장음표시 사용
181쪽
r 8 De Deo Uno , R. Negativa ς quia affirmativa obiiciuntur Intellectuatanquam persectiones communes Deo ac creaturis; ac proinde oblectum non repraesentant infinItum. Sic b
n tas, sapientia, conveniunt Deo, & creaturis , DicI enim potest, Sol est bonus, homo est iustus, Ange .lus est sapiens . At negativa attributa Ita modificanstat Ia attributa etiam adiuncta, ut ea efficiant Dei propria , nec de creaturis possint enuntIari . Sle sapientia infinIta, iustitia ineomprehensibills , miserie ordia immensa, scientia aeterna, Ii Deo eonveniunt. Ergo persectior est oratio, qua ad Deum ascendimus per negationes, ut loquitur Auctor libri dedIvinis nominibus; negando seii Icet De I bonitatem , iustitiam, miserIeordIam , & alla eius attributa ea e fle, quae concipimus , quamvis Ionge persectIssima ; sed superem ἱ-nere omni cogitatui . HInc admiratio , ct exultantis. animae iubilus, de quo Psalmus 88. Interprete Sanctoe Augustino: Nnuo modo, inquIt, beatus es, nssi in te ἐigat jubilationem . Ouid est , nisi intelligas iubilatio
R. Sunt ea , quae concipiuntur veluti adven Ire dIvInaae essentiae In se eonstitutae e sicut accidentia in creatIxcensentur advenire substantIae eomp Ietae . Eiusmodi a tem attributa sunt sapῖentia , iusti tya, misericordia, Q. Im suo tulicis generis sunt Attributa ad nos a PR. Triplicis. Alia enim denotant veluti facultatem , ut Intellectus, voluntas, Omn potentiae , alia quasi habitum significant, ut iustitia, miserIcordia: alia denI-que quasi actIonem ; sive immanentem , id est , quast in Deo sit , ut intellectio , voIitio , decreta sive
ran te untem, ut creat Io, conservatio, cancursus .
Q. a . Quotvlico generis fune Attributa relativa PR. Duplicis r alia sunt ad Intra, scit cet paternitas , filiatio, spiratio actἰva, & passiva, qu bus tres perso ad se invicem reseruntur: alia sunt ad extra, dicuntque ordῖnem ad creaturas, ut omnipotentia, pr videntia , praedestinatio, & reprobatio .
182쪽
De unitate Dei. Q. r. Fus estne unis, ZO R. Dct fide est Deam esse unum. Ie en nadocent Seripturae I Deut. s. Dominus Deue nosseν Dais minus unua est. r. Cor. 8. Nullus es Dens nise unus, Q. a. Quomodo colligituν unitas Dei en uias esse
eia , quam diximus esse exissentiam a se R. QuIa ens a se est maxime neeemrIum , & IIlxmitatum. Necessarium 2 quia nullam praesupponit potentIalitatem, sed est purus actus: illimitatum , quia est ens non acceptum, nota participatum , sed ipsum esse . Atqui si essent duo, aut tres Dii, vel habere naeasdem persectiones , & sic non essent neeessarIῆ, sed superflui I vel non haberent, & Ita essent IImItati de
impersecti . rene Tertullianus contra Marcionem lib. I. cap. 3. Deus, si non unus es, non est. Et S. Athanasius eontra Graecos, Deos, Inquit , multos admittere sidem est, q-d nut m agasere. . 3. Fotis ne demonserari a posterioν e , sus M a ministratione uni versi, mum esse unum PR. Potest. Nani tanta e R suborianatio creaturarum ad InvIcem , ut necesse sit agnoscere unum earum Creatorem. ΗΟm , vo g. ner esse, nec vivere Potest sine elementis, sine motu, & Influentiis syderum o Ergo Auctor homInIs debet esse Dominus tertae, aetIs, ignis scaelorum , syderunt, Se eorum , quae In eIs eontinentur . Quod dIxt de homine, idem diei potest de animalibus , plantis, &e. Hoe sere modo S. Athanasiua urgUt Paganos et , , Non enim , inquit, si essent plia is res rerum creatarum prIn ei pes, servarἔ posset eius ,, modi un versalitatis ordo , sed omnia confusa ε dem perturbata forent; cum unusquIsque omnia ad suum
is arbitrium traheret. , , Quemadmodum i g tur ex oec n mya , quam videmus in unoquoque animati, collἰ-gImus unam eius animam: Ita ex ordine Miave esi ἰatelliginius unum esse IlIius Creatorem, de Dominum. R c Dices I
