장음표시 사용
251쪽
o sTUI A RVNT etiam Episcopi ab Impera, toribus aliam ob causam; ut Synodos conuenire permitterent, ut Synodis interessent, ut Synodos approbarentiatque subscriptione si marent. Constantius Constantini Filius nihil intentatum reliquerat, ut prostituta Catholica fide, Ariani sinum exatolleret, Iulianus Apostata, Christi nomen, & fidem pro sus delere conatus, ad Idololatriam omnia redigere, quo ad vixit, sategerat. Valentinianus maior, qui post septem menses Imperij Ioviani Iuliano successit, cum Fratre Va . lente , quamuis Christianus, & Catholicus esset, liberum tamen esse voluit omnibus, Deum, qua vellent Religione colere: fauoribusque prosecutus est Sacerdotes Idolorum. Valens vero totus Arianus Catholicae Ecclesiae acerrimus persecutor extitit. Gratianus Catholicus fuit, Catholicus etiam Theodosius maior ,& Valentinianus iunior, cum Matre Iustina Ariani,&pro Arianismo contra Catholicos innumera moliti sunt; quamuis, Ambrosio teste, instella adolescens resipuerit tandem . Maximus ille, qui Gratianum necauit, &eius inuasit Imperium, quamuis Christi nus esset, tamen,& Ithacianus fuit,& Gentilibus, atque Hebraeis cultum liberum, templaque restituit.Theodosius maior Templorum Gentilium euersionem iussit, non tamen Gentiles ad fidem Catholicam coegit, non haereticos ad orthodoxas compulit caulas. Arcadius, & Honorius Catholici certe, sed &ipsi, Centiles tollerarunt, immo eis dem maXimas quoque Reip. dignitates commendarunt, undeqno tempore sanctus Ioannes Chrysostomus,dopo ratus est ; Praefectus Vrbis Paganus Gentilis erat. The dosius iunior, quamuis Catholicu4 esset, deceptus tamen
252쪽
ab uxore, & Chrysaphio Ephesini Concilii secundi,& E
tychianae haeresis patronum aliquando se acerrimum prinstitit. Qui secuti sunt istὁs, diuersmode in Religione affecti, Religionem ipsam, fidem, ritus, coeremonia S, eXemptiones, pro diuersitate opinionum, aut benigne prosecuti sunt, aut dire persecuti. Non potuit in itanta opinionum varietate Christi Religio, S: E esiastica politia, nisi se ina difficultate, & longa annorum serie ad illud exemplar perlaete collineari, iuxta quod a Christo instituta fuit Quare a quibusdam factis Imperatorum Veterum ad Ius, de potestatem ipsorum minime arguere licet ; Petierunti Christiani quod repeto libenteo a Constantino, Vt Templa, Altaria Christo dicare possent; possent libere pro Deo, illum colere; non tamen ideo Christus pro Deo coli non potest, non altaria, non templa illi dicari sine Imporatoris consensu. Petierunt vero, non ut sine culpa, sed ut sine impedimeto liceret, inuito enim Imperatoro fieri possunt haec, immo debent, si diuinam legem respicias. Peti
runt a Ioviano,& Valentiniano maiore, Ut leges catas aduersus Catholices, a Conctantio, se aduersus Chrinianos a Iuliano, rescinderent; nunquid ideo, vel Christianus, vel Catholicus quis esse non poterat, siue Imperatoris consei se Absit. Poterant omnes, debebant omnes,etiam Imperatore inuito, si iura diuina perpcdas i at de facto neutrum
impune quisquam poterat. Petierunt ergo, & supplicarunt, ut quod Iure fieri debebat, de facto, & sine impediamento fieret. Pariter si Patres volebaiar, ut Catholico ritu Deus coleretur, si absque Haereticorum, & Gentilium,& maxime Priesidum impedimento , volebant conuenire in Urbes, & de Religione ibi decernere i patrocinio Imporatorum illis opus erat; Ideo cogebantur supplicare Imperatori, Ut eis concederet conuenire, Utque eorum interesse conuentui dignaretur, necnon Vt eorum decreta approbaret , & confirmarct. Hoc vero fiebat, non 't Iuris virtu-- tem
