장음표시 사용
201쪽
nain rei gratia λ ut pro omnibus, inquit, laboretis: & cunctis opem ferre non neeligatis. Vobis, inqua, commissa est ecclesia catholica,scilicet cui lue veitru sua ecclesia illius catholicet pars,quam partem quisque vestrii, uscepit,lc cuius est caput: in qua tanqua lucerna incandelabro posita iuxta parobolam Domini omnibus, qui in uniuersa domo sunt, luceat, tanqua luminare in mundo, sicut Apostolus ait. sic cnim Nicena Sinodus in quada diatypo se ex ijs,quq in quibusdam fragmentis actorum eius feruntur, Episcopus, inquit,est imago Christi,& caput ecclesiae, quam suscepit. in quo satis aperte significauit,ut sunt singularum ecclesiarum singuli Episcopi, idest, singula earum capita, sic esse uniuersalis ecclesiae unum Episcopum uniuertatem, qui eam suscepit ut cuius caput est uniuersale. Hinc beatus Gregorius Narian Zenus Attianasium in Epithaphio laudans, creditur,inquit,illi populi Alexandrini praesidentia: deinde subiungit,quod perinde est, ut si dicam, totius orbis praefectura . cur ita e quia scilicet ita praesuit ecclesiae Alexandin , ut univcrso orbi prodesset. si quidem fides, quam quisque Episcopus in ecclesia sua praedicare, ac defendere debet, una est & catholica, iaest uniuersalis; ad omnesque mundi ecclesias eiu modi pretdicatio ac defensio pertinet.Simile item est, quod idem Gregorius de beato Cypriano in laudem eius scripsit. Non enim inquit,soli carthaginiensium ecclesiae praefuit, aut Asticae, quq merito eius usque in hodiernum diem omni u sermone celebratur, sed uniuerso Occideti, immo i Orienti fere ipsi, & Meridei ac Septentrioni, quocunque ille admirati me sui peruenit. Hactenus Greg.Satis hic explicauit, qua ratione, qui ec- . Elesiam Carthaginiensium regendam tanquam Episcopus eius suscepit, ieidem iuYta Apostolicam eonstitutionem,& Eleutheri 3 Pontificis sente-tiam uniuersalis ecclesia, siue uniuersialis Episcopatus commissus esset: scilicet, ut ad Episcopatum uniuersum, idest ad omnes mundi ecclesias,si fieri posset,sanctitatis eius tama &sancti gubernationis exemptu, ac catholici fidei & doctrinae erofessio ad Dei gloriam & totius corporis ecclesiet
.aedificationem peruaderet. eodem spectat inscriptio Epistolae Clementis ad Iacobum Archiepis. regentem ecclesiam Lanctam Hierusialem, de omnes ubique prouidentia Dei sun datas ecclesias, quam inscriptionem
Sidonius Apollinaris ad Episcopum sui temporis ecclesii Lirinensis, que
laudare voluit,argute accomodauit,ac simul interpretatus est. paulo post loco proprio cap. i I. verba eius recitabo. Mirabili itaq; breuitate, ici est, uno verbo Apostolica constitutio,&S. Eleutherius eam imitatus, admonuit, in qua arduo opere versetur Episcopatus, in quo ita laboradu sit, ut ad uniuersas ecclesias catholicae praedicationis lume ac fructus,& omniubonorum operum exemplum pertingat. Recte hactenus Ioannes Patriarcha Hierosolymitanus, cum apologiam ad Theophilum Alexandrinum scribit, eumque in exordio laudans,Tu quidem, inquit, ut homo Dei, &apostolica ornatus gratia, cura omni u eccleliaru, maxime eius, quae Hierosolymis est, sustines,cum ipse pluribus solicitudinibus ecclasis,que subcst,distringaris. nihil prohibet, quin recte hoc Iohannes scripserit: apolo
Siam vero,Vtorigenista non recte. Hoc ergo est, commissam mille eces
stam uniuersalem Episcopis Galliae non quidem quod sub eis esset, ut est sub Pontifice Rom. sed quod de omnibus ecclesijs, sicut explicaui, soliciti esse deberent: & omnium ecclesiarum cura & studio teneri, licut Theo philus
202쪽
ra philus Patriarcha Alexandrinus ecclesiae Hierosolymitan , quamuis adis eius dioecesim non pertineret, cura & studio tenebatur. Huc hertinet il-ri lud in actis Apost.cum ait Paulus, Attendite igitur vobis,& uniuerso greta gi,in quo posuit vos spiritus S. Episcopos regere ecclesiam Dei,quam acquisiuit proprio sanguine. Illud enim,in quo posuit vos, significat portio' ''nem gregis,quq t Cyprianus ait,singulis pastoribus ascripta est,quam re i p. ., gat quisq; & guberne rationem sui actus Domino redditurus. Hanc portionem gregis singulis Episcopis adscripta vocat idem in lib. de unitate ecclesis partem Episcopatus, quae a singuli inquit,in solidum tenetur. Illud vero, regere ecclesiam Dei,quam acquisiuit proprio sanguine,ad uni a.ditae. s.
