장음표시 사용
221쪽
solo imperio emanans non attingit ad aliquid praedictorum. Et sic patet v hoc tertium genus rerum, ut dictum est tam a potestate dispentativa seu pontificia,quam ab ipso dispensante seu potifice unico tantam modo de facto attingi potest, scilicet dispensatione proprie dicta seu regulata dc rationabili operatione, qua uis solo verbo possit attingi inessicaciter ab ipso dispensante, ut dictum est. Istis ergo prςnotatis iam patet probatio maioris suprapositae in prima conseqtientia cum suis particulis, s scilicet
dispensatio bonorum Ecclesiasticorum,quomodocunque commissorum, scilicet tam qud ad dispensationem quam etiam qud ad taxationem quantitatis eorum, si etiam talia dispensatio,quae non est valida ex isto imperio dispensantis &c. itaqudd non est de primo ineque de secundo sed de tertio tantlim genere rerum dispensabilium supra dicto, non valet de facto, nisi sat secundum intentionem domini principalis,id est, Christi,ut dicitur in maiore supra posita. Quae proposito sic declarata seipsam
Irobat, quia ut patet ex dictis in tertio genere rerum soldm est vaida talis dispensatio quando fit rationabiliter. rationabiliter autetunc tantum fit,quando secundum intentionem Christi sit,ergo patet maior supra dicta probata ex sua doctaratione supra posita. Minor autem ubi est dissicultas probatur. Primd et co cede re Indulgentias est actus potestatis dispensatiuae Eccleuasticae de
thesauro communi Indulgentiarum, quamuis etiam sit actus iurisdictionis,ut patet.r. Corinth. 0. Dispensatio mihi credita est,& paulis.ca. 4. &. I. Pe. .Sic nos existimet honio, ut dispensatores &c. ut de hoc latius supra. q. r.&. 2.&. 3.&.phabetur. Quddaute talis dispensatio thetauri indulsentiarum sit de tertio genere rerum dispensabilium praedicto, scilicet inualida ex solo imperio dispensantis,& cum hoc per viam facti attingi non potest opere, sed solo verbo dispensantis probatur,in hoc enim stat dissicultas huius rationis. Quia constat non esse de primo genere terum dispens bilium, quae sunt valida ex solo imperio dispensantis. Quod patet. Quia Papa non potest concedere Indulgetias hac sola ratione:quia vult sine causa pia,seu rationabili ad libitum,&si daret ad libitum sine causa pia seu rationabili non valerent Indulgentiae, secundum communiter doctores cuiusque opinionum prςdict rum,Vt supra probatum est in prima par.propositionis,& secun dum communem doctrinam Ecclesiae.. Item quia si communia
222쪽
bona spiritualia immobilia Ecclesiae non potest Papa donarerilida donatione ad libitui seu ex hae sola oausa quia vult, ergo nec spirizoalia,quia non minus sunt praeciosa & chara Christo & Ecclesiae bona co munia Ecclesiae spiritualia quam temporalia.Si ad hoc dicatur non esse simile,quia donatio temporalium est cu dano Ecclesiae,spiritualium vero non :cotra hanc euasione replicatur. Quia habere danum annexum aut non habere, habet se per accidens ad potestatem dispesatiuam,ut patet ex hoc quod etiam quibusdam habentibus damnii annexum donatio ex solo Imperio est valida,ut est distributio dignitatum & praelation si &e. quato magis v, talis dispensatio thesauri Indulgentiarii per Ilidulgentias indiscretas saepe est csi spirituali dano Ecclesiae,ut habetur in
cap. Cum ex eo. de poe.& re.ergo non est de primo genere dispesabilium. Quod etia non si de secundo genere supra dicto, patet ex hoc q, per viam facti nullum actit operis est cacis sed solius verbi actu Papa potest habere circa illam. Non enim potest transferre possessi, tum de facto horti bonorum sicut potest respectu temporalium sed solius Dei opus est,& solus Deus potest opere per viam facti attingere liberationem poenarum debitaturi, sicut et liberationem a debito culparum & votorum & huiusmodi ei acquisito: & solus Deus potest per viam facti opere suo efficaci attingere collationem donorii seu gratiarum spirit trali hi,putii collationem gratiae & charitatis & potestatis seu characteris sacramentalis & huiusmodi. Ergo similiter collationem aut distributionem thesauri Indulgetiarii ad remissione poenarum ei debitarum.Papa aute seu alius quicunq; dispensator horum bonorum spiritualium non potest attingere eorum effectum seu collationem,nisi solo verbo ministeriali in sacramentorum collationeant extra sacramenta secundu ordinationem Christi & Ecclesiae.& id adhue non potest validὰ facere aut dispensare ex solo imperio nee ad libitu susi, ted rationabiliter,ut dictum est in prima parte propositionis,id est, circa debite dispositos & debito modo aut ex causa debita,vi essicaciter sit valida talis collatio seu dispe- satio talium bonorii spiritualium qud ad Deum. Et sic patet φ dispensatio thesauri Indulgentiarunt, est de secudo genere supra dicto. Restat ergo φ sit de tertio genere,tu a sussciente diuisione, tum etiam quia ut patet ex dictis habet conditiones tertii generis rerum dispensabilium,&per consequens patet intentum 9, sci-
