장음표시 사용
201쪽
sufficienter per vivos fiat,totum quod ad eas lucrandas requiritur pro omnibus & singulis animabus purgatori; non sequitur Udd ergo omnes illae lucrentur seu acquirant tales In diagentias M 1 purgatorio liberentur. Quia vix aut nunqua comtingere potest omnes illas animas esse aeque suffcienter dignas aequalibus fradibus gloriae essenti is de accidentalis ,& ad hoc munus Dei per has Indulgentii Rualiter percipiendum. Igitur ista videtur potissima α melior .ratio , quae etiam praesup nit illam opinionem probabiliorem supra postam in quaestioni 13. quaestione. I . ad quam consequenter he dicendum videtur,
ut dictum est. Et concordat Caietanus ubi supra. Igitur re latoriὸ dicamus quod simpliciter de potentia Logica Papa id vu-que potest: quia non repugnat legi positae: non autem de potentia morali qua id dicitur impossibile, ubd scilicet neque sectum est neque fiet unquam, neque nisi vix fieri aut contingere potest idedque cana in hac materia moraliter loquamur de de potentia morali, dicendum est absolutὸ de simpliciter qudd Papa per Indulgentias totum purgatorium euacuare non potest.Aut si mauis qudd per Papae Indulgentias purgatorium euacuari non po
test,ut cavillis verborum obviemus.
Vt Disi pipssint etia cocedere Indulgetias si 'per monis i agi, quas vel in sua quatitate possunt ritu us tacedere, fecunn Ius commune. Espondeo, hic est viati certum
iterum dubium. Certa quidem est& ab
&alte omnibus concessum in scilicet si per Papa vel per Ecclesiam no est et qud ad hoc Epis coporia m potestas restricta utiq; id possent, ex quo ut pr lati Ecclesiς possunt de comuni thesauro Ecclesiastico Indulsentiarii ex ossicio seu potestate suae dignitatis dispensare,ut supra q-io, pro P..a.&.q.12.late dictum in. ε Dubium autem est,utram de i ns cto
202쪽
per Ius comune ipsorum Episcoporu potestas quό ad desin actos sit omnino limitata,ita * illis non possent ullas cocedere Indulgentias,na in hoc sunt duae opiniones. Prima opinio tenet o. quibuscunq; animabus purgato 'possunt Epi concedere easdem Indulgentias per modsi suffragis,quas suis subditis viventibus c5 cedere possunt secundu Ius c ne. Idq; etias du viuerent non fuissent sibi Obditi, du modo aciant Ε5i per suos subditos vitios.simponendo illis suis subditis,quod merit faciendum pro tali Indulgetia lucranda pro illis defunctis. Ratio huius opinionis est. Quia cuEpi id pomni ex sua dignitate seu praelatione Episcopali,& de facto nullibi habetur talis limitatio eis facta,*.f. defunctis no possint cocedere Indulgetias quas possunt vivis,ut patet etia ex practica Ecclesiae,quae est optima interpres Iuris comunis,quq habet φ Epi id possint,quia & de facto id ita faciunt.Nazu. S Ii- α archiepiscos Toletanus,anno Dni.issi.in quada sua bulla co cessit quasda Indulgentias per modsi su agit destinctis, sicut de Papa concedere selet,& iste Archiepiscos 'est vir uti ii doct',&de consilio etia doctistimorii viroru credendu est id si,cisse,dum aliud non c5stiterit sufficienter,ergo Epi id possunt. Hanc opinionem tenet Supplemetu Cabrielis in . . - .q- .art. 2. propo. c. de ibide dicit pro hac opinione esse. B.Tho. dist.2o.q. 2.artie.3. ubi indistinctE dicit s praelati Ecclesiae possunt comunica re vivis & mortuis de tam uni thesauro Ecclesiae per Indulgetias Haec Tho. Nuc aut nomine praelatoru prim iE intelligutur etiamlud. Epi ut sipra. q. io.propo. 2.&c. ergo. Item Palud.ea.dm. 2O. q. . t. 3. cones .f. ubi dicit * animae desim ru liberantur per Indulgentias prouorum , sic enim praelatus potest dispensare thesauru Ecclesiae sibi comissum sicut priuat' sua bona. Vnde sicut bona mea possum indifferenter uiuo dc mortuo comunicare, sic de pr latus thesauru Eccles ,dii in id pro quo datur mortuo fiatis vitio. Haec Palud. Et Ppter haec tenuit Supplemetu ubi supra vedictu est, licitii; no me curadsi de Inno.in ca . Quod a sit. de pς.& re.qui aliter sine sufficiente sitndam elo opinatus est. r. ηD Secunda opinio est Inno. ubi supra & ea comuniter sequutu viisis. Canonistς scilicetEpi nullis defunctis vllas Indulgentias fecimdsilus c5mune cocedere possunt ullo modo. Ratio,quia quo ad hoc est eorum potestas omnino restricta in ea. Quod asit,& cap.