Mersalem ecclesiam pertinet, quam dilexit Christus,& tradidit semetipsu pro ea,vt,sicut scriptum est,sanctificaret eam .simile est illud in epist.beati
Petri,paicite,qui in vobis est,gregem Christi, id est, unusquis'; portione uniuersi gregis Christi sibi assanatam,& commissam. Sed explicemus adhuc magis,quae hactenus de uniuersali ecclesia, & patribus eius dicta sui, unde etiam facile iam intelligi possit, quod quibusdam eruditis fortaL. se non ita facile ad intelligendum aliquando visum est, quomodo a beato Cypriano in libro de unitate ecclesiae dicatur Episcopatus unus, & indiuisus, cuius pars in solidum tenetur . non enim indiuisum esse videtur, cuius partes a singulis tenentur. & rursus,siPars, quomodo in solidum tenetur teneri enim in solidum non partis, sed totius videtur esse. Quare explicandum est, quid hic significet, teneri in solidum. Cum ergo beatus Cyprianus Episcopatum unum & indiuisum dicit,quem Clemens Romanus,ut paulo antedixi, Episcopatum uniuersalem vocat, unum gregem dicit unius pastoris: & unum pastorem vianis gregis,sicut Dominus, inquit idem Cyprianus monet in euangelio suo, & docet dicens; & erit unus
rex,& unus pastor. Ecclesia enim ait,una est,& caput Vnu, & Origo una. Ioan. io.
Paulo autem supra probat idem Cyprianus auctoritate euanges ij aduc sus auctores schismatum,disposuisse Dominiim auctoritate sua, ut origo
huius unitatis ecclesiet a Petro eius capite duceretur. Probatio,inquit,est ad fidem facilis compendio veritatis. Loquitur Dominus ad Petru, Ego tibi dico,inquit,quia tu es Petrus,&. super istam petram aedificabo ecclesiam meam: dc portet inferorum non vincent eam. tibi dabo claues regni coelorum,& quae 1 equuntur. Haec igitur ecclesia uniuersalis, quae una est,& ab uno capit quod ei Dominus auctoritate sua imposuit, unitate habet:partes habet distinctas quidem inter se, sed no diuisas ab ista sua unitate. Hae aute partes sunt singulae ecclesiae catholic , idest, singulae plebes ergo harum partium, ecclesiasiue episcopatus est & dicitur; & pars est il- Iius indivisi episcopatus,& indiuiis ecclesiae. ita fit, ut episcopatus unus sit, cuius pars a singulis teneatur: sitq; aliquid indiuisum, ius partes caisto indiuiso scilicet cohaerentes, a singulis teneantur.Cu enim per schinmata desinunt coli rere,simul desinunt esse partes illius: & desinunt esse,& dici ecclesiar,ut Dominus in euangelio suo docuit,quod beatus quoq; Cyprianus in eo de lib. epi. q. notauit,ca enim dixit Petro, & super hac
petram aedificabo ecclesiam mea,nomine ecclesiae docuit, non este eccle
203쪽
episcopatus,indiuisus, siue una ecclesia indivisa, quia partes eius, quadiu partes sunt, non possunt esse ab ea unitate separatae : diuulsae enim, & ses regatae non sunt amplius partes istius cpiscopatus uniuersalis, dc uniuem salis ecclesiae. ita fit,ut semper maneat indiuisa ccclesia, & episcopatus in diuisus instar tunicae Domini inconsutilis. illud vero, in solidum teneri a singulis partem istius episcopatus, significat,eum,qui partem illam icnet, ita tenere,& gubernare, Ut ipse solum sit rationem sui actus Domino redditurus,ri idem Cyprianus lib. r.etis .3.ad Cornelium scripsit. Ex his e go,quq de uno episcopatu,& partivus eius, & carum cohaerentia auctore Cypriano explicata sunt acile iam intelligitur, non posse committi alicui Episcopo partem episcopatus uniuersalis, siue ecclesiae uniuersalis,
quin propter necessariam cohaerentiam, & connexionem simul commi
latur ipsa uniuersalis ecclesia, dc episcoῖatus uniuersalis. Hoc interest, quod pars ecclesiae in solidum committitur, ut explicatum est: ipse vero uniuersalis ecclesia,& uniuersalis episcopatus non in solidum, sed ex parte Illud etiam hic aduertendum est, pro eo, qu Od beatus Cyprianus scri psit,episcopatum esse Unum, cuius pars a sin vulis tenetur, quod satis iam explicatum est;Patronus Molinaei Iurisconsulti, quisquis ille suit, nomeenim suum callide reticuit, ne cum a Rufis postea reo argueretur, & p trocinium suum defendere non posset, se ac clientem suum tacendo palacondemnaret) hoc modo scripsit, locum. Cypriani fatue corrumpens, Vnum episcopatu esse, qui apud singulos episcopos in solidu esici, quod quidem non magis poterat esse verum, 'vam duos esse eiusdem rei Dominos in solidum, quod Vulpianus negat fieri posse: aut unius corporis plura esse capita, quo nihil potest esse in diastri similius. Satis ergo hactenus demonstratum est, non rerugnare primatui ecclesie Rom. ut Magd obi jciebant,quod Leutheriψs Pontifex ratie nem, scripturam,& Ahostolicam constitutionem a Clemente Romano descriptam secutus dixit: αtestimonijs atque imitat qne vcterum, quemadmodum intelligendumst, explicatum est.
