장음표시 사용
601쪽
vocat eo ς Voluntarie peccantes, cuiusmodi sunt ex comi tunicati, quibus idem Apostolus ibidem ait, non relinqui hostiam pro peccatis: pro cxcommunicatis . n. secundum apostolicam traditionem, di Pauli Apostoli scripturam, dc omnium ecclesiaru consuetudinem ex illa traditione omlam,non olffertur in ecclesia dei. Ex hac igitur A postolica traditione non recipiendi ad accusationem & ad testimonium hoc triplex genus Apostatarum,quia hi sunt excommunicandi,quq traditio hoc decreto Anacleti,&alior uin pontificum Apostolicorum cosignata est, nata est consuetudo, quam omnes ecclesiae dei habent, non admittendi excommunicatOS,nec excommunicandos ad accusandum, aut ad dicendum testimonium quia ut ait 3. Anactet. huiusmodi apostatae ut pote duplices animo, ut ait beatus Iacobus, inconstates sunt,in omnibus vijs suis.Iam illa,quq Paulo post in epistola dixit, ut eo qui persecutionem patiebantur, exemplo suae persecutionis consolaretur, ego autem labefactatam non solum quietem meam, sed & salutem, inimicorum valetudine, & rumor si procellis a nosco, potens est diuinitas immensa, tempestatis incerta bono serenitatis amouere, an non conueniunt in illud saeculum aut no congruunt Anacteto,
qui sub Traiano Christianorum persecutore & haec scripsit,& martyrium sustinuit Aliud decretum epistole huius est,ut episcopi in locis deo consecratis sacrificent,& ut plures episcopo, cum sacrificat,assistant diaconi, quam sacerdoti, ita ut solemnioribus diebus sacris induti vestimentis r.
aut 3. aut 3. assistant, presbyteri quidem ad dextram, id leuam: diaconi vero,& hypodiaconi a fronte,& a tergo.&ut custodiant,inquit,episcopua malevolis hominibus: & testes sint,sacrificare episcopum rite,& in loco sacro.Hactenus decretu. ratio quidem numeri . aut 3.aut 3. haec est, aut m. sunt duo, qui utrumque latus custodiant, & duo item a tergo, & duo a fronte,& unus diaconus,qui discurrat ministradi causa, ut necesse est,qui sunt 7. aut duo ad dextra & sinistram,& unus a tergo, & item unus a fronte & quintus,qui discurrat:aut duo presbyteri utrinq; , & unus diaconus ad discurrendum .eos vero,qui in has epistolas pontificum Apost. Obijciunt, non agi in eis de rebus illorum temporum,rogemus hic, utrum custodiri episcopum sacra facientem, illorum temporum esset,cum persecutio Christianorum feruebat, cum insidiae ubiq; ὸ ex hoc ergo, decreto plane illud saeculum redolet. cuius decreti vestigia quidam in ecclesijs catholiucorum adhuc remanent. Duo.n .assistunt diaconi festis solemnioribus sacerdoti sacrificanti pr ter alios ministros minores, non iam ut sacrificautem defendant,& protegant,sed maioris honoris,ac reueretis causa. erat itaq; illa tunc constitutio similior admonitioni,ac suasioni quam legi, cuiusmodi multa a bonis,& peritis legislatoribus,ut alio loco admonui, statui solent.Praeterea illud decretum,quod sequitur,ut peracta consecratione, Omne S communicent, qui noluerint ecclesiasticis carere liminibus, testis quoq; est aetatis huius epistolae: est enim sententia canonis 8. Aposto Iorum, qui iubet,ut episcopus,aut presbyter,aut diaconus, aut deniq; clericus,qui peracta Oblatione,non communicauerit,& causam,cur no communicet,non dixerit,ut si probabilis sit,ei ignoscatur, excommunicetur. quia nocuit laquit, populo, suspicionςm in eum,qui obtulit, mouit. hactenus canon. illis igitur ministris omnibus ecclesiae iuxta canonis huius sententiam iubet Anactetus hoc decreto commulicare,peracta consecra
meretum denumem minis rorum, Quos episcopo lacri
602쪽
Decretum deratist si lar hiis alateis praesente epiis pota Gelasia iudi
sto PRO EPIST. PONT.tione, quos voluit tanquam testes esse, & comprobatores sacrificij eius , cui assistunt, sic quoq; Ismarus archiepiscopus Rheme .asis hoc Anacleti
decretum intellexit, & interpretatus est, ut libro primo iterum memini. Erat autem illo saeculo haec lex necessaria, quod eo minus erant tunc nota loca sacra, quominus tutum erat ea frequentare propter inimicos nostrae religionis, qui omnia tenebant, inter quos masno periculo habitare, & versari necesse erat: & eo item minus noti episcopi, & presbyteri, quo magis eis, quam caeteris christianis insidiabantur, & quo periculosius erat cognosci,& denotari posse: quamobre & custodibus, & testibus
