장음표시 사용
241쪽
CATECHISMI eitum est a Fabiano pontifice i , ut ter quotannis in alat Domitii et Resurrectione, et PentecoSte omnes Eucharistium sumerent, id quod postea a multis conciliis, praesertim vero ab Agathensi priuio confirmatum est.
communicare semel in anno quando praueeptum.
LXVI. Ad extremum, cum eo res adducta esset, ut non modo saneta illa et salutaris praecepti non servaretur; sed in plures etiam annos sacra Eucharistia communi disteretur, decretum est in Lateranensi 2 concilior ut semel ad minus singulis annis in Pascha fideles omnes sacrum Domini corpus acciperent qui verbi sacere neglexissent, Ecclesiae aditu prohiberentur.
Ante usum rationis communicare non licet.
LXVII. Verum qua invis haec lex Dei, et Ecclesia auctoritate sancita ad omnes fideles pertineat docendum est tamen eos exci Di, qui nondum rationis usum propter aetatis imbeeillitatem habent; hi enim neque sacram Euchari Stiam a prosano et communi panesciunt discernere, neque ad eam accipiendam pietatem animi, et religionem asserre possunt. Atque id etiam a Christi Domini institutione alienissimum videtur inquit enim. 3 Accipite, et com dite insantes autem idoneos non esse qui accipiant, et comedant, salis constat.
Insantibus olim dabatur Eucharistia.
LXVIII. Velus utilem illa sui in quibusdam locis consuetudo, 4 ut insantibus etiam sacram Eucharistiam praeberent sed tamenium ob eas causas, quae ante dictae sunt, tum ob alias christianae siletali maxime consentaneas jamdiu ejusdem Ecclesiae auctoritate id fieri desivit. Nota Qua ver aetate pueris sacra mysteria danda sint, nemo melius constituere olerit, quam pater, et sacerdos cui illi consilentur peccata ad illos enim pertinet explorare, et a pueris percunctari, an hujus admirabilis sacramenti cognitionem aliquam acceperint, et gustum habeanti
is Fab. deer habes de cons dist. 2 e. 16, et ibid. eitatur Concit Agath. e. 8 e saeculares. - 2ὶ citat. lib. 5. deer tit de Poenit et remiis cap. omuis utriusque sexus. - δὶ Matth. 26. 26. - 4. .rpr. De spsis. Post med. Dissiliae by Ooste
242쪽
Amentibus quando danda Euebaristia.
LXIX. Amentibus praeterea, qui tunc a pietatis sensu alieni sunt, sacramenta dare minime oportet quamvis, si antequam in ins nlam inciderint, piam et religiosam animi voluntalem prae se tute rint, licebit eis in stne vitae ex concilli carthaginensis decreto si Eucharistiam administrare modo vomitionis, vel alterius indignitatis, et incommodi periculum nullum timendum siti
sub utritque specie eommunieare solis saeerdotibus lieet.
LXX. Quod vero ad communicandi ritum pertinet, doceant parochi sanctae Ecclesiae lege interdictum esse ne quis sine ipsius Ecclesiae auctoritate, praeter sacerdotes, orpus Domini in saerificio consscientes, sub utraque specie sacram Eucharistiam sumat rnam, ut a Tridentina synodo 2hexplicatum est, quamvis Christus Dominus in ultima coena altissimum hoc sacramentum in panis et vini speciebus instituerit, et apostolis tradiderit ex eo tamen non incitur, hane legem a Domino Salvatore constitutam esse, ut omnibus fidelibus sacra mysteria sub utraque specie administranda sint. lenim idem Dominus noster cum de hoc sacramento loqueretur, alterius lantum specie saepius meminit, ut eum i quiti a Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in aeternum; et Panis, quem ego dabo, ear mea est pro mundi vita et Qui manducat hunc panem, vivet in aeternum. Unius tantum Veciei
usum susticere ad perfectam communionem colliges ex Te tuli lib. 2 ad uxorem Cym. De Lamis Orig. hom. 13, in Exod Bassi Dist ad Cresar. ρMr August. Dist. 86. Hier. in Moli ad Pammach. Chrysost hom. 41 Ueris in ers in Matth.
cur taleis utriusque speete usus non eoneedatur.
