장음표시 사용
451쪽
XXlX. At hoc Dominus vetuit, ne aut mariti ad uxores res n- quendas sollicitarentur, aut uxores maritis dissiciles se ac morosas ita praeberent, ut eam ob causam quaedam quasi necessitas viris imponeretur illas repudiandi.
Uxorem alterius coneupiseere grave percatum.
IXX. Nunc vero gravius est peccatum, cum mulierem, etiamst a viro repudiata sit, alteri in matrimonium ducere non liceat, nisi marito mortuo. Itaque qui alterius uxorem concupiscit, facile ex una in aliam incidet cupiditatem. Nota Aut enim illius vitum mori, aut adulterium admittero cupiet.
XXXI. Atqtie hoc idem de iis mulieribus dicitur, quae alteri desponsala sunt neque enim has item concupiscere licet, cuniciis qui hae pacta rescindere student, violent sanctissimum dei laedus.
XXXII. Et quemadmodum, quae alteri nupta est, eam concupiscere Omnino nefas est; sic qiuo ad Dei cultum religionemque est consecrata, nullo pacto licet illam uxorem appetere.
Si vero quis mulierem quae nupta est, cum eam nuptam esse opinetur, uxorem sibi dari oncupiscit neque si in matrimonium alii collocatam intelligeret, eam nuptam sibi dari cuperet id quod i Pharaoni et et Abimelech contigisse legimus qui Saram in matrimoni habere concupierunt, cum eam minime Diiptam, Abrahaeque sororem, non uxorem arbitrarentur ille certe, quie animo est, ejusmodi praecepti legem violare non videtur.
XXXIII. Sed ut parochus remedia patefaciat quae ad tollendum hoc cupiditatis vitium accommodata sunt, explicare alteram prae-
452쪽
eepi rationem debet, quae in eo consistit, ut, s si divitiae a stuant, cor non apponamus, easque pietatis et divinarum rerum studio abjicere parati simus et in sublevandas pauperum miserias libenter pecuniam rogemus i si desint lacultates, egretatem aequo et hilari animo seramus. Et quidem si rebus nostris dandis liberalitate utemur, rerum alienarum cupiditates restringemus. De paupertatis autem laudibus divitiarumque despicientia in sacris Litteris, et apud sanctos Patres 2 facit erit parocho multa Olligere et si deli populo tradere.
XXX lV. Hae item lege praeeipitur, ut ardenti studio summaque cupiditate optemus id potissimum essici non quod nos concupiscimus, sex quod Deus vult, quemadmodum Domini oratione exponilur
XXXV. Voluntas autem Dei in eo maxime est, ut hos singulari quodam modo sancti essiciamur, animumque nostrum sincerum, atque ab omni labe purum integrumque conservemus et exerceamus nos in iis mentis ac spiritus ossielis, quae corporis repugnant sensibus t horumque edomitis appetitionibus, ratione ac spiritu duce, rectum vitae cursum teneamus t quive praeterea sensas m teriam cupiditatibus nostris libidinique praebent, eorum vim
XXXVI. Sed ad hunc cupiditatum ardorem restinguendum, plurimum etiam hoc potest si quae incommoda ex illis accidunt, ea nobis ob oculos proponamus. Primum. Primum vero illud incommodum est, qubd, quoniam ejusmodi cupiditatibus paremus, in anima nostra regnat summa peccati vis ac potestas quamobrem monuit Apostolus t 3 Nouregnet peccatum in vestro mortali corpore, ut nediatis concu-
l Psalm. l. l. - 2ὶ id ilior. p st. , ad Heliod et 8 ad Demetriadem. et l50. ad Hedebiam quaest. 1, et 16 ad Pani mach. Item Basil in regul susius dia- Putatis inlei rog. . Chrysi in pist ad Rom. adiae verba salutate Priscamin Cassian lib. de institui Monach. c. 15 et 35 et Collat. 24. cap. 26. Greg. Otia. 8 in Ezech Anab in cap. 6 Lue Leo Mag. in serm de omni b. Sanciis August. lib. I De Civitat I ei et Epist. 98, ad Hilar et Epist. 109. - 33 Rom. 6. 12.