223쪽
licet dispensatio thesauri Indulgentiarum non valet de ficto,nisi si rationabiliter facta ad intentionem Christi. Et sic patet prima
consequentia cum suo antecedente. Secunda autem consequeata etiam patet. Sed eius antecedens quod scilicet intentio Christi de sanctoruin est,quod sicut non valet dispensatio thesauri I dulgentiarum nisi ex rationabili catila fiat, ita nec sit valida tantae Indulgentiae dispensatio, nisi adsit caiisa rationabilis proportionata illi quantitati Indulgentiae,in qua stat tota difficultas,probatur,tum ex supra dictis, tum etiam patet per probationes subsequentes quibus probatur secunda pars principalis,& intentum propositionis seu praefatae quartae opinionis. Ided secunddprincipaliter probatur praedicta propositio scit quarta opinio. Quia ut dictu inest, rationabilitas causet est intenta a Christode sanctis,ut dispensatio Indulgentiarum sit rationabilis & valida. Sed rationabilitas causae ex sua natura dicit mensuram & proportionem secundum rectam rationem ipsius causae intentae ad talem dispensationem,ergo ut dispensatio tantae Indulgentiae sit rationabilis & valida , necessarid requiritur pia causa rationabilis Sc susticiens seu proportionata ad illam tantam indulgentiam. Consequentia est bona,& maior patet ex supra dictis,& supra iaprobatione piimae partis: minor autem probatur. Nam rationabilitas causae non dicit causam ipsam intentam absolute & generaliter sumptam, sed ipsam causam intentam,& secundum rectam rationem commensuratam de proportionatam ad dispensationem talium bonorum attentis debitis circunstanti)s de aliss requisitis ad id . Nam rationabilis causa ex sua natura dicit respectum praedictae commensurationis& proportionis ad suum effectum praeiatum. Aliud enim est esse causim absolute dc generaliter intentam,aliud est esse causam rationabilem. illud namq; nodicitur respectu casuum particularium,hoc autetn sie. Ided ergo adesse causam rationabilem dispelationis Indulgentiarum requiritur quda secunda exigentiam casuum sit talis thesauri dispensatio c5mesurata&lportionata scdm recta ratione suae causae talis dispusationis latae Indulgetiae,& ecotra latae Indulgetiae dispensatio sit Pportionata lac causet piet,ad qua talis dispe satio Indui, ea se Ordinat artae ad sua causam. s. tanta Indulgetia ad tantu honore Dei & utilitate Ecclesiet seu an inlaru ,pportionate ordinatur.
Λlaxapbationes sequentes e ficivi adibatione hui' minoris.
224쪽
F. A. Cordub. De India vcnilis.
. Tertid principaliter probatur idem. Quia si propria causa qua-7 ti suum effectum,ut supponitur in scilicet quantitas effectui conlequitur suam propriam causam etiam secundum Thoniam ubi supra,ergo sicut dispensatio,ut sit rationabilis necessarid cau satur a causa rationabili,ita tanta dispensatio debet necessarib causari a causa rationabili &proportionata tantae dispensationis. Patet consequentia supposito eiusdem rationis est dispensatio Indulgentiae,& dispensatio tantae Indulgentiae. Vtrumq; enim est dispensatio terti; generis, scilicet solum rationabiliter dispensabilium ut stipra in prima probatione dictum est. Consequentia ergo praeiata isto supposito patet. .gia alioqui si non requiritur dicta commensuratio & proportio, sequeretur,dispensatio ipsa depanderet a propria causa rationabili quantitas autem dispensationis non dependeret a sua propria caula rationabili seu legitima ipsius quantitatis, quod secundum Philo hic processum esset monstrum. Nam in reliquis magnitudo essectus respodet magnitudini causae illius rei. Magnus enim calor ex magnitudine caleneientis procedit,& sie de ali)s. Esset etiam contra determinationem Ecclesiae in extrauagan.Clem. s. Vnigenitus. ut habetur
insta in Sexta probatione principali huius quartae opiniois ergo. Quarto principaliter probatur idem. Quia sicut dispensatio rationabilis thesauri Indulgentiarum aduersatur donationi ad libitum,ita contrariatur distributioni in commessuritae seu improportionatae ad suam causam piam Indulgentiae, quod probatur. Nam concessio Indulgentiae sine cauia δ dissipatio & inualida
secundum omnes doctores communiter, ut supra probatum est.
