장음표시 사용
161쪽
Galliae Regem exarserat. Const Itutiones eirea dIsciplinam, quae summi Pontifieis arbitrio In Coneilio sue. rant penitus remissae, promulgavit postea Clemens MDecimum sextum , Constantiense , a Ioanne XXIIta
summo Pontifice eonvocatum eoepit anno IAI . Duris vit annis quatuor, mensibus sex. Locus fuit ConstantIa , uphs Germaniae prope Helvetios . Convenerunt Episcop circiter aso. & Ingens aliovum praelatorum numerus in
Praesule Initio Conditii Joannes Xi III. Postea Petrus de Alliam , Iordanes Episcopur Albanensis CardInaIIs de' Ursinis , Ioannes EpIscopus Ostiens' , dictus CardInalis
Vivariensis: demum Martinus v. Quod in Pliano Co sillo, anno x os, habito, suspenso postmodum, & Irealetud tempus servato, coeptum fuerat, hoc in lito Conincillo redintegratum e st , ct persectum ., Compositum sei - . Iicet schisma , quod Ecclesiam tamdiu exagitaveras ν. electis duobus , ac postea etiam tertIo in summum Ponti tacem o in i sto ConcilIo Angelus de Corario , seu Gregorius XII. cessit PontIficatu . Petrus de Luna, seu Benedictus XIm de Sede tetri dejectus est a Concilῖω Balthassar Cossa etiam , seu Joannes XX lIIo sententia lata summo Pontineatu privatust, Eleetiis est Otho C lamna summus Pontifex, qui Martitius V. appellari v Iuit . Damnati sunt in isto Concilio Ioannes νicles ,
ct Joannes Hus, eorumque ari culi proscripti. Damnatus etiam Hieronymus de Praga , relapsus inhaeresim sequam eiuraverat. Decretum editum de Communione
rub unle, speete. Actum est de Ecclesiae reformatione is Decimum septhnum, Basileense, a blartino Quinto summo Pontifice primum Papiam vocatum, tum Senix haberi eceptum est, deinde septennio post ab ipso Con-eilio inductum Basileae. Habitum est anno I m. Martinus V. eo misit Cardinalem Julianum , ut ConciIIo praesideret, qu3m Provine am eidem Eugenῖο lv. mo tuo MartIno Vis eodem anno sonfirmavit . Adfuerunsteirciter 3 oo. Patres, sed non in omnibus sessionibus HActum est potIssimum de potestate Concilii g ineralis, ct Papa , & de resormatione Eeelesiae. Coneilium istud -- ὼostremis sessiombis non habetua ut generale. Decim
162쪽
r Mologi 'ineelmum octavum , Florentinum , ab Eugenio I n. dum adhue staret Concilium Basileense, convocatum Icelebratum est anno I 38. Eerrariae , prImum habitastas. sessiones s postea vero peste in ea urbe grassante, novem Florentiae. Adfuit Ioannes Paleologus Graeeus Imperator, & Iosephus Patriarcha Costantinopollianus cum ceteris GraecIs . ganel ea est un Io Inter utramqu Ecclesiam, Latinam , & Grecam , compositis conir versiIs de proeemone SpirItus Sanctἱ a Patre & Filio, de adiectione particulae Filioque , de consterailone in mymo , de Purgatorio , & statu fellet animarum lan Marumide primatu summi PontificIs. Unus Mareus Ephesinus eoneordiae subseribere noluἰt . Decimum nonum, Tridentinum , PauIo III. summin Pontifice eonvorante , inchoatum est anno I 34 S. in termissum postea a Iulio III. eongregatum est. Demum eum suspensum adhuc fuisset, sub PIO IU. eongregatum sanno i sci. absolutum est . In hoc porro Concilio tanta est eopia' dogmatum definItorum , tanta scienti Ecclesiastieae eruditIo , tanta moderatio in disceptati nibus scholastiea a dogmat; bus fidei secernendis , tantum denique restauratae disciplInae lumen, ut Ipsa lin gere necesse sit Concilli deereta , e quibus velut αquodam veritatis, sanctitatisque fonte, doctrina. Purais sinceraque piesas ,hauriatur ..
