장음표시 사용
111쪽
F. A. Cόrdub. De In Iulgentiis
poenites sit debitor o. dictu iniuctoru a sacerdote de etia multo rualioru dieru vel annorsino iniuctorsi,&ei cocedatur Indulse o. dieru aut annoru absolutὸ no dicedo de iniuctis,tuc dicoH-babit illa esses soluin remittitur ei cora Deo p tale Indui .poeniteca o. dieru aut annorii no iniucta,n5 aute poenitentia illoru o. dictu iniuctorii a sacerdote.Ratio huius est, quia illa indui. dictu absolutὶ concessa,non includit necessario illam aliam dierum iniunctorum,quod patet. Quia potest valere pro poenitet tia aliorum quadraginta dierum alias debitorum ultra poenitentiam quadraginta dierum iniunctoriim, quae poenitentia quadraginta dierum non iniunctorum poterit solui per aliam via: ergo talis Indulgentia potest valere pro illis quadraginta diebus no in iniuctis manente obligatione ad alios quadraginta dies iniuctos. Et sic credo esse veru,nisi de mente cocedentis aliud constet . Et
ad id facere videtur comune dictsi cosiliuq;doctoru,oe .sno ob stantiae Indulgetiis instadu est etia bonis operiae & satisfaloni P p nitetialib' .li terrationes quae infra. q 37.& q. I .habetur. Et quia tales Indulgenti et absolute partiales non se extedunt cora Deo, ut dictu est,& sic patet declaratio & probatio praedictoru- Contra supra dicta arguitur si per has Indulgentias maximEquando expresse conceduntur de iniunctis non remittitur poena debita eoram Deo,sed Qtam quo ad Ecclesiam, quod probati quadrupliciter. Primd, quia poenitentia iniunm ab homine non obligat nisi in sero Ee lesiastico, ergo similiter eius absblutio non valet nisi in sero Ecclesiastico.Consequentia patet. Quia absolutio est respectu eiusde,respectu cuius erat obligatio,& quia potestas ligandi de soluendi est par & respectu eiusdem concessa- Antecedens autem probatur. Quia Papa non potest obligar , ac
facere reum alicuius poenae temporalis vel aeternae coram Dei iudicio,eum qui secundu Dei iudiciu non est reus talis poenae. Alioqui ligaret non ligandum .contra comune glosiain doctorum sit per illud Matth. i5. Uodcunq: solueris super terra scilicet scam Dei iudicium &c. Item quia si no potest illa poena cora Deo seu in purgatorio infligere,ergo nec ad illa obligare. Secud6 arguitur ad idem . Quia quado unus & ide actus est debit' duplici vireculo.s. Dei& Ecclesiae, Eecletia tale ablatuens non absoluit a viri. culo Dei,sest a suo vinculo Ecclesiastico tantu. Nuc aut peccator senetur absolute seu ex suppositione aut quolibct pro peccato ia
112쪽
fud ad culpa dimisso ad ta niteria teporale,puta. annom ex dupliei vinculo. Dei&Ecclesiae ut supponitur, ergo per Indulgentias abs .lititur solu a vinculo Ecclesiae non Dei. Coimitetia patet O minore,& maioribatur. Quia a lege & obligatione Dei nopotest etia Papa quest absoluere,puta P non teneatur quis seruare madata aut coieri,& limiliter'no teneatur fatissicere ut Deo tenetur P peccatis scam Dei decretii, sed solii potest absoluere a suo viii do Eccleliallico ratione cuin tenebatur implere pς nitentes poenituita iniuncta.Sicut cu Papa relaxat alicui praeceptu ieiunii aut no comunicadi cu excomunicatis, no cocedit illi. non impleat prcceptu diuinu vel naturale de ieiunado,ut oportet,vel de vitado excomunicatos,ut oportet, ad sal ite Jximi,seii ad vi tadu periculu aut scadala alioru,sed solii relaxat & absoluit a vinculo Eccletiastico,ita. tio arctetur specialiter ex vinculo Ecclesiastieo ad id,ergo similiter Papa vel Ecclesia solii absoluit per Indulgetias a vinculo suo & no a mnitetiis debitisDeo in foro Dei.