opus erat.tunc autem testimonium dabatur,rite sacrificari,cum bresbyteri,& diaconi qui assistebant communicabant.nunc vero, cum haec necessitas, quae causam Iegi dedit, siublata sit ab ijt lex,& decretum in admonitionem,& suasionem. itaq; cu hoc tempore diebus solemnioribus diaconi, ac subdiaconi sacris vestibus induti, gratia potius maioris honoris, quam testimonij sacerdoti sacrificanti assistant, liberum est eis comunicare, aut no communicare: nisi aliqua c5suetudo obstet,ut sortassis in aliquibus ecclesijs religiosorum. an igitur ratio tunc, cu haec epistola scripta est, necessaria communicandi,quae explicata iam est,no est indicium,esse hanc epistolam auctoris illius temporis, idest, Anacteti Z Videamus aliud decretuepistois huius illud scilicet de causis saecularibus a laicis pr sente episco po iudicandis. sic.n. ait pars decreti de iudicijs, Si vero fuerit faeculare negotium, apud ciusdem ordinis viros, idest,apud saeculares,iudicio tamen episcoporum, cum Apostolus priuatorum Christianoris causas magis ec clesijs deferri,& ibidem iudicio sacerdotali terminari voluerit, hactenus decretum. si indicia aetatis, ac saeculi, quo haec epistola scripta fisit, quaeri mus,ut Anacleti esse, cuius esse sertur,plane appareat,Quis non videt de cretum hoc non potuisse in aliud tempus aptius cadere, quam in tempus Apostolorum,& eorum,qui eos proxime secuti sunt Quod .n. Apostolus in epist.ad Cor.tunc statuit,id ipsum &ob eandem causam Anac letus hic statuit.nempe ut apud infideles ne litigarent Christiani; quin potius si co-trouersia esset non ecclesiiastica, sed saecularis, decreuit Anactetus, ut a saecularibus praesente tamen episcopo,dijudicaretur:alioqui quomodo aut a quo, qui parere nollen adparendum flantentie iudicum, cogerent ur, nisi episcopus, qui excomunicare poterat, adesset alia .n. potestate gladij, quam vocant christiani tunc uti no poterant. idem sanxit Alex. I. II. q. I. c. Relatum, Ubi iudices apud quos accusari sacerdotes vetat, iudices publicos vocat, qui erant Gentiles.Quod quidem qui non intellexerunt, ut. hoc obiter obteruandum sit,dixerunt,valuisse hoc secundum primum illum statum ecclesiae,scilicet ut causet saeculares ad ecclesiasticos deserre tuta immo vero causas Rculares a sicularibus in ecclesia cognosci,& iudicari voluit Apostolus, & non a Gentilibus, episcopo tamen,aut qui episcopi auctoritate ,haberet, prisente,ut necesse erat ob eam causam, quam dixi. Haec est ergo decreti Anacleti sententia, quam auctoritate apostoli idem Anactetus confirmauit, ac sanciuit. quae vel sola clarum indiciu est,& certum vestigium illius saeculi,& epistolae huius Anacleti auctoris apostolici. Hactenus de decretis epistolae primae Anacl. & de signis,qui in eis
illius aetatis,& auctoris clare apparet. Reliquum est. vi occurramus ei,cui
sortasse suspicionem epistolae fictae illa loci Clementis de comparatione
603쪽
ecclesiae tu naui citatio ex interpretatione Rufini mouere possit. Eisdem .verbis totus ille locus epistolae Clementis in hanc epistolam Anacleti transcriptus est ut alter locus eiusdem epistolae Clem. similiter cisdem ipsis verbis in epistolam tertiam Anacleti item transcriptus. Quid igitur respondendum est etenim si Rufini interpretatio est, non cst imae epist.Anacleti. Si vero Anacleti est,ut quide est,& a nobis pluribus coniecturis,indiciis,& argumentis probatu,interpretatio epistolae Clemetis e grsco nocst Rufini,cuius esse fertur.nisi quis dicat transcripsisse Rustinum hanc particula ex epistola Anacleti in sua translatione, quod quide neq; verisimile est,neq; ab interpretibus fieri solet. Ergo quamuis Magd. no hoc in celstola Anacleti obiecerut,quia hae tenus no aduertcrut,quod diuino coit Ilo factuin esse credo, scilicet ne in suscepta, proposita q; sentetia negadi, has epistolas obstinatiores ei ficer tur,nos tamen quia veritatem,'uε nutulas amat latebras, nec ulla argumeta metuit, disend imus .κ ad illa etiam,quq Cent uriatores non obiecerunt, ne quando fortassis ob ijcianti albenter respondemus. Epistola ergo Clemetis ad Iacobu statrem Domini iam olim ante Rufinum e Grico translata erat. Etenim si testibus credendu est, plures testes sunt, & grauiores, & antiquiores este hanc epistolam Anacleti, in quam tota illius loci epistolae Clementi interpretatio latina transcripta est,qua sint testes,esse illam interpretatione Rufini. immo nemo, quod sciam, ex antiquis hoc testatur. quin potius Gennadius, qui de alijs eius interpretationibus meminit, testis cst, no es Ie a Ruisno transatam, postqua enim enumerauit, quaecunq; Ruilinus e Graeco in latinum conuerterat,Basilium,Greg. Na2.Clementis Romani Recognitiones,Xisti sententias, Eua arij item sententias, librum Pamphili martyris coni ramathematicos, subiungit, Horum omnium quaecunq; praemittis prologis alatinis leguntur, a Rustino interpretata sunt: quae autem sine prologo,ab aliquo translata sunt,qui prologii facere noluit.Origenis non omnia transtulit, quae suo prologo discernuntur. Hactenus Gennad. cum igitur haecepistola, quq olam ante recognitiones translata,& aedita erat,ipso etia Ruffino teste, prologum Rufini no habeat,consequens est,ut testimonio Gennad ij non sit Rumni interpretatio, sed alterius . nec .n. dici potest propter
breuitate epistoli no scripsisse prologii, cum sit epistola loga,& prolixa,&cu testetur Gennadius scripsisse prologii in suntet ijs Euagrij, quae sunt per
