장음표시 사용
171쪽
Quibus nominibus usa fit seriptura saniacta secundum opinionem uul
fuit, iam vocatum esse nomen eius: & non posse hominem cu sortiore se cotendere: ac Verba esse pluri ima, multamq; habentia in disputando vanitate.Sed pergamus iam ad ali s notas maiores secundi loci, tanquam adgrauiora crimina vereor enim,ne nimis multa resp6sa sint ad tam leuia, ct minuta, ut antea dixi,ridicula,quae in prima locum congesserunt an multis, inquiunt, epistolis scriptura inepte & violente citatur. nihil hic respondebo Magdeburgensibus, quousque proserant nobis, quq nam illari scripturae violente citentur. hoc tantum dicam hic, cum ipsi paucissima notauerint,credo astute cauisse, ne in pluribus de inscitia redargueretur, si plura notassent; ut quidem manifeste in ijs ipsis paucissimis, quae not runt, locis suis a nobis redarguentur.
R sponsio ad reprehensionem interpretationis in epistola . deleti cepbas,ides, caput: de eonsuetudine siripturarii in mutandis obscuris verbis in clariora secunda usum vulgi, oede consuetudine ecclesiastica, O antiquissimasimilis interpretationis is volebulo Pascha, ex obseruatione Gregorii 2 r . o quomodo Dio sius Areop. O Optatus Afer similiter interpretati sunt Cephas, ct de simili inter vetatione aliorum verboru apud
DEinde Anactetus, inquiunt, epistolatestia Cephas indoctissime, de
insulsissime caput,&principium interpretatur.J ljU . l. . .. ISane quide non mira est de Magdeburgensibusiatendum est enim Verum, si qua ratione haec interpretatio constaret, non intellexerunt homines alioqui per multos auctores vagati. intelligat ergo hanc Verbi Cephae interpretationem non carere exemplis & imitatione scripturae san- ac coluetudinecatholice ecclesit. Interpretes enim septuaginta,quos aliqui patres diuino spiritu interpretatos esse veteres scripturas assirmat, di quorum interpretatione propter diuina eius auctoritate sancti Apostoli utebantur, quibusdam nominibus usi sunt secundum consuetudine,& Opinionem vulgi, ta qua vulgo notioribus,ri nomine Orionis in Esaia, Vt in eodem loco beatus Cyrillus obseruauit:& paulo eost nomine Syrenarum,quod Theodoretus quoque ibidem notauit:& in a. lib. Regs nomine Titanum,& in extremo cap. lib.Iob nam ex tribus eius filijs s minis interpretati sunt vocatam esse cornu Amalthea nomine ex consuetudine, ac opinione vulgi sumpto dc accomodato,tanquam notiore δε παρ νασιν Ves αιμονtae ut notauit Olympiodorus in eode loco, id est ad declarandam ac representandam Delicitatem Sancti Iob, cui Deus fortunas omnes duplicauit. & apud Paulum in epis. ad Gal. fascinum inquit Hi rOny. digne Paulo,debemus exponere; no quod scierit esse fascinii, qui Vulgo putatur nocere, sed usus termone sit triuij,& verbum quotidianae sermocinationis assumpserit. Hanc verboru consuetudinem Eucherius quoque Lugdunensis inter latinos ante mille centum annos obseruauit,bic enim ait in libro de qu stionibus veteris testamenti id, inquit sibi Vuli,quod in Iob,auctorum secularium consuetudine egimus Pleiadas, Oriona, Arcturum respondet, non quod his apud Hstreos nominibus censeantur, sed, ut apud nos horum siderum significatio posset esse manifestior.Deinde subiungit; Itaq: hic translator appellare voluit,ri usus gQtilitatis inuenerat. illud quoque, inquit generaliter obseruadu est,quod
etiam Apostoli,& Apostolici viri in epistolis suis scribentes ad populos,
172쪽
abutuntur interdum his testimonius,quae videbantur diuulgata per populos.Hactenus Eucherius .hoc ergo & nos cu facto Eucherio, in scripturis sanctis exercitatissimo, ad repi chelionem istorum in interpretatione Cepht,respondemus usum esse de industria,ac prudentissime Pontifice Anacletum interpretatione per populos diuulgata; ex consuetudine, inqua, atque opinione vulgi, exemplo sanctarum scripturarum usum suisse interpretatione nominis Cephi, non tanqua Syri, sed tanqua ex Grico sermati, propter maiore claritatem.Cu enim ta nota esset temporibus Anacleti apud omnes lingua Gr ca, qua est modo Latina,ac fortasse magis, Syri cam vero pauci mini ac rarissimi,ut nunc,intelligerent, ita vi,cum audiret nomen Cephq statim omnes -- πιφαλῆ , id est a capite dictum existim