Tertio arguitiir. iii ap nitetia volutaria, de quaMat. .dicitur Poenitetia agite &e.est de praecepto Chii,& de essetia pςnitetiae . nspualis,& per conseques de necessitate salutis. Est enim passionu Matth. mortificatio dccrux necessarid portada post Clitam. Luc.9 ergo Luc. no est in potestate Pap vel Ecclesiae remittere illa. eQuaridariuitur.Quia satisfactio sacrametatis,no dicitur simpliciter satisfactio,quia satisfacti Deo scam ei' iustitia, sed cruia satisfacit sedin statuta E cclesiae,ergo & abstaut ab illa no est absolutio a satistactide simpliciter cora Deo debita ,sed a satisfactide scdm statuta aut iniuctione Ecclesiae. Antecedes tapbatiir dupliciter.Tu prim dquia Deo pro culpa satisfit perpςna mortificationis Ppriae& huiusniodi: I u secudd,quia sicut dicitur ab solutio sacrametatis tantii quae tamen coram Deo non reponit hominem in stitu gratiae fecundum opinionem probabilem beatiThomae & aliorum doctorii in ita de absolutione poenariim videtur dicendum,s sciliis .cet solam sit a vinculo Ecclesiae infirca Eccletiae tantum. Reipodeo Ppter has rationes aliqui erronee tenuertit id quod Hargitincto praetcdere videtur sed praeserae rationes nil cocludunt i-- όμη ideo ad eas res deo ad primis negado antecedes &cosequetia. Et ad prima antecedetis,pbatione,*. s. Papa no potest obligareta facere reu Sc.re sideo si intelligat φ Papa no potest inium iacere reu,seu obligata ra Deo eu qui no ea re' cora Deo ueco
113쪽
F. A. Cordiib. De Inclalgentijs
concediturq fidem,sed nil probat contra ncri. Nos inim 'ii Hundi miis sic dicere o Papa potest iniuste facere reii coram Deo sol obligare Sc. sed i medimus dicere q, Papa vel Ecclesia pol militie ligare leti obligare coram Deo,eu qui potest aut debet iusta
ligari coram Deo quamuis alio non obligaretur coram Deo, si Aalis dii positio Ecclesiς obligantis no superueniret . Et hoc ad huc intelligitur non quidem sic,* dirccte & immediate Ecclesia liget seu obliget volendo φ sit obligatus coram Deo,sed media- e &indirecte icilicet nori remittendo autoritatiue obligatio qua quis Deo tunetur,aut praecipiendo aliquid per cui'transgressonem quis maneat oblisatus seu reus culpae aut poenς cora Deorion totum coram Ecclesia. Sic ad propositi im quoad poenas an iunctas per Ecclesiam dico,s quaedam sunt simpliciter appositae ao homine seu Canone ut excommunicatio seu carcer & huiusmodi.& hae non obligant nisi in hac vita dum homo est des, Io Ecclesiae, ut patet. aedam aute stini determinantesqualitati ucseu quantitatiue poenas alias secundum Deum aut Canoneni Ecclesiae determinate suppositas & istς poenς obligant partim in foro tantam Ecclesiae pro quanto quis non tenetur nisi in hac vita implere illas qualitates poenarum puta iciunando aut dando
deemosynam & huiusmodi partim simpliciter apud Deum pro
quanto si non secundum liai unctas qualitates satisficit, tenet satisfacere secundum diuinam iustitiam in alia vita in alia poena aequivalente pro tota illa poena quς evacuata sitisset,si fecundum inuinctas poenitentias latisfecisset S sic patet in E cclesia per i c mitentiam lacramentalem potest obligare & ooligat in foro Dei. ec similiter absolii itin stam Dei. Ad aliam probationem praedicti antecedentis, Uscilicet si no potest illam poenam infligere,e so nec ad eam obligare respondeo negando antecedens & con sequentiam. Ratio,quia lices Ecclesia ex se immediate&directe . sne autoritate superioris Dei non posse infligere talem poenam purgatorii aut inferni, & per consequens non possit ad illam illo modo obligare,tamen ex quo potest autoritateDei aliquo modo infligere talem poenam exequendam per alium, ita potest autoritate Dei ad illa obligare modi supra dicto: sicut S. iudex delega aut sui mrdinatus ab Imperatore seu a Papa potest obligare ad petriam aliqi iam instigedam abali autoritate Papae vel regis,& iacia se ipsa Sic in proposito,quia sic Ecclesia obligat ad culpa mo
114쪽
tale Sc ad poena aeterna, secundum communiter doctores contra Gerson de vita spirituali lectione. 4. Corol.I.&oppositu tenere est erroneum: ided illa negativa posita in antecedente& consequente negans omnem modum est tasa. Ided patet ratio negationis antecedentis Zc consequentiae praefatae probationis.