LXXl. Multis vero, et lis quidem gravissimis rationibus adductam esse Ecclesiam patet, ut hanc potissimum sub altera specie communicandi consuetudinem non solum approbaret, sed etiam decreti auctoritate firmaret. Prima natio. Primum enim maxime cavendum erat, ne sanguis Domini in terram lauderetur, quod quidem facile vitari
243쪽
CATECHISMI posse non videbatur, si inmagna populi multitudine eum ministrare oportuisset. Secundia ratis. Praeterea cum saera Eueharistia aegrotis praesidesse debeat, magnopere limendum erat, ne, si diutius vini speetes
Tertia ratio Permulti praeterea sunt qui vini saporem ac ne odorem quidem perferre ullo modo possint. Quarta ratio. Quare, ne quod spiritualis salutis causa dandum est, corporis valetudini noceret, prudentissime sancitum est ab Ecclesia, ut panis tantummodo speciem fideles acciperent. Quinta ratio. Accedit ad alias rationes, quod in pluribus provinciis summa vini penuria laboratur di neque id aliunde sine maximis impensis, ac non nisi longissimis et dissicillimis itineribus convehi potest. Sexta ratio. Deinde quod maxime omnium ad rem pertinet, convellenda erat eorum haeresis, qui negabant sub utraque specie tolum Christum esse; sed corpus tantum exsangue sub Panis, Sanguinem autem sub vin specie contineri asserebant. Ut igitur fidei catholicae veritas magis ante omnium oculos poneretur, a Plentissimo concilio alterius speciei, hoc est panis, communio inducta est. Sunt et alias rationes ab iis eoileelse, qui de hoe argumento disserunt quae si opus esse videbitar, a paroeliis asserri
Minister meramentiauehariatiae golucaaeerdos.
LXXII. Iam de ministro, quamvis id a nemine sere ignorari Possit, agendum est, ne quid se termissum sit, quod ad hujus s
cramenti doctrinam pertinere videatur. Itaque tradendum est, solis sacerdotibus potestatem datam esse, ut sacram Eucharistiam conssciant, ac fidelibus distribuant Eum autem morem in Ecclesia semper servatum esse, ut fidelis populus a sacerdotibus sacramenta acciperet, sacerdotes autem sacra facientes ipsi communicarent, sancta ridentina synodus si explicavit ostenditque hane consuetudinem tanquam ab apostolica traditione prosectam, religiose retinendam esse cum praesertim hujus rei illustre nobis exemplum Christus Dominus reliquerit, qui et sanctissimum cor-Pus suum 2 consecravit, et apostolis suis manibus porrexit.
244쪽
Vasa seu lintea saera tangere laicis prohibitum.
LXXIII. Verum ut quacumque ratione tanti sacramenti dignitali consuleretur, non modo ejus administrandi potestas solis sacerdotibus data est Sed lege etiam Ecclesia vetuit, ne quis, nisi con- Secratus esset, sacra vasa, lintea, et alia instrumenta, quae ad illius consectionem necessaria sunt, tractare aut tangere auderet modo gravis aliqua necessitas non incideret. Ex quo tum sacerdotes ipsi, tui reliqui fideles intelligere possunt, quanta religione et sancti late praeditos esse oporteat, qui ad Eucharistiam, vel consecrandam, vel administrandam, vel Sumendam accedunt.
Improbitas ministri Eueharistiae sanctitatem non minuit.
LXXIV. uuanquam, quod antea de aeteris sacramentis dictum est, ea non minus per improbos administrari si quae ad illorum persectam rationem attinent, rite serventur idem valet in Eucharistiae sacramento. Neque enim haec omnia ministrorum merito niti, sed Christi Domini virtute, et potestate geri credendum est. Haec sunt quae de Eucharistia, ut sacramentum est, explicanda
erunt. De Eueharistia ut saerisseium est.
LXXV. Nunc, quod restat dicendum, ut sacrificium est, explanare oportet, ut intelligant parochi quae potissimum de lio musterio, quemadmodum sancta synodus ij decrevit, Dominicis ei estis diebus deli populo tradere de eant. tenim hoc sacramen lumnon solum thesaurus est coelestium divitiarum, quo si bene utamur, Dei gratiam nobis conciliamus, et amorem di sed in e prse- cipua quaedam ratio inest, qua ei pro immensis in nos collatis beneficiis aliquam gratiam referre possumus. At vero haee victima, si rite et legitime immoletur, quum grata et accepta Deo sit, ex hoc colligitur. Si enim veteris legis sacrificia de quihus scriptum est i 2 Sacrificium et oblationem noli siti et tertim i 3 Si voluisses sacrificium, dedissem utique holocaustis non delectaberis ita placuerunt Domino, ui Scriptura Deum 4 odoratum esse odorem suavitatis, id est, grata ei et accepta suisse lestetur. Quid nobis sperandum de eo sacrificio, in quo ille ipse immolatur atque
245쪽
offertur de quo coelestis vox bis audita est si Hic est filius meus dilectus, in quo bene mihi complacui. Hoc igitur mysterium parochi diligenter exponant, ut cum fideles ad rem divinam convenerint, attente et religiose sacra illa, in quibus intersunt meditari
discant. Duahus de musis instituta est Eueharistia.