breues: praesertim cum cssct Ruisno propolitum, interpretationes suas ab
aliorum usurpatione prologis defendere. Deinde quod potissimum cst,ipse idem Rufinus videtur plane testis esse in prologo Recognitionum,non esse suam interpretationem. recitemus locum,sic .n. ait,epistolam sane,in qua idem Clemens ad Iacobum fiatrem Domini scribens de obitu nut clans Petri, . quod se reliquerit succetarem cathedri & doctrinae suae, in qua etiam de omni ordine ecclesiastico continetur, ideo nunc huic operi non praemisi,quia & tempore posterior est,& olim interpretata, atq; aedi- ta. sic.n legendu est.nam si olim epistolam Clemetis interpretatus erat,&aediderat,quq erat alioqui libris Recognitionum praeposita, cur illam non primisit operi Recognitionum, quod ipse interpretatus erat ,& cui praeposta fuerat ab auctore, ut Photius quoq; in bibliotheca sua testatur Quae enim causa erat non pr mittendi illam huic operi, quia a se olim interpretata & aedita erat ξ immo vero ob hanc ipsam causam, idest, quia
tri in epillo lis Anacleti ex int pietatione
604쪽
ipse olim interpretatus erat, & aediderat, pr mittere illam huic operi, cui
debebatur,oportebat: ut interpretatio sui auctoris & in opere,& in epistola ipli operi a Clemete praeposita, integra agnosceretur. Quamobrem, si ubi testes desunt,coniectura, & argumentis iudicandum est, & sequendum, quod est rationi consentaneum, sic potius sentiendum est. Quia olim translata, & aedita crat epistola, Rufinus vir modestus neq; alienum laborem attribuere sibi voluit: nec ipse denuo transferre, ne cum priore interprete certare videretur, quod a nostris saepe fieri solet. Esse itaq; a positum illud, a me,ubi erat solum,olim interpretata,& sdita, omnis ratio probabilitatis conuincit. Sic ergo,ut Paulo ante dixi,legendum est, ideo
nunc huic operi non praemisi,quia & tempore posterior est hoc enim duxit, quia quae in libris ipsis Recognitionum scripta sunt a Clemente,prius gesta sunt, quam Petrus Clementem ordinaret, & illum in ordinatione eius sermonem, qui in epistola est, haberet &quia olim interpretata, & dita. Si quis vero qu rendum putet, unde factum fuerit, ut attrib ta sit Rufino interpretatio ista epistolς ego hanc fuisse existimo, quod ferebatur vulgo illa ipsa epistola sine nomine interpretis, ut ex teliquis epistolis,excepta tertia,coniecturam facio,raro enim initio ecclesiae, qui e Graeco transferebant,nomen interpretis inscribebant tum propter modestit, tum etiam; quia parum negoti; videbatur,& indignum inscriptione nominis, eadem eisdem verbis conuersa dicere,praeseitim cum nullam et gami iam adhiberet.sic videmus factum esse in interpretatione noui testamen ti,a quo .n. sit facta, ignoratur: licet a quo sit correcta postea,sciamus. Sic
interpretationes epistolarum Ignat ij, Et multo post librorum Irensi,ac eo sterius adhuc Hesychii in Leuiticum, & si qui alij sunt ex antiqui non te
runt inscripta nomina interpretum .Qviare cum opus Reco nitionum Clementis a Rufino translatum esset,suisset q; epistola haec ipli operi praeposita,facile suit interpretationem epistolae, quae sine nomine interpretis sciebatur, Rufino interpreti Recognitionum per errorem opinionis assignare. pisertim cum ipse idem Rufinus in prologo Recognitionum affirma
ret , olim ante interpretationem Recognitionum interpretatam, & aeditam fuisse, quod ita quida accepisse videntur, quasi diceret Rufinus, a se interpretatam,& aeditam,quod minime dixit: unde isti secundum sensum situm illud ,a me,adscripserunt. Quod vero tertia epistola Clemetis nomen Rufini interpretis inscriptum habetiachim est, ut opinor, siue quia Rufinus eam epistolam primus interpretatus est, ut pote cuius magna pars ex libro s. Recognitionum sit sive quia alius interpres fuit, qui cum interpretationem eius partis, quae ex s. libro Recognitionum est,ut dixi, ex illo ipso libro f. mutuatus csset, totius epistolae interpretationem Rufino Recognitionum interpreti inscripsit. libentius .n. veteres illi laudem laboris,& industriae suae alijs tribuesant,quam ut alieni studii,& operis gloriam sibi vindicarent. Quinta vero epistola Clementis & si aliquantulum in te pretationis Rufini ex libro Io. Recognitionum in eam transcriptum est, quia id paululum est, non habet Rufini nomen inscriptu ummo sine nomia ne interpretis fertur.idem factum est in epistola scisi.n .sere tota epistola ex libro 6. Recognitionum fit, tamen quia non est ille 6. liber cum rei quis ex aeditione Recognitionum,quas Rufinus interpretatus est,gemina enim aeditio,ut antea dixi,serebatur, quod ipse idem Rus testatur, idci
605쪽
LIBER c IN Tuseo interpretatio huius epistolae quartae non est assignata Rufino; immo nullius interpretis nomen inscriptum habet. Hactenus de epistola prima
Anael. notemus decreta secundae.
