장음표시 사용
231쪽
De aduem beati Petri Roma, di de discessu.
epist. s. ait se Hierosolymis vidisse una cu Iacobo iusto,& alijs quod discipuli omnia comunia haberent: Nam Nicephorus, inquiunt,lib. 2. c.3 . de alij testantur, Clementem a Petro sub Nerone tandem conuersum esse. JHic quoque Magdeburgenses magis studium fingedi, quam in intelligendo diligentiam ostenderui. Ergo quia testimonio Nicephori, probare isti
nituntur, no potuisse Clemetem videre Hierosolymis una cum Iacobo discipulos omnia habere communia, nos rursus testimonio ciusdem probemus potuisse. scribit .n. idem Nicephorus lib. 2.cap. 27. principio imperi jNeronis eiectum ex urbe Petru . est autem reueruis tunc Hierosolymam& ad orientales ciuitates, ut narrat idem auctor eodem libro a. cap. IS. a Magdebur gensibus citato: quo tunc reuersiis,Clemcntem,ut Nicephorus scribit,ad se pertraxit.cum autem extremo anno Neronis,id est, I . interfectus sit beatns Petrus Romae potuit Clemens tot annorum interuallo videre Hierosolymis,una cum Iacobo, qui usq; ad 8. annum Neronis,ut Eusebius testatur, vixit, habere discipulos omnia communia. sed recitemus testimonium Nicephori testis Magdeburgesium. qui .n. libro 2.cap. 27.dixerat,ut iterum repetam, principio Neronis eiectum ex urbe Petru, idem Paulo post. cap .3 . post descripta mortem Petri, continuans superiorem narratione,& prosequens,ut fieri a scriptoribus solet praetermista, subiungit,is porro una cum Simone,tanquam prodigior uelli istosia Ne one Roma pulsus, Hierosolyma rursu,& Oriciales ciuitates petiit. & Paulo post, ciuitates visebat,Simonis semina ubiq; radicitus euellens. Deinde etiamfamstu Clemente ad se pertraxit,& quq sequuntur. Hactenus Nicephorus. Quis ergo non videt,si Petrus bis, Nerone Imperatore,Roma venit,ut hic auctor Nicephorus sensit, de discessu Petri post priorem aduentum narrare eum hic siquidem in secundo aduentu Romam, anno ut diximus, I Neronis interfectus est. a Petro igitur in Iudaeam reuerso principio imperi j Neronis,conuersus cst Clemens in Iudet non a Petro Romam post tot annos reuerso, id est, ad extremum Imperi; eiusdem, quando martyrium passias est. responsum est istis secundum historiam Nicephori, quam nobis obiecerunt, & cos testimonio sui testis redarguimus, & vero consonare, quod negabant,couincimus. respondeamus rursus aliam historia sequentes & quidem veriorem,& quae grauiores,& antiquiores auctores habet. Scribit. n. Hieronymus in ecclesiasticis scriptoribus venisse beatum Petrii Romam anno a. Claudij ad expugnandum Simonem Magum,qui fuit annus undecimus post Christi mortem, ubi moratus est annis hoc ipsu de
aduentu eius Roma anno Claudi j. a. ut alios nunc tacea, testatur etia Eusebius in chronicis,& Cassiod. senator in iudicibus, siue descriptionibus eo sulum, notatis anni illius secudi cossilibus Secundo & Vetusto. quarto autem anno aductus sui,qui suit annus 6. Claudii & rs. ab ascensu Diti in coelum,coactus fuit recedere Roma cum c teris Christianis propter edictum Claudij, quo omnes Iudaei ex urbe ciecti sunt.Comprehensos. n.esse codcedicto Claristianos non cadit in dubitationem, cu legamus in actis Apost. c. I 8. recessisse ex Italia Aquila,&Priscillam uxore, eo quod praecipisset inquit Lucas Claudius discedere omnes Iudaeos Roma. Causam vero significauit Tranquillus in Claudio,cum ait cap. de quibusda ciuilibus gestis,& ordinationibus eius, Iudsos, impulsore Christo,assidue tumultuantes Roma expulit, scilicet excitabant Iudaei tumultus in christianos proli pler
232쪽
LIBER SECUNDUS pter praedicatione,& scitistu praedicationis Petri & inuidia, qua in Christu& chr istianos incesi erant. qua causam Claud ius Christianos quoq; , siue quasi tumultus co sortes,ac participes,siiue ut Paulus Orosius in 7. libro historiaru ait,quasi cognatae religionis homines una cu Iudaeis expelli iussit.Quia vero,postqua beatus Petrus expulsus fuit Roma,vsq; ad mortem Claudii anni octo nuxerui, potuit id si partes Syrie. &Iud ae peragrare, &Hierosodyma frequeter ascendere, & una licin alcedere cu eo post couersione suam Clem es Rom.