장음표시 사용
51쪽
et individuae Trinuans personis commune esse. Nam hoc loco, ex apostolorum doctrina, Patrem creatorem caeli et terrae confitemur. In Scripturis aeris legimus de Filiori i)omnia per ipsum lacla sunt; et de Spiritu Sancto i 2 Spiritus Domini serebatur super aquas; et alibi: 3ὶ Verbo Domini coeli firmati sunt, et Spiritu oris eius omnis virtus eorum.
neam et uberrimam esse utilitatem, quae ex hujus articuli fide et consessione confluxit ad humanum genus, et illud sanet Ioannis testimonium ostendit: 4 Quisquis consessus fuerit quoniam Jesus est Filius Dei, Deus in eo manet, et ipse in Deo et beatitudinis praeeonium declarat quod a Christo Domino tribulum est Principi apostolorum: 5 Malus es, Simon Bariona, quia caro et sanguis non revelavit tibi; sed Pater meus, qui in eoelis est. Hoc enim sundamentum firmissimum est nostrae salutis ac redemptionis.
Unde ineipienda hujus artieuli explieatio.
II. Sed quoniam admirabilis hujus utilitatis fruetus maxime ex selieissimi illius status ruina intelligitur, in quo Deus primos homines collocarat, incumbat in hanc curam paroelius, ut fideles communium miseriarum et aerumnarum causam agnoscant. Cum enim a Dei obedientia descivisset Adam, interdictumque violasset illud 6 Ex omni ligno paradisi comede, de ligno aulem scientiae boni et mali ne comedas in quocumque enim die eomederis ex eo morte morieris in summam illam incidit calamitatem, ut sanctitatem et justitiam in qua constitutus fuerat, amitteret, et reliqua subiret mala, quae sancta et Iridentina Synodus uberius explicavit. Propterea vero peccatum, et peccati poenam in uno Adam non consi
52쪽
lisse commemorabunt; sed ex eo tanquam ex semine et causa ad Omnem posteritatem jure per anasse. Cum igitur ex altissimo dignitatis gradu concidisset nostrum genus, sublevari inde, et in pristinum locum restitui nullo modo poterat hominum aut angelorum viribus quare reliquum erat illud ruinae et malorum subsidium, ut Dei Filii infinita virtus, assumpta carnis nostm imbecillitate, inssnitam tolleret pereati vim et nos reconciliaret Deo in
sanguine suo. confes t hujus artieuli quam neeessaria.
sit. Huius autem redemptionis des, et consessio hominibus ad salutem consequendam necessaria est, semperque suit, quam Deus initio praemonstravit nam in illa damnatione humani generis, quae statim peccatum consecuta est, ostensa eliam sui spes redem ttonis illis verbis, quibus proprium diabolo damnum, quod ex liberatione hominum acturus erat, denuntiavit si Inimicitias ponam inter te et mulierem, semen tuum et semen illius; ipsa conteret eaput tuum, et tu insidiaberis calcaneo eius.
Promissio Sem aioris fit et eonfirmatur.
IV. Et deinceps eamdem promissionem saepe confirmavit, maioremque sui consilii signisscalionem lis praesertim hominibus dedit quibus voluit singularem benevolentiam praestare inter caeteros vero, cum patriarchae Abrahae saepenumero hoc mysterium signi-ncasset, tum eo tempore apertius declaravit, eum ille Dei jussis obediens filium suum unicum Isaac immolare voluit inquit enim set uuia seelati hanc rem, et non pepercisti filio tuo unigenito, hene dicam tibi, et multiplicabo semen tuum sicut stellas eceli, et velut arenam quae est in littore marisci possidebit semen tuum portas inimicorum tuorum, et enedicentur in semine tuo omnes genies terrae quia obedisti voci meae. Ex quibus verbis tacite colligi poterat, ex progenie Abrahae suturum, qui omnibus ab immanissima Satanae tyrannide liberatis salutem afferret illium autem Dei Filium natum ex semine Abrahae, secundum carnem sore necesse erat.
V. Non ita multo post Dominus ut ejusdem promissionis memoria eons raretur idem dus cum aco Abrahae nepote sancivit. Nam cum ille saxi somnis vidi scalam stantem super terram, et
53쪽
cacumen illius tangens caelos, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam, ut testatur Scriptura, l audivit etiam Dominum innixum scalae dicentem sibi : Ego sum Dominus Deus Abraham patris tui, et Deus Isaac terram in qua dormis tibi dabo et semini tuo, eritque semen tuum quasi pulvis terrae. Dila-iaberis ad orientem, et occidentem, et septentrionem, et meridiem, et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.
