장음표시 사용
261쪽
Niceph. 6. r . ab uxore, & Chrysaphio Ephesini Concilii secundi,& E ' σεῖ tychianae haeresis patronum aliquando se acerrimum prinstitit. Qui secuti suntistos, diuersimode in Religione affecti, Religionem ipsam, fidem, ritus, coeremoniaS, CXemptiones, pro diuersitate opinionum, aut benigne prosecuti sunt, aut dire persecuti. Non potuit in itanta opinionum
varietate Christi Religio, S. Ecclesiastica politia, nisi summa disticultate, & longa annorum serie ad illud exemplar perfecte collineari, iuxta quod a Christo instituta fuit is Quare a quibusdam factis Imperatorum Veterum ad Ius,& potestatem ipsorum minime arguere licet ἱ Petierunti Christiani quod repeto libenter a Constantino, Vt Templa, Altaria Christo dicare possent; possent libere pro
Deo, isium colere; non tamen ideo Christus pro Deo coli, non potest, non altaria, non templa illi dicari sine Imperi - ratoris consensu. Petierunt vero, non ut sine culpa, sed ut . i . sine impedimeto liceret, inuito enim Imperatore fieri pos- sunt haec, immo debent, si diuinam legem respicias. Petio runt a Ioviano,& Valentiniano maiore, Ut leges latas ariuersus Catholicos, a Conctantios se aduersus Grinianos a. Q Iuliano, rescinderent; nunquid ideo, vel Christianus, vel Catholicus quis esse non poterat, sive Imperatoris conse
su Θ Absit. Poterant omnes, debebant omnes,etiam Imperatore inuito, si iura diuina perpedas i at de facto neutrum impune quisquam poterat. Petierunt ergo,&supplica-- ' runt, ut quod Iure fieri debebat, de facto,&sine impedi' mento fieret. Pariter si Patres volebaiar, ut Catholico ria tu Deus coleretur, si absque Haereticorum, & Gentilium,& maxime Praesidum impedimento , volebant conuenire in Urbes, & de Religione ibi decerneret; patrocinio Impe ratorum illis opus erat; Ideo cogebantur supplicare Imperatori, Ut eis concederet conuenire, ivtque eorum interesse. ii conventui dignaretur, necnon ut rum decreta approbariret, & confirmaret. Hoc vero fiebat, non 't Iuris viri
262쪽
tem Conciliorum Decreta sortiuntur, sed ut Populi, qui lent esse qualis Princeps, Religionem eandem cu Principe ampleciterentur; & Principum ministri, vel haeretici, vel Gentiles, eisdem impedimento non forent , Non lex Christi a Constantino; non Nicaena Fides ab eodem, & a Ioviano, & Valentiniano, legis virtute sortita est ἱ utram que tamen probarunt, & confirmarunt, ut legis sortiretur essectum. Non licet ergo inferre; Supplicarunt aliquand
Patres t Imperatores concederent conuenire Concilia,ea
demqive approbarent; ergo Aon possunt congregari Concilia sne Imperatoris conse u ; Vel, sine approbatione Imperiratoris, decreta Conciliorum vim legum non habent; Non
a factis Imperatorum, sed a Diuina lege examinanda res est, a Cociliorum decretis, a sanctorum Patrum Docti ina. Nullam vero periodum in uniuersa diuina lege, nullum Canonem in omnibus Concilijs reperias, quo sanciatur, vel sine Imperatoris consensu Concilia conuocari no posse, vel sine cius confirmatione Canones Ecclesiasticosi guin vim non habere ; pro hac re nullum cuiusuis Patris testimonium poterit inueniri. Oppositum vero ostedimus nos pluribus testimonijs, eadem hac disputatione. Petiere Patres itaque ab Imperatore,quod Diuino Iure poterant, quamuis humanarum virium defectu non possent ; Concessit ille, quod diuino Iure eisdem debebatur. Absit ergo,
.ut credamus eae Imperatoris concessione licitum, quamuis credamus cx eadem liberum conuocari Concilia. In hunc, quem diximus,. finem Imperatores consueuisse decretis Pontificum addere suos quoque calculos, testa
tur ipsimet, i. certum. de Episc. ordin. in C. Theod. Cum enim Hilarius Episcopus Arelatensis sibi usurpasset ordia nationem Episcoporum, res delata est ad Romanum Pon- . tificem Leonem magnum; qui in Ordinatos sententiam tulit. Latae ab ipso sentetiae, approbationem suam addunt etiam Imperatores Theodosius, & Valentinianus. Verum
