet Indulgetiast stricti iuris,respondeo negado illud salteqiid ad materia sua, circa qua est IndulgetiaEcclesiastica de qua hic agimus.s quoad remissione planaru Deo debit aru. Imd potius est in fluorem ani . inarii & beneficium pietatis in nullius praeiudiciu, & per conseques cocessio Indulgetiar est late interpreta da, ut supra probatuest,&expresse sic tenere videtur Ioan Andr.in glossa Clem. Viri Iba Mea.dereliqui.& ven.sancto. In ver Confessis,ubi dicit has remin Aiat. siones & loquitur de Indulgentiis amare,interpretari nec decet nec expedit,ut dixi extra.de poen.&re.ca. Quod autem. Haec il- . te.& concordat Siluest,titui. Indulgentia. quaest.7. parti . . & q. 8. parti . . & Summa Ange. ubi supra & communiter doctores Canonistae. Illi id aut quod oppositum dicunt communiter Theologi,Dico q, in hoc vocabulo, no oes nec plures,sed aliqui Theologi secuti sunt Canonistas seu Legistas . Iuristae aut apertEloquuntur & intelligui id,non quide de Indulgentia Theologice accepta,ut nos hic accipim' pro remissi ae poenarii Deo debitaru sed de Indulgetia prout est ide qd priuilegiti, gratia aut beneficiu Principis:quado. s.c5ceditur aliquid cotra Ius cc mi ine,
ut late di aperte hoc dicit glossa in dict. lex Licet extra.de traga. G Asse.
105쪽
F. A. Cordub. De Indulgentijs.
Episcopo. Et ipse textus apertὸ de tali Indulgetia seli priuilegio loquitur,& similiter Innoc.& Hosti en .ibidem,& lamma Ange titu.Priuilegium,in prin.&. Ideo quando summa Angelicati tu . Indulgentia. & ali) Summistae & doctores dicut φ eu stricti Iu ris,uidentur confuse & indistincte dixisse & non satis ad rem, de ex aequiliocatione vocabuli aliqualiter decepti fuisse. Vel propter eorum reuerentiarn,& forte melius dico, intellexerunt,sicut&verum est,q, Indulgentia est stricti Iuris,quo ad tenore, modum,& persona. Quia . s.flandum est tenori verboruin sua propria si gnificatione, nisi aliud sufficienter constet de mente concedentis,& quia no excedit personam cui conceditur,& quomodo co- ceditur,& sie qud ad hoc conceditur illa pars minoris. Cum quotam e stat,ut materia fauorabilis & pia sit ratὸ interpretanda seci dum tenorem verborum in sua propria significatioe qud ad materiam sua . Lqud ad remissionem poenarum iniunctarum & etia non iniunctarum, ut dictu est secundum doctores communiter. Et ad replicas ibi positas ,respondeo ad primam, ex ca. Cum ex eo quod sic filii consuetudo Papae olim , nunc autem alia est eius consuetudo &Drma concessionis Indulgentiarum saepius absoluta,ided alio modo, ut sonat absolute est intelligenda, ut dictum est. Ad secundam replicam si Indulgentia habet pro sua totali materia dcc. Respondeo prius notando,quod restrictio vel limitatio duo importat, alterum quidem positive, alterum autem negatiuὰ, sicut & terminus exclusiuus. Positiuὰ quidem dicit quod possit in aliquid: negatiuὸ autem qudd non positi in aliud Sic ite limitatio dicit concessionem unius, & negationem alterius. Sic ad propositum dico qudd materia Indulgentiarum totalis de Iure Canonico & de se est poenitentia tam iniunctaquIm etiam non iniuncta . qilia circa utramque vertatur secunda
tenorem Indulgentiae, ut dictum est. Dico etiam qudd potestas Episcopalis est limitata qud ad utraq; materia, sed diuersi modὸ. Nam qud ad partiale materia praefata. s. qud ad poenitetias inisi-ctas est limitata positive tantu,quia. s. tu est Episcopis concessa, seu relicta potestas cocedendi de iniuctis: sed negative est eorum potestas limitata qud ad totale materia praefata seu absoli itὸ, tam sud ad iniunctas,quam qud ad no inisictas. Quia. .neq; de inita.ctis, neque de non iniunctis possunt Episcopi concedere secundum Ius Canonicum ultra quadraginta dies , neque ultra annum in
106쪽