In decretis etiam epistolae secundae notae sistat, & argumenta illius saeculi, quo scripta est,&auctoris Anaclcti. in cuius principio nequis he- reat propter vitium librari j, sic est in exemplaribus manu scriptis, Nam licet eccletiae, in qua sanctus Apostolus restidens docuit, quodammodo nos gubernacula teneamus, tamen profitemur, &quae sequuntur. inuestigemus ergo ex decretis epistolae huius, quo saeculo aedita sit. Ordinationes, inquit, episcoporum auctoritate Apostolica ab omni bus, qui in eadem fuerint prouincia, episcopis sunt celebrand , qui simul conuenientes scrutinium diligenter agant, ieiuniumque cum omnibus precibus celebrent, & manus cum sanctis euangelijs, quae praedicaturi sunt imponentes, Dominica die, hora tertia orantes, sacra que Vnctione exemplo prophetarum, & regum capita eorum more Apostolorum,& Mollis ungentes, quia omnis sanctificatio constat in Spiritu s. cuius virtus inuisibilis sancto Chrismate est promulgata Hactenus decretii. Si hic ritus Apostolicus episcopos ordinandi est in consuetudine omni se ecclesiarii,& cosuetudo,qua Omnes ecclesiae habent,ut dixi s pe & si pius in cultaduin cst, no aliunde,qua a primis ecclesiarii magistris, & legislatoribus prosecta est, quid magis absonum, & a ratione auersum esse potest, quam veritate rei gest conii teri,& consignatione litterarii negare ' Quid Hirsus rationi couenientius, qua fidem scripto adhibere,cu res gesta cumscripto couenit Quare si ex facto, ex tempore coniectura capienda est, cum hic ritus ordinationis episcoporum res sit illius aetatis ac saeculi qua fuit Anactetus,ut non solum consuetudo,ut dixi,eccletiarum,quq non ab
alio, qua ab Apostolis instituta, & tradita esse potest, sed Clemens quoq; libro 8.de Constitutionibus Apost. c. . & Dionus. Areop. in eccles. hier. c. q. de sacris ordinationibus testes sunt, cur dubitabimus, quin haec epistola ex cuius decrcto de Ordinationibus illud saeculum olet, Anacleti iit Quod enim Clemens, Dionysius, & Anactetus non ex aequo, ac totidem cerὶmoni js hanc legem,ac ritum ordinandi episcopos describant,fide hoc
potius Apostolicae institutionis auget. tantum abest, ut minuat. ita .n. fit, in quominus ad idem dicendum conspirasse videtur, eo verior eorum sermo apparcatui cuti in euangelistis factu est tametsi imparsit epistolς huius
auctoritas. itaq; quatenus cuiq; horum susticere visum est, eatenus de ritu
ordinationis scripsit. Dionysius de impositione manuum, & libri euangeliorum super caput eius,qui ordinatur,meminit,& de precibus consecratorijs, quas vocat Vr: Clemens de numero ordinantium
ediscopum,&de impositione libri euangeliorum, & de die ordinati nis Dominico, tum de scrutinio, & assensu populi, licet in epist. tertia de unctione quoq; episcopi meminit: Anactetus de impositione manuum,&euaneeliorum, item de die Dominico, & hora 3. ac de numero ordina tium de scrutio, & aliorum assensu episcoporum, tum etiam de unistione capitis ex chrismate. Quae vero ex his plane necessaria sint,& quae non, si adhiberi non possint, non est hic locus disserendi. Sed cum Anactetus testetur in hac epistola, se hunc ritum episcopos ordinandi a beato Petro accepisse, quomodo Centuriatores Lutherani esse eam epistolam Ana-
Deeretum de ordinatione e piscoporum.
606쪽
Lectio ex vetusti, eodice misnu scripto.
