장음표시 사용
501쪽
XX. Est ver gratia, ipsius sententiat Salvatoris, fons aquae s lientis in vitam aeternam Ioan. 4. 14.
XXI. Gloriam autem quid esse dicemus, nisi gratiam quamdam persectam et absolutam p
XXII. Quandiu enim fragili hoc et mortali corpore vestiti sumus, dum in hac caeca peregrinatione et exilio vagi, et imbecilles absumus a Domino, saepe labimur et cadimus abjecto regni gratias adminiculo quo nitebamur eum autem regni gloriae, quod perseelum est, lux nobis illuxerit, firmi ac stabiles perpetu consistemus; omne enim et vitium, et incommodum exhaurietur, omnis infimmitas confirmata roborabitu i ipse denique nostra in anima et ineorpore regnabit Deus; quae res uberius in Symbolo tractata est, eum de resurrectione carnis ageretur Pag. 136.
XXIII. His igitur expositis quae communem regni Dei sententiam declarant, quid sibi haec petitio proprie velit, dicendum est. Primo Petimus autem a Deo ut regnum Christi, quod est celesia, propagetur ut se ad lidem Christi Domini, et ad accipiendam veri Dei cognitionem convertant infideles et Iudaei et selii mallet, ac haeretici redeant ad sanitatem et ad Ecclesiae Dei communionem a qua desciverunt, revertantur ut compleatur et ad exitum perducatur quod Isaiae ore dixit Dominus si Dilata locum tentorii tui et pelles tabernaculorum tuorum extende, longossae laniculos tuos et clavos tuos consolidari ad dexteram enim et ad laevam penetrabis, quia dominabitur tui qui Mitte. 2 Amb labunt gentes in lumine tuo et reges in splendore ortus tui, leva in cireuitu oculos tuos et vide; omnes isti eos gregali sunt, Venerunt tibi filii tu de longe venient, et filiae tuae de latere surgent. Secundo. Verum quia sunt in Beelesia, a qui verbis consstentes Deum, lactis negantes, deformalam fidem prae se serant, in quis
502쪽
bus propter peeeatum daemon habitat, ac dominatur, tanquam in propriis domiciliis petimus etiam ut ad eos veniat regnum Dei, quoilii, peceatorum discussa caligine et radiis divinae lucis illustrati, restituantur in filiorum Dei pristinam dignitalem; ut omnibus e suo regno, coelestis parens sublatis haereticis atque schismaticis, Hectisque offensionibus, ac scelerum causis, aream purget Ecclesiae. quae, De cultum pie sancteque adhibendo, quieta ac tranquilla pace perfruatur. Tertio Pelimus denique, ut solus in nobis vivat, solus regnet Deus, ne sit posthac morti locus, sed ut illa absorbeatur in victoria Christi Domini nostri, qui disjecto ac dissipat omnium hostium principatu potestate et virtute, suo omnia subjiciat imperio.
XXIV. Erit autem curae paroeliis, ut quod postulat, hujus alio petitionis, fidelem populum doceant, quibus cogitationibus et meditationibus instructus, has pie Deo preces sacere possit. Ac primum hortabuntur, ut vim ac sententiam intueatur illius similitudinis a Salvatore introductae r i Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro; quem qui invenit homo abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa quae habet, et emit agrum illum.
Regno eaelesti eognito aetera vileseunt.
XXV. Nam qui noverit Christi Domini divitias, is prae illis omnia contemnet huic facultates, opes, potentia sordescent. Nihil enim est, quod illi summo pretio comparari, imo vero, quod in conspectu ejus stare possit uuare, quibus id nosse conligerit, exclamabunt illi, ut Apostolus et omnia detrimentum feci et arbitror ut stercora, ut Christum lucrifaciam. Haec est illa insignis 3 Evangelii margarita, in quam qui pecuniam, ex omnium hon rum venditione redactam, erogarit, is beatitudine fruetur sempiterna.
Quam pretiosa divinae gratiae margarita.
