장음표시 사용
261쪽
Contritio desinitur et exulieatur.
XXX duoniam vero harum partium vim et naturam traderes delibus Oportet, prius incipiendum est a contritione, eaque diligenter explicanda. Neque enim ad ullum temporis punctum cum in memoriam praeterita peccata redeunt, vel cum aliquid offendimus, contritione animus debet vacare. Banc Patres in concilio Tridentino si ita definiunt contritio est animi dolor, ac detestatio de peccato commisso, cum proposito non peccandi de caelem; et paulo post de contritionis motu subjicitur εἴ a demum praeparat ad remissionem peccatorum s cum fiducia divino misericordiae, et voto praestandi reliqua conjunctus sit, quae ad rite suscipiendum hoc sacramentum requiruntur.
is et eliloaeitas matritionis in quo sita.
XXXI. Ex hae itaque definitione intelligent fideles, contritionis vim in eo tantum positam non esse, ut quis peccare desinat aut propositum ei sit novum ullae genus instituere, aut ipsum jam instituat: sed in primis male actae vitae odium, et expiationem suscipiendam esse. Id vero maxime eonfirmant illi sanetorum Patrum et elamores, quos in sacris Litteris frequenter profusos esse legimus.
3 Laboravi, inquit David, in gemitu meo, lavabo per singulas
noctes lectum meum. Et Exaudivit Dominus vocem eius mei; et rursus alius i 4 Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animae meae duas certe, et alias hujusmodi voces vehemens quoddam ante actae vitae odium, et peecatorum detestatio expressit.
contritionis dolor non orporis, sed animi est
XXXlI. Quod autem contritio dolore definita est, monendi sunt fideles, ne arbitrentur eum dolorem corporis sensu percipi eon tritio enim est voluntatis actio. Et sanctus 5 Augustinus testatur, dolorem Paenitentis comitem esse, non Poenitentiam. Verum pee cali detestationem et odium doloris vocabulo Patres significarunt, tum quia sacrae Litterae ita utuntur inquit enim David i 6 quandiu ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem tum quia dolor inseriori animae parte, quae vim concupiscendi habet, ex ipsa contritione oritur ut non incommode contritis
0 Ead sess. 4. - 2 Vide De Poen dist. l. e. Et venit et ii, dist. e. dii M.
262쪽
dolore definita suerit, quod dolorem essiciat, ad eumque declarandum poenitentes vestem etiam mutare soliti sint. Nola De quo Dominus apud sanctum Matthaeum inquit: i Vae tibi, CororaIn vae tibi, BethsaIda quia si in Tyro et Sidonetacla essent virtutes, quae saetae sunt in vobis, in inciliet et cinere poenitentiam egissent.
Quam Mite hae pars Paenitentiae dieatur eontritἰo.
XXXIn Recte autem contritionis nomen peccati detestationi, de qua loquimur, ad significandam vim doloris impositum est, ducta similitudine a rebus corporeis quae minutatim saxo, aut duriore aliqua materia confringuntur iis eo vocabuli, declaretur, corda nostra, quae superbia obduruerunt, Paenitentiae vi contundi atque
Nota Quare nullus alius dolor, vel parentum et filiorum obitu, vel cujusvis alterius calamitatis causa susceptus hoc nomine appellatur sed illius tantum doloris proprium est nomen, quo ex amissa Dei gratia atque innocentia assicimur.
Aliis nominibus eontritio nuneupatur.
XXXlV. Verum aliis quoque vocabulis eadem res declarari solet; nam et contritio cordis dieitur quia cordis nomen requenter sacrae Litterae pro voluntate usurpant ut enim a corde motionum corporis principium sumitur, ita voluntas reliquas omnes animae vires moderatur, ac regit. Vocatur etiam a sanctis et Patribus cordis compunctio, qui libros de contritione conseriptos de compunctione cordis inseribere maluerunt. Etenim quemadmodum ferro tumida ulcera secantur, ut inclusum virus possit erumpere, ita corda, quasi scalpello contritionis adhibito, inciduntur; ut peceat mortiferum virus queant elicere quare et Missio cordis aloele Propheta appellata est: 3 Convertimini, inquit, ad me intolo corde vestro in jejunio, et in eiu et in planctu, et scindite
Summus dolor dehet esse contritio.. .