253쪽
tem Conciliorum Decreta sortiuntur, sed ut Populi, qui selent esse qualis Princeps, Religionem eandem cu Principe ampleciterentur; & Principum ministri, vel lir retici, vel Gentiles, eisdem impedimento non forent, Non lex Christi a Constantino ; non Nic a Fides ab eodem, & a
Ioviano, & Valentiniano, legis virtute sortita est; utram que tamen probarunt, & confirmarunt, ut legis sortiretur effectum. Non licet ergo inferre ; Supplicarunt aliquanda
Patres t Imperatores concederent conuenire Concilia,ea
demorive approbarent; ergo Aon posseunt congregari Concilia sine Imperatoris consensu; Vel ine approbatione Imperiratoris, decreta Conciliorum vim legum non hasent; Non
a factis Imperatorum, sed a Diuina lege examinanda res est, a Cociliorum decretis, a sanctorum Patrum Doctrina. Nullam vero periodum in uniuersa diuina lege, nullum Canonem in omnibus Concilijs reperias, quo sanciatur, vel sine Imperatoris consensu Concilia conuocari no posse, vel sine cius confirmatione Canones Ecclesiasticosi sum vim non habere; pro hac re nullum cuiusuis Patris testimonium poterit inueniri. Oppositum vero ostedimus nos pluribus testimonijs, eadem hac disputatione. Petiere Patres itaque ab Imperatore,quod Diuino Iure poteranti quamuis humanarum virium defectu non possent; Concessit ille, quod diuino Iure eisdem debebatur. Absit ergo,
.ut credamus ex Imperatoris concessione licitum, quamuis credamus ex eadem liberum conuocari Concilia. , In hunc, quem diximus,.finem Imperatores consueuisse decretis Pontificum addere suos quoque calculos , testa . tur ipsimet, i. certum. de Episc. ordin. in C. Theod. Cum
enim Hilarius Episcopus Arelatensis sibi usurpasset ordia
nationem Episcoporum, res delata est ad Romanum Pom. tificem Leonem magnum ; qui in ordinatos sententiam tulit. Latae ab ipso sentetiae, approbationem suam addunt etiam Imperatores Theodosius, & Valentinianus. Verum . ia: E e ad quem
254쪽
ad quem finem, ipsos audiamus, inter coetera. Cum sedi,
omiscae Primatum sancti Petra meritum, qui Princepc Episcopalis Coronae, or Romanae dignitas ciuitatis, sacrae etiam Synossi frmarat. Goritas I ne qui Vter aucctoritatem Sedis istas istisi m praesumptio MIentare nitatur. Tunc enim ismum L Iesiarum Pax vlique Heruabiturin
Rectorem suum agno sat Universitas. Deinde relatis stis Hilarii, & sententia Leonis contra ordinatos, aiunt. Et erat quirim i a sententia per Gallias, etiam sine Im-γeriali nntione, valitura; auid eruim tanti Pontificis amctoritati in Ecclesias non ciceret ' sed nostra quoque prsc stiri or ratio probauit, ne ulterius et Hilarao,quem adhuc Episcopum nuncupari , soti manseras Praesulis permittit
maritas, nec cuiquam aetera ExcIesia cis rebus ayma miscere, aut re eptis Romani ritistius liceat obviare.
Ausus enim eati s fides, ct rexerentia nostri viriatur Imperj. Hinc est , quod non credimus Canones unquam vim, & auctoritatem legum sortitos esse a Potestate Pri cipum, quainuis credamus effectum legum quandoque ab eadem esse consecutos. Neque ullis exemplis Aduersari, Vnquam probabunt, quod praetendunt, probauimus Ucronos, quod dicimus, non paucis argumentis. Denique nullum sine consensu , & auctoritate Pontificis Romani genreale Concilium ab Imperatore conuoci tum esse asseueramus ; quod sigillatim demonstrabimus, dum Aduersariorum argumenta discutiemus, &dum de' Primatu Domi fascinus. Hanc vero parrem Ili . t Iiostrissimis C inales Turrecremara .& Ml- b
255쪽
Diluitur Prima obiectio ex concilio Aretit ensi.