XXVI. o nos elices, si tantum luminis nobis praeserret Iesus Christus, ut illam videre possemus divinae gratiae margaritam, qua ipse regnat in suis nam et nostra omnia, et nos ipsos venuntiare
503쪽
CATECHISMImus, ut emplam illam lueremur tum enim denique nobi id non dubitanter dicere liberet i i Quis nos separa hi a charitate Christi Praestantem vero regni gloria excellentiam, si quae sit scire volumus, eamdem de illa et Prophetae et Apostoli opem atque sententiam audiamus t 2 oculus non vidit, neque auris au divit, neque in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus iis qui diligunt illum.
ut exaudiamur, humiliter petendum.
XXVII. Prossciet autem ad impetrandum maxime quod petimus, si qui simus ipsi nobiscum reputemus, id est Adam progenies, jure a paradis ejecti, et exules, quorum indignitas ac perversitas summum Dei odium, ac sempiternas poenas postularet.
XXVlII. Quare demisso tum et abjecto animo simus Oportet. Primus. Nostra etiam erit plena christianae humilitatis oratio. Secundus. Et omnino nobis ipsis diffidentes, illius more publicani confugimus in Dei misericordiam. Tertius Tolumque ejus benignitati tribuentes, ipsi gratias agi mus immortales, qui nobis suum spiritum sit largitus, a quo Deli clamare audeamus obba Pater. Quartus. Suscipiemus etiam illam curam, et cogitationem, quid agendum, quid contra vitandum sit, ut ad coeleste regnum pervenire poSSimus. Nota Non enim a Deo ad otium et ad inertiam vocali sumus;
quin imo, inquit: 4 Begnum celorum vim patitur, et violenti rapiunt illud; et i 5 Si vis ad vitam ingredi, serva mandata.
XXIX. Itaque non est satis petere regnum Dei nisi suum ipsi etiam studium et operam adhibeant homines : nam adjutores sint oportet, et administri Dei gratiae in eo tenendo cursu, quo pervenitur in coelum. Nota. Nunquam nos deserit Deus, qui nobiscum se futurum perpetuo pollicitus est i unum ut nobis vide udum sit, ne Deum ei nos
504쪽
Praesidia salutis quot et quanta.
XXX. Ac Dei quidem sunt in hoc Ecclesiae regno omnia, quibus e vitam tuetur hominum et salutem perficit sempiternam, ei, quae sub aspectum non cadunt, angelorum copiae, et plenissimum Virtutis coelestis visibile hoc munus sacramentorum in his tantum nobis praesidii est divinitus constitutum, ut non modo ab acerrimorum hostium regno tuti esse, sed ipsum etiam tyrannum ejusque nefarios satellites prosternere et conculcare possimus.
Quarto in hae petitione quid oretur.
XXXI. Quare vehementer ad extremum pelamus a Dei spiritu, nos ut omnia jubeat e sua voluntate sacere malanae ut tollat imperium, nullam ut in nobis summo illo die potestatem habeat ut Vincat et triumphat Christus, ut vigeant ejus leges toto orbe terrarum risi decreta serventur di nullus ut proditor aut desertor ejussit; sed tales se praebeant omnes, ut in regis Dei conspectum non dubitanter veniant, et constitutam illis ex omni aeternitate poSFessionem adeant regni caelestis, ubi beati cum Christo sempiterno aevo fruantur.
Quam reet hae sequatur petitio.
I. Cum a Christo Domino dictum siticii Non omnis qui dixit inihi Domine, Domine, intrahit in regnum celorum sed qui facitu luntatem Patris mei qui in caelis est, ipse intrahit in regnum in lorum. Quicumque in illud caeleste regnum pervenire cupiunt, ii a Deo petere debent, ut fiat voluntas ejus. Quamobret haec posita 1 est statim post regni ocelestis postulatio L. m.
l. Ut autem intelligant 1ideles, quam necesSarim id nobis sit.
505쪽
quod hac prece postulamus, quantamque vim salutarium munerum ex ejus interpretatione consequamur, demonstrabunt parochi, quibus miseriis et aerumnis oppressum fuerit hominum genus pro ter peccatum primi parentis.