Item etiam si concederetur antecedens praedicti primi argumenti principalis,tamen negatur consequentia quando quis haberet potestatem absoluendi ab aliqua culpa seu poena, ad qua obligare non posset eo modo quo est contracta illa obligatio,vt patet. Quia sacerdos sacramentaliter abseluit a culpa transgressionis praecepti diuini vel humani ad quod ipse obligare non potuit
necPrinceps,ut patet. Patet etiam quia ad culpam per illim actu interiorem contrahendam no potest Ecclesia obligare, sicut nec ad ipsum actum purum interiorem nullam dependentia aut conexionem habentem ad exteriorem actum seu omissionem,ut tenet opinio satis communis, quae pro nunc supponatur, licet ego
probabilius & verilis credamVpotest Eccleua pcipere de prohibere & punire actu pure interiore,de quo alias latius: & tame tali culpa remissa per cotritionem potest Ecclesia absbluere per Indulgentias a poena temporali Deo debita propter illam culpam,
quia ad hoc habet potestate de no ad aliud, sicut de per sacramentum potest absoluere ab illa culpa . Et sic respectu eiusdem culpae de poenae est obligatio de absolutio,sed non ab eodem, nec eodemodo obligante & absoluente. Hoc enim non oporter ς, sit ideobligans&absoluens, seu leodem modo quis absoluatur quo fuit obligatus,vi patet de dictum est, quia datur potestas ad alterum, seu altero modo de non ad aliud,seu non alio modo. Sicque patet O licet sit par potestas ligandi de soluendi,etiam respectu eiusdem quo ad materiam .s quo ad culpam & poenam Matth.is. Quodcunque solueris &c. non tame est par qud ad omnem modum.Nam peccata quomodocunq; contracta.s a Deo vel Ecclesia obligante sacerdos tollit directe quoad culpam ministerialiter per sacramentum: ita'absoluendo facit de peccatore iustu, non potest tamen sic directe ministerialiter ligado facere de iusto peccatorem coram Deo si cq; alio modo soluit quam ligat sacerdos qud ad culpam . Similiter qud ad poenas alio modo Papa QI uit quam ligat. Absoluit enim directe ministerialiter per sacrameralem absolutionem de per Indulgentias a poenis Deo debitis. Li
115쪽
F. A. Cordub. De Indulgentijs.
gat autem ad poenam scut ad culpam in directe tantsim . . vel noremittendo ex iudicio clauis vel praecipiendo aliquid ,cuius traia gressio constituit peccatorem & debitorem poenae coram Deo, R eβυ . ut supra dictu in est. Ad secundum argumentum principale, ad. a. ar- respondeo distinguendo maiorem . Pro quo nota si, absolueregumAp. stat dupliciter. Vno modo per viam licentiae,ut sit idem quod licentiare ne quis iam teneatur,aut ne iaciat id quod praeceptu est Abs&- ei. Alio modo stat ab luere per viam remissionis seu Indulgentio p via tiae debiti culpae aut poenae lain contracti,itas est remissio debi- licentiae, ii iam contracti. Et differunt isti duo modi ab lutionis. Nam p via primus. s absolutio per viam licetitiae est communis omnibux remissio- Principibus tam Ecclesiasticis quam saecularibus, dum quilibet nudis- potest taluere quae ligauit praebendo licetiam subditis aliquibus,runt. ne teneantur talia sua praecepta implere. Potest enim Princeps relaxare generaliter quo ad omnes,aut particulariter quo ad alique obligationem seu obseruationem unius praecepti Iuris sibi subiecti. Abselutio autem secundo modo per viam remissionis debiti iam contracti qud ad culpam scia poenam, est peculiaris Petro de successoribus concessa ex speciali priuilegio diuino Matthis. ωI8.& Ioa. 2o.ut supra.q. .&.s di m est,ergo differt a communi potestate Principum per viam licentiae supra dictam , ad quamno est opus speciali priuilegio diuinitta collam,sed statim ut quis