Cu ex eo. de ps.& m quia sic debent picta ca. intelligi,ut etia pa
203쪽
inanisu. Et facit ad id Six 4 decoras Indulgetias prodesse desinetis per modusuffragij, dum ad ipses per Papam explesie extenduntur,ut hoc refert Gabriel in Cano. lect. 67. K. ergo. σEt ad bellahom.M Palu .ubi supra potest responderi, in ipsi loquun-xue de praelatis seu Spiscopis pluraliter qui quatenus est ex suo os. Eeio seu potestate Episcopali non restricta per Ius commune vel pee Papam id possimi, ut supra secsidum omnes dictum est. Nos aut loquimur nuc de secto i scilicet de iacto per Ius comune re
stricta est secundum hanc opinionem Inno. & Can istarum. Michi tandem videtur ex quo totum hoc pedet ex facto & pri- ca Ecclesiae,quae est optima interpres legum,l ergo stetur pra
cticae Ecclesiae pro tempore vigenti. Et si olim secundum hane opinionem Inno. practica Ecclasae habebat quM Episcopi non
concederent ullas Indulgentias animabuspurgatoris,tame econ
tra nunc practica habens qudd Episcopi id possunt inter latur consensem Papae & Iuris communis ad id, visupra secundu primam opinionem Stipplementi dictum est, uiscillicet semperiqEpiscopi potuerunt,tametsi non semper id practicauerunt.
Articulus tertius in quo agitur de requisitis ad lucrandum Indulgetiam, ut valeat quantum senat: & continet tredecim quaestiones, quarum prima& in ordine .i p. sequitur. Via secundum communiter doctores.in. . dist.2o. dc Canonistas in ea. Quod aute.&ca. Cum exeo.de poeniten.&re.&alibi,quatuor con ', ' , dis Nitiones requirutur ad lucranda Indulgentias quam I sonant cilicet v, concedens Indulgentiam habeat auctorita tatem ad id. Secunda g, adsit causa pia & rationabilis& siissicies ad talem Indulgentiam. Tertia quod lucraturus eam Indulgetiamst capax eius & idoneus seu in statu gratiae. Quarta quad im pleat id quod N quomodo taxat per concedentem ad lucran Indulgentium: .li. i Prima
204쪽
Prima conciso se tenet ex parie concedentis.Secsida expar te ipsius Indulgentiae seu concestionis esus. Tertia dc quarta ex parte lucrantium Indulgentiam.' Omnes isi quatuor conditiones simul requiruntur de lassiciunt ut Indulgetia verὸ de eis citer lucrantibus valen quatum sonat: quarum aliqua deficiente non valet nisi aliquado minili aliquando nihil,ut patebit in omnibus sequentibus Idedde singulis conditionibus praedictis agedum est in hoc tertio articulo,& quia de prima iam satis dictum est in.q. i.&.q.io.&.H dcc. Ided hic omittitur&supponitur quda luci iturus Indulgentiam proprie sumptam non per modum' suffragiis debet esse aliquo modo saltem pro tunc, & qud ad hoc' subditus concedentis,ut supra. quaest. undecima habetur. Nunc de ali ις tribus conditionibus restat agendum invi sequetibus, Midia sequitur quaestio decima septima.