&videre discipulos & Iacobu fratrem Dui habere omnia comunia. cu his teporibus primi aductus Petri Romam,& reuersionis eius in Iudaea, & secudi reditus Roma, ut hoc quoq; observetur,no discrepat immo mirifice conuenit,& quod de aetate virginis varie a veterib. traditu est: & quod Dionysius Areop. scribit, inter uisse Petru cu reliquis Apostolis funeri,& exequijs eius. etenim si, ut Hippolytus Thebanus ait,ut Epiphanius prebyter costant. testatur,annos 9.vixit,totidem fluXe pinione ..runt abortu eius usq; ad annum ri. post ascensium domini in coelos, quo anno Petrus post funus & exequias virginis, relicta Iudaea, Romam venit anno 2.Claudi j. sic.n.anni ab Epiphanio numerantur, tertio anno,inquit, oblata est in templo,in quo annis ti .& sex mensibus fuit dis ex item mensibus in domo Ioseph. I . anno peperit.annis vixit cum filio. qui sunt omnes 48. post ascensum domini vixit annis 9. auctore,ut dixi,Hippolyto Thebano, qui sunt omnes sy. Sin vero aetatem 63. annorum, ut vulgo serunt,egit virgo,totidem numerantur secundum hanc descreptionem oblationis in templo & partus,& habitationis cu filio,ab ortu cius usq; ad I s. annum post alc um christi,qui fuit annus sextus Claudi j,cum Petrus eiectus Roma & in Iud am reuersus,funeri virginis,quae illo ipso anno mo tua est, intersuit. 'si aetas virginis usq; ad 72. annos Scessit, ut hic auctor Epiphanius presbyter memori prodidit in vita Virginis,quam diligetesi& erudite coscriptit, id quod probabilius ei videtur,auctore etia Andrea Cretensi patriarcha Hierosolymitano,qui ad summam aetatem ait venisse virginem,at summa aetas,inquit Epiph. non est aetas 39.annoru,si inquam aetas virginis usq; ad 72.annos progressa est, totidem anni lapsi sunt usque ad reditu Petri initio imperi j Neronis, qui fuit annus nonus post primum recessum eius Roma, tuo anno Obijt virgo; post cuius obitu, & exequias, Romam initio,ut dixi imperi j Neronis Romam redijt.Recte etiam conuenit cum hac ratione temporum quod Paulus in epistola ad Galatas ait,ancendisse se Hierosolymam,scilicet post annos i 7. a couersione sua,qui fuit annus 18. post ascensionem domini. Hoc etiam tempore cocilium illud Hierosolymitanum Petrus cum reliquis Apostolis,& Iacobo fiatre domini super cessatione legalium habuit. Denique,ut magis adhuc constet,venisse beatu Petru Romam primum ante Imperium Neronis anno scilicet
secundo Claudij ad praedicandu euangelium Christi, & cathedra ibi episcopalem tenenda, quam tum priscns, tum absens, ut necessitas tulit,semiser usq; ad extremu annum Neronis, idest per a s. annos tenuit, ist. Paui ad Romanos testatur . diu enim ante qu a Paulus Romam primum veniret, venit autem primum a Festo praeside missius vinctus,anno et . Neronis,
Marcellino,&Auiola consulibus, ut Cassiodorus testatur scripserat ad Romanos, gratulatusque eis sucrat de fide, quam scilicet per praedicationem ςuangelij receperant, quod prius eis beatu Petrus praedicauerat, ut
233쪽
Ioco epistolae notarunt; at praedicare Euangelium non potuit Petrus Romae, nisi ante edictum Claudij: praedicauit icilicet ab anno a. usque ad 6. Claudi 1,ac cum tanto quidem fructu,& tanta,ut par est credere, Iudaeoru conuersione,ut dolore,& inuidia commoti tumultus suscitarent,qui edicto Claudi j occasionem praebuerunt. Tunc igitur coactus Petrus , ut ante diximus,Roma recedere, in Iud am reuersus est: ac tunc Clementem conuertit.Conuicimus ergo tum testimonio historiae Nicephori, quam nobis Magdeburgenses obiecerunt,tum testimonio verioris historiae antiquiorum auctoru potuisse Clementem a Beato Petro couersum, videre Hierosolymis discipulos cu Iacobo iusto, quod haberet omnia comunia, quod Magdeburgenses negabant vero consonare. Sed probemus rursum hoc ipsum, aliam historiam adhuc antiquiorem altius repetentes, quaecum illade aduentu beati Petri Romam anno secundo Claudij ad expugnadum, ut Hieronymus testatu Simonem Magum, magnopere congruit. Scribit enim idem Clemens Romanus libro primo historiarum, Sic enim vocat Beda in libro de temporibus c. 3. quas de beati Petri actis,& disputationibus cu Simone scripsit,quas Rufinus in Latinum conuertit,ut Genadius quoq; auctor est,& 'uibus idem Rufinus in apologia sua ad Macarium testimonium tribuit Clemetis Romani esse. Item s. Epiphanius in Panario scribens contra heresim Ebionitarum scribit, inquam, Clemens, venisse Romam Barnabam, Imperatore Tiberio, cum iam sermo creber esset de Christi,& discipulorum eius in Iudaea praedicatione ac miraculi satinc fortasse, cu Pilatus, credo ob multitudinem iam christianorum, ad Tiberium de dogmate eorum retulit anno Imperij eius 23. id est, post passionem Domini,& Tiberius accusatoribus christianorum cominatus est,ut Euse bius in chronicis testatur.is igitur Barnabas, qui,ut idem Clemus narrat,
