장음표시 사용
341쪽
3i Tla Το. Novio Tarreto. Pati . Legatione missa exploratur quo animo sit Aba uel
nus Imperator ad recipiendum Patriam
usquam in . Ethiopiam Antistites cum Locus proficiscerentur,.vitum Ioanni Regi constanti Abassini tentare. ipiumque per legatos ad Patriarcham& socios exvipiendos reddere promptiorem. Mm' adauit igitur Petro Mascaregnet Indico, Proregi,ut Goa λlegatum mitteret in AEthiopiam, cuius opera Prete
ri AEthiopa ingenia,nec in eode m diu proposito per- sistere. thdboc negotium. deIiffitur a Prorege Iac bus Diaa , vir i 'bilis ; datur illi e 'cietate comes uGonetatus Rodericus,probus,prudens, doctusque S cerdos. Hqic.adiungitur Fulgentius Frerius , rerum 'multarum peritus homo, δέ experiens. Septimo Idus Februarias, anno millesimo quingentesimo quinquagesimo quinto duabus biremibus e Goano pQrtu sol uant, &ajiquot post dies appellunt ad Archicum, qui portu ad Abassini ditionum tunc tempoxi pertinebat. Terrestri inde itinere Imperatorem petunt, a quo in cuspectum & colloquium admissi,Regis Lus,tani epit toti quae babent in mandatis, cinram exponunt. Mutatam reperiunt Claudij .vplim tem, longeque ab ea diuersam,quam & Dauid habuit eius pater , de ipse initio aditi Impenj habere seret Uf
342쪽
est, ad quem antea Zeilano oppressim bello Stepha- nus Goma, Indicus praetor cum fratre Christophoro, duce quadringentos miserat Lusitanos bellatores,
quorum ope regem Zeibe, qui frequonti Saraceno- . Ium atque Turcarum fultus praesidio, annis iam quatuordecim infesta in Abassiam arma inserens magnam ubique edebat stragem, fuso sugatoque exercitu interemit quas miserat terras , pulsis ho-a stibus recuperauit, Hic ille est , quem obedientem fuisIe Romanae Ecclesiae filium falsb nouus auctor praedicat,& quod cum Saxacenis dimicans ceciderit,
. , auctoritate sua in Martyrum numero fere reponit.:, ' Quae enim auctor iste de recta Claudij fide, de rebus u ' ab xo praeclare gestis deque ipsius gloriosa , ut Vocat. morte scribit, aperte salsa sunt ό quemadmodum &i quod addit Ioannem Balthasarem Abassinum , cum Veronam Italiae urbem suisset ingrestus, cognouisset in collegio Societatis Iesu,quod ibi erat, habitare Maskium,illum cum duobus aliis nobilibus veris ad- iisse,& productis in medium multis, fideque publica approbatis testimoniis, adeo aperit ostendisse, falsa esse , quae de Imperatore Claudio stlipserat, ut ipse
Maileius verstate compulsus, coram collegi, Patria. bus, qui omnes praesentes aderant,eumdem Balthasarem beneuolentiae & amoris ergd arcte sit comple- xus, & qudd tanto se errore liberarit, gratias egerito quammaximas , promittens se in alia Dperis sui ed, o tione omnia , ut in approbatis illis scriptis logerat, perspicue traditurum. Haec enim & superiora,quam δ lint inania Gonetali Roderici patefacient literae, quas anno insequente millesimo quingentesimo quinquagesimo sexto,Idibus Septembris, ex asithiopia in Imr. diam reuersus ad Patres Societatis Goana ex urbe in
343쪽
Lusitaniam milit. Autograptium Gispone in archi-Uo Societatis asseruatur;ex eo,& ex epistolis aliis grauium virorum , qui de eadem re ex AEthiopia & lndia in Europam scripserunt, atque ex ginarum rerum monumentis accepit Masseius, quae memoriae com- l. amendauit. Quae ex Gonetali uteris ad rem praesen- α tem spectat, quamquam multa sunt,liabet producere in medium latine redditamon enim aliunde certius aquam ex ipsis cognosci res potest. Postquam igituet vGonetalus initio literarum recenset, quos mari terraque inter eundum ipse & socij serpessi sint labores, dit de quibus non habeo necelle dicere ita scribit. Deci- firmo sexto Calendas Iunias ad A thiopae regem perue-
ni mus. Is in castris erat, plurimis undequaque circumdatus papilionibus. De nostro factus certior aduentu, pi aeparari iussit hospiti seri, quo reciperemur. Altero statim die illum adiimus. Intra.tentocium nobili stratum tapete & serico peristromate eleganter exornatum, thoro sedebat cortina aperto. Eb Iacobus accedens,quas portabat, regias literas sedenti porroxii. Iussit ut coram omnibus Lusitanis, qui in castris erant,alta voce legerentur. Ita factum. In iis praeter alia scribebat Rex Ioannes, anno insequente milliarum se ad illum ex domesticis suis unum , & aliquot insuper viros religiosos, qui multis animi & naturae dotibus essent praediti, vitaqne & doctrina maxime excellerent. Utilia Claudius audiuit subito coireptus mentis stupore seontem contraxit; & concepti
animo fastidi j certa ore atque oculis praebens signa
Nihil respondit,quod ad rem faceret.