Vtrum rep/iratur causa pia ad valorem Indu Pntia quantu sonat, γ' tanta causapia proportionata ad tanta quantitate Indulgentiae. Esporadco per unicam propositionem,quae talis est. Ex parte causae indulgentiae ut valeat quantum senat,requiriturpia causa & sussciens seu proportionata ad illam tantam indulgen: iam escaciter consequendam, qua non existente solum tenet 'de valet indulgentia illa pro ea parte seu ra ta pro qua illa pia causi susscitas existit secundum Dei iudiciu . Ista propositio habet tres partes. Prima est v, requiritur pia caura. .secunda φ sit sufficiens ad tantam indulgentiam: tertia leanon existente soldm tenet pro rata &c. usq; in finem. Pro declaratione de probatione propositionis nota dilo. Primi q, stando in rigore & proprie loqueudo aliud est causa Indulgentiae a-illud causa concedentis Indulgentiam: sieut aliud est causa besti,
205쪽
aliud est causa bellantis,seu causa mouens bellantem ad bestum: t paret. via potest esse causi iusta belli ex parte cauis: non aut ex parte bellantis,ut quando rex mala animo se vindicadi aut ex
ambitione seu cupissitate mouet bellum ad recuperandum res suas,seu ad puniendum inscfactores,Vt comuniter dicitur a doctoribus ex August.in cap. Quid culpatur. 23. o. s. sic ad propostum,potest esse causa iusta obiectiva ipsius Indulgentiae: quis sit
iniusta causa finalis ex parte cocedentis,puta quia concedens Induissentiam iustam derationabilem ex lim causa,simili mouetur ex alia causa in suo corde dominante. Exempligratia.Cum conceditur Indulgentia dantibus talem eleemosynam ad bellum contra infideles,seu ad reparationem talis Ecclesiae, tunc est pia causa Indulgentia ,id est,pro qua conceditur Indulgentia, quavis c5 cedens indulgentiam simul moueatur principaliter ex cupiditate:&quamuis intendat conuertere &conuertat ipsam eleemosynam Indulgenti in alios usus prophanos, tunc enim est causa iniusta &irrationabilis tantoni ex parte concedentis Indulgentia praefata. Hic ergo in tota hac quaest. &-agitur de causa Indulgetiae, no de causa coce dentis Indulgentia.Etabaths doctoribus causa indulgetiae dicitur causa obieli ua cocessionis seu Indulsitae: ciuisa alit cocedetis dicitur causa finalis cocessiois seu
concedentis.Sed in verbis parum stemus dum modo constet de vero sensit, ut dicturia est. Doctores autem non multum curantes de rigore & proprietate verborum,confundunt communiter utrunq;,dicentes in causa Indulgentiae, seu ex parte concedentis
Indulgentiam dedet esse pia & rationabilis, & intendunt loquisem per de causa Indulgentiae, de qua est ad propositum, non de causa concedentis Indulgentia,ut dictum est. Intendimus ergo in hac propositione dicere st causa Indulgentiae, stupro qua
conceditur Indulgentia requirituri sit pia, quamuis conceden; Indulgentiam aliunde moueatur malo animo seu fine.Hoc enim non vitiat causam neq; valorem ipsius Indulgetiae,quia & per accidens se habet ad eam:sicut neq; intentio praua Papae dispesantis ministeria seu sacramenta diuina seu in votis, ubi est legitima . causa dispensandi,vitiat iustam causam dispensationis vel dispensationem iustam ex parte causς. secunddnotat causam In Nut.1.