doctrinam prae requisita consequitur Theologiae Candidatust r. BIdei suae ratIonem faeIIe potest reddere, ac demonstrare verItatem propositionum fidei , quἰbus tanqtiam prine; palis tota nititur Theologia. a. Prompte se expedi ab ilIa dissieultate, qua solent hostes fidei terrere Theolog Iae tyrones , scilicet illos infitis probationibus uti cireulo vitioso, R probare idem per idem, Scripturam per Eeelesiam, & rursum Ecel fiam per Scripturam .. 3.. PrIusquam evadat perfectus Theologus, & idoneus ad solvenda quaeeunque ebil- munus contra. singulλ Religionis nostrae dogmata, Puta
163쪽
eontra Indulgentἱas . Transubstantiationem . & septena .rium Sacramentorum numerum , tutus erit Opponende In fallibilem Eeolesiae auctor Itatem, & ad eam revocaris Adversar; os , essicaciter conixa eos evincet necessiario Elia eme , quae in illam contorquent.
Quoad primum se illud discrimen est Inter princIp aescientiae naturalis , & principia Theologiae , quod illae
sese prodant & demonstrent su a evident Ia , adeo u nec negarὶ possint, nec probari debeant, sed supponi riua vero cum sint obscura & inevidentia , negantur ab. Infidelibus, & In dubium revocantur ab Impiis . uapropter Theologus non debet eorum veritatem ita supponere, quin eam saepissime probare teneatur, alioquia nullius ponderis erunt eius concha siones. Nahumetanus v. , gr.- aeqv contendit Deum revelata , quae in Aleor no , ac . Theologus, quae in Libris EvangelicIs leguntur . . Cur ergo laetec credentur potius quam illa λ si res. pondet Theologus se habere ab Ecclesia Christiana , Libros illos en plane divinos, idqpsum Mahumetanus pro Alcorano afferet in Ecclesia Nahumetana . Quare si Theologus in hae sua responsione sistat , nihil pro fieti apud Judaeum ., & quemvis infidelem aut impium Lἱ-bertinum, nec nos inclinabit ad sibi credendum potiusquam Mali umetano . . Ergo ante omnia, demonstret necesse est solam Ecclesiam Christianam esse versm Eccle sam a Deo Institutam in fillibil;s auctorItatis ; hoe GIm praestructo fundamento impla In fidesum, & Fleten
reticorum dogmata corruent, elucescet proposition uim
1ide I Indubitata veritas, ct firma erunt quae isdem propositionibus superstruemur Quoad secundum, nempe Theolagum perItum n 'uti vitioso cIrcuIo In asserendis dogmatibus Catii ollis
eἰs, patet ex dictis z. vel enim agit tam Haeret: cIs- , qtini Scripturas admittunt, tanquam divinas , vel cum Iuttars, i Mahumetant i ct aliis Infidelibus , qui eas reiiciunt. Si, primum, conci usiones elicit ex concessis advertarIorum, & argumento ad hominem , ut aiunt ,. apsisque, certo demonstrat ex Scripturis recensitas Eccleis
sae dotes.& insignia ejus privilegia . Si secundum L. Theologus, omissis ScriEturis, quae absolute non sunt
164쪽
hilem eius auctorItatem, adversarIos nrget & debellas alia argumentandi ratione , scilicet ex patentibus signis j quibus Deus auctoritatem ct fidem conciliavIt Ecclesiae Illi enim foeIetati credendum est tanquam vera docenti νcui Deus evidens testimonium perhibet; ratio quippτnaturalis demonstrat Deum non posse suo testimonio confirmare niendacium & falsitatem; atquI Deus eiusmodi testImonium perhibuit Ecelesiae Catholicae. Consu- Ie locupletissima momenta a nobis prolata , quibus uni versus orbis adductus est ad credendum, nondum exa
ratis ApostoIorum litteris , Ecclesiam esse a Deo institutam in falli biIis auctorItatis. Ergo ratio naturalis dictat doctrinae Eeelesta Catholicae esse deserendum, geΦmisque esse dementiae IIII restagari . Ergo Ecelesia abis,