in dedicationibus &c.ut habetur in praesito cap. Cum ex eo. Et quia sic non distinxit Caieta in praefata replica deceptus est. Naconcessa maiore illius replicae,ad minore dico φ E piscopalis p testas soldm elui mirata postitie non quidem absolute qudad totalem materiam , sed quo ad partialem scilicet quoad iniunctas tam dira Negative autem est limitata absolutὸ qud ad totalem materiam praeratam quoad omnes poenitentias iniunctas & non iniunctas ut dictu eu ultra illa summa taxata, & sic negatur consequetia. Quia arguitur a limitatione positive secudum quid ad ipsam negami e&simpliciter seu absolute accepta ,ut patet ex dictis. Ad secundum argumentum respondeo ad maiorem, g, illa clausula in sernia Ecclesiae consueta dce. debet intelligi de consueta tempore quo concedens loquitur, aut concedit Indulgentiam sicut ly.hodie, stat pro die Dominico li loquens die Dominico dicit,hodie oraui:& pro die Lune, si die Lune loquatur. Et
lices illa clausula,in forma Ecclesiae consueta, habuit initium a tepore antiquo, manet tamen eius significatio accomode intellige da secundum tempus loqtientis. Sicut &linus Abraae est vocabulum antiquum,quod pro lege veteri significabat limbum sanctorum patrum munc autem quado in ovicio desinctorum Ecclesia dicit,in sinu Abraae Angeli deducant te,dc in officio beati Martini Martinus Abraae sinu laetus excipitur: accipitur pro beatitudinis loco: ut ex sequentibus patet, cum dicit Ecclesia in offertorio destinctorum. Sed signifer sanctus Michael representet eas in lucem sancta, quam olim Abraς & semini eius promisisti &e. Ad minorem autem φ scilicet sorma iuris consueta est solam de iniunctis, respondeo hoc verum est de forma consueta olim, nunc autem non. Quia iam est alia noua forma consueta i)s teporibus,ut sit pra dictum est.Forma enim Indulgentiarum saepe va
talem formam pro diuersitate temporii est intelligenda cocessio Indulgentiae dc secundum stilum currentem in curia Ro. qui iamutatus est. Et ad illud q, scilicet nunc in viridi obseritantia manet nome quadragenae dcc. dico-sicut olim talis forma verboariim,dierum dc qiradragenariam intelligebatur secundu consilietudinem & stilum tunc vigentem, ita & nunc proportionabiliter secundu consuetudinem de stilum praesentem , ut scilicet tot
dies nes,aut quadragenae de poenitentisabsblutὸ scilicet tam in
Caietan' deceptus. sument . bras
107쪽
iunctis,quam non iniunctis,secundum tenorem Indulgeriae e52cedi intelligantur. Nam singula singulis suis temporibus debent accommodari,nisi oppositum conitet de mente concedentis, ve 'in i I saepe iam dictum est b& ad hoc idem videtur Caieta in 1 quodlibeto quaesito. i. ubi se dicit. lndiligentia concessa de iniuctis poenitenti)s non absoluit nisi de iniunctis tantum,nisi noua forma detur.Haec ille. Quid clarios contra ipsum paralopetantem ex suis verbis Ad tertium conceditur illa maior solum quado debet κ .s; Ἀδ serri sententia in rigore iudicis aut iustitiae secundum taxationem ---is eorum,quae in rati sero cognoscuntur& aguntur, alias ne . - saturalia maior. Nunc autem constat remissio poeia aru per Indulgentias non fit in rigore institiae neq; secundum taxationem meriti luctantis Indulgentias: sed praecipue respectu eius cui conceditur indulgentia est opus misericordiae & liberalitatis,ut supra. q.i. dictum est: ergo nil con- 2 cluditur contra quartam proposi- tionem supra positam.
Vtrum Indulgentiae remittant poenaspraefatas, tam inforo Dei, quam etiam in foro Ecclesia. Espondeo quod sic. Probatur
prim dili in sero Dei,quadrupliciter. Primd quia oppositum dicere est contra priuilegium concessum Petro. Matth. is. Dodcunq; solueris super terra,erit solutum & in coelo,& Matth.I8.&Ioa.2o Quoru remiseritis peccata dcc.quod intelligitur non solum de absolutione culpae, sed etiam poenae secundu Bon in. .