Huius promissionis memoria renovatur.
VI. Neque postea destitit Deus eadem sui promissi memoria renovanda: ei generi Abraham, et multis praeterea hominibus Salvatoris exspectationem commovere e siquidem Iudaeorum republica, et religione consillula notior populo suo fieri coepit i nam et multae res signissearunt, et homines praedixerunt quae et quanta nobis bona Salvator ille et Redemptor noster Christus Jesus allaturus esset. Ac prophetae quidem, quoruin mens coelesti lumine illustrata fuit, et Filii Dei ortum, admirabilia opera quae homo natus effecit, doctrinam, mores, consuetudinem, mortem, resurrectionem, eaeteraque
ejus mysteria, haec omnia, quasi tum adessent, palam docentes, populo praenunciarunt ita ut, si suturi et praeteriti temporis tollatur diversitas, nihil jam inter prophetarum praedicta,et apostolorum praedicationem, nihil inter veterum patria rebarum fidem, mnostram interesse videamus. Sed jam de singulis articuli partibus dicendum Videtur.
Jesus quid signifieet, et a quo datum Me nomen.
VII. IEsus proprium es nomen eius qui Deus et homo est, quod Salvatorem signisseat hon quidem fortuito, aut hominum judicio et voluntate, sed Dei consilio et praecepto, illi mpositum Angelus enim Mariae mairi lia annuhelain ' Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis noni en ejus Iesium. Ac deinde Ioseph virginis sponso noli solam, is e nomine puerum appentaret, praecepit rsed etiam cur ita nominandus esset declaravit inquit enim i 4 Joseph, fili David, noli timere accipere Mariam conjugem tuam rquod enim in ea natum est, de Spiritu Sancto est pariet autem silium, et vocabis nomen eius Iesum: ipse enim salvum faciet
populum suum a peccatis eorum.
54쪽
Praeeipue Chriato eonvenit nomen Iesu
VlII. Ae multi quidem hoc nomine fuerunt appellat in divinis Litteris nam idem nomen si Nave fili fuit, qui Moysi successit,
et populum a Moyse ex AEgypt liberatum in terram promissionis, quod illi negatum fuerat, deduxit. Eodem etiam nomine 2DJosedech sacerdotis filius appellatus est. Sed quanto verius Salvatorem nostrum hoc nomine appellandum existimabimus qui non uni alicui populo, sed universis omnium elatum hominibus, non quidem fame, aut AEgyptiaco vel Babylanico dominatu oppressis, sed in umbra moriis sedentibus, et durissimis peccati et diaboli vin- eulis obstrictis, Iucem, liberialem, et salutem dederit; qui eis eoelestis regni us et hereditatem acquisiverit qui eos Deo Patri reconciliaverit in illis Christum Dominum adumbratum videmus, a quo iis beneficiis quae diximus cumulatum est genus humanum. Quae praeterea 3ὶ nomina praedieta sunt Dei Filio divinitus imponenda, ad unum hoc des nomen reseruntur cum enim caetera salutem, quam nobis daturus erat, aliqua ex parte attingerent, hoc ipsum universae salutis bumanae, vim rationemque complexum est.
Nomini Iesu cur christi nomen addatur.
IX. Jesu nomini christi etiam nomen additum est, quod unctum significat, et honoris et officii nomen est nec unius rei proprium, sed commune multorum imam veteres illi patres nostri 4 christos appellabant sacerdotes et reges, quos Deus propter muneris dignitatem ungi praeceperat. Sacerdotes enim ii sunt qui populum assiduis precibus Deo commendant, qui sacrificia Deo faciunt, qui pro populo deprecantur. Regibus autem populorum gubernatio commissa est ad eosque pertinet maxime legum auctoritatem, innocentium vitam tueri, et nocentium audaciam ulcisci. Quoniam igitur utraque harum sonetionum Dei majestatem referre in terris videtur, ideo qui vel ad regium, vel ad sacerdotale munus obeundum delecti erant, b unguento ungebantur. Prophetas etiam ungendi mos , uit, qui Dei inmortalis interpretes, et internuneii caelestia areana nobis aperuerunt, atque ad emendandos mores salutaribus praeeeptis, et suturorum praedictione hortati sunt.