a x adducit primo loco Concilium Arelate se, cuius Antistites submittut Imperatori C, roto totum Concilium, his verbis. Hrc igitur
Domino Imperator, praesentanda decretum V poscentes eius Hemetiam, visi quid hic minus eis, eius pru- Mentia suppleatur si quidsecus, quam ratio habet,esus iudicio emendetur; si quid rationabiliter taxatum es, eius adiurorio, diuina opitulante clementia,perficiatum s. Antequam ea defendam, quae recte ad locum hunc respondit Cardinalis, ea proferre lubet, quae ex mea sententia hoc, similiaque argumenta nullo negocio resoluunt. Dixi, & ostendi capite 33. Principes laicos, a Zelo Religionis, ab affectu, a petitia rerum, & sacra Sapientia vocatos fuisse interdum Pontifices, Rectores aliquando,& G bernatores Ecclesiae, & Religionis ; quamuis potestate, &auctoritate tales minime essent. Carolum Magnum ex his unum fuisse, nulli dubium, qui eius res gestas nouerit; pi tale enim, Religione, sapientia, rerumque sacrarum peritia, quem ei Principum compares, haud facile reperias, Forte, & inter Sacerdotes illius temporis paucos poteris proferre, qui illum aequarent. Ideo hoc etiam nomine m rito Magni sortitus cst titulum, actis conciliaribus Ecclesiae Rector vocatus. Nunc aliorum testimonijs omissis, cum de Concilijs agatur, ex Concilijs probationes desumedae. Arelatense hoc in praefatione. Gloriose imus etenim, se rem imus Dominus nocter eruentis mi amoris Chricti igne succensus, ct sanctae actionis ope perfunctus; utpote verus Christi Discipulus r imitator, Ecessae Dei Statum vigili insantia roborare dissonit inoctis Dei Basilicis fefemo cum exhibet; maligna contra se obseruatione agen- Ee a ras
256쪽
ris animi liberalitate grati ma, ac piae miserationis Uatia linoscere consueuit , ut quae in Huersis sancs e vitae suae,s, se e exercendo pr o et i atque omnibus Dei Sacerdotibus obsecrans, se obie stans, ut Ecclesias, quas regendas fusceperunt,eia sudicatione in uant,moribu anctis M.
ornent, ac beatae vitae exempliF disicent.
Turonens tertiuim quod Arelatense i immediate sequitur in praefatione. Ouantum pis imi Imperatoris nobi excellans animus diuinae sapientiae fulgore sit irradiatus , dgubernandum 'rmentium rerum tum, ipsius Dueri bia Deo dati, liquido teBiantur negotia ; quae quanta ni i-- ia administrata', quantaque prisdemia ordinata , qui sapiens,ac intestigens es, ede perficere potest: est Zo8π--cipue, quod hic toto animo Enuigilat, inuestigando quae ad pietatem, or veram religionem sertinent, quorum fluctus hominem in bono beatitudinis oriticat. His igitur intentussus, ac religiosos Dei Sacerdotes Ecclesiae Dubernacula ira Aeg sibi disma largitare coliato, tenentes , aluberrimis exhortationibus admonuit, ut operam darent, or ambus ..minerent, quibusue se , bene operando, or bi commissor,
verbis, se exemplis an uendo,regerent. . Π
Hic velim pcrpendas clausulam illam Sacerdotes Erclesa gubernacula, in Segno bi diuina largitate colura, tenentes. Regnum enim collatum Imperatori Ecclesile gubernacula Sacerdotibus commista cognosces. Moguntiacum in praefatione .LGratias egimus Deo P j tri omnipotenti, quia sanctae Eccis fae aetampium, ac δε- . notum in seruitio Dei conces it habere rectorem,qui suis te- Istribu acrae Sapientia fontem aperiens, oues Chri s indesinenter Γanctis roscit alimentis, ac diuinis instruit disita ponis, Ch ristianumque Popalam indefesso labore ampli care conatur, hilariter . Christi honorat Ecrisas, ac deoπ- . ce diri draconis multorii animas studet eripere,or a Num sancta Natris Ecclesiae reuoletare, latqWadgaadia Parassim
257쪽
ad regna coelia stia omnes communiter inuitare, sancta-
qMe sapientia sua , deuotissimo sudio, caeteros Reges terrae