eo dimisit,ad assignatum rediimus hospitium. Biduo si vel triduo post ad inuisendam auiam suam , quae decem prope dierum itinere distabat,prosectus est.Nos
344쪽
patente in campo relicti,ne hominem quidem unum habuimus, qui imperatoris nomine quidquam egentibus offerret. Non suimus tamen a Deo deserti ; eius benignitate & proludentia factum, ut Lusitani generis homo curam nostri susciperet. Ille nos ad locumduxit, cuius erat dominHs, tres circiter leucas dissi-rmn , domique suae exceptos, ac suorum curae commendatos cum reliquisset, Imperatorem insecutus est Mensem fere unum hoc in loco traduximus. Quot inpore de Abastinorum erroribus,& Romanae fidei veritate libellum composui, quem tedeunti Claudio offerrem. Is enim, ut a Lusitano quodam valde ipsi accepto cognoui,aperte dicebat, neque indigere sed ruina nostra, neque in animo habere Romanae Ecclesiae obedire. Vulgo etiam iactabatur,optimatesqiiosdam palam assirmare, facilius se iugo Saracenorum supposituros colla, quam mores proprios cci nostris commutaturos, Qua etiam ex parte in ea magis firmabar sententia,ut quae vellem,a nobis Imperator agnosceret,ea scripto potius quam ore traderem. Sic mim fore,ut ex eius resposione elicerem quid in animo haberet,& consilium detagerem tanto nobis tepore dolose opertum.Cum primum igitur ad haec loca rediit .ad castra nos cotulimus. Ibi a Lusitanis militibus suimus excepti. Impexator enim memoriam n stri penitus deposuerat,iaec quo estemus loco,aut quid ageremus scire amplius curauit. Quoniam vero libellum cpmposueram idiomate Lusitano , vertique in Chaldaeum oportebat,ab ipso per literas petit, taLsgnati mihi iuberet monachos duos ex iis, qui peritiores viderentur, ut postent aliqua fidei Christianae dogmata in Chaldaicum sermonem apte verterc;vcl-la epit m scripto ostendere quam immeritb Aba
345쪽
sini cum haereticis numerent Romanae doctrinae se- acictatores , de peiores esse asserant Mahumetanis; hoc in enim ipsos palam dicere de praedicare. Quoniam v :prb sciebam , esse apud eos librum quem Francorum vocant adulterium,ab Alexandrinis schismaticis es positum, in quo & Chalcedonense reprobatur Coimciliti, tu multa nobis mendacia astanguntur; ab Imperatore etia petij.ut iuberet illius mihi copiam fieti. Linbru .ilegauit imonachos concessit;qui tamen clim vet- utere opusculum coepi isent, siue qubd ira haberent in mandatis siue quod aliquid timerent, siue qua alia o a culta causa, coeptu opus continuare omnino recusa - letabat.Necesse suit ut Lustanonim militu pr sectians mel & iterum ea de re cum Preteianiae ageret . cuius tandem iussu effectum , ut monachis opus absolueretur,versionem iuuante Lusitano quodam , honesto viro,& Chaldaicae linguae non mediocriter gnaro Curtiri una opera indigerem alicuius,qui rectis chara tibiis traducta transcriberetus ab eodem Imperatote& petillis,& concessiis. Vix tamen operi manum admouerat, cum in itam versus imperator misit statim, qui scribam repeteret,suisque mihi nuntiaret verbis,
haud opus esse morari, vel compositum libellum sue recte siue secus ellet seripitis,ipsi extemplo mittere; vel talibus negotiis supersederem. Ne igitur res a plius disserretur, neve Imperator vllam postea pecca ti fili excusationem pollet obtendere, necessatisi duxi, libellum, sicut erat male exaratus,& litutis infectus, illi ostedere,certum ad id assignans diem,qui fuit Au gusti vigesimus.Vbi dies hic aduenit, cum Lusitan rum praefecto & septem aliis octove Lusitanis homi nem conuenio. Salute dicta,breui quodam sermotui lii aduentus mei causam incipio exponete. Vetat ille vi M.terius
346쪽
terius progredi , & alid sermonti tu transsesen ,ictus α omnes, quibus se impeti sentit,callicla declinat. Tum
m ego omittens caetera,libellum offero,quem legere in- ni cipiens tantum paulatim concepit furorem, ut inclu-o sum animo virus continere nequeat,& soras evomatai, facultatem linquit,a me petisti, ut libellum confice se res, in quo fidei declarares veritatem; & monachos , etiam,qui Chaldaicam in linguam illum transferret. Vtrumque arae concessum. Ecce, aliud actum a te. Neque enim fidei explicas veritatem, sed errores illiso impingis, qui longe absunt ab erroribus. Oportuit
etiam seire te,quantum hoc,quod aggrederis munus, a conditione tua. qui simplex sacerdos es, sit alienum..i Nescis ista Episcoporum elle propria, i ec nisi ad magnos pertinere Antistites Z Quid ausus os in alienam i , messiem immittero falcem' Festus sum hominem mee esse exigui momenti inihil tamen secisse , quod a mea' u ellit conditione alienum;cum ea scripserim,quq in lib bro Euangeliorum , & factis Conciliis aperte comi- nentuniquaeque sunt Christiano homini omnino cω- denda. Multos, inquit, mihi ac.meis errores obiicis, se quibus nullo modo implicamur. Quid de tua, inmo quam fide sentiendum sit, Imperato , non decervo. Tuos certe Abastinos a vera religione aberrare,dubia, mihi non est.Nihil eniim illis falsδ impono. Si placeatis te experiri, monachos tuos, 'Gqoos toto imperio habes literatissimos iubeas hucq5uenire eos ego erro, ribus iis, quos in opusculo notaui irretitos esse,ita pa.
