장음표시 사용
371쪽
& senii pelagiani multa opponebant non solum ex anώtiquIs Patribus , sed etiam ex iis quae Ipse praescripserat , Priusquam eorum haeresis nata fuisset veteres In tractandis rebus Ecclesiasticis, de quibus In EecIesia necdum erat tilla controversia, liberiori & minus accurato usos fuisse
sylo, quam qui ortas iam haereses Impugnare coactI sunt. suid igitur opus es , inquit lib. de PraedestinatIone SLC. I ret eorum scrinemur UUcria, qui priusquam is d
baeress oriretur, non habuerunt necessitatem 4n hae
cili ad solquendum quaestione mersari Z quod ρνοcul dubio facerent , se respondere talibus cogerentur . Nonne duriora quaedam , animo tamen catholico scripsere Patres , qui Arium praece sterunt ; an non Ipse Cirillus acerrImus antiquae fidei propugnator , compulsus est explicare nonnulla operum suorum loca , quibus Eutych Iani , postmodum exorti, suum errorem stabilire conabantur Quin & Pelagiam in argumentum contra Sanctum ΑΒ gustinum eontorquebant, quae , nondum nata eorum' haeresi , contra Manichaeos scripserat . Plura autem ex M gunt ut benigne & catholice interpretemur, quae Iuveterum scriptis primo aspectu praedestinationi gratu
Primo , ex S. Prospero In epIstola ad Sanctum Augusta praefixa libris de praedes Inal one Sanctorum , Ac de dono perseverantiae, Semipelagiani coacti sunt fateri se nihil in Antiquis reperisse, quod suae opinioni
laveret, Secundo, si Seriptores , qui nobis opponuntur , re-eessissent a communi Catholicorum sententia, quam luculenter demonstrat Sanctus Cyprianus In Africa , Sanctus Gregorius Nazianzenus in OrIente , ct Sanctust Ambrosius in Occidente, quorum testimoni Is, a nobis supra Iamdatis , Sanctus Augustinus fulcit suam doctri narii lib. de dono persevis. cap. 3 9. siluissentne Catho lici, qui tam vehementer ubἱque commoti laut, statim atque Pelagius impla sua dogmata evulgav t Quis eveteribus adversus ta Chrysostomum & alios, tanquam gratiae Dei hostes, calamum acuit Cum ergo ibi omnes apud suos coaetaneos fuerint in pretio V tanquam
eximii antiquae fidei praecones & defensores ι dubium
372쪽
3'o De Una esse noni potest , quim recte de gratia Christi senserime
attendendumque quos habueridi haereticos, veI cave dos, vel impugnandos . sanctus Irenaeus pugnavit adversus Marcionem a qui duo rerum statuebat principia , quorum unum esses caussa bonorum, alterum eaussa malorum , cumquee. videretur iniquum quod legitur Mai. I. dumi Pacob, . Esau autem odio habuL, quia duo Illi gemelli eranae meritis aut demeritis pares, opportuiaon non erat , re sponsio ad oeeIndendum os haeretici, quam ista, Deu stilicet praestivisse futura bona opera Iaeob: praesei vis autem, quia ea ficturus erat, interprete S. AugustIn Itb. de dono perstri. e. Il. Aliquod inquit, eadem. μαdsinatio segni'amν etiam- nomine, praesunφ- , Ilium ait Apsoluas non repulit plebem suam, quam prae silvit . me quod ait, praestivit a recte. ingesilit-. .