dulgentiae esse piam,nihil aliud est quam q, id propter quod c5-
ceditur Indulgentia sit ex se,seu ex rebulone aliqua ad Dei hon
206쪽
resti seu ad utilitatem Ecclesiae temporalem seu sirint sein , seu ad salute animaru hoc em est esse quid pia ided omne opus bianum dicitur esse pium : quia aliquo modo saltem virtualiter dese ut ex genere sito ad Dei honorem ordinatur, seu ordinabile est, puta quando Indulgentia conceditur pro eleemosyna, ieiunio, oratione,visitatione Ecclesiae, auditione praedicationis, pro labore illi Ecclesiae,pro societate, praesentia, honore, aut deuotione d praelatos,seu actus ecclesia cos, seu ad claues Ecclesiar,habita seu habenda & alia huiusmodi,ut de hoc infra. q. is. rs. habetur Ided opera prophana aut indifferentia nullo modo ordinata nec ordinabilia ad Dei honore,aut utilitatem Ecclesi non simi, nec dicuntur pia causa Indulgentiae ullo modo,puta si Indulgentiae concedantur solam propter bibendum in fine mensis aut pradij , ut aliqui idiotae putant,aut propter eundum ad ludos seu spectacula prophana &c. huiusmodi Secus si ut post potatione charitatiua agant gratias Deo,aut ut in ludis non prophanis 'audiant diuina de huiusmodi pia.Iam enim aliquo modo charitativa pq-
ratio& ludorum sacrorum tantuin spectatio ordinatur recte ad Dei honorem sni utilitatem Ecclesiae vel animarum & no aliter,
de sicpotest esse causa pia, ut patet ex dictis & infra dicendis.*is ubi agitur virlim potest esse causa pia Indulgentiae,& seruiens sine aliquo opere pio iaciendo ad eam lucrandam.Ibi videatur. i.=-ι- His notabilibus suppositis iam probatur Drima pars propo- positioisis silonis p.s requiritur necessarid pia causa Indulgentiet,ut illa Incidulgentia sit valida coram Deo,ital aliter nihil omnino valebit coram Deo illa Indulgentia. ae probatur dupliciter. Primo
prima. quia constare Indulgentias pertinet ad remissionem peccatorii, quo ad poenas. Haec autem remissio non potest sine causa pia
rationabili fieri in sacramento, & multo minus extra sacramentum,ergo patet consequentia cum maiore ex supra dictis. q. r.&
3.&. Minor autem probatur. Quia pertinet ad potestatem arbitrandi, quae sine causa rationabili non potest quid valide coram Deo agere, aut remittere de poena debita, sicut nec de culpa. Quia non potest Papa audiens meam cofessionem remittere mihi eulpam sine debita displicentia,quia irrationabiliter ageret.Er
o eadem ratione non potest totam poenam sine causa rationabi remittere videns me param contritum & cum magnis peccatu tam in sacramento qua' extra Paret consequetia. Quia vir
207쪽
que pertinet ad eandem potestatem clauis:& eodem biodo erra ret clauis in remissione poenae scut&culpae, ut de hoc insta in septima probatione secundet partis habetur,&supra. l- .diaum , est. si ad hoc subterfugiendo dicatur non esse idem iudicium obiectis de remisione culpae dc poenae in sacramento &extra per Indulgerias quia in hac remisitone poenarum per Indulgentias concurrit liberalis dispelatio thesauri, ratione cuius potest E cclesialibetitusne causa remittere poenas per Indulgentias,non se in remissione culpae,aut poenae sacramentaliter facta, Contra hoc replica- ntur dupliciter.Tum primo,quia etia est dispensatio sui thesaurici cramentalis,id est,meritorum Christi in remissiohe sacrament li culpae aut poenae,ut supra quaest. prima & quaest. secunda latita habetur. m secundd, quia dispensatio thesauri Indulgentiara ex quo est liberalis & virtuosa non asit prodiga neque vitios ,π- polita go licet non innitatur iustitiae,benὸ tame innititur rationi,&caa iam exigit rationabilem. Nemo enim diceretur liberalis qui sine causa rationabili tale quid prodigὸ donaret: sicut neque si ob tantam quae ad remunerandum ex se obligare ergo.
Secundd probatur eadem prima pars. Gia praelati sunt dispensatores ministeriorum Dei. i.Pe. .& prima Corinth. quarto Nereur. Sic nos existimet homo ut ministros Christi, & dispensatores mi paulin histeriorum Dei.Nunc autem dispensatoris potestas non se exte-dit,ut sine causa de contra intentionem Domini, scilicet Christi& sanctorum ,sed potius, secundum eam dispenset thesaurum sibi commissum, ergo patet consequςntia cum maiore. Minor autem probatur dupliciter. Primd, quia dispensatio nisi secundum intentione Domini fiat sine causa non valet,ut patet etiam in rebus temporalibus. Quia id ed potest dispensator dobonis sibi commissis dispensare,quia dominus cosentit, alias nopost et disponere de alieno, nec valeret dispositio sine consensit domini. Christus autem & sancti non intenderunt quod sine causa rationabili,sed potiti ut ad honorem Dei,5 utilitatem Eccle-sae seu animarum, & per consequens ex causa pia distribueretur thesaurus eorti,ut patet.Quia nec Christus ipse qui habebat potestatem excellentiae unq; iam remisit alicui totam poena sine causa,sed Magdalenae concessit Indulgentiam plenaria ex causa rationabili. Luc. . Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexi e Iuri. multu.& Matth. 9.de paralytico. dc o. is. de Cananea. dc cap.8. Nauth .