LXXVI. In primis autem docebunt, Eucharistiam duabus de cau- Ll a Christo Domino institutam esse altera est, ut cueleste animae nostrae alimentum esset, quo vitam spiritualem tueri et conservare possemus t altera, ut Ecclesia perpetuum sacrificium haberet, quo peccata nostra expiarentur, et coelestis Pater sceleribus nostris Saepe graviter ossensus, ab ira ad misericordiam, a justae animadversionis severitate ad clementiam traduceretur. Hujus rei figuram
et similitudinem in et Agno paschali licet animadvertere, qui ut sacrificium et sacramentum a filiis Isradu osserri et comedi consueverat. Vide Tridens de sacrificio Missie. c. i et . Dion . l. i. Eccles Hier. c. 3. Ignat Epist ad Smyrn. Tertuli tu. De Orat. Iren. I. 4, c. 32. Aug. l. 10, De civis Dei, c. 10, et L 17, c. 20, et t. 18, c. ab e l. 19, c. 23, et t. 22, c. 8, et alibi Aassura.
Quantum sit beneficium Eueharistiae.
LXXVII. Nec vero cum Salvator noster Deo Patri se ipsum in ara crucis oblaturus esset, ullam suae erga nos immensae charitalis illustriorem significationem dare potuit, quam cum nobis visibile sacrificium reliquit, quo cruentum illud semel in cruce paulo post immolandum instauraretur, ejusque memoria usque in finem saeculi quotidie summa cum utilitate ab Ecclesia per universum o hem dissus coleretur.
saerifieium inter et saeramentum disserentia.
LXXVIII. Disserunt autem plurimum inter se hae duae rationes. Prima Sacramentum enim consecratione perficituro omnis vero sacrificii vis in eo est, ut offeratur. Quare sacra Eucharistia, dum in pyxide continetur, vel ad aegrotum desertur, sacramenti, non sacrificii rationem habet. Secunda Deinde etiam, ut sacramentum est, iis qui divinam hostiam sumunt, meriti causam assert, et omnes illas utilitates,
246쪽
quae supra coLimemoratae sunt ut autem sacrificium est, non merendi solum, sed satisfaciendi quoque meientiam continet. Nam ut christus Dominus in passione sua pro nobis meruit, ac satisfecit sic qui hoc sacrificium offerunt, quo nobiscum communicant, Dominicae passionia fructus merentur, ac satisfaciunt.
Saerificium Missae a quo et quando institutum.
LXΣlX. Iam de hujus sacrificii institutione nullum ambigendi loeum sancta Tridentina synodus si reliquit declaravit enim, in extrema eaena Christo Domino institulum esse simulque anathemate eo damnavit, qui asserunt, verum et proprium sacrifieium De non sterri, aut offerre nihil aliud esse, quam Christum ad manducandum dari.
Soli Deo saerifieium offerendum, et non Sanctis.
LXXX. Me vero illud praetermisit, qui diligenter explicaret, exunt Deo saerisseium fieri: nam etsi Ecclesia interdum missas inmemoriam et honorem sanctorum celerare consuevit, non tamen illis sacrificium, sed uni Deo, qui sanctos immortali gloria coronavit, offerri docuit. Quare nec sacerdos unquam dicere solet tiruserro tibi saerisseium Petre, vel Paule; sed 3 dum uni soli Deo immolat, gratias illi agit pro beatissimorum martyrum insigni Victoriari eorumque patrocinium ita implorat, ut ipsi pro nobis intercedere dignentur in caelis, quorum memoriam saeimus in terris. Haec autem, quae de hujus sacrificii veritate a catholica Ecclesia tradita sunt, ex Domini verbis aceepit cum extrema illa nocte haec ipsa saeta mysteria apostolis commendans i 4 Hoc facite, inquit, in meam commemorationem. Nota. Os enim, quemadmodum a sancta synodo definitum est, η tunc sacerdotes instituit, praecipitque ut ipsi, et qui eis in sacerdotali munere successuri essent, corpus ejus immolarent et O ferrent atque id etiam Apostoli verba ad Corinthios scripta satis demonstrant, cum ait i 6 Non potestis calicem Domini hibere, et calicem daemoniorum non potestis mensae Domini participes esse, et mensae daemoniorum. Ut enim pro daemoniorum mensa altare, in quo eis immolabatur, intelligendum est rata etiam ut,
247쪽
CATECHISMl quod Apostoliis proponit probabili argumentatione concludatur mensa Domini nihil aliud, nisi altare, in quo sacrilleium Domino nebat, signisseare potest.