apertEque ostendam, nemo vi audeat ire inficias: ille ad haec,disputationum se odisti incas,& propriu esse Ethnicorum superstitiones suas committere quς- stionibus;Christi cultoribus, pr esertim velocibust, id s orsus cautum. Annos iam trwfiisse plusquam mil-
347쪽
le , ex quo illam profitebantur fidem; si quid in ea in
erat a vero abhorrens,quam ob causam tot per annos
nemo sierit, qui tales ipsis exprobraret errores, & id saceret, quod ego mod5 auderem facere ὶ Ad hoc ego, Deum prauis hominum operibus irritatum, saepe eos sinere haec in mala ruere. Ageret propterea &haberet eidem Deo immensas gratias,quod tali tempore, ipso nimirum vivente, sc imperante, in AEthiopiam mitteret, qui sincerae fidei monstraret viam.Tuc ille, In quatuor,inquit, Christi Ecclelia dissecta sedes est. Nos uni ex his sumus ab initio suboliti,ab ea nunc separari fas & iura vetant. Assentior,inquam, patriar, chales, ut vocant, sedes quatuor ab initio fit ille: mana tamen diuino statuto caeteris est praeposta, uti omnium caput, mater & magistra. Cum defecerint aliae , quicumque illis contra Romanam obediut, pet- duelles sunt, & a suo capite miserabiliter diuisi. Meuconsule opusculum, in eo difficultatum omniu, quas mihi proponebas, solutiones reperies. Caueas tamen diligenter, ne propheticum illud,noluis intelligere , Ubene ageret, iure tibi aptetur. Denique verbis multis vltro citroque prolatis, Lusitanorum praefecto interi ete,ad extremum addidi,me eo consilio libellum it um composuille, ut scirem, velletne erroribus depositis Romanae sedi parere ; Se religiosos illos ac doctos viros recipere,quos ad ipsum mittebat Rex Lusitanus: si enim eos apud se habere,& audire nollet, haud ullam elle causam , cur adire AEthiopiam deberent, qui nihil io ea aliud quaererent, praeter AbasE-norum salutem. Respondit suis se in regnis viros habere religiosos ac literatos, non indigere proinde ut aliunde alij ad se mitterenturi nec sibi umquam suilli in animo,ie aut gentem suam Romano subiicere P5tifici.
348쪽
tifici. Quod enim Gaspar Magdanius apud Lusita
num Regem nomine suo fecerat. Arabici cuiusdam Monachi, qui literas suas conuertit, errore fuisse factum; non enim mentem intellexisse sitates. Tandem prςter Alexandrinum patriarcha, cui semi)er sideliter obedierit, nolle se ullum prorsus aliti vi agnoscere in sacris superiorem. Quapropter cum obstitiatissimum hominis animum molliri ptisse dissidere , accepta venia , discessi. ille abeunte me, Lusitanortim intuens praesectum, qui cum ipso remanebat, summis laudibus meam doctrinam extulit , asterens valdd mira isse, quomodo post.m tam iuuenis tanta pollere scientia. Agnoui postea libellum meu integrum pre legisset semperq; illu habere in manibus & saepe matri, saepe fratribus , aliisque imperij principibus Mendere. Η lud etiam mihi renunciatum, Abunam 'i cum rem sciret, quid ipso libello continerεtur, eius lectionem lgravi anathemate prohibuille. Ob eam causam altero ab interdicto die mistus ad eum est a Preteianire nuntius, qui legendi facultatem suo nomine pissstularet. Cum Abuna negas let, versus in rabiem Imperator multa in hominem probra n coritumelias iactauit. multa contulit maledicta , vocavit haereticum x Mahumetanum, qui cum nequiissimi pseudoprophetae Alcoranum legeret,iam sanctum hi bellum,& a i ii compositum auctore,legi vetaret. Addidit insipet hoc. quandoquidem in eas venerat Abassae terras,ut Abtinae Doctorisque munere fungeretur, quamprimum ad ea responderet,quae simplex sacerdos,&nulla praeditus dignitate opponebat. Negauit Abiana,vllam se suscepturum aduersum me disputationem; cum non ad disputandum, sed ad conserendos ordines in Abassiam venis let. Interim cum tota in aula de re
349쪽
3ια Desso. Nonis Barreto Fare.