453쪽
piscentiis ejus. Nam quemadmodum si cupiditatibus resistimus. peccati vires concident ita, si iisdem succumbimus, Dominum a regno suo expellimus, et in ejus locum peccatum introducimus. Secundum. Alterum praeterea incommodum est, quod ab concupiscendi vi, veluti sonte quodam, omnia peccata manant, ut
divus t Jacobus docet. Divus item 2 Joanne i omne, inquit,
quod est in mundo, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum et superbia vitae. Tertium Tertium incommodum in eo est, quoniam rectum
animi judicium his cupiditatibus obscuratur homines enim iis cupiditatum tenebris obcaecati, honesta et praeclara putant omnia quaecumque ipsi concupiscunt. Quartum opprimitur praeterea concupiscendi vi verbum Dei quod in animis nostris a magno illo agricola Deo insitum est sieetiam apud divum Marcum scriptum est i 3 Alii sunt, qui in spinis seminantur; hi sunt qui verbum audiunt, et aerumnae seculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum et sine ructu essicitur.
XXXVn Jam vero, qui prae caeleris hoc cupiditatis vitio laborant. quosque propterea parochus ad colendum hoc praeceptum diligentius cohortari debet. Prisno. Illi sunt, qui lusionibus non honestis delectantur, aut qui ludis immoderate abutuntur. Secundo Mercatoresque item, qui rerum penuriam, annonaeque caritatem expetunt, atque id aegre serunt, ut alii praeter ipsos sint qui vendant, aut emant, quo carius vendere aut vilius emere ipsi
Terlib. Qua in re item peccant, qui alios egere cupiunt, ut aut vendendo, aut emendo ipsi lucrentur. Quarto. Peccant etiam milites qui bellum expetunt, ut surari ipsis liceat. Quinto Mediei item qui morbos desiderant. Seruo dureconsulti, qui causarum liliumque vim copiamque
Mintimo Tum artifices qui quaestus avidi, omnium quae ad
454쪽
melum cultumque pertinant, penuriam exoptant, ut inde plurimum lucri faciant. Octob. In hoc praeterea genere graviter ii peceant, qui alienae laudis gloriaeque avidi atque appetentes sunt, non sine aliqua famae alterius obtrectatione di idque praeserum, si qui illam appetunt. ignavi nulliusque pretii homines sunt; fama enim et gloria vi tutis atque industriae, non igua viae aut inertiae praemium est.
455쪽
DE ORATIONE IL80GE IN PRIMI NECESSITATE.
I. In ossicio et munere pastorali cum primis necessaria est ad salutem fidelis populi praeceptio christianae precationis, cujus vim ac rationem multos necesse est ignorare, nisi pia et fideli pastoris diligentia tradita sit. Quamobrem praecipua parochi cura versari debet in eo, ut pii auditores intelligant quid a Deo et quomodo
orandum sit. oratio Dominie memoria tenenda est.
II. Omnes autem necessariae precationis numeros continet divina illa formula quam Christus Dominus apostolis et per illos eorumque successores Omnibus deinceps, qui christianam religionem susciperent, notam esse voluit cujus verba atque sententias sic animo ac memoria comprehendere oportet, ut in promptu habeamus. Ut autem in hac orandi ratione suppedite parochis lacullas instituendi fideles auditores quae magis Opportuna visa Sunt, hi P Posuimus, sumpta ab iis scriptoribus quorum eo in genere doctrina et copia maxime laudaturi nam reliqua, si opus fuerit, pastores ex eisdem sontibus haurire poterunt. De Oratione scrime
456쪽
III. Primum igitur docendum est, quam sit oratio necessaria cujus praeceptum non solum consilii causa traditum est, sed etiam necessarii jussi vim habet, quod a Christo Domino declaratum illis verbis i i oportet semper orare
IV. an orandi necessitatem ipsa, etiam illo Dominicae precationis quasi prooemio ostendit Ecelesta. Primo Praeceptis salutaribus moniti et divina institutione so mali, audemus dicere. Secundo. Itaque eum esset necessaria precatio christianis hominibus et illud a discipulis ipse rogatus esseti 2 Domine, Oeeno orare, praescripsit eis orandi formam Dei Filius, et spem attulit impetrationis eoirum quae postularent. Tertiis. Et ipse Oeumentum sui preeationis, qua non solum utebatur assidue, sed etiam in ea δὶ pernoctabat. Quarto Cujus deinde ossicii, iis, qui se ad Iesu Christi sdem conuitissent, apostoli praecepta tradere non destiterunt. Quinto. Nam sancti εὶ Petrus et bin Joannes de ea diligentissime pios admonent. Serio. ejus rationis memor Apostolus 6 pluribus locis
christianos hortatur ad salutarem orandi necessitatem. Smtimo Praeterea, tam multis indigemus bonis et commodis ad animum et corpus tuendum neeessariis, ut ad precationem consu gere oporteat, tanquam ad unam omnium optimam, et indigentiae nostrae interpretem, et conciliatriuem eorum quibus egemus. Octavo. Nam, cum nihil cuique debeat Deus, reliquum proseeloesi, ut quae nobis opus sunt, ab eo precibus expetamus quas preeraianquam instrumentum necessarium nobis dedit ad id quod Optaremus consequendum pωserum, cum quaedam esse constet quae nisi ejus alumento non liceat impetrare.
