장음표시 사용
481쪽
cui et adjumento fuit ne si ab immani pisce devoraretur, et quanta esset in ejus piseis jecore, selle et corde vis, demonstravit. Ille daemonium expulit, ejusque impedita et colligata potestate, ne Tobiae noceret effecit. Ille verum et Iegitimum matrimonii jus, et usum adolescentem edocuit. Ille Tobiae et patri oculis eapto lumina restituit.
Beneseia angeli eustodis erga D. Petrum.
VIII. Angelus item ille, principis apostolorum liberator, uberem praebebit materiam ad erudiendum pium gregem de admirabili fructu curae, custodiaeque angelorum, cum demonstrabunt parochlangelum carceris tenebras illustrantem, 3 et Petrum laeto ejus Iatere e sommo excitantem, solventem calenas dirumpentem vincula, monentem ut surgeret, seque sumptis caligis, et reliquo vestitu sequeretur cum docebunt ab eodem angelo Petrum per custodias libere eductum carcere et aperta denique janua in tuto
collocatum. Haec exempla reserre utile.
IX. Hujus generis exemplorum, quemadmodum diximus, reserta et sanetarum Litterarum historia, quibus intelligimus quanta sit vis beneficiorum quae confert in homines Deus, angelis interpretibus et internuntiis, nee solum certa aliqua, et privata de re missis, sed a primo ortu, nostrae curae praepositisci et in singulorum4 minum salutis praesidio collocatis.
Doctrinae de ustodia angeloriam utilitas.
X. Iane doctritiae diligentiam illa utilitas consequetur, ut audientium mentes erigantur, et ad agnoscendam, et venerandam Dei paternam de se curam, ac providentiam excitentur. Si de angelorum creatione et excellenti vis agere, redi ad primum symboli articulum Sura, Piast. 14.
Divitiae henignitatis Dei in nos quaniae.
I. Commendabit autem hoc Ioco parochus, in primisque praedicabit divitias benignitatis Dei erga euus humanum, quem cum
482쪽
CONCILII TRIDENT PARS IV. primo parente nostri generis, et peetali usque ad hane diem ossenderimus stagitiis, ac sceleribus innumerabilibus, retinet tamen in nos haritatem, neque praecipuam illam de nobis curam de
Dieere eam oblivisei hominum grande malum.
XII. Quem si quis existimat hominum oblivisci amens est, et in Deum jacit indignissimam contumeliam Irascitur Israel Deus propter ejus gentis blasphemiam, quae se arbitrabatur coelesti ope desertam esse. Est enim in Exodo iii Tentaverunt Dominum dicentes : Estne Deus in nobis, an non et apud Ezechielem 2 Succenset eidem populo Deus, quod dixerat: Non videt Dominus nos, dereliquit Dominus terram. Ergo fideles his auctoritatibus a nefaria illa opinione deterrendi sunt, fieri posse ut Deum capiat hominum oblivio. Nota. In quam sententiam audire licet conquerentem de Deo apud Isaiam Israeliticum populum, contraque Deum stultam ejus querimoniam benigna similitudine refellentem est enim ibi i 3ὶ Dixit Sion: Dereliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mel; cui Deus: Numquid Oblivisci potest mulier insantem suum, ut non misereatur filio uteri sui etsi illa oblita suerit, ego tamen non obliviscar tui. Ecce in manibus meis descripsi te.
Deus nunquam hominum oblivise prohatur.
XIlI. Quibus locis quanquam id liquido confirmatur, tamen ut penitusideli populo persuadeatur nullum posse tempus accidere, quo deponat Deus hominum memoriam, quo eis non tribuat paternae charitatis ossicia, paroelii rem elarissimo primorum hominum exemplo comprobabunt, quos post neglectum, violatumque Dei jussum, cum acerbius accusatos, et horribili illa sententia eondemnatos audis: A Maledicta terra in opere tuo in Iaboribus e medes ex ea cunetis diebus vitae tuae, spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbas terrae, eum vides e paradiso 5hexpulsos; et, ut omnis reditus spes adimeretur, cum in aditu paradisi colloeatum legis cherubim nammeum tenentem igneum et versa tilem gladium eum ab ulciscente suam injuriam Deo illos intimis et externis molestiis connictatos intelligis.