rent, quid prudentius facere potuit, aut debuit,quam sic, propter facilitatem intelligendi, secundum cosuetudinem vulgi interpretari in ea epistola, quae ab omnibus ubique legenda erat pret sertim cum tam necessaria,&utilis esset ista verbi Cephae clarior interpretatio, ut scilicet facile omnes intelligerent, caput esse Petrum, sicut prae se ferebat ipsa, quae secundum consuetudinem,& opinionem vulgi magis in promptu erat,verbi Cephetinterpretatio. Immo accedit etiam huc exemplum euangelistarum,quos aliquando non ex ipsa veritate rei, sed ex vulei cosuetudine & opinione nome sumpsisse, auctor est Magnetes vetustissimus scriptor ecclesiasticus lib. a.& s quos cotra Theosthenem gentilem discrepantia euangelistaru& alia nobis falso in euangelio obi; ciente scripsit: ait enim,Pro eo,quod unus euangelista dixit, calamo spongiam circuponentes, dixisse altu propter similitudinem arbusti, hys po circumponentes,cum dicendum, inquit,esset calaino. item,quod unus Euangelista dixit, vinum, rursus dictu esse acetum in cruce ex eodem enim vase posito hauserunt,cum peruentum est ad Caluarium,& in cruce) praesertim, inquit,cum legem ni storiae Euangelisti seruarent: nihil que ultra scriberent,quam quod tunc dicebatur in illo tumultu ac furore. Sic enim ex istimarunt fore,ut historia omni
νὰ, idest si littera histori et non curiosa, sed simplex reperiretur. item Photius Constant. patriarcha in quaestionibus ad Amphilochium Archiepiscopum Cyetici ait,euangelistam d moniacum appellasse lunaticum,cum alioquini nil mutatio lunae in daemoniaco efficeret, ut vulgus falso puta-hat, quia fuit,inquit, propositum illi narrare miracula vociuulis cosuetis,& notis vulgo non attice dicere,sed perspicue . Similiter haec simplex imterpretatio no ex nativa proprietate nominis Cephs,sed ex vulgi opinione & consuetudine sumpta, quam vos Magdcburgenses cotra epistolam Anacleti obiiciendam esse temere putastis ad probandum eam falsam, arsumetum potius est veritatis eius.qui enim fingit,quod alteri fallo adscribasino simplicitatein,sed artificium affectare solet: cauereq; studiose,
quicquid pbabiliter obiici potest, ut quod fingitur,illius vere essc videa
tur, cuius esse videri vult, qui fingit. Deinde,ut ad alia exempla propiora etiam proposito veniamus .Quis ignorat, phasea verbum hebraicum esst,sisnificareq; transitum,secundum historiam,ab Aegypto ad terra promissionis,& secundum Anagogem, ascensum a terrenis ad caelestia ξ hoc tamen verbum Hebraicum consuetudo ecclesiae catholicae quasi dictum esset ui l ἀ --α-ν pro nobis ristum, seruos se, idest, ex Grico duces
ex iis scriptur Sc consuetudine Melesiae eat laci.
173쪽
ph. in. p. mutato &. c. in ch. pro phasea pascha dixit: de tanquam sanctiorem,ac magis piam voce retinuit, Vt auctor est Gregorius Nazian renus, qui huius verbi mutationem in a. sermone de pascha obseruauit,& secutus est. estq; factum esse hoc frequenter in scripturis,ut obscuriora nomina in clariora mutentur. Cuius rei exempla sint, quae paulo ante notauimus. Haec ergo cum Anactetus Poti sex sanetissimus ac sapientis sinus no ignoraret,non indocte,neque insulse,ut imperitissimi centuriatorcs calumniantur, sed potius scite atque erudite ad exemplum scripturet sanct ,&ccclesiasticet consuetudinis Cephas verbum Syriacum, & obscurius , mkli Giseeoek-mutato λ incr. syllaba detracta caput &Η b eo secu principium vertit. itaq; non Syriacum Ccphas,led Cephas dum coniuςxu soco ex Gnarco factu interpretatus est Anactetus ; sicut factum est ab ec,ei Abhe Gie clesiasticis patribus in phasea H braico mutato in pascha Q. , se ν.