Sed tanta dissipatio & tam sine causa est concessio Indulgentiae magnae pro paruissima cause,sicut concessio paruar Indulgentiae sim nulla causa, ergo est tanta dissipatio de inualida concessio it . ius seu utriusque Indulgentiae. Probatur minor. Quia tam esset dissipator Princeps aut dispensator,& sine causi dans centum de bonis communibus pro parua caula sicut si pro nulla.Similiter si Papa mecum dispensaret ad tria beneficia curata pro cauti quae non sitfficeret nisi ad duo, certe esset dissipator &sine causa rationabili dispenseret,&talis dispensatio est irrationabilis ad illa tria,& inualida coram Deo c neque ille dispensatus cui de hoc debitὶ constaret esset tutus in conscientia, secundum communiter doctores &bea.Tho. ergo requiritur praedicta proportio eruta de quan ' uarta
225쪽
ualitatis Indulgentiae. si dicatur φ qud ad dispensatulum in
illo tertio curato beneficio nulla est causa,& in quo ad illud dispelatio non valet bene tamen qud ad alia duo,urniliter ego dico,dein propositionis tertia parte habetur,& habeo intentum, si scilicet ad illam quantitatem Indulgentiae excedentem nulla es ou sa & ideo quo ad illum excessum non valet eoram Deo illa dispetitio Indulgentiς,ut dicit propositio de opinio nostra. Et qui
dem ridiculam videtur dicere svnum Aue Maria in quocunq; casu & tempore sit causa atquE rationabilis ad Indulgentiam centum dierum & centum mille annorum,& ad Indulgentiam ple- .nariam cuilibet homini,&singulis diebus,cum Deus ipse omnia faciat numero,pondere,& mensura, ergo. in id principaliter probatur idem . secundum Thom. i. par. Sum. q.6o. ε
dis moralibus. de secundum rectam rationem regula doctoru est,
qudd quando a priori non potest sufficienter cognosci volutas
diuina qualis sit in suis praeceptis,& quomodo velit ea seruari, procedatur a posteriori,ut scilicet ex his quae videmus in humana politia rationabiliter fieri,assurgamus ad diuina legem & voluntatem similiter interpretandam & intelli gelidam. Nunc autevidemus in humana politia tam ecclesiastica si ciuili,si si quis relinqueret aliquos redditus ad maritandum puellas nubiles ciuitatis, seu ad aliam utilitatem communitatis sic indeterminatὸ, non taxando quantum huic vel illi in hoc vel illo calia, tunc intelligitur statis dispensatio fiat rationabiliter &proportionabiliter ad pinnas &causas seu castis occurrentes,ita φ si notabiliter aliter fiuret dispelatio prodiga de irrationabilis etiam sine damno alioru, certe esset non solum irrationabilis, sed& contra in tetionem seu voluntatem obiectivam domini principalis,& per conseques inualida dispensatio quo ad illum excessum notabiliter improportionatii m. Ergos militer in proposito dicendum est, quia manet in Eeclesia thesaurus a Christo de sanctis relictus dispesandus per Indulgentias ex pia causa sic indeterminate, sed intelligitur strationabiliter determinetur, & dispensetur ex tali vel tali causa pia
proportionata,vt dictum est. Nunc autem constat q, sicut no est rationabilis dispensatio thesauri temporalis in quantacunque &nimis magna quantitate ex quacunque causa utili& parua&im proportionata,sic non est rationabilis neque secundum intelio
226쪽