primus Ronat Christi fide praedicauit, quod sanctus quoq; Dorotheus in
Synopsi testatur,& Alexander monachus scriptor vitae eius, & alij multi tametsi a csteris praedicatio eius,tanquam sermo rudis irrideretur quae fuit causa,vt paucis diebus in urbe comoratus, omni spe profici edi amisso recederet, ita ut perinde fuisset quasi non praedicasset Clemctem tamen comouit,& desiderio fidei ac doctrinae Ciaristianae incendit, ita ut paucis diebus ad res suas coponcndas sumptis,breui post discessum eius,ut ei de ζromiserat, in Iudaeam nauigauerit; qui cum Caesaream appulisset Barn am reperit, a quo est ad Petrum ductus,& ab eo ad fidem couersius,& eius comes peregrinationis illius, & disputationum cum Simone, quas ctia perscriptit,auditor.Congruit igitur cum eo, quod Hieronymus test tur,venisse Petrum Romam anno Claudi j a. ad expugnandum Simonem Magum;iam. n.cum eo in Iudaea disputando, & pr dicando pugnarat, &tandem Romae expugnauit: & cum eo, quod Irengus lib. i. contra haereses cap. 19. scribit, a Claudio honoratum fuisse statua propter magia, quod ipsum testatur quoq; Iustinus martyr in apologia ad Antoninum. Potuit ergo Clemens, dum liqc in Iudaea agebantur, videre cum Iacobo iusto Hierosolymis discipulos, cum omnia communia haberent: praeser tim cum beatus Petrus Hierosolymam ad diem paschς ascendere boleret.
immo in ipso libro primo historiarum scribit idem Clemens, exacta hebdomada annorum post passionem Domini, ascedisse duodecim Apost Ios
234쪽
LIBER sECUNDUS 2 opis Hiersolymam,quo in loco, ut hoc obiter obseriretur, Iacobum Apostolum fratrem Ioannis tertio anno post passonem Domini occisum viventem facit, & inter Iz. numerat μμντυκωρ more dialogi; in quo de ijs, quae alioqui grauissima, & verissima sunt, ac diuina, per personas induitas distincte,& grate disputari,& doceri solet.Quod genus scribendi ex Platone,ut Athenis eruditus, didicit,ut suo loco prius admonuimus. Satis ergo ad hunc Iocum epistolae s. Clementis, in quo nobis Magdeburgenses historiam Nicephori obi j ciebant,responsum sit.Illud vero miror, cur non obiecerunt, quod in eadem epistola est, quod magis a ratione temporum, &historiae discrepare videri poterat, ii isti tam acute cerne rent , quam se putant cernere: quod ideo dissimulare nolui, ne quid eis reliquum faciam, quod aliquando amplius calumniari queant. Ait ergo Clemens, Ananias autem Vir Austerus,& Sapphira uxor eius, qui mentiti sunt Apostolis de pretio agrorum suorum, quos vendiderant, nobisti sentibus in conspectu omnium circunstantium 1 conspectit Aposto Orum propter peccatum eorum, & mendacium, quod fecerunt, mortui delati sunt, & quae sequuntur. Cum secundu seriem historiae,& ordinem actorum, quem Lucas seruasse creditur,beatus Clemens adesse tunc Hierosolymis non potuerit, qui nondum Iudaeam vidisset, neque fortasse cogitas let,quod nemo est, qui non sciat; quis erit tam parum consideratus, qui non aduertat, secutum esse consuetudinem nostram, cum sic locutus est nos enim cum habemus aliquos nobiscum, qui aliquid, quod testatum esse volumus, viderit, & nos etiam vidisse dicere solemus: ita ut ill rum,qui viderin oculos nostros esse,& existimemus, & dicamus. Vnde Lucas euan Selista sic, ait, scripturum historiam euangelij, sicut tradid Dint,qui ab initio ipsi viderunt, & ministri fuerunt; ut intelligeremus,perinde esse, quod ad auctoritate facit, ut si ipse vidi siet.Erant igitur adhuc, ut probabile est, Romae, cum hanc epistolam Clemens scripsit, aliqui ex illis discipulis Domini, quos Paulus, cum ad Romanos scripsit, salutari iussit: fuerunt enim ex numero 7 2. vi ex descriptione Hippolyti martyris,& S. Dorothei Episcopi Tyri perspici potest, Epenetus, Andronicus, Ampliatu Urbanus, stachys,Appelle Probius, Aristobulus,Hermes, &alij, qui ibi nominati sunt, neomne emimetem, qui fuerunt ex illis centum viginti, qui erant in die pentecostes pariter in eodem loco. Istis igitur, qui morti Ananiae, & Sapphirae interfuerit, se annumerat: immo ipsi beato Pctro, & reliquis Apostolis, qui praesentes fuerunt, ex quibus hoc ipsum Clemens audiuit, & quorum comes fuit,& discipulus. Idcirco co- suetudine sermonis nostri dixit, nobis piissentibus,quasi ex persona sua,& eorum omnium, quos secum Pontifex Romae habebat, ad Hierosolymitanos scriberet, licut Paulus epistolam scripsit ad Galatas ex persona sua,& omnium fratrum, qui cum eo erant Romae,unde illam scripsit.