Rsonsio ad id, quod obiiciunt, quomodo unaclitarcitet litteras clementis cum sit Anactetur. Petro orcinatus, teste Irenas , σ Eusebio. quemadmodum intelluendumi sit, quod tam varie desucccession clementis a variisscriptum est,ut aliisecundum post
Petrum numerent,at' tertιum, alis quartum de Lini morte viventeτetro: O qu
- 2 rea quibusdam antiquis auctoribuspraetermissures Anaclitus in describenda sucis ne Pontificum. i l cap. Io.
Bijciunt praeterea Magdeburgenses citationes Pontificum Apostolicorum ad negandas eorum epistolas . huc cnim spectant omnes corum accusatoriae obseruationes. Anacietus,inquiunt, citat literas Clementis,cu, teste Irenaeo & Eusebio, Ana laus a Petro presbyter, aut Episcopus sit ordinatus. JNos Clement cin ipsum Romanum, Apostolicum auctore habemus, qui non solum in Epis. ad Iacobum fratrem Domini,de qua Paulo post Magdcburgensibus respondeb', arfirmat in persona Petri, sibi soli a Petro cathedram traditam, &p0 testatem, quam eidem Petro Dominus tradiderat ; sed etiam in lib. 7. Apollo licarum constitutionum, quas idem Clemcns Etlcris mandauit,in persena quoque Petri cap. 3 .scribit te a Petrosecudum
204쪽
secundum Episcopum ecclasiae Rom. ordinatum: tamet si Eusebius tam diligens alioqui librorum inuestigator & repertor,neque epistolam hac, neque hos libros reperit ata multis alioqui patribus olim di cognitos &relectos, atque in sumina auctoritate habitos.Si cui vero incredibile,aut certe miru videatur,non repcrisse hos libros Eusebium, de Irento enim fortasse minus mirandum sit γ legat quid. S. Maximus ijs respondeat,qui
Dionysium Areopagita silao quoque tempore negabant, eodem utcntCS argumento: cum tamen ante Eusebium Dionysius Alexandrinus non solum videri sed etiam scholijsillustrauerit;vt. S. Anastasius Antiochenus ἐν testatur.Quasi vero omnes auctores Eusebius C sariensiis. videre potuisset, ut quos non viderit, neque fuisse unquam putemus; cum tammen sint & alij, quos ille non vidit, neque meminit, ut libros Narcissi ScHimensi & aliorii, quos S Maximus dicit. de Cleto vero,quod nulla eius cxtaret epistola,quam Magdcb. negarent,nihil obi jciendum esse putauerunt,quomodo Clemens secundus a Petro ordinatus est, cum histori sere omnes latinorum Cleto Clementem successisse narrent λ neque rursus de Lino obiecerunt, quomodo primus ante Clementu ordinatus suis set Ergo, tametsi res propter auctorum varietatem ali)s sortasse n6 satis constare videatur, sic tamen habendum esse arbitror, quantum cx epustola Ioannis 3. assequi licet, quem tanquam certiorem di probatiorem auctorem sequimur. sic enim ait i autem Petrus Princeps Apostolorum
adiutores sibi asciuit Linum & Cictum, non tamen pontificii potestate, aut soluendi & ligandi normam eis tradidit, sed Clemeti successori suo. Haec Ioannes Pontifex ante mille annos in epistola sua decretali ad Episcopos Germaniae & Galliae: licet Marianus Scotus hanc epistolam Leoni. a. Agathonis successori tribuat. Linus igitur, qui primus in ecclesia
Rom. ordinatus est, adiutor tantum Petri fuit in Rom. pontificatu administrando: quia aliquaydo necessc erasi ut ad alias regiones Petrus proficiscereturidi urbs sine episcopo esse non poterat. Hoc autem non a nobis inuentum,aut excogitatu est edita etiam S.Epiphanius in Panario suo lib. 1. tomo. a. haeresi 27. scripsit. mortuus vero est Linus vivente Petro, ut, praeter Clemete, Sophronius quoque hierosolymitanus in homilia de agone Petri & Pauli testatur. hoc etiam confirmat historia, quq fertur eo
se Damasi, quae usq; ad Capitone, & Rusum Coss. qui ut Calliod. ait,bid
nio martyriu Petri,& Pauli antecesserunt, sedisse dicit. ide ait Marianus Scotus. Clemens vero eleetiis:& ordinatus est Episcopus Rom. ab ipso Petro,cum iam passio eius instarct Vnde quia letus csi I ino, de post Linum Petri in eodem Pontificatu administrando adiutor fuerat, qua ratione Clemens successit Lino,eadem successit & Clcto. Lino vero successit, quia episcopatum Romanum , quem Linus, tanquam adiutor Petri,cum proprio Episcopo,ide cum ipso Petro Subernabat,idem Clemens tan-
guam proprius ac principalis Episcopus sui cepit. Simili ratione successit
leto: nihil enim differt,nisi quod Linus, vivente adhuc Petro,mortuus est, Cletus vero non .ex quo factum est, ut Clemctem alij secundum post Petrualij tertiti,alii quartum numerent: sintq; quod amodo omnia vera, si rationes succededi distinguantur: est enim Cicinens, scilicet secundus post Petrum,ut principalis: tertius,ut successior Lini: quartus,ut successor
tacti ; qui post mortem Lini fuit quoq; Petri adiutor,cui successit ut Prin
Cur non si mirum quod Eusebius nee epi.