r. Naι. idest, ex Graeco ductum. Relegant auctores centuriarum, Ut nobis credant, locum Gregorij NaZianzeni de consuetudine scripturς in mutati ne nominum:& de H braico verbo phalca mutato in pascha Graecanicu. Hunc locum Anacleti, quem Magdebursenses ideo reprehendunt, quia non intelligunt,vel potius,quia nulla ratione aut modo audire volunt caput esse Pontificem Romanum, imitatus est optatus Aser auctor doctus di eloquens,ita enim inquit, lib. a. aduersus Parmenianum, in urbe Roma, Petro primo Cathedram Episcopalem esse collatam: in qua sederit omnium Apostolorum caput Petrus,unde Cephas appellatus est; in quo Vno cathedrae unitas ab Omnibus seruaretur. Sic quoque ante Anacletii interpretatus est Dionysius Areop. cuin tu diuinis nominibus c. I. inqui
-esequens enim i ΘΜ ισμον, idest Graecitatem verbi Cephas,vocavit Petrum . ,idest a capite coryphium,κ. . enim proprie significat summam partem capitis,quod ipsa etymologia declarat γ Τῆρκα- ρου ,hoipse. illud etiam verbum Aea e capiti congruit secundum et'
summum, quod ultra non licet progredi: quod capiti couenit.Igitur quia a Domino concessum est,ut esset Petrus omnium Apostolorum,ac proinde totius ecclesii et catholic super fundamentum Apostolorum,& prophe Quae rati0 Rς tarum aedificatae caput,sepienter ac valde pie factum est,ut ad memoriam G eeo .erbum & honorem huius principatus beati Petri nomen eius, idest Cephas SD
Syriacum C riacum mutaretur in Cephas factu ex Graeco -- Τὸ κεφαλ- ,Vt iam no λ
ι .Eiaet..is tum Cephas Petrum Syriace declararet, sed quod clarius est, Gnaece acceeee est.' ' ptum,caput significaret.Cum vero omnes & veterum & recentium auctorum libros appellatione capitis plenos reperiamus, sitque tam frequens,& tritum,caput ecclesiiae Petrus,quis no intelligit,euenisse hic, quod Gre rius cognomento Theologus in voce pascha euenisse dicit, scilicet lienter audisse omnes Cephas a Gr co ductum, tanquam Vocem magiSpiam,quq Petrum caput ecclesiet declararet: atque hinc factum esse,ut cosuetudo sic verbum hoc accipiendi,& interpreta di obtineret; sicut de pa- - scha dixit Gregorius valuiste cosuetudinem huius vocis υτυμωνακονζω τῶ , idest,auditu multitudinis tanqua ad magis pium verbum approperante. Ergo ut nemo catholicus audeat re
prchendere phase Hebraicum nomen transitus mutatum eue secundum Q Graecit
174쪽
Graecitatem in pascha Soω ρυ-άMennis, ut ait Greg. NM.idest,in nomen passionis salutaris;sic neq; Cephas Syriacum nomen Petri mutatum cile secundum Graecitatem in Cephas nome capitis & Principatus Petri.& sicut is,qui Pascha interpretatur no trasitus, sed passionis nomen esse, non indocte,& insulse interpretari dicendus est,uel Gregorio Nati anzeno Iudice, qui hanc consuetudine verbi probat,&laudat,non enim ph se hebraicum,neque pascha ex hebraico ductu interpretatur, sed pascha ex Hebraico mutatione litterarum Grecum factu,&-ἀ κάσχω,, idest, a patiendo ductum,quod ipsum secit quoque beatus Ambrosius,Gregorium Nata imitatus,in libro de mysterio Pasche,cum ait,Quod facrum nomen, Pascha dicit ab ipsius Domini passione descendit: sic qui C phas interpretatur caput,non est dicendus indocte,& insulse interpretari .non enim interpretatur Cephas Syriacum, quod nemo est, qui ignoret Petrusignificare, qui sic a Petra dictus est, cum aperte id dicat coget tu Ioanis, sed interpretatur Cephas ka - η. . A,ex Graeco ductum. Sit aliud exemplum similis interpretationis: mutatum est Iesua Hebraicum nom in Iesus,quod quidem qui interpretatur Saluatorem, is quidem nome Iesus,ta quam Henraicum interpretatur, hoc enim significat Hebraice: qui vero interpretati sunt medicum,aut curatorem, siue sanatorem,non indocte illi quide, nec insulse fecerunt,ut isti indoctissimi & insulsissimi dimiri sunt, quasi ignorarent hebraicum esse nomen Iesus; sed potius j.e nomen Iesus, idest, facientes Graecum αἱ in mutatione littorarum,Scite admodum,&sapicter,ac Pic interpretati sunt. Sic Sanctus tapiphanius in Panario, cum de Nazaretis agit, interpretatus est auctor
terpretatione Cephas, no dissimile se runt Grsee doctissi mi Greg.N Epiphanius, Dionysus, Iustiuus. ter
ditissimus: & quem satis stultum sit,& ablurdu,dicere, ignorasse Hebraia
cum verbum esse Iesus. quod nemo nostrum ignorat,tametsi nullam litte ram Hebraicam didicerit; omnes enim hoc audiuimus.Sed Sanctus Epiphanius, ut dixi, nome Iesus Q λώιγμναν Τὰ ἰάσεωci interpretatus cst θεραγ-τίω, - δανον. σιωῆρα ades curatorem, vel medicum, &Saluat rem; hoc vero extremum addidit, Vt interpretationem quoque nominis Hebraici coniungeret. Hanc ctiam interpretatione secutus est Philo Ale
xandrinus: unde primos illos Christianos Sancti Marci apud Alexadria discipulos, ut Eulebius, & beatus Hieronymus, & alii tostantur, in libro
περὶ θεωρον me, sis θερατ ιΤάe a curandis,animatu aegritudinibus vocavit,
secutus inqua etymologia nominis Iesu ruta derivati de alijs Gnim studio vii ,& religionis horum similibus scripsit etia ide Philo, quos Iesi os vocabat, siue a Iesu,quod magis credendu est siue a Iesse,ex cuius stirpe natus est Iesus,ducto nomine, ut ab eode quoq; Epiphanio notatu est. Anactetus igitur, & optatus Aser no ignorarunt Syriacum esse nomeCephas:vel salte hoc ignorare no potuerunt, Petru significare, cu hoc sit in euangelio clarissime expressu sed tamen ossint se,ue verbu, ut saepe dixi,& Gr canicu Elymon secuti,tum etia consuetudinem multitudinis, que in verborum usu plurimu valet,caput interpretati sunt.Estque hoc diuinae prouideli admiratione dignum,quomodo no sortuito,sed magno Dei consilio factum sit, ut Cephas Petru, & idem verbum a Grsco ductu, caput significaret, scilicet ut luccessor eius Pontifex nomen & potestate capitis suscipere intelligeret .sicut consilio quoq; diuino factum est, ut Iesus Saluatore significaret, & ide verbu lavi μιν significaret medi-
De diuina ludentia in Cephas Iesua
175쪽
a. Pet.3. Iud. i. Quo eonsilio reprehendant Magd. interpre
tationem ver-hi Cephas, Ita in eas ut ricis.