Res onsio ad ea, quae obhelantur de oleo saero, est de ustica unctione eorum, qui baptia antur , O qui auctores Iustino , quem Magdeburgensera requiebant, antiquores cibis meminerint, oede transubstantiatione, quam in Iutiino falsa interpretatione erudunt - centuriatores conrea rationem omnis philosopbia diuina, humana. q. ἶ7.
235쪽
De argumentatione Magd. nomeminit de his ritibiit Iusti
nus ergo Pontisces non acceperant eos
ab Apostolis Quam erasse, di salse eludat
Nagd.ouae Iustinus de vera mutatione panis in eorpus
in de substatia panis in sanctahueharissa
C' Ed tempus est, ut respondeamus ad alia crimina, qui in locum alium o cogesserunt, Quod in his epis. Multi, inquiunt,tradutur ritus de oleo consecrato,de ungendis baptizatis, de confirmadis, de Miss celebratione, ne fiat alio loco. Deinde subiungunt, Sed non accepisse hos ritus Apostolos a Christo, testem esse Iustinum, quia non meminit in apol gia sec unda. JQuia sic legebant Magdeb. in epist. 3 Clem. de baptiZandis oleo primus acro ungendis, & de celebrando in locis sacris, haec Apostoli a Domino
acceperunt,& nobis tradiderunt:haec nos docemus:& rursus de confirma
dis bapti ratis, ut a beato Petro acceperunt: & caeteri sancti Apostoli praecipiente Domino docucrunt: cogitarsit,necesse osse, si hos ipsi ritus tenere nollent, aut nefandos sibi esse Apostolos,aut has epist. Maluerunt ne gare epistolas ut serpens callidior cuctis an imantibus teres eis persuasit. Sed videamus qua belle, qui eos decepit,instruxit.Sed non accepisse,inquiunt, hos ritus Apostolos a Christo,testem tae Iustinu,qui non meminit in a. apologia. ergo si Iustinus meminisset,actum erat de dogmate Luteri. iam eius discipuli Magdeb. Apostolicos ritus unctionis sacrae, confirmationis,ac consecrationis ecclesiarum nobiscum tenerent.Credimus hoc;n non immo maxime,si tamen reliqua teneat,de quibus in illa ipsa apologia idem Iustinus, sicut Apostoli tradiderunt, meminit, ut de vera mutatione panis in corpus Christi verum . sic enim ait,no ut communem nem, neque communem potum haec sumimus: sed quomodo per ve um Dei incarnatus Iesus Christus Saluator noster carnem & sanguinem pro salute nostra habuit, sic & alimentum per precationem verboru eius consecratu,ex quo, mutatione facta, sangius & carnes nostri nutriuntur, illius incarnati Iesu carnem &sanguine esse didicimus. deinde subiuncit Iustinus, nam Apostoli inscripturis suis, quae vocantur euangelia, sic sibi mandasse Iesum tradidersit. At vero si hoc no tenet, quis credat reliquos ritus sacros,si de eis Iustinus meminisset,sitisse probaturos)sed videamus obiter, quam acuta interpretatione ex intima philosophia deprompta testimonium Iustini de vera mutatione mystica panis in corpus Christi,quetiam trito vocabulo transubstantiatio dicitur, cludant in eadem secunda centuria,& eodem capite 7. ubi has epistolas, quas defendimus, negant. ignotum etiam,inquiunt,fuit ecclesiae huius saeculi commentu, de trasub stantiatione.&si enim dicit Iustinus, quae mutata nutrit nostras carnes, &sanguinem, tamen eo solum respicit, atque id agit, ut hunc panem, & calicem, quibus accedit hoc verbum Christi, ab alijs usitatis cibis, & poculis,quibus corpora nutriuntur discernat. Sic isti interpretati sunt verbum mutationis, quo Iustinus philosophus usus est. Sed quaeram a Peripateticis Magdeburgensibus, est ne hςc mutatio, secundum quantitatem,an secundum locum,an secundum qu litatcὸ non enim sunt plures,quae mancte subiecto fiant mutationes,an nihil horum nihil horum respondebunt ne se omnis philosophis,& diuinae & humane prorsus ignaros ostendant. est igitur mutatio secundum subiectum ac substatiam. quaero rursus, naturalis ne est haec mutatio,an supra naturamΘsupra naturam dicent. Si igitur supra naturam est, qui fieri potest, ut remaneat materia, quae in mutatione secundum subiectum, maxime,& proprie est secundum naturam susce
ptiua generationis & corruptionis: vi princeps philosophorum in prioreo libro
236쪽
