장음표시 사용
251쪽
displicet, quod antea placuerit, nulla habita ratione huius cogitationis, honumne an malum fuerit. Sic omnes si paenitet, quorum tristitia secundum saeculum est, non secundum Deum i cujusmodi Poenitentia non salutem assert, sed mortem. Secunda Altera est Paenitentia, cum quis ex scelere admisso, quod quidem antea placebat, dolorem non Dei, sed sui ipsius causa concipit. Tertia Tertia est, cum non solum admissi seeleris causa intimo animae sensu dolemus, vel ejus doloris externum etiam aliquod signum damus verum unius Dei causa in eo maerore sumus. Ac singulis quidem Poeni lentiae generibus, quae commemorata sunt, Poeni lentia vox proprie convenit.
III. Nam cum in sacris Litteris Deum paenitere, legimus, 2kid per translationem dici perspicuum est. Eo enim loquendi genere, quod ad hominum mores aceommodatum est, sacrae Litterae utuntur cum Deum mutare aliquid constituisse declaranti quod non aliter sacere videatur, quam homines, quos si alicujus rei poeniteat. eam commutare omni studio laborant. Sic ergo scriptum est poenituisse eum δὶ quod hominem fecisset, et alio loco, 4 quod Samlem regem eoustituisset.
Seligitur vera Het lentiae aereptio.
lV. Verum tuler has Poenitentiae significationes magnum discrimen observare opportet. Prima enim in vitio ponenda est altera est quaedam commoti et perturbati animi assectio tertiam tum ad virtutem pertinere, tum sacramentum esse dicimus: quae signisseatio hujus Ioel propria est.
A paenitentia ut virtus eat eur ineipiatur hie.
v. Ac primum quidem de ipsa ut virtutis parte, agendum est; noli soluui, quia sidelis populus ad omne virtutis genus institui a pastoribus debet; sed etiam, quia hujus virtutis actiones tanquam
materiam praebent, in qua Paenitentiae sacramentum versatur irae nisi prius, quae sit Poenitentiae Virtus mei intelligatur, sacramenuetiam vim ignorari necesse est.
252쪽
Poenitentia interior et exterior.
Vl. Quare in primis monendi hortandique sunt sideles, ut omni contentione et studio in intima animi Poenitentia, quam virtutem dicimus, elaborent sine qua ea, quae extrinsecus adhibetur, parum ad modiim profutura est Vide Amb. in serm. De Poenit et citatur De Poenit. dist. 5, v. Poenit August. lib. De verme faticlPoenis. ωρ. 8, et habetur De Poenit. 3, cap. 4. Gregor homil. 34, in Evanget. lib. 9. Regist. Dist. 39.
Ouid sit Poenitentia inierior.
VII. Intima autem Poenitentia est illa, cum ad Deum nos ex animo convertimus, et ommissa a nobis scelera detestamur, et odio habemus i simulque illud nobis certum et deliberatum est, malam vitae consuetudinem corruptosque mores emendare non sine spe veniae a Dei misericordia consequendae. Hanc vero dolor et tristitia, quae perturbatio et assectio est, et passio a nobis vocatur, consequitur, veluti comes peccatorum delestationi adjuncta. Quamobrem apud complures ex sanctis Patribus Poenitentiae Θlinitio hujusmodi animi cruciatu declaratur.
Fides ut ad invitentiam pertineat.
Illi Verum in eo quem paenitet, si fides Poenitentiam ant cedat necesse est neque enim potest quisquam se ad Deum eon vertere, qui de careat ex quo fit, ut nullo modo Poenitentiae pars recte diei possit.
. . .. . Poruitantia est virtus.
IX. Quod autem intima haec Poenitentia, ut antea diximus, ad virtutem pertineat, aperie ostendunt multa quae de Poenitentia te dita sunt praecepta Lex enim de iis tantum actionibus, quae suscipiuntur cum virtute, praecipit. Negare praeterea nemo potest, quin dolere quando comodo et qualenus portet, virtutis sit, hoc autem ut recte fiat, Poenitentiae virtus praestat. Interdum enim evenit, ut ex admissis sceleribus minorem quam par est, dolorem homines capiant. Quin etiam ut a Salomone scriptum est, nonnulli sunt, 2 qui cum malefecerint, laetantur rursus vero alii ita se moerori animi et aegritudini dedunt, ut de salute etiam prorsus
253쪽
CATECHISMI desperent qualis fortasse Cuti videri potest qui ait si Malor est iniquitas mea, quam ut veniam merear et qualis certe ludas fuit. 2 qui Poenitentia ductus, suspendio vitam et animam amisit. Ut igitur modum in dolore tenere possimus, centientiae virtute adjuvamur. Notiva virtutis milantiae.
