장음표시 사용
351쪽
XXI. Quo autem sit ad resutandos eos instructior parochus int i huic veritati adversantur, sanctos Hieronymum contra Vigilantium et Damascenum potissimum legati Libro , De Orthod. μαωρ. 16.
Idem probat apostoliea traditio.
XXII. Ad quorum rationem, quod caput est, accedit consuetudo ab apostolis accepta et in Ecclesia Dei perpetu retenta et conse vata. Di- ωρ. I. Hieron Eccles Iren lib. 5, contra meres.cν is Athanas serm in Evang. de sancta Deipara Euseb.
lib. 13 ρω ar Evang. ωρ. 7. Cornel. v. Dist. i. mliar. in Hal. 126 Ambr. in lib. De Viduis.
XXIII. Scripturae evius rei quis firmius aut clarius requirat argumentum divinae Scripturae testimonio, quae sanctorum laudes celebrat admirabiliter Exstant enim quorumdam. 1 Sanctorum divina praeconia, quorum laudes clim sacris Litteris celebrantur, quid est quod illis singularem honorem non habeant homines pSaneti suis meritis no adiuvant.
XXI . ras ob eam causam etiam magis colendi et invocandi sunt, qud pro salute hominum preces assidue faciunt, multaque eorum merito et gratia in nos Deus confert beneficia.
x . Si enim et gaudium est in coelo super uno peccatore paenitentiam agente, nonne etiam coelestes cives poenitentes adjuvabunt nonne rogat peccatorum veniam et impetrabunt, et conci- Iiabunt nobis Dei gratiam p
superatae neum non eat anetorum patro et nium
XXVI. Quhd si dicatur, ut a nonnullis dicitur, supervacaneum esse sanctorum patrocinium, quod Deus sine interprete, precibus nostris occurrat has impiorum voces illa sancti Augustini ahsa-
352쪽
elle convincunt, multa Deum non coneedere, nisi mediatoris ae d precatoris opera, et ossicium accesserit.
XXVII. Quod illustribus Abimelech et Iob amicorum confirmatur exemplis quorum peccata nonnisi Abraham et Job precibus co donavit. Gen. 20. . .
XXVIII. Si vero etiam asseratur ster inopia et imbecillitate fidei, ut sanctos internuncios et patronos adhibeamus i quid ad illud respondebunt centurionis i hexemplum, qui vel in singulari illo fidei praeconio quod Dominus Deus impertivit, seniores tamen Judaeorum ad Salvatorem misit, ut laboranti puero salutem impetrarent
Unitati mediatoria noe omel in voeati, anelorum.
XXIX. uuare si latendum est unum nobis 2 mediatorem propositum Christum Dominum, qui scilicet unus nos per a sanguinem Patri coelesti reconciliavit, et qui, aeterna redemptione inventa, Bemel in sancta ingressus, pro nobis interpellare non cessat ex eo tamen nullo modo sequi potest, quominus ad sanctorum gratiam eonfugere liceat. Nam si propterea subsidiis sanctorum uti non il-eeat, quod unum patronum habemus Iesum Christum nunquam id ommisisset Apostolus, ut se Deo tanto studio fratrum viventium precibus commendari et Huvari vellet. Nota Neque enim minus vivorum preces, quam eorum qui in eoelis sunt, sanctorum deprecati christi mediatoris gloriam et dignitatem imminuerent.
Invoeationem Mnetorum comprobant tot miraeula.
XXX. Sed cui fidem non laetant et honoris, qui sanctis debetur, et patrocinii, quod nostri ausa suscipiunt, mirabiles esseeue res ad eorum sepulcra, et oculis, et manibus membrisque omnibus captis, in pristinum statum restitutis mortuis ad vitam revocalis, ex corporibus hominum ejectis daemoniis quae non udisse, ut multi non legisse, ut plurimi gravissimi viri, sed vidisse testes lo
353쪽
derunt. Item eonfirmat virtus teliquiarum.
M. Quid multa si vestes, si a sudaria, si umbra sanct rum, prius quam e vita migrarent, depulit morbos, viresque restituit quis tandem negare audeat Deum per sacros cineres, os , caeterasque sanctorum reliquias eadem mirabiliter essicere pMelaravit id 4 cadaver illud, quod sorte illatum in sepulcrum Elisaei ejus tacto corpore, subito revixit.
Iaae verba distinetum praeceptum non eontinent.
XXXII. Quod vero sequitur i 5 Non facies tibi scu*tile, neque omnem similitudinem, quae est in coia,et quo in terra δε--Sum, nec eorum quo sunt in aquis sub terra r non adorabis ea, neque coles quidam hoc alterum praeceptum existimantes, duo postrema ipsa unius praecepti vi contineri voluerunt ut san tus Augustinus 6 illa extrema dividens, haec ipsa verba ad primum praeceptum pertinere voluit quam sententiam, quia in Ecclesia celebris est, libenter sequimur. Etsi in promptu ratio est illaverissima, consentaneum suisse praemium et poenam cujusque cum primo praecepto conjungi.