55쪽
christus Propheta, Rex, et saeerdos.
X. At ver eum Jesus christus Salvator noster in mundum venit, trium personarum partes, et ossicia suscepit prophetae, sacerdotis, ac regis, atque ob eas causas christus dictus est et unctus ad illorum munerum unctionem; non quidem alicujus mortalis opera, sed coelestis Patris virtutes non terreno unguento, sed sp rituali leo i quippe eum in sanctissimam ejus animam Spiritus Sancti pleniludo gratiaque, et omnium donorum uberior copia ellus sit, quam ulla alia creata natura capere potuerit atque id praeclare propheta ostendit, eum Redemptorem ipsum affatus
diceret i si Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem propterea
unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitia prae consortibus tuis. Idem etiam ac multo apertius salaciis verbis demonstraviti 2 Spiritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me ad annuntiandum mansuetis misit me.
christus quomodo Propheta, Saeerdos et Rex.
XI. Itaque Iesus Christus summus 3 Propheta, et magister fuit,
qui nos Dei voluntatem doeuit, et a cujus doctrina orbis terrarum Patris caelestis cognitionem accepit quod ei nomen praeclarius ac praestantius convenit, quod omnes quicumque prophelae nomine dignati sunt ejus discipuli luerunt, atque ob illam praecipue causam missi, ut Prophetam hunc, qui ad salvandos omnes venturus erat, praenunciarent Christus item sacerdos suit, non quidem ex ordine, ex quo in veteri lege Levities tribus sacerdotes exstiterunt, verum ex illo, de quo David propheta cecinit: εὶ Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech cujus relargumentum Apostolus ad Hebraeos scribens, accurate persecutus est. sed Christum, non solum ut Deus, verum ut homo ac nostrae naturae particeps est Regem etiam agnoscimus, de quo angelus testatus est: bὶ Regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni ejus non erit sinis.
Regnum christi quale et quomod regatur.
XII. Quod quidem christi regnum spirituale est, atque aeternum, in terrisque inehoatur, in caelo perficitur. Ac regis quidem ossicia admirabili providentia suae praestat Ecclesiae ipse eam regit ipse
56쪽
ab hostium impetu atque insidiis tuetur ipse ei leges praescribit ripse non solum sanctitatem et justitiam largitur, verum ellam ad perseverandum acultatem et vires praebet di quanquam autem hujus regni finibus tam boni quam mali eontineantur, atque adeo omnes homines jure ad illud pertineant, ii tamen prae caeteris summam Regis nostri bonitatem et beneficentiam experiuntur, qui ex ejus praeceptis integram atque innocentem vitam degunt meque vero hoc illi regnum hereditario aut humano jure obtigit tametsi genus a clarissimis regibus duceret, sed rex tuit, propterea quod Deus in illum hominem eontulit quidquid potestatis, amplitudinis, dignitatis, hominis natura capere posset. Illi igitur totius mundi
regnum tradidit, theique omnia, quod jam fieri coeptum est, plene persecteque in die judicii subjicientur.
Christus Dei Filius et veru Deus.
XIII. FiLiuu Eros Nicuu His verbis altiora mysteria de Iesu eredenda et contemplanda delibus proponuntur, nimirum Filium Dei esse, et verum Deum, sieut Pater est, qui eum ab aeterno genuit praeterea illum divinae Trinitatis seeundam personam aliis duabus omnino aequalem confitemur di nihil enim impar et dissimile in divinis personis aut esse, aut fingi animo debet, cum unam omnium essentiam, voluntatem, potestatem agnoscamus et quod eum multis pateat divinae Scripturae oraculis, tum praeclarissime illud ostendit sancti Joannis testimonium: 2DIn principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum.
Christi aeterna generatio ineffabilis.