tio supra naturam, & diuina: quae a Graecis eisdemque antiquis Patribus dicta est Aeroris stir a latiniS Patribus transmutatio,aut trasubstantiatio.Sed de transubstatiatione scripsit nuper valde acute, erudite, ac pie Nicolaus Sanderus Anglus, cuius librum cu magna voluptate atque admiratione ingeni j & pietatis eius dudu legi ab amico eius optiamo mihi dono oblatum. Sed age reuersi, de digressi sumus; videamus, de illis ritibus qui nam auctores Iustino antiquiores meminerint. meminit enim Clemens Apostolorum discipulus non in ea epis. quam isti norant, sed in libris de Apostolicis constitutionibus: quos non credo Magdeburgenses negare audebunt,ne tam multis,& tam antiquis eisdemque gauissimis auctoribus tum G cis tum Latinis repugnare videantur. quiorum auctoritate,ac doctrina in libris suis usi sunt,multa ab illis mutuati,quae sunt in ijs ipsis libris 1 me Graece editis in prologo notata,& obseruata, & si non omnia.illinc petat,qui volet: satis sit nunc auctorum nomina recensere,si sorte nube testiu revereantur, Dionisij Areopagitae,Ign
th, Polycarpi, Nicenae Synodi, Athanasij,Euthalij,Proesi constantinopoIitani, Cirylli Hierosolymitani, Petri Alexandrini, Basilid,Gregorij Nyssent, Epiphanii, Sophron ij Hierosolymitani, Hieronymi, Cyrilli Alexadrini, Damascent, Anastalij Antiocheni,secundae Synodi Nicent & octauae constantinopolitans, & aliorum quos praetereo. De unctione ergo eorum, qui baptizantur meminit Clemens lib. 3. cap. rs. Diaconus inquit, unget primum eorum, qui baptizantur frontem oleo sancto: caput vero unget Episcopus, ut olim saccrdotes,& Re cs prius ungebantur: non quidem quod is, qui baptizantur, eligantur ad sacerdotium: sed eliguntur,
.r OQui patres antisiuius sint auctoritate,&doctrina libroruClementia de conii. aposLConstitutio ais post. de ungendis oleo in baptismo
inquit, ut a Christo Christiani resale sacerdotium, gens sancta, ecclesia Dei, columna & firmamentum sponsi, super quos inuocatum est nomen nouum.&cap. r7. Oleum,inquit, est pro lpiritu sancto. unde Aug. lib. is. de trinitate, quonia inquisiunxit eum Deus spiritu S. non utique oleo visibili, sed dono gratiae,quod visibili significatur ungueto,quo baptizatos ungit ecclesia, & lib. 7. idem Clemens de benedictione olei sacrae unctionis,Benedicitur, inquit,hoc ab Episcopo in remissionem peccatorum ac praeparatione baptitimi. hic enim inuocat ingenitum Deum patrem Iesu Christi, omnis naturet corpore ,& spiritualis Regem; ut sanctificet oleum in nomine Domini Iesu:tribuatq; ei gratiam spiritualem,& vim efficientem remissionem peccatorum, ac praeparationem confessionis baptismirut is qui ungitur, remissa omni impietate dignus baptismo secundum unigeniti pr ceptu elliciatur. haec est Apostolica traditio de oleo consecratomysticae unctionis eorum,qui baptizantur, a Clemente Rom.Apostolorudiscipulo litteris mandata: quam usque in hodiernu diem cunctus Ories,& Occidens summa religione tenet,ac seruat.Ite Dionysius Areopagitain ecclesiastica Hierarchia in cap. de baptisimo non solum de oleo sancto unctionis meminit, & quomodo fiat unctio, sed quid etiam mystice lignificet, ita diuine interpretatur, ut sicut idem de mysterio baptismi ait, ta-
Consiluesti Apost de bene ἡictione olei sacrae
metsi nihil diuinius haberet haec Symbolica unctio a sanctis Apostolis, ut a Domino acceperunt,tradit tamen esset sancta.quod sicut illa ablutio significat in nigmate vitam repurgari,omnesque sorde eius elui, sic oleum unctionis,cum qui baptizatur,significat, inquit,ad cer
unctionis olei eunctus Orie ut Occido teneat.
Theoria diuiana mystice unctionis olei ex Dionyso Meo pag.
237쪽
unctione olei. Qua bene e haereat eum sola fide, qua Luterani in iussis eatione sua prostentur, nia habere eos mysti
Nihil refert e iusdem mysteis xii plures esse
tamen ac sacrum pu illatum vocari sub Christo agonotheta, qui ut Deus certamen instituit: ut sapiens leges certandi dedit: vi bonus praemium tiroposuit victoribus. eandem rationem mysticam secutus Ambrosius in ib. r. de Sacramentis cap. 2.Venimus, inquit,ad fontem: unctus es quasi athleta Christi, quasi luctamen huius caeculi luctaturus professus es luctaminis tui certamina. Sed cum Magdeburgenses, & caeteri Luteranorum mavistri non vocent ad luctam, & certamen, in quo, ut beatus Petrus ait, probatio fidei multo preciosior inueniatur auro,quod per ignem probatur, sed ad fidem nudam, & solam, visum est illis, & ei qui illos decepit, non opus esse oleo isto unctionis: nec esse ab Apostolis traditum, sed ab heri & nudius tertius inuetum, & in ecclesiam catholicam introductum. Item apud August. de Sacramento Chrismatis stequens mentio est psal.
