장음표시 사용
91쪽
3) Vide idem Concilium col. 1 86. 4ὶ Fidei professio , quam Iosepbus Patriaresia Constantinopolitantis
emisit , cum ad vitae exitnm properaret, extat in notis eiusdem Coneilii Mol. 506., eaque est, hujusmodi m Quoniam ad finem vitae meae pervem ni, soluturus iam commvue debitum, Dei gratia seriho , et subseribo. sententiam meam aperto universitati siliorum meorum. Omnia igitur. v quae sentit, et quae dogmatietat Catholica, Pt Apostolica Ecelesia D. N. . Iesu Chrisxi senioris Romae, ipse quoque sentio, Pt iis me acquiescen-m tem do, ae dico. Prositeor quoque beatissimum Patrem Patrum , et ma- γε ximum Ponti sieem , et Uicarium D. N. Iesu Christi antiquae Romae. Papam ad certam omnium fidem , nec unu Purgatorium animarum. Inm horum quippe sidem subscriptum est die mensis Iuuii nouo , millesimo P quadringentesimo trigesimonotio, indicti rict secunda ..
J) Epistolam hanc, quam Nieolaus Pontifex dedit ad Coustantinum mperatorem, describit Ray ldus ad Gn. 14si tom. 9. ρος. 564. se
S. VII. Gr ecorum exemplum primi omnium inter La- in os circa anuum i Isio. imitati sunt Waldenses, quorum fuit haeresis, nemiuem esse in Ecclesia, qui ceteris praeis ε tet, rejicienda esse nomina Papae , Episcopi , similia, ne 'ue summum Pontificem Ecclesiae caput a Christo sui se .co ostitutum si . Sed geous hominum sacerdotio, et Impe-xio inimicom utraque Potestas condemnavit ; Ecclesiastic nimirum in Concilio Turonensi, .cui praefuit Alexander III, .Summus Pontifex , atque in duobus Lateranensibus Con-xiliis It , .et IV., .civilis autem per leges, quas Fridericus
xunt. Saeculo XlV., cum propter faciuus Ludovici Baxa-xi, qui anno i 323. generale Concilium appellaverat, gra-yiores inimicitiae exarsisseot inter ipsum Ludovicum , et Ioannem XXII. Summum Pontificem, Marsilius Patavinus, .et Ioanoes Iandunus, homi des Imperatori servientes , et male animati io Pontificem scripsere librum cum titulo de, jurisdictione Imperiali, et Pontificia, qui liber almo i 324. Μarsilii nomine in vulgus emissus est. In eo libro, Pre-
iter ceteros errores, quos cum suis auctoribus condemna-νit Joannes X lI. j, scriptum est Christum rediisse ad
Patrem, neque ullum constituisse visibile Ecclesiae caput, neque itum ullum sui vicarium in terris reliquisse, praeterea parem cum ceteris Apostolis potestatem Petro suisse attrit, ni m. Ita redintegratus est error Waldensit in per hos homines , quos trans ersos agebat odium in Sedem Apo-
92쪽
stolicam, et gratia, ac potentia Imperatoris, qui ut noee rei Pontifici , millum ab se statuendum putavit modum odii , et inimicitiarum, eoque audaciae pervenit, ut anno I 327. conventu habito Tridenti , cui etiam Marsilius interfuit , Joanne in XXII. et haerelicum esse , et ex Pontiscatu maximo cecidisse declaraverit.
