장음표시 사용
511쪽
Praestat optare rectum quam injustum assequi.
XXIV. Praesertim cum sciamus, multo praestare, id optare, quod reelum justumque sit, quam illud assequi quod a ratione, a virtute, Dei legibus sit alienum et certe deteriore loco is est, quicumque ad id pervenit, quod temere ac libidinis impulsu cupiebat, quam qui optime quod optavit, non assequitur.
uuanquam non id modo petimus, ne concedatur nobis a Deo, quod ipsi nostra sponte cupimus, eum studium nostrum depra-Valum esse constet sed ne id eliam detur quod suasore et impulsore daemone simulato lueis angelo, tanquam bonum interdum postulamus.
Bectissimum illud principis apostolorum studium videbatur. pietatisque plenissimum, cum Dominum a consilio proficiseendi ad mortem avocare conabatur et tamen eum, qui humanis sensibus, non divina ratione ducebatur, Dominus acriter objurgavit.
Quid amanlius in Dominum videtur eo postulari potuisse, quod sancti viri Jacobus, et Ioannes illis irati Samaritanis, qui magis-irum hospitio aecipere noluissent, ab eo pelierunt, ut juberet, ignem e cael descendere, qui duros illos, et inhumanos absumeret At a Christo Domino reprehensi sunt illis verbis i l Nesci lis cujus Spiritus estici Filius enim hominis non venit animas perdere, sed
salvare. oetavo quid hie petitur.
Neque ver solum, eum, quod cupimus malum est, aut mallspeciem habet, Deum precari debemus, ut fiat voluntas ejus sed etiam cum revera malum non est, veluti cum voluntas sequitur primam illam naturae inclinationem ut appetat ea quae naturam conservant, et rejiciat quae ei contraria videantur.
512쪽
Quocirca, cum in eum locum ventum est, ut aliquid petere velimus hujus generi, tum vero dicamus ex animo Fiat voluntas tua, imitemur illum ipsum a quo salutem et salutis disciplinam accepimus, qui cum naturaliter insito cruciatuum, et acerbissimae mortis timore commoveretur lamen in illo horrore summi doloris, suam ad Dei Patris retulit voluntatem si Non mea, inquit, voluntas, sed tua fiat.
Sine gratia peccata vitare nequimus.
XXV. Sed mirabiliter depravatum est hominum genus, qui cum vim etiam suae attulerint cupiditati, eamque divinae voluntati sui, jecerint, lamen sine Dei auxilio, quo a malo protegimur, et in bonii in dirigimur, peccata vitare non POSSunt. Nono. Ergo confugiendum est ad hanc precationem, et petendum a Deo, ut in nobis ipse instituta perficiat. Decimo II exultanles cupiditatis motus comprimat. Undecimo. Ut appetitus rationi obedientes efficiat. Duodecimo. Ut nos denique lotos ad suam conformet οIunialem.
Decm tertio. Precamur etiam, ut Dei voluntatis cognitionem totus orbis terrarum accipiat quod divinum mysterium, absconditum a saeculis et generationibus, notum ac pervulgatum Sit apud
Decimo- quarto Formam praeterea et praescriptionem hujus ob dientiae postulamus, ut videlicet ad eam regulam dirigatur, quam in coelo et servant beati angeli, et colit reliquus caelestium animarum chorusci ut quemadmodum illi sponte, et summa cum volup tale obediunt divino Numini sic nos Dei voluntati quomodo ipse maxillae vult, libentissime pareamus.
XXVI. Et vero in opera, et studio, quod De navamus, summii ma nobis amorem Deus et eximiam charitalem requirit ut etiam si spe coelestium praemiorum totos nos ei dicaverimus, tamen ideo illa Speremus, quod, ut in eam spem ingrederemur, placuit divinaeis jestati. Quare tota nitatur illo in Deum amore nostra spes, qui mercedem amori nostro proposuit aeternam beatitudinem.