I; a. tomo 7. contra litteras Petiliani lib. I. cap. q. Tomo 9. in Ioan . tr elatu i 8. tomo. 7. de baptismo contra Donat. lib. I. cap. I 6.& lib. 6. cap.
I9.& cap. 2 o. Sed producamus nos alium testem,& quidem sanctissim ii, & Apostolicarum traditionum peritissimum, is est Cyrillus Hierosolymitanus,qui Catecheses 18.scripsit,de quibus beatus Hieronymus in scriptoribus ecclesiasticis meminit,in a. isitur Catechese illaru quinq;,quas mystagogicas appellauit describens ritus mysticos eorum, qui baptizanturin eos alloquens,Postea inquit exuti,uncti estis oleo exorcitimis sanctificato a summo capite usque ad imas partes corporis: facti estis participes bonae olivae, qui est Iesus Christus: excisi enim ex oleastro, inserti estis in bonam oliuam,factiq; participes pinguedinis verae olivae. deinde subiungit,oleum igitur exorcismis sanctificatum symbolum erat participationis pinguedinis Christi: quod omne vestigium contrariae operationis sugat. sicut enim insufilati oves, &inuocatio nominis Dei,instar flammae vehementissimae urunt, & fugant daemones iae oleum exorcismis sanctificatum tantam vim per inuocationem Dei,& orationem accipi ut nosolum vestigia peccatorum urendo deleat, sed etiam daemones fuget. Postea scribit ide Cyrillus de baptismo ipso,quomodo fiat: & quae vis eius r& quid illae meruones sisnificent. & in extrema parte,ut admoneret,quae de oleo unctionis,& reliquo ritu baptizandi scripserat,teneda ac seruanda esse, ut ab Apostolis tradita,repetes quae Paulus in priore epist. ad Corinthios de traditionibus scripsit,laudo vos, inquit,quod semper mei memores estis: & traditiones, quas tradidi vobis,tenetis. Dica itersi, quod antea Dionysium secutus dixi, licet nihil aliud diuinius in oleo isto vnctionis esset praeter id, quod mystice docet, ut Cyrillus intemretatus est, inseri scilicet eum,qui baptizatur in oliuam bonam,id est,in Christum, fieriq; participem pinguedinis illius, an non sanctus hic ritus esse, & haberi deseret i verum quia sciebat serpens, qui istos decepit,etsi pueri Luteranorum in bonam olivam inseruntur, cu bapti Zantur, tamen excindi eos ostea ex oliua, & rursus in oleastrum vetus,unde prius excisi suerant,ineri facile ipsis persuasit, oleum istud unctionis repudiare, & abi jcere ut inane,& nullius usus. nulla enim ratione illis postea conuenit, siue ipsu in oleum ad certamen vocari significet, siue ad participationem bonae oliuae. nihil enim refert unius mysteriis plures esse,& varias theorias ac mysticas interpretationes, ut in scripturis sanctis fieri solet. immo illud quoq; Obseruandum est, non resare, quod non uno & eodem per Omnia ritu , atque
238쪽
LiEER SECUNDUS. III atque eerimonia oleum unctionis in omnibus ecclesijs orientis, & occi- Nil Ii , dentis adhibeatur: no enim hoc necesse est. Satis est oleu unctionis adlii lium ritum iἀ
beri ad baptismum,qui in ccclesia & ecclesiastice administratus,siue totu i
corpus ungatur,ut apud Cyrillum Hierosoly.&Dionysium πανσωμα e: si- -m- qis,ue partes quaedam corporis,ut apud Clementem,qui est ecclesiae Rom. ri vel partes. tus ; sicut pueri in alijs ecclesijs toti merguntui: in alijs caput tantum qua perfunditur.
De Apostolica traditione ustica unctionis baptistatarum, quae confirmatio dicitur, o defigura eius in vetere testamenι autbore Cyristo Hierosolymiano, quid de eo Ioannes in epistola canonica dixerit. Esaias prophetauerit, ex eodem Cyrillo ainbore: er eis Satanas persuaserit Laiberaris negare hoc sacrametum, O quid hoc ipsumsacramenta operetur, o de locis Apostoti ad hoc sacramentum pertinentibus et quomodo eos,qui hoc sacramentum acceperunt.varie appellet idem Apostolus,unctos, gnatos, confirmatos.perfectos r Item demonstratio ex propistia Esaia, quodscripturam necessario neget, qui hoc sacramentum negat. Cap. 18.