184 PRO EPIST. PONTeleti attestari poterant, nisi se simul sententia sua condemnassent qui cum
nullos episcopos habeant,nullas ministrorum ordinationes canonica Scccclesiasticas habere possunt. Verum de decreto ipso ordinationis episcoporum nihil hic amplius dicam, tum quia non opus est,nec ratio propositi plus exigit: tum quia libro et . quod de impositione libri super caput episcopi in ordinatione eius Magd. accusabant, abunde, ut opinor defendimus. illud autem hic obiter aduertendum est, in exemplaribus manu scriptis de chrismate,quo caput ungitur in ordinatione episcopi, non sic legi, ut in vulgatis exemplaribus, Omnis sanctificatio costat in Spiritu s. cuius virtus inuisibilis sancto chrismate est perni ista: sed sic,cuius virtus inuisibilis sancto chrismate cst promulgata. quo verbo promulgandi satis deci rasse poni. videtur,ut hoc quoq; observemus, non signa tantum esse sacramenta, sed causam quoq; gratiae: nulla enim res per aliam, quae nihil operetur,promulgatur. Quare,si chrisma signum tantum esset gratiae,& non simul cause,non recte diceretur gratia, clarismate promulgari. Vt cum princeps per ministrum suum aliquid promulgat fieri non potest, quin minister ad id,quod opera sua promulgatur,ministerium suum aliquid operando, iungat. eadem. n. ratio est ministerij,& instrumenti . Redeo ad ordinationem c pii copi,quam idem Anactetus non minus quam a tribus fieri debere, a beato lyetro se ait didicisse, quod quidem cum ita est e, canon quoq; piimus Apostolorum a Clemente Romano descriptus, qui idem iubet,at testetur, quomodo licebit dubitare, quin hoc Anactetus scripserit ΘDeinde quod ait, Iacobum episcopum Hierosoly. a beato Petro,Iacobo,& Ioanne ordinatu esse,ut scilicet no sotu canone,sed exemplo etia huiusmodi ritus ordinationis epi 'coporu a sanctis Apost. sanciretur, cum hanc Iacobi episcopi Hicros. ordinationem a tribus istis Apostolis factam, qui memoris prodiderit,nusu ante Anactetum sciamus, & qui hoc deinceps meminerunt,ut Euseb. libro a. historiae ecci. & alij, omnes ab illo acceperint,quomodo fiet verisimile, non hoc Anactetum scripsisse, quod jn hac epistola, in qua nomen eius inscriptum est, legimus, sed altu potius, quemne icimus,& cuius nomen ignoramuS De ordinatione vero alioru sacerdotum,& diaconorum,ut a proprio fiat episcopo,& ut ieiunantes assentiente populo, & reliquis sacerdotibus, ordinentur, omnes etiam ecclesiae dei testcs sunt huius Apostolicet traditionis: non .n .consuetudine habent ut ordinatae extra quatuor tempora Ieiuniorum, aut populo cotra dicente, aut alijs facerdotibus repugnantibus, ullus sacerdos,aut diaconus omdinetur. Aliud decretum est, ut accla satio episcoporum non nisi ab idoneis,ac probatissimis viris, qui & suspicionibus, & sceleribus careant, fieri debeat, ex eo quoq; quod toties hic poni. in epistolis suis r. cauet denofacile accusandis episcopis, & de testibus, quales etae Oporteat, olfacere possiimus, illo saeculo scriptas fuisse, cuin persecutio in christianos incensa,ardebat . cum .n. maius periculum episcopis, quam caeteris christianis tunc impenderet, si,ut antea dixi,ad illas persecutiones, & illud maius destrimen episcoporum,audacia,& temeritas eos inique accusandi acceci LLet,vix ullus, qui pastor esse vellet, repertus suisset.ob candem causam ut
iterum dicam, iussit apost. Timotheo, ne accusationem aduersus presb terum,nisi sub duobus,aut tribus testibus,susciperet.cum .n. presbyterum
dixit,episcopum quoq; intelligi voluit: Metropolitanus .n. erat Timoth.