S. Η er. qui ex professo insectatus est PelagIanos ,, necessarIo debet expon; Gu R Irenaeus, dum ali, Deum peeeatores diligere praescientia suturorem Sanctus Chrysostomus' sermonem habebat ad popuIum, quem hortabatur ad vIrtutes, ut observat S. Α gusti eitato cit . de Praed. Sanctorum. Quis autem,
nesciat conelonatores etiam nune cathollae movere M eatores ad praestandum quod' In se est, ut consequantur peeeatorum. remIssionem Z Nunquid Propheta negavit gratiam praevenientem eum diceret , . evectat Deres, ni miseratων ω νιλ Et Iterum , conveνtimini. ad me-s- ω ego conmeνυν ad vos Praeterea tunc temporis vi
disandum erat Iiberum arbitrium contra grassantem Mavntehaeorum errorem, quo fatum & necessitatem fatalem inducebant: atqui eae S. Aug. I b. . de graria Chrisu cap. 47. illa qMemo, ubέ de arbitrio molnntatis , ω ei gratia aspiseatμν , ita est ad discernendum discius, ut quando defendituν libeν- a Iretam, negari Dei: gratia mideatur . Ηἰnc est , quod Senaἰ pelagiam , uti in observavimur , ex libris, quos S. . Doctor contrar
373쪽
DλIni ue Hus Attributis . res, Manteliatos seripserat , argumenta peterent adversevpraevenientem gratiam .
Deus itaque, iuxta S. Chrysostomum, praevenIendo non necessitat, nst laedatur liberum arbitrium, sed adis iuvat, quemadmodum ipsemet S. Doctor mentem suam aperIt hom. Ia. In I'. ad Cori verba ἱlIa expendens ,, quid Babes, quod non aecepist Et Bom. de Adam de
Eva tom. r. ubi sic loquitur: omnium bonornm assectunm atque operum ... quibus, ab initio Mei ad Deum randiώων, Deum profiteamuν au morem, is non dubitemus ab irans gratia omnia hominis merita pνovenire, per quam
etiam 'ν, ωι aliquid boni meme incipiamus , 6 f rere . Quae eum clara sibi de perspἰeua, mirum quod vasquestus, qui alior Patres a SemipeIagIanismo vindieat , Chrysostomum deserat. Sanctus inmastenus eodem sensae, quo S. Chrysost mus, est aeeIpiendus; st It enim ι non ταιν malitiam ,
ς. Ambrosius . Sis FulgentIur, tr a II , quos nobIsupponunt AdversirII, Ioquvntur de: PraedestInatione Ita eeutione, ut lagentἔ patebIt . Opponitur etiam Ohigener, FI In eaput octaulina vim ad Ronti propositum, seeundum quod aIIqui vocati dIeuntur: v. 28. explicat de proposito , non Dei m d homInIs ad: Deum per amorem tendentis. Sed auctoritas Origenis In hae parie non ea magni saeIenda . sum iuxta S. Hieronymum epist. ad Ctesiphontem do mctrina Pelagi; sit OrIgenis ramusculus. Nee maior ra-tἰo Fabenda est eommentarIorum Theodoretέ , The -- phylacti, de oecumenti In eundem locum , ut quἱΟrἰ-- genis interpretallonem ibidem inseruerint: ab eae qui dem non recedἱt S. Chrysostomus honia ἔn eap. 3. adi Rom. sed non' dieIt homInIs propositum stiri volunt
tem praecedere vocationem: Illud unum' amemat, nem. pe voeationem , de homInlr propositum lalutem e Se re ; quia , inquit, voratio non est eoacta ,. nee violenter fama. Homilia autem I a. In illa verta I. Cor. c. 4.
quid habes, quod non ace issa Z di serte docet non M. Ium bona opera esse Dei dona, sed fidem Ipiam penueerea a Dei v Mione.
374쪽
3 v a Dὲ Deo , Obsicies hare doctrina de Praedestinat pone negΠ- gentiam fovet, sol IcItudinem boni operis adimit, spem minuit, vel etiam tollit. Ergo est pern IcIosa & reiicienda, cavendumque ne conc Ionatores eam populos doceant.
Nego antee. Quod iam pridem a S. g. consulatum est quoad singulas suas partes in Semipelagian Is, quar isdem armis impetebant, quam praedicat, doctrinam . Unde mirari subit quod Catholicos non pudeat uti
haeretIcorum armis, nec advertant se adversus Augu- sinum pugnare, Cum contra nos Ista contorquent.