est Princeps habet illam potestatem per viam licentiae super prς-cepta sua aut iuris sibi subiecti. Item absolutio haec secundo modo specialiter Petro coiicessa habet pro materia ea quae. sunt regni coeloru. Matth. is. Tibi dabo claues regni coelorii &c.&specialiter culpas & poenas Deo debitas pro culpa, vi patet Matth. is. Quodcuq; solueris.& Matth. i8. & Ioa. 2o. ut supra dictu est Aq. habetur ergo differat illi duo modi absolutiois. Nunc istis
suppositis, resipodeo ad secudu argumentsi cocededo maiore,*scilicet ni absoluit absolute a pcepto seu obligatione diuina pri-gumentu mo modo absolutionis, scilicet per viam licentiae. Quia scilicet non potest ab lute licentiare ad labitum, ut quis no teneatur implere Dei praecepta: ex quo non habet potestatem absolute supra Dei legem aut super Ius diuinu: n, neque ad eius dissipationem, sed conseruatiotiem. Quo non obstante bene potest ex causa rationabili dispensare etiam rclaxando obligationem Iuris diuinionum habentis ad obligandum ex suppolitione nostrae voluntatis,
116쪽
tis puta in votis & iuramentis & hi illismodi secim dum eommuniter doctores, de quo alias latius as endu est. Potest etiam Ecclesia determinare Ius diuinum in determinate positum, ut praeceptu diuinu de confit edo , de obseruantia sabbati & huiusmodi, ut proxime dicetur. Sed intelligendo de absolutione secundo modo per viam remissionis debiti iam eontracti, negatur illa maior. ia Ecclelia trabet autoritatem ex speciali priuilegio diuino. Matth. ic, i S. Sc Ioan .ro. ad absoluendu hoc modo a debito pec- 3Iat 5 catorum qud ad culpam & poenam iam contracto,ut so e iam se Ioann.pra dictum est. Neque hoc est posse supra Ius diuinum, sed est ministerialiter fungi autoritate diuina modo praedicto sibi concessa.
Sicque nil valet consequentia, neque probatio illius maioris,quia procedit de absolutione primo modo per viam licentiς accepta. Pro cuius etiam declaratione maiore nota q, qua do Deus prae- Icipit quid indet crini nate puta conses, ionem & Ecclesia insuper determinando modum & tempus & cui debeat fieri illa confessio, praecepit etiam ipsam coniessionem diuino praecepto ia iniuncta quis si alia obligatio,non tamen praecipiti ir alia, seu iterata consessio, sed eadem una omnino numero cofessio quae pri iuin determinate est Iure diuino prςcepta praecipitur determinatὸ qud ad lepus& modii &c. ab Ecclesia, itas, non tenemur semel consteri,ut satisfaciamus vinculo praecepti diuini, de iterii ut satisfaciamus vinculo praecepti Ecclesiae, sed semel confitendo, ut determinauit Ecclesia,satisfit etiam praecepio diuino, quia est nica tantum cosesito sed duplici vinculo nobis iniuncta. Et quis Ecclesia possit tollere suum vinculum, non tam e vinculum praecepti diuini, ut dictum est. Sic in proposito dico lin poenitentia debita pro peccato secundum iudiciu ,aut Ius diuinum, quando Ecclesia per sacerdotem vel per Canonem iniungente tali vel talinio do, puta tot diebus in pane & aqua &c. poenitentiam illa determinate peragendam praecipit aut statuit, tunc unica tantii poenitentia debita est,sed duplici vinculo, diuino quide indetcrmi nate, Ecclesiastico aut determinate. lded sic iit poei itens facie do enitentia illa, ut Ecclcsia determinate scepit aut statuit, satisfacit viriq; vinculo Dei & Ecclesiς: ita Ecclesia absoluendo pcr via remissionis ab huiusmodi poena Canonica absoluit a poena simplicii G. Quia , poena & a qualitate seii determinatione eius
absoluit. Qui enim absoluit a toto , absoluit a qualibet eius h i parte.