Dina imaginum hulei oepto non multanteit.
XXXIII. Nec vero quis existimet, omnino pingendi stagendi, aut sculplendi artem hoc praecepto prohiberi. Nam in Scripturis, jussu Dei simulacra et imagines emetas legimus, et cherubim, aes 8ὶ serpentis aenei. Superest igitur, ut imagines ob eam rem vetitas interpretemur, ne quid simulacris quasi diis colendis, de vero Dei eultu detraheretur
XXXIV. Duplle autem potissimum ratione, quod ad hoe princeptum attinet, Dei majestatem vehementer laedi perspicuum esu
354쪽
Altera, si idola et imagines, tanquam Deus, colantur, aut er datur inesse aliqua in his divinitas, vel virtus propter quam sinteolendae i vel quod ab eis sit aliquid petendum, vel quod sidueia in imaginibus sit figenda, veluti sim fiebat a gentibus quae in idolis spem suam ollocabant, quod passem sacrae Litterae reprehendunt.
Posterius. Dixinuatis formam arte fingere.
Altera, si quis conetur divinitatis formam aliquo artificio effngere, quasi corporeis oculis conspici, vel coloribus, aut figuris exprimi possit si uuis enim Deum, ut inquit Damascenus, qui subaspeetum non cadit, qui corporis expers est, qui nullis terminis ei reumscribi, ne ulla gura describi queat, psssit exprimere quae res in altera 2 Niciena synodo uberius explicatur. Praeclare igitur Apostolus, 3heos mutasse Dei incorruptibilis gloriam in similitudinem voluerum, quadrupedum ac Serpentum, dixit haec enim omnia tanquam Deum venerabuntur, cum illi harum rerum imagines ponerent quocire Israelitae qui ant vituli simulacrum clamabunt i 4 Η sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra AEgypti, idololatrae sunt appellati, quia bymulaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis senum.
intimae hujus partis praecepti sen1u .
XXXV. Cum igitur Dominus deos alienos coli prohibuisset, ulpenitus idololatriam tolleret, imaginem divinitatis ex aere duci, aut alia quavis materia fieri prohibuit quod salias declarans, inquit: οὶ Cui similem fecistis Deum, aut quam imaginem ponetis ei atque tu hoc praecepto hanc sententiam contineri, praeter sanctorum Patrum scripta, qui eam, quemadmodum in septima synodo expositum est, sic interpretantur, illa etiam Deuteronomii verba satis declarant, ubi Moyses populum avertere ab idololatria eum vellet, aiebat rLNon vidistis aliquam similitudinem in die, qua loculus est vobis Dominus in Horeb de medio ignis. Quod sapientissimus legislator ideo dixit ne quo errore ducti divinitatis imaginem nugerent, Deoque debitum honorem rei creatae tribuerent.
355쪽
Trinitatem aliquibus figuria adumbra clim .
XXXVI. Nemo tamen propterea contra religionem Delque legem quidquam committi putet, cum sanctissimae Trinitatis aliqua persona quibusdam Ign: exprimitur, quae tam in Veleri, quam in Novo Testament apparuerunt i nemo enim tam rudis est, ut illa imagine Divinitatem credat exprim i sed illis declarari doceat pastor proprietates aliquas, aut actiones qua Deo tribuuntur; V Iuli eum ex Daniele pingitur lixantiquusdierum in throno sedere. ante quem libri aperti sunt, Dei aeternitas et inflnita sapientia significatur, qua omnes hominum et cogitationes, et actiones, ut de iis judicium erat, intuetur.
Angelos pingendi modus approbatur.
XXXVII. Angelis etiam tum humana speetes tum alae assinguntur, ut intelligant fideles, quam propens sint in humanum genus et tanquam parat ad ministeria Domin exequendaci 2 omnes enim administratorii spiritus sunt propter eos qui haereditatem capiunt salutis.
XVIII. 3 Columbae vect speetes et 4 linguae tanquam ignis in
Evangelio et Actis Apostolorum, quas Spiritus Sancti proprietates significent, multo notius est, quam ut oporicat pluribus verbis explicari.
Usua imaginum Christi et sanetorum approbatur.