483쪽
CATECHISab An non actum de homine putes praul non credas non modo divino illii iii auxili nudatum, sed etiam cuivis injuriae propositu in P V rum lamen in tantis divinae irae et ultionis indiciis oborta est lux quaedam Dei in eos charitatisci Fecit enim, i inquit Dominus Deus Adae et uxor ejus tunicas pelliceas, et induit eos i quod maximum sui argumentum, hominibus nullo unquam tempore de suturum Deum.
Nulla hominum injuria Dei amor exhauritur.
XlV. ujus etiam sententiae vim, No Exi Aulilli DEI AMOREM ULLA in Mi NuM Νauni A, David expressit illis verbisci 2 Numquid continebit Deus in ira sua misericordias suas Hanc Habacuc Deum a satus exposuit, dum inquit: 3 Cum iratus fueris, misericordiae recordaberis. Hanc sic Michaeas aperuit: 4 Quis Deus, similis tui qui aufers iniquitatem, et translers peccatum reliquiarum haereditatis tuae r non immittet ultra furorem suuin, quoniam volens misericordiam est.
XV. Omnino res tua se habet cum maxime perditos nos e Dei piaesidio spoliatos arbitramur, tum maxime pro immensa sua bonitate nos quaerit et curat Deus risustinet enim in ira gladium justitiae, nec cessat emindere inexhaustos misericordiae thesauros.
Quam recte Deus vocetur Pater iterum ostenditur.
XVI. Maguam igitur vim habent ad declarandam praecipuam Dei rationem in amando tuendoque hominum genere, creati et gubernalio. Sed tamen illud opus redimendi hominem sic eminet inter duo superiora, ut beneficentissimus Deus, parensque noster summam in nos benignitatem tertio hoc beneficio cumulatam illuStrarit
cur filii Dei nominemur et simus.
XVll. uare tradet spiritualibus siliis parochus, et assidue eorum auribus inculcabit hanc praestantissimam Dei erga nos charitate ui. ut intelligant se quia redempti sint, ad intrabilem in modum ue
484쪽
filios evasisse di dedit enim, i inquit Ioannes, eis potestatem filios Dei seri, et ex Deo nati sunt. Nola uuam ob causam baptismus, quod primum redemptionis pignus et monumenium habemus, sacramentum regenerationis diei turri inde enim nascimur Dei filii Nam, inquit ipse Dominus is 2 uuod natum est ex spiritu, spiritus est; et oportet vos naScidenuo. Item Petrus apostolus i 3 Renali non ex semine corruptibili, sed incorruptibili, per verbum Dei vivi.
XVIII. Hujus pondere redemptionis, et Spiritum Sanctum accepimus, et Dei gratia dignati sumus. Quo munere Dei filii adoptamur, quemadmodum ad Romanos scripsit apostolus Paulus r 4 Non accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis siliorum, in quo clamamus Abba Pater. Cujus vim et efficaciam adoptionis explanat sanctus Joannes ad hune modum i 5 Videte qualem charitatem dedit nobis Pater, ut filii Dei nominemur et simus.
XIX. is expositis admonendus est fidelis populus, quid ipse vic iam debeat amantissi in Patri Deo, ut intelligat quem amorem ac pietatem, quam obedientiam ac venerationem Creatori Guliernatori ac Bedeinplori praestare, qua spe ac fiducia illum invo rare oporteat.
. Sed ad erudiendam inscitiam uirigetidamque sententiae pe versitatem eorum, si qui tantummodo Secundas res et prosperum vitae cursum argument esse existimant, Deum conservare nobis amorem suum, rebus autem adversis et calami talibus, cum a Deo exercemur, id esse signum hostilis in nos animi, ac prorsus abalienatae a nobis divinae voluntatis.