s. VIII. Eodem saeculo , nimirum circR annum Io . I oannes WicIessus ausus est contendere , quod ,, . nori' est de necessitate salutis credere Romanam Ecclesiam , esse supremam inter alias Ecclesias si) . Eii inde in hunc errorem sequutus est Ioannes Hussius , cujus tri ginta sunt articuli, quos Constantiensis S1 nodus con demnavit , sed inter eos VII. , IX. , XXVll. , Xx IX. ad Primatum pertinent. In his negat Ilusssus , Petrum suis se Ecclesiae caput, Ponti sciam dignitatem , atque aucto ritatem totam ah Imperatore ropetit ii nullum ait esse necessarium , quod seni per praesit , Ecclesia capuli Aposto tos, fidei esque Sacerdotes semper strenue rexisse Ecclesiam affirmat . idque eos et In posterum facturos pronunciat 3
si Papatias desit , quod facile evenire potest sa). Erro
res Ioannis siclemi comprehens; artycni Is quadraginta quin que condemnati suerunt ab Academia Oxoniensi , ad Uni versitate Pragensi , a sacra Facultate Parisiensi, a Concilio Romano sub Ioanne X l Il. , denique anno i 4i 5. a Concl-lio Constantiensi 3 . Quae synodus damnavit etiam errores Joannis Hussit , qui supplicium pertulit eadem audacia, et
Coneilium ConstantIeii e s es. g. rom. 16 concit. Gabbaci col. lat Atque iste quidem ex quadraginta quinque a rticulis Wiclesti est uuinem
93쪽
2) Idem Concilium seas. s. col. 249. 3ὶ Ibidem eol. 249. et 250. Videsis Natalem Alexandrum Histor. E
S. IX. Haereticorum at dacissimus ille proditor cath licae B pligionis, et desertor instituti , quod data Deo fido
susceperat, Martinus Lutti erus contemnens impudenter , quae toties summo studio expensa , ac definita suerant palam , et audacter caput extulit contra Primatum Sum etni P ntissicis , Et contra deeretum a Constantiensi Concilio odit sa ulci superiori. Contendere caepJt , inter a 1 levitas Ioannis Iliisssi ab eo Concilio proscriptos quos dam aesse plane catholicos, sique mangelicos , quos universalis Ecclesia damnare non poterat ; atque inter eos Mumerat articulum XLI. Wiclessi , quem Hussitas sequutua fuerat , in quo uterque eoni dehat, minime ad aeto mam viatatem necessarium esse credere , quod Romana E clesia supra ceteras Primatum habeat ; itemque artieulum
Hussii lx, in quo Ponliseia dignitas, atque potestas ab amperatore repetitur, atque in his articulis , aliisque similibus errores Lootineri omnino nullos affrmat s i in . Tum
suam de Potri, eiusque successorum Primatu sententiam aperuit, eumqΗe esse ait meri ordinis , et honoris , non item potestatas , ot j risdietionis. L aeri doctrinae multis in re Bus assivis Ioannes Caturius , rivorum haereseon archite-αtu64 ac princeps, et ipse arma cepit contra Primatum quem tintum ordinis , non auctoritatis Petro concessum
Putat. Quod si etiam Petrus videatar habuisse Primatum , Per quein ceteris Apostolis ante rendus esset , hic quidem
ab iisdem Apostolis .daim est arbitratu Suo , necive ad aeris successores deserri debuit ; Primatus autom Ecclesiae Romanae neque a Chrissi institiuo, neque ab antiquae Eeclesiae consuetudine irepetenduS est a ). - mmenta ha sunt Joannis Calvini , qui cum renovaret errores P isti mutassii , Lutheri , eadem , qua hi , nota , atque tonom
nia condemnatus est nihilo tamen miuus peculiari uu
que sudicio notatus est in iis locis , in quibus ea pestis, atque pernicies praecipue grassabatur s 3 ) . Denique Suaatensis Apostata M. Antonius de Dominis , cujus in ani- Diqiligo: by Cooste
94쪽
mum sive metuq antiquae Religionis, quam deseruerat , sive aliquae in cana amoris reliquiae , et studium , quo rapiebatur , rerum novarum , absurdum induxerant , et inane consilium conciliandarum cum somniis Luttierauorum , Calvinianorum , Atiabaptistaru in catholicarum veritatum ,
d si testabili libro de tim ublica Christiana , errores do annis IIussit in medium revocavit. Nam docuit impudentissi
me , nullum esse in Ecclesia supremum caput, praeter unum Christum ; eum per multos ministros sine omnium
visibili capite Ecclesiam tegere ; Romanam Ecclesiam nullum plane regimini , et jurisdictionis principatum obtianere. Quae doctrina errores Hubsit a Constantiensi Concilio damnatos perspicue comprehendit. Resipuit hic homo cum Romam venisset; sed brevi rediit in coenum, quo
oblitus antea suerat , ejusque errores condemnati , et scripta cum ejus cadavere carnificis manu publice cremata
Errores suos in medium protulit i .utherus praesertim in thesibus ιquas I, ipsiae proposuit anno 1549.ν eum adversus enm Ioannes Eilius diis sputarse deberet cuius quidem disputationis pcta ab ipso I.uthero reseruntur lom. l. ore .pag. 243. Omnen Lutheri errores Comprohensos atticuli ν 41. da innavit I .eo X. in Bulla extime Domino 44. tom. 3. Diar. 3. Btilliam ι Romanisellit. Mainardi pag. 487. , quae data est X II. Kal. Iulii an. i520. Sed homo pertinax audacter do fendit errores suos duobus operibus , quorum alterum inscripsit AdMersus execrabileni nullam Ant Christi . . altyrum Asia is sertio articulorum ci Leone X. damnatoriam δε qaod utrumque extat toni. 2. ore. Lutheri.