263쪽
ad quem finem, ipsos audiamus, inter coetera. Cum Sedi Apostobcae Primatum sancti Petri meritum, qui 'incepn Episcopalis Coronae , se Romanae dignitas ciuirasis, sacrae etiam S nossi firmaritia raritas; ne qui Vter auctoritatem Sedis stas isticitiam praesumptio attentare nitatur. Tamc emm demum L Iesarum Pax ubique seruabi riRectorem suum agno sat Vmaestas. Deinde relatis gestis Hilarii, & sententia Leonis contra ordinatos , aiunt. 6 erat quirim i a sententia per Gallias, etiam ne Imperiatisanctione, valitura ; esuid eruim ranti Pontificis amctoritati in saeclesias non ciceret ' sed nostra quoque prsc IIIo, cst ratio probauit, ne viserius et Hilarao,quem ad HEpiscopum nuncupari , sola mansueri Praesulis permittit
humanitas, nec cuiquam alteri E Iesia cis rebus a mamiscere, aut re Fus Romani Antistaris liceat obviare.
Ausibus enim eatibus fides , ct reuerentiis A ri viriatur Imperj. Hinc est , quod non credimus Canones unquam vim, & auctoritatem legum sortitos esse a Potestate Pri cipum, quamuis credamus effectum legum quandoque ab eadem esse consecutos. Neque ullis exemplis Aduersarii unquam probabunt, quod praetendunt, probauimus Veronos, quod dicim us, non paucis argumentis. Dcnique nullum lino consensit, & auctoritate Pontificis Romani gen ala Concilium ab Imperatore conuocatum esse asseueramus; quod sigillatim demonstrabimus, dum Aduersariorum argumenta discutiemus, &dum de Prinuitu Ponti f. cimus. Hanc vcro parrem Ill - tui strissimus Cardinales Turrecremaza , & Ml- . . larnimus multis prosecuti inini Sum i I hao ruta a flv uum nihil petie dicendum scitis
264쪽
Dilurtur Prima obiectio ex concilio Aretilensi.
E x adducit primo loco Concilium Arelate se, cuius Antistites submittut Imperatori C,
is roto totum Concilium, his verbis. Hrc igitur 4 Domino Imperator, praesentanda decremmus, poscentes eius Hemetiam, ursi quid hic minus in, eius pr. entia suppleatur; siquidsecus, quam ratio habet,eius imdicio emendetur ; si quid rationabiliter taxatum es, eius adiuroris, diuina opitulante cuinentia eo latur. Antequam ea defendam , quae recte ad locum hunc re-upondit Cardinalis, ea proferre lubet, quae ex mea sententia hoc, similiaque argumenta nullo negocio resoluunt.
Dixi, & ostendi capite 3 3 Principes laicos, a Zelo Religionis,ab affectu, a petitia rerum, & sacra Sapientia vocatos fuisse interdum Pontifices, Rectores aliquando,& G bernatores Ecclesiae, & Religionis ; quamuis potestate, &auctoritate tales minime essent. Carolum Magnum ex his unum fuisse, nulli dubium, qui eius res gestas nouerit; pi tale enim, Religione, sapientia, rerumque sacrarum peritia, quem ei Principum compares, haud facile reperias, Forte, di inter Sacerdotes illius temporis paucos poteris proferre, qui illum aequarent. Ideo hoc etiam nomine merito Magni sortitus est titulum, actis conciliaribus Ecclesiis Rector vocatus. Nunc aliorum testimoniis omissis, cum de Concilijs agatur, ex Concilijs probationes desumedae. Arelatense hoc in praefatione. Gloriose imus etenim, or reni mus Dominus nocter eruentis mi amoris Chrim igne succensus , o sanctae ac ionis ope perfunctus ' utpote merus Christi Discipulus in imitator, Eccles Dei Statum vigili insantia roborare dissonis, sanctis Dei Basilicis sese munificum exhibet ἴ maligna contra se obsereatione agen- Ee a tra
265쪽
ris animi liberalitate grat ima , ac piae miserationis insatia i noscere consueuit, ut quae in Guersis Oncs e vitae suos, se e exercendo νr . et atque omnibus Dei Sacerdotibus obsecrans, se obi e stans, ut Ecclesias, quas regendas sceperunt elaps dicatisne in uant,moribu anctis Zy-
ornent, ac beatae vitae exemplis disicent.