DE vnctione vero alia,qui fit in fronte eoru , qui iam baptirati sunt,
quae non potest fieri nisi ab Episcopo ut a Sanctis Apostolis tradita est, quam negant quoque Magdeb. sic beatus Clemens in epist. q. scripsit, omnibus ergo sestinandum est sine mora renasti Deo: & demum cosignari ab Episcopo, idest, septiformem gratiam spiritus S. percipere:
quia incertus est uniuscuiusque vitae exitus . cum autem regeneratus su
rit per aquam, & postmodum septiformis spiritus gratia, ut memoratum est,confirmatus, quia aliter perfectus esse non poterit,neque sedem habere inter persectos, si non necessitate, sed incuria, aut voluntate remanserit. deinde subiungit, ut habeat quod a beato Petro accepimus: sic enim est in vetustiss. excplari bibliothecae Vaticanae & caetera sancti Apostolistaecipiente Domino docuerunt. negarunt Magdebur. ceturiatores cum uteranis suis auctore, ac suasore Serpente mysterium confirmationis ba Gil;aitiis di ptizatorum: attestatur hec epist. Gem. traditum esse hoc misterium a san .ctis Apostolis iussu Domini, qui illud instituit . quid igitur faciant M ς' ci ze Ah
deb quidὸ aut Apostolos nese aut epistola optionem dedit serpens. illi stolos negare vero ut calliditatem Serpentis imitarentur, maluerunt epistolam negare. Sed seponamus interim epistole auctoritatem an negabunt libros eiusde Clem.quos de constitutionibus Apostolorum scriptit idest,negabunt ne
nubem testium, quos paulo ante commemoraui in tertio igitur lib. cap. . I 6. postea, inquit, ungat Episcopus idest, ungucto baptizatos: & Apostolim da cap. II. est, inquit, 'si νυψον e. Mωme γλ ωολογίαe id est, unguentum est co iacramento cofirmatio consessionis scilicet fidei .vnde usque in hodiernum diem remansit in consiletudine ecclesiae catholicae hoc verbum confirmationis, quo v. bum esse mysterium hoc per uniuersas ecclesias latinas appellat Christiani,quae est vitionis, quo etia huius Apostolic traditionis adstipulatio grauissima.& lib. 7.cap. 2
hanc unctionem, qua baptizatus confirmatur, ait esse sigillum promissio- ecisum votaturnum. rursus in eodem lib. 7. cap. Is . est precatio, quae adhibetur, cum ia sacr men- baptizatus, hac mystica unctione confirmatur. quae si nihil aliud diuinius contineret, preterquam quod in qnigmate docet, & admonit esse rege- traditioix ataeneratos bonum Christi odorem,esset tamen sanctus & pius ritus.nunc ve RUP
qui dςdit aqui per inuocatioa em sanctet trinitatis vim regeneradi,ide
239쪽
du adhibetur, sanificat. Dionysiit Arepag.de chrisma
Ictam ecclesae Hiende chrinniate scripserit Theoria uncti Onis chris niatis
precatur, qui confirmat, Domine Deus ingenite,cui nullus est Dominus,& tu omnium Dominus es, qui odorem cognitionis euangelii omnibus gentibus suavem prςbuisti,tu etiam nunc pri sta ut hoc mysticum unguentum in baptirato ethcax cificiatur, ut bonus odor Christi tui firmus & ex omni parte sanctus in eo maneat: & Christo commortuus,idem sit consuscitatus,ac conuiuificatus ipsiatem Dionysius Areop.in ecclesiastica hi rarchia cap. de baptismo, ipsa vero, inquit, unguenti unctio,quae perficie di vim habet,facit eum, qui ungitur, bene odoratum; sacra enim regeneratio copulat baptiratos cum spiritu.S.aduentum vero spiritus. S.arcanii,
qui odore essicit spiritualem, illis relinquo cognoscedum, qui comunione diuini seiritus nabiti sui digni.& ruritis cap. . ecclesiastic hic rarchi , et,qui baptizatus est, ipsa, inquit, unctio perficiens donat aduentum spiritus. S. videamus deinceps quid de hoc sacramento confirmationis be tus Cyrillus Hierosoly. scribat, ut ecclesia Hierosolymitana a S. Apostolis acceperat, postquam ergo in secunda Catechesi de unctione ex oleo sancto,quae in baptismo fit,disseruit, de ea, qui post baptismum fit ab Episcopo ex eo, quod graeci vocant μύρον, ex quo chrisma Lacramenti confirmationis conficitur, sic in tertia mystagogica catechesi est, ut Christus, postquam in Iordane baptigatus est ascendit de aquis, & factus est super eum substatialis aduentus spiritus.S.simili super similem requiescente,sie etiam nobis,post qua ex sacro fonte ascedimus,datum est nobis chrisma, illius, quo unctus cst Christus,imago, qui est spiritus S. & paulo post, sed cave, inquit,ne suspiceris solum unguetum esse illic,ut enim panis Eucharistiae post illam spiritus.S.inuocationem non est amplius panis terrenus, sed Christi corpus,sic sanctum hoc unguentum cum Inuocatione,non est solum, & nudum, neque comune, ut aliquis posset dicere; sed Christi &spiritus. S. chrisma, pr sentiam diuinitatis ciliciens: quo quidem Symbolice frons tua,alisque partes corporis unguntur. atque ungueto quidem, quod cernitur, ungitur corpus,Lancto vero,ac vi vilico spiritu anima fanctificatur. ungitur primu frons, ut liberemini illo dedecore, quod primus