513쪽
XXVII. Sunt enim qui amanter alicui serviant, sed tamen pretii cauSa, quo amorem reserunt.
Sunt praeterea qui tantummodo charitate et pietate commooi, lue cui dant operam nihil spectant, nisi illius bonitatem atque vi tutem : cujus cognitione et admiratione se beatos arbitrantur. quod ei fuit in ostiolum praestare possint. Et lianc habet sententia iii illa appositiori Sicut in caelo, et in terra.
XXVlII. Maxime enim nobis enitendum est, ut De simus obedientes, quemadmodum beatas mentes esse diximus, quorum laudes in illo su inmae obedientia munere Oheu nilo eo Salmo persequitur David MikBenedicte Domino, omnes virtutes ejus, ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
XXIX. Quod si quis sanctum Cyprianum seculus, sic illa inierpretatur, ut dicat, in eoelo, in honis, et piis cin terra, in malis, et impiis r nos vero etiam ejus sententiam comprobamus, ut pro caelo spiritus, pro terra caro intelligatur, ut et omnes, et omnia in omnibus Dei voluntati obediant.
In hae petitione est et gratiarum aetio.
XXX. Gratiarum item actioneui conlinet haec petitio Veneramur enim ejus sanctissimam voluntatem et maxinio persus gaudio, sit inmis laudibus, et gratulationibus omnia ejus opera celebramus. qui certo scimus eum omnia bene fecisses; cur enim constet esso omni polentem Deum, necessario sequitur ut omnia ejus nutu facta esse intelligamus: cum vero etiam ipsum sicuti est, summum bonum esse a stirmemus, nihil ex ejus operibus non esse Onum, cum omnibus ipse suam impertiverit bonitatem, conlitem it r.
Captivandus intelleetus in obsequium Dei.
XXXI. Qiibd si in omnibus divinam rationem non assequimurc
514쪽
in omibus tamen ei ainbigui ausa i: eglecta, et rejectat omni licuSi- ratione, illud Apostoli profitemur, i investigabiles esse vias ejus. Nola Sed ob id maxime etiam Dei voluntatem colimus, quod ab e caelesti lumine dignati sumus. 2 Ereptos enim de potestate tenebrarum transtulit in regnum filii dilectionis suae.
Cum haec sit petitio quid meditantium.
XXX ll. Sed ut extremo loco id explicetur, quod ad medii allonem perii ne huj iis petitionis i redeundum est ad id quod initio attigimus, debere fidelem populum in hujus pronunciatione petitionis esse demisso et humili aut ino, reputantem Secum eam, quae in natura est insita cupiditatum vim, divin. voluntati repugnantem. eogitantem se in eo ossicio vinci a naturis omnibus, de quibus ita scriptum est i 3ὶ omnia serviunt tibi maximeque imbecillem esse. qui nullum opus Deo gratum non modo non perficere, sed ne instituere quidem possit, nisi Dei adjutnenio sublevetur.
Maxima hominum gloria in quo sita siti
XXXIII. Quoniam nihil vero magni fleontius e5l nihil praestantius. quam, ut diximus, Deo servire, et vitam ex ejus lege, ac praeceptis agere quid Optabilius esse potest homini christiano, quam ambulare in viis Domini quam nihil agitare animo, nihil actione Suscivere, quod a divina voluntate abhorreat.
Deo non se subdentibus omnia male cedunti
XXXIV. Ut vero eam exercitationem capiat, et illud institutum teneat diligentius, petat ex divinis libris exempla eorum, quibus, cum illi consiliorum suorum rationem retulissent ad Dei voluntatem, Omnia male ceciderunt. Moneantur GStrein fideles, ut in simplici et absoluta Dei voluntate acquiescant.