prouidentia, qua usus e Deiatis non sola in rebus, sed etiain nominabus.
cum & cutatorem, ut, &ipso nomine admoneremur, non solum saluare animas a peccato, & Diabolo, ac morte & inferno; sed omnes etiam languores anime & corporis sanare.scio nihil horum consideraste auctores ccnturiarum, qui, ut haereticorum mOS .est,quae non norunt, blasphc-mant, ut beatus Petrus de similibus dixit,li Maadeburgensus Petrum caput Ecclesis confiterentur,nunquam profecto de interpretatione Cephae in caput,disceptandum csse putarent. nunc Vero hoc agunt,& moliuntur,vi,sublato verbo Cephae graecanico,dollatur res, id est,caput. hoc est eoru consiliu , quod contra Dominu ineunt, qui, ut ait tarias,oinnia vocat ex nomine suo; &,si quid fuit, ut ait ccclesiastes, iam vocatum est ab eo nomen eius: id est simul atque facta sunt habuerunt singula nomen sibi aptu, quod nemo possit mutare, quia ipse nouit omnia, antequam sint, qui vocat, sicuti Apostolus ait, ea, quae non sunt,tanquam ca,quae sunt; neq; potest ulla varietate linguarum mutari ab ullo, quod Dominus, secundum naturam cius vocare voluit. Denique, villunc tandem locum finiam, noest dissimile quod Iustinus Martyr secit, cui non potest inprobrari Graecae linquae inscitia: quia enim Romani ad accusandum & damnandum Christianos non putabant, is uirendum esse in corum vitam & mores, sed satis esse nome tantu Christiani deferre,idcirco nomen Christi,quod probe alioqui sciebat,unctu significare,hoc inter iiii dissimulans,ad usum suum & Christianorum defensionem scite accomodauit, inde enim parudeflexo nomin unius scilicet litterae mutatione, quasi intust diceretur, alioqui, inquit,quod ad nqstram appellationem attinet,sumus χρου τοι idest comodissi ini:ea enim docebant Christiani ut idem Iustinus est,quae si seruarentur, Summa pax Scinnocentia in Telpubi futura esset, quo nihil esse poterat utilius.ide rursiri eis, qui ob michant, eos,qui ante Christum natum, utcunque visissent extra culpam cit hoc enim eos excusare posse, quod nondu Christus venisset, respondet, omne senus humanum partice es esse Christi unigeniti Dei; &, qui cu ratione vixissent, Christianos fuisse: qui vero ante Christum natum sine ratione vixissent, omnes fuisse n. ne & Christi inimicos,idest inutiles a ne Christo. mirabili itaque ζrouidentia non solum in rebus, sed in nominibus quoque rerum,in quius tantam gloriam & splendorem Graeci situm esse existimabat, usus est
Deus, ut hic etia cernitur voluit enim Vt Christus, una littera mutata,b num quoque significaret, ut admoneremur etiam ex ipso nomine, cum
Christum Dominum dicimus, bonum Dominum dicere, quae est summa consolatio,&lstitia ingens seruorum, scire se habere bonum Dominum. hinc illud in propheta, Gustate, & videte, quam bonus Dominus: quod beatus Petrus imitatus,& mutuatus est,inquien Si tamen gustatis,quam bonus Dominus. i, ut hoc quo ue obiter observemus,quidam veteres legunt, si tamen gustatis, quod Cnristus dominus: qui enim hoc austant, ijdem mstant, quam bonus Dominus: nec enim separari potest bonitas ab hoc Domino, ut ab alijs, Dominis potest. Sic igitur Anactetus,quauis non ignoraret, Dan Petrum significare,ad usum tamen suum,idest, ad defensionem Principatus beati Petri scite, & prudenter eiusdem verbi Q. -ρον accommodauit,in quo nihil noui,aut non magnis auctoribus postea usitatum secit. Respon
176쪽
R Jonsio ex scripturis sanctis ad reprebensionem interpretationis super bane petram, id est suo Petrum,uel sedem Apostolicam,oede interpretatione illius loci,Tu autem eduersus confirma fratres tuos, ct de exemplo Petri pro firmandis fratribus in Me,in epimia ad Galatas, quomodo Paulus fidem Euangeli',quod praedicabat, cum fide Petri cotulit adfirmanda sidem suam: de traditione μpostolica conferendi fidem cum Pontifice Roma o per Synodicas litteras ad eum, de Patriarebis, qui hoc fecerunt ad confirmandam sidem suam. cap. q.