117쪽
F. A. C ordub. De Indulgentijs.
parte. Et sc dato quod Ecclesia non liget nisi ad poenam Canonicain, nec absoluat nisi a Canonica, adhuc tamen bene habetur quod ligat de ab solii it coram Deo,a poena simpliciter debita pro peccato ex quo ad id habet alitoritatem,ut dictum est. Si replicetur qudd Deus prςcepit nobis satisfacere,autvelle sati spati hic vel in purgatorio pro peccato iam quo ad culpam dimisso: nunc autem ab impletione praecepti diuini non potest Ecclesia absoluere per viam licentiae, ut supra dictum est,ergo non potest Ecclesia per Indulgentias absoluere a debito poenarum. Patet consequentia. Quia absoluere a debito poenarum, seu eas remittere coram Deo per Indulgentias nil aliud est quam iam hominem liberare ne teneatur implere praeceptum de satisfaciendo Deo,& percon sequens est absoluere per viam licentiae a pricepto diuino qa non potest facere Ecclesia,ut dictum est. Respondeo negadomaiorem. Quia Deus proprie loquendo non praecepit,neq; Obligauit nos absolute per viam praecepti ad satisfaciendum seu sa tispatiendum hic vel in purgatorio, ita ui si non satisfacimiis peccemus de nouo. Sed statuit nos non intraturos coelum nisi prius soluamus debitum poenae satisfaciendo per nos vel per alios aliquo modo ut supra.q. . habetur in res iisone ad octauum argumentum principale: vel sati spatiendo in purgatorio,& consuluit nobis satisfacere ut habetur Matth.3. Facite tructus dignos poeni, tentiae,& praecepit nobis,ut acceptaremus praedictum Dei decretum de satisfaciendo hic,vel sati spatiendo in purgatorio ut dicta est. rilio modo respondeo ad hanc replicam tenendoinest ν ceptu de satisfaciendo aut acceptado satisfacere vel satispati hic vel pdst per nos vel per alios Matth.3. Facite fiuctus dignos poenitentiae, ut supra.q. . R. espondeo negando consequentiana ad eius probationem negatur'remittere poenas sit hominem liberare aut licentiare ne teneatur implere praeceptum, aut sit ab
soluere per via licentiae. Dico em l potius est de thesauro Eccle-sae applicare,soluere &satisfacere pro eo,& facere,oe ille impleat praeceptum de satisfaciendo per se vel per alium,ut supra. q. 3.q. γ&. q. i.&. 2.&.s.late dictum est, & supra in principio huius quae- .stionis,s Indulgentia succedit loco satisfactionis debitae. Adierti si argumentu respondeo secundum Adrianu, ut habetur supraiq.3.in responsione ad Octauum argumentum , in resposione ad secunda ratione ,2 illud Matth. . Poenitentiam agite &c. loquitu
118쪽
quitu de poenitentia internae c5tritionis efficacis ad salutem, noautem de satisfactione poenarum. Qudd si etiam de poenitentia exteriori intelligatur Q, est necessaria,dico hoc esse verum,prout talis poenitetia exterior & mortificatio & crux est medicinalis curativa seu praeseruatiua.peccati: quia ut talis non potest suppleri per Indulgentias: quatentis autem satisfactoria bene potest suppleri per Indulgentias,ut dictit in est Ad quartum argum cium, respondeo ad antecedens *fatisfactio sacramentalis dicitur satisfictio simpliciter. i.verὰ & plene coram Deo & Ecclesia, dummodd agens illam sit recte dispositus seu recte illam agat, S non est satisfactio diminute aut secudum quid coram Ecclesia tantu, quavis aliquando non sit satisfactio simpliciter. i totalis sed partialis tantom:quando. s. non est imposita tanta poenitentia sacra- tmentalis quanta requirebatur quo ad Deum. Et ad primam pi rubationem antecedentis. l. Deo satisfit per mortificatione propriam &c.iam responsum est ad tertium argumentum immediate praecedens. Ad aliam probationem de absolutione sacrametali tantum & non fructuo sa quo ad culpam &c- respondeo,sup posita illa opinione probabili, conceditur antecedens illud,sed
negatur consequentias intelligatur uniuersaliter de omni poena , Ecclesiastica, Q. s. absolutio ab ea intelligati resollim &valeat in . foro Ecclesiae,similiter de iniunctio . Hoc enim est falsum uniuerias aliter. Nam aliqua iniunctio poenitentiae est sol dira valida in f,ro Ecdesiastico,& similiter eius absolutio,ut ex commimicatio. ca cer&c aliqua autem est coram Deo& Ecclesia ut supra dictum est in responsione ad primum argumentum. Et ratio huius diucrsitatis cc per consequens ratio negationis consequentiae est, quia in absolutione sacramentata culparu non potest Ecclesia fructuose coram Deo absoluere nisi sufficienter dispositu ad gratia sit scipiendam per sacramentu qualis non estis qui solii sacramentaliter absoluitur. Si enim esici debite dispositus ad gratiam tunc etiam qud ad Deum fructiiose absolutus esset. In absolutione autepoenarii per indulgentias coram Deo quilibet existens in gratia, ut stipponitur: ad lucrandam Indulgentiam faciens quod Eccle-sa imponit seci indum tenorem indulgenti ad eam lucrandum, est tum cienter dispositus ad eam lucrandum, & per consequens ut sti ictuose absoluatur a suis poenis debitivluo ad Deum dc Ecclesiam,e go.