xXXV. Summum vero et maximum dolorem ex peccatis quae
263쪽
CATECHISMI eommissa sunt guscipiendum esse, ita ut nullus major excogitari possit, facile erit hisee rationibus demonstrare. Prima ratio. Nam cum persecta contritio sit eliaritatis actio quae ab eo timore qui siliorum est, prosciscitur, patet eumdem charitatis et contritionis modum statuendum esse at quoniam chart-tas, fi) qua Deum diligimus, persectissimus est amor, hinc fit ut contritio vehementissimum animi dolorem conjunctum habeat ut enim maxime diligendus est Deus, ita quae nos a Deo alienant,
Nota. In quo etiam illud observandum est, eodem Ioquendi genere charitalis et ontritionis magnitudinem in sacris Litteris significari. De charitate dicium est i 2 Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo. Rursus quod ad contritionem pertinet, elamat Dominus per Prophetam 3 Convertimini in toto corde
Secunda ratio. Praeterea, sicut Deus summum bonum est inter omnia quae diligenda sunt trala etiam peccatum summum est malum inter omnia quae odisse homines debent illud sequitur, ut quam ob causam Deum summe diligendum esse eonfitemur, ob eamdem rursus peecati summum odium nos captat necesse sit. Omnibus vero rebus Dei amorem anteponendum esse, ita ut sevilae quidem conservandae causa peccare liceat, aperte nos docentilla Domini verba 4 uui amat patrem, aut matrem plus quam me, non est me dignus et i 5 Qui voluerit animam suam salvam sacere, perdet eam. Tertia ratio. Sed illud etiam animadvertendum est, ut quemad modum, Sancto Bernardo 6ὶ teste, nullus finis et modus charitati Praescribitur: Modus enim, inquit ille, diligendi Deum est ipsum diligere sine modo ita pereati detestationi nullus modus definiatur.
Vehementissima debet esse eontritio.
XXXVI. Sit praeterea non solum maxima, sed vehementissima, alque adeo persecta, omnemque ignaviam, et socordiam excludat Etenim in Deuteronomio scriptum est Cum quaesieris Domi num Deum tuum, invenies eum risi tamen toto corde quaesieris ei
264쪽
loia tribulatione animae tuae; et apud Ieremiam ii in uuaeretis meel invenietis, cum quaesieritis me in toto corde vestro, et iuveniae a vobis, ait Dominus.
Contritio etsi non tanta vera tamen L
XXXVII. Quanquam si id minus consequi nobis liceat, ut e seeta sit vera lamen et essicax contritio esse potest saepe enim usu venit, ut quae sensibus subjecta sunt, magis quhm spiritualianos assiciant. Quare nonnulli interdum majorem ex stilorum obitu, quam ex peccati turpitudine doloris sensum capiunt.
Lacrrmae, non nessariae licet, optandae.
XXXVIII. Idem etiam judicium faciendum est, si lacrymae doloris acerbitalem non consequantur quae tamen in Paenitentia summopere plandae et commendandae sunt praeclara est enim ea de re sancti Augustini 2 sententiaci Non sunt, inquit, in te christianae charitatis viscera, si Iuges corpus, a quo recessit animari animam vero, a qua recessit Deus, non luges. Atque huc spectant illa Salvatoris nostri verba quae supra allata sunt i η se tibi, CorozaInlvae libi, BethsaIdal quia si in Tyro et Sidone saviae essent virtutes, quae factae sunt in vobis, olim in cinere et ellieio Poenilentiam egissent. Tametsi ad eam rem non comprobandam satis esse debent clarissima 4 Ninivitarum. 5 Davidis, 6 peccatricis, apostol rum principis r exempla, qui Omnes plurimis lacrymis Dei misericordiam implorantes, peccatorum veniam impetrarunt.
Singula pereata mortalia eontritione detestanda.