XXXV. erat arquo animo conditionem suam qui sit, iti inseri omIoco videtur esse quam diis dignitas postulet. Ne deserat ordinem suu in , 4 sed in ea vocatione malleat uia i
515쪽
Et proprium judicium subjiciat Dei voluntati, qui nobis melius consulit quam ipsi optare possimus. Si angustia rei familiaris, si corporis valetudine, si persecutionibus, si aliis molestiis, et angoribus premimur, certo statuendum est nihil horum sine Dei voluntate, quae summa omnium ratio est, nobis accidere posse, ideoque non debere nos gravius commoveri, set invicto animo ferreri semper illud in ore habentes, si) Domini voluntas fiat, et illud beati Iobri et Sicut Domiuo placuit, ita sactum est Sit nomen Domini benedictum.
Ratio ordinis septem petitionii
I. uuarta petitio, et reliquae deinceps quibus animae et corporis subsidia proprie ac nominatim postulamus, ad superiores petitiones reseruntur di habet enim hunc ordinem ac rationem precatio dominica, ut postulationem rerum divinarum consequatur earum petilio, tuae ad corpus, et ad hanc vitam tuendam pertinenti
Ad Deum reserenda sunt omnia nostra.
II. Nam ut ad Deum, tanquam ad ultimum finem reseruntur homine i sic humanae vitae honia divina eadem ratione diriguntur, quae quidem ideo optanda ac petenda sunt i vel quod ita divinus ordo postulat, vel quod illis adjumentis ad divinorum bonorum adeptionem indigemus, ut iis adminiculis propositum finem consequamur, qui regno et gloria caelestis Patris, atque iis praeceptis colendis, servandisque continetur, quae Dei voluntatis esse non
Nota uuare omnem vim, et rationem hujus petilionis ad Deum, ejusque gloriam referre debemus.
Iuxta Dei praesei iptionem temporalia petendam
III. Praestabunt igitur suum ossicium parochi delibus auditori-
516쪽
bus, ut intelligant, in iis petendis, quae ad usum, ac fructum pertinent rerum terrenarum esse intendendum animum, ac studium nostrum ad Dei praescriptionem, nec inde ulla ex parte declinandum : Nam in eo quod scribit Apostolus i thuuid remus, sicut oportet nescimus, maxime peccatur his postulationibus terrenarum et caducarum rerum. Nota. Ergo petenda sunt bona haee ut oportet ne perperam
aliquid postulantes, responsum illud a Deo seramus t 2 Nescilis quid petatis.
Aniona vel prava sit petitio qui dignoseatuae.
IV. Erit autem certa judicandi nota, quae prava sit, quaeve recla petitio, consilium, et propositum postulantis. Nam si quis terrena petit eo animo, ut illa omnino bona existimet, et in illis tanquam in optato sine conquiescens, nihil praeterea requirat, sine dubio non orat sicut oportet. Non enim, inquit sanctus 3 Augustinus, petimus temporalia haec tanquam bona nostra, sed tanquam necessaria nostra.
Nota Apostolus etiam in Epistola ad Corinthios docet omnia quae spectant ad usus vitae necessarios, ad Dei gloriam referri oportere i 4 Sive enim manducatis, inquit, sive bibitis, sive aliud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite.
Neeessitas hujus petitionia unde ostendendi.
V. Sed ut videant Dei fideles quantam habeat haec petitio neee vitatem, commemorabunt paroelii quanta ad victum, et ad vitam colendam indigentia sit externarum rerum i quod mal intelligent si comparatio fiat eorum quae primo illi parenti nostri generis, et reliquis deinceps hominibus suerunt ad vivendum necessaria.