607쪽
LIAE R QSIN Tus&episcopos in dioecesi Ephesina habebat. debere autem esse viros bonos,& omni suspicione carentes, ut hic iubet Anactetus, admonuit eundem Timotheum Paulus, cum statim de quidem interposita Dei, & Christi, atq; angelorum eius testificatione, monuit, ut in suscipienda accus tione, & admittendis testibus nihil temere fieret. hoc enim significat, ut
saepe alias dixi, , quod interpres vertit,praeiudicium. temere autem fit,cum is, qui suspicione non vacat, in alium testis accedit. in eo auistem quod ad defensionem quoq; episcoporum pertinens, idem Anacletus in hac epistola Paulo post scribit, statuisse Apostolos, ut siquis adue
sus episcopos,aut eorum ecclesias commotus est et,aut caulas haberet, prius ad eos recurrerct charitatis studio, ut familiari colloquio sanarent quet sananda essent:& charitatiue emendarent, quae emendanda agnoscerent,
docui libro primo,quemadmodu no verba, sed sententiam Canonis Apostolorum I. citauerit,id quod in alijs quoq; locis facit. quod genus cita di sanctis Apostolis usitatum, indicium quoq; est eius esse hanc epistolam, qui hoc ab Apostolis didicit. Quod vero quaedam in his epistolis Anacletus *pius repetit,ne quis hoc ab auctoritate antiqui scriptoris alienum esse putet, ipse idem Anactetus excusat Apostolum imitatus, cum ait in epistola ad Philip p. eadem vobis scribere,mihi quidem non prigrum: vobis
autem necessariu . similiter Anactetus, quaedam autem, inquit, ex his iam alijs statribus scripsimus, quae toties sunt replicanda, quoties fuerint necessaria. Igitur si aliquando necesse est eadem ab eodem repeti, cur non erit aliquando nec eue,ut eadem repetant diuersi Hinc enim factum est,
ut de non accusendis episcopis,& de testibus idoneis, & probatis in eos,& de appellationibus ad poni. toties ab eisdem,& a diuersis pontificibus decreta in eorum epistolis repetantur. id quod Magd. in iras illas eoru
epistolas,nulla neq; necessitatis,nec utilitatis causa, aut ratione considermia, temere,obijciendum esse putauerunt. immo ut mihi quoq; a quorumdam auribus,vel fastidiosis,uel nimis delicatis caueam, cui necesse quoq; fuit eadem saepius in his libris repetere, si in canticis spiritualibus,& hymnis,ac psalmis crebras eiusdem versiculi repetitiones non fastidiose audimus, cur non idem in disputatione serendum sit,ut eadem, cum opportunum, & necessarium est,iaepius d icantur quale est illud ,nos talem consuetudinem non habemus,nec ecelesia Dei, quod mihi cum contentiosis disputanti, & vestigia vetustet originis harum epistolarum ex ecclesiastiea &Apostolica cosuetudine decretorii,quq in eis sunt,indaganti, ad istos sententia Pauli conuincendos millies inculcandum fuit. Deinde quod in decreto de electione episcoporum non solum verbis Apostoli ex epist. ad Tim. quales sint eligendi, praecipit,sed ex interpretatione quoq; nominis presbyteri,quod senem significat, argumentum ducit,debere esse senili prudentia,non solum non est leue,nec indignum Apostolico pontifice, sed potius graue est,ic imitationem habet Apostoli. ad exemplum nam mPauli usus est hoc argumento ex interpretatione nominis; sicut Paulus ex interpretatione nominis Melchisedec,qualis esset Christus, cuius ille typum expressit,docuit. Praeterea quod idem Anactetus ait hoc loco,discrimen suisse inter sacerdotes legis naturae ut Melchisedec, Abraham,IM & Iacob,& sacerdotes legis Mosaicae,quod illi spontanea voluntate,non sacerdotali auctoritate sacrificabant, cum eandem sententiam, licet non
608쪽
eisdem verbis apud Clementem Romanum libro 6. de Const. Apost.e. r. legamus,argumentum cit, inde d idicisse, unde didicit Clem. Quare iudi- cij sutrit parum acuti, immo obest naris hoc quoq; vestisio illud priscum
epistolae huius saeculuin non Olfacere . sed conseramus locum Clemen.
D. ἡ E. dβ,miax scire inquit, DCu ,quod prius Abel, Noe. Abraham,& alii dein : ἡ, si is l. ccps , idest, nullo ab eis hoc requirere, sed lege naturali ex
se naturae de te citati,sponte sua,e X animo grato sacrificarunt,& quae sequuntur. Itaq; norς MQ;M- sacrifieasse illos in lege naturae sacerdotali auctoritate, sed sponte sua,nihil aliud significat, quam fuisse tunc sacerdotes serio ut, id est, sacerdotes non exordinatione , ut quidem suerunt in vetere lese sacerdotes ex ordinatione Mosaica, quae fuit fisura ordinationis sacerdotalis in no uo testianento. Est aliud adhuc vestigium illius pristini saeculi in hac epist. a. in eo quod ait Anactetus de diuisione prouinciarii, id est, de descriptione ciuitatu in prouincias,esse eain multo ante Christi aduentum maxima ex parte factam, & ab Apostolis, & Clemente postea renouatam. cum .n illud a Sylla in omnibus ciuitatibus Asiς annis circiter 8o .ante aduentum Christi factum in libris Gentilium legamus,& hoc de renouatione facta as. Apostolis descriptionis ciuitatu in capita prouinciarii ad constitu edos in eis patriarchas;& in Metropoles, ad Archiep. & in alias ciuitates mino, res ad episcopos; ita factu esse ipsa descriptio, quae usq; in hodiernu diem
persedes patriarcharum,& Metropolitanorum, &episcoporum durat, testetur,an no est hoc magnum arguinentum,& clarum indicium illius se ,