XXX lx Maxime autem hortandi et monendi sunt fideles, ut ad singula mortalia crimina proprium contritionis dolorem adhibere studeant. Ita enim Egechias, contritionem describit, cum ait: 8ὶ Recogitabo tibi omnes anno meos in amaritudine animae meae. Etenim recogitare omnes annos, est, sigillatim peccata excutere, ut ea ex animo doleamus. Sed apud Erechielem quoque scriptum legimus i 9 Si impius egerit Poenitentiam ab omnibus peccatis suis, vita vivet. Atque in hanc sententiani sanctus Augustinus s0hlnquit:
265쪽
consideret peccator qualitatem eriminis in loco, in tempore, in v
Nota Neque tamen hae in re desperent fideles de summa delbonitate et elementia is enim eum nostrae salutis cupidissimus sit, nullam moram ad tribuendam nobis veniam interponit; sed precatorem paterna charitate eompletitur, simul atque ille se coli gerit, et universa peccata sua detestatus quae deinde alio tempore, si saeuitas erit, singula in memoriam redueere, ae detestari in animo habeat, ad Dominum se converterit cita enim nos per prophetam jubet sperare, eum inquit 1 Impletas impii, non nocebit ei, in quaerumque die conversus suerit ab impietate sua.
Ad veram eontritionem quot necessaria.
XL. Ex his igitur colligi poterunt, quae ad veram contritionem maxime sunt necessariam de quibus fidelem populum accurate oportebit docere, ut quisque intelligat, qua ratione comparare eam possit, regulamque habeat, qua dijudicet, quantum absit ab ejus virtutis persectione. Primum. Primum enim neeesse est peccata omnia, quae admisimus, odisse, et dolere ne, si quaedam tantum doleamus, fieri ei simulata, neque salutaris Poenitentia a nobis suseipiatur. Nam, ui a Sancto Iacob apostolo dictum est i 2xuuicumque totam legem servaverit, offendit autem in uno, lactus est omnium reus. Secundum Alierum est, ut ipsa contritio confitendi et satisfaciendi voluntatem conjunctam habeat irae quibus postea suo laes
Tertirem Tertium est, ut poenitens vitae emendandae certam ei stabilem cogitationem suscipiat. Hoc vero propheta his verbis aperte nos docuiti a Si impius egerit Poenitentiam ab omnibus pec catis suis quae Operatus est, et custodierit omnia praecepta mea, ei secerit judicium et iustitiam, vita vivet, et non morietur omnium iniquitatum ejus, quas operatus est, non recordabor et paulo p0bi, cum averterit se impius ab impietate sua, quam operatus est, ei lacerii judicium et justitiam, ipse animam suam vivisscabit MPaucis interiectis r Convertimini, inquit, et agite Poenitentiam bomnibus iniquitatibus vestris, et non erit vobis in ruinam iniquitas; Projicile a vobis omnes praevaricationes vestras, in quibus p νδ
266쪽
rieati estis, et facite vobis cor novum. Idem etiam Christus Dominus mulieri quae in adulterio deprehensa est, praescripsit: i Vade. inquit, et jam amplius noli peccare. Item paralytico 2 illi quem ad probaticam piscinam curaverat Ecce, ait, sanus factus es, jam
XLI. Sed natura quoque ipsa et alio plene ostendunt, duo illa ad contritionem esse in primis necessariari dolorem scilico peccati admissi, et propositum cautionemque, ne quid hujusmodi in posterum committatur rinam qui amico reconciliari velit, quem injuria aliqua assecerit, et doleat oportet, quod in eum injuriosus et contumeliosus fuerit, et diligenter reliquo tempore provideat, nequa in re amicitiam Iaesisse videatur. Quae duo obedientiam ad junetam habeant necesse est hominem enim legi, sive naturali et divinae sive humanae, quibus subjectus est, parere convenit. Quare si quid poenitens alteri per vim aut per fraudem abstulit, restituat oportet itemque alicujus aut commodi, aut ossicii compensatione illi satisfaciat, cujus dignitatem aut vitam dicto factove violavit; tritum enim est omnium sermone, quod apud sanctum Augustinum ahlegimus t Non remittitur peccatum, nisi restituatur abla
Quartum. Neque vero inter caetera quae ad contritionem maxim pertinent, minus diligenter et necessario curandum est ut quidquid injuriarum ab altero acceperis, id totum remittatur, ac condonetur. Ila enim Dominus et Salvator noster monet, atque denunciat: 4 Si dimiseritis hominibus peccata eorum, dimittet et vobis Pater vester coelestis delicta vestra di si autem non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra. Haec sunt, quae fidelibus in contritione observanda sunt, caetera quae ad hanc rem colligi a paestoribus facile poterunt, essicient quidem, ut in suo genere rentritio sit magis persecta et absolutari verum adeo necessaria existimanda non sunt, ut sine his verae et salutaris paenitentiae ratio constare non possit.