208쪽
F. A. Cordub. De Indulgentiis.
de Centurione,& Lue.i8. de caeco illuminato, ostendit Clitistiti se non secisse misericordiam nisi em causa rationabili fidei vel de--Ut,nis petentium vis militer doceret nos ita facturos & n5 aliter. Si ad hanc rationem subterfugiendo dicatur ly soldm concludiimpraelatus dispensans de thesauro sine causa peccat quide, sed bene tenet factum,sicut sine causa dispes at in causis matrimonialibus & beneficijs dcc. huiusmodi. Contra hoc replicatur, quia non est smile. Nam quatenus causet matrimoniales A matrimoniorum impedimeta sint de Iure Ecclesiastico postium valet in eis dispensatio facta sine causa legitima. Secus si essent de puro Iure diuino, puta st pater contrainat cum filia,aut filius cum matre,similiter in collatione beneficiorii, licEt sit de Iure diuino seu naturali s detur digniori ad id non tamen impeditur actio,sidetur minus digno,sicut si quis teneatur subuenire parontibus in necessitate pom si alijs,si in prius detur ali)s, tenet datio vel actio prior,secta si sine ulla causa dispessetur cum aliquo,ut habeat plura beneficia curata,quia in sero Dei non valet,quis in sero E eclesiae dum de opposito non constat,praesumatur iusta causa,&quia Papa non habet in hac vita superiorem iudicem,& ideo vale t talis dispensatio. Sic dico de concesiione Indulgentiae, quod nullo modo valet coram Deo si sine ulla causa pia fiat icὸt tolleretur de valeat in sero Ecclesiae, ut dictum est,& dicetur latius infra in prima de septima probatione secundae partis huius propositionis.
Secunddprobatur praefata minor. Quia . I. Corinth. &.2. Corinth.Io. habetur,non habemus potestatem in destriictione, sed
in qdificationem.Vbi patet q, potestas qM habetur ad aedificandum spiritualiter non habetur ad destruendum Ecclesia seu the saurum eius sp iritualem dilapidand u m ,&per consequens ui co ram Deo non valet, quod fit a non habente potestatem ad id. Nunc autem concessio Indulgentiae sine ulla causa est Ecclesiae destructio,& dilapidatio thesauri spiritualis,quia per tales Indulgentias in discretas &superfluas eneruatur satisfactio poenitentialis,ut habetur in cap. Clim ex eo. de poe.&re. ut habetur instain probatione sexta secundae partis huius propositionis, ergo. Item ad praedicta omnia facit extrauagans Clem 6. Unigenitus. de poe.dere. ubi dicitur. Quem quidem thesaurum per beatum Petrum eiusq; successbres suos in terris vicarios Christus commisit fidelibus salubriter dispensandum dc pro Pths, & rationalibus
209쪽
M isis nune pro totali, nunc pro partiali remissione poenae tem poralis pro peceatis debit; tam generaliter qliam specialiter,prout cum Deo expedire cognoscerent,vere poenitentibus Se c5feia, sis misericorditer applicandunt. Ex quibus patet prim di no valet opinio quam refert sed non tenet eam Palud. in . . dii l. 1O. q. .art.i. quὀd Indulgentia sine ulla causa concessa est omnino valida coram Deo &Ecclesia licti concedens peccet, &com mu- niter doctores tenent contra hanc falsam opinionem. Nam requiritur causa pia,licὀt fortὶ non aliquod opus pium, ut dictum est, de infra.q18.latius dicetur.