nem, sed potiti contra intentionem obiectivam Christi & saά-ctorum dispensatio nimis magnae quantitatis Indulgentiarum, pro quacunque pia causa quantumcunque panaa & non proportionata ad tantam quantitatem Indulgentiae, & per consequens non est valida talis Indulgentia qud ad illum excessum notabi-liliter improportionatum tali causae . Et confirmatur: quia dispensatio terth generis supra dicti in prima probatione eo riam quae non sunt valida ex isto imperio dispensantis neque per viam facti ab eo attingi possitnt opere sed verbo tantum, pro quanto est rationabilis credita Petro de successoribus eius, debet imitari dispensationem factam a Christo , omnis enim Christi actio,nostra est instructio. Sic enim agendo formam instituit nostrarum actionunt. Sed Cluistus eundem thesaurum dispensat commensurate & proportionabiliter consideratis considerandis, ut patet ex disserente eiusdem dispensatione per sacramentum baptismi,quo tota poena dimittitur, & per sacramentu
enitentiae,quo non tota sed pars remittitur regulariter,ergo rationabile est qudd similiter de n5 aliter sit credita sito Uicario applicatio dicti thesauri, proportionabiliter dc rationabiliter facienda . Et consequentia tenet: quia non est maioris potestatis dispensator de vicarius quὶmleius dominus principalis: neque maiorem & absolutiorem potestatem creditur dominus principalis dedisse suo Vicario,quam sit ea qua ipse usus suit regulariter ad instiuctionem illius & aliorum,ali1s esset verὸ de proprie pro digus dc dilapidator; potias quam dispensator, si aliter faceret. Non enim is tantum dicitur prodigus de dilanidator,qui sine vIIa omnino causa distribuit bona sibi commissa,sed &is qui nimis
notabiliter sine causa sufficiente de proportionata est indit,ut patet in rebus humanis,ut dictum de probatum est. Sextὀ principaliter probatur idem auctoritate capit. Falsita. de poenitent. distinctione quinta,ubi sic habetur. Falsas poenitentias dicimus quae non secundum auctoritatem sanctimam patrum pro qualitate criminum imponuntur. Vbi Glossidest, si minor poenitentia imponitur quSm Canones poenitentiales determinant , nisi ex causa temperentur, aut si minor quam crimini debetur consideratis considerandis imponitur, poenitentia salia est ,& non secundum auctoritatem patrum . Haec Glossa,
quamuis illud quod Glossa dicit de Canonibus poenitentialibus
227쪽
habueritIocum olim,non autem nunc,quando paenitentiae sint arbitrariae, ut alibi de hoc latias, ergo eadem ratione sint filsa Indulgentiae dc nullius valoris quoad excessum quando sine causa rationabili Se sufficiente conlideratis considerandis nimis notabiliter,ut dictum est,conceduntur . Patet consequentia. Quia Indulgentiae succedunt loco poenitetiarum debitarum, ut habetur in capit. Cum exeo. de poenitenths& remissionibus , ut supra quaestione tertia, quaestione quinta, quaestione sexta. Item in cap.Cum ex eo. de poeniten. & re. Concilio Late- Conriburanen. sub Innocent. 3. sic habetur. Ad hcc quia per indisci etasN Lateras. superfluas Indulgentias quas quidam Ecclesiarum praelatificerei non verentur,& claues Ecclesiae contemnuntur,& poenitentialis satisfictio eneruatur, decernimus &e. Ex quibus verbis patet uti ait Caietan . in secundo quodlibeto tractatu de Indulgenti)s cap.
octauo quM Indulgentiae aliquae sint indiscretae & seperfluae.