Impcrator ergo Carolus' cum tanta sapientia, pietate, zelo praeditus esset, ut facile omnes Sacerdotes illos ant iret ; cum insuper ea polleret auctoritate,& potestate, quartum Ecclesiasticis, tum laicis senaphr reuerenda fuit, recite ficturos se arbitrati sunt Episcopi illi, si decreta sua eidem praesentarent, tanquam sapientiori, prudentiorique,& r rumno modo ciuilium, sed Ecclesiasticarum quoque maxime gnaro . Insuper, quia Potestas Principum tempor itum , cum propitia fuit, semper Religionem Catholicam auXit , cum aduersa, turbauit, conculcauit; ideo rogadum cesuerunt Imperatorem, Ut si quid rationabiliter taxatum esset, eius adiutorio perficeretur. Nullum vero istorum
argumento potest esse, quod potestas sacra, in Ecclesiast, cis, subiecta sit potestati ciuili . Principes quoque Contaliariorum, & Prudentum sapientiar, & prudentiae decreta
sua examinanda praebent, antequam promulgentur, Non vero exhibent ut superioribus, non ut inde legum vim habeant, sed ut sapientioribus, prudentioribusque, utque sine erroribus prodeant gesta ipsorum. Hac eadem ratione, iudicio, sapientiar, & prudentiae Caroli Conciliu gesta sua praesentauit, corrigenda , perficienda ; Poterat hoc modo illa praesentare cuilibet Viro perito, sapienti; & Pio. Pete-
die vero, Vt quae rationabiliter taxata sunt, eius adiutorio perficerentur, non est argumetum, quod credidissent Pa- tres, ex potestate Imperatoris Legum vim sortiri Canones sacrOS , nam non petunt, Vt eis Legum vim largiatur; non ut probet, &auctoritate sua eisdem auctoritatem impe satur ; tantum ut quae recta sunt, & rationabilia, ea adi torio suo perfici curet. Curat vero ministri etiam Regum,
ut ea perficiatur, quae a suis Principibus decreta sunt, quibus nemo dixerit, superiores esse . Curare etiam debebat Iud
258쪽
, dicitur. Concilia etiam tota bis porum , Regibui nisse,subiecta. oritur certe, es probatur. Nam prmentare ea, Principi, funienda, emendanda , perficienda ; id demum, seisi amiuiscere es. I id ergo hic nobis refers ' egisine ibi multa Patres de negocisepoliticis, statuise multa de, Hericis, laicisque, quae ne I eratoris Proaudentia ex , curioni mandari non tolerant. Sic primo, quarestae
, Imperioris auctoritate, non vicas' aucuritate enim,non
Urouidentia mandari solent leges executioniastc.
M. A. Profusus nimis es hac in parte, & ideo in artic las distributam eam referam, & discutiam. Malc repra hcndis Cardinalem, quod dixerit. Prouidentia leges ex custom mandara. Nemo, o L, dixerit diuina potestate sola, vel auctoritate mundum regi, sed Prouidentia. Provide tia enim, quae ex Principatu nunquam est sine potestate, at aliquando potestas sine prouidentia, tum vero minime laudabilis. Si ergo Prouidentia sua Deus executioni ma dat aeterna sua decreta, cur male locutus est Cardinalis, qui Regis Prouidelia Ecclesiasticas leges executioni mandari crodiderit Θ Verum, quia semper postulant hostes nostri Verbum Dei, illud audiant. Act. et q. Cum in miatas
ce degamua per te , se multa corrigantur ,per tuam Prou
dentiam. Orator Hebraeus alloquitur Praesidem Felicem. Corriguntur errata certe, dum leges executioni manda tur; corriguntur vero per Prouidentiam Praesides ; leges ergo per Prouidentiam executioni mandantur. L. Tum, se istud dic etiam, an non aliud longe funiere, emedare,perficere,quod illiserunt; aliud executioni man- , dare, od tu somnias' Adiurono se cere, Morte est,
o mancare exec Itoni, at prudentia sentire iudico emen, dare, id quidem non es exequi, nec executioni mandare,
, nisi raros abquis interpres hic sit. M. A. Lucrum reputas posse torquere Cardinalem, &ideo saepe ad illa cum torques, quae nunquam somniauit. Leges
259쪽
Lege, relege Cardinalis responsum, nusquam reperies,dia. xiste illum, quae tanquam ab eo dicta repraehendis; vim,&proprietatem verborum, aeque ac tu ipse tenet, & melius forte Adiutorio perficere credidit idem ecte, atque Exe-eutioni mandare, caetera in propria significatione admisit. L. suae vero politica ilia, quae dicis ' defex enim illis, ς. enumeras, quatuor quς de Presbyteris, se Episcopissunt, ad politica referri non possunt ; illa tantum possunt, quς de, mensuris, ct rebus pauperum, ideri duo tantum de sex.