XIV. Sed cum Iesum Filium Dei esse audimus, nihil terrenum aut mortale de ejus ortu cogitandum est i verum ortum illum, quo ab omni aeternitate Pater Filium genuit quem ratione percipere, atque persecte intelligere nullo modo possumus, constanter credere, et summa animi pietate colere debemus, ac veluti mysterii admiratione obstupefacti, illud cum prophela dicereri a Generationem ejus quis enarrabit Hoc igitur credendum est, Filium ejusdem esse naturae, ejusdem potestatis et sapientiae eum Patre, ut in Symbolo Nicaeno explieatius constemur inquit enim ira in Iesum Christum Filium ejus unigenitum, et ex Patre natum ante
57쪽
omnia seeula, Deum de Deo umen de lumine, Deum verum de Deo vero, genitum non factum, consubstanualem tam per quem
XV. Ex omnibus autem quae M inflitandum modum rationemque aeteres generationis similitudines afferuntur, illa propius ad rem videtur accedere, quae ab animi nostri cogi lallohe sumitur. uuamobrem sanctus Joannes vilium ejus, i Verbum appeIlat. Ut enim mens nostra se ipsam quodammodo intelligens, sui efflagitimaginem, quam verbum Theologi dixerunt ita meus quantum tamen divinis humana conferri possunt seipsum intelligens, Verbum aeternum generat et si praestat contemplari, quod sides proponit, et sincera mente desum Christum verum Deum, et verum hominem credere et confiteri, genitum quidem, ut Deum ante omnium seculorum aetates, ex Patre ut hominem vero, natum in tempore ex matre Maria Virgine.
christus una persona et Filius unicus Patris.
XVI. Et quanquam duplicem ejus nativitatem agnoscamus, unum tamen Filium esse credimus. Una enim persona est, in qua divina et humana natura convenit. Et quod ad divinam generationem attinet, nullos aut fratres. aut coheredes habet, cum ipse Patris unicus Fili nos vero hominesigmentum et opus manuum ejus simus. At si humanum ortum consideremus, multos ille non solum fratrum nomine appellat, sed fratrum etiam loco habet, ut una cum eo paternae hereditatis gloriam adipiscantur ii sunt, qui fide christum Dominum receperunt, et dem, quam nomine prost- lentur, reipsa et charitatis ossiciis praestant quare 2 primogenitus in multis fratribus ab Apostolo vocatur.
christo eur varia tribuantur epiurii
XVII. DoniΝn Rosrnsu Mulla sunt, quae de Salvatore nostro in sacris Litteris dieuntur; quorum alia, ut Deus est alia, ut homo, ipsi convenire perspieuum est quoniam a diversis naturis diversas earum propristates aecepit. Igitur er dicimus Christum esse omnipotentem, aeternuili, immensum' quod a divina habet.
58쪽
Rursus de illo dicimus, passum, mortuum esse, resurrexisse quae naturae hominum convenire nemo dubitat. Verum praeter baec quaedam alia utrique naturae congruunt, ut hoc loco, cum Dominum nostrum dicimus. Igitur si ad utramque naturam hoc nomen reseratur, merito Dominus noster praedicandus est.
. christus eur Dominus noste appellatur. i.
XVIlI. Nam quemadmodum ipse aetermis Deus est, ut Pater, ita etiam omnium rerum aeque Dominus est, ac Pater et quemadmodum ipse et Palae non est alius, atque allus Deus, sed idem plane Deus ita etiam ipse et Pater non est alius, atque alius Dominus. Sed recte etiam multis rationibus, ut homo est, Dominus noster appellatur. Ac primum quidem, quoniam ipse Redemptor nostersuit, atque a peccatis nos liberavit, jure hanc potestatem accepit, ut veri Dominus noster esset ac diceretur. Ita enim Apostolus doceti si Humiliavit semetipsum laetus dbediens usque ad mortem, mortem autem erucis e propter quod et Deus exaltavit illum, et donavi illi nomen quod est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu nectatur, coelestium, terrestrium, et infernorum i et Omnis lingua confiteatur, quia Dominus Jesus Christus in gloria est Dei Patris. Atque ipse de se post resurrectionemri 2 Data est, inquit, mihi omnis potestas in Coelo et ui terra Nota ob eam quoque rem Dominus dicitur, quod in ana persona duae naturae, divina, et humana, eonjunctae sint hac enim admirabili conjunctione meruit, ut quamvis pro nobis mortuus non esset, lamen Dominus constitueretur, communiter quidem omnium rerum quae conditae sunt, praecipue autem fidelium qui illi parent, atque summo animi studio inserviunt.
Homo christianus Christi Dbmini vere mancipium est.
