장음표시 사용
61쪽
Ad quintum argumentum respondeo, concedendo antecedes ad hune sensum, Uscilicet vir sanctus quatenus exsito libero arbitrio tantum operatur,non impleuit sussicienter,id est, ad intentionem praecipientis Dei mandata eius:&sic considerando sunt omnes debitores & peccatores pro aliquando & inutiles.& sic eoceduntur,sicut Z procediit sanctorum autoritates adductae ad hoc propositii.Sed quia nos non sic loquimur in hac quaestione, ideo simpliciter negatur consequentia,quamuis secudum quid seu cuaddito, scilicet v, sancti,considerati ex se tantum sine gratia Dei, nil reliquerunt pro thesauro Ecclesiae,concedi positi consequentia non tamen absolute& simpliciter loquendo.Nam absolute et simpliciter n tur antecedens de consequentia. ia sancti considerati ut tales scilicet ut sancti,& per consoquens ut ex gratia spiritus sancti moti operantes,bene impleuerunt mandata Dei lassicienter,&saepe supererogato id in iis quae eos obseruasse laudamus.Et sic absolute & simpliciter & formaliter loquendum est. Et sic reliqueruntpro thesauro Ecclesiae & non sunt debitores sed potius digni gloria de lege. i. Ioan .3.Omnis qui natus est ex Deo,
non facit peccatu &c. In quo clamamus abba pater.&.2.Thimo
rh. .Reposita est mihi corona iustitiae &e. & hoc modo nos loquimur hsc & in hac materia. Ided hoc modo ad illud Luci . Serui inutiles sumus,respondeo quod ibi quod debuimus fecim' satis ostenditur seruasse mandata susticienter,& talis licti aliqua-do,qtiado scilicet n5 supererogatorie operatur sit inutilis, id est. non ut pererogans ultra debitum, sed solum qiiod debuit faciens, non tamen ided dicitur citra aut minus feciste,quam debuit. Vnde ex hac autoritate nihil aliud habetur,nisi φ sancti ex hoe ς, solum impleuerunt praecepta Dei, non supererogaueriit, cum quo tamen stat,q,&sufficienter madata implere & insuper supererogare potuerunt,de esse senti Dei utiles sibi ipsis,& nobis in domo Diti ad thesaurum Ecclesiae supaddetes.Vel dictitur seriti inutiles
scilicet Deo qui nullius eget,sed tota utilitas sanctoruoperii est ipsorum seruoria Dei, Deo seruientium, ad utilitatem non Dei, sed ipserum sanctorum,quod est contra conditionem seruorum mussi,seruientium ad utilitatem dominoru suorum. Ad illud Matth.Σs respondeo ludd oleum quod fatuae petebant & prudentes virgines sibi ex se ipsis non susticere timuerur, spectat ad conscietiain meriti,non ad poenalitates,de quibus luc agimns. Ad ter
62쪽
cium respondeo,* impium est dicere quempiam obligari a Deo ad aliquid qudd vel quomodo est sibi pro tune impossibile sim
pliciter,& anathema est secudum Hieronymu,&etia falsum est aliquem teneri diligere Deum quantum potest, sic scilicet qudd . omittedo aliquid supererogatorium, aut quod posset facere, peccet. Nam conlilia quae tamen quis potest facere, non cadunt sub praecepto,ut patet. Quod autem tenemur diligere Deu toto cor-
de de semper&c intelligitur qudd nil contrarium Dei dilectioni fiat,corde,mente,& opere,&quddparati simus habitualiter seu virtualiter ad ipsum actualiter diligendum & serui edum dii tempus necessitatis id exegerit. Et quoad actualem dilectionem oste 'ditur non quomodo id necessarid debeat fieri senaper, sed quo is tendere debemus,secundum Augustiniam. Ad quartum dico quod sancti per martyrium extra articulum necessitatis faciut p ruam debent,quia tunc supererogant,&rursus in articulo neces- tante ad martyrium pro confessione fidei supererogant saepe