S Equitur ia,ut resipodeamus ad illud, quod in prima Anacleti en istola
de violeta scripturae sanctae interpretatione accusan super secie Apostolicam uniuersam ecclesia costituta esse, dicente Domino ad beatu Principem Apostolorum Petrum, Tu es Petrus,& super hanc petram aedificabo ecclesiam meam: hoc enim exemplum postierunt scripturae inepte& violente,ut ipse aiunt,citate.mirum prosecto si apte & conuenienter citari faterentur ecclesis Romanae hostes, & Principatus pontificalis coniurati oppugnatores. Dicam hic, quod Firmianus Lactantius in libro de vera sapietia scripsit, Quamquam apud bonos Iudices satis habeant firmitatis,vel testimonia sine argumentis,uel argumenta sine testimonijs: nos tamen non contenti alterutro sumus,cum luppetat nobis utrumque, ne cuis eruerse ingenioso, aut non intestigendi aut contra disserendi locum roinquamus. Negant isti ecclesiam catholicam aedificatam esse super hanc petram,idest, super sedem Apostolicam: Sed nos eos primum arguinctis
scripture sanctae,cum ratione ipse consentientibus reuincemus,deinde testimoniis veterum patrum. Quaero igitur,cum Christus orauit, ne deficeret fides Petri,exauditus ne est,pro sua reuerentia,an nonὸ Si non exauditus cst, frustra orauit: non bene petiuit, & ideo non impetrauit; desecit
fides Petri. Quis ista concedat nisi qui neget Christum Dei filium ξ exau
ditus ergo est: nunquam defecit fides Petri ad firmandos fratres. Ad huc enim usum rogasse pro eius fide,satis docuit,cum statim subiunxit, Tu autem conuersus confirma fratres tuos . ex quo fit, ut pro fide Petri immc- diate orauerit: pro fide vero fratrum mediante Petro,eorum in suam fratrum,qui a Petro firmandi essent.nec enim caput esse poterat, nisi aliquorum caput esset, eorum scilicet, quos Petrus in fide firmaret. Quod si pro fide Petri,& eorum,qui per verbum Petri firmandi erant in fide, quibusq; ipse dextram concordiae Symbolum daturus erat oravit Christus Dominusn orando exauditus est,cosequens necessario est,ut, cum dixit, post magnificam illam fidei Petri confessionem, Tu es Petrus, & super hac petram aedificabo ecclesiam meam, quae scilicet usque ad consumatione saeculi duraret,non aliam fidem intellexerit, nec alium, in quo eiusmodi fides esset, praeter fidem Petri,& cius in fide & cathedra firma successorem, cum enim scriptura sancta, velut virum corpus sit, sicuti est unus spiritus eius, neccsse est, ut omnes partes eius apte inter se respondeant: & nihil dissideat.Sed ut rationem firmadi in fide Petro,& eius succestari a Domino comissa,vnde ducta est ratio Petr , & aedificationis ecclesis super hae petram,magis explicemus,& muniamus, c6sideremus duo exempla, quq extant in litteris lacris pr cipua & insignia firmadi in fide,a beato Petro, ut petra ecclesiae, & summo capite profecta, ut Dominus hoc loco eua
geli j Lucs cipr cepit,& constituit,alterum in actis Apostolorum: alterii, ae quo prius disseram, in epistola Pauli ad Galatas. Cum enim ascendit
De eeclesia ea tholica sundata super sedem
apostolicam ex loris scripturae sanctae
seriptura infi- finia exempla firmandi in Mde a Petro tanquam petra ecelesae ostensa.
