장음표시 사용
231쪽
susciente neque totam poenam pro parma causa seu di positione
poenitemis , respectu talis remissionis totalis poenae, ergo neqtie extra sacramentum per viam Indulgentiae. Antecedens patet etiam secundum do res sivorabilius loquentes de sacramenta poenitetiae. Quia potestas sacerdotalis arbitraria no potest remittere culpam aut poenam validE coram Deo, nisi rationabiliter ex causa sufficiente & proportionata id faciat consideratis considerandis,alias Deus non ratificabit claue errante,& multo magis hoe est verum secundum Thomam δe sequaces ut supra quaest. quarta habetur.Consequentia autem patet a simili, seu potius a
sertiori. Quia utrobique est liberalis applicatio sui thesauri, scilicet meritorum tantum Christi in sacramento & ipsus Se sanctorum in Indulgentiis,& utrobiqile est satisfactio poenarum de dicto illesauro ibi applicato , sicque utrobique est iustitia ut supra quaest.prima dcisci inda habetur. Et utrobique est remissio obligationis poenarum pro delicto iam quoad culpam dimisso eon
tractae,& utrobique fit talis remissio virtute clauium, ut patet &supponitur ex septa dictis: & Indulgentiae succedunt loco satis- fictionis poenitentialis iniunctae,aut iniungendae per sacerdotem in foro sacramentali pro peccatis,ergo viro bique est omnino eadem ratio quo ad applicationem praedicti thesauri, ergo cons quentia patet M intentum. Ided haec' ratio videtur etiam efficax de fiindamentalis ad propositum. Aliae rationes quia non videtur
dictis omnibus patet qudd non valet haec consequentia . Valet dispensatio thesauri facta ex causa pia, ergo valet dispensatio quantaecunque quantitatis ex quacunque causa pia. Patet error. Quia in antecedente intelligitur rationabilitas dispensationis absolutὸ& indesinite assumptae. In consequentea 'rem non ponitur, sed potius oppositum explicatur, sciliceti
rationabilitas dispensationis in particulari, ex quo disproportio
causae ad effectum explicatur in particulari, ut patet ex dictis. . quivalenter enim arguitur ab indefinita seu in determinata ad uniuersalem distributivam, seu etiam ad aliquam singulare signata ,sicut si argueretur sic. Potest uxor ex causa pia aliquid erogare sinesicentia mariti, ergo potest ex quacuq; causa pia quantuli bet erogare.Vel sic.Potest homo licite occidi a iudice secunda allegata &Haraapter utilitate seu necessitate reipub.ergolpter p quancun-
232쪽
-ncunq; Πςcessitate ex quacunque causi. Vel sic. Propter honorem sunt postponendae diuitiae, ergo propter quemcunque paruum honorem quantumcuq; magnae diuitiae: & multa eiusmodi paralogyrantia ex dicti consequentia possunt cuique manifestὰ occurrere. Vel sic. Potest sacerdos ininisterialiter in sacramento dispositis conferre remissionem poenae seu effectum sacramenti, ergo cuilibet disposito potest conferre quantumcunque magnu effectum voluerit. Sicut ergo constat manifeste has & alias eiusmodi consequentias non valere,sic nec illam supra positam in nostro propositio,quam tamen videtur facere beat.Thom.& ath de
tertia opinion .supra recitata,& ibi paralogyrasse. Et sic patet secunda pars propositionis probata. Tertia pars propositionis, quod scilicet non existente sisticiente causa pia ad tantam quantitatem Indulgentiar,tunc solum tenet de valet illa Indulgetia pro ea parte seu rara pro qua illa causa pia sufficiens est secudum Dei iudicium. Probatur secundum Adrianum ubi supra. Quia utile per inutile non vitiatur regulariter,du potest discerni per Deuipsum a quo pendet talis discretio & acceptatio ut supra quaest. in in dubio primo habetur:& concordat beat Thom. Durand. Pa lud & alis,ut habetur insta. quaest. υς.