X. Sed idem etiam ex his rebus colligi potest, quas sibi tanquam finem proponit is quem vere premi poenitet. Primum. Primum autem hoc ei propositum est, ut peccatum aboleat, omnemque animae culpam et maculam abstergat. Secundum. Alterum est, ut pro sceleribus admissis Deo satisfaciat quod quidem ad justitiam referri perspicuum est nam etsi inter Deum et homines, propria justitiae ratio intercedere non potest, eum tam longo intervallo inter se distent aliquam tamen esse justitiam constat, cujusmodi est inter patrem et filios, inter dominum et seros. Tertium Tertium est, ut homo in Dei gratiam redeat, licujus ossensionem et odium propter peccati laeditatem incurrit. Haec vero omnia salis declarant Paenitentiam ad virtutem spectare.
Quinque gradu ad Poenitentiam.
XI. Sed docendum est etiam, quibus gradibus ad hane divinam virtutem liceat aseendere. Primus. Primum itaque Dei misericordia nos praevenit, cordaque nostra ad se convertit. Quod cum precaretur prophetari δὶ converte, inquit, nos, Domine, ad te et convertemur. Secundus. Deinde hoc lumine illustrali per sdem ad Deum animo tendimus Credere enim oportet accedentem ad Deum, ut Apostolus testatur, quia est, et inquirentibus se renumerator Sil. Tertius. Praeterea motus timoris eonsequitur a et supplieiorum acerbitate proposita, animus a peccatis revocatur, atque huc Videntur spectare illa Isais verba η Sicut quae concepit, cum appropinquaverit ad partum, dolens clamat in doloribus suis, sic laeti
Quartus. Illic deinde accedit spes impetrandae a Deo misericordiae, qua erecti vitam et mores emendare constituimus.
254쪽
Quintus Postremo charitale corda no,tra accenduntur, ex qua liberalis ille timor probis et ingenuis ullis dignus, oritur, atque ita, unum illud veriti, ne qua in re Dei majestatem laedamus, precandi consuetudinem omnino deserimus.
Poenitentiae ecatum promittitur.
XII. Hisce igitur quasi gradibus ad hane praestantissimam Poenitentiae virtutem pervenitur; quae prorsus divina et coelestis virtus existimanda est, cui scilicet regnum caelorum saeroeamerae pollicentur. Nam apud sanctum Matthaeum scriptum est: i Poenitentiam agite; appropinquavit enim regnum caelorum. Et apud Ege-chielem i 2 Si impius egerit Poenitentiam ab omnibus precatis suis quae operatus est, et custodierit omnia praecepta mea, et secerit judicium et justitiam, vita vivet. Tum alio locor 3 Nolo mortem impii; sed ut convertatur impius a via sua, et vivat; quod quidem de aeterna ei beata vita intelligendum esse plane constat.
Exierio Poenitentia quae est saeramentum.
XIII. De externa vero Poenitentia docendum est, eam esse, in qua sacramenti ratio consistit, habereque externas quasdam res sensibus subjectas, quibus declarantur ea amae interius in animastunt.
Caera cheislo sit institutum hoe gaeramentum.
XIV. In primis autem explanandum delibus videtur, quare laetum sit, ut Christus Dominus enitentiam in numerum sacramentorum referri voluerit. Hujus autem rei illa omnino causa fuit, ut nobis de remissione peceatorum quam Deus pollicitus est, eum ait Si impius egerit paenitentiam egerit, etc., minus dubitare liceret vehementer enim pendere animo de intima Poeniten- Opus esset, eum de suo cuique judicio in iis quae agit, merito limendum sit. Prima ratio. Ut igitur Dominus huic nostrae sollicitudini sub miret, Paenitentiae sacramentum instituit, quo per sacerdolis a so itionem, peeeata nobis remissa esse consideremus, conscientiaeque ostrae ob fidem quae sacramentorum virtuti merito habenda est, Pinatiores redderentur. Neque enim aliter accipienda est vox Meerdois peccata nobis legitime condonantis, quam Christi Domini,
255쪽
CATECHISMI qui ait Paramim confide, fili; remittuntur tibi peccata uia. Vide Concilium Trident sess. 4 cv. i. Innoc i, Dist si,
Secunda ratio. Deinde vero, cum nemo salutem, nisi per Chri tum ejusque passionis beneficio, consequi possit, consentaneum, nobisque utilissimum fuit, eiusmodi sacramentum institui, cujus vi et efflcientia Christi sanguis ad nos defluens, peccata post Baptismum admissa elueret atque ita reconciliationis beneficiuae illi uni Salvatori nostro acceptum referre prositeremur.