183쪽
ergo neque tres De s. Probatur consequentia . Ideo non possunt esse tresimi; quia repugna esse tria entia necessarIa , summR. bonar Atqui tres personae sunt πἔa entia maxime necessaria & summa bona. Ergo, R. Nego consequentiam , & eonfirmatIovis eius m norem . Siquidem tres personae, etsi unaquaeque sit summmum bonum , & mari me necessarium ἔ tamen nota sunt tria summa bona , neque t Ia entia necessaria ssicut neque tres Dii ; quia , quamvIs Inter se dἰ stimguantur. realIter , tamen in natura d Ina non distinguuntur 3 sunt enim una eademque res neoessiar a deinfinita, tribus veInri modis subsistens. ,, Nune vero . is inquit S. Bemard. lib. I. de.eonseid. e. . cum tres ἔllaeti personae. IlIa substantIa. sint , ct illa una substantias, tres illin personae, quti numerum neget Nam veraeis tres sunt . Quis numeret tamen nam vere unum. M sunt ..is Sed de hoc Mysterio tractatu sequenti. -
vere est liinplex, quod. non componitur ea pari bus Q. a. Quotvlev es eompositiose R. Duplex , realis, & rationis. Q. 3. Quid est: compositio reaIis R. Est ad unat io partium realiter distinctarum , u animae rationalis & corporis, Q. q. Quid est eo initis rationis Z R. Est compositio ex partibus per mentem , duntaxat d Istinctis, ut compositio ex genere &, disserentia, v. g. ex an ali S rationali animal enis de ratio nate, quae sunt partes definitionIs, realὶter sunt unum S idem, solaque ratione d stinguuntur.
184쪽
corpore, ex quibus exurgIt totum essentIale , nemp homo. Secunda, ex partibus integrantibus . V g. e membris, quae effieiunt corpus Integrum. Tertia, en
substantIa, ct ex subsistentIa, ex quibus resultat unum suppositum , seu una persona ; si tamen subsistentIarea Iter distInguatur a substantia, ut contendunt non nulli, nulla quippe potest esse compositio reaIIs, rufi partes realiter distinguantur . Quarta est ex subiecto & accidente , ut conitinctio albedinis eum Iacte , ex qua existit album , habitus vel actus Philosophiae cum hominis mente , ex qua homo dominatur vel philosophus, vel ratI Inans seu eognostens ; habitus enim seIentiae Inel nans ad bene discurrendum , di actualIs distursus aut cognἰtIo non sunt ipsa homini natura, sed ab ea realiter distinguuntur , ac proinde
cum homini accidunt. , . G ex, etsi reaIe co Ositum: per accidens o
R. Duplex , aIIa dieitur a Plutosophis eompositis rationis ratiocinata , at a rationIs rati Inantis . Prior . in cum fundamento, quando scit Ieet res simplicissima Propter multiplices etactus aequivalet pluribus rebul realiter distIncti , fundamentumqndi praebet intellectu 1IIam diversis eoneeptibus apprehendendi, vs g. .anim. Tationalis In eorpore, cum sit real Iter una , triplicitamest officio fungItur, , vegetav enim , sentit de Intelis Ιἰgit; unde Intellemis noster In ea dis inguἰe tripliacem virtutem, Billaei vegetativam, sensitivam k δe imtellectivam, quamvis a parte rei sit. una vistus, quae se extendit ad IlIos essectus. Fundamentum huiusce diastinctionis Kettudi distinctio virtualis , R ipsa InteII .ctus. Vari, apprehensio voeatundistinctio formalis r il Iaest In ipso, obiecto haeci vero in mente duntaxat. Posterior compositio , nempe rationisaeatiocinantis, est sine suntamento In re , de prorsus Iudiera ut si quis dleerat , Petrus est Petrus; in hae quIppe propositione distingu ret Petrum a seIpso absque. ulla ratione & fundanae
185쪽