XXXlX. At ver cum Christus Dominus ejusque sanctissima et purissima Maler eselerique omnes sancti, humana praediti natura, humanam speciem gesserint, eorum imagines pingi, atque honorari, non mod hoc praecepto interdictum non vit, sed etiam sanctum ei grati animi certissi inum argumentum semper habitumestri quod et apostolicorum temporum monumenta, et meumenicae synodi, et tot sanctissimorum doctissimorumque Patrum inter se consentientium scripta confirmant. Non solum autem licere in Ecclesia imagines habere et illis honorem, et cultum adhibere, Ostendetiam-elius, eum honos qui eis exhibetur, reseratur ad prototypa verum
356쪽
CONCILII TRIDENT PARS III. 331
etiam maximoradelium bono ad hanc usque diem laetum declarabit, ut ex Damasceni libro, si quem de imaginibus edidit, et septima synodo, quae est secunda Nicaena, 2 intelligitur Verum quia sanetissimum quodque institutum hostis humani generis suis Daudibus et allaciis depravare contendit; si quid sorte a populo hae in re peccatum fuerit, parochus, Tridentini 3 eoncilii deereluinsecutus, quoad ejus fieri poterit, studebit corrigere, ac decretum quidem ipsum, eum res tulerit, populo interpretabitur.
XL. Tum rudes et qui imaginum ipsarum institutum ignorant, docebit imagines saetas ad utriusque Testament cognoscendam historiam, atque ejus memoriam identidem renovandam i qua rerum divinarum memoria excitati, ad colendum atque amandum ipsum Deum vehementius inllammemur sanctorum quoque imagines in templis positas demonstrabit, ut et colantur, et exemplo moniti, ad eorum vitam a mores nos ipsos consormemus. De
cultu et usu imaginum vide conca Nicaen actor Histor. triPart. lib. 6, cap. M. Euseb. lib. 8 Hist. Eccles. c. 4. Cyril. lib. 6, contra Iulian Augustin. lib. 1 De Consensu Ganget. ωρ. 10. Vide item sextam synod can. 82, et concit Romanum sub Gregorio III, et cono Gentillac. Item et aliud Romanum sub Stephano III. Vide etiam lib. De Romanis onfiscibus in Dud Sylvestri. Item Lactant cur . de Passione Domini. Bas. Orat in S. Barlaham Gregor. IX15s n. Orat in Theod Prud. m. de S. Caes. et hym de S. Hi molyt. Item uti Baron. Ann Ecclesiae anno 57, num iis, et deincem. Vide uerum August. contra Faust. lib. 22, v. a.
Appendix ad singula praeeepta.
Ego sum Dominus Deus tuus fortis, elotes, visitans iniquitatem ρutrum in filios in tertiam et quartiam generiationem eoru nqui Odcrunt meu et faciens misericordiam inmitiis iis qui diligunt me, et custodiunt ρrc emia mea.
357쪽
XLI. Duo sitnt in extrema parte hujus praeeepti diligenter expli
Primum est, quod etsi ob summum scelus praevaricationis primi praeeepti, atque hominum ad id ommittendum propensionem. apte hoc loco sena proponitu communis tamen est omnium appendix praeceptorum. Omnis enim lex ad praecepta servanda homines poena et praemio indueiti in illae tam requentes in sacris Litteris et crebrae Dei promissiones r ut enim innumerabilia pene Testamenti Veteris testimonia praetermittamus, in Evangelio
seriptum est i i Si vis ad vitam ingredi, serva mandata. Et alibi i et Qui facit voluntatem Patris mei, qui in eoelis est, ipse intrabit in regnum caelorum, tum illud i 3 omnis arbor, quae non tacit fructum bonum, excidetur et in ignem mittetur et, 4 omnis qui irascitur fratri suo, reus erit judicio atque alibi i 5ISi non dimiseritis hominibus, nee Pater vester dimittet vobis
Alterum est, quod longe alia ratione perfecit, alia carnales homines hanc appendicem docendi sunt.
XLII. Perlaetis enim, qui syspiritu Dei aguntur, eique prompto et alacri animo parent, instar est cujusdam laetissim nunei et magnum argumentum propensae in eos divinae voluntatis i agnos- eunt enim sui amantissimi Dei curam, qui nunc praemiis, nunc poenis ad sui cultum et venerationem homines prope compellat, agnoseunt ejus immensam in se benevolentiam, qui sibi imperare, suaque opera, ad divini nominis gloriam uti velit neque soletinagnoscunt; sed in magna spe sunt illum, eum quod vult, jubeat, etiam daturum vires, quibus legi ipsius parere possinu
XLIII. At earnalibus, qui nondum spiritu servitulis liberati sunt.
358쪽
magisque metu poenarum, quam amore virtutis abstinent a peccatis, ejus appendicis sensus gravis et acerbus est Parochus autem, quoties alicujus explicandi praecepti occasio inciderit, eadem haee sibi habeat proposita. Nota Quamobrem sunt piis exhortationibus sublevandi et quo Iecspectat, quas manu deducendi.
lV. carnalibus perinde tamen, ac spiritualibus, duo inprimis quasi aculei sunt admovendi, qui ad legem observandam hac ipsa tu appendice positi, homines maxime incitent.