Pinnuentiam esse acramentum probatur.
m. duo vero Poenitentia sacramentum sit, pastores ita dieite ostendent ut enim Baptismus sacramentum est, quia peccata omnia ae praeserum quod Origine contractum fuit, deleti eadem ratione P nitentia quae peccata omnia, post Baptismum voluntate vel aetione suscepta tollit, vere et proprie sacramentum dicendum est. Deinde, quod caput est, cum illa quae extrinsecus tum a poenitente, tum a Sacerdote sunt, declarent ea quae interius efficiuntur in anima, quis neget Poenitentiam vera et propria sacramenti ratione praeditam esse siquidem sacramentum sacrae rei signum est Peccator autem, quem poenitet, rerum et verhorum notis plata exprimit se animum ape at turpitudine abduxisse; itemque ex iis quae a sacerdote geruntur et dicuntur, misericordiam Dei, peccata ipsa remittentis, facile cognoscimus. Quanquam hoc aperte indicant illa Salvatoris verba: s2ὶ Tibi dabo elaves regni eoelorum; et quodcumque solverissuper ter ram, erit solutum et in caelis. Absolutio enim sacerdotis verbis enun-elaia, remissionem illam pereatorum signat, quam in anima Men.
Saeramentum Poenitentiae iterari potesti
ni. Neque vero solumideles docendi sunt, Poenitentiam inmi- mero sacramentorum habendam esse sed eorum etiam, quae iterari possunt. Quaerenti enim Petro num septies venia peecati danda essei,
Dominus respondit: 3 Non dico tibi usque septies; sed uri ', septuagies septies. Quare si cum ejusmodi hominibus agendus 'it, qui summae Dei bonitati et elementiae dissidere videantur, nur mandus erit illorum animus atque ad spem divinae taliae erg'ndu . Quod quidem facile consequentur tum hujus Ioel et alioum
256쪽
l 'lion . qui in sacris Lilleris permulti occurrent; tum vero iis rationibus et argumentis quae ex sanctorum Chrysostomi i libro DoLapsis, et Ambrosii et libris de Poenitentia petere Iieebit.
XVII. dam, quoniam nihil fideli populo notius esse debet, quam hujus sacramenti materia, docendum est in eo maxime hoc saeramentum ab aliis differre, quod aliorum sacramentorum maleria est res aliqua naturalis, vel arte essectari sacramenti vero Poenitentiae quasi materia sunt actus poenitentis, nempe contritio consessio et salissaetio, ut a ridentina synodo 3 declaratum est :qui quatenus in paenitente, ad integritatem sacramenti et plenam ac perlaetam peccatorum remissionem ex Dei institutione requiruntur, hac ratione partes Poenitentiae dicuntur. Nota Neque vero hi actus, quasi materia a sancta synod a pellantur, quia verse materiae rationem non habeant; sed quia ejus generis materia non sint, quae extrinsecus adhibeatur ut aqua in Baptismo, et elirisma in Confirmatione.
ouo sensu peeeata sint materia Poenitentiae.
XVIII. Quod autem ab aliis dictum est, peccata ipsa hujus saeramenti materiam esse, nihil plane diversum diei videbitur, si dii genter attendamus i ut enim ignis materiam ligna esse dicimus, quae vi ignis consumuntur irata peccata, quae Poenitentia delentur, recte hujus saeramenti materia vocari possu
XIX. Sed formae etiam explicatio a pastoribus praetermittenda non est, quod ejus rei cognitio excitet fidelium animos ad pere plenilain summa cum religione hujus saeramenti gratiam. Est autem formari ego te absolvo quam non solum ex illis verbis licet colligere i 4huuaeeumque solveritis super terram, erunt soluta et in eoelis, sed ex eadem Christi Domini doctrina ab apostolis tradita aecepimus. Ac quoniam sacramenta id significant quod essiciunt illa : Ego te absolvo, ostendunt peccatorum remissio m hujusis Chrys. om. 5. lib. de laps repar et habetur de Poenit dist. I, e lalia. - 2 Amb. de Poenit. lib. l. e. 1 et 2. Vide et Aug. lib. de vera et salsa cen. e. 5,eitat de Poenit. dist. M c. adhuc iustant. - 1 Sess. 24 de Poenit e b, et ean . . . Mati. 18. 18.
257쪽
saeramenti administratione essici planum est, hane esse Poenitentiae persectam sormam. Sunt enim peccata tanquam vincula quibus constrictae animae tenentur, et ex quibus Poenitentiae sacramento
Nota. Quod quidem non minus vere de illo etiam homine sacerdos pronunciat, qui prius ardentissimae contritionis vi accedente tamen consessionis volo, peccatorum veniam a Deo conMe lus sit.