XLII. Sed quoniam non satis esse pastoribus debet, si ea doceant
267쪽
quae ad salutem videntur pertinere, nisi etiam omni cura et in dustria laborent ut fideles ad eam ipsam rationem, quae illispmscripta est, vitam actionesque suas dirigant, vehementer proderit, contritionis vim et utilitatem saepius proponere. Nam cum pleraque alia pietatis studia, velut beneficia in pauperes, jejunia, Preces, et alia id genus sancta et honesta opera, hominum culpa a quibus proficiscuntiir, a Deo interdum repudienturo ipsa cerincontritio nunquam illi grata et accepta esse non potest. Nam inquit Prophetam si cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. Quin etiam statim ut eam mentibus nostris concepimus, peccatorum remissionem nobis a Deo tribui, allo loco ejusdem Prophetae verba illa declaranti 2 Dixi, confitebor adversum me injustitiam meam Domino, et tu remisisti impietatem peccati mei. Atque ejus rei figuram in a decem leprosis animadvertimus, quia Salvatore nostro ad sacerdotes missi, antequam ad illos pervenirent, a lepra liberati sunt. Ex quo licet cognoscere, verae contritionis, de qua supra dictum est, eam vim esse ut illius beneneto omnium delictorum veniam statim a Domino impetremus.
Ad praxim eontritionis ut sunt indueendi fideles.
XLIII. Plurimum etiam valebit adradelium mentes excitandas, si pastores rationem aliquam tradiderint, qua se quisque ad contritionem exereere possit. Primo Monere autem oportet ut omnes conscientiam suam is quenter excutientes, videant num quae a Deo, sive ecclesiasticis sanctionibus praecepta sunt, servaverint. Secundo Quod si quis aliciijus sceleris reum se esse cognoverit, statim seipsum accuset supplexque a D 'mino veniam exposcat. Terlib. Et spatium tum confitendi, tkm satisfaciendi sibi dari postulet. Quarto In primisque divinae gratiae praesidio se adjuvari petat, ne in posterum eadem illa peceat admittat, quae admisisse vehementer poeniteti
odium pereat unde eoneilandum.
XLIV. Curandum erit praeterea pastoribus, ut in peccatum summum fidelium odium concitetur, tum quia summa est illius laedlina
268쪽
et turpitudo, lum quia gravissima damna et calamitates nobis
assert nam Dei benevolentiam, a quo maxima bona accepimus, longeque majora expectare et consequi licebat, a nobis abalienatre summorum dolorum cruciatibus perpetuo essiciendos sempiternae morti nos addicit. Hactenus de contritione.
XLV. Nunc ad consessionem, quae est altera Poenitentiae pars, veniamus. Quantum vero curae et diligentiae in ea explicanda, ponere pastores debeant, ex eo facile intelligent, quod omnibus sereptis persuasum est quidquid hoc tempore sanctitatis, pietatis et religionis in Ecclesia summo Dei beneficio, conservatum est, id magna ex parte consessioni tribuendum esse, ν nulli mirandum sit humani generis hostem, cum fidem catholicam landitus evertere cogitat, per ministros impietatis suae, et satellites, hanc veluti christianas virtutis arcem totis viribus oppugnare conatum esse.
iam neeeMario instituenda erat onsessio.
XLVI. Primum itaque docendum est, consessionis institutionem nobis summopere utilem, atque adeo necessariam fuisse. Ut enim hoc concedamus, contritione peccata deleri, quis ignorat illam adeo vehementem, acrem, incensam esse oportere, ut doloris acerbitas, cum scelerum magnitudine aequari, conferrique possit atquoniam pauci admodum ad hunc gradum pervenirent, fiebat etiam ut a paucissimis hac via peccatorum venia speranda esset. Quare necesse sui ut elementissimus Dominus laciliori ratione communi hominum saluti consuleret, quod quidem admirabili eo ei lio effecit, cum claves regni coelestis Ecclesiae tradidit.
contritionem persici eonsessio.