quoad vim satisfactivam,dum plus pati utur volutarie, quam prosciis peccatis debent. Ad quintum ad autoritates Augustini,&docto. respondeo quda intelliguntur u, sancti considerati ex se sine gratia Dei,sunt debitores & peccatores,etiam si quid faciut q*is laudabile de optime &iustet ecugum humanam iustitia ,tamen a non implent mandata Dei ad eius intentionem,id est, meritorie ut supra dictum est,seu qudd aliquando peccauerunt ,& q, Deus absolutὰ ex rigore iustitiae potest ab eis exigere quam per lege po sitam exigit misericorditer. Sed cum hoc statu, ex diuina gratia operando supererogent, & deii istitia legis positae mereantur sibi non imputari tuos defectus, & mereantur gloriam supererogatoriἡ. Unde illud vitiinu dictum ibidem,*s cilicet opus optime factum est peccatum si intelligatur cui imitatione,scilicet ex parte nostra tantum sine gratia est peccatum, id est,desectuosum ad
meritum conceditur. Si autem intelligatur si opus bonum moraliter tantum sit ne gratia'est peccatum cora Deo omissiue de bimputabile ad penam seu culpabile aut malu ,certe hoc est om ni , no falsum, secudum omnes catholicos & philosbphos. No enim
sub noua calpa tenemur ad intentionem praecipientis: neqῆ tenemur omnia opera bona semper referre in ultimu finem,aut operari ex gratia seu charitate. Si vero intelligatur m simpliciter & ab Mute & non secundum quid ex nobis tantum omne opus bonu
63쪽
F. A. Cordub. De Indiligent s.
optii ne factum etiam propter Deum in gratia est peccatum veniale,certe est impia haeretis Lutherana ut bene agit de hoc Caieta. Vbi supra,& in. 2.qiiodlibeto in responsione.r . ubi etiam declarat,dc saluat quaedam dicta sita. in . 22.q. 3.arti . .&-q.8s .artic . ea concordando quod patet. Quia beata virgo nunquam peccauit etiam venialiter,&. i. Ioan .3. Nat' ex Deo no peccat Sc. Illud autem Ioan . I. Si dixerimus in peccatum non habemus dec. de Uomnes sancti dum uiuiint, orare possunt, Dimitte nobis debita nostra &c. non intelligitur 9, semper, de pro semper habuerunt peccatum aliquod veniale,coaevum: quandoq; enim sine omni peccato etiam veniali suerunt, sed intelligitur 93 quandoq; peccauerunt,& quod notabile tempus sine aliquo veniali non transierunt nisi speciali Dei gratia praeuenirentur, ut beata virgo, idedorare possunt pro illo peccato quandiu viuurni. di. rater ni &c. Et sic patet responsio ad secundum argumentum. De his vide lati iis apud magistrum de Vega de iustificatione.li. ii per totum depcipue ca.2 36.37.38 &c.ubi optime declarat id Gregoru somnes virtutes & merita nostra sunt vitia si in conspectu Dei in rigore iustitiae iudicentur: quia scilicet omnia bona opera nostra ad eam puritatem de sanctitatem exacta:qua Deo deberemus seruire quaq; Deus posset ex rigore a nobis exigere, tum Spter sua excellentiam & dignitatem tum propter sua in nos beneficia,certe viatia & defectuosa essent de peccata. Ad sextum argumentum respondeo negando antecedens. Et ad primam eius probationem respondeo negando utramq; consequentiam ibi positam . Dico enim P appositio meritorum seu satisfactionum sanctorum extra sacramenta in Indulgenti;s seu in thesauro Indulgentiarum cum meritis Christi consonat diuinae
dispositioni non quidem qititit insufficiens sit Christi satisfictio sola, sed propter duo. Primὼ,ut se honorentur sancti ta eoru merita. I. Corin rh.3 Adiutores Dei stimus, sicut propter honorein suarum creaturarum vult Deus eas secum coagere naturaliter,licet ipse Deus solus sussciat, ut habetur communiter a docto. in.