108쪽
dulgentia habet qud ad satisfictione esidem essectu que haberet
poenitentia praesertim iniuncta per sacerdotem correspondes tali indulgentiar, si talis poenitentia perfecte expleta fuisset. Sed per poenitetia iniuncta a sacerdote dignὸ a poenitete impleta seluitur poena teporalis debita no solu qud ad Ecclesia,sed de qud ad diuina iustitia,ergo&PIndulgentia. Cosequetia patet,&maior atur. Quia indulgentia succedit loco poenitentiae iniunctae & iniugendae, ut supra. l. 7.&.q.I. dictum est.Item ex comuni sensu doctorum de Ecclesiae. Ratio autem sumpta,a communi sensu Ecclesiς de doctorii est tantς autoritatis ut non nisi temere opposita quis sentiat,ut de hoc late Gerson,alphab. II, M. N. P.& alphab. 22.C. dc alphab. 35. X. & Adri .in. .de restitu.&Conrad 'decotractibus.q. vltima. Minor etiam paret secundum omnes ,ergo,
eri id probatur idem. Quia si Indulgentiae non essent nisi relaxationes seu remissiones vinculi aut praecepti Ecclesiae de imple- dis poenitemhq a sacerdote impositis,ergo decepta esset uniuersitas fidelum credentium per Indulgentias non Qtum vinculum Ecclesiae,sed S ipsas poenas coram Deo remitti: de concessio Indulgentiarii in per Ecclesiam potiti esset fraus noctua fili)s Ecclesiae quam pietas materna ab ipsa Ecclesia praetcta. Quarid probatur idem. Quia sic est per Clem. , in extrauagari. Unigenitus de poe.&re. decuratum,ubi expressὸ diciti Indulgentia conceditur pro remissione poenς temporalis &c.ut supra,qH. habetur, dc ided nunc saepe Pontifices in suis bullis apertius dicunt explicantes * lucrantes tales Indulgentias plenarias restituuntur ad innocentiam baptismatem,quodq; statim evolarent ad coetu sistatim decederent & multa huiusmodi,ergo. Secunda pars quod scilicet indulgentia remittat poenas debitas pro peccatis etiam in sero Ecclesiae,probatur. mia hoc patet ex ipso tenore Indulgentiarum expresse de iniunctis. Tum etiam quia Papa potest tolle re vinculum Ecclesasticum,ex quo potest in omnelus humanu,& ipse tenor Indulgentiarum fluorabilium id patitur, praesertim quia & expresse saepe ponitur in biallis,q, lucras tale Indulgentia non teneatur ae aliam poenitentiam faciendam. Et quia communis sensus Ecclesiae de doctorsi sic sentit , ergo. Ite ad hoc sicit ca. Cum ex eo. de pς.& re.ubi dici ur φ per Indulgetias indiscretas poenitentiales satisfactio eneruatur,ex quibus verbis dicunt Summa Angelica, & Adrianus in materia de Indulgenti s secundum