Primo Igitur S. Aligustinus lib. de dono perseveri
cap. I S. . probat praedestinatIonem non magis fovere inertiam , quam praescientiam futurorum, quam nul Ius haereticus negaverit, nedum Catholieus . Nonne M inquit, si Deus illos bonos futuros esse praescivit boni erunt in quantalibet nunc malignitate veI sen-x, tur; si autem malos , mali erunt , in quantalibetis nunc bonitate cernantur & paullo anter Nunquid h. si hoc , audito , nonnulli In torporem segnitiemque , , Vertantur.& a labore proclives ad libidinem post D concupiscentias suas .eant ... quae de praescientia Deais vera dicuntur, ver neganda sunt , vel taeendaret tunc se scilicet quando si non. dicantur , In alios itur errin,, res. Et cap. 27. ostendem quis fuctus en Bae' prκ-
,, dicoticae percipi possi , sic pergit sicut ille , quem
castum futurum esse praestivit, quamvis Id Incertum ,, habet, agi tot castus sit ; Ita ille , quem castum futurum praedestinavit, quamvis Id incertum habeam, is non ideo non ag It ut castus sit , quoniam Dei dono,, se audit futurum esse quod erit di immo etiam gaudet' e ius carItas . . . . Non solam ergo praedicationes, praedestinat onis ab hoc opere non impeditur, v ,, rum . & ad hoc adjuvatud , ut cum gloriatur , in ,, Domino glorietur secundo, docet Sanctus Doctor , , cap te zai eius dem lib. de dono, perso munera ς 3. doctrinam de praedestinatione gratulta spem, salutis augere ne dum minuat ἔ- , , in Vero, inquit, tImendum. est ne,, tune de se homo desperet , quando: spes eius po-M nenda demonstratur in Deo non . autem. desperam
375쪽
si ret, si eam in seipso superbissimus & Insti eissiimisiis poneret 8 is Nonne Angeli, qui facti sunt daemones, perdide-Funt salutem, quam In manibus I beri arbitrii habebant repositam ξ Primi parentes, quamvis fortes, &nullis tentatIonibus obnoxii, exciderunt a gratia , quam Deus eorum dispositioni relIquerat; nos vero infirmi Fquorum vIta tentat Io est supra terram , servaremus Dei dona, si eorum usus penderet a nostro libero arbitrio Z Absit a vobis, pergit S. Doctor. Ideo desperare de vobis, quoniam spem msram in ipso habere jubem ni , non in vobis. Maledictus enim omnἰς qui spem habet in hominees & bonum est confidere In Dominoiquam confidere In homine ; quia beati omnes quἴ
confidunt In eo . Hane spe n tenentri, servite Domino In timore, & exultate et eum tremorer quomium d vita aeterna , quam filiis promissonis promiset non mendare Deus ante tempora, aeterna, nemo potest esse feci rus, nisi consummata fuerit isa mita TertIo, S. Aura eodem eap. 22. mult s osse iust quo modo conciones de praedestinatIone ad populum prodesse , vel obesse possimi r dolose enim , inquit , v I
imperiti medici es, etiam utile medieamentum sic eligem , ut aut non proset, aut obsit. Sicut autem de Dei praescientia, quam nemo negat, quis durissime , quamvis vere, diceret: sive euratis, sive dormiatis, eritis
quod vost laturos praescivIt, quia falli non potest; ita serendus non esset , qui praedestinatIonem sic praedicaret; si qui iam obeditis, si praede fi nati non est Is, sub