Formae Poenitentiae eur preces adduntur.
XX. Adduntur praetcrea complures preces, non quidem ad sormam necessariae, Sed ut ea removeantur, quae sacramenti vim et emolentiam lilius culpa, cui administratur, impedire possent. uuamobrem peccatores Deo ingentes Mallas agant, qui tam amplam potestatem in Ecclesia sacerdotibus tribuerit.
Praepollent sacerdotes novae legis saeerdotibus antiquae.
XXI. Neque enim ut olim in veteri lege si sacerdotes testim nlo suo aliquem a lepra liberatum esse duntaxat renunciabant, ita nune in Ecclesia ea tantum potestas sacerdotibus lacta est, ut aliquem a peccatis absolutum esse deelarent; sed vera tanquam Dei ministri absolvunt id quod Deus ipse gratiae et justitiae auctorae parens essicit.
Quid observandum Meedendo ad Poenitentianural I. Diligeuter vero ritus etiam, qui ad hoe sacramentum ad hibentur, fideles observabunt ita enim stet, ut animo magis hae reant quae hoe sacramento consecuti sunt, nimirum se tanquam servos clementissimo Domino vel fllios potius optimo parenti reeον eillatos esse et simul saellius intelligant, quid eos sacere oporteat. qui velint, velle autem omnes debent, se tanti benesteli gratos et memores probare. Nam quem peccatorum poenitet, is in humili εο demisso animo ad pedes saeerdotis dejiuit, ut eum se tam humiliter gerat, facile possit agnoscere superbiae radices evellendas esse, aqua omnia scelera, quae esset, ortum habuerint et enata sint Iasaeerdote autem, qui in eum legitimus judex sedet, Christi Dolniui Personam, et potestatem veneratur. Sacerdos enim, quemadmodum in aliis, ita in Poenitentiae sacramento administrando Christi munu
258쪽
exequitur. Deinde peccata sua poenitens ita enumerat, ut se maxima et acerbissima animadversione dignum esse lateatur, suppleX-que delictorum veniam petit. Quae sane omnia vetustatis suae cer
tissima testimonii sancto Dionysio si habent.
uuam salutares ruetus ex Paenitenti eapiantur.
XXIII. Sed nihil proseet tam proderit delibus, nihilque majorem illis alacritatem Paenitentiae suseipiendae asserret, quam si a parochis saepe explicatum uerit, quantam ex ea utilitatem eapiamus vere enim de Poenitentia illud diei posse intelligent, ejus quidem radices amaras, fructus vero suavissimos esse. Primus Poenitentiae 2Ditaque omnis in eo vis est, ut nos in Dei gratiam restituat, cum eoque summa amicitia conjungat. Secundus et tertius. Hane ver reconciliationem interdum in hominibus piis, qui hoc saeramentum sancte et religiose perciplunt, maxima conscientiae pax et tranquillitas, eum summa spiritus ju eunditate consequi solet. Quartus. Nullum est enim tam grave et nefarium sevius quod Paenitentiae sacramentum non quidem semel, sed iterum, et saepius
non deleat uua de re ita Dominus per prophetam inquiti a Si impius egerit Poenitentiam ab omnibus peccatis suis quae operatus est,et custodierit praecepta mea, et secerit judicium et justiliam, vita vivet. et non morietur omnium iniquitatum ejus, quas operatus est, non recordabor Et sanctus Joannesi 4 4 confiteamur peecata nostra, fidelis est et justus, ut remittat nobis peecata nostra. Et paulo postr 5 Si quis peccaverit, inquit, nullum videlicet peccati genus, e cipi ens, advocatum habemus apud Patrem, Iesum Christum justum, et ipse est propitiatio pro peccatis nostris non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi. Nota Quod autem in Seripturis legimus quosdam a Domino 6ὶ misericordiam non esse consecutos, rhquamvis eam velle menter imploraverint, id ver ideire factum esse intelligimus, quod eos vere atque ex animo delictorum non paenitebat.
Quomodo sit intelligendum peeeata quaedam esse irremissibilia.