XXI. Demonstrandum erit, cum ii, tangit nos manus Domini, tui uim id hostiliter sacere Dominum, Verum percutiemio sanare
485쪽
et plagam a Deo venientem esse medicinam : Castigat enim peccantes, ut ea disciplina meliores faciat, et praesenti animadversione redimat ab exitio sempiterno. Nam ij visitat quidem in virga iniquitates nostras, et in verberibus peccata nostra misericordiam autem suam non aufert a nobis.
Dum eastigat Deus quid agendum.
H. uuare monendi sunt fideles, ut in ejusmodi castigatione paternam Dei charitatem agnoscant, et illud patientissimi Iob inmemoria et in ore habeant i 2 Ipse vulnerat et medetur percutit, et manus ejus sanabunt, ut illud usurpent quod sub persona Israelitici populi scripsit Ieremias 3 Castigasti me, et eruditus sum, quasi juvenculus indomitusu converte me, et convertar, quia tu Dominus Deus meus. Ut Tobiae exemplum sibi proponant, qui eum in illa plaga caecitatis, paternam Dei manum caedentem sensisset, exclamavit: 4 Benedico te, Domine, Deus Israel quia lucastigasti me, et tu salvasti me.
In amictionibus non murmurandum.
XXIII. In quo maxime cavendum est fidelibus, ne etiamsi quovis incommodo affecti, quavis calamitate afficii sint, Deum id ignorare existiment ait enim ipse i 5 Capillus de capite vestro non peribit imo vero se ipsi illo divini oraculi solatio consolentur, quod in Apocalypsi dictum est 6 Ego quos amo, argu et eastigo, conquiescant in Apostoli cohortatione ad Hebraeos i 7 Fili mi noli negligere disciplinam Domini, neque satigeris, dum ab eo argueris quem enim diligit Dominus castigat Iagellat autem omnem filium quem reeipit; quod si extra disciplinam estis, adulterini estis et non filii patres quidem carnis nostrae eruditores habuimus, et reverebamur eos; non multo magis obtemperabimus patri spirituum, et vivemus
XXIV. NosTER. Cum Patrem invocamus singuli, et nostrum appellamus, docemur, ex dono ac jure divinae adoptionis consequi necessario, ut fratres sint fideles omnes, et inter se raterne amare
486쪽
debeant si in omnes enim, inquit, vos fratres estis, unus enim Pater vester, qui in coelis est. Quare etiam in Epistolis stdeles omnes apostoli statres appellant.
Undenam simus Datres invieem et christi.
XXV. Ex quo item conficitur illa consecutio necessaria, ut e dem adoptione Dei non solum inter se fideles universi fraterna n cessitudine eonjungantur, sed quia homo est unigenitus Dei Filius, Dalres etiam ejus et nominentur et sint nam in Epistola ad Hebraeos, cum de Filio Dei loqueretur, scripsit Apostolus 2 Non confunditur fratres eos vocare, dicens a Nuntiabo nomen tuum fratribus meis di quod tanto ante David de Christo Domino praedixerat ipse vero etiam Christus sic apud evangelistam loquitur ad mulieres Ile, nuntiate fratribus meis ut eant in Galilaeam; ibi me videbunt.
Etiam in eoelo Christus est Date noster.
XXVI. Quod tum ab eo dictum esse constat, cum jam excitatus a mortuis immortalitatem esset conseeutus i ne quis existimet raternam hanc cognationem ejus resurrectione et in eoelum ascensu dissolutam esse Tantum enim abest ut hanc conjunctionem et charitatem Christi resurrectio diremerit, ut ex illa majestalis et gloriae sede, tum cum de omnibus omnis memoriae hominibus judieahit fidelium minimos ab eo 5ὶ fratrum nomine appellandos acceperimus.