2. dist. i.&37. Secundd ut Christi membra similentur suo capiti Christo. Videmus enim di sinam prouidetiam disposuisse quddomnia Christi membra praesertim praecipua sibi assimilarentur, quantum fas est Quia scilicet sunt quidam sancti aliorum curatores, quidam doctores, quidam pro alijs merentur de conmgruo
64쪽
o tantiam, quidam pro aliis imp int. Ita de quidam si int a
lienarum poenarum satisfactores,ut assimilentur Christo, etiam
in hoc quod pro aths passus est, ad Colocen. primo. Ad impleo . ea quae deiunt passionibus Christi &c Alis etiam addunt aliam tertiam c ausam, dicentes qudd licet passio Christi sit infinite sufficiens, tamen est finita qud ad efficaciam. Qesia scilicet finitus gradus gratiae & satisfactionis applicatur in singulis sacramentis:& sic per passiones sanctorum crescit thesaurus Ecclesς quo ad efficaciam indulgentiarum . Ita scilicctu, si pro certa causa potest concedi unus annus Indulgentiae virtute passio nis Christi iam virtute eius &passionum sanctorum potest con cedi plus,puta duo anni. Sed certὰ haec causa seu ratio non mihi satis placet. Quia finita efficacia finitusq; gradus participatus in sacramentis &sacramentalibus& in Indulgenti)s non prouenit ex quantitate thesauri: aut ex hoc φ sit determinatus tantus gradus illius thesauri a Deo tali operi aut tali sacramento ex opere operato. sed ex dispositione participantium, & ex ali)s cauus de conditionibus adiunctis tali actui sacramentali,secundum Abu- Abasin Iensem super Matthaeum,capit. i , .quaestione. 47 . & secundum
probabiliorem opinionem,licet beatus Thomas& aliqui ali) doctores oppositum dicere videantur, ut de hoc lati iis egi libro. s. in nostro stionario. quaestione secunda de valore missae, M se patet quod Sr quare merita sanctorum faciunt thesaurum n- edulgentiarii in cum meritis Christi extra sacramenta r thesaurus autem sacramentoru fit sollim ex meritis Christi ,sicut Jc ab eo solum sunt instituta, & virtute meritorum eius solum habent efficaciam , de sic patet responsio ad primam probationem antecedentis. Etsi rursus siti aeratur ad quid utilis erit tanta super- Supabunabundantia satisfactionu in Christi de sanctorum eius , quanta disia
secundum praedicta supererit post uniuersale iudicium quando tisfactis- nulli amplius proderit, dum pro nullo quis amplius soluere po- numChriterit poenam debitam pro peccatis, respondeo qudd hoc ip- si Ansum quod est meretia ipsius Christi de sanctorum ut satisfacto- ctoruρυῖria tam excellenter superare omnes poenas q1iae silerant soluen- iuilicium dae, est ad gloriam Christi&omnium sanctorum,&ad com- in mendandam liberalitatem salitationiis electorum de eorum co Christi et piosam redemptionem. Nam talis superabundantia merito- sin Porurum & remesorum teritur clar), qudd non ex illiberalitate cedet.