R. Illam admiserunt, x. Pagani, qui creaturas corpo reaS, puta sydera , terram, quadrupedia & reptilia prodiIs habuerunt . a. Ex Iuda Is Sadducaei , qui omnem Iritum negabant, Aet. 23. ac prolude Deum corp reum fingebant. 3. Ex ChrIstianis quidam in Egypt Nonachi quarto saeculo magnas in Oriente turbas excitarunt, afferentes Deo inesse humanum lorpus, a quoestirpissimo errore dictI sunt Antropomorphitae. q. Spinosa nostro aevo supra ceteros Haeretiem insanivit do-eens Devineta universi materiam, cui eompetit magnitudo & intelligentia ; & omnia , ex quibus mundus coaleseit, sive corpora , sive Spiritus, esse huius immensae & aeternae substantiae modos , adeoni obnoxia sit Omnibus mutatἰonibus, passionibus, flagitiis, & mise- viis , quae in orbe cernuntur, cum ipsa sola agat, de Patiatur, quae monstruosa exposui me , resuta me est . Aliam compositionem In Deo reaIem finxit Gilbertu Porretanus Episcopus Pictaviensis se scilicet ex essentia divῖna , & ex divinIs eius attributis realiter ab ipsa distinctis , ut contendebat ille . Utrum autem Omnia attributa tam absoluta , quam relativa si e dἰstingue rer, quaestita est Inter Theologos o Cerie S. Bernarisdus , quo agente error illa proseriptus est in Conci- Iio Remensi, praeside Eugenio Tertio, & revocatus ab eius auctore , refert Serm. 8 I. in Canta Gilbertum d cuisse attributa etiam ab Iuta realiter distingui a natura divIna , sie enIm habet , ,, Recedam novelli , is non dialectiei , sed Haeretici , qui magnitudinem , is quae magnus est Deus, de item bonItatem qua bδ- is nus , sed & sapIentiam qua sapiens, ct iustit am qui, is iustus, postremo divinitatem qua Deus est, Deum is non esse impiissime disputant. D vinitate , inquiunt, Deus est; sed divinitas non est Deus. Abbax Joachim vir admodum pius , sed non ita Iurebus Theologie s erudJtus , Incaute serIpsit ter pe sonas e me unum Deum, quomodo tres homines d cuix tur unus homo propter naturam communem , sed d si
186쪽
Disinisquε eius Aternutis . rrs rentias sing Maribus realiter distinctam , ut habetur IlvConeIIIo Lateranensi IV. eapite firmiter, ubi damnatus est Ioachim error, non persona , ut quae scripta suae ante obitum iudieio Sedis Apostolicae subieeIsset.
Aetius & Eunomius Arth sectatores quarto iseu I. oppositum errorem amplexi sunt, uti opportunissimum ἔmpietat , qua negabant Filium Patri consubstantialem rnempe docuerunt nullam Inter essentῖam divInam, Aeeius attributa agnoscendam esse distἱnctIonem, neque virtualem aut rationIs ratioc natae. Unde hae duo absurdissima colligebant. Primum , non magis fit Iumpo G se diei Deum, quam ingenitum; cum Ingeniti nomea, idem formaliter sonet ac Deus I atqui en Catholicorum eoneessis filius non est Ingenitus: Ergoe ex concedendis nec Deus. Seeundum, plenam Dei notIt Iam ,. eamque eomprehensivam se habere , quiae, si essentia, divina ab attributis, & Ipsa attributa inter se' nullatenus dissinguantur , qui Deum ingenitum esse nou ris, is plene Deum noverit necesse est : atquI Deum. esse ingenitum optime se nosse affirmabant e Ergo iaΑd Aetii & E unom; sententῖam accedere videntur Nominales , qui essent; a in divinam & eius attributa nomine tenus distinguunt. Sed de hae sententia quaesione sequenti; nunc ad propositam se R. Nulla est Ia Deo realis compositio , sive ecmateria & forina, eorpore & spiritu ἔ sive ex partibus Integrantibus e sive ex natura & proprietatibus aut attributis , sive ex subiecto de accident bux ci, gnit Ione, amore & aliis affect bus. Probatur I. ex scriptura , quae de Deo plerumque
Ioquitur In abstracto tanquam de forma simplicissima , de actu purissimo , Prov. 8. Ego sapientia habito laesossiis , Dan. q. v. a . Christus dieitur iustitia sempiterna , Ioann. q. Christus de seipso ait τ Ego sum
via , meritas, is vita . Joann. 4. Spiritus es mus , ore qui aderant eum, in spiritu er ver statε oportet adorare . Ηἰc Iocus spectatim eonfodie Antropomorphiatas I Deus quἔppe in eo simplχlter δe in abstracto asserItur SpIr tus , cum veri adoratores participes duntaxat dicantur Spirἱtus .