457쪽
Nono. Habent enim sacrae preces praestantem illam virtutem qua maxime daemones ejiciuntur. Est enim quoddam daemoniorum genu,. si quod non ejicitur nisi jejunio et oratione. Decimo uuare magnam sibi adimunt saeuitatem singularium donorum, qui hane consuetudinem exercitationemque non adhibent, pie ei diligenter orandi petitione enim non solum honesta, sed etiam assidua opus est ad impetrandum quod concupiscas.
Nam, ut inquit sanctus 2hHieronymus, scriptum est i 3 0mni petenti datur ergo si tibi non datur, ob id non datur, quia non petisci petite ergo, et accipietis.
BL TILITATE RATI 0 II S.CAPUT IL
l. Habet autem haec necessitas lueundissimam utilitatem quae fructus ex se edit uberrimos e quorum copiam sumunt pastores a sacris scriptoribus, eum opus erit illos impertiri fideli populo mos ex ea copia aliquot elegimus, quos huic tempori accommodatos
Primus. Primus autem ructus, quem inde capimus, est is, quod orantes Deo honorem habemus siquidem est quoddam religionis argumentum oratio, quae in divinis Litteris thymiamati comparatur dirigatur enim, inquit Propheta. 4 oratio mea sicut incensum in conspectu tuo. Quare nos hac ratione Deo subjectos esse profitemur, quem bonorum omnium auctorem agnoscimus et praedicamus i in quem solum spectamus; quod unum incolumitatis salutisque praesidium atque perfugium habemus. Hujus fructus illis etiam verbis admonemur b Invoea me in die tribulationis, eruam te, et honorificabis me. Secundus Sequitur fructus amplissimus et lueundissimus orationis eum a Deo preces audiunturi est enim ex sancti Augustini sin
458쪽
sententia, Caeli clavis oratio. Nam ascendit, inquit, precatio . . descendit Dei miseratio licet alta sit terra, altum coelum, auditiamen Deus hominis linguam.
Quot et quanta dona eonsequitur oratio.
II. Cujus orandi muneris tanta vis est, tanta utilitas, ut ea re coelestium donorum amplitudinem consequamur. Nam et impetra mus nobis, ut ducem et adjutorem adhibeat Spiritum Sanctum, et fidei assequimur conservationem, o ineolumitatem, et vitationem poenarum, et divinum patrocinium in tentationibus, et ex diabolo victoriam : omnino inest in precatione singularis gaudii cumulus. uuamobrem sic loquebatur Dominus tris Petite, et accipietis, ut gaudium vestrum sit plenum.
orationi quam praesi sit Deus.
li I. Nec vero, qui huic petitioni praesto sit et occurrat Dei be- ilignitas, ullus relictus est dubitandi locus quod multa comprobant divinae Scripturae testimoniaci quae, quia sunt in promptu, illa solum modo apud Isaiam exempli causa attingemusci 2 Tunc enim, inquit, invocabis, et Dominus exaudiet; clamabis, et dicet : δ) Ecce adsum. Et rursus εἶ ritque antequam clament, ego X Budiam i adhue illis loquentibus, ego audiam. Exempla autem eorum qui Deum exoraverunt, quia propemodum sunt et infinita, et posita ante oculos omittimus
Cur preees non exaudiat Deus aliquando.