177쪽
citi L idem Paulus Hierosolymam, & contulit euangelium seorsum cum iis, qui videbantur esse aliquid ne sorte in vacuum curreret, aut cucurris et, idest, ut ait Tertuli. in A. contra Marcionem lib. ne non secundu illos credidisset, & non secundum illos euangelizaret, auctoritatem antecessoru, ut ait idem Tertuli. fidei & praedicationi suae optauit; contulit, inquam,cuIacobo, Petro, & Ioanne: sed cum Petro quidem secundum locum & dignitatem gradus, in quo a Domino positus erat secundum euangelium. quod non obscure significauit Apostolus,cum eum hoc loco vocavit Cephas, scilicet ut admoneremur,cum eo contulisse, ut in fide,& praedicatione ab eo firmaretur, qui erat a Petra sic dictus, quod esset Petra ecclesiae Catholicae, & caput Apostolorum iuxta interpretationem nominis Cephas tum Syriacam, tu Graecanica de qua satis supra disseruimus. De hoc Pauli ad Petrum aduentu ad conserendum euangelium Theodoretus in epist. ad Leonem pontificem Rom. si Paulus,inquit, praedicator veritatis& Spiritus sancti tuba ad Petru accurrit,utijs,qui Antiochiae de vivendo secundum legem Moysis disceptabant, definitione & explicationem ab eo serret, multo magis nos, qui pusilli sumus, & viles,ad solium vestrum Apostolicum accurremus, ut a vobis medicinam ulceribus ecclesiarum seramus. Quod si Paulus Apostolus auctoritatem prςdicationi sus opta uit conserendo euansellum,ut doctus Tertuli. a firmat firmari erso praedicationem suam ab illis antecessoribus voluit: firmari autem debet mi nus a maiore; at Ioannes, & Iacobus non maiores erant, licet in electio. ne, & vocatione pares Apostolo Paulo, qui de caelo vocatus est: erat igiatur Cephas maior, ut iam firmatus quidem suerit a Iacobo,Cepha, & Ioane auctoritate non quide Iacobi,& Ioannis, sed Ceph hoc est Petri. Ex quamquam, ubi natura ipsa & ratio attestatur,no opus est testimonio, tamen, quia cu pervicacibus agitur, adhibeamus huius interpretationis loci Pauli ad Gil testem & adstipulatorem; is aute erit Sophronius Hierosolymitanus Patriarcha, auctor singulari doctrina & sanctitate. Is igitur tempore Heraclij Imperatoris in sua ad Honorium Romanum Pontificem Synodica Synodica,cuius etiam Photius Constant. meminit in sua bibliotheca, cuisti,', l=ι -eum de fide sua refert,& ab eo firmari postulat, Paulum Apostolum se Ro. pro confir- sequi dicit,qui exemplum posteris reliquisset iaci edi, quod ipse fecisset. z. - .'' interpretemur latine, Apostolica,inquit,& vetus traditio inualuit, ut qui ἴξ,' 're' ad Hierarchiam eliguntur, Episcopatum dicit, ad eos qui in Hierarchiis capessendis,&administrandis maiores sunt, omnino syncere referant, quid sentiant, & qua fide sint, ut Paulus illis tradidit ἄγαν φαλλ, id est, valde caute,ne in vacuum currerent, si qua in parte fides maca esset. Paulus enim cum alioqui arcana Dei,quae non licet homini loqui, ut ipse ait, audisset,metuebat tamen ne,cum alijs evagelium salutis pr dicaret, ipse reprobus fieret. Vnde & Hierosolymam ascendit, quamquam Christi discipulus c testis: & antecessoribus suis diuinis discipulis se submisit:&euangelicam doctrinam,quam praedicabat ijs, qui videbantur alijs antecellere,manifestavit: ac dogma cum eis communicauit. Deinde iubiungit Sophronius,quorsum ea communicatio spectaret: communicauit, inquit, ' ἀσφαλέe εα Ξ μ- ιο urae, id est, poscens interrogando, quod est
latine stipulari,& Graece ι ou, ut firmum sibi fieret, quod tradebat. Hoc est igitur quod Tertuli.dixit veluti vim verbi huius Graeci exprimes auctoris
178쪽
auctoritatem suae praedicationi optasse. Deinde subiungit,& exemplum firmum posteris relinquens, Ut sic ipsi quoque facerent. Docuit plane
his verbis Sophronius, non propter Paulum tantum scriptum esse hoc ab eo,quemadmodum Hierosolymam ascendisset: & euangelium cum Iacobo,Cepha&Ioanne contulisse, sed propter posteros Hierarchas,ut G sit Pauli Hie- militer auistoritatem doctriniῖ stet firmam ac solidam a successore Cephae e4 poscerent,& expectarent. Sciebat quidem Apostolus, se esse discipulum pho istoriem Christi,& e caelo edoctum: nec enim ab homine accepit,quod didicit,e- se in P uangelium, sed per reuelationem Iesu Christi, sciebat inquam, nihil sibi R' 'doctrinae ex illa cum Iacobo,Petro,& Ioanne communicatione accest rum: nec enim illi quicquam Paulo contulerunt,ut ipse testatus cst: sciebat tamen,sic a Domino sancitum esse in euangelio, quod sibi reuelatum erat, ut Cephas esset omnium Hierarcharum, siue Episcoporu Princeps, a quo,tanquam petra & capite omnes fratres firmandi ac solidandi,& dirigendi essent in sis,quae ad dogma fidei pertinerent: ita ut periculum certum esset,ne in vacuum currerent, aut cucurrissent tantisper, dum id non fieret. Sin vero fieret, poste iam firme,ac constanter dicere,quod ipse idePaulus de predicatione sua, auctoritate Cephς Principis Apostoloru fi mala dixit a icet nos, aut Angelus de caelo euangeli Zet vobis,pr terquaquod euangeligauimus vobis,anathema sit: & iterum Si quis vobis euangelizaverit praeter id,quod accepistis,anathema sit.acceperant enim G lais a Paulo, ut ipse eis, ne quis eos deciperet, narrauit, dogma fidei a ctoritate Cephae,Iacobo & Ioanne in consilium adhibitis,firmatum,ac solidatum, & veluti sigillo Apostolicae Petre signatum, ac munitum. Hunc igitur Apostolum Paulum secundum traditionem Apostolorum, quam DE eonfitentii ipsi a Domino acceperunt, secutus Sophronius Hierosolymitanus Apo- ne stribedi Systolicus vir subiungit, Huic nos coluetudini seruientes, ad vos Θεοσοφου , si θ' qualis sit fides nostra, scribimus moe δοκιμ adest, Vt probetur: ne termis Rom num is nos aeternos,quos patres nostri posuerunt, transire videamur: scribimus, cundum tradia inquam, ad vos,qui non solum nostis discernere νίρων Τα γόκιμα μ' p*i miti, idest, legitima dogmata ab adulterinis, sed etiam ηπεισανα τ'αρο- τέσμει ro,stat, id est, supplere quae desunt, potestis. In eandem sententia scrupsit Beatus Basilius in epith. data Sabino diacono ad Pontificem Rom.