& quaest. 29. ubi dicunt lduorum facientium idem opus pro lucranda Indulgentia inde terminatὰ posita unus lucratur plusquam alius secundum quod magis accedit ad causam Indulgentiae,quia & idem opus est de cens respectu unius & non alterius ad lucrandm tantam Indulgentiam . Sic in proposito dico quod eadem causa aliquando de cum talibus circunstantiss & Fespectu unius personae aut temporis est sufficiens ad tantam Indulgetiam dc non respectu alterius, neque etiam respectu ipsius alio tempore & cum ilhs circunstanti)s, nisi ad minorem quantitatem Indulgentiae, id quod certitudinaliter solus Deus scit semper dc in ibiliter, qui dc retribuere
nouit sinῆulis in numero pondere,&mensura. Et ad hoc ficit cesura Parisiensis contra Erasmum titul.octauo quae habetur supra quaest.quartadecima , in responsone ad primum argumentum
ibi videatur. Ex quo infero quod erroneum est dicere abs lute quod Indulgentia,aut qudd talis Indulgentia nil valet. Ratio,quia licet constet qudd non est sussciens causa pia ad tantam Indulgentiam quod i men vix constare potest, ut habetur instain responsione ad ter 'gurrentum, & qua, secima nona
233쪽
tamen licet non vescat quantum senat,Valet tame aliquid pro rata secundum sufficientiam causae,ut dictum est in hac tertia paris. propositionis:& cum semper sit aliqua causa pia suffciens ad aliquam partem Indulgentiae,ergo aliquid valet semper lucranti illam cum alias debita di ositione,ut supponitur:ergo patet corollarium. Item nisi constet deinflassicientia causae ad tantam Indulgentiam,temerariu in & dignum punitione est dicere si non valet quantum sonat: quia dum de opposito non constat manifestὶ,semper proPapa est praesumendum in sero Ecclesiae,ut habetur dist. o.cap.Non nos.cum gloss.ut infra.q. 19. 8c insta in responsione ad tertium argumentum in hac ea. q. habetur. Igitur quia nulla serie est tam parua causa pia absolute,oc secundu se con aderata,quae non possit esse magna causa desuffciens ex respectu seu relatione aut ex circunstanti)s:ided noli iudicare an ista vel illa causa pia posita pro lucranda Indulgentia sit omnino suffcies,
an non, si non vis errare.Nam de pro visitatione Ecclesiae Sanctae
Mariae de Angelis prope Assisium die secunda A ugusti est Indulgentia plenaria. Quς Indulgentia est maximae alictoritatis, cum beatus pater Franciscus vivens ore tenus a Domino Iesu Christo eam obtinuit,teste beata virmne Maria & Angelis,& per Papam de Cardinales confirmata es & per miracula diuulgata,vi ha tur in hystoria eius festi Portluculae secuta die Augusti. Ided prudenter de Christianὸ,pie simul deverὸ consulit Gosen in laeuda parte lam.in tract.de Indulg. consid. v. dicens.Consilium igitur est sanum ut sold in absq; curiosa discussione de praecisa vel euidete & certa quantificatione seu mensuratione Indulgentiarum huiusmodi adde dctu seu earum causarum studeat homo pius eas
acquirere secundum qualitate suae vocationis,pondus autem valoris illi relinquere qui om nia secit,de iacit in nu mero, podere dc mensura. Haec ille. Et secundum omnia supradicta debent moderate intelligi alia dicta Gersonis in secunda pari. Stain. tract.de Indulgen. consid. 8.dicentis sic. lus Papa Christus potest illam tot dierum & annorum mille millium Indulgentiam concedere qualis posita reperitur in diuersis cocessionibus Papalibus,sub diuersis temporibus,locis de causis. Et tartὀialis enormitas conceusionis ab aliquibus quaestuosis vel aliter male motis conficta est. Haec ille. Item quod idem consid.9.dicit sic. Indulgentiarum concessio rationabilis p upponit in conferente auctoritatem a
234쪽
, p. A. Cordub. De Indulgenti s.