Clem. neque libros eiusde de conss. Apust. viderit civ δει πι- tum m is urti, A Een ii Linus vivente
Clemεte, &Sophronio Hier. auctoribus 4
205쪽
Delectione vetusti exempta. ris epist. Igna
mentis nee Euaristus,neque taetus.
cipalis Clemens. Causa vero cur Eusebius, non Cletum, sed Anactetum
antece rem Clementis, & Euaristum praetermisso Anacleto succcsibre eiusdem Clementis secerit, haec fuit,quia enim annos 1 I .Lino post Petrutribuerat,& legerat Clementem annis 2 r.ecclesiae catholicet praesuisse,a que annos Cleli, qui suit adiutor Clementis annis Ia. ab annis Clementis principalis Episcopi ita distinxerit cum alioqui non essent distinguendi,ut quidem neque Marianus Scotus distinxit ut Cletum,quem ipse Anactetum Vocat, I 2. annis,Clementem vero 9. qui ai. cffciunt, praefuisse diceret; uno errore alium trahente,ut ratio annorum potificatus Clemetis conueniret, persuasit sibi s. annos, qui Anaclato successori tribuendi erant,Clementi tribuere. qui annis I a. sedit scilicet usque ad Vespasianus. ut eadem historia Damasi assirmat. Ita faetiam est, ut idem quoque M rianus Scotus mecum sentire videtur,ut Anactetum successorem Clemetis ignorans tolleret, & pro eo Euaristum substitueret: & ex Cleto An dictum antece rem eiusdem Clementis faceret,& Clementis vitam viaque ad Traianum produceret. Accessit ad hac errandi occasionem auctoritas Irenaei, qui ex Cleto quoque Anactetum fecit libro 3. contra haereses cap.3.& Euaristum Clementis successorem: quem libenter Eusebius secutus est. Non est autem idem error tametsi videatur, in epistola beati Ignatij ad Mariam Zamensein, quae nuper cu reliquis epistolis eius a Guillelmo Morelio Gallo Grece aedita est. Etsi enim in ea lcriptum est, Cl mentem Anacleto succenisse, siue hic error ex exemplari Graeco epistolarum Ignatij parum emendato fluxerit,sive Eusebium,& Irenaeum sequesita Moresius corrigendum esse putauerit, neutrum enim assimo, hoc solum admonere volui,in exemplari vetustissimo,& emendatissimo bibliothecet Mediceae Florcting no Α--.rω,sed Λ-- csse. quae lectio,id quod magnam fidem facere debet, cum taemente conuenit, qui in libro 7. de constitutionibus Apost.Sic ait in extremo cap.in persona Petri, Post mortem vero Lini Clemens est a me Petro secundus ordinatus. Quare quod beatus Ignatius in eadem epistola ad Mariam Zactensem scribit,cum es.ses Romae apud Papam Linum,cui nunc successit Clemens, omnino intestigendum est fuisse illam Romae apud Papam Linum ante mortem beati Petri,cum eo absente erat loco eius Papa Linus, ne urbs sine Papa esset. Si enim Romet tunc fuisset Petrus,nunquam sic Ignatius scripsisset,cum esses Romae apud Papa Linu, cum duo Papae adesse non possent. Lino itaq; Papae tunc Romano propter absentiam Petri,&postea ante Petrumo tuo successit post mortem Petri Clemens, cuius adiutor fuit taetus,ut Petri fuerat. Successor vero Clementis non Euaristus,ut illi duo veteres di-Xerunt, neq; Cletus, ut quidam nostro tempore scripsit,plus auctoritatis tribuens notationi consulum, quae vitio librariorum, immo vitio quoq; eorum,qui litteras in aes,aut lapidem incidunt,obnoxia est,quam voci vivae ecclesiasticae traditionis, quae hoc ordine ab ipsis usque Apostolorum temporibus Linum,Cletum, lementem ponit.1nacletus vero ipse in Opistola sua prima, & secunda antecessbrem suum vocat non Cletum, sed Clementem. Haec vox publicae,& antiquae traditionis maioris auctorit
tis est, quam omnes fasti consulum, de quibus sic scripsit in prologo 8. lis bri diligentissimus nostri temporis Chronographus Masstus Cameracensis. Nihil hodie incertius,qiuun per solos consules computare: quod par
206쪽
LIBER SECUNDUM Otim supprimantur ab historicis: partim diuerso loco,& ordine eolloce
tur . id autem pluribus exemplis historicorum docet: additque, confiteri etiam Titum Liuium nescire se, in multis annis qui sitissent, consules rcsse preterea consules bimestres, trimestres, & interdum paucarum horarum. Hieronymus vero,&si aliquando aliter sensit, in commentarijs tamen Esaiae cap. 3 2 .& libro r. contra Iovinianum Clementem scribit suis. se beati Petri successorem: Anactetum vero Clementi successisse, ut inmnitos alios nunc omittam, Augustinus quoque,cuius Luterani videri u Iunt studiosi, auctor est in epist. 3s .ad Generosum Cletum vero praetermisit,credo, quia sciebat adiutorem Clementis fuisse. Sed de his hactenus, quae quidem ignorare Magdeburgenses non est mirum,praesertim cu neque studio discendi, neque explicandi alijs veritatem, sed calumniandi potius,& mentiendi teneantur.