III. Nam a principio Deus proprii boni appetitionem creatis rebus in generavit, ut naturali quadam propensione suum quaererent et expeterent finem a quo illae nunquam, nisi objecto extrinsecus impedimento, declinant. Haec autem initio sui in homine expetendi Deum, suae beatitudinis auctorem, parentemque eo praeclarior et praestantior vis, quod is compos esset rationis, atque con
silii. Pectati lapsus quanta causavit mala.
IV. Sed hunc amorem, sibi naturaliter ingenitum, cum reliquae naturae rationis expertes conservassent, quae ut initio procreatae fuerunt natura bonae, sic in eo statu, et conditione manserunt, hodieque manent, miserum liominum genus cursum non tenuit: non enim solum bona justitiae originalis amisit, queus a Deo supra naturae suae facultatem auctum ornatumque suerat, sed eliam insitum in animo praeeipuum virtutis studium obscuravit si omnes, inquit, declinaverunt, simul inutiles acti sunt non est qui laetationum, non est usque ad unum.
V. Nam sensus et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua, ut inde lacile intelligi possit, neminem per se salutariter sapere, et sed omnes ad malum esse propensos, innumerabilesque esse hominum pravas cupiditates, dum proclives sunt, et nagranti studio seruntur ad iram, ad odium, ad superbiam, ad ambitionem, et ad omne sere malorum genus.
axima hominis eorrupti miseria.
m. Quibus in malis quanquam assidii versemur, tamen, quae summa est nostri generis miseria, permulta ex illis sunt quae nobis minime mala videantur quae res insignem arguit hominum calamitatem, qui cupiditatibus ac libidinibus obcaecati non videaat
506쪽
qilae salutaria op antur, plerumque esse pestifera, im vero ad illo perniciosa mala, tanquam ad Optabile et expetendum bonum, rupiantur praecipites ab iis quae vere bona sunt et honesta, lan- quam a contrariis rebus, abhorreanti
Il. IIanc opinionem corruplumque judicium detestatur Deus lis verbisci a Vae, qui dicitis malum bonum, et bonum malum. ponentes tenebras lucem, et lucem tenebrasci ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum.
VIII. Itaque nostris ut subjiciant oculis nostras miserias, comparant nos divinae Litterae iis qui verum gustandi sensum amiserunt quare fit, ut a salubri victu alieni sint, appetantque contrarium. Cum aegrotis praeterea nos conserunt i ut enim illi, nisi inorbum depulerint, sanorum et integrorum hominum ossicia ac munera obire non possunt; sic nos actiones, quae Deo grais sint, suscipere sine divinae gratiae adjumento nequimus.
Homo gratia destitutus nihil potest ad salutem.
IX. Quod si quaedam sic a et assequimur, levia uia sunt, et quae ad consequendam coelestem beatitudinem parum vel nihilis menti habent. At Deum, ut par est, amare et colere, quod majus quiddam et altius est, quam ut nos humi strat id humanis viribus assequamur, nunquam poterimus, nisi adminiculo divinae gratias
sublevemur. Egregia similitudo.
Quanquam aptissima est etiam illa comparatio ad signifieandam miseram humani generis conditionem, quod similes esse dicimur puerorum qui suo relicti arbitrio temere moventur ad omnia pueri, inquam, sumus, et imprudentes ludicris sermonibus, et inanibus actionibus dediti, si a divino praesidio deseramur. Sic enim nos objurgat Sapientia i 2LUsquequo parvuli diligitis insantiam, et stulti ea, quae sibi sunt noxia cupient E in hunc modum hortatur Apostolus.
507쪽
Auxilii gratiae maxima necessi ax,
X. si Nolite pueri essici sensibus. Etsi major inanitate, et e rore versamur, quam illa puerilis,lasci cui tantum abest humana prudentia, ad quam tamen per se tempore potest pervenire dum ad divinam prudentiam, quae ad salutem necessaria est, nos nisi De auctore, et adjutore, adspirare non possimus. Nisi enim praesto nobis sit Dei auxilium, rejectis iis quae vera sunt bona, ad interitum ruimus voluntarium.