Christo fundatam in Evangelio ves ex ipso explicatam, praesiisti
posuit idonestate & impletione conditionis appositae in Indulgeths,utpote-st verὸ eontritus & confessus aut huiusmodi, & f. ciat haec aut illa. Praesupponit tertid causam concesilonis seu di tributionis huiusmodi Indulgentiarum legitima,claue. s. Eccle siae non errante,neq; Christo reprobante,ubi non certa & euides noticia requiritur,sed aestimatio bonae fidei,& probabilis coni ctura,sicut in distributione thesauri materialis de fisco regio vel Ecclesiastico Papa vel rex seu alius distributor rationabiliter atte-deret. Haec ille ibi. Item quod consid. io. dicit se. Indulgetiarum concessio per tot millia, nedum dierit sed de annorsi videtur difficulter saluabilis,post remissionem poenae aeternς, dc comulatione in temporale. Constat enimo nec homo singularis in hae Vita potest aut debet oblisari ad tot annos poenitentia agendum
eu non victurus sit per millesimam partem tot annorum, & nemo ad impossibile obligatur. Constat praeterea P dum mundus finem habebit finietur purgatorium,&consequenter dies poenarum mariam Haec ibi. Item id idem in tractatu de absolutione confessionis sacramentalis alphab. 3s.litera. Κ.dicit sic. Addatur
ad praemissastpotestas pro torum in dando Indulgentias no est niti quaedam potestas dispensationis,quae debet esse rationabilis, de ad aedificationem,& ideo si dent sine causa rationabili has vel illas Indulgentias,utpote pro solo intuitu fauoris humani vel alio
tali modo non oportet ut Indulgentiae tantum valeant quantu sonant. Praeterea fatuet sunt de superstitiosae quaeda in titulationes de Indulgentiis yiginti mille annoru,vel tali modo,qui dixerit quinque Parer ne.ante talem imaginem dcc. dc esset per praelatos prouidendu,quia cedit hoc in contemptu dcirrisione Indulgentiaruneq; continet veritatem. Vnde plenaria Indulgentia vix solebat dari pro passagio terrae sanctae, constat tamen v factum pro quo sunt Indulgentiae magis priuilegiatum est quam aliud caeteris paribus. Haec ibi. Itemqd Bonavent.in. .dist.2o. q. ,. dicit Pscilicet irrisorium est& filiam dicere,q, is qui mille peccata comisit,sit liberatus per Indulgentias pro tribus obolis vel denariis de
huiusmodi. Dico ergo D haec &alia similia dicta doctorum
iunt moderate interpretanda,ut supra dictum est, & caute loquedum in his,attento quod rationabilitas causς piae potest diuersi modὸ considerati,de non est nostrum de ea iudicare du m de op
235쪽
posto non constat manifeste,ut diximus Et ipsemet Gerson postea in tertia parte Summae,in tractatu de directione cordis,con sideratione.19.M. 3O.spla b. 69.litera.I. in quibusdam ali)ssimilibus dicit,sic eaute, pie,& moderate esse interpretandum & agendum,ut dictum est. ε Et ad illud quod ubi supra Gersen dixit de purgatorio quod non tantam durabir,potest dici quod de
hoc non constat . Item quia licEt constet v non durabit viginti mille annis aut ultra,tamen Papa & Ecclesia sic abundanter concedit viginti mille annos Indulgentiae & huiusmodi,ex suppositione seu conditione ut ait Armachanus scilicet si purgatorium