Responsio de formulis citationum quas obuciunt, Let ab antiquis, bre ab Aponolis, Mea sanctis Patribus accepimus, quasi longo p. postolas tempore illi pontisices scripse
rint:σquomodo centuriatores non intellexerint quos illi antiquos aeque quos Patres. neque quare Patres vocaveriar. cap. D.
R Eprehendunt,Pr terea Magdeb. illam citationis sermulam in epist Anacleti, Haec ab antiquis, ab Apostolis a S. Patribus accepimus Sie Apostoli statuerunt. JSed quis non rideat, vel potius n6 defleat horum nugas qui satis esse putant , si utcunque reprehendant: an vero recte intelligant,& an reprenenso redargui possit, non curant. Rescripsit ergo Anactetus ad Episcopos Italiae, de quibus eum consuluerant; idest, de ordinationibus Episcopo sum,& aliorum minorii sacerdotum, ac de accusatione eorum, tum etiade ordine iudicum ecclesiasticoru per pi ouincias, & Metropoles. Quia vero nihil de his nouit scribebat,sed quae ab Apostolis tradita erant, quin etiam diuisionem prouinciarum ad constituenda tribunalia causarum ecclesiasticarum ab antiquis acceperat,idcirco ut eorum,qui respondebat, auctoritatem magis commendaret,Haec, inquit,ab antiquis,haec ab Apostolis,haec a S. Patribus accepimus: vobisque, ut postulastis, rimanda, &futuris tenenda temporibus mittimus: & reliquis fratribus praedicanda , ac cunctis fidelibus tradenda mandamus. Ab antiquis dixit,propter diuisonem Prouinciarum, quam dixit multo ante Christi aductum tempore facta maxima ex parte, & postea ab Apostolis renovatam: a sanctis vero patribus,propter Apostolos:hi enim erat & Apostoli,& patres,qui Anacle tum , & Euaristum, & horum antecessores docuerunt. Vnde Anacte ius in priore epistola instructorem suum vocat beatum Petrum. Sed Magdeb.cum nullos habeant,nec agnoscant spirituales patres,ut qui in carne ambulent, & secundum carnem militent,suspicati sunt,sanctos patres no
potuisse ab Ana leto Pontifice nisi eos dici, post quos longissimo, ut isti
aiunt, tempore ille ipse seripsisset. cum tame pr sentes etiam soliti simus patres vocare.itaque nomen patrum Magdeburgenses ad longinquitate temporum superiorum retulerunt,no intelligentes quod Dauid Propheta de sanctis Apostolis praedixit, cum ait, pro Patribus tuis nati sunt tibi fili j: significabat enitit,ut Cyrillus Alexandrinus in comm.ES.ca.62.inte pretatur,filios Synagogae secundum carnem, qui erant Apostoli, futuros
Quam pueriliter Magd. n me patrum ad Ionginquitate temporum superiorum res redum elli pa
207쪽
eIIe patres eiusdem Synagoget origine minor si filiorum, vocatorum per fidem ad cognitionem Dei. Erant igitur sancti Apostoli, secundum spiritum patres corum omnium, quos docebant; inter quos se numerat Anactetus, cum dicit, haec, quae tradit, ab Apostolis, haec a sanctis Patribus se accepisse, id est, ab Apostolis, eis inque patribus. Respondeat nunc mihi Magdeburgeses, cum Apostolus Paulus scribit ad Corinthios Et si dece in milia si lagoSorum habeatis, tamen non multos Patres, si postea ijde Corinthii scripsissent de suis regulis, tempore etiam Pauli his verbis; has regulas ab Apostolis,lias a factis Patribus accepimus: an significasset, multo tempore post Apostolos se hoc scripsisse quis hoc putet, aut dicat, praeter Magdeburg. quorum est haec in eorum centurijs percontatio, Sed V quos sanctos patres vocet, cum Anactetus sit a Petro secundus p & sub- iungunt, idem de Euaristo dici potest, qui allegat, inquiunt, auctoritatu pati una Apostolorum,eorumque successorum, quasi longissimo tempo- ' re post Apostolos scripserit: cu tame aliquandiu , cu Apostolis vixerit. haec sunt Magdeburgensitum ridicula deliramenta.