Propriae infirmitatis eognitio, quam utilis.
XI. Ac si quis discussa divinitus animi caligine, has videat hominum miserias, et sublato stupore sentia legem membrorum, ac sensus cupiditates spiritui repugnantes recognoscat, omnemque despiciat naturae nostrae propensionem ad malum quis poterit non ardenti studio opportunum tanto huic malo, quo naturae vitio premimur remedium quaerere, salutaremque illam regulam expetere ad quam christiani hominis vita dirigenda et conformanda sit p
Hae petitione remedium petitur universae infirmitati.
XII. Hoc igitur illud est, quod imploramus, cum ita precamur Deum i Fiat voluntas tua. Cum enim abjecta bedientia, et Dei voluntate neglecta, in has miserias inciderimus, unum illud iam torum malorum remedium nobis divinitus propositum est, ut ex Dei voluntate, quam peccando contempsimus aliquando vivamus, Omnesque cogitationes et actiones nostras est regula metiamur: quod ut assequi possimus, suppliciter illud a Deo petimus i FiatvoIunias tua.
Eliam iustis hae petitio neeessaria.
XIII. Id vero illis etiam vehementer petendum est, in quorum animis jam regnat Deus, quique jam sunt radiis divini luminis illustrali cuj iis gratiae beneficio Dei obtemperent voluntati. Quibus licet ita comparatis, propriae tamen cupiditates adversantur propter proclivitatem ad malum, insitam in hominum sensibus risi etiamsi tales simus, magnum tamen hoc loe nobis periculum sit a nobis ipsis, et ne abstracti, et illecti a concupiscentiis, quae militant in
508쪽
meinhris nostris, tertim de salutis via esseclamus i de quo nos periculo Christus Dominus admonuit illis verbis: s Vigilate, et orate, ut non intretis in tentationem di spiritus quidem promptus est, ear autem infirma. Vide Hieron. lib. 2. adversus Iovis et August. De Ha . .
Etiam justi sieali earnis avetus patiuntur.
Xl V. Non enim est in hominis potestate, ne in ejus quidem, qui per Dei gratiam est justificatus, ita domitos habere carnis assectus, ut nunquam illi postea excitentur quippe cum eorum, qui justiscati sunt, mentem sane Dei gratia, non etiam carnem irae qua illud scripsit Apostolusi et Scio enim, quia non habitat in me, hoc est in carne mea honum.
Ex quo Adam peccavit nemo eupiditates continere potuit.
XV. Nam ut semel primus homo us liliam originalem, quo tanquam freno ii odam cupidi lates regebantur, amisit, minime eas postea ratio ita continere potuit in ossicio, ut ea non appeterent, quae etiam rationi repugnant. Itaque in ea hominis parte peccatum, id est, peccati lamitem habitare scribit Apostolus, ut intelligamus, eum non ad tempus, quasi hospitem, diversari apud nos; sed quamdiu vivimus, tanquam incolam nostri corporis in domicilio membrorum haerere perpetuo. Nota. Ergo domestieis et intestinis hostibus assidue oppugnati, facile intelligimus, confugiendum esse ad Dei auxilium, pete dumque, ut fiat in nobis voluntas ejus.
Quae voluntas Dei hie intelligatur.
XVI. Iam ver saciendum est ut sciant fideles quae sit hujus petitionis vis, quo loco, multis omissis quae a doctoribus scholasticis de Dei voluntate utiliter et copiose disputantur, voluntatem hic accipi dicimus pro ea, quam signi appellare solent, hoc est, Pro eo quod Deus h nobis fieri, aut cavere jussemi, aut monuerit
omnia Dei praecepta haec voluntas significat.