Statu, innoeentiae et naturae lapsae differentia.
m. Nam etsi ille in amplissimo innocentiae statu, unde et ipse, et ejus culpa omnis posteritas corruit necesse habuisset adhibere cibum ad renciendas vires tamen inter illius et nostrae vitae necessitates multum interestri non enim ei vestibus ad tegumentum O poris opus suisset, non tecto ad perfugium, non armis ad defensio-
517쪽
CATECHISM luem, non remediis ad valetudine in non aliis mullis quorum subsidio nos ad hanc naturae imbecillitatem ac fragilitatem luendam egemus satis ei fuisset, ad immortalem vitam ille ructus quem felicissima vive arbor nullo ejus aut posterorum labore praebuisse
Vii. Neque vero suturus erat homo in laniis paradisi teliciis oli0Sus, quem ad agendum Deus in eo voluptatis domicilio collocarat verum nulla ei opera molesta, nullum ossicii munus non jucundum suisset tulisset ille perpetuo suavissimos ructus Xeultura felicium hortorum, nec eum unquam opera, aut Pessesellisset.
Posterorum Adae quanta miseria.
VII l. At posterorum proles non solum fructu privata vitalis arboris, verum etiam horribili illa sententia condemnata est: ι Maledicta terra in opere tuo, laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitae tuae, spinas et tribulos germinabit tibi. et comedes herbas terrae in sudore vultus tui vesceris pane tuo, donec revertaris in terram, de qua sumptus es, quia pulvis es, et in pulverem re
verteriS. Inter hominum miserias gravi,sinia quae sit.
IX. Nobis igitur contra evenerunt omnia atque illi, et posteris conligisset, si Dei dici audiens suisset Adam; laque versa sunt omnia et mutata in deterrimam partem. In quo illii gravissimum est, quod maximos Sumptus, Summum laborem, ac sudorem Saepissime nullus fructus consequitur, cum fruges datae in deleriorem segetem, vel Succrescenti agrestium herbarum asperi tale opprimuntur, Vel nimbis, Vento, grandine, uredine, rubigine, pereulsa et prostratae intereunt, ut omnis anni labor, exiguo tempore, aliqua coeli vel terrae calamitate recidat ad nihilum, quod accidii immanitate nostrorum scelerum, a quibus aversus Deus nostris minime benedicit operibus. Sed horrenda manet sententia, quam de nobis initio pronunciavit. Genes. 3.
Inanes hominum labores nisi Deus iis benedieat
X. Ergo pastores in hiijus loci tractationem incumbent, ut sciat suetis populus, sua culpa holui ne in has angustias e miserias
518쪽
incidere i ut intelligat desudandunt quidem et elaborandum esse in parandis is, quae ad vivendum sunt necessariari Verumtamen, nisi laboribus nostris benedixerit Deus sallacem spem, et inanem fore Omnem contentionem. i Nam neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat, Sed qui incrementum dat Deus. Et - 2yNisi Dominus Pilissea verit domum, in vanum laboraverunt qui aedifi
cant au1. Orationis uecessitas unde piobal, itur.
Xl. Docebunt igitur parochi, esse res pene innumerabiles, quae si nobis desint, vel vitam amittimus, vel agimus insuavem uacenim cognita rerum necessitate, naturaeque imbecillitate, christianus populit, coelestem Patrem adire cogetur, et ab e terrena et coelestia bona sui plieiter petere.
Imilabitur prodigum 3 illum silium qui cum in regione longin tua oepisset egere nec esset, cum esuriret, qui ei siliquas daret, aliquando ad se rediens, intellexit, malorum quibus premebatur, nusquai nisi a patre esse expetendum remedium.
oi untibus unde fiducia dabitur.
XII. Quo loco accedet etiam sidentius ad orandum fidelis populus, si in cogitatione divinae henignitalis recordabitur, paternas aures perpetuo patereraliorum vocibus t nam dum hortatur nOS, ut panem petamus, et se recte petentibus abunde largiturum pollicetur, docendo enim, quomodo petamus, hortaturri hortando i inpellii impellendo spondet, spondendo nos in spem certissimae impetrationis induci l.
In hae petitione quid Di ei ir.
XIlI. Excitatis igitur, et inllammatis animis fidelis populi sequitur ut quid hac petitione postuleuir, declarandum sit primum, quis sit ille panis quem petimus.
Panis nomine quid intelligendum.