Ressonsio ad M, quodsbi ciunt adprobandum falsas esse epistolas,quia non scribant de ro. tirus illorum temporum, depersecutiombηs, de doctrina, de oscio Episcopi, mira gregis, no refutent dogmata barericor nons ribant consolationes martyrum, O quomodo aperte mentiti sunt Magdeburgenses,subiectis exemplis demonstratur. cap , 1 a.
Bijciunt praeterea Magdeburg. quod non scribant auctores harum
epistolarum de rebus illorum temporum, de persecutionibus, de ,, e doctrina,de ossicio Episcopali,&cura gregis: non refutant dog- si mala hqretico mim: non consolationes martyrumscribunt. Jqua in falsa hcc sint, ex iis ipsis epistolis, quae in manibus lanx, perspici potest . tametsi no continuo sequebatur, ut fuse essent,quamuis nihil de ths, Iuae isti dicunt continerenti videamus tamen,an contineant ista,quae ded erant. attingam pauca;legat caetera, cui otium sit. In priore epissi. Ana- Deprehensio cleti an non pςrtinent ad consolationes Martyrii in persecutionibus illa, 'r: . i. t. statim pateti In CX epistola beati Pctri,partim e suo scribisesie cnim ait,9 'μ'' Tribulationes vestras aud uulnus statres tam pernos, quam per aliorum apocrisiariosi: super quibus valde dolemus, vobisque compatimur: & auxilium ferre, pro ut ipse largitus fuerit, qui pro uobis non solum tribulatus, sed etiam passus est, parati sumus. nolite mirari charissimi, quia persecutiones patimini, quasi nouum vobis aliquid continetat: sed communicantes Christi passionibus gaudete, ut in reuelatione gloriar cius gaudeatis exultates,& quae sequuntur. Deinde, si doctrinam requirunt,an illa nopertinerit ad doctrinam, quae de non accusandis episcopis nec eis detranendo scribit ξ& illata multa, quomodo Dei similitudine studio omniuvirtutum comparare Oporteat s item quae in tertia epistola de obediendo praepositis Pnaeterea an illa non spectant ad osticium Episcopala ct curas gis cum ait, Nihil est autem illo pastore miscrius, qui luporum laudi Dus gloriatur: quibus si placere volucrit,atque ab his amari delegerit, Orit hinc ovibus magna pernicies; & qus sequuntur eodem pertinentia, Vt cuiuis licet perspicere: ne in ijs que omnibus patent, & ab omnibus legi possunt,tempus frustra consumam. Reuertitur postea Anactetus ad mamtyrum bortationes,& consolationes. Et quid aliud,inquit,sii Christus pan
208쪽
sus est pro nobis,nobis relinquens exemplum,ut sequamur vestigia eius:& sit Apostoli passi sunt sequentes eius exemplum,& reliqui Patres,nisi ut sequamur tam doctrinam eorum,quam & exemplum,& patiamur aduersa pro Christo & cum patribus fratribus crucem portemus rursus de officio Episcopi & cura gregis an non scribit sanctus Euaristus cum ait epist. a. Episcopum vero oportet opportune, importune ac sine intermissione ecclesiam suam docere,eamque prudenter re Eere,& amare,Vt a vitiis se abstineat: & reliqua deinceps, quae potest quisque legere, & per se in manifesto comento Magdeburgcses Centuriatores deprchedere.Iam quod dicunt,non resutari dogmata hqreticoru in his epistolis, quod sit argumentum non esse,quoxu seruntur, an non resutat Euaristus,& quidem cruditiissime eoru do 3ma haereticorum,qui aiebant de solo patre dictum esse in epist. ad timois priore, quia ipse lotus habet immortalitatem,&lucem habitat inaccestibilem & Alexander Pont. ep. i. dogma hqrcticorum aut trinitatem, aut unitaxem negantium, qui vel iam erant,vel estepo erant, an non eruditissime & vehementisi. resutat, cum . ap. locis, &lius scripturae sanctae,recitaris, illud urget percontando, si trinitas nocst quare hoc scriptum est &, si unitas no est, quare illud est igitur commentum,quod