transgressor homo ubique circumserebat: & ut reuelata facie gloria Domini speculemini: deinae aures, ut prius accipiatis aures, quae diuina a diunt mysteria. De quibus auribus aiebat Esaias, addidit mihi Dominus auriculam ad audiendum: Et Dominus in euangelio,Qui habet aures ad audiendum, audiat. postea unguntur nares, ut diuini unguenti odorem sentientes, dicatis, Christi bonus odor sumus Deo in ijs, qui salui fiunt. postremo ungitur pectus, ut induti Thoracem iustitiae stetis contra circa uentiones Diaboli. Sicut enim saluator post baptismum & spiritus. S. descensum egressiis deuicit aduersiarium, sic & vos per sacrum Daptisma induti mysticum chrisma,quq est spiritus S. armatura,state aduertius hostes, eosque debellate dicentes,omnia positim in eo, qui me consonat Christus e a cuius chrismate christiani appellamini perducentes ad veritatem nomen christiani, quod a baptismo coepit nominari.Siquidem ante hanc gratiam non cratis proprie digni eo nomine, sed potius eo progredictes tendebatis,ut Christiani essetis. illud autem necesse est, ut sciatis,esse symbolum huius unctionis in vetere scriptura.cum enim Moyses mandatum
240쪽
LI3ER SECUNDUS, 2 NAarone communicauit, eumque summnm Sacerdotem constituit, post- Leu. g. quam aqua lotus est, unxit eum:& Christus achri simate scilicet typico dictus est.Sic etiam summus sacerdos Salomonem iam in Geon Lotum vn- 3, P . xit,ut Rex constitueretur. Verum haec illis in figura contingebat: nobis autem non in figura,sed vere: quandoquidem vere estis a Spiritu S.vncti. principium salutis nostrae Christus: ille enim est vera delibatio, vos autemassa: quod si sancta est delibatio, profecto tralibit sanctitas ad massam.
Servate noc chrisma purum ac mudum, omnia enim docere poterit, si in 'μ 'vobis maneat. Vt paulo ante beatum Ioanne audistis dicere, ac multa de ibariis , chrismate philosophari. Est enim hoc chrisma sanctum,spirituale,corpo- ne de ehrismaris custodia, animae salutare. de hoc iam olim prophetans Esaias aiebat, di se & faciet Dominus omnibus gentibus in monte hoc montem vocat ecclesiam bibent vinum: bibent istitiam: ungentur unguento. & Vt fieret Piophetia Ectibi certum de hoc mystico unguento intelligendum esse, subiungit, tra- chrismate des haec omnia mentio us . consilium enim Domini super omnes gentes. hoc ergo uncti seruate illud in vobis incontaminatum, & omnis maculae Io Hierosol. expers proficiscentes per opera bona,& placentes auctori, atque duci salutis nostrae Christo Iesu: cui gloria in saecula saeculorum amen. Hactenusquq Cyrillus Hierosolymitanus de hac mystica unctione ex scripturis Apostolorum,& Prophetarum didicerat,& quae ipse & ecclesia Hierosol a sanctis Apostolis acceperat. dicam iterum, & Laepius, si nihil aliud diuinius in hoc sacramento esset praeter hane symbolicam doctrinam, nec enset in veteris testamenti figuris adumbratum, neque a S. Prophetis praedictum, nec ab Apostolis epistolis, & sermone traditum,tame esset vel propter illa, quae in aenigmate significat, & de quibus admonet, non vulgari religione venerandum.Cum vero non solum ista significet,sed operetur quis miseros istos fascinauit,non obedire veritati non credere apostolicae traditioni quis,inquam,nisi callidus serpens ut enim minus labor rei in filijs Luteranorum iam baptizatis decipiendis, cum ad eam aetatem lini, hetire'
venirent, qua possent discernere rectum a prauo, persuasit parentibus eo mysterium e rum ut negarent hoc mysterium confirmationis: id est ut tollerent hanc ar ε Ru0 maturam. hac enim post baptismum nudati tanquam inermes faciliores fiunt, ut superentur, & omni vento doctrinae circumferantur. ut enim S.
Melchiades in epist. ad Ieros & omnes Hispanit Episcopos de hoc mysterio confirmationis diuine scripsit, quia in hoc mundo tota state victuris, inter inuisibiles hostes & pericula gradiendum est, in baptismo regeneramur ad vitam: post bapti l mum confirmamur ad pugnam: in baptismo rabluimur: post baptismum roboramur. callide ergo fecit serpens, cu persuasit non induere post baptismum Thoracem Cnrismatis, ne cum milite loricato decertaret. scieoat ille,quq beatus Ioanes de hac facta unctione scriberet, ut paulo ante Cyrillum Hierosolymitanum, sicut a patribus ibin. . acceperat, interpretari audiuimus.& vos, inquit, unctionem, quam acce istis ab eo,maneat in vobis: & no necesse habetis,ut aliquis doceat vos:
ed sicut unctio eius docet vos de omnibus: & verum est,& non est men- Vnde rectis dacium. dum enim incorruptum & purum seruatur chrisma, tamdiu se in ' -- uatur in eo,qui chri linate conrmatus est, lpiritus intellectus,qui est pars bti, seeutiduis
illius spiritus septiformis, quem Clemens & Melchiades dari dicunt in Ioannis. chrisinate: qui quidem spiritus quamdiu in nobis manet,omnia,quae ne