trahentur obedIendi vires, ut obedire cessessτ hoe enim dicere , Inquit, qωid aliud videtur esse, quam male diis cerr, aut mala aliquo modo propritare Hunc loquendi modum, etsi verIssimum, Improbissimum tamen diei non Diso aeloquio, sed non salubriter valetudini. hum nae infrmitatis, apposto. Vult igitur ut Ista non prosem rantur in secunda persona, quasi iis audientium frontem compellantur; sed in tertia tanquam ad absentes dIri, gantur . o Si qui iam obediunt, sed in regnum eius& gi se viam praedestinati non sunt temporales sunt , nec us es que in finem in eadem obedientia permanebun L ... illum;
376쪽
m etiam modum . . . non exIstimo sussieere , nisi serae vel huiusmodi aliquid addat, ut dicat: vos itaquae is etiam ipsam obediendi perseverantiam a Patre lumi s, num . . . sperardi debetiy, ct quotidianis orationibus ss, poscere, atque hoc faetendo confidere non vos ea se a praedestinatione populi eius alienos, quia etiam 3,k hoe ut faetatis, ipse largitur . ,, Instabis, haee responsa, re temperamenta acute qui dem exeogitata dissicultatem non solvunt, sed occultant, ac rudioribus fucum faciunt.- Namque I. praestientIae exemplum non facit ad propositum; multa quippe non ideo iutura, sunt, quia Deus praesest, sed eontra ideo futura praestit in gri Petrum peccaturum, agrum hominis pigri fructus non producturum , quia revera Petrus pereaturust est, piger agrἱcola agrum, non cul turus se At praedestinatio antecedenter absoluta , Ita, em cauta eorum, quae praedestInata sunt, ut ea non sin futura, nisi quἰa sunt praedestInata, unde naturaliter sequitur, quod in negotio salutis omnia sine nostra cura ae sollei iudIne ex Dei decreto sine expectanda, vel xl-
menda . a. . Sortem, nostram tutiorem esse In manitium
Dei, quam in nostris , quis neget, vel etiam dubitet δ'
sed eum paucorum sors ita In tuto colloeetus, verum que sit multos esse voeatos, paveos vero electos, quae
salutIs spes potest esse innumerae hominum multi tudiani Atque uti illud: Ineommodum, praede stinationis an recedentis melius perespiatur , fingamus eἰvem , quI: praeterquam quod' sit humilis fortunae, a natura minus est institutus ad gerendum Magἰstinum, nee gratia pollet apud Prineipem , cuius est illam dignitatem conferre eul plaeuerit . eluis- ille In ejusmodi circumstan- iIs eone pie tae spem Minendi Magi stratum 2 Atqui si milIs est, condiso filiorum. dam respectu beatitudinis
aeternae. Omnes nascuntur fili. Irar, infirmi & in m tum proni' propter con piscentiam, quae an sententia,
de qua agἰtur , insallibili ter, quamvis, non necessari oum auxillo dumtaxat sumtenti praevalebit; donum. vero emean perseverantiae paucorum est', eorum sc neet, quorum sors de animae in manu Deἱ in tuto sunt eoIIocat
377쪽
mvinisque eius Atreonsi. At ἔα opposita sententia quae praedestἔnatIonem adlgloriam definIt ex praevisis meritis , eiusmodi ineo mota non occurrunt . Deus quIppe antecedenter & eo vitIonate vult omnes δe singuIos salvos fieri per Christi merita , qui pro omnium salute sanguinem fudἰt,. omnibus suppeditat auxilla ,. quae magna sunt eis ψerandi, & vires exerendi Incentiva, eum certi sinagloriam fideliten operantIbus reddendam uti mereedem,st neminem , nisi sex culpa, ab ea excIudendum. Ergo cum ex consessis haec quaestio, an praedestinamtio ad gloriam sit ante, vel post praevisa merita , . non pertineat ad fidem, unicuique perspicuum est se tentiam , quae eam asses ex. praevisis merita, esse alia teri praeserendam Atque hare sunt praecipua AdversarIorum momenta ν. propter quae nonnulli ex iis, iri, nos minus aeqvx s.