duraret tanto tempore & talis homo esset debitor tantae poenae,& quia Ecclesia incerta est de utroq; , ideo concedit abundanter extendens se ad posibile. Item quia poena extensiva illorum annorum si cras finiretur mundus de purgatorium,reducitur ad intensuam, de per eam compensatur, ut dicunt comuniter doctores, de existentibus in fine mundi obnoxi)s multis annis poenarii, &quo ad tales poenas tot annorum extensiue aut intensiue habet locum talis 3ndulgentia tot millium annorum,ut dictum est. Ided non est falsus aut irrisorius talis modus Indulgentiae, aut ipsa Indulgentia,licetGerson aliter dicat.Non enim omnia dicta doctorum diuina aut lacramentalia sunt. Contra secundam partem
propositionis arguitur tripliciter. Primd si requiritur necessarid proportio causit piς ad quantitatem Indulgentiae, hoc ided esset, ut effectus proportionaretur suae cauta,ut patet ex dictis,quia novidetur alia ratio ad id: sed causa Indulgentiae, scilicet pro qua c5 ceditur ipsa Indulgentia,scilicet pietas non est propria causa Indulgentiae seu absolutionis aut remissionis poenarum,aut dispensatiotiis thesauri Ecclesiastici. Haec est enim essentialiter ipsa Indulgetia ut patet supra. q. I. Quod patet. Quia propria causa prς dictae I ndulgentiae est passio Chii & sanctorii applicata huic,seu thesaut' Ecclesiae quod ide est ut patet ex supra dictis. q. 2. &. 3. ergo ad ista causam propriam Indulgetiae & no ad alia pro qua conceditur Indulgetia oportet q, Pportionetur ipsa Indulgentia
seu remissio poenarii,ut sit valida. Haec consequentia patet. Quia Proportio esseae attenditur & respondet ad suu correlatiuu scilicet ad sua caiisam iptia efficiente , seu per modum emcientis se habentem, de non ad aliam,vt patet,ergo. Tunc vltra, Indulgentia ut sit effera dςbet proportiqnari suae cauta propriae per
236쪽
F. A. Cordub. De Indulgentiis.
modum essicientis se habenti scilicet abundantiae thesauri Ecclesiastici: nune autem ista abudantia est infinita, quia scilicet est susficiens ad remissionem quantumcunq; magnarum poenarii omnium,& qi totiescunq; applicetur omnibus & singulis per Indulgentias,ut supra. l.3. habetur, ergo quantumcunq; magna Indulgentia concedatur cuiq; & quotiescunq; pro quacunq; pia causa, iam causa propria illius de cuiuscunq; Indulgentiae scilicet abun dantia praedicti thesauri est causa sumesens :& per conseques proportionata ad ellectum& essicaciam illius & cuiuscunq; Indulgentiae , & per consequens valida est omnis Indulgentia quatum sonat ex quacunq; causa pia fiat. Secunddarguitur ad idem,&est replica contra responsionem quae potest dari. Nam si dicatur P no solum requiritur V causa prNria effectiva seu per modum escientis illius Indulgentiae sit iussiciens,sed & causa Indulgetiae pro qua scilicet conceditur talis Indulgentia,ut dicit secunda pars oppositionis,contra hoc sic replico. Quia i sussicientia talis causaepiae requiritur,ergo nil prodest Φ auctoritate Papae aut alterius superioris concedatur talis Induthentia,&Per consequens no plus quis lucratur per Indulgentias si sine illis, faciendo idem ex eadecausa pia. Probatur consequentia. Quia siue superior seu Papa cocedat tantam Indulgetiam seu remissionem poenarum siue non, certe Deus remittet de poenis tantum quantu meretur illud opus
seu causa pia. Tmid arguitur ad idem. Quia praedicatio , doctrina & practica Ecclesi est contra secundam partem propositionis: ergo ipsa est talia. Antecedens probatur quadrupliciter,ivi supra probatum est in secunda ratione sindamentali tertiae opi nionis suprapositae, ibi videatur,ut prolixitas vitetur. Respona primum argumetu secundu Caietanum in secudo quod-
is si fari notando P aliud est causa Indulgentiae, aliud causa