late non defutat suam auctoritatem ex Scripturis Ap solorum , cum omnem suam auctor Itatem habuerit , &1nsallibilis credita sit, antequam illae Seripturae essent adornatae, ac proinde nullus est circulus in Theolog rum argumentandi rat Ione; sed re cte procedunt ab obseuris ad evidentissima . Docent credenda ea quae irrScripturis S Traditionibus contInentur ; quia a Deo sunt revelata probant autem eme revelata ex Ecclesiae testimonio , testinumium vero Illud verum & In dubita- sum esse demonstrant ex InnumerIs miraculis & prodigiis quae prioribus laeulis in commendationem doctrInae Catholicae edita sunt, adeo ut Ecclesia verba Chrisu Ioann. cap. Io. sibi accommodare possit , se mihi nota
vultis credere, operibus credite , quae cum per se evi
dentia sint, recte a Theolog Is constituuntur prima cΟ gnitionIs prIncipia Infideles ad fidem disponentla, ultra quae ratio humana nihil habet inquirendum. Quoad tertium, scilieet rudem Theologiae tyronem posse ex is, quae de Ecelesia dicta sunt . consulare quidquid contra singula fidei dogmata vel in mentem venia suggestione daemonIs , vel obiici solet ab Haereti
cis & Libertinis, poteram omnes propositionum rivulo sinquit sanctus. Hieronymus contra Luci f. uno Eccles
sole sce are; & sanctus Augustinus lib. de haeresilais su-Era: istud aio , cra contra sa sentiat. Ecclesia Catholico F
165쪽
xςa Protivmena Theologia :basesue quaeritor , cnm proptιν εις scire sumiat eam eoarea Oa senum 4 Enimvero quod directe oppoia tua vero, illud necessario est falsum et atqui quod pugnat leontra aliquod Ecelasiae, dogma, ilIud manifeste opponitur vero , ergo est netessario falsum. Ma or est pense evidens; minor vero efficaciter demonstratur ex diisella , quae ideo Christianus Catholicus praesentissima semper habet tanquam scutum tutissimum, quo possc omnIa tela nequissimi ignea extinguere , ut loquituς Apostolus Ephes. v. Superest iam ut elucidatis difficultatibus, quae cirea Theologiae prinsipia, hoe est propositiones fidet , o eurrere soIent, di traditis legibus stilogismi Hevior. si , Candidatus noster stadium ingrediatur, δe ex ordiane deeurrat. Cum autem Deus, δc divina eius attribu ea sint primarium Theolagiae obiectum, ad quod e
tera referuntur , rectus ordo postulat, ut pro morae
M Iarum inde sumamus doceadi exordium: Mi itaque
166쪽
I. es mi nomen a I R. Deus est ineffabilis , nee nomἱnar: p aest , iuxta illud Proverb. 3- auod nomen est ejus , a 'quod nomen Filii ejus , s no 2 Et avetor libri de divinis Nominibus, qui vulgo tribuitur sancto Dionysio,
neque nomen ejus es , neque opinio , eap. I Q. 3. Quare Deus es ineffabili, R. Quia , cum nomina sint signa , di expressiones conceptuum nostrorum, ea tantummodo possumus ninmἰnare , quae cognoscimus; atqui essensa divina nota potest a nobis In hae vita cognosti e ergo nee ullo
R. Nominari potest eo modo, quo cognoscitur equemiamodum autem arsficem, puta pictorem, quem nunquam vidimus, aut de quo nihil audivimus , eΟ-gnoscimus tamen per tabellam ab ipso depictam , quae si eleganter sit efformata, nominamus PIetorem Ind frium di similiter Ileet Deum nemo viderit unquam s Dann. cap. I. tamen Intellectus noster deprehendens diversas persectiones In diversis rebus a Deo creatis aut productis ; eolligit illas debere in Deo praeexistere hinc solemus omni Illa nominα Deo tribuere, quibus - si
167쪽
singulas ereaturarum persectiones exprIm mus e Deum itaque nominamus sapi tem , fortem, &c. quia eiusmodi perfectiones deprehendImus In eius operibus , omnia possunt dici de Deo, inquit saninus Augustinus, is nihiI de Deo digne dicitur , nihil locupletius, hae