sima voce, qua te beatum praedicauit, quod pietati tuae donatum a Domino est, scilicet vi,quod adulterinum est, a legitimo & puro discernas: ac fidem patrum sine ulla subtractionc pr dices. Ad extremum, postquam fidem suam multis Sophronius verbis Potifici Rom.exposuit δοκιμίω, ut idem SoPhronius dixit, rogat eum,ut qua primum Synodicam de fide sua acceperit, rescribat litteras,quibus exhilaretur ipse Sophronius, cuan
elizaturus, Ut ait, sis ύμε-όραν θεοσδο ν ἐῶσιν id est, sanitate in Vestra a Deo
atam: sanitatem fidei significavit,imitatus Apostolum, cum ait; Vt sani sint in fide: & iterum,Vt potens sit exhortari in doctrina sana: & rursus tΤu autem loquere,quae decent sanam doctrinam; & illud, rinam habe, sanoru verborii; &,Qui no acquiescit sanis Domini nostri sermonibus.
vero idestia Deo datam vocavit,quod pro fide Petri specialiter
179쪽
Vnde exἰstat sanitas fidei pol.
ει unde sanitas fidei omniumeeelesiarum. Rom. i.
Ex qno tem re ereperint Patriarchae I alii
hierarchae ecclesiaraim antittere ianitatem fidei.
Q superbiasu iit temper iniit et ira maxime pestifera.
Rom. Doni. ex apostolica traditione.
tanquam eapitis oravit Dominus, ne deficeret, ut iple in Evangelio testatus est, fides ergo Pontificis & ccclesit eius Romanet, quae omnium ecclesiarum est caput,sanitatem a Deo accepit: fides vero,quae est in c teris eccleiij veluti membris reliquis, sanitatem accipit a Deo per communione fidei ecclesilae Romanae, Catholicae, quae fides annutiatur in uniuerso mudo,ut Paulus dixit. illam enim fidem sciebat tantum Catholicam esse, alua quae dissentit,non est sana fides: nec annunciatur in uniuerso mundo, ed in penetralibus,in deserto, in angulis,in speluncis,ut apud haereticos probant hoc,quod dicimus, scripta veterum, & hodiernusstatus ecclesiarum .Ex quo enim Patriarchae firmitatem sanitatis fidei suae a coelesti & diuina sanitate Capitis sui petere idest,fidem suam cum fide ecclesi Rom. per Synodicas litteras Apostolico more conserre, & fide sanam ecclesiae Rom.ta qua in regulam ac sormam,Synodicis item litteris descriptam accipere, & habere desierunt, fidem ainiserunt: neque fidem solum, sed sedes etiam,& libertatem in correptionem vesani et suae,ut beatus Petrus de similibus ait. h c enim fuit semper omnium haereticorum pestifera superbia, nolle cum Pontifice, & eius ecclesia ROm conserre Euangelium hac Theophilus Alexandrinus in a.lib.paschali notauit in Origenesin latum, inquit,se ipso magistro intumescens, ut no imitaretur humilitatem Pauli, qui pi onus spiritu. S.contulit cum prioribus Apostolis Euangelium,ne in uacuum curreret. Hoc ipsum ergo, quod Sophronius,fecit quoque Nicephorus Patriarcha Constantinopolitanus, idem exemplum di Apostolicam traditionem secutus; is enim ante septingetos annos misit Synodica epist.ad Leonem 3 Adriani primi succestorem cum confessione fidei sus, peti jtque apotifice,ut litteras vicissim restiberet,quibus Patriarchae fide, ac doctrinam firmaret. Sed recitemus pauca ex epist. Nicephori, quia vustra, inquit,fides Euangelica munda, & inmaculata est, & extra quam noest alia: neque Romanis finibus terminata circumscribitur, neque terminis mundi finitur; sicuti propheticae & Apostolici voces testantur, in omnem terram exivit sonus diuinae praedicationis, & in fines orbis terrae verba praedicantium. Hanc rationem attulit in proemio,cur cum Rom. Potifice consessionem fidei sui conferret. Dcinde post expositam plene & copiose fidei suae confessionem, optans professioni fidei suae auctoi itate, ut de Paulo Apostolo dixit Tertuli. & ut pontifex fide sua tanquam regula
fixa,& certa norma confessionem Patriarchae firmaret, peti jt ab eo, ut mitteret λόγωe is, φαρ, η, συνετίζοντα , idest sermones firmantes & dantes
intellectum.quis non agnoscat hic verbum idest firmadi, quo usus est Euangelista, cum dixit Dominus Petro, tu autem conuersus cOfirma fratres tuos . deinde subiungit Nicephorus explicans, quod dixerat, 'e vestris doctrinis, & exhortationibus firmati stemus in hac fide intestri &solidi,omnia, quae in ea sunt mysteria ab initio tradita, inuiolata colcritates. haec enim erat ex Apostolica traditione prosecta consuetudo, ut Romanus pontifex statim, ut erat creatus, ad firmandos statres in fide, fide