Eucharistiae sacrisset sigurae et prophetiae.
LXXXI. Quod si ex Veteri Testament hujus sacrisscit figuras et oraeula requiramus, primum quidem de eo Malachias apertissime vaticinatiis est his verbis i si Ab ortu solis usque ad occasum magnum est nomen meum in gentibus i et in omni loco sacrificatur, et offertur nomini meo oblatio munda i quia magnum est nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum. Praeterea, haec hostia tam ante quam post latam legem, variis sacrificiorum generibus praenunciata est; etenim bona omnia, quae iis sacrificiis significabantur, haec una victima, tanquam omnium persectio et absolutio, complexa est. Verumtamen nulla in re ejus imaginem magis expressam licet videre, quam in 2yMelchisedech sacrificio ripae enim Salvator 3 sacerdotem secundum ordinem Melchise dec se in aeternum constitutum declarans, corpus et sanguinem suum in extrema caena, sub speciebus panis et vini Deo Patri obtulit.
Merihelum Missae et saepiseium erueis unum et idem.
LXXXll. Unum itaque et idem sacrificium esse fatemur, et haberi debet, quod in missa peragitur, et quod in cruce oblatum est, quemadmodum una est et eadem hostia, Christus videlicet Dominus noster, qui seipsum in ara crucis semel tantummodo cruentum immolavit. Neque enim cruenta, et incruenta hostia duo sunt hostiae, sed una tantum, cujus sacrificium, postquam Dominus ita praecepit: εὶ Hoc facile in meam commemorationem, in Eucharistia quotidie instauratur.
Christus et sacerdotes sunt unus sacerdos.
LXXXlti. Sed unus etiam, atque idem sacerdos est Christus Dominus imam ministri, byqui sacrisscium faciunt, non suam, sed Christi personam suscipiunt, eum ejus corpus et sanguinem conssciunt, id quod et ipsius consecrationis verbis ostenditur; neque
248쪽
enim sacerdos inquit, hoc est corpus Christici sed hoc est corpus meum : personam videlicet Christi Domini gerens, panis et vini substantiam in veram ejus corporis et sanguinis substantiam convertit.
Missa et laudis et propitiationis saerificium.
LXXXIV. Quae eum ita sint, sine ulla dubitatione docendum est. id quod ellam sancta synodus si explicavit, sacrosanetum missa sacrisseium esse non solum laudis et gratiarum actionis, aut nudam commemorationem sacrificii, quod in cruce laetum est sed vere etiam propitiatorium sacrificium, quo Deus nobis placatus et propitius redditur.
Missam offerens ut deeel, misericordiam eonsequitur.'
LXXXV. Quare si puro corde et aeeensaide et intimo nostrorum scelerum dolore assecti hanc sanctissimam hostiam immolemus, et offeramus, dubitandum non est quin 2 misericordiam a Domino consecuturi simus et gratiam in auxilio opportuno hujus enim victimae odore ita delectatur Dominus, ut gratiae et paenitentiae donum nobis impertiens peccata condonet uuamobrem et solemnis est illa Ecclesiae precatio. 3 seuoties hujus hostiae commemoratio celebratur, toties opus nostrae salutis exercetur, nimirum uberrimi illi cruentae hostiae fructus per hoc incruentum sacrisicium ad nos manant.
Missa vivia et de unetis delthus prodeat.
LXXXVI. Deinde vero hujus sacrificii eam vim esse, parochi d 'cebunt, ut non solum immolanti 4 et sumenti prosit, sed omni-hus etiam fidelibus, sive illi nobiscum in terris vivant sive jam in Domino mortui, nondum plane expiati sint. Neque enim minus ex apostolorum certissima traditione pro his utiliter offertur, quam Pr vivorum peccatis, paeni , satisfactionibus ac quibusvis calamitatibus et angustiis.
Missa nunquam est dieenda privata.
LXXXVII. Ex quo facile perspicitur omnes missas communes censendas esse, ut quae ad communem omnium fidelium utilitatem et salutem pertineant.
249쪽
Ad quid in Missa tot eaeremoniae.