Secunda pars propositionis, scilicet & sussciens ad illam ta- δεα, latam Indulgentiam,sie sciliceti sicut ad collationem Indulgutiae papshy, requiritur causa pia ita necessarii, s sine illa non Valet Indulgen- bsitio,istia,ut in prima parte dictiim & probatum est: ita etiam dicit hare Lsecunda pars,st, ad valorem & efficaciam tantae indulgentiae, puta centum vel mille annorsi requiritur necessarid ς, illa causa piast lassiciens. i. condigna de proportionata ad tantam quantitate Indulgentiae. Alioqui non valebit nisi pro ea parte & rata ,secundumquam est causa proportionata, ut dicit tertia pars propositionis. Et haec secunda pars no est omnino a doctoribus sic ap obata V non patiatur dissicultatem,sed ponitur tanquam probabilior de rationabilior &c5 muniter a doctoribus magis probata. Nam circa hoc sunt quatuor opiniones solemnes, quas refert beatus Tho.3. par. Sum.in addi ' 2s art. 2.&ipse&commu c. niter doct.in. .dist.2o. q. I. praecipue Duranii. ea dist. q. .&Sum istae referunt plures alias parum apparentes, parumque a praedictis differentes,idia solom has quatuor opiniones pertractabo.' Prima opinio tenetv quaecunque causa pia adsit dummo id sit causa pia, omnis Indulgentia valet solum secundum mensura I' fidei de deuotionis lucrantis Indulgentiam, non autem semper quantum Indulgentia sonat, neque quantum praedicat Ecclesia,
nisi adsit praedicta dispositio secundum qua quantificatur Indulgentiae valor. Dicit etiam haec opinio se Ecclesia praedicat simpliciter & vere Indulgentias valere quantum sonant,scilicet, ruantsi
est de se,si scilicet adsit sua debita dispositio fidei, &deuotionis proportionata,et si aliter contingat,id est per accidens ex desectu dispositionis praefatae,ut supra q. i in responsione ad primisi a gumentum,& in locis ibi allegatis dictu est. Dicit etiam haec opi
210쪽
F. A. Cordub. De Indulgentijs.
niost Ecclesia se simpliciter praedicat valere quantum senat In i diligentiae, de non declarat fidelibus veritatem quomodo scilicet valeant ut sonant scilicet li adsit proportionata dispositio, ut dictum est. Et ratio huius non declarationis est, ut quadam pia fraude Ecclesia alliciat fideles ad benefacienda sicut mater quς promittens filio pomum,ipsum ad ambulandum prouocat. εἰ Hanc
haec opinio ut prima facie sonat est falsa,& communiter reprobatur a praedictis doctoribus eam referentibus propter rationes quet proxime dicentur in fine secundae opinionis., Secunda opinio estg, Indulgentiae valet selum secundume- 'ρ' suram rei datae vel factae prout in serma concessionis continetur,
pariter dc secundum deuotionem dolaborem ad Indulgentia c5- sequendam iuxta aestimationem iustam de rectam pensata conditione persenae,& utilitate seu necessitate Ecclesiae, quia uno tempore Ecclesia plus indiget tali opere aut subsidio pro quo datur mi M. Indulgentia quam alio tempore. Haec opinio est Altisiodoren .li.
ubi supra,s etiam eam secuti sunt olim comuniter Canonistς,der selenniter refertur per Inno .loan .Andr. Panor. Hostien. dcc. mr - - ca. Quod autem&ca.Cum exeo. depce.&re. Sed&haec op3nto,ut prima facie sonat ,est filia,&c5muniter reprobatur a theo logis ubi supra & a Panor.& quavis Adria.pro hac opinione respondeat ad rationes contra eam factas, tamen in ea non stat, ut sonat,& ratio fusitatis eius & praecedentis opinionis est.Tu quia si sic esset potias Indulgetia esiet commutatio quam liberalis remisito, de nil valeret ultra opus aut deuotionem requisitam ad ea lucrandum. Tum secunddsequereturq, Ecclesiae praedicatio esset falsi,cum quandoq; Indulgentia praedicetur ab Ecclesia longa
maior qua secundum iustam aestimationem tale opus aut deuotio mereatur, ut patet in stationibus Romae, ubi institutae sunt a beato Gregorio largiores Indulgentiae pro breui labore,& opere
dcc.de quia pro eadem causa seu re aliquando maior, aliquandomitior Indulgentia conceditur ab Ecclesia. Nunc autem secun