65쪽
Des,aut ex in lassicientia satisfassionum Christi de sanctorum de
aliorii n remediorum damnati sunt reprobi qlias solis clectis illam suffecissent , sed ex eorum propria iniquitate reprobi dana risunt,pro quibus sufficiens adhuc remanet satisfactio si diuina misericordia tunc eam applicare vellet,li de stante lege sic fieri deceret. ε Ad secundam piobationem eiusdem antecedetis resp5deo φ dignissime ea expendit Ecclesia dum satis iactoria tantum pro satisfactore, ad eius gloriam accidentalem & utilitatem egentium expendit. Non enim possitiat dignius expedi, & licet rem iisso temporalis poenae in comparatione ad dona gratiae sit vile denum,eu tamen proportionatum meritis sanctorum,ut sunt satis factoria,quia ut sic no sunt,nisi exolutiva poenarum leporali lim. Ad tertiam probationem antecedentis respondeo,* iind phssimὸ mater Ecclesia suis filiss remittit quos De' ex rationabili causa in adoptionis filios computauit.Non enim in omni actu debet mater punire filium,sed omnia tempus habet alioqui non deberet peti aut fieri misericordia & remissio poenanim in sacramentiS nec extra sacramenta,qiiod absit. Ad qua tam probatione eiusdem antecedentis ex illo. Galat. 6. Vnu'i iisq; onus suum portabit &c.respondeo,ibi loquitur Paulus de mercede seu remunera lone proprie sumpta scilicet quae respondet operi meritorio,ut meritorium est quod&nos cocessimus saepe ubi supra in resposone ad primum non au em loquitur de vi satis activa seu de poenarum remissione,de qua nos hic agimus,& dicimus lunius latisfactio potest valere alteri per viam Indulgentiae ,ut de hoc late infra in responsione ad octa iiii argumentum principale habetur quomodo unius satisfactio potest alteri valere. Ad septimum argumentum respondeo, i licet non expressὸ, bene tamen innuitur in sacra scriptura pariter lucta ratione recta per fidem illuminata & fundata φ iste i hesauriis Indulgentiarum habetur ut supra probatum est ratione & autoritatibuI scriptura:&doctorum &in his filia data est Ecclesia Romana ad sic decernendu rationabiliter licto & verbo, ut in dicta Extrauagan. Cle. o. Unigenit'. de piae.&re. dictum est supra,& alibi saepius Nolle aute acquiescere tot rationibus & autoritatibus est mentis indisciplinatae. Oportet ei im ex primo Et hic.virum docilem in morali Philosophia& Theologia non quaerere certitudinem Mathematicam,ieci . ecundum quod in tali sciencia probatur. Nunc autem
66쪽
regula fides est sacra scriptura &Ecclesia seu coneliij determinatio,quae nonpotest esse erronea,& communis catholicorum doctorum consensus,quibus qui non credit certe regulam & terminos talis facultatis excedit,lim elicumq- se comprobabit secundu
Hierony. ubi supra ad Damasum Papam, & praedicta sufficii intad sussicienter rationem reddendam, de ea quae in nobis est fide. Octaud principaliter contra eandem tertiam particula prae cipue contra ly ex satisfactionibus sanctorum arguitur. Quia satisfactio unius non potest valere alteri vivo aut defuncto ergo cosequentia patet. Quia fundamentalis ratio,& suppositio thesauri IndulgAiarum, est D satisfactiones Christi & sanctorum possint prodesse iis,quibus per Indulgentias applicantur, ut patet ex su pra dictis.Sed si non possunt prodesse ali)s, ergo sequitur P thesaurus Indulgentiarum n5 colligitur, nec potest constare ex ipsis. Antecedens aute probatur quadrupliciteri scilicet satisfictio unius non potest prodesse alteri. Prim d quia Deus non requirit satisfactionem quasi delectatus in poena. Esaiae. I. Heu cosolabor super hostibus meis secudum gloss. ibidem, Deus quasi inuictus punit more patris & punit & dolet,sed requirit poenam ut medicinam & remedium peccati,& ut antidotum contra culpam. Nunc autem medicina no sanat aegrottim,nisi ipsi serinaliter hς- reat,ut supra in principio huius quaestionis dictum est, ergo satisfactio unius non potest esse medicina alterius, nec prodest it li. Secundd probatur idem antecedens. Quia sicut contritio&consessio unitas non valet alteri ergo ita nec satisfactio. Patet consequentia. Quia ex quo sunt partes poenitentiae iam videtur eaderatio de omnibus, & quia sicut non valet Indulgentia cotra prς-ceptum soluedi debitum poenae. Matth. 3. Facite fructus dignos poenitentiae,ex quo ad satisfictionein ita tenemur sicut ad contritionem & confessionem,ergo. Tertid probatur idem antecedens.Quia .I. Corinth. . Vnusquisque propriam mercedem accipiet secundum proprium laborem dc Matthei. is.&.2 . Corinth. si omnes stabimus ante tribunal Christi,& recipiet uniisquisque prout gessit in corpore suo,& Apoc. I ..Opera illorum sequuturillos.&Psal Gi.Tu reddes unicuiq; iuxta opera sua, est ad ide&Deuter. 2S. Pro mensura delicti, erit plag. mo.&c.& Ezechi i . Ipsi soli liberabuntur S c. Nunc autem si unus posset pro alio satisfacere iam redderet Deus secundum opera aliena, & non soli