concessionis Indulgentiae. Nain causa Indulgentiae est causa remissionis poenarum. Causa autem concessionis Indulgentiae est causa pia pro qua conceditur talis indulgentia aut remissio poenarum. Igitur causa Indulgentiae,id est,remissionis poenarum est
abundatia thesauri, quae & est causa propria effectiva seu per modum eficientis ipsius. Causa asit concessionis Indulgenuae quae aliquando dicitur causa Indulgentiae id est concessionis Indulsotiae est solum causam pro qua conceditur ipsa Indulgentia. Hoc ergo praesupposito,respondeo ad forma argumenti concessa pri
237쪽
IIIma consequentiaciam suo antecedente & consequente,ut iacent, quia solam loquitur ει conceditur de causa propria indulgentiae seu remissisiis poenaru,quae est absidaria thesauri vidictu est. Sed inegatur scda colaquetia, fit enim aeqiii uocatio arguendo a causiipria Indulgetiae ad causam cocessii is Indul. ac u argueretur clarius sic. s. causa propria Indulgentiae est sussciens pro qualibet Indulgentia valide applicata seu cocessa huic vel illi :ergo est etiam
sum ciens causa ad applicationem seu dispensationem,seu concessonem Indulgentiae cuiuscunq; esse validam .Quae consequentia patet q, est inualida. Alioqui similiter argueretur .ergos quantacunq; concessio seu applicatio meritorum Christi in sacramento ex quacunq; causa ad remissionem poenarum est valid de per cosequens quantacunq; remissio poenarum fina per sacerdotem in sacramento,ex quo causa talis remissionis est abutantiaemeritorum Christi sufficientissima ad omnia. Hoc autem cosequens de consequentiam omnes cita Thomistae negant.Sic igitur in pro posito dico q= non valet consequentia, quia fit aequivocatio,vipallet. Si ver6 utrobiq; univoce loquatur de causa pmpria concessionis Indulgentiae tam in antecedente quam in consequente iis utraq; consequetia,tunc patet falsitas utriusq; antecedentis. Nam causa pia, legitima &proportionata pro qua conceditur Indes gentia constituit actum concessionis Indulgentiae in hoc in est esse rationabilem dispensationem aut concessionem Indulgentiae,& per consequens esse causam propriam concessionis Indulgen- . .
tiae huius vel 1llius. Si autem utrobiq; intelligatiir utraq; consequentia de causa propria Indulgentiae, sicut Caieta.& Adrianu, Oi γ' ubi supra volentes saluare beatu Thia. dicitis Thom. intellexit& locutus est de causa propria Indulgentiae, quando dixit ad escaesa Indulgentiae non valet nec requiritur lassicientia causaepiae,pro qlia conceditur ipsa Indulgentia, & φ non loquebatur Tho.de causa propria concessionis Indulgentiq. Si sic ergo intelligatur tam discui us supri dictus,quam etiam beatus Tho. tunc certe nihil concludunt ad propositum pro sua tertia opinione supra posita,*scilicet ex quacunq; causa pia concedatur quatumcunq; magna Indulgetia est valida,qiiamuis dispensans peccet,
scut neq; inde concluditur m quarumcunq; magnam remissionem pinnarum ex quacunq; causa pia sacerdos in sacramento Atriat aut concedat,est valida cora Deo talis cocessio aut remistis
238쪽
ut pauld superitis dictum est.Idia constat s parsonetas est beae Thom.& sequaces a causa Indulgentiae ad causam concessionis Indulgentiae,ut ex suis verbis supra positis in tertia opinione patet intuenti. Ath volunt saluare uotuThorn.dicentes,* beatus Tho .per causim piam intellexit causam rationabilem. Nam quod pium etiam rationabile,& per consequens caula pia& rationabilis & sussiesens ad talem Indulgentia sunt idem . Et sic volunt ipsum Tho.reducere ad quartam opinionem,seu pro positionem suprapositam. Sed certὸ non lic sensit beat 'Tho. ut patet ex eius verbis, ubi sepra in tertia opinione recitatis, ubi