nulla magis quam de hac homines vulgo loquerentur,atque ex aulicis quidam nobis, aduerta parti fauerent alij, iudicauit Imperator consultatione opus xsse. Nonnullos ergo monachos accersiit, qui putabantur literis & sanctitate praestare , iisque praecepit, i libellum meum pure & corre*e transcriberent. Valde timui,ne omitterent aliqua, quae sciebam ab Imperatore,neque rectis legi oculis,neque aequis auribus ausculiari.Hoc de genere erant illa,qus de Leone Romano Pontifice de Dioscoro Alexandrino P triarcha inserueram. Dioscorum ςnim virum santium , Leonem pessimum sutile,in animo & in ore Abassinis est;&bunc quidem tanto aduersantur odio, ut nec ipsius nomen absque horrore, percipiat. Chalcedonense quoque reprobant Concilium, & in fide errasse dicunt,atque iniuste Dioscorum condemnas se. Ab huius rgo Concilij tempore cuius omnes san ctiones decretaque reiiciunt,a Romana Ecclesia sunt
diuisi. Sequuntur etiam Sergi j Pauli & Pyrrhi haeresim a sexta Synodo Constantinopolitana improbistam.& permultos alios errores. Vbi tempus ac uenit, eum mihi Imperator ut promiserat,responsurus erat, contuli me in aulam, misique ad illum qui nunti ret,adesse me,& responsum expectate. Ad hoc ille, Patris inquit , mei legatus decem in Lusitania annos fuit,nec potuit tam longo xempore negotium suum eonficere; a qtium igitur est, ut Lusitani Regis lega tus responsum meum p/ticia ter expectet. Intellexi, qud ista tenderent,nec amplius morandum ratus , s cultatem per internuntium petij in Indiam redeundi. Callide tem distulit:neque enim decere,ut qui tantus essem vir, tanta redirem celeritate;praesertim cum illuc ventilem de summis rebus acturus: neque posse
350쪽
me alibi fructuosius, quam audiendis illic Lusitanotum consessionibus operam impendere. Si tamen omnino dscedere statuerem,mensis adhuc unius spatium ipsi concederem ad respondendum ; eo finito quamuis nihil responderet, datam fingerem responsionem, & qud luberet, abitem. Post haec , quarto Nonas Octobris misit ad me Imperatoris mater. Ω- mulum quemdam, qui diceret, optare se mecum loqui δε calicem videre,quem Goa portaueram; valde enim extolli inter suos,uti rem praeclaram & dignam visu. Accepto nuntio profectus illicd sum cum at quot Lusitanis,quos ipsa voluit una mecum ingredi ad se omnes. Paucis praemissis,ubi ad Rcligionis negotium ventum est, ita dixit: Cum vestra nosti queudes nihil prorsus differant,sed una atque eadem siti quid, quaeso, oportuit, hac do re quidquam scribere,& quietoo animos sine causa solicitare 3 Ad hoc sie
ego breuiter: Nu Abauini tui rectam teneant verit iis viam,ex iis quae scripsi, poteris agnoscere. Hos tiabi Augulla, verissime assirmo, quamuis errore alio non teneremini,vnus ille,quia a Romano Pontifice
Christi iii terris Vicario separati ςstis, satis vobis s
perque ellet ad sempiternum interitum. Resp'ndet, se,& gentem suam Petro ac Paulo Apostolis,ipsique
inprimis Christo subditam esse. Nςgaui Christo seb iici qui eius Vicario non subiicitur ; cum idem Clissius dicat, i vos audit, me audit; qui vos lemit, meste nit. Quod si verum est,quod ex eodem Domino S ian elisu Ioannes reseri, Vnum fore ovile,& unum pastorem, quem nam crederet, eum essς pistorem Respondit, S. Petriam. Si hic,inquam, unus ille pastor est oportet ut tale manus iis quoque competat, qui eidem Petro ordine succeant. Iterum illa Neque ego,