R. Nomina Dei propria sunt IIIa , quae signifieant
persectiones , quae In suo conceptu nullam involvundimperfectionem: metaphorIca vero , quae signifieant perofectiones admixtas imperfectionibus . HInc vita , D-plentia, bonitas proprie dicuntur de Deo; suntque In Illo formaliteri quIa In illis nulla concipItura Imper sectio : corpus vero, Leo, dec. non dicuneur de De nisi metaphorIce, nee sunt n eo formaIiter sed eminenter tantum , quIR In suo conceptu formali dIeuna Imper se 'Ionem a Advertes tamen In nominIbus, quae de Deo propris dicuntur, quo distiuguenda , nempe perseetiones his nominibus significatas , puta banitatem, sapientIamdde. & modum illas significandi e significantur autemper modum aceidentis. Potro quod significant haee norimina, proprIe eompetit Deo, & magis proprie, quam ereaturis: priusque de Deo dicitur sapientia, vel bonitas, vel vlt2, quam de creaturis ; quia hae perfectiones sunt In Deo substantialiter, & quasi In fonte di SIn creaturis vero accidentali ter, partIcipative, & derivatIve . Quantum vero ad modum signifieandi , non dicuntur proprie de Deo: bonitas enim v. gr. & sapientia significantur per modum alicuius accidentis , quod Deo non competit 2 sed sunt In Illo Ipsemet eius substantia, & simplissima entItas. HI ne citato lib. de divinis nominibus dieitur Deus en super omnem vitam , sapientIam, &c. Q. 6. Quid funt nomina Dei positiva, oe negat a PR, Nomina pinxiva sunt ea , quae significant allis
168쪽
Dimini te ejus Atressu ρἰ, . 1ς ς quam Dei persectionem; ut omnipotens D sapIens, bonus e Negativa sunt ea, quae negant in Deo aliquam esse Imperfectionem , ut incorporeus , Infinitus , Immensus, incomprehensibilis, &c. Et haec posteriora felleius Deum significant; nam ut , dicitur cit. lib. de divinis nominibus , de Deo novimus melius quid non
7. Quid sunx nomine absoluta, quid relatima ZM Absoluta sunt ea, quae dicuntur de Deo sine ordine ad aIIud, ut sapiens, vivens, &e. Relativa vero , quae dicuntur de Deo respective ad aliud; ut pater, filius , creator , Dominus 3 priora competunt Deci ab aeterno; posterIora vero, si respectum habent ad erea turam, nonnisi ex tempore de Deo dIeuntur ; Deus enim ab aeterno est sapIens, omnipotens, sed Creaton aut Dominus non est, nisi ex tempore, quo coeperunt esse creaturae ; nec In ista nova non cupatione Deus IntrInsece mutatus est, sicut nec Sol intrinsece immutatur, quando incipit illuminare nostrum Horizontem . Dixi, si respectum habent ad creaturam, quia nomIna Dei relativa, quae dicunt ordinem ad personam divinam, competunt Deo ab aeterno: qualia sunt Pater,
FIIIus & Spiritus sauctus; quia ab Aterno Pater generae Filium, Pater & Filius spirant Spiritum sanctum . Q. 8. Esne aliquod nomen det/rminatum ad signi
eandam diuinam naturam is e sen iam , ac proinde in communicabile ulli ereaturae
R. Apud Latinos , Deus, apud Graecos vero Θεῖο i S apud Hebraeos, Iehova determinantur, ad significandam Dei naturam. Deus, inquit Tertullianus , substanistia ejus nomen es, id est dἱ vinitatis e Dominus mero ,
non substantiae, sed pissatis: & hoc sensu doeet sanctus
Thoma nomen Illud, Deus, esse incommunicabi Ie ere turis ; cum natura divina illis communicari non possit . Nonnunquam tamen in ScripturIs illud nomen , Deus, usurpatur non ad designandam naturam divἱ- nam sed aliquam Dei persectionem , v. gr. eius P testatem, quae cum participetur ab aliquibus creaturis ; v. gr. a iudicibus, hi dicuntur dii , iuxta Illud Psalmi Si. Ego disii dii sis.