Hae autem non sunt , nisi illae quae excedunt notabiliter propor- , tionem suae causae piae pro qua conceduntur: non enim videtur
. quae aliae sint super uae & indiscretae. Patet etiam qu3d tales In dulgentiae indiscretae & superstitς non adimplent satisfactionem
poenitentialem,ex quo,ut ait textus ipsam enervant. Eneruare ei in m idem est quia de iere seu inutilem reddere, opponitur e- . nim ad hoc quod est adimpletio satisfactionis poenitentialis, ut patet ex supra dictis. q.3.q. s. q. s. ergo per tales indiscretas & Ω- perfluas Indulgentias, non consequitur quis satisfactionem poenii tentialem Deo debitam adimpleta esse pro ip de thesauro Eeclesiae. Probatur consequentia. Quia si per tales Indulgentias hoe consequeretur, non enervaretur sed potius adimpleretur satisfictio poenitelialis,sed dum hullismodi superfluae & indiscretae Indulgentiae sunt infriactuosae qud addictum excessum secundu rei . veritatem & satisfactionem poenitentialem coram Deo adimple. dam,ia & poenitentes putando eas sibi prodesse,omittunt satisfactionem poenitentialem Deo debitam,sicque in veritate enerva-xur in foro Dei satisfactio poenitentialis,ut dicit textus. Nam in sero Ecclesiae bene liberaretur ab obligatione implendi poenitentiam iniunctam,quatenus ei respondet pridicta Indulgentia,eti,
superflua & inualida coram Deo esset valida in foro Ecclesiae, si . cui dc dispensatio irrationabiliis votota, imd multo magis. ilia etiam si sine ulla causa Papa absoluit poenitentem poenitentiaci t P a iniun- Λ
228쪽
iniuncta, valet talis absolutio in sero Ecclesiae, licὀt non iii ro Dei. Quia eorum quae sunt humani Iuris Papa censetur dominus non sic obligationum Deo quaesitarum, quia non dominus sed dispensator est talium bonoriam sibi commissoriam,&ratificat
Dominus ea tantum quae Papa facit claue non errante nec discordante a iudicio dc voluntate Dei, quod non est quando irrationabiliter sit dispensatio bonorum commissorum,ut dictu est & dicetur,ut hoc etiam ait Adria. in. . de clauibus in materia Indulgentiarum. Ided temper loquor in foro conscientiae& Dei. Ite ad idem facit extrauagans Bonif8. Antiquorum .de poe.& re.vbi conceditur vere poenitentibus & confessis qui visitauerint basticas urbis Romet sub forma ibi praescripta quolibet cclesimo anni, non solam plena ta largior sed & plenissima venia omnium peccatorum . Et post additur sic. Unusquisque tamen plus merebitur& Indulgentiam efficacius cosequetur, qui basilicas ipsas amplius & deuoti iis visitauerit. Haec ibi. Ubi nota quod post Indul gentiam etiam plenissimam concessam dicitur quod estieaeid,
eam consequetur qui deuotius visuauerit. Unde innuitur in nisi sufficienter deuote quis visitauerit, non consequetur illam indulgentiam plenissimam,sed solam secundum proportionem causae, scilicet secundu'magis vel minus deuote visitauerit,sic magis vel miniis de illa indulgentia consequetur,de quo etiam latius infra. q. 16. habetur. Item ad idem sicit Clemen. 6. in extrauasan.Vnigenitus. depce. de re.ubi sic habetur. Quem qiii de the laurum per beatum Petrum coeli clavigerum eiusque succeGres suos in terris vicarios commisit fidelibus salubriter dispensandum,& propriis & rationabilibus causis, nunc pro totali,nuc pro partiali remissione poenae temporalis pro peccaris debit aeta generaliter quam specialiter,prout cu Deo expedire cognoscerer, vere poenitentibus & confesiis misericorditer applicaaum . Haee
ibi. Vnde patet exly propriss dc rationabilibus causis,qudd non solam rationabiles ed dc proprias oporiet esse causas quantitatis
Indulgentiarum,nunc totalis, nuc partialis remissionis poenaru, de per consequens sequiturquὀd non sunt comunes omnes causae piae Indulgeriarum ad totalem de partialem remissionem, sed aliqua pia causa est propria dc rationabilis ad partialem quae non est ad totalem remissionem,alioqui non esset causa propria remis
Panis sed quilibet causa pia esset comunis partiali dc totali re-- missioni,
229쪽
siloni,cuius oppositum senat litera praedicta, ut eam selegi Caietanus. 'Sed ali 3 legunt,& pro pios de rationabilibus causis&e. quae litera habetur communiter in extrauagan .Et ex hac litera non procedit ratio praedicta Caietani, sed ex Iy rationabilibus
causis,nam inde videtur qudd non omnis causa pia est rationabilis ad quantamcunque quantitatem Indulgentiae . Et quia rationabilitas causae dicit commensurationem & proportionem eius ad quantitatem Indulgentiae, ut supra probatu est,ergo.Et ad hoc cfacit ly,prout cum Deo expedire cognoscerent, ut patet syncero . . . animo intuenti,ergo patet intentum. Item ad idem est censura Parisien .contra Erasmum titul. 8. ubi habetur sic, cum non in
destiuctionem sed in aedificationem data sit potestas Ecclesς,no pro quavis causa omnes quarumcunque poenarum debitores per Indulgentias protinus eripi situr a debito poenarum, etiam si sint in charitate, unde nulli mortalium certum est quantum per quas-uis Indulgentias Deo satisfiat pro poenis,quae pro peccato debentur &c.ut supra.quaest. r .'responsione ad primum argumenta habetur latius,ibi videatur. Item ipsi met de tertia opinione supra posita dicunt hoc idem contra se ipses con Drmiter ad hac
nostram quartam opinionem & propolitionem coacti ipsa ratione &veritate. Nam beatus Thomasin. .distinct. s. quςst.2.2rticu . 3. quaestiuncula secunda ad ultimum argumentum,& Palu 'vbi supra,vt etiam refert dc tenet Florent.prima par. Sum titilo. NOm. ca. go.& .par.titu. 22.ca. s.f. i.&.7.&Sylvestrina titu. Indul. q. . dicunt-Papa non potest extrahere omnes animas purgato Floreis.