Nam quod Deus sortis dicitur, ideo diligentius est explicandum, quo caro saepe qua terroribus divinae comminationis minus commovetur varias sibi ipsa rationesingit, quibus iram Dei effugere ac propositam poenam vitare possit cui autem certo persuasum est Deum sortem esse, illud magni Davidis usurpati thuuo ibo aspiritu tuo, et quo lacie tua fugiam AEadem quoque divinis interdum dissis promissis, lantas hostium vires esse credit, ut ad sustinendum minime parem se esse existimet. At firma et stabilis sides, nihil titubans eum divina vi ac virtute nitatur, homines contra recreat, atque confirmat inquit enim: 2 Dominus illuminatio mea et salus mea; quem timebo p
Alter vero aculeus gelus ipse divinus est nonnunquam enim homines putant Deum humana non curare, ne illud quidem, legem ipsius servemus, an negligamus t ex quo sequitur magna vitae confusio cum autem Deum gelotem credimus, ejus rei m dilatio facithnos in ossicio continet.
XLV. Zelus vero, qui Deo tribuitur, nullam animi signisscat perturbationem ; sed divinum illum amorem et charitatem, qua Deus nullam a se animam patitur impune fornicarici δὶ quotquot autem ab eo ornicantur perdit.
359쪽
XLVI. Est itaque gelus Dei tranquillissima ejus, sincerissimaque justitia, qua anima salsis opinionibus, pravisque cupiditatibus eorrupta repudiatur, et a Dei conjugio tanquam adultera remo
XLVII. At ver zelum hune Dei suavissimum ac dulcissimum experimur cum Summa ejus, atque incredibilis in nos voluntas reto ipso demonstraturri nec enim aut amor ardentior inter homines, aut major arctiorque conjunctio, quam eorum qui conjugi copulati sunt, reperitur. Nota igitur quam nos valde diligat, ostendit Deus eum crebro fi vel sponso, vel marito comparans, gelotem vomu
XLVHI. Quamobrem doceat parochus, hoc Ioeo, sic divini cultus, atque honoris cupidos homines esse debere, ut gelantes, potiusquam amantes, lure dici possint illius exemplo, qui de seipso i a Zelo, inquit, gelatus sum pro Domino Deo exercituum imbuero Christum ipsum imitentur, cujus illud est i 2 aelus domus tuae comedit me.
Tranfigressores mandatorum non impuniti.
XLIX. Est autem comminationis explicanda sententia inultos peccatores passurum Deum, sed eos vel tanquam parentem castigaturum, vel tanquam judicem acriter, ac severe in eos animadve Surum. Quo alio in loco significans Moyses t 3 Et scies, inquit, quia Dominus Deus tuus ipse est Deus sortis et fidelis, custodiens pactum et misericordiam diligentibus se, et his qui custodiunt praecepta ejus, in mille generationes, et reddens odientibus se statim. Et Iosue Non poteritis, inquit, servire Domino. Deus enim Sanctus et sortis aemulator est, nec ignoscet sceleribus vestris atqeu peccatis si dimiseritis Dominum et servieritis diis alienis, converint se et affiget vos, atque subverteti
360쪽
CONCILII TRIDENT PARS IIi. 333
Docendus autem populus est comminationis poenam ad tertiam quartamque impiorum et facinorosorum generationem perlinereri non . quod posteriores majorum scelerum cenas semperluant sed licet illi liberique eorum impune tulerint, non muis tamen eorum posteritas iram Dei poenamque vitabiti
Quod Iosiae regi aecidit huic enim propter singularem plet tem eum pepercisset Deus, dedissetque, i ut in pace in sepulchrum majorum suorum inferretur, ne videret consequentium temporum mala, quae propter Manassis avi impietatem, Iudae et Hie- Salem erant eventura, eo mortuo, in posteros ejus est ultio Dei consecuta, sic ut ne siliis quidem Josiae pepercerit.
Qua autem ratione haec legis verba sententiae illi, quae apud prophetam, non adversentur i2 Anima, quae peccaverit, ipsa morietur sancti Gregorii auctoritas, cum reliquis omnibus antiquis Patribus consentiens, aperie ostendit inquit enim suuisquis pravi parentis niquitatem imitatur, etiam ex ejus delicto constringitur; quisquis autem parentis iniquitatem non imitatur, nequaquam delicto illius gravatur.
Unde si ut iniquus filius iniquo patris non solum sua, quae addidit, sed etiam patris peceat persolvat, cum vitiis patris quibus iratum Dominum non ignorans, etiam suam adhuc malitiam adjungere non formidat et justum est, ut qui sub districto judie vias parentis iniqui non timet imitari, cogatur in vita praesenti, etiam culpas parentis iniqui persolvere Exstat locus Gregor. lib. 15. Mortii. c. i. Vide August. Dist. 5. D. Thom i, 2 q. r.