IV. At interditi sit, ut quae petimus a Deo non i inpetremus. Illi est; sed tu in maxime prospicit utilitati nostrae Deus, vel quod Dianobis majora et ampliora hona imper litur, Vel quod nec neceSRarium nobis est, nec utile, quod petimus: im vero fortasse supervacaneum id futurum sit, si dederit, atque pestilaru in Quin datuenim, inquit sanctus Augustinus, 4 negat propitius Deus, quieconcedit iratus. Nonnunquam etiam fit, ut adeo remisse ac uegii genter oremus, ut ne ipsi quidem quod dicimus attendamus.
459쪽
v. Cum autem sit oratio si mentis ascensus ad Deum si in orando animus qui ad Deum referri debet, peregrinatur, nulloque studio nulla adhibita pietale temere precationis verba unduntur, quomodo inanem hujus orationis sonitum christianam precationem esse dicemuS.
Nota hana rationem et exaggera
uuare minime mirum est, si Deus nostrae non obsequitur,oIu lati, cum vel ipsi nolle id nos, quod petimus, pene probemus, Πομtra negligentia et ignoratione precationis vel postulemus ea quae nobis sunt obsutura.
Rite petenti plus tribuitur quam petaturi
VI. Contra vero scienter ac diligenter petentibus multo plus tribuitur quam a Deo postulaverint, quod et Apostus testatur in Epistola ad Ephesios, 2het illa, a prodigi filii similitudine declaratur, qui praeclare Secum actum esse existimaturus suit, si in loco mercenarii famuli eum habuisset pater i et si reet cogitantibus, non solum postulantibus nobis cumulat gratiam suam Deus,' non modo munerum copia, sed etiam celeritate tribuendi i quod ostendunt divinae Litterae, cum illa utuntur loquendi formula se Desiderium pauperum exaudivit Dominus. Nota inlimis enim et tacitis egentium studiis, ne expectata quidem eorum voce, Deus occurrit.
Accedit eo etiam ille fructus, quo orando animi virtutes et exereemus et augemus, maxime vero fidem ut enim rite non orant, qui fidem Deo non habent, quomodo enim, inquit, b invocabunt, tu quem non crediderunt Sic fideles, quo studiosius Orant, eo majorem ac certiorem fidem habent divinae curae et providentiae, quae potissimum id requirit a nobis, ut ad se de iis, quae nobis opus sunt, reserentes, Omnia postulemuS.
460쪽
VII. Posset vero Deus non petentibus, nec cogitantibus quidem, abunde nobis omnia dilargiri, quomodo et animantibus rationis expertibus cuncta suppeditat ad usus vitae necessarios; sed bene- sicentissimus parens vult a filiis invocari vult nos quolidi ritis petendo, petere fidentiusci vult impetratis iis quae postulamus, in dies magis testificari, ac praedicari suam in nos ipsos benignitatem.
Amplisseatur etiam charitas i nam illum auctorem agnoscentes omnium bonorum, utilitatumque nostrarum, quanta eum possumus maxima caritate amplectimur i et ut amantes colloquio, et congressu magis ad amorem incenduntur Sic pii homines, quo saepius Deo acientes preces, et ejus implorantes benignitatem, quasi eum ipso colloquuntur, e majori in singulas precationes assecti laetitia, ad eum amandum et colendum incitantur ardentius.
Propterea nos hac ut vult exercitatione preeationis, ut sagrantes petendi studio quod Optamus, tantum ea assiduitate et cupiditate proficiamus, ut digni simus in quos illa conserantur heneneia, quae antea jejunus et angustus animus noster capere non poterat.
vult praeterea nos id quod est intelligere ae prae nobis serre, si gratiae coelestis auxilio deseramur, nostra opera nihil consequi Posse, Proptereaque toto animo ad orandum incumbere.
Valent autem maxime haec tanquam orationis arma contra naturae nostrae hostes acerrimos inquit enim sanctus ii Augustinus: Adversus diabolum, armaque ejus rationum nostrarum sonitu eertandum esti