i2ὶ Sie ipse Calvinus Instit. liue. 4. ev. 6. , quia opus Basileae pri
I3) Eadem de Primatu Luiberi erat i et Cal. in i doetrina, ideoque ii Ioproseripto a Leone X. nihil opus erat , quod eiusdem socius erroris iterum proscriberctve. Sed quoniam in Galliis potissimum hi eri Dros versabantur. Sacra Facultas Parisiensis anno 1542. edidit artientos vigintiquinque . quibus Lutheri, et Calvini ha oreses resutabantur , quique quasi Fidei formulam comprehendebant, eosque in vulgus emitti jussit Fra Dei scus I. Gallia rum Rex , ut videre est apud Fontanonium Rogiar. Constit. colleci. rom. 4.ΕOsdem articulos, praeter cylrros. pr bati . atque recepit Synodus Provincialis Narbonensis , quae habita est ara. 155 1., ex his vero vigesimus tertius his est mneeptus verbis. . Nec minus certum est, unum esse iuvem divitiai Summum Ecelesiae militantis P utis stom . cui omnes Cli istianim Phrere tenentur is . Etiam Universitas Lnva uten i an 34s. contra L . heri errores doctrinae corpus absolvit . tiuod in vulgus emitti . ntque ηυomnibus Observari mandavit Carolus , . Imperator apud GOldastium Constit. I er. tom. s. Pax. 514. Luxheri , Calvini , atque aliorum haeretic rum errores Raeculia xUL Tridentina Synodus profligavit.
95쪽
43 opus Μ. Antonii de Dominis G Rmtibilen Christiana condetriti a it atque illam de Primatu Summi Politiscis huius hominis senientiam eousetit hi, verbis haee propositio est haeretica qtisad singulas partes e his no
tem improbavit sententiam alteram contra Prinei patum Brimanae Detessiae.. Haee propositio est haeretica, et schismatira , quatenus aperte insinuat. Romanam Ecclesiam iure divino in alias Leelesias noti haere iurisdicti is nem .. Extat haec ceusura apud milium amariae ad summam Cone l. roni. 1. Multi quidem Μ. Antonium de Dominis ti quo ad obitum in erri reperaeverasse existimant et verum Franciscus Antonius Zactaria eum , antequam moreretur , Errores suos eiurasse , et sacra metira sis epis,e ostenditrio doetis eatholieis Miris qui el. Instino Febronio in seriptis stii retractan. tin. praeiser. in amenae. Pag. 62. seqq. et pag. 430. nol. 1.