suam,tanquam regulam,ac normam,eis mitteret. Testatur hoc etiam Gae
tasius Pontifex sanctiss.& sapientissin epist. ad Laurentium de Lignidor
Quia nos, inquit, admones dilectione staterna, ut velut medicinam qua
dam fidei Episcopis per Illyricum vel alijs ministrare debeamus. quamquam hoc copiosissime lactutu sit a beatae recordationis pridecessore nostro,&
180쪽
MBER sECvNDVs quia mos est Romani ecclesiae sacerdoti nouiter eonstituto se a fidei sui ad sanctas ecclesias prorogare.h c eade compendiose nimis breuitate studui renouare,ut sub qua lide vivendum sit,secundum statuta patrum, in hac nostra epist.per breuitatem sine fastidio lector agnoscat Hactenus Gelasius. Huiusmodi ergo litteras petijt Nicephorus a Pontifice, ex quibus certum haberet, sub qua fide vivend um sibi esset: & quibus firmatus, ut ipse ide dixit, in ea fide integer & solidus permaneret accepto
Symbolo concordiae a Pontifice,quod in extremo epistoli mitti obsecrarat. Sicut Paulus Apostolus a beato Petro,Iacobo, di Ioanne accepit:hoc enim significarunt dextrae ilis, quas Paulo & Barnabae dederunt,postquasratiam Euangelicae veritatis, quam uterque prsdicabat, cognouerunt. similiter ad exemptu Pauli Proterius Patriarcha Alexandrinus retulit ad
Leonem primum de fide sua per Synodicas litteras, petijtque,ut in ea firmaretur:ut ex epistola Leonis ma ni ad Iulianu intellisi potest.Sic enim de eo scribit,Fratrem Proterium Alexandri ne urbis Episcopum eratulor satisfactionis plenas de fide sua ad nos litteras direxisse:& manifeste quid nam teneat indicasse: cui me dignam gratiam pro fidei ipsius syneeritate necesse est pristare, ut honorem in nullo su perdat excellentiae, sed sedis sus priuilegia paternar antiquitatis exemplo illibata possideat. Flactenus Leo. Bene habet, quod huius pontificis Romani epistolas grauissimas non ausi sunt negare Magdeburgenses in centuria 3. Hnmo ncq; de eis meminerunt inter eas, quas illic partim ut suppositas,partim ut corruptas notant Anastasij, Innocentis, Coelestini,Bonifacij,Zosimi Gelasis credo ne si omnium Potificum epistolas negarent,Leonis praesertim,quarum celebritas,& auctoritas ubique iam olim percrebuit, ipsis etiam Lu-teranis ridiculum videretur: ut vel hoc solum Magdeburgica commeta maxime redarguere posset. est igitur alia etiam epistola eiusdem Leonis Q, R
ad Anastasium Archiepiscopu Tnessalonicensem, ex qua perspici potest, .e ida, gia
Iemadmodum Pont. Rom. in ecclesijs orientis Vicarium haberet Aria tis. iiepiscopum Thessalonicensem,qui nomine Dotificis,ut uniuersalis pastoris prouincias visitaret longinquas: tum alia expediret, quae ratio, ac necemias postularet. Cuius etiam auctoritate,ne propter longinquitatEvrbis Romae mora interponeretur, Episcoporum ordinationes confirmarentur, quae sine auctoritate successoris beati Petri fieri non poterant f eundum Apostolicam constitutionem, quae in libro 8. Clementis cap. q. scripta est,quae usque in hodiernum diem viget,& seruatur. Cu enim beatus Petrus sanciat, ut electionem Episcopi a presbyteris, & populos ulr
ctam Metropolitanus, quem uriat ἀν- ν, approbet, si nihil obster, 'μ' de rursus idem cum duobus Episcopis Episcopum ordinet, consequens est,ut ex ipsius Petri,idest, ex silccessoris eius auctoritate corifirmatio electionis facti, & auctoritas ordinationis iaciendae pendeat. idcirco enim in persona Petri hanc constitutionem de electione, atq; ordinatione ripiscoporum Clemes scripsit. in hanc igitur Apostolicam traditionem intuens magnus Leo sic cap. 6.huius ad Anastasium epistolae scripsit: De persona autem consecrandi Episcopi,& dc cleri, plebisque consensu Mere politanus Episcopus ad fraternitatem tuam reserat: quodque in prouidicia beneplacuit,scire te faciat, ut ordinationem rite celebranda tua quo que firmet auctoritas. Et paulo post in eodem decreto praecepit, ut de