XIV. Sciendum igitur est in divinis Litteris hoc panis nomine mi ta quidem igni licari, sed illa duo praecipue primitu quidq'; id
519쪽
CATECHISMI in vietu, caeterisque rebus, ad orpus, vitamque tuendam adhibemus deinde, quidquid nobis ad spiritus, et animae vitam ac salutem Dei munere tributum est.
XV. Petimus autem hoe loe hujus, quam in terris agimus, vitae subsidia, sanctorum Patrum ita sententiam auctoritate.
Terrena bona licite peti possunt.
XVI. Quamobrem minime sunt audiendi, qui dicunt, non licere christianis hominibus a Deo petere terrena hujus vitae bonari nam huic adversantur errori, praeter consentientem Patrum sententiaui. exempla permulta tum Veteris, tum Novi Testamenti. Exemρlum Jacob enim vovens, sic orabat si Si fuerit Dominus mecum, et custodierit me in via, per quam ego ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum: reversusque suero prospere ad domum patris mei erit mihi Dominus in Deum, et lapis iste, quem errexi in titulum, vocabitur domus Dei cunctorumque, quae dederis mihi, decimas osseram tibi. Aliud Salomon etiam certum petebat hujus vitae subsidium eum illud precabatur: 2 Mendicitatem, et divitias ne dederis mihi tribue tantum victu meo necessaria.
Quid, quod Salvator humani generis illa Jubet petere, quae nemo negare audeat ad corporis usum pertinerer 3y0rate, inquit, ut non fiat fuga vestra in hieme, vel Sabbato. Quid dicemus de sancto Jacobo, cujus illa sunt Tristatur aliquis vestrum oret aequo animo est psallat. Quid de Apostolo qui si cum Romanis agebat i 5 obsecro vos, fratres, per Dominum nostrum Iesum Christum, et per charitalem Sancti Spiritus, ut adjuvetis me in orationibus vestris pro me ad Deum, ut libere ab infidelibus qui sunt in Iudaea.
XVII. Quare, cum et divinitus concessum sit fidelibus, ut pelant haec subsidia rerum humanarum, et persecta haec a Christo Do-
520쪽
mino tradita sit orandi sormuIa ne illud quidem dubium relinquitur unam ex septem hanc esse petitionem.
XVIII. Petimus praeterea panem quotidianum, id est, victui necessaria, ut panis nomine, quod satis sit, et vestium ad legendum. et cibi ad vescendum, sive panis is sit, sive caro, sive piscis, Sive quodcumque aliud intelligamus. Eme tum Videmus enim usum esse hoc loquendi modo Elisaeum, si cum regem moneret, ut praeberet panem militibus assyriis, quibus magna ciborum copia data est. Aliud Illud etiam de Christo Domino scriptum scimus se Ingressus est in Domum cujusdam principis pharisaeorum sabbato manducare pansm qua voce, quae ad cibum, quaeque ad potum perlinent, significari videmus.
X X. Ad hujus petitionis absolutam significationem praeterea animadvertendum est, hoc panis vocabulo non abundantem, et exquisitam ciborum ac vestium copiam, sed neeessariam ac simplicem
intelligi debere quemadmodum seripsit Apostolusi 3 Habentes
alimenta, et quibus tegamur, his contenti simus et Salomon, ut diximus Tribue tantum victui meo necessaria.
XX. Hujus quoque rugalitatis et parcimoniae illa voce, quae proxime sequitur, admonemur cum enim NOSTRu dicimus, panem illum ad necessitatem nostram, non ad luxuriam petimust non enim nostrum dicimus, quia eum nobis opera nostra, sine Deo, parare possimus est enim apud Davide i 5 Omnia a te expectant, ut des illis eseam in tempore dante te illis, colligenti aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitateri et alioloeoi 6 oeuli omnium in te sperant, Domine, et tu das escam illorum in tempore opportuno); sed quia necessarius est et a parente omnium Deo, qui omnes sua providentia alit animantes, nobis attribulus.