67쪽
F. A. C ordub. De Indulgenths.
iusti liberarent animas suas sed & peccatores per opera aliorum. quod est contra praefatas autoritates, ergo. Quarto probatur idem antecedens. Quia Deus decreuit punire hic vel in purgatorio perBnam ipsus mei peccatis poli culpam iam dimiliam,
ergo quicquid satisfactionis per alium pro illo fiat, nil illi prode
rit. Antecedes patet. Quia stante lege, ipsemet peccator tenetur hic vel in purgatorio satisfacere pro suo peccato,secundum communiter doct Consequentia autem probatur dupliciter. Pri md quia alias ellet mittatio in Deo, si alio satisfaciente pro illono puniretur ipse peccator hic vel in purgatorio, ut decreuerat Deus. Secundo, patet consequentia autoritate GregoriJ.libr. 6. morali. cap. ia. Cu si aperna indignatio sese,ut ita dixerim, medulliti mouet hanc oppositio humana non remouet,nec cuiuslibet deprecatio se utiliter obhcit,cum semel aliquid ab intimis quasi irasce
do disposuit. Quod & probat de Moise, qui non potuit ingredirerram promissionis propter peccatum dissidentiae,iuxta petram Oreb,δc habetur. 23.q. . Nabuchodonosor. Item Hieremiae. .& i1.ca.Tu ergo noli orare pro populo hoc.&c.&-r. Reg. 3. Porrd iri uphator lsrael non parcet & gloss. Hiero. & Gregoru super Hieremi. Ii. est ad idem,ergo. Respondeo ad octauum argumentum principale. Sed prius nota quod in hoc argumeto tangitur difficultas, scilicet vitilax unus pro alio possit satisficere & quomodo. Ad quam dicitur comuniter & bene s sic, maxime si vie ' ; si in gratia. Ratio,quia
charitas facit omnia communia,quodque adiutori uvnuis prosit
alteri ad id quod de lege valere potest. Et ad hoc facit articulus fi-.dei Credo sanctorum comunionem: & Galath. 7. Alter alterius, onera portate:& in hoc noli est dubium, quia & hinc valent suffragia pro defunctis, de ad idem sunt communiter doctores in quarto distinctio. vigesima & etiam vigesima quinta. Sed virlim talis satisfactio prost & valeat ex iustitia legis in- fallibiliter qud ad totum suum fructum, an Diu in de decentia, sunt opiniones Nam communis opinio in quarto distin .is. 2o.& Adrian .in quarto de satisfactione,& de Indulgentiis. tenet Psatisfictio existentis in gratia facta pro alio vitio similiter in gratia existente valet ei ex iustitia legis positae a Deo dceius pacto in- fallibiliter, non secus ac si pro ipsomet satisfactore fieret: licet noin tanta quantitate,nec ad tanti essectum satisfictionis poena μ
68쪽
ium ac si ipsemet siceret pro seipso,idque ratione supra dicta. e Alia est opinio clarissimi doctoris Medina inagistri mei iii
codice de oratione , qtiaesti. vigesima quinta. & aliqualiter in codice de satis fictione , qtiaesti. secunda.& quaest. quinta. ubi tenet quod nullus etiam existens in charitate potest pro alio s militer in charitate existente in hac vita vel in purgatorio satisfacere de iu