119쪽
Vtram sit aliqua disseremia inter Indulgentiumpi
nariam pleniorem, lem bimam G Iubilium: quid importetur per haec nomina per ilia alia cilicet Carena. PDd agena, plena.
nes,quarum prima est. Damuis olim liud esset Indulgetia plenaria plenior, dc plenissima & Iubilaus, nunc autem ex stilo curiae quantum attinet ad rationem indulgentiae haec omnia ide sunt. Probatur. Qui ad stores antiqui de moderni diuersimode Ἀ- parui. quoti sunt de iis, ut patet ex Palud in .dist 1o.q. vllaina&SupGab ibi. plemento Gabriciis in dist q. . ara a. nota. 3.&. .&Adria.. nus est ad idem in materia de Indulgentus &communiter doctores,ut innuitur in extrauaganti Sontiaci3 Octaui, Antiquoru . de poeni &re ubi dicit qudd non solam plenam & largiorem, se l& plenissimam l ndulgentia concedit euntibus Romam de qui αquagesimo in quinquagesimum annum ubi patet tunc temporis differentiam iiiille inter plenam pleniorem, seu largiorem plenilii mam Indulgentiam quodque stilus curiae tunc differentiam ponebat. Sed quae differentia est sol erat inter praedicta Respondeo non constat de hoc, ut ait supplementum ubi supra, dicens quod nisi adiit declaratio Papae aut alias per eonsuetudinem aut per stillim curiae non potest haberi perfecta certitudo hoe,ex quo nomina sunt ad placitum δε diuersi summi Pontifices in diuersis temporibus iidem Pontifices no eodem mod renis. usi sunt'utuntur his vocabulis. Nam Bonifacius. 8 in dicta extrauaganti Antiquorum. innuit differentiam inter plenam ple Dasiov. niorem&plenissimam ut dictum est. Innoce. aute. 8. lubilea
nominat plenariam, quando euam plenissiniam Indulgentia Alexand-
120쪽
Alexand plenisiimam ,& nunc etiam indifferente accipiuntur
pro eodem ergo non satis constat de hoc. Quod etiam patet per opiniones quae in hoc filerunt tres: quas etiam refert supplementum ubi supra.& Palud. . Prima opinio est, quod Indulgentia plenaria dieebatur renpectu poenitentiae iniunctae a sacerdote pro mortalibus tant sim . Plenior aiatem respectu iniunctae pro mortalibus & venialibus,& sic communiter tenebatur olim, & de Iubileo nil dicit Palud. Secunda opinio aliorum et Indulgentia plenaria erat de poe Secundata nitentus a sacerdote iniunctis pro peccatis tantam cofessis mos talibus de venialibus Plenior autem erat de iniunctis & de iniunpendis pro confessis latum .Plenissima verd erat de omnibus iniunctis& iniungendis pro mortalibus de venialibus confessis, Metiam inculpabiliter oblitis dc ignoratis. Iubileus erat idem quod
Indulgentia plenissima,sed super addebat hoc, scilicet quod tueconcedebatur a Papa facultas confitendi de absoluendi per que-cuque idoneu sacerdotem ab omnibus peccatis et ana reseruatis de excommunicationibus. Ratio huius est, quia sic erat stilus curiae tunc , cui in hoc est standum de quia Bonificius Octauus ire Praedicta extrauaganti. Antiquorum . sic innuit modo praedicto. Tertia opinio aliorum est v, indulgentia plenaria est respectu poenae mortalium rantum . Plenior respectit poenae morialiude venialium. Plenissima autem respectu etiam culparum venialium. Hanc opinionem refert de non asserit sed opinative de dii bitatiue eam tenet Palud.ubi supra cum alios .E t videtur haec opinio supponere quod aliud est remissio culpae venialis, aliud remissio poenae eius ut tenet Thomas dc multa alii doctores com - Thum muniter. Probatur haec opinio quoad plenam de pleniore. Qiua potest remitti poena debita mortali non remissa poena debita culpae veniali sicut de culpa mortalis potest remitti, non remita culpa veniali,sicut de potest solui poena temporalis debita uni peccato tam naoriali quam veniali non remissa, aut non soluta poena alterius peccati morialis aut venialis,ergo.
Quod autem plenissima sit respectu culpae venialium probatur a Palud.ubi supra ditia videtur, per indulgentiam , ut
habet rationem cuiusdam absolutionis,remittitur veniale qii H ad culpam sicut de per confessionem generalem non sacramentale,
sed ad hoc requiritur contritio, α quantum ad hoc potest saltia