X. Deliramenta hominum perditorum paulo longiori
sermone exposuimus , ut pateat , quales habeat adversarios Primatus Summi Pontilicis , quae de eo constans , ac firma sit , semperque suerit Ecclesiae sententia , qta antum honi omnes soliciti esse debeant de hoc inendo , conis servandoque Prima tu , in quo Christns primum eSse voluit in terris Ecclesiae sundamentum. Ex iisdem tamen , quas memoravi , scholis recentiori aetate prodierunt haeretici complures, et qui se nomine catholicos profitentur, re tamen vera cum illis sentiunt , qui rem tam certam , tamque exploratam in discrimen revocare studuerunt ra
tiunculis quibusdam inanissimis , quibns Lutheri , Calvitii ,
eeterorum , quos habent magἰStros, commenta illustraro
tonati sunt i j. Quin sult etiam vir perabsurdi ingenii set in , qui cum Anglos , quos Episcopalis vocant, Romanum Pontificem in uno Episcopatu , non item in Primatu Petri successorem habere 3 in intelligeret, ipse ut
Indulgeret genio rerum novarum , atque ab omni hominum opinione disjunctissimarum , eidem Pontifici Petro successionem In Primatu concessit , in Episcopatu autem nullo modo. Sed horum ineptias viri docti satis superque resutarunt 4ὶ ; itaut in iis iterum resutandis frustra a
nobis terendum tempus , atque opera confrimenda videretur. Firmum igitur , immotumque sit , quod est omnium Eccles; arum singulari consen qu , temporisque diuturnitate firmatum , Petrum venisse Romam , in eaque Urho usque ad vitae exitum Episcopatum obtinuisse , posteaquam prae fuerat Antiochiae, ubi primum est auditum nomen Christia- Dissili od by Corale
96쪽
Diarum , quoniam aequum erat , ut illud oriretur in ea civitate , cui praeerat , qui primas in Apostolico collegio partes
olui nebat. Itaque qui I 'etri Auccessores sunt Romani Pontifices ei tu tu in Episcopatu Romano , tum in totius Ecclesiae Primatu succedere debuerunt.
ilὶ Longum est numerare omnes , sed Praeter eos . quos Mamaelitus Dominat. De . cap. 4. et 5. Pre. 21 . not. 24 et pag. 591. , imm imi Mi uel titherum Calvitium . Cham ierum , Tilenuni , Spon hemium . Salmasium , rasilagititra , tu liue lavi gravi errore versantur Joannes Gerardus tonM 2. onso s. ea hol. Ita. 2. an. 3. cv. 24 pag. 468. soqq. odit. an fiso , sal moti vati illius dissert. do Porro Momiae Miam r. non Ponti I. ed. . Limdtin. Antiari 1710., Joatines Η u M l mantius uin ιMil. hismri JeOIre des Mese a. Pra istis. non hasen. sti oss. Disem. continera. Mil. . mittemh m. 1640. . Salomoti Diri litigius exercit. de norit. regon. Monareh. in Getis. -serν. 1 . s. 4. ρag 424. roni. 4. obsor, sacriar. edit. I ipsiae 1747. Iniesr Eos, qui Lutheri, Calvini , ceterorum similium partibus summa animi contentionea ludii frunt , locum Ohlinet vel imprimis nobilem , atque illusirem tum Au- 'itie libelli onjusdam de Primniti Rom. Pon dieis Londini odit. an o. qui omnium errores coci Plecti videtur , ae suadere conatur, Primnium Rom. . Episcopi intes alios Episeopos nullum . nisi honoriscum esse . ei illum M Primatum Dee diuiuum , nee iurisdictionis Exse ., tum a vetor alterius liheli i stili titulus II Papa o siano ricerche sui Primato di qMesto Sacer is aeto titheropol. 1783. Quo in libello inica est i inpud ulla pari enm imperitia Cuniuncta , ejusque auctor , quisquis ille sit, id sibi unum proposuisse vi detur, ut se Wiclein , Lutheri, Calu ui discipulum ostendat. In rodem luto haesitat se bellus suo illo miserando libello quid ost Papa quem damnavit Pius VI. Summus Pouti sex in Brevi sup r residiitata edito die 28. Jovembris 1786. , quemque Hyaciuibus Cardinalis Gerditius . et miniachiva