liὸ Quod enim huiusmodi distinctio prouinciarum, de qua Clemens MAnaci. scribunt, a sanctis Apostolis renouata,& sancita fuerit:& haec rudi sus ipse illi ν quae primum a gentilibus facta erat, alterum Nicena Synodus testatur,cum ali,c. 6. prisca consuetudo seruebur. per Aegyptum,Lybiam & Pentapolim, ut Ales ad rinus episcopus hortan omnium habeat mistestatem: Similiter autem & episcopo Antiochiae in aliis prouinciis priuia Iegia suis seruentur ecclesijs. prisca. n. csi suetudo ante synodum Nicenam non potest secundum rationem, & vim verbi Graeci intelligi, nisi quae adseculuin Apostoli, inpertineat: alter uex libris veterum scriptorirum licet cognoscere,cum de prouincijs,& carum potestatibus fit metio. ut cum Philon in Flacc scribit suisse eum factum a Tiberio Cssare praeserictum Alexandriae, Aegypti, & Lybiae, cum qua Pento politanam regione quae a Plinio Africa Cerenaica vocatu coniuxit. in has. n. easdem episcopus primus,siue patriarcha Alexadrinus potestatem teste synodo Nicen priscis teniporibus, id est a sanctis Apostolis accepit. eadem renouatio descriptum is ciuitatum in prouincias,& distinctionis prouinciaru a Gentilibus factae, facta quoq; est in oricia te a sanctis Apostolis,& s. tacine te inciuitatibus,&miuinc ijs Antiochiae. testatur enim eadem Synodus Nicen in eodem canone fui sie quoq; iam tunc eandem priscam consuetudinem, Scilicetas. etia Apostolixortam, vi csset Antiochia prima metropolis,de caput prouinciarum totius Orientis . sic enim beatus Hier. in epistola ad Pammachium contra errores Ioannis Hicrostly. canonem Niccnum in tellexit, & interpretatus cst, canonem secundum Synodi Const. quae Nicenum canonem renouat, di confirmat, secutus, ex quo Canone Niceno
concludit episcopum Hieri subiectum esse episcopo Antiocheno ut pri mali, & Coesariensi ut hi uopolitano: in codem enim canoae testatur ς
609쪽
dem Synodus priscam quoq; tradition d iam tunc suisse,nempe a s.Apostolis profectain,ut esset 'saria metropolis Palest in q,qui in Syria est, est au- tu Iudaea, ubi Hic rutalem est, in Palsilina. quod autem lurc distinctio prouinciaru Antiochiae ipsa illa sit,quq a Gentilibus iacta fuerat, testatur cvanselium, in quo legimus fuisse Cyrinum sub Aug. Coctare praesidem Syriae:
Syria autem multas habet prouincias,quarum caput est Antiochia . Nihil itaq; lancti Apostoli facere potuerunt, aut naturae aptius, aut rationi g bernationis conuenietius, aut ad concordiam accommodatius, quam ad
descriptionem a filiis huius Rculi prudent illimis proportione factam prouinciarum in ciuitates, & ciuitatu in prouincias, distinctos gradus episco I Oru accomodare, ut in illis tunc primarijs ciuitatibus primates essent,ve ut primi patres, in alijs velut matribus ciuitatu alii tanqua illoru fit ij, qui cubnt velut fratres maiores natu: infra quos essent in alijs ciuitatibus non ruis alii episcopi tanquam fratres minores. ita ut qui essent in ampliorius ciuitatibus,ampliore solicitudinem susciperet,ut Iulius poni .d ixit,&, Post eum Leo magnus: simul etiam,vt qui sciret se quibusdam esse praepolitos, ut ille Iulius ait,no moleste ferrent, aliquem sibi csse praelatu: sed Obedientia,quam exigerent,& ipsi dependerent Alc.n sutura erat omni u concors consensio, & glorificadus Deus per Dominum Iesum in Spiritu Sancto. Hactenus de epistola Anacleti a. sequitur,ut tertiam attingamus. Epistola Anacteti 3 .reserta quoq; est vestigiis,& odore illius ςtatis,qua scripta est. Episcopi autem, inquit no in castellis,aut modicis ciuitatibus debent Constitui, led presbyteri per castella,& modicas ciuitate S,atq; villas debet ab episcopo ordinari,& poni: singuli tamen per singulos titulos suos. recitatu est decretu. Hic quoq; dicenati est i hanc contuetudine omnes ecclesila dei habent,& nemo est, qui audierit,aut legerit, aliter via qua sectum esse, quain ut hic secundum statutum Apostolorum decretum est, an non fatis res ipsa fidem epistole asciscit,& vindicat in eo vero,quod iubet, ut per singulos titulos singuli presbyteri ponantur, iam non solii res, sed nomen ab initio impolitum rei,retinetur: singulis .n. parcecijs singuli presbyteri praesunt: & titulos semper a principio per uniuersas ecclesias
occidentis vocare casueuerunt.Qu'd nomen cum a nullo auctore ecclesiastico vetustiore in hac re positum reperiatur, sed ab Anacleto primum in hac epist. primum legamus, nonne argumentum est, & indicium perspicuum, esse illius saeculi nomen cuius est res subiecta,cui impositum est Simile vestigium siculi Apostolici in eo est, quod secundum traditionem Apostolorum decretum in hac epistola est, utillet urbes, quas leges, &principes saeculi honore principatus affecissent, ita ut capita eas non prouinciaesed prouinciarum fecissent, honore quoq; patriarcham siue prima
tu alficereturitia reliquis vero ciuitatibus,quq esset Metropoles, idest,unaquaeq; suae prouinciae caput, no patriarchae, aut primates appellaretur,sed nomine Archiepiscoporu aut Metropolitanorii: quia haec eadem, inquit, ct leges laculi in suis cotinent principibus.non .n. appellabatur consules imperatorcsmeq; praetores c5sules .de potestatibus .n. Rculi dixit Apost. a deo esse, quae aute a deo sunt,ordinata sunt. & reddere iussit omnibus debita cui tributum, tributum: cui vestigal, vestigat: cui timorem, timorem: cui honorem,honorem. Haec quoq; consuetudo a sanctis Apostolis
Decretum depresbneris per singulos titulo costituedis.