XLVII. Etenim ex fidei catholieae doctrina, omnibus credendum et constanter assirmandum est si quis ita animo assectus sit, ut peccata admissa doleat, simulque in posterum non peccare constituati etsi ejusmodi dolore non assiciatur, qu ad impetrandam veniam satis esse possit ei tamen eum peccata sacerdoti rite consessus uerit, vi clavium scelera omnia remitti, ac condonarii ut merito a sanetissimis viris Patribus lynostris celebratum sit, Ec-
269쪽
CATECHISMIclesiae clavibus aditum in coelum aperirici de quo nemini dubitare fas est, cum a Florentino concilio decretum legamus, paenitentiae essectum esse ablutionem a peccatis.
Emendandi mores medium certissimum eonfessio.
XLVIII. Verum ex eo praeterea licet cognoscere, si quantam asserat consessio utilitatem, quod lis quorum corrupta vitae consuetudo, nihil tam prodesse ad mores emendandos experimur, quam si interdum occultas animi sui cogitationes lacta, dictaque omnia prudenti et deli amico patefaciant, qui eos opera et consilio juvare possit. Quare ad eamdem rationem maxime salutare existimandum est iis qui scelerum conscientia agitantur, ut sacerdoti, tanquam Christi Domin vicario, cui perpetui silentii severissima lex proposita est, animae suae morbos et vulnera aperiant statim enim parata sibi medicamenta invenient, quae non solum praesentis aegritudinis sanandae, verum ita praeparandae animae coelestem quamdam vim habent, ut deinceps sacile suturum non sit, in ejusdem morbi et vitii genus recidere.
XLIX. Neque verbulla consessionis utilitas praetermittenda, quae ad vitae societatem et conjunctionem magnopere pertinet constat enim, si sacramentalem consessionem e christiana disciplina exemeris, plena omnia occultis et nefandis sceleribus sutura esse; quae postea, et alia etiam multo graviora, homines, peccati consuetudine depravati, palam committere non verebuntur etenim confitendi verecundia, delinquendi cupiditati, et licentiae tanquam frenum injicit, et improbitatem coercet.
Confessionis saeramentalia deseriptio.
L. Sed jam consessionis utilitate exposita, quae sit ejus natura, et vis, pastoribus tradendum erit. Eam igitur denniunt esse peccalorum accusationem, quae ad sacramenii genus pertinet, eo susceptam ut veniam virtute clavium impetremus.
Peceat quo animo in eonsessione deelaranda.
LI. Recte autem aceusatio dieitur, quod peccata ita commem
270쪽
ranan non sunt, quasi scelera nostra ostentemus, ut ii satiunt sὶ qui Iaetantur cum malefecerint aut omnino enarranda, ut si rem aliquam gestam otiosis auditoribus delectandi causa exponamur. Verum accusatorio animo ita enumeranda sunt, ut ea etiam in nobis vindicare cupiamus.
Ob veniam impetrandam eonfitendum.
LII. Veniae autem impetrandae causa, peccata constemur inu niam hoc judicium Ionge dissimile est forensibus capitalium rerum quaestionibus, in quibus consessionis poena et supplicium, non culpae liberatio, et errati venia constituta est in eamdem sere sententiam, quamvis aliis verbis sanctissimi Patres 2 videntur consessionem desiniisse, veluti cum sanctus Augustinus inquit 3 i Consessio est, per quam morbus latens spe veniae aperitur; et san tus Gregorius 4 Consessio est peccatorum detestatiori quarum utraque, quod in superiori desinitione continetur facile ad eam referri poterit.
consessio a christo instituta.
LIlI. Sed jam quod omnium maxime faciendum est, docebunt parochi, ac sine ulla dubitatione fidelibus tradent, 5 hoe sacramentum a Christo Domino, qui bene omnia, et unius salutis nostrae eausa fecit, ob ejus summam bonitatem et misericordiam insti- lutum esse Apostolis enim post resurrectionem unum in locum congregatis, insuffavit, dicens r 6 Accipite Spiritum Sanctum quorum remiseritis peccata, remittuntur eis Det quorum relinueritis, retenta sunt.
Saeerdotibus facienda eonferato.
LIV. Cum igitur Dominus potestatem retinendi et remittendi peccata sacerdotibus tribuerit, perspicuum est ipsos etiam ea de re judices eo titutos suisse. Atque idem significare visus est Dominus, cum apostolis id negotii dedit, ut Lazarum a mortuis excitatum vinculis solverent, quibus constrictus erat nam sanctus August nus 8ὶ eum locum ita explanat Ipsi, inquit, sacerdotes, plus jam