ril per Indulgentias,quia hoc esset irrationabile. Haec illi. Ex hoc ergo patet qudd dispensatio Indulgentiarum si est irrationabilis,
non est valida . Nunc autem patet irrationabilem esse si fiat improportionatὸ notabiliter ad causam piam, modo fiat pro defiinctis,ut ipsi dicunt,modo pro vivis,ut probatum est,ergo. Similiter beat.Thom Palud &Duran.ubi supra dicunt qudd esset irrisorium diecte squis toties lucretur indulgentiam magnam, quoties intraret de poneret pedes ®rederetur visitando Ecclesiam in die Indulgentiarum,quia est irrationabile: & q, ideo Pa- pa vel noluit vel non potuit sic conced* e tantam Indulgentia ex tali causa pia tam notabiliter insufficiente aut iniusta. Iam ex hoc eorum dicto patet clarὸ eoiitia eos pro nostra supra dicta opinio-'ne de propositione, qudd requiritur sussiciens&iusta & propor p 3 tionata
230쪽
tionata causa pia ad quantitatem Indulgentiae, ut sit rationabili, di valida quantum sonat coram Deo,ergo. Et facit ad praedicta quod in Clemen. I.de reliquiis &vene. Sanctorum, non conceditur tanta Indulgentia astantibus primae tertiae &c. quanta matutinis Sc mista Sc omnes Indulgentiae c5 cessae in Iure Canonico sunt moderatissimς dc suis causis proportionatae, ergo
Septimo principaliter probatur idem secundum Adrianunt
in. . de clauibus in materia Indulgentiarum sic. Quia noest valida remissio seu relaxatio obligationis Deo acquisitae ex voto vel iuramento,nisi fiat ex causa laniciente& proportionata ad talem remissionem, ergo nec remissio seu relaxatio obligationis Deo contractae ex delisto , nisi ex causa sufficiente & proportionata, qualis est remissio poenarum Dςo debitarum ex peccato pervia Indulgentiae Antecedens patet secundum communiter doctores & sbeundum Thom . secunda secundς , qtiaest octuagesima
octaua,articu .H. n.Cosequentia autem tenet a fortiori, quia obligatio ex delicto sertior videtur sestem non minor , pro quanto cum maiore gratia A pietate pro Offensa valde demeritoria ex se
Deo contracta est contra peccatorem.
Haec ratio potest solui concedendo totum discursum non simpliciter sed solam quando utrobique esset pura de omni no liberalis remisito obligationis. Nunc autem in remistione obligationis poenarum per viam Indulgentiae non est tam pura& liberalis remisito sicut in remistione obligationis ex voto, ut patet. Quia in remissione obligationis ex voto aut iuramento est omnino liberalis remistio obligationis sine alia satisfactione , id ed reqiiicitur causa sussciens. In remissione autem obligationis poenarum ex delicto per viam Indulgentiae licet quantum est ex parte Dei sit liberalis remisito, est tamen non pura sed .... . mlata cu satisfactione de thesauro Ecclesiae dispensato ad dicta satisfactionem Deo faciendam, ut supr i. quaest. prima de secunda lati iis habetur. Ideo simpliciter negatur praedicti consequentiab. Tbbis. in proposito Indulgenti/rum, sicut ea negat beat. Thom.&Palud.ut habetur si apri. Sed certe praedicta ratio & eius intentum potest aliter sertificari sic scilicet quia etiam Papa non potest in sacramento remittere depc a Deo debita pro peccatis, cau- rationabili de