109쪽
F. A. Cordub.De Indulgent ijs.
Panor. ς elicitur intentum sed certe modo inde eliciatur, modὁ- η ' intuemi, tamen rationes supra dictae sufficienter id . . probant. Ex omnibus supradictis infertur primdu, non valet rat 'i' opinio erronea dicens Q per Indulgetias remittitur quidem poenitentia debita coram Deo& Ecclesia, dum modd sacerdos qui eam imposuit concesserit v per Indulgentias possit etia sH-ου. vi. Quam opinione tenuit Glossa in cap. aod autem,de pce. δίμ eti. re.& aliqui alii Canonistae. Et-non valeat patet secundu sum- Gabriel. mam Angelica tit. Indulgentia. S. i.& supplementu Gabrielis,in
videtur arctare potestatem Papae aut superioris, quasi non possit remittere pςna imposita ab inseriori suo cotra no. In ca. Quod super his.,. Rursus,de voto.Tum etiam quia videtur contra G. Cuex eo,de poe.S re . in verbo Eneruatur. Nam etiam contra volun. . tatem dc imperium sacerdotis potest poenitens per Indulgentias . satisfacere de peccatis coram Deo dc Ecclesia. Non enim potest . . inserior impedire beneficium Principis aut superioris sui, er-. go Sed si praefata opinio Glossi intelligat quod quando Indulgentia conceditur soldm de iniunctis poenitenti)s,tunc nisi per sacerdotem si aliquid saltem generaliter iniunctum,utpote dicendo, Quicquid boni feceris &c. non valebit talis Indulgentia, tuetalis opinio esset vera,ut supra dictum est.q.7. propo. . secunda - Gerson,in regulis moralibus alphab. G . Quia talis iniunctio generalis est de dicitur quoddamodo licentia, secundum praeiatam opinionem glossae. Potest etiam sorte saluari dicta Glossa, si intelligat de poenitentia iniuncta qud ad vim medicinalem, ut inor Rλ in. .corollario saluatur dc explicatur. Secundo insertur, Pnon valet illa alia opinio tenens Φ per Indulgetias remittitur quidem poenitentia debita coram Deo & Ecclesia,sed concedens nerat se ad satisfaciendum pro illo cui cocessit Indulgetia. Et ini haec opinio etiam sit sella, patet. Quia nemo obligatur ad aliquid
nisi qui animum obligandi habuit aliquo modo, seu qui habere
tenetur ex lege aliqua,vel obligatione. ff. de acti & oblig. Nullus autem concedens indulgentias,se ad id obligare intedit ullo modo ut patet experietia & supponitur, neq; ullo iure obligatur ad hoc,ut patet:quia non dabitur tale Iiis Nam & Indulgentiae coni ceduntur de thesauro Ecclesiae,qui subiect' est dispensanti, ut de eo tanquam de sibi commisso rationabiliter distribuat egenti , ut sie
110쪽
ut siesiti satiustitiae Dei pro egetiae sine aliaobligatione , visus radictu est ergo. 'Tertio in lamir, no va.
et illa alia opinio tenens P per Indulgentia remittitur ta quo ad. Deum,qitam qud ad Eccletiam poena debita pro illo peccato tarditi pro quo non tu quis satisfecit ex negligentia.Non aut remit iritur poena qua contempsit aut noluit implere, cum posset satis facere. Et g, non valeat haec opinio quo ad hanc partem negativa patet . Quia tenor Indulgentiae no distinguit inter illos ,ergo nec nos distinguere debem', ut est comunis regula dc practica Iuris:
ergo si quis est ia de peccato negligetic aut cor epi', iud ad culpat sui beseter mudat' certe potest 2 indulgetias a pgna quocsiq; debita liberari . Alias rationes dat ali) doct.& Sumistae ad hoc quati mihi no placet,ldedomittutur. Q arid sequitur ex dictis,s si sis.
lucratus est Indulgentia absolute concessam plenaria aut tot die Tum vel annorum,non tenetur iam implere poenitentiam totidα
dierum vel annorum sibi iniuncta a sacerdote,etiam si sit iniuncta in pane & aqua aut in alia graui poenitentia. Ratio, quia iam per Indulgentiam satisfecit coram Deo & Ecclesia .: Sed nota Noti. si corollarium hoc debet intelligi & limitari,q, scilicet qud ad saetisfactivam vim pro peccatis non manet poenitens obligatus tale
poenitentiam implere,seclis autem qud ad vim medicinale puta ad restenandum concupiscentias id ed quando poenitentiae tritaguntur a confessore non solam quo ad vim satisfactivam, sed de qud ad medicinalem , indulgentiae autem solum valeant quo ad vim satisfactivam ,semititur quod tunc absolute non manet poenitens liber a poenitentia iniuncta per tales Indulgentias nisi ex mcte Papae csistet oppositu,& forte Glossa stipra in primo corollario reprobata si ad func sensum intellexit,recte dixit. Et qui Corol. dem quando conceditur Indulgentia plenaria absolutὸ non dicedo de iniuctis &c. non videtur dubitadum de hoc. . corollario. At ver3 quando limitate conceditur Indulgentia de iniunctis, trunc solae poenitentiae iniunctae soluitur,ut dictum est.q.7. propo. 3.Qyando vers indulgentia conceditur absolute quide, sed particulariter, puta quia non plenarie sed tot dierum aut annoru, puta quadraginta aut huiusmodi, tunc probabilius credo ut prςdictum corollarium quartum est verum idum modo talis poenitens
non sit debitor coram Deo alterius poenς pro suis peccatis quam sit poena illorum dierum aut annorum. 4od ided dico, quia si