Magde,dicunt,nihil horti esse in his epistolis: aut si quid cst, non congruere controuersijs huius saeculi. quaestio enim illa, inquia unt, an silius sit minor patre, an filius habeat immortalitatem, Arij tempo fire agitata est, non hoc saeculo. hoc quoque sapientes isti,& magni lectores ignorarunt,non fuisse Misi erroris sui auctorem, & inuentore, immo conua nec Origenem, nec ma istrum eius Clemctem Alexandrinum,qui male vino etiam de filij Dei consubstatialitate aliquando senserunt; sed hos ex phi ne,, & ante ealosophis potius peruersu dogma traxisse, quos scite Tertuli. Patriarcnas 2ς - Ai - .haereticorum vocavit, & in primis ex Platone, que ex libris sacris veteris ebrisub suis , testamenti ante 7o Interpretes Graece,Vt Eusebius Caesar. astirmat, tran- litate n-uaslatis,trinitatem non perfectedidicisse, tum ex epis. eius ad Erastum,&Coriscum, tum ex Timato peripici potest . quod idem quoque Clemens Alex. in s. lib. Stromatum obscruauit,&Iustinus martyr in Apologia. potuerunt elati ante Arium scribere contra Patriarchas bet reticorum de dogmate cosubstantialitatis patris & sili4 tum hi pontifces, tum alij dein his. labes ceps consecutavri Sixtiri pistia.&Iginusiain Soter, uterque epist. I. item a stoli ei deae Marcellinus epist. r. Felix. epis L .Sixtus. a. epist. I. Sicut Eutychianus,&Gaius Pont. lc idem v lixa sin epist. ad Maximum epi quae in Eph. Syn 'r' ' do recitata esti ante Nestorium,&Eutychem haereticos de dogmate fi- . dei incarnationis in epistolis suis scripserunt. immo hoc ipsum sanctus
Athanasius a firmat: sic enim in epistola ad Episcopos Atticet scripsit, Si quidem Prisci Episcopi ab hinc annis prope centum trigintadum qui Rome tum qui in nostra ciuitate pontificatum gesserunt, accusauerunt eos , . . qui filium creaturam dicerent, aut qui negarent cum consubstantiale patri. quomodo ergo dicere audet Centuriatores, qu stio lisc, an filius sit minor patre,tempore Arij agitata est,si centum triginta prope annis ante
tempora Athanalij,&Arh,erant iam,qui id dicerent, qui ab Episcopis Romanis,& Alexandrinis accusabantur Sed qu rent isti fortasse,cur de multo antiquioribus pontificibus apostolicis non meminit idem Athanasius sed de illis tantum, qui prope centum triginta annis ante statem eius de
209쪽
181 PRO EPIs T. PONT. ea quaestione scripsissent quasi necesse sit, ut omnium potisicum superio
rum epistolae ad manus eius visissent,si posteriorum venerunt: quod perinde esset,ut si quis putaret,necesse esse, nos Menandrum comicum legisse, quia Terentium legimus: aut Ennium poeta, quia Virgilium.extat ergo adhuc epistola Sixti et .Episcopi Rom. qui itatem Athanasij annis prope c. 2o .antecessit,in qua contra id, quod iam hic tot ante Arium annis, ut Ath. testatur,haeretici de generatione filij ex tempore tradebant, scriptum est,non ex tempore,neque post tempora filium Dei natum, sed ante omnia,inquit,tempora de paterno utero inenarrabiliter generatum . hoc autem aperte significat, ex substantia patris genitum esse, ac proin de consubstantialem,quod significat homousion. extat item Eusebi j Alexandrini,quem Antherus poni. scribit in epi. sua transsatum suisse ex parua ciuitate Alexandriam, sermo in ascensionem Domini inter alios i8.ciusdem auctoris, quos nuper in libro vetustissimo bibliothec Cryptet Ferratet reperi, in quo usus est verbo homousis quod S. Athanasius in eadem epist.ad Episcopos Africanos ait, non fuisse in Synodo Nicena inuetum,sed prius suisse etiam ab Episcopis Alexandris usurpatum ad asseredam contra ii reticos consubstantialitate filij Dei,Sic ergo ait EusAlex.