Vii. Qui autem steri potest, ut Christi fratres non simus, cujus cohaeredes 6hdicimur ast enim primogenitus ipse, constitutus et haeres universorum, nos vero secundo loe geniti cohaeredes ejus, pro modo caelestium donorum, pro ratione charitatis, quam praebuerimus nos ministros et coadjutores Spiritus Sancti.
duo auctore ad virtutem salutaresque actiones impellimur et incendimur ut ejus laeti gratia in certamen salutis sortiter descendamus, quo sapienter constanterque consecto, decursoque hujus
487쪽
CATECHISMI vita spatio juslii coronae praemium ei pimus a costlesti parente, omnibus qui eumdem cursum tenuerint, constitutum. Non enim, ut ait Apostolus, i injustus est Deus, ut obliviscatur operis nostri et dilectionis.
Ex animo Deus vocandus est noster. Cur '
XXVIII. Quam vero hanc ex animo vocem NosTEn proferre debeamus, sancti Chrysostomi sententia declaratur, qui Deum inquit libenter christianum audire, non solum pro se, sed pro altero deprecantem quod pro se orare naturae est, pro ali ero gratiae pro se necessitas cogit, pro altero fraterna charitas hortatur, quibus illa subjunxit. Nota ducundior est Deo, quam charitas fraterna commendat, quam ea quae necessitate pronunciatur Chrysost hom. 4 Ueris imperfecti in Masth.
XXlX. In hac tanta materia salutaris orationis monere et hortari debet parochus omnes omnis aetatis, generis, ordinis, ut Oinmunis hujus fraternae necessitudinis memores, comiter et fraternes gerant, neque se aliis alii praeserant insolentius. Nola Nam etsi in Ecclesia Dei diversi sunt ossiciorum gradus tamen illa varietas graduum et munerum fraternae uecessitudinis conjunctionem minime tollit.
Quemadmodum in holninis corpore varius usus et diversa sancti membrorum nihil agit, quamobrem liae vel illa corporis pars membri munus et nomen amittat.
XXX. Propone tibi eum qui regia sit potestate di an is igitur, si sitelis est, frater non est omnium qui christia me fidei communione continentur Maxime quid ita quia non est Deus alius is, ex quo diviles et reges nati sunt, his a ii pauperes et qui in regum Poles late sunt, extiterunt sed unus Deus, et pureus, et Dominus
488쪽
X l. itaque una spiritualis ortus omnium nobilitas, una dignitas, unus splendor generis, cum innes ex eodem spiritu, ex eode in fidei sacramento nati simus filii Dei, et ejusdem haereditatis cohaeredes. Nec vero alium Christum Deum habent copiosi et potentes homines alium tenuiores et infimi i non aliis sacramentis sunt initiati, nec aliam haereditatem regni caelestis expectant. Fratre Sumus omnes et, ut inquit Apostolus ad Ephesios, i)membra sumus corporis Christi, de carne ejus et de ossibus ejus. Quod idem in Epistola ad Galatas significat Apostolus : 2 Omnes filii Dei estis per fidem in Christo desuri quicumque enit in Christo aptiaati estis, Christum induistisci non est Iudaeus, neque Graecus non est servus, neque liberri non est masculus, neque semina . OmneSenim vos unum estis in Christo Iesu.
Raee doctrina christianis Mapius ineuleanda.
XXXII. Haec autem accurate versanda res est pastoribus animarum, et scienter illis in hac sententia commorandum i est enim accommodatus locus non minus ad confirmandos et excitandos inopes et abjectos homines, quam ad coercendam deprimendamque arrogantiam Iocupletum atque potentium. Cui hominum incommodo uti mederetur, urgebat Apostolus fraternam hanc charitatem, et inculcabat fidelium auribus.
Quo asseelu recitari debeat Patre noster.
XXXIlI. Cum igitur has Deo preces facturus es, christiane, m mineris te tanquam filium ad patrem Deum accedere itaque cum precalionem ordiris et illud Pater noster pronuntias, cogitaque in locum te summa Dei benignitas extulerit, qui non ut se vum ad dominum adire invitum ac timidum, sed ut ad patrem lilium voluntarium securumque confugere jusserit.