XXIV. Quare eum ejusmodi sententiae in saeris Litteris, vel apud
259쪽
sanctos Patres et arrunt, quibus videntur assimare aliqua precata remitti non posse i ila eas interpretari oportet ut dissicilemadmodum esse venis impetrationem intelligamus. Ut enim o hus aliquis ea re insanabilis dieitur, qud aegrotus ita assectus sit. ut salutaris medicinae vim oderiti sic quoddam est peccati genus, quod non remittitur, nec condonatur, propterea quod proprium
salutis remedium Dei gratiam rapellit. In hanc sententiam , divo Augustino si dietum est Tanta labes est illius peccat 2 eum post agnitionem Dei per gratiam christi oppugnat aliquis fraternitatem, et adversus ipsam gratiam invidiae saeibus agitatur, ut deprecandi utilitatem subire non possit etiamst peccatum mala conscientia agnoscere et annuntiare cogatur.
Sine Poeni tentia. Meeatorim nulla remissio.
XXV. Sed, ut ad Poenitentiam revertamur, haec de propria ejus vis est, ut mecata deleat, ut sine Poenitentia remissionem ecatorum impetrare aut ne sperare quidem ullo modo ieeal; seriptum est enim i a Nisi Poenitentiam habueritis, omnes similiter perhibitis. Quod quidem de gravioribus et mortiferis peccatis dictum a Domino est etsi aliquo etiam Poenitentiae genere indigent leviora precata, quae venialia voeantur. Sanctus enim Augustinus 4 inquit cum quaedam sit Paenitentia, quae quotidie in
Ecclesia pro peccatis venialibus agitur illa sane frustra essei, si peccata venialia absque Poenitentia dimitti possint.
Tres Poenitentiae partes integrales; quae.
XXVI. Sed quoniam de iis rebus quae aliquo modo in actionem cadunt, non satis est universe loqui, curabunt pastores sigilla sime tradere, ex quibus vere et salutaris Poenitentiae ratio a fidelibus percipi queat. Est autem hujus sacramenti proprium, ut praeter materiam et formam, quae omnibus sacramentis communia sunt, partes etiam ut antea diximus, illas habeat quae tanquam lolam, integramque Poenitentiam constituant, contritionem scilicet eoo sessionem, et satisfactionem de quibus divus Chrysostomus bybi verbis loquitur Poenitentia cogit peccatorem omnia libenter sus
si Lib. s. De Serm. Domini in monte e 42 et 44, et retrae t. lib. 8 e. s. ' ' Aug. serm. s. De Ver his Domini et Epist. 50 ad Botiis. - 3 ue. 13. 1 et ' -- 4LAug. lib. 50. Hom. 50. item Ep. 368 et Eueh. eap. 74. - 5 Ilom. 1l quae ratdo Poenit.
260쪽
serreri in corde ejus contritio in ore consessio, in opere tota humilitas vel fructifera satisfactio. Vide concit. Tridentri, de Poenitentia, cu 3 et cap. 4. Item Concm Florent in Doctrin. de
Partium Poenitentiae qualitas explieatur.
XXVII. Bae autem partes ex earum partium genere esse dicuntur quae ad aliquod totum constituendum necessariae sunt quoniam quemadmodum hominis corpus ex pluribus membris co sini, manibus, pedibus, oculis et aliis hujusmodi partibus quarum aliqua si desit merito imperfectum videatur persectum vero si nulla desideretur eodem etiam modo Paenitentia ex hisce tribus partibus ita constituitur, ut quamvis, quod ejus naturam attinet, contritio et consessio, quibus homo justus essicitur, satis sit tamen, nisi tertia etiam pars, id est satisfactio, accedat, aliquid et omnino ad persectionem desit necesse sit.
Partium Poeni lentiae Connexi .
x ill uuare adeo inter se hae partes connexae sunt, ut contritio eonfitendi et satisfaciendi consilium et propositum inclusum habeat consessionem contritio et satissaeiendi voluntas satisfactionem vero duae reliquae antecedant.
Cur tribus his partibus Poenitentia eonstet.
XXIX. Harum autem trium partium eam rationem assere possumus, quod animo verbis, et reipsa peccata in Deum committantur uuare eonsentaneum sui ut nos ipsos Ecclesiae elavibus subjicientes, quibus rebus Dei sanctissimum numen a nobis violatuin esset, iisdem etiam ejus iram placare, et peccatorum veniam ab eo impetrare conaremur. Sed idem etiam alio argumento confirmari potest. Etenim Poenitentia est veluti quaedam delictorum compen- Salio, ab ejus voluntate perlaeta, qui deliquit, ac Dei arbitri in quem peccatum commissum est, constituta. Quare et voluntas compensandi requiritur, in quo maxime contritio versaturci et paenitens sacerdotis judicio, qui Dei personam gerit, se subjiciat necesse est, Ut pro scelerum magnitudine poenam constituere in eum possit, ex quo lum consessionis, tum satisfactionis ratio et necessitas perspicitur.