Turonenis tertium . quod Arelatense iret mediate sequiatur in praefatione. Euantum pik imi Imperatoris no i Pens animus divin.e sapientiae olore sis irradiatus, ad gubernandum presentium rerumflatum, 'sius Imperi bia Deo dati, liquido testantur negotia ; quae quanta ni indu ia administrataψquantaque prudentia ordinata , qui
piens,ac intelligens es, rite perficere potest: se eo pro
cipue, quod hic tuo animo Muigilae , inaestigando quae ad pietatem, se veram religionem sertinent, quorum fluctus fominem in bono beatitudinis origocat. His igitur intentus pios, ac religiosos Dei ad acer oras Eccle ae gubernacula ira Aegra bi diuisa laetitate costato, tenentes , luberrimis exhortatioritas admonuit, ut operam darent, or actibus eis: minerent, quibuta se se, bene operando , se bi commissos,
- verbis, cir exemplis instruendo, regerentu ili l
Hic velim perpendas clausulam illam Sacerdotes Erclesa gubernacula, in Segno sibi diuina largitate costari senentes. Regnum enim collatum Imperatori, Ecclesile. gubernacula Sacerdotibus commista cognosces. i Moguntiacum in praefatione. Gratias egimus Deo P ι iri omnipotenti, quia sanctae Ecesesiae suae. tam pium, ac δε- . istum in seruitio Dei conces it habere rectorem,qui ouis re- Ieribus crae Sapientia fontem aperiens, oues indes uenter Γanctis reficit alimentis, ac diuinis V it dista plinis, Christianumque Popalam indefessu labore amplificare conatur, hilariter . Christi honorat Ecclesias, ac deoπ- ce diri draconis multoruanimas det eripere, O ad num
266쪽
o a regna coelestia omnes communiter inuitare, sanctaque Opientia sua , deuotissimo sudio, caeteros Reges terrae
Impcrator ergo Carolus' cum tanta sapientia, pietate, zelo praeditus esset, ut facile omnes Sacerdotes illos anto- iret ; cum insuper ca polleret auctoritate,& potestate, quartum Ecclesiasticis, tum laicis semper revexenda fuit , recite facturos se arbitrati sunt Episcopi illi, si decreta sua eidem praesentarent, tanquam sapientiori, prudentiorique,&r ,rumno modo ciuilium, sed Ecclesiasticarum quoque maxime gnaro. Insuper, quia Potestas Principum tempor itum , cum propitia fuit, semper Religionem Catholicam auxit cum aduersa, turbauit, conculcauit; ideo rogadum ccsuerunt Imperatorem, ut si quid rationabiliter taxatum esset, eius adiutorio perficeretur. Nullum vero istorum argumento potest es e, quod potestas sacra, in Ecclesiast, cis, subiecta sit potestati ciuili. Principes quoque Contaliariorum, & Prudentum sapientiar, & prudentiae decreta sua examinanda praebent, antequam promulgentur ἱ Non vero exhibent vi superioribus, non ut inde legum vim habeant, sed ut sapientioribus, prudentioribusque, utque sine erroribus prodeant festa ipsorum. Hac eadem ratione,
iudicio, sapientiar, & prudentiae Caroli Conciliu gesta sua
praesentauit, corrigenda, perficienda , Poterat hoc modo illa praesentare cuilibet Viro perito, sapienti, & Pio. Potere vero, Vt quae rationabiliter taxata sunt, eius adiutorio perficerentur, non est argumetum, quod credidissent Paetres, ex potestate Imperatoris Legum vim sortiri Canones sacros ; nam non petunt, Vt cis Legum vim largiatur; non ut probet, &auctoritate sua eisdem auctoritatem imper tiatur ; tantum ut quae recta sunt, & rationabilia, ea adi torio suo perfici curet. Curat vero ministri etiam Regum, ut ea perficiatur, quae a suis Principibus decreta sunt, quiabus nemo dicierit, superiores esse. Curare etiam debebat. - Iudea
267쪽
, dicitur. Concilia etiam tota bis por- , Regibus nisse,subiecta. Dicitur certe, es probatur. Namprmentare ea, Principi, supplenda, emendanda,perficienda ; id demum, cuiuissam,subjcere es. I id ergo hic notis refers ' enfine ibi multa Patres de negocijs solitici statuisse multa de