M. A. Canon ra. De pacis bono, atque concordia , ut ab omnibus, omnino indisrupta teneatur inter Episcopos, ct Comites, inter Clericos , O Parochos, se omnem populum Christianum. Haec pax uniuersalis audebis dicae, quod, non pertineat ad politiam, ad ipsamque referri non possi i Canon i3. Vt Comites, Iudice seu reliquus Populus oberi ientes sint Episcopo, se inuicem consentiant, ad Iottiar. faciendas, o munera pro iudicio non recipiant ; ne assos restes ; ne per hoc peruertant iuxticia iusorum. Dixeris ne, Canonem hunc ad politicam minime pertinere Θ non,op hor politicum enim est; Iustitiam facere, munera, pro Iudicio, non recipere; testes falsos non admittere. Ergo non duo de sex, sed 'quatuor ad politicam reseruntur. Adde, quod Canone I . iubetur. Utvn quisque tempore famis, aut cui ibet nec itatis adspertinentes gubernet. Hoc certe temporale, hoc ciuile. Canone I 7. Cauetur, ne Iudices, o potentes pauperes Yprimant. Id n mo sanae mentis politicum esse, negabit. Sex ergo habes
mere ciuilia huius Concilij decreta;ii quatuor istis duo addas, iam a te cofessa capitula, scilicet is, & 23. His si comitin as illa, quae sunt mixti fori, & ad utramque pertinent potestatem, summam longe maiorem, quam credidisti, constabis. Quomodo autem vos non pudet proferre istud Concilium, in quo Ecclesiastici Praesules vobis quoque fatentibus de rebus ciuilibus, incre temporalibus ita-
260쪽
tuunt Vos, qui omnem potestatem Ecclesiasticis adimitis circa temporalia, hςc proferre in medium audetis P pergite istiusmodi testimonia nobis obij cerc. L. Subiungis tandeminatis pro auctoritate , de his, s
, milibus loqui Patres, cum Imperatorem rogant, vis velit, Concili, decreta supplere, corrigere,perficere. Eui scis de , ijs,se horum milibus loqui tantum ' Vnde habes 2 Vbi l
M. A. Rcx tuus, & Tu ut taceam omnes Catholicos qui de singulis, omnibusque capitulis istius Concilij Regibus , Imperatoribusque Potestatem non facitis. De fide Nicaena agitur in primo Capitulo ; fidem Regi non subij- citis, sed tantum ordinem, exterioris disciplinae Ecclesiasticae supra te, Regemque tuum: id licet falso asserentes audiuimus. Ergo,per Vos,omnia capitula Concilij Episse pi subijcere non potuerunt Imperatori, supplenda, corriagenda , perficienda; & propterea de his ciuilibus, & pr miscuis loqui Concilium, dixit Cardinalis.
L. Euam est hoc maius quiddam, quam Sacesiano fas, inc auctoritate sua nuda, se sola res transigere tanti mo- , menti ' Ergone sex ista solum Imperatori praesentata e, Ergone sine Gieris' An nono reliqua cum ijs omniast, Negari Bequit, aperta verba sunt, omnia mittunt, omnia Uraesentant, omni ubistiunt. M. A. Praesentarunt omnia capitula, at cum debita diastributione, dixerit Cardinalis. Petierunt Imperatorem, ut quaedam supplerentur, emendarentur alia, eius adiut
rio perficerentur alia; Quae ad ipsum pertinebant,haec suppleret, haec emendaret; quae vero ad ipsum, ut ad Iudicem non pertinebant, haec adiutorio suo perfici curaret.Si enim coniunctim de omnibus capitulis haec intelligas, cogeris fateri, fidem a Rege suppleri,& emendari posse; repugnat vero id tuis iam dictis. Non ergo sua nuda, & sola auctoritate rem tanti momenti transegit Cardinalis; tuam qu