Peculi Arthus operibus refutarunt. HOC certum est , in Ecclesia numquam deiu urns procellas , et tempe Atates , Et hae in eius caprit coci verruntur ne- se ost et quouiam eo , si fieri posset . sublato , ualla amplius esset uua catholici Melesia , qualem Cbristus instiLuit Nora omnes autem easdem per sequuti fiunt vias , ut Primatum Summi Potitiseia impugilare ut. Quidam Qui momnes Apostolos inter se pares suisse existimaut . aut saltem Paulum Pet R 'qualem faciunt, adeo ut ex utroque EcclWstuc capite unum Compositum
ii, quae fuit Arnaldi solitentia de o mum comunion. in yra M. Contra quem eum multi in Gallia scaeibere ut. iii lucem prodierunt Pro trienda Arualdi sente uita an . 2645. lihelli duo, quocum alter inscribitur do P -- ιυrite do S. Pierro et de S. Paul , qui reside dans te Puo successorer aes a desui turos et alteri vero titulus est lia grandeur des C figliso Romaι-nc strabito stis l' aut ortiti de S. Pie re , et de S. P- quos libellos eisque
Consontaneam prom,itionem die 20. Ianuarii an 647. Iu uocentius X. eo demtiavit. Alii Petrum vel numquam Romae fuisse , vel ibi numquam Epi-ε opum sedisse putant et alii contra in Episcopatu nou i Iem in F elesine Primatu Romanum Pontis em Petri succossorem faciunt; alii latinum es Primatum tribuunt dignitatis . non iurisdictionis et alii rion divino , sed tantum humano jure Primatum constitutum xistimant. Nec desuerunt , qui inventa sabula Ioannae Papissae Bomotiorum P intis cum sucoessionem uis
97쪽
erruptam erederent , quam sabulam, Praeter Sc-erum , Alla ium . Labba m , Eeteros, resutarunt Blaseus Dia ν δ. Ioanna Papias. et Card. Garampius dissem do Nummo Bened. III. 2ὶ Fuit haec sententia Ioannis Harduini , cujus ingenium perab ur-
dum , rerum novarum cupidum , et abreptum studio iudueendi Scepit ei, - nam in historiam omnes norunt.
3ὶ In has olim sententia suit Nilus Episcopus Thessalonicensis in lib.
I. XI. sane ea de re, nimirum de Petri .lventu in Ue- hem Romam si , ibique ab eo gesto Episcopatu , et morte obita pro Christi fide su), Patrum omnium concors est tra
ditio ; quo factum est, ut ipse moriens ad suos successovi
res Romanos Pontifices et Episcopatus , et Primatus jura transmiserit 3). Ac Primatus quidem ita assi xus est Sedi
Romanae, ut ab ea sejungi, atque in alium Episcopum transferri nulla ratione possit. Cum enim Christus Primatum Petro attribuerit, ipseque sedem posuerit Romae, ubi mortuus est, sequitur ut Primatus 'haerere in Sede Romana, atque ad omnes hujus Sedis Episcopos trans ferri debeat. Nam si in alium transferretur Episcopum ,
hic non esset Petri successor ; eaque res adversaretur iu
stitationi, et voluntati Christi, qui tantum Petri Successores Ecclesiae Principatum obtinere voluit s 4 ). Ita que ad Romanos Pontifice, Petri jura deserri debuerunt;
et certe omnium Conciliorum semper constans suit , a firma sententia, eosdem Pontifices, quod Petro Apostolorum Principi successerint , Principatum in Ecclesia obtinere s5 . Quibus consonant Patres omnes, atque Scriptores, quorum de ecclesiasticis rebus opera ad nos Pere
98쪽
si Petruin Romae fuisse, ex eaque Urbe litoras dedisse ad Christianos Politi , Galaliae , Cappadoeiae , Asiae . et ' tiniae , non Obscure de- Prehenditur ex eiusdem Petri v. 1 .eiae. V. Mers. 13. , ubi inqnit saItitae vos Eclosia in Ba Ione eoi ein . ei Uaretis stitis meus. Nam Babulonis uomitae poma designatur, iiii apud Ioannem Ap alrps. ωρ. AVILMora. 5. cι ciap. AVI I. -υ. 10. et et huc quoque specta ut Tertullianus αὐ- . Iiadaesos cap. s. pag. 193. et aduors. Miareionem lib. 3. caP. 13. pag. 404. , et Augustitius de Ci, t. mi lib. 13. cap. 22. Om. rom. s. col. 663 Papias auia in Aptis olorum di et pulus apud Eusebium nistor. Ecclo. lib. 2. P. 15. ρω. 59. edit. Tatirin. . et Hieronγmus des Mir. illustr. in Marco cv. 8. O . toni. 2. col. 843. diserio tradunt . Balatonis nomine , cujus P