Rethosio ade oua dicunt altera esse ab bistorica veritureiae primu ad icqvodaberitur de morte Iacobi ante mortem Petri: ct quomodo clemens epistola transi quinu inpe i sonam mortui, O qua causit, σνtibias huiusmodi transfigurationis persanar, qu . modo sit usitatam scriptμris sanctis, O magnis e cytiquis auctori usui quo modo inducere Apostolo fiam mortuos laq9etifes in hibris de constitutionibui Apostolarum, quos clemetu in persona eorum stri Psimilesiqviseribere ad mortuum: CP quomodo utrunque ad imitationem persollae pertineat, ct exemplo antiquo scribendi ad mortuum: item tuomodo clemens Iacoby λcauerit Episcopam vi porum,o rege
SEd transeamus iam ad alia fortasse dissicilior quae isti obi iunt, quae
minus mirandum sit,non intellexisse cos : etsi eo minus reprehendere debuerunt. verum faciunt more suo destin rcticorum blaspheman- D tiu, quae ignorat,vi est in epistola Petri. a veritate,inquiunt, historica alieis na scribunt,ut Clem. epistola prima, quod Petrus sit primitiae electionis is Domini, cui soli primu pater filium reuelauit,cu Andreas prius ad Chriis stum venerit: & postea Petrum adducit. Item quod Petrus Clementi ma,, dari ut ad Iacobum scriberet, cum non potuerit ignorare ante 8.annosis illu suisse mortuum, cum frequenter ab urbe Hierololymam, & inde R
Hactenus Magdeburgenses. Respondebo prius ad hoc; deinde reuertar ad primum. Non ignoro,quam varie ab scriptoribus ad hoc quod de epistola Clementis ad Iacobum iam mortuum scripta a Magdeb.nunc obi j-citur, & ab studiosis adhuc quaeritur, hactenus responsum sit. Non opus est,quae illi responderunt,repetere,aut refellere: quia, &si facile esset, nocontinuo sequitur,ut meum sit verum,si illa non sunt. praesertim cum ma
gis illi laudandi sint,quam reprehendendi ; qui quod potuerunt, liberali
210쪽
MBER SECUNDUS. 18ster in commune contulerunt. Quare masis in cofirmandis nostris quani in alienis contutandis versandum mihi erit,ita ut non ex coniecturis, sed ex propria ratione auctoris in scribedo, totius quistionis explicationem afferam. Ac primu ta certe est,ut isti dicunt, non potuisse ignorare P trum fuisse iam ante annos 8. mortuum Iacob si. Immo cuin hoc nos post mille quadringentos amplius annos non ignoremus, sed potius ita eine, ex historijs cognouerimus, cui fiat verisimile,ignorasse hoc epistolae huius auctorem quem quidem veterem saltem fume, non credo eodemctae Magdeb, processiste, ut negent, cum tot, ac tam veteres auctor S, Ut
Ioco suo docebimus,eam citent.Quod si hoc sciebat auctor epistoloquisquis ille sit,ut sic interim loquamur, quorsum nomine Clementis ad Iacobum fratrem Domini grauissimam & sanctissimam epistolam, omnis doctrinae ac pietatis plena scribere voluisset ξ quo consilio,aut ratione usus, hoc secisset Etenim si grauissimi ac sanctissimi Pontificis Clem.auctoritate & nomine doctrinam,oua in ea epistola tradit, commendare volebat, non debebat tam aperta discrepantia temporum,& historiae repugnantia fidem epistolae derogare. quid igitur illum coegit co imprudentiae dei hi Quare,si longe incredibilius est,& magis a verisimilitudine,ac probabilitate alienum, ut ullus alius, quam Clemens hanc epistolam scripserit, profecto ratio ipsa cogit,tot prisertim ac tantis testimonijs veterum confirmata,confiteri,Clementis este,cuius esse fertur; ex quo in manibus hominum ferri coepit,& a catholicis legi,& inter decretales epistolas poni, atque in causis, & iudicijs ecclesiasticis produci & recitari. Neque enim ignorabat beatus Petrus, cum ad mortuum iussit scribere, neq; Clemens, cum iussu eius scribebat,quin statim, ut lectores viderent, ad eum, quem omnes scirent ante beatum Petrum esse mortuum, epistolam scribi, causam diligenter Metsituri essent;& quaesitam repertur i. Immo hoc suit beato Petro propositum: imitatusque in eo est sacram scripturam, in scriptura enim,ut Origenes in q. lib.περὶ notauit,& eam obseruationem ut
eruditam Gregorius Nazianzenus, & Basilius in eum librum contulerat cum alijs eius obseruationibus pulchris,& ingeniosis,quem Philocaliam nominarunt.In scriptura, inquam,sancta voluit Deus, inquit Orisenes,ut essent quaedam offendicula, & Au is in lege,& in historia: ne si ipsius Ieris utilitas μοὐ,ides ex ipsa lege appareret, & ipsa historiae consequentia, ac facilitas ια'όθεν item appareret, continuo crederemus, nihil ibi aliud,praeter id, quod in promptu erat, intelligi posse; aut debere. Et paulo post, quando scriptura, inquit, reperit secundum historiam, quae ponsent ad mystica accommodari, via est illis,abscondens multitudini altio
ab ullo fingi potuisset immo ratio ipsa eoru consteri Cle mentis esse. Quomodo P trus imitatus se seripturam eum iussit Cleia menti scribere
De obseruatione Origeni, in seriptiiris ex
Philoralia eius: aliquando quod neque heri ouidem poterat,sci Iicet si secundum litteram tantum accipiantur: interdum quod poterat quidem, sed non erat factum.Similis, inquit, ratio intellisenda est in lege ut in historia: aliquando enim ratio utilis apparet: interdum quae impossibilia sunt,sanciuntur propter curiosiores, & studiosiores; ut clantes le ad studium inquirendi iure putet, sensum in his dignum oportere qu rere. Deinde subiungit,similiter factu est in euagelsis, & Apostolis.nec enim,
inquit, quae texuntur, omnia totam historiam habent κος το μανικὸν