sitia legis positae aut pacti diuini iam positi, ita quod Deus ipse
in filii biliter talem satisfactionem acceptet aut debeat accepta re, sicut acceptat satisfactionem aut opus meritorium ad gloriam pro ipso operante,sed solum ex decentia de liberalitate acceptat & est satisfictorium tale opus pro eis, pro quibus quis sa tisfacere intendit,aut ex merito conhrui,aut per via liberalis impetrationis, quae dicitur iustitia large seu iustitia decentiae, quia Lilicet Deum decet eiusque iustitiam mixtam cum misericordia& liberalitate tale opus satisfictoriuin acceptare, sicut & condescendere suis amicis in suis iustis petitionibus de obsequiis eoru in Et ratio eius est . Quia nil squam lcgitur talis lex aut Deum generaliter promisisse se talem satisfictionem pro alio acceptaturum . Item quia si secundum legem humanam aliquis criminosus deberet ex sententia iudicis centum flagellis flagellari:&vnus alius volens illum ab illa poena liberare in seipso etiam iudice sciente illa centum flagella sponte suscipiat,certe non satisfacit iudici de iustitia legis . Quia iuste potest iudex concedere contra praefatum criminosum, volens quod a iustitiae tortoribus secun dum leges flagelletur. Ita in proposito,cum peccator ob culpam iam dimissam sit secundum legem Deo debitor poenaestu vindictae temporalis per seipsum,vel per tortores Dei hic vel in purgatorio exequendae in quam fiterat poena aeterna commutata, i
deos quis pro alio sua sponte aliquid poenale opus assumat non cedit illi in solutuni de iustitia legis. chia non est illa poena, nec illo modo quam ex lege pro peccato dimisso debebat.Ideo de liberum est Deo iudici supremo ex gratia sua illam poenam in toto vel in parte loco debiti accel tare & non acceptare sine ulla ullius legis aut pacti aut iustitiae iniuria. Neque obstat dicere, quod si unus soluat debitum pecuniarium pro alio debitore, de iustitiaeedit in solutum, nunc autem cum opus poenale vel sit: rsa -ctorium si solutivum poenae debitae, ergo de iustitia legis c dii in solutum pro alio saltem viveme exmente in gratia. Nam
69쪽
F. A. Cordub. De Indulgentiis.
ad id respondetur negando consequentiam. Quia non est simile de debito reali & de debito poenali ob delictum maximὸ quod' homo debet De Nam primit est tale si, per queiacunq; debitoris nomine Bluatur,res est ad aequalitatem redacta, & si e cedit in solutum: debitum aut poenale ob culpam non ita manet de rigore iustitiae solutu,nisi per ipsum debitorem, & eo modo quo debetur soluatur,ut dictum est. dudd si dicatur Deum promisispa. bis. talem satisfactionem pro altero acceptare si uterq; sic in chari - 1aebab. Vt patet Galat. 7. Alter alterius Onera portare&c.&. 2. Ma- chab. 11.S acta S: salubris est cogitatio prodestinctis exorare&c.