XXXIV. ita in memoria et cogitatione, quo vicissam ludio et pietalo tibi ora lidum sit, considerari danda enim est tibi opera, te ut latem praehios, quale in esse ii cet Dei lilium id est, ut ora-
489쪽
CATECHISM tio et aettones tuae non indignae sint divino genere, quo te dignari voluit beneficentissimus Deus. Ad hanc ossicii rationem nos Apostolus cohortatur, cum ait si Estote ergo imitatores Dei, sicut filii charissimi r ut vere de nobis dici possit, quod ipse Apostolus scripsit ad Thessalonioenses i 2 omnes vos filii lucis estis, et si ii diei.
XXXV. Quiris in comis. Constat inter omnes qui recte de Deo sentiunt, ubique locorum et gentium esse Deum, quod non ita intelligendum est, quasi ipse distributus in partes, una parte locum unum, alia alium occupet, ac tueatur: nam Deus spiritus est, omnis expers divisionis. Quis enim audeat Deum tanquam in vestigio positum, loci alicujus finibus circumscribere, cum ipse de se dicati a Numquid non coelum et terram ego impleop
XXXVI. Quod rursum sic accipiendum est, Deum coelum ac terram, quaeque coelo ac terra comprehensa sunt, vi sua ac virtute complecti, non autem ipsum ullo loco contineri adest enim rebus omnibus Deus, vel creans ipsas, vel conservans creatas, nulla regione, nullis finibus, vel circumscriptus, vel ita definitus, quominus, et naturam, et potestatem suam praesens ubique constituat. Quod beatus David expressit illis verbis i 4 Si ascendero in coelum, tu illic es AuguSt. lib. L, Cons v. a. D. Thom i, P. q. , ari. 2.
Cur Deus in eoelo esse dieatur.
XXXVII. Verum etsi praesens adsit Deus in locis et rebus omni- hiis nullis, ut diximus, terminis definitus, tamen in divinis Scri turis saepe dicitur habere domicilium suum in eoelis.
Quod ide laetum videmus, quod coeli, quos suspicimus, sunt nobilissima mundi pars, iidemque manent ineorrupti, praestantes vi magnitudine, ac pulchritudine caeteris eorporibus, certisque aestabilibus motibus praediti.
490쪽
Erg ut excitaret hominum animos Deus ad contemplandum infinitam suam potestatem ae majestatem, quae maxime elucet in opere coelorum, se in divinis Scripturis habitare testatur in coelis; saepe etiam, quod res est, declarat nullam esse mundi partem, quae non praesenti Dei natura, et potestate comprehensa sit.
Quanquam in hae ogitatione fideles non solum communis omnium parentis imaginem sibi proponent, sed etiam in eoelo re nantis Dei, ut oraturi meminerint, mentem animumque esse reserendum ad coelum, quantumque spe ae duciae asser eis Patris nomen, tantum christianae humilitatis ac pietatis adjungat pra stans illa natura ae divina majestatis Patris nostri qui est in eoelis.
uuae verba praeflniunt ellam Orantibus, quid petendum sit omnis enim postulatio nostra, quae ad hujus vitae usum ac necessitatem pertineat, nisi cum coelestibus sit conjuncta bonis, et ad illum finem dirigatur, inanis est, et indigna christiano. Nota Quare monebunt pios auditores parochi de hac ratione praecationis, et admonitionem illa Apostoli auctoritate comprobabunt ii Si consurrexistis eum Christo, quae sursum fiunt qua rite, ubi Christus est in dextera Dei sedens, quae sursum sunt sapite, non quae super terram.
uvandbnani reeis ordinetur oratio.
I. Quid a Deo petendum, quove ordine id agendum sit, magister ipse a Dominus omnium docuit, et imperavit. Nam eum studii,