XIX. Quod igitur reliquum est, paroelius fidelem populum ad
eam rationem cohortabitur, ut sciat aequissimum esse prae caeleris hominibus, nos qui ab e nomen invenimus, Christianique voeamur, et quanta ille in nos beneficia contulerit, ignorare non possumus, ob id maxime, quod ejus munere haec omnia de intelligimus aequum est, inquam, nos ipso non Seeus ac mancipia, Redemptori nostro et Domino in perpetuum addicere et con
59쪽
in haptismo christo devovemur.
xx. Et quidem cum aptismo initiaremur, ante Ecclesiae fores id professi sumus i declaravimus enim nos Satanae, et mundo ronuntiare, et desu Christo totos nos tradere. Quod si, ut christianae militiae adseriberemur tam sancta et solemni professione nos ipsos Domino nostro devovimus t quo supplicio digni erimus, si postquam Ecclesiam ingressi sumus Dei voluntatem et legem cognovimus i postquam sacramentorum gratiam pereepimus, ex mundi et diaboli praeceptis ac legibus vixerimus perinde ac si eum baptismo abluti sumus mundo et diabolo, non Christo Domino ac Redemptori nomen dedissemus sed cujus animum, am ris lacibus, non incendat tanti Domini tam benigna et propensa in nos voluntas, qui, tametsi nos in potestate sua et dominatu veluti servos sanguine suo redemptos habeat, ea tamen eliaritate complectitur, ut i non servos vocet, sed amicos, sed fratres Haec profecto justissima causa est, atque haud scio an omnium sit maxima, cur eum perpetuo debeamus Dominum nostrum aguoscere venerari, et colere.
Maximo quidem et singulari beneficio humanum genus a Deo assectum esse, qui nos e durissimi tyranni servitute in libertatem Vindicarit ex iis quae superiori articulo declarata sunt, intelligere fideles possunt. At vero si consilium etiam, et rationem, qua pο-lissimum id efficere voluit, nobis ante oculos ponamus, profecto nihil divina in nos beneficentia a bonitate illustrius, nihil magni-neentius esse videbitur.
ll. Rus igitur mysterii magnitudinem, quod nobis tanquam salutis nostrae praecipuum caput sacrae Litterae considerandum saepi
60쪽
sime proponunt Parochus a tertii articuli explicatione ostendero incipiet erius hanc esse sententiam docebit nos credere, et eonfiteri, eum ipsum Iesum Christum unicum Dominum nostrum De Filium, cum pro nobis humanam carnem suscepit in utero Virginis, non ex virili semine, ut alii homines, sed supra omnem naturae
ordinem, i Spiritus Sancti virtute conceptum esse, ita ut eadem Persona Deus permanens, quod ex inemitate erat, 2 homo neret,
III. Ea autem verba ita accipienda esse, ex sacri concilii Constantinopolitani consessione plane perspicitur inquit enim imul propter nos homines et propter nostram salutem descendit de Coelis; et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine, et homo a ius est. Atque id etiam sanctus Ioannes evangelista explicavit, ut qui ex ipsius Domini salvatoris pectore, altissimi hujus mysterii eognitionem hausisset. Nam eum divini Verbi naturam declarasset illis verbis i 3 In principio erat Verbum et Verbum erat apud Deum ei Deus erat Verbum i ad extremum conclusit Et verbum caro lactum est, et habitavit in nobis. Verbum enim, quod divinae naturae hypostasis est, ita humanam naturam assumpsit, ut una et eadem esset divinae et humanae naturae hypostasis, ac personat quo laetum est, ut tam admirabilis conjunctio utriusque naturae aetiones et proprietates conservaret, atque, ut est apud sanetum s4 Leonem magnum illum Pontificem Nec inseriorem consumeret glorificatio, nec superiorem minueret assumptio.
Quae opera Dei toti Trinitati tribuantur.
IV. Sed quoniam praetermittenda non est verborum explanatio doceat paroelius, cum dicimus, Dei Filium Spiritus Sancti virtute eonceptum esse, unam hane divinae Trinitatis personam incarnatis. Dis mysterium non cons isse uuamvis enim unus Filius humanam naturam assumpserit, tamen omnes divinae Trinitatis e fouae, Pater Filius et Spiritus Sanctus hujus mysteri auctoressuerant; siquidem illa christianae fidei regula tenenda est Omnis, quae Deus extra se in rebus creatis agit tribus personis comm nia esse, neque unam magis quam aliam, aut unam sine alia