, CIericis, laicissique, quae ne I eratoris Prouidentia exe- , curioni mandari non tolerant. Sic frimum , quarestae, Imperioris auctoratate, non ricasst aucuritate enim non
rouidentia mandari solent leges executioni cM. A. Profusiis nimis es hac in parte, di idco in artic las distributam eam referam, & discutiam. Male repra-hcndis Cardinalem, quod dixerit. Prouidentia leges ex cuium mμndari. Nemo, o L, dixerit diuina potestate sola, vel auctoritate mundum regi, sed Prouidentia. Provide tia enim , quae ex Principatu nunquam est sine potestate, at aliquando potestas sine prouidentia, tum vero minime laudabilis. Si ergo Prouidentia sua Deus executioni ma dat aeterna sua decreta, cur male locutus est Cardinalis, qui Regis Prouidelia Ecclesiasticas leges executioni mam dari crediderit ξ Verum, quia semper postulant hostes nostri Verbum Dei, illud audiant. Act. a . Cum in multas
ce degamus per te , se multa corrigantur ,per tuam Prou dentiam. Orator Hebraeus alloquitur Praesidem Felicem. Corriguntur errata certe, dum leges executioni mandam. lur I corriguntur vero per Prouidentiam Praesides ; leges ergo per Prouidentiam executioni mandantur.
, emedar ege cere,quod illipetunt; aliud executioni man- , dare, quod tu somnias' Adiutorio perficere, id forte eis, o mancare exec Itoni, at prudentia suspiere iudico emen, dare, id quidem non est exequi, nec executioni mandare,
, nisi Toros abquis interpres hic sit. M. A. Lucrum reputas posse torquere Cardinalem, &ideo saepe ad illa cum torques, quae nunquam somniauit. Leges
268쪽
tuunt Vos, qui omnem potestatem Ecclesiasticis adimitis circa temporalia, hςc proferre in medium audetis P pergite istiusmodi testimonia nobis obij cerc. L. Subiungis tandeminatis pro auctoritate, de his, s
milibus loqui Patres, cum Imperatorem rogant , ut velit
, Concili, decreta supplere, corrigere,perficere. Eui scis de , ijs,se horum similibus loqui tantum ' Vnde habes p Vbi le-
,ginti ' diuis tibi fura it 'M. A. Rex tuus, & Tu ut taceam omnes Catholicos qui de singulis, omnibusque capitulis istius Concilij Regibus , Imperatoribusque Potestatem non facitis. De fide Nicaena agitur in primo Capitulo ; fidem Regi non subij- citis, sed tantum ordinem, exterioris disciplinae Ecclesiasticae supra te, Regemque tuum: id licet falso asserentes audiuimus. Ergo,per Vos,omnia capitula Concilij Epist pi subijcere non potuerunt Imperatori, supplenda, corriagenda , perficienda; & propterea de his ciuilibus, & promiscuis loqui Concilium, dixit Cardinalis.
L. Euam est hoc maius quiddam, quam Sacesiano fas. inc auctoritate sua nuda, se sola res transegere tanti mo-
, menti ' Ergone sex ista solum Imperatori praesentata e, Ergone sne Gieris ' An non se reliqua cum ijs omnia st, Negari Bequit, aperta verba sunt, omnia mittunt, omnia Uraesentant, omnia subistiunt. M. A. Praesentarunt omnia capitula, at cum debita diastributione, dixerit Cardinalis. Petierunt Imperatorem, ut quaedain supplerentur, emendarentur alia, eius adiut
rio perficerentur alia; Quae ad ipsum pertinebant, haec suppleret, haec emendaret; quae vero ad ipsum, ut ad Iudicem non pertinebant, haec adiutorio suo perfici curaret.Si enim coniunctim de omnibus capitulis haec intelligas, cogeris fateri, fidem a Rege suppleri,& emendari posse; repugnat vero id tuis iam dictis. Non ergo sua nuda, & sola auctoritate rem tanti momenti transegit Cardinalis; tuam qu
269쪽
que Tu illi commodasti. Ad nauseam V ite verba multiplicas, ncc aliud resonas, quam quod hactenus audius.