quam . nos.In ipsos ,. eum tanta contentione propugnan1
praedestinationem ad gloriam ex praevisis merItis, ut regre audiana illam praedIeari ante praevisa mersta ; sed immerito , ut patebit ex. sequentIbus responsis. Respondeo itaque i. doctrina de gratia dc praedesti is
natione non eo. Ipso est vertori, quo captui hominum. accommodatior, quin potius magis vero reeedere cen
istur ἱ cum Apostolus Rom. s. & x o. aperte doeeat l ati fimum. Illud mysterium esse humanis sensibus imperseru-
rabile , ut observat Rugalb. de dono pers. c. I 4. n. 3 γω
M.Nunquid Ideo negandum est quod apertum est cinis Apostolo quia comprehendi non potest , quod occul- ils, tum est Z nunquid , inquam, propterea dicturi sumus, lis quod ἰ inesse per ἰeimus, non ita esse, quonIam cur ilis ita sit non possumus invenire ,, Ego vel ex hoe eapite vera non est opposita sententIa , in qua eius Iutroni pu tant se sesuere omnem difficultatem . . Dico, putants nam vera non solvunt, nisi ab hoe flatu exeludant speciale Sdonum perseverantiae de omnem gratiam emcacem, in
qua hypothesi falsa , non erit revera. maior diffieultas circa praedestinationem hominum, quam Angelorum ;Cum enim Angeli aequaliter fuerint adiuti, manifesta est caussa cur alli perierint, alii salvi saeti sint, nempo
nun liberum arbitrium. Sed absiti ut ipsum dieamum
378쪽
am sent anilis de praedestinatione honi Inum In hoe tu; cum fides doceat nem Inem salvari sine speciaIEdono perseverantiae, quod solis praedest Inatis eonaed eur; & ideo quae.hic obiic Iuntur Incommoda contra praedestinationem ante praevisa merita , ea retorqueri possunt contra donum perseverant Iae , quod Adversarii agno leunt omnibus non esse concessum . Quare Respondeo a. sententIa, quae asserie praedestinationem ad gloriam in hoc statu era ex praevisis meritIs ν non maius affert solatium, quam opposita; quia in adultis nulla lant opera meritoria, nisi gratia emeaci νnullisque meritis consertur gloria, nisi sint coniuncta cum dono perseverantiae: atqui gratia emcax non om nibus conceditur: donum vero perseverant Iae ita est praedestinatorum proprium , ut nulli alteri trIbuature:
Ergo in sententia, quod praedestinatio ad gloriam sit ex praevisis meritis , dici potest non falso eloquio , I cet improbissimo, ut supra dicebat S. August Inus, se
Deus decrevit vobis dare gratiam emeacem & donum perseverantiae , quantumcunque obduretis eorda vestra dialIquando tamen obedietIs, ct morte Iustorum hine exibitis, vita beata donandi: contra vero si desit vobis gratia emcax, aut perseverantiae donum, quod paucis eoncedItur, vel nullum bonum opus, sacIetis, sicut oportet, vel In bono opere non perseverabitis τ& In peeeato vestro In fallibilIter moriemini .. Porro nemo non videt quod ex eiusmodi praedicatione verru ,- quamvis improbanda, aeque liceat colligere incommoda& absurda, quae nobis obiicIuntur . . Respondent Adversarii donum perseverantiae dece ni etiam ex praevisis meritis; nam ex S. Aug. lib. de dono persev- c. 6- supplῖciter illud emereri possumus . Contra D. donum perseverZntiae non pnssumus mere ri de condigno , sed de congruo dumtaxat, ut si io loco dicetur. a. donum perseverantiae multis datur sine ullis praecedentibus meritis, ut parvulῖs post baptismum decedentibus, &adultis qui post vitam male aet-m in fine eonvertuntur. 3 Etiamsi perseverant Iam suppliciter emereri possimus, nemo tamen eam acitu & de iacto mere .