nititur probare φ quaelibet causa pia est rationabilis & sufficiens ad quacunq; quantitate Indulgenticiquod certὸ non egeret pro batione si in esset causa pia rationabilis & lassiciens, ct sipra in
fine tactae probationis huius secundae partis quae impugnatur, recitanturverba beati Thom. dicentis O irrationabilis & inualida est Indulgentia concessa pro quacunq; causa pia improportionata insufficiente&iniusta respinu talis indulgentiae. Et sic patet
esus intentum. Et oindem libentissimὸ ad hanc quarta nostra opinionem & propolitionem admitteremus auctoritatem tanti
doctoris. s.beati Thomae, nisi ipse in quarto distin. in . hanc opinionem expressὸ restasset & tantopere non reprobasset, ad qua tamen in dist. s. postea confugisse videtur. Ad secundum argumentsi rispondeo seeundu Adrianum,ubi sepra, distinguedo antecedens. Nam aliud est causa aequivalens lassiciens seu adaequata ad remissionem poenarum seu indulgentiae: aliud est causa sussiciens ad dispensationem Indulgentiae seu ad concessionem rei nissionis poenariam per Indulgentiam. Et pacet disserentia.Nam illic attenditur solum lassiciens adaequatio, de aequi ualentia operis aut causae seu obsequis, aut utilitatis inde speratae ad ipsas poenas quae remittutur per Indulgentias. Hic autem sin attenditur sed rationabilitas & sufficientia causae piae adactum applicationis seu concessionis Indulgentiae,pro qua scilicet causa pia rationabile videtur huic praelatus Ecclesiae digne & liberaliter de thesiuro sibi commisso in tanta quantitate dispenset,aut concedat remissionem poenarum per hanc viam Indulgentiae,& φ Deus hanc gratia acceptabit,sine qua Deus non iaciet tale remissione poenarii. Exemptu. Sicut administrator reipub.fitat de comuni bono reipub.distribuens bene meritis, aut
239쪽
laborantibus pro repub non quidem stricto comercio, praeessὸ ratusi in precio quantu valet labor susceptus pro repub. sed ultra meritu,ut siquid gratia: dς publico reportet, semper isi in pro portione ad causam,seu secundsi altu respectu leut etia de publico licite fit alicui remuneratio uia laborauit prodesse pro gratia
boneuolentiae, is no profecit,est in diges ut ei liberaliter benὸ fiat gratis,ad proportione tia,ut dictu est. Sicut etia in relaxationib' aliaru obligationu Deo quaesitarii requiritur suffcies causa,sic sis, praesumatur rationabiliter V Deus vult ex tali causa per praelatu fieri gratis remissione tanti reatus seu obligationis,ut in dispe sationibus de comutationiae votorii & iuramentorsi & huiusmodi.Sic dico in proposito u, ut sit valida applicatio thesauri per Indulgentias,aut c5cessio remissionis poenam per Indulgetias, requiritur causa sufficies ad tale liberale applicatione seu cocesii ne prςdicta.No aut requiritur aequivalens causa ad ipsam remissione poenaru stricto comercio ineq; φ ipsa dispositio suscipietis tale Indulgentia promereatur. Nam eo casu n5 Indulgentia liberaliter concessa,sed iusta retributio esset,ut probat argum Au sed requiritur causa rationabilis &wportionata, ut ipsa concessio noprodiga sed liberalis sit & valida, ut supra probatu est. Et sic patet responsio ad argumAu, quia concesta antecedente ad sensumia dictsi & declaratu,negatur consequetia. State enim causa sufficiente ad liberale dispelatione