169쪽
Q. f. tribus illis nominibus ita evearlenti κιρνimi r , ut determinata sar ad fgnificandam ipsam Dei nataeram ZR. r. Nomen illud, Deus, derIvatur a verbo, iam νquo, signIfieatur summa Dei persectio, & plenitudo bonitatis emuens In omnes creaturas, iuxta ilIud Iacobia . Omne datum optimum , . omne donum perfectum d sursum es , doscendens a Patre Aminum , saepe quidem per creaturas , sed tanquam per canales , . quos ipis fons omnium bonorum implet . R. a. Θεὰ dicitur vel a verbo Θω is, quod est, x dere & contemplari; quia omnia sunt praesenti Deo s.lhilque illum latrar vel a verbo, Θώ, quod est, curare, vel severe I nam attingit o Ans osque ad finem fortiteν, Sap. g. vel seeundum sanctum Ioannem Dam scenum a verbo αἰ-- quod est , ardere , etenim
Deus . rPνs consumens es . Deuter. 4. quo deno-ε1tur . summa eius acti vhas .
R. 3- Iehova, s nomen apud Hebraeos sacratIssimum et eum Deus illud sibi assumpserit tanquam proprium ια alteri prorsus incommunicabile ii signifieat IIIum qui est simplieiter; interroganti enim Moysi , Exodete . 3. quid ' dieeret filIIs Israel q inerentibus qui vora retur Deus Patrum suorum λ respondes Deus, Eo sum qui sum; H λσει fui, Israeι, qui et se misi me ad mar .
Quo denotatur ipsum este; quemadmodum enim cima dicitur , eo ν ipse, Gallice , te oouleur meme , non
antelligimus determIuatam colorIs speciem, sed quidquid coloris nomine concipi potest; ita per illud norimen ipsum esse , Gallicer etre meme, significatur ens ἔll Imitatum, a quolibet alio Iadependens , di a quo omnim habeat quidquid isti . . c
170쪽
Divisisque effus Ateritatis . t
omnes paginae scripturarum, c. I. Geneseos inducit unDeus existens, Creator eaeli & terrae, in principio cre mit Deus Oetam ω terram, & cit. cap. 3. Exodi, ιgos.m, νι sum. 44 2. Miure psssumus cognoscere Iumine natuνali Deum, evisseνe 3 R. Possumus, nee Ignorare IIcee , Deli enIm ena Must gloriam Dei, Psalm. r8. Non stant loquelae, neque sermones, quo Mm non audiantur mores earnm , id est , nulla gens etiam In extremit sita , quae non perci piat , quae caeli enarrant de Deo. Item Rom. cap. I. Inisbiaia ...... .pseM a crearura mundi per eo q- facta funν intellecta coaspici tur, sempitem 2 que ejus imirens, is diminitae. Q. I. Cur nobis proponitur fA dimina eradendum εquod Deus misit s cum illud sit rationi naturali obvium R. Quia nIsi aud Iremus Deum In serIptvrIs Ioquentem, perIculum esset, ne cireum venἱ remur sive malitIa proprii cordIs, quae nonnunquam mentem excaecat ι sive fallaciis implorum, qui dicunt, quamvἰs insipienter , Non est Deus, Ps. I 3. Q. A. Tores ne aliquis ignorare laetiscibiliter Deum ex More 3 R. Non potest. Probatur ex eItatis Ioeis PisIm. 18.& Rom. v. - s. Quid inde θνιιών -- 'R. Quod omnes sive FIdeIes, , sive Infide Ies incurrant Dei offensam , mereanturque ab eo punirε , dum agunt contra legem naturalem nobIs a Deo inditam nec sint excusabiles , ex eo quod saetendo alteri quod sibi noIlem fierI , non eogitent se Deum offendere ..enim ignorintia c. vincibilis. Ita declaravit me.