XIll. Quare voluntatis nomine hoc loco comprehensa sunt unl- versa, quae nobis ad celestem beatitudinem comparandam propo
509쪽
nuntiir, sive illa ad fidem, sive ad mores pertineant omnia des, que quaecumque nos Christus Dominus per se, vel per Ecclesiam suam facere imperarit, aut prohibuerit, de qua voluntate ita scribit Apostolusi i Nolite sieri imprudentes, sed intelligentes, quae ii voluntas Dei.
l II. Primo Cum igitur illud precamur: Fiat voluntas tua. petimus imprimis nobis ut Pater caelestis facultatem concsdat obtemperandi divinis jussis et inserviendi ei in sanctitate et justitia omnibus diebus nostris. Secundo Ut ad nutum et voluntatem ejus omnia faciamus Tertio. Ut ea colamus ossicia de quibus in sacris Litteris admo
Quarto. Ut ipso duce et auctore reliqua omnia praestemus quae eos decent, qui 2 non ex voluntate carnis, sed ex Deo nati sunt. exemplum Christi Domini secuti qui 3 sactus est obediens usque ad mortem, mortem autem crucis. Quinto . Ut parati simus omnia perpeti polius quam vel minimum ab ejus voluntate discedere.
XIX. Nec vero quisquam est qui hujus studio et amore petitionis flagret ardentius, quam is cui concessum sit ut summam eorum dignitatem intueatur qui Deo obediunt. Idem enim illud verissime dici intelligit, Servire Deo et illi obedire, regnare esse t 4 Quicumque, inquit Dominus, secerit voluntatem Patris mei, qui in coelis est, ipse meus frater et soror, et mater est hoc est, cum illo sum omnibus amoris, et benevolentiae vinculis conjunctissimus. Bem Sem 3. De S. Andria.
Ua e petitio quam saepe a sanctis repetita.
XX Nomo sere est ex viris sanctis, qui praeeipuum huius pell-lionis munus a De vehementer postulari r ac praeci ara quidem omnes, sed varia persaepe oratione usi sunt, in quibus miris cum et suavissimum Davidem videmus illud varie postulantem Modo enim inquit: i, Utinam dirigantur viae meae ad custodiendas justi-
510쪽
scaliones tuas. iuerdum : Deduc me in seim tam iii anclatoriini tuoru in Non numiua in GreSSu meo uirige Secundum eloquii iii tu uin et non do intuetur mei omnis injuSilua. Illic pertilien illa
Dacinthi intellectuin, ut discam mandata tua caudicia tua doce me: Da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua Saepe aliis verbis eamdem tractat versatque sententiam uti loci diligenter animau vertendi sunt, et iidelibus explicandi, ut quanta sit in prima hujus petitionis pari vis, et copia salutarium reruui omnes intelligaul.
In hae petitione quid detestemur.
XXI. Secundo loco cum illud precamur, Fiat voluntas tua, dc testamur opera caruis, de quibus Scribit Apostolus Manifesta sunt autetia opera carnis, quae Suut fornicatio, immunditia, impudicitia, luxuria, etc. Et: 2 si Seeuudum carnem vixeritis, moriemini; pelimusque ne Sinai Deus ea uos perlicere, quae Sensus,inus cupiditas, quae imbecillitas nostra suaserit, sed ut nobiram voluuialem
sua voluntate moderetur. uaee petitio no vere fit a voluptuarii
XXIl. Alieni sunt ab hac voluntate voluptuarii homines, qui interrenarum rerum cura, et cogitatione defixi sunt. Feruntur enim libidine praecipites ad potiendum quod concupierunt, et tu illo fructu prava cupiditatis elicitatem ponuni ut beatum etiam osse dicant, qui quodcumque optari ι, con Sequatur.
Nos contra petimus a Deo, ut ait Apostolus, 3 ne carnis curam laciamus in desideriis sed ut fiat voluntas ejus.
Di melle puta fit haec petitio.
XXII l. Et si non facile clucimur, ut recinnur Deum, ut cupidi- iacibus nostris non satisfaciat, habet enim istia ultatem haec animi inductiori quod ipsi quodammodo id petentes nos videmur odisse quod etiam stultitia tribuunt ii, qui toti haerent in corpore. Nolia Sed nos stultitiae famam subeamus libenter Christi causa, cujuse, illa sente ubi : 4 Si qui, ut vo, me venite, une.uι