tur, nisi, sit praedestinatus, se qui iam obediκnt, aiebar
379쪽
frent, temporales sunt, neque V que infinem in eadem obedientia permanebunt . MerItum illud licet possit aequῖri per gratias sumetentes, quae non de sent iustIs, non ac quiritur tamen nisi per auxisum emeax Insit IIbiliter connexum eum dono perseverant Iae: atqui huiusmodi auxi- Iium non eonceditur omnibus iustix; plures enim, quam vis sanctioris vItae , a gratia exciderunt, In qua alli me inritis Inferiores usque in finem permansere. Salomon qui prius fuit amatalis Domino , T. Reg. ra. & Saul, qui ob vitae innocentiam dieitus puer unius ann7 eum regnare coepisset. I. Reg. I 3. non perseverarunt. David vero immemor beneficiorum , quibus a Deo eumulatus suerat .poIIuit se adulterIo & homicidio , quibus blasphemare is cit nomen Dompn I. a, Reg. cap. 3 a. v. I 4. Sc nah;lomἰ-nus veniam & donuin perseverantiae eonsecutus est . Quid ita Exclament hie nobiseum Adversarii : O altitudo dι- vitiarum sapientiae oeseientiae Dei l dieantque , o homo tis quia es, qui respondeas Deo nunquid dicit rimentum ei i
Respondeo quae Iat Ia proferuntur ex opposita sententia, eadem, vel etiam maiora capiuntur ex nostra. Ae primo quIdem admittit nostra, Deum velle omnes & singulos homines salvos fieri, & ex sinceralIlis voluntate praeparare , atque eonferre auxilla lamelen tia, qnibus salutem eonsequi possimi, &Ita eorruIda lata comparatio principis, qui nee vult omnes de singulos cives ad magistratum evehere , nec dare potest ea quibus inepti & Indigni possint, si velint, evadere di-' gni; quemadmodum Deus vult omnes re singuIos salvare, eisque dona praeparat, & lassicienter provIdet, quibuτ tantam, gIoriam promereri queant, ut late pro hamus tride Gratia . HIne aIterum manifeste sequItur, stitieet neminem perIrdini si sita eulpa, adeoque non reprobari nisi ex praevisis de meiat s; Deus quidem tameritos ad gloriam praedestinare potest, quia bonus est; sed nullum innoeentem damnare potest , quἰa iustus estimum quoque qui non debest punir , eondemnaνe eχterum aestimas a tua virtute .. Sap. Ia.. Sperent Itaque omnes
vi 2m aeternam, & ad eam totis viribus contendant, qui L.
380쪽
quia omnibus proponitur: nemo ob dissi euItates defiperet , quIa Deus Ignavia & desperantibus gravia mIn gur, nec vuIt nos decIpere, dum sperare iubet, absit, sed eo Ipso nos monea st necte quod possumus , re instanter petere quod non possumus. Quod autem Deus non aequaliter omnibus velit gloriam, di electos spe eialiter adiuvet, quIs eonqueri potest, cum neminI f eiat iniuriam, & omnibus su Ienter provideat iam magis nos in Domino gIoriari oportet, quod nos infirmor & Immeritor potenseri auxillo, quam Angelos in vitam aeternam trans itere deereverIti lange enῖ absurdIssimum est, .& nImIa Ingratum contristari nos ubi commendatur gratia Dei, & divitiae bonitatIs eius erga electos ἱ maxime eum unusquIsque fideIIa se eae eorum numero esse confidere debeat, non quidem eis fiducia , quam In NovatorIbus Cones tum TridentInim damnat, & nos confutamur Tracto de Gratia sis cap. 4. sed qua exultandum Domino eum tremore docet CathoIIea EeeIesia. Respondeo 4. Quamvis det fide non sir praedestin tionem ad gIoriam esse ante praevIsa merita, nee contra aIiter sentientes sit hostiliter pugnandum, eruituUtamen ex prinelmis fidel, quibustum opposita sententia non videtur posse eoneiliari, nisi detorquendo seriaptura eontra senium, quem tenuerunt sancti Patres, ac praesertim S. Augustinus fi
m ess iam praedestinationis, I. -υν--, - acquid set, is diean- effectus μἀdesinationis R. Duo 1 . Debea esse a Deo tanquam a eauga praedestInaates nisi enim oriatur a praedestinatione tanquamae ea ista, non erit eius effectus. a. Necesse est ut eunus loria eaelem connexionem habeat, & ad eam actu δ de facto perdueat; quIa praedestinatio ex dictis est prar paratio beneficlarum, quibuε eertissime liberantur qu cunua liberantuL α