Dili tur obismo a quinque concilijs Carolinis.c.p. XLIX.
Rex. E D quid ego de Carolo Magno loquar' cui non unu, sed sex Concitia generalia Franc ordiens, Arelatens, Turonense, Cabilonense, Moguntinum,ac Rhemens sese, penitus tradiderunt' mvid n otius semelownia gener , Ita Concilia loquar, Ni num, Constat inopolitanum, he- , Ignum, Chalcedonens , se quatuor alia , c vulgo appella-a ta, quae Imperatoris prudentiae, ac pietati sese in omnibus, obiecerunt Z adeo ut Ephesiinum istud quater satis dinis, cte inculcet, se accitos quoque Imperatoris oraculo, nutu, , saninione, es mandato. Denique uniuersos se fontices, ad pietatis eius dominationem confugere, ut quae contra, Ne Porium,s Eli consentientes gessa funt, robur suum ha- , berent, ut maniferio apparet, ex epistila generalis Concri, ly Ephesmi,scripta ad Augustos. Car. Addit deinde auctor Apologiae, Concilia quoq. Fram, coordien , Arelatens, Turonense, ac Rhemense,penia, tus sese Carolo tradidisse, Generalia vero Concilia, Nic - , num, ConPantinopolitanum, Ephes num, se Chalcedonen-ine Imperatoris pietati, o prouiderisines in omnibus M, misisse. Piguit vero illam non solum Conciliorum versa re.,ferre, sed etiam loca notare, neque ex tot Conciti s aliud, insecte astegauit, nis ex epidola Concil) Tphs,i ad Au gustos;pauca surdam verba, quibus Episcopi se ab Impe , ratore conuocatos testantur, se petunt, ut quae gegia sunt, contra Ne Horium robur suum habeant. Ad quae Nos breui me resondemus. Conci Episcopo-
270쪽
,rum , Iussu quidem interdum Imperatorum, conere lata sed in executionem mandat, Summi Pontigi. s , ad , quem generalium Conciliorum proprie couocatio per ιnet, , ut persicuum es in epictola Concili, Constantinoso itani, ad Pontificem Dama mun qua dicunt se Conri antis opo, mis conuenisse , ex mandato litterarum i us, anno supe- , riore ad Imperatorem Theodosium datarum sed de hac re . inferius dicemus. Istud etiam fatemur , Concilia fere ab , Imperatoribuspetiisse, ut decreta a protegerent,or exe- , cutioni mandara, auctoritate sua, curarent. Falsum au-.tem esse, quod auctor Apologiae hoc loco scribit , Concitia se penitus,se in omnibus submisisse Imperatorum pietati,at, que prudentiae; quasi 8πcipue partes, Gr summa pote nason rebus Ecclesiastris,senes Principem Terrenum esset, , euidenter ostendemus ex apertim imis te timorijs Episco- pomm, se Regum, e Principum sculi. L. Tum quod de alijs illis Carolinis quinque,quod de pri- , mis quatuor generalibus apologia, Imperatoris auctori, late conuenisse Pius se prudentiae, o pietati submisisse,
, id vitio vertis, quod verba relata oca notata non sint.., Breuis esse voluit, ni velut procliue illi notare loca, referi, re verba,quod me nunc non pigebi acere; perfacile enim factu est. De Carolinis quinque Mandato lilius congrega- , ta esse Auxiliante Domino Afro Iesu Chrisu Impe- , rante Carolo Sereni imo Augusto, conuenimus in Vrbem, Cabilonensem. Moguntinum, Venimus fecundulamionem, vestram in Ciuitatem Moguntiam. Rhemense In conuen- , tu a Domino Carolosissimo, C far moretri orum Impe- oratorumcogregato. Turonense; tamda tanto Principe no- , bis iniunctum es adstatuta loca conuenimus . Franco r-
, diense, o Imperi, eius mempe Carolo Decrero per diue inasprouincias Regni eius ditioni subiectas, fumma celeri, latest current ebmultitudo Antistitum sacris obreperan-,dolr Fris in uno coLegio aggregata conuenit. Ff a M.A. M