ergo de iustitia legis valet,respondeo id negando. Nam ex dictis autoritatibus nil aliud habetur, nisi ψ utile & salubre est satisficere pro proximis,&eoru onera portare: cum quo stat 9, id valeat& acceptetur non de rigore iustitiae, sed illud committendo diuinae liberalitati, sicut & bona quae fiunt pro existentibus in peccaro mortali, & quae ipsi peccatores ficiunt pro se ipsis,quibus utique valent, & sunt utilia ex decentia tantum diuinae liberalitatis,& QSagia quae fiunt pro animabus purgatoris valent eis in toto vel in parte secundum beneplacitum misericordiae Dei,& hac iustitia decentiae sumus certi l satisfactio&bona opera unius pro alio facta valent plus vel minus secundum cuiusq; suscipientes dignitatem, & Dei liberalitatem ad id,sic tenet praedictus doctor. Et ita demum saluo meliori iudicio videtur 9, haec opinio clarissimi doctoris Medina est vera, ut sonat, de satisfactione unius tiro alio existente in gratia hic vel in purgatorio,* scilicet illi va-
et solum de congruo,ut dictum est.Opinio aut communis estvera solum de fuistactione facta pro se ipso, quia de tali satisfactione pro se ipso q id ad culpam & etiam qud ad poenam habetur
IIat h. Matth.3.Facite fructus dignos poenitenti ,secudum Gresori. de Gregre. communiter docto. licti secundum alios intelligatur solum qud ad culpam. Item quia poena temporalis pro peccato iam qus ad culpa dimisso debetur Deo soluenda hic vel in purgatorio,&non in purgatorio tantom, nec in hac vita tantiim,quia nulla lex statis, ' dstringere,fecundum Scotum. Item quia satisfictio haec pertinet aliquo modo ad sacramentum poenitentiae cuius est tertia pars,&per consequens videtur 9, si fiat pro se ipso in hae vita,iam habet suu effectum de iustitia legis sicut&aliae par-' res huius sacramenti,ergo. Indulgentiae autem yiuorum litat habeant
70쪽
habeant vim satisfactivam pro aliis,quibus scilicet conceduntur, tamen satisfactio earum habet vim de iustitia legis quantum sonant, si sint rite concessae, quia pro eis est lex specialis, laith. I ,. Quodcunque solueris dcc.& Ioan .ro. Quorum remiseritis pec- Ioannes.cata &c.&quia succedunt loco satisfactionum poenitentialium, ut habetur in cap. Cum ex eo. de poeta. dc re.ut supra.q I.& insta.q s.&.i7. latilis habetur. Secus autem de Indulgenti sper modu i suffragii, ludad defianctos,de quibus insta.q.is.&.i . Quibus ister- suppositis,iam respondeo ad tertium argumentum suprapositu, tium Megando antecedens:& ad eius primam probationem negatur consequentia. Et ratio est,quia falsiim est quod ibi videtur pr supponi V scilicet Deus viilr nostras poenas solum ut nobis medicinales, nam eas etiam exigit, ut per eas satisfiat suae iustitiae diuinae propter offensam,ut non maneat peccatum impunitu, ut patet. Quia in purgatorio poena non est iam medicinalis ipsis animabus sed tolutiva debiti secundum iustitia,ergo quo ad hanc rationem satisfactio habet rationem & vim solutionis pro quo fit, ut dictum est. Adsecundam probationem antecedentis respon- espondeo, negando consequentiam Et ratio est, quia secundum Bona Bad se uenturam, uec Adrianum ubi supra,Contritio& Confessio ordinanti ir,ut quis reponatur in statu gratiae principaliter,ut sic con - bationem seqtienter bona unius ratione charitatis possint alteri communi- antecede cari & satisfactio consequitur, quia ergo filia lamentum huius c5 tis. municationis est gratia seu charitas: ideo non est simile. Alia etia Γσnau .
ratio discriminis eis quia per satisfictionem,ut talis est,& vi solii Hriau. tio poenae debitae est nullus meretiir,neque medetur, neque essὶ - Contritio citur bonus, ut supra in principio huius quaestionis habetur Per cir cox se contritionem autem sic& per confessionem,ut patet . Ided haec sto. non prosunt, nisi ipsi Operanti nec possunt alteri directe applica- Secungariqud ad hoc. Satisfictio vero lic quo ad suam vim solutiliam debiti ut dictum est. Item est alia ratio discriminis:quia. Cest ob. I ertia. ligatio tantum personalis ad contritionem &cissessionem id ednon potest per alium, neq; per Indulgentias suppleri vel adimpleri. Obligatio autem ad satisfaciendum non est de iure diuinosi luna personalis absolute ex natura sua, sed lotum est alternatiua. . aut per se,aut per altu hic vel in purgatorio, ut Deo placuerit acceptare, ut dictum est,ergo patet differentia & ratio negationis illius consequentiae Et per haec patet responsio ad id quod ibidem e 3 sub -