LXXXVIII. Habet autem hoc sacristelum multos, eosque maxime insignes ac solemnes ritus quorum nullus supervacaneus, aut inanis existimandus est verum omnes eo spectant, ut et tanti sacrisset majestas magis eluceat, et salutaribus mysteriis intuendis ad rerum divinarum, quae in eo sacrificio occultae sunt, eontemplationem deles excitentur. Sed de his nihil est ut plura dicamus itum quia hoc argumentum longiorem explicationem postulare videtur, quam propositae institutioni conveniat i tum quia innum trabiles pene libellos, et commentarios, qui de hac re a piis et doetissimis viris conseripti sunt, sacerdotes in promptu habebunt. Ha tenus igitur satis fuerit, earum rerum quae ad Eucharistiam, tum qua sacramentum, tum qua saerisseium sit pertinent, potiora capita, juvante Domino exposuisse.
Poenitentiae saeramenti neeefisita .
I. OEMADMODuu humanae naturae fragilitas et imbreillitas omnibus nota est, eamque in seipso quisque facile experitur ita quantam habeat neeessitatem Poenitentiae sacramentum, ignorare nemo potest. Quod si diligentiam, quae a parochiscin unoquoque argumento adhibenda est, ex rei quam tractant, magnitudine et pondere metiri oportet omnino latebimur, eos nunquam in hujus Ioel explicatione adeo diligentes suturos esse, ut satis videri possiti quin etiam de hoc sacramento, quam de Baptismo, eo accuratius agendum est, quod Baptismus semel tantum administratur, nee iterari potest Poenilentiae vero tolles Iocus datur, ejusque est tendae toties necessitas imposita est, quoties post Baptismum peccare eontingat ita enim a Tridentina synodo ii dictum est, saeramentum Poenitentiae non secus lapsis post Baptismum, e Baptismum nondum regeneratis, ad salutem neeessarium esse ivulgataque illa sancti Hieronymi sententia ab omnibus qui deinceps res sacras tradiderunt, magnopere comprobaturi et Paenitentiam
250쪽
esse secundam tabulam. Ut enim confracta navi, unum vitae servandae perfugium reliquum est, si sorte tabulam aliquam de naufragio liceat accipere, ita post amissam Baptismi innocentiam, nisi quis ad Poenitentiae tabulam eonfugiat, sine dubio de ejus salute desperandum est. Haec autem non ad pastores solum, sed ad reliquos etiam suletes excitandos dicta sint, ne sorte in eis rei maxime necessariae incuria reprehendatur. Primum enim communis fragilitatis memores omni studio optare debent, ut divina ope Muti, sine casu, aut prolapsione aliqua in via Domini progredi possint i quod si nonnunquam ouenderint, tum vero summam Dei benignitatem intuentes, qui tanquam bonus si Pastor ovium suarum vulnera obligare, eisque mederi solet, hoc saluberrimum Poenitentiae medicamentum nunquam in aliud tempus disserendum esse cogitabunt. De Poenitentidia Patribus antiquis scripserunt Tertubliian librum unum, rarian epistolas lares et unum librum de lamis Pacianus, librum unum et duas epistolas ad SHρ
nian ac de Parnit et Confessione, seu partim ad Poenis Ambros libros duos de Poenit Chroost. homilias i et sermon. de Poenit. Dhrem lib. et serm de Poenis Fulgentius, lib. 2, De Remissione peccatorum ad Euthimium Gregorius 'Menus, orationem de Poeni tentia Basil homiliam una m tia est Postrema variiarum Augustinus, deniquὸ librum unum de verae fati Poenitentid et librum insignem de Poenitentis medicind. His adde Marcum eremitam cujus exstat de Pamitentia liber unus, sed caute legendus de eo vide Bellarmin. De Script Eccles Qui non habet Patres Uria citatos, videat in Decreto Gratiani, de Pamitentii , distinctiones.
Multiplex Poenitentiae acceptio.
II. Ut autem rem ipsam aggrediamur, prius explicanda est varia hujus nominis potestas et notio, ne ali tuis ambiguitate voel in errorem inducatur. Nonnulli etiam Poenitentiam pro satissaetione accipiunt. Alii a catholicae fidei doctrina longissime remoti, cum arbitrentur Poenitentiam nullam temporis praeteriti rationem habere, nihil aliud quam novam vitam esse definiunt. Docendum est igitur, multiplicem esse hujus nominis significalionem. Prima Primum enim Paenitentia de iis dieitur, quibus aliquid