187쪽
generali Jam laudatis , ct Florentino etiam generali , in quo Hires definierunt Seg. 18. omnia. In dἱvInIs esse unum quid & idem , ubi non obviat relatIonis oppositio . Probatur 3. ex Patribus S. Ire meus IIb. L eap. x ε.fie habet , ,, multum distat omnium Pater ab I Is , is quae proveniunt hominIbus , affectionibus & passi ,, nibus; est simplex, & non compositus, cum siti
,, tus Spiritus , de totus ratio . S. Clemens Alevandr ,, nus lib. I. Taedagogi eap. 8ω non dieitur bonur, ia- ', eo quod virtutem habeat . est enim vIDis,, tus ipsamet . Origenes lib. de Principiis eap. I. ait , is non ergo aut eorpus aliquod , aut ire corpore effe,, putandus est Deus e sed Intellectualis natura, si ,, plen , nihil omnino in se adiunctIonis admittens ,
,, ut sit ex omni parte Monas , & ut Ita, dicam totus,, mens. is Mitto posteriores Patres, qui ex professo contra AntropomorphItas scripserunt , ut S. Gregorium Nazlanaeenum orat. 34. S. AugustInum vari Is In IocIr, is Turpiter vana cogitatio est , inquit lib. II. . se de Trinit. cap. 7. quae opinatuT Deum membrorum iri IIneamentis definiri aut ei reum scribi, oelib. se. 8.
is oe io. hoe est Deo esse , quod magnum eris quia is ipse est sua magnitudo I hoc & de bonitate, & do
is aeternitate , & de omnipotentia dieitam sit , omnἰ- ,, busque omnIno praedicamen is, quae de Deo possun D pronuntiari. Probatur 4. ratione duplIes . . Prima ; qu I, si Deus eonstaret partibus realIter distinctIs , agnoscenda. eme eausta iuperior & anterior, quae partes IIIas coadunasset, & In unum, compegisse , ae proinde ratio divinitatis IIII potIus eonveniret , quam composito ab illa dependenti. Seeunda ἱ quia partes illae, is quibus perficeretur Deus , via essent finitae , vel Infiia tae: si primum ,- partes, finitae non pomune componere inum Infinitum , . quaIis debet esse Deuν, quo nihil maius: est; nam ex duobus vel pluribus finitis simul iunctis non exurgit nisi unum finitum. Si secundum
188쪽
Dretinisque uus Atreontis . Ipsyus ς nam infinito in essentia nihil potest addi . Ita
sere L Bernardus Sem. 8 9. In Cane. Ergo Deus est omnis eompositionis realis expers ν,, Purus est, inquit S. Remardus lib. de Considia eap. 7.
m simplex , integer , perfectus , constans sibi , nihil ,, de temporibus , nihil de locis , nihil de rebus tra- ,, hens in se ρ unum quippe est , sed non unitum k is, non partibus eonstat, ut corpus: non asserebus diis is stat , ut anima; non formis substat , ut omne quod is factum est: ipse sibi forma , ipse sibi essentia est..c5 8. Ghis in Deo fallem es ostio rationis pR. I. Certum est essentiam divinam ab attributu
δe absoluta attributa Inter se ratIona distingui .
Probatur ria auctorItate Ss. Patrum , qui contra Eunomium & Αnomaeos scripserunt . is. BasilIus lib. a. contra Eunomium se insectatuo Haereticum P ,, Quid , ridieulum non est , si quis pν F, creandi vita ipsam dieat esse essentiam ξ Itidem pia ., scientiam ae denique efficἰentiam omnem , essentiam ,, esse statuat Z Quid si omnia ista ad unum significa. D. tum pertineant necesse est , ut idem ἱnter se va. x, leant nomina , ut In Polynomiis evenit , eum Sis , monem Sc Petrum de Cepham eumdem hominem ,, dicimus ,, Similia habet S. Gregorius. Nyffenus
Lib. I a. contra eundem Eunomium .