ixus meminit , urbem Romam signi societ. Quod cotisrmat illa mentio Marci , qui discipulus fuit , at o iij terpro4 Petri, quique rogatus a Romanis, qui Petrum ipsum audieruiit, Evangelium seripsit, antequam A l Exandriani proscisceretur. Franciseus Volia tritia homo te, is insenti, et Diuuis ex per xelgionis , atque arrogantiae, malo dieiorum, calum uiarum pluuissimus inocconnatre Philosophiqtie Der5. PDrre . quod opus singulari decreto LMaiae Parisiensis dio 9. Mari ii 2765. pubi isto igni comburendum traditum suit, nullum ait extare monumentum de hoo Petri adventu ad Urbem Romam , ueque Bais lonis nomine Oamdem Ur m intelligendam esse. Vermn Petrum fuisse Boiae . ros est ita timnium consensu probata , ut de ea dia bitari ne levissime quid om po,sit. Nobi eum auisem non solum Patri s , steaibialici Scriptores , sed otiam Proto,tante, eonsentiunt. Sic enim Groitu
Am telod. 1698. ω IJo Bahνlone , inquis, dissident veteres , ei novi luter- Pretes. Veteres Romam inior prelamur, ubi Petrum fuisse, Iarmo verut Christianus diibit, ii: noVi Bab; loti εm in Chaldaea. Ego vetcribus as εentior si . Et Ba nagiti Α Annal. Poli leo Meles. ad an . chr. 64. n. 9. Sq. pag. 727. M. Rotoro I. 1706. . Peleus . inquit, monente Deo, in Ur- bem se contulit. Neque ulla umquam traditio suἱt, quae maiore testium numero cingatur et ui de Petri in Uehom ad entu dubitari non possit, quin omnia historia o sundamenta eonvellantur is , Conaule Scriptores iquos paulo post indicabo. a Consuletidi inine eetero, sunt Thomas Waldensis Doetmn. Veii 5. 2. art. 1. cap. 7. om. om. i. I. 270. seqq. Aia. Venet. 1757., BoxOenius ad Gn. Chr. 44. ntim. 23. eom. i. pag. 296. edit. Lucae , Natali, Ale-πRuder maior. Getes. tom 3 pag. s. odit Vonet. 1 66. , Ceillierus uia
5- ι . l. pag. 443. Sehel stratius Antiquis. Getis. disson. a. tiam. 2, P g. 148. sesqq. Mil. Romao 1697 . . et Nam achius Origin . et Antiq. ehrμειiau. l . 4. to n. s. pag. 386. shqq. et ρng. 593. Antio 1770. Romae vulgati sunt libri duo Grogorii Corre sit S. R. E. Cardinatis de Romano ιιι-nero gestisquo Prinemis Apostolorum eum noli a Vincentii Alexandri Cotia tantii. Idem argumentum periractavit Potros Fogginius de Romano D. Petri itineres, in eodemque etiam summa cum doctrina, et laude versa tu est eruditis,imiis Cardinalis Borgia Vaticana eonfessio. 33 Videsndus idem Mamachius eou. ioo. Ae si iti Ppiscopatu Lini stio, cessores sunt Romani Pontifices , dubitandi loeus osse nullus plane pus est, quin et Petri succe stiros iti Prima tu haberi dohoatit. Nam in peelesia silet monum pratis ut Linus . ita Ptiam Poletis in Romanorum Episcoporum seriotiumeratu P. Linus , inquii Eus ira rarior. Holos. IA. 3. cv. 5 png. 82. AEdit. Traiarin. 1 46. , , primus post Petrum Romanornm Ecclesiae Episi is patum tenuit Quod etiam seriplum reliquerunt Augustinus epist. 53.
99쪽
2. eaμ. l. Dum. l. Romae 1rdum constituerit, eamque usi luc nil mortem
ν, retio verit, sive id exenern ex divino praecepto , seu expuessa revelatione, , it si Petro spoeialiter a Deo facis , sive ex sola voluntate Petri , licetis divinitus iuspirata : ipila facium reas , uι eupremi Pontificatus Praeroga- sva i iusti a remanserit Rutha e S edi , ut qui in hac Puiro suece, it , uecessario xuce dat an totius Ecclesiae Primatu Petro , eiusque le-ι, giti uti necessoribus a i liriuo Mutilio ., . Gursule . . Praeter ipsum B raedictum XIV. . Maniaebium ad Auc Or. OPusc. quid est Puta 3 ep. 6. 'υ- λ ρag. 6. . et seq., Balleri hium indie. AiactQr. Pont P. etc. ωρ. 8. S. 2. μω. 225, seqq. dit. λεηat. ymnaeelic. 1770. , dissertationΘm Augustoduui editam au. 1782. , eui titinius Distola Sit lassi a Lviae in causa , an Summus Ponti scaιus o Romana Ecclesia a ella , Ettilfo transferri ρossis I, Caidinalem Gerdilium Confutariones in Eue Iibolli ore toni.