Indulgetiς, stat simul autoritate clauis dispensantis thesauru,aut cocedentis remissione per Indulgentias plus recipitur per Indulgetias u sine ipsis peride opus &ex eade causa reciperetur, ut patet ecia,quia aliquado op' susceptu potest esse causa sitis ciens & meritu de c5gruo,quare cu effectu aliquado sine Indulgetiis Des remittat lim5i pςna,quis non cotiiteat in aequalitate uiualentia,ut saepe contingit,du ad preces sanctoru & bonoru remittit sic pro tali opere licite & suffcie ter coceduntur insuper aliquae Indulgentiae,quae operatur restitiasione poenaru,quam aliis interdu quis sine illis Indulgenti)s non consequereti ir pro illo opere. Nam merito congrui potest subtrahi merces seu prς mihi sine iniusticia. Et si dicatur q, Des abudὸ recopensat aliunde quicquid fit in es' sci uitio,respondeo,verum est,sed non quemlibet erictum gratiae qui de congruo meretur seu ad quem lassicit seu valet de cogruo, nec qiiolibet modo, sed certo modo.Haec ex Adri. ubi supra,
240쪽
.i Ad tertium argumentum respondeo negando antecedens de
υθ at esu, primam probationem,q, scilicet Ecclesa pro eadem cau
'MG ',concedit modo maiore, modo minore Indulgentia dcc.respodeos, hoc est veru stando semper intralatitudine & limites causae rationabilis & sussicientis,ubi scilicet adhuc manet proportio seu sussicientia causa piae ad maiorem & minorem Indespetiam.
Tunc enim est in arbitrio concedentis concedere maiore aut minorem Indulgentiam,stante causa sufficiete etiam ad maiorem. Et virtute illius concessionis nullus consequitur maiorem remissionem,qua ea quae concessa est, quavis adsit causa sufficiens ad maiore,nec in hoc fit alicui iniustitia,ex quo illa concessio Indulgentiae est liberalitatis & non debiti in opere autem merς liberamatis nulla est iniustitia. Et quia ad hoc interuenit consensus saltetacitus eius qui vult lucrari taleJndulgentiam,sicut clim statuitur
bravium omnibus procurantibus aliqua utilitatem comunitatis, qui maiorem procurat & meretur maius praemium , praesumitur contentus de illo paruo brauio constituto omnibus illis procuratibus. Presertim quia propter Indulgentias acquisitas non perdit quis quod sibi alias debetur cora Deo pro illo opere bono, ac si non esset coniunctum cum Indulgenti;s,ut de hoc latius infra.q. 37.habetur. Ad secundam probationem antecedentis, quae vi μ detur esse replica contra responsionem praeuiam,v scilicet ex co, t ρης' niunt practica Ecclesiar,ut Romae saepe contingit, paxet g P P & Ecclesia Romana concedit pro sola visitatione Ecclesiae & pro recitatione pauculoru Paternρ,dc Aue Maria dc huiusmodi m ximam Indulgentia etiam plenariam,& die Pascὰς cocedit Papa Indulgentiam plenariam omnibus astantibiis dic. ut supra habetur in corollario,respondeo secundu Caieta.in secundo quodlibeto de Indulgenti)s,cap.9.q, magnitudo seu susscientia causae cai to. non silum debet attendi absolute secundum se,id est, non secundumquantitate operis ph in se,seu respectit materiae tantum, sed etiam & potius relatiue,scilicet secundum respectu ad bonu Ecclesiae & Dei honorem inde rationabiliter speratu in cu suis circustantiis,pietas enim,seu utilitas causae dicit praedicta relationem,& respectu. Ita si idem labor .eadem eleemosyna, eadem oratio, seu deuotio,& suiusmodi:est quandoqi parua causa S ratio quadoq; magna Indulgentiae maxime etiam plenariae ratione circu- stantiarum , licti ratione materiae. videatur eadem causa & ratio sems