S. August. lib. 8. de Trin. cap. 4. ,, Αllud est,s, quit , Deum esse , aliud Patrem esse e sunt quidems, unum inter se paternItas de essent a ; nesas tam , dictu Patrem paternitate esse Deum , paternitat is sapientem ,. dcc. Probatur a. ratIone. Tum agnostenda est dIstinctῖο r ltionis ratiocinatae , de eum fundamento , eum res in se una sequivalet pluribus realiter dIstinctis, apprehenditurque diversis.eonceptibus: sie in Petro v. g., ileest cOvporei tas , animalitas , Se rationalitas sint quid. realiter unum , mens tamen humana eum fundamento illas diis stinguit propter diversas. illarum asseetiones I nec potest dies quod idea corporeitatis sit Idea animalitatis, alioquin omne corpus est animaI . Atqui Deus in is simplicissimus, continet persectiones , quae in ereasuri
189쪽
re II ter suit distinctae , variosque , Immo Ae oppositox producit effectus , parcit & punit , IIIuminat & ex-
.caeeat . emollit dc Indurat . HInc diversimode non so-
Iun, appelIatur , seδ etiam concipitur , . modo iustus , modo .mise ricors ἶ neque enim Idem omnIno sonat iustitiae vox, quod maserscordiae et Ergo non sine fundamento essentia divina ab attributis, & attributa ab- ωIuta Inter se ratIone dis Inguuntur ... DIκI, attributa abjoluta : nam relat Iuru opposita, uxpaternitas de filiatio, realiter distinguuntur. Confirmatur responsio ex iudicio Academiae ParIstensis, quae, ut Iegitur apud Balusium , t m. q. Mi stellaneorum, Doctrἱnam Nominalium reprobavit. R. a. Controvertuur In Scholis, an sicut d IRInct IoerationIs ratiocinatae, ita & compositio Metaphysica ex
tenere & differentia in Deo sit iam Itienda. AIii assie mani ; qu Ia illud concipsinus constare ex genere &differentia , in quo apprehendimus a IIquid essentIale Ipsi de aliis eommune , di aliud proprium: atqui In Deo conci Imus ens , quod est Ipsi eum creaturIs commune; M astitatem , quae est ipsi proprIa r Ergo,
reverae Deus eomponitur ex genere de different a..
.ΑIII, ut Thomistae, negant in Illa distinctione re nis eonei I nisi falso compositIonem Metaphysicam
ex genere & differentia: tum quia SS. Patres, ut Cleis mens Alexanarinus lib. s L Strom. de Cyrillus; Alexan-eritu DIU. a de Trinit. reiiciunt eiusmodi eompositi nem , neque gems est, uoque disserentis, neque species , neque indimiduum , inquit S. Clemens t tum quIa IuomnI eompositione Metaphysica genus concipitur petr modum. potentio perfectibilis , de differentia tanquam forma potentiae persectiva , ire homine, via se anima apprehenditur ut potentiale quid determisabile de perfectibile per rationalitatem veluti formam Ze ctum Metaphysteum atqui in Deo , IIcet allud apprehendatur, ut commune ipsi de creaturIs , aliud ut omnino proprium, nihil tamen cum fundamento men it obiicitur ut potentiate; eum omnis potentIa In stoe formali conceptu dicat persectibilitatem ac proinddi
imperfectionem , sed singula se produnt ut formae dc
190쪽
tualIs rationis ratiocinatae , nuIIae tamen est compolitio rationis ex genere de differentIar. Enimvero ut en 3e astitas in Deo habent ratIonem generis, & differentiae , neeesse est concipiatur asellas tanquam forma ad vetaens enti , ipsumque determInans ad esse tale squemadmodum rationalitas eonespitur advenire antis mali ex se indeterminato de indifferenti ad: esse hominis aut bruti x atqui ante aseitatem , per quam om
nia habent quod sint possibilia, de sine qua nihil' est
possibile , nullum enu concipi potest, cui asellas adveniat illud actuans Ae determinans , ac proinde ens non potest eoneipi in Deo tanquam genusia sedi Issa magis, ad Phidosophos , quam ad TheoIogos pertῖnent .
Q. 9. Potestne Deus venire in compositionem aIteriuς is esse pars. alicujus totius. F 'R- Minime ἱ quia, omnis pars proprie dicta sive materialis studi sormalis , est persectibiIIs , perficiturque per unionem eum alterae parte, quod divinae persectioni repugnat , eum sit summa de InfinIta . Hine Theologi in tractatu de InearnatIone, . concludunt Vem hum per unionem hypossatiram perfleere quHem naturam humanam , sed nullatenus ab ea pεrsies , ne et proinde habere rationem partis proprie dictae
. Io. Simplieitar esino ita Dei, propria , κν non possit alteri convenire Ν -
R, Si per simplieitatem ἔntellῖgatur negatio com positionis realIs vel ex materia, ct forma , vel ex partibus integrantibus , veI ex naturae 3e subsistentia, simplIeItas non est Dei, propria , cum Angelus nec componatur ex materIa de forma , nee ex partibus integrantibus, ut qui sit incorporeus, nee ex natura de subsistentῖa , cun, In probabiliorp sententia natura de subsistentia realiter non distinguantur At simplicitas sumpta pro negatione eompositionis ex subiecto& aeeldente , ex essentia &existentia ,. est ita Dei proprἰae, ut nulli ereaturae eonveniri possite omnis quippe ereatura est capax accidentium, puta, gratiae, habitus, actus: nulla est suus actus, sua cognitio , bus amor 2 nulla exἰstit necessario , ut existentia possit esse eius essentia .