Decretum d Patriarchis, &Metropolitanis
610쪽
Cue in Asilea episcopi primarum sedium primates erant, &dicebantur di in ira,
Metropolitani cu in omnibus ecclesijs dei semper suerit,& ad hue sit ipsa eadem c5suetudo locupletissimus testis est ine hoc illius saeculi decretii, & ab eo scriptam esse epistola, qui ipsum decretu Apostolicii litteris suis consignauit: & nomen suum illis inscripsit. Illud vero quod Ana letus addidit,aliae autem ciuitates, qua vobis conscriptas in quodam tomo mittimus, a sanctis Apostol is,& a beato Clemente, siue a nobis primates praedicatores acceperunt. Hic etiam, quia res gesta,ut aiebat Callistratus,veritate factum suum praebet, non minus valet, quam si hic tomus adhuc extaret,in quo erant descripte ciuitates Primatum pr dicatorsi, id est,Archiepiscoporum, siue primoru episcoporia, lic. n. vocantur in canone Apost.3 qui iubet,ut episcopi singularum gentium suum primum agnoscant: idcst. suum Metropolitanum. Nunquid igitur hodie non sunt primae ciuitates, id est Metropoles Rhemensis, quae primum praedicatorem,& archiepiscopum s. Sixtum a beato Petro accepit & Senonensis, quae ab eodem s. S, binianum & Rothomagentis qui s. Nigasium a beato Clemente & Vienensis,quae Crescentem a beato Pauloὸ pr tereo reliquas Metropoles, ne omnes percurram. Hae enim primae ciuitates in sua quaeq; earum, prouincia,& aliae eiusmodi, quet in tomo illo descriptae crant, primos praedicatores a sanctis Apostolis acceperunt. fuisse autem descriptas eiusmodi ciuitates in tomo illo,coniectura etiam ducitur ex alio simili tomo,quem synodus Carth. Vocat ει πρ/κυν, siue αμαυτιππον, in quo erat descriptus o
do episcoporum Numidit,& Mauritaniae,ut constaret,qui essent posteriores,& qui priores. Illud autem obscruare hic libet, ne quis contra hoc decretum Apostolicum de nomine, & honore primatum,factum fuisse existimet, quod in Africa omnes episcopi primarum sedium primates erant, didicebantur,tametsi Archiepiscopo Carthaginensi subiecti essent. illud ra. factum est propter multitudinem episcoporum, qui in singulis prouincijs Africae erant, quae multitudo episcoporum necessitatem imposuit primatem in prima sede cuiusq; prouinciae constituendi .licuisse autem,& oportuisse sic facere secundum Apostolica traditioncm intelligi potest ex epistola Aniceti Apostolici pontificis, sic enim ait repetens eiusdem decreti Anacleti sententiam: Nulli Archiepiscopi primates vocentur,nili illi, qui
primas tenent ciuitates, quaru in episcopos Apostoli, &successbres Apostolorum regulariter patriarchas,& primates esse constituerunt. subiungit deinde,nisi aliqua gens deinceps ad fidem conuertatur,cui necesse sit propter multitudinem episcoporum primatem constitui, sic.n .est in exemplari Vaticano,& Florentino. ipsa etiam ratio conuincit non esse legendum propter multitudinem eorum, sed sic, propter multitudinem episcoporuprimatem constitui .rede multitudine autem episcoporum Africae non
dubitabit, qui legerit, fuisse aliquando in Africa sexcentos episcopos. Sed per amus ulterius,& captemus adhuc ex alijs huius epistolae vestigijs illius saeculi odorem. Primam enim sedem esse dicit ecclesiae Romanae,eamq; non ab Apostolis,sed a domino primatum obtinuisse. sic ut, inquit, ipse beato Petro dixit,Tu es Petrus,& super hanc petram aedificabo ecclesiam meam:& portae inferi non praeualebunt aduersus cam: & tibi dabo claties regni coelorum: & quςcunq; solueris super terram, erunt soluta & in coelo. Secundam dixit esse Alexandrinam, qua nomine beati Petri discipulus eius Marcus consecrasset: tertia vero Antiochenam, quia