1. μγ, 17s. ροι toni. 2 pag. 73. 80. 182. 190, Graecorum schismatis Auctor Praecipuus Pliotius primus , ut observat ipse Cardinalis Cerditi iis Ioc. eit. Om. 2. ρΜ. 81. , . caelosiae Primarum ex halbedra aul;quae Romae ad Se-
.dem uoxae Romae traduci posse existimavit , quem eraeorum ante conelu
sum in restiuis xc hisin Hicorum eonsequentibus antiis haer lici integrarunt, et huc aliam xen i potest propositio Wicless alantis se non est de necessita- D t' salutis credere , Romanam Ecclesiam ease supremam inter alias Ecele-
s) 01 Chiicilio Ni euo priorem oneupa ut lorum. Cosius Cordubensis Episcopus . Vito , seu Victor , ct Vincentius Prest turi qui Syl- Matri Ponti sicis vices ster . ut . uti test/ntur Socrates nisi. Eccles. lib. 1. e. 13. ρ. 36. M. Tauriis. l 47. . Gelasius Cyzicenus Histor. Gracia. Nicaen. Lb. 2. cap. s. lom. 2. Goncit. Labhnei col. 162. edit. ividi ., Ph. iiiiis. licet Romanae Ecclesiae ho,tis insensissimus . in Βῖblioth. Cod 88. pag. 207. edit. Rothomag. 465 I. seri e Patrea illi haud sivissent Sylves ut nomini Pontiscis Legatos ceteris Episcopis primarum Sedium anteferri in xc nsessu, totique Couotio pxaesiderae, nisi vetρre traditione constare intellexissent , Petri puecessorem , qui Primatum in Ecclesia obtinet , principem ἱn eo
eo ses o lucum tenere oportere. llinc ut ostenderetur , quam irrcessaria
esset omnium Leclesiarum cum Prari Noe soniunctio , statutum est, ut in Literis Formatis . quarum commercim ut inquit Optatus Milo vitanus sericit. , , t Mus orbis cum illa Iu una communiuriis suffietate concordat . , Praeter quatuor grarcas litoras II. V. II. A. , quibus sacrosa iacta Trinitas signifieabatur, nimirum πατέο Pater. yz'ς Filius, n-υ me QP trittis Sanctus non solum . AMΗX de,criberetur , ut hane a Graeeis inductam consu
100쪽
tius inem pareret, sed etiam add rettie n. li ea Apostolum peti uni i figi
eatis . rit Princti timc retit . diuuligere sese ab ra sede licere ne mitii. Vide sis Mambis sonium Mur. Datie. t. m. s. pag. 240. seqq. stulti Paris. 17 4. Atque hune ipsum Romanorum Pontis um . tamquam Petri suceessorum , in tota Eeelo Aia Primatum eo emat Couellium Ephe,inum ciet. 2. tonet. 3.eoneil. Lahha a col. 1150. se . r. A. e q. 1454. Chalcedoneu se par. l. rom. 4. GL . s. et par. 3. ev. 2. eo . 1775. , C vrati vitinopolitanum III. ra ferinon. prosi honeL her. 18. rvim. l. 109s. , Constantii iopoli isti una IV. ara. 3. Iom. 10. col. 5 I. vitio rei; quas synodos Decumenicas , quas
habitae deincepa sunt . quoniam ii, ita Romani Ponti seis Pelim tium fuisse eoiasvmatum , ne Adversarii quido in timant. Quod oeeumonieis , id etiani plenariis , nationali lina , pr vineia libo que eone illia prohatum est. Sie Concilium Λre larem I. in episti ad Gl, ostrum P. rom. 1. Concit. Lah-