장음표시 사용
381쪽
Divinisque Has AtDavus. 3' Rego voeatio ct iustifieatio In iis, qui non perseve ria, non sunt effectus praedemnatIonis, sed providen Hae supernaturaIIs. Qui enim non perseverant, sunt re Mobi , ae proinde praedestInaso in i Is non operatu Ergo peceatk non sunt in praedest InatIs effecitu Pram destinationis quia nee sunt a Deo , nee reputari pos fiunt benefleta & gratIae, sed potius denegatio gratiae aemcacis, quam deprecamur, eum dieimus in orationae
Dominica , Et ne nos in eas M tentatiouem
Dires 2 s. August. Ilia r de Civ. Dele. 23. serἰbit tis Audeo dieere superbIs esse utile eadere in aliquoas, apertum manifestumque Necatum , unde sibi dἰ0IMM ceant, qui iam sibi placendo eeeiderant, siIu Ius enIm is Petrus mi disylieuli , quando flevIt , quam sibi pla- ,,. cuit, quando praesumpsit. Et Iib. de cori ετ gr. cap. 9ων, supra undam, talibus Deum diligentibus omnia eoop s, Dantur In bonum, usque adeo proris omnia, ut sis, qvi eorum deviant & exorbIta , hoe Ipsum eIs s is riae profi re in bonum, quIa humIIIores redeunt aseis. que doctiores . Similia habet T. Gregorius ΔΚ. y I. Mo-m ria. M. I L. Ecce, inquit, qui de virtute se extollit , ,, per vitIum ad humilitatem redit, qui vero aeceptis is virtutibus extollitur, non gladio, sed ut ita d xe- ,, rIm, medicamento vulneratur ... inla ergo nos deis medicamento vulnus saeImus, facit Deus de vulner. M. medicamentum , ut qni vistute pereutimur, vitio e s, remur. ,, Ergo peccatum in praedestInatis est effectus praedestinatio Is MNego eonsequenti textus enim anati probant duntaxat Deum, qui ex parte ad tempus praedestinatos deserit, propter crescentem Ini eIs superbiam & negligentiam. eos revocare ad poenIlentiam, mentes eorum i teriori lumine IlIustrare, ut soHItatem & gravitatem praecedentis eulpae humillier agnoseant, eorda eorum ac
ficere Intimo sensu dolarIs & dἰsplicentIae sui , qu , velutἱ Muleo tuos ad maiores virtvtys prosectus instigat ,. est enim adeo bonus, ua non permItteret mala ε. nisi sciret inde vitrere maiora honaia Porro maiora ἔllo bona , quorum peccatum est ea . sunt quidem esses a praedeiunationis, non vero Ipsum Eeccatum. Insta
382쪽
Instabis r saItem permissio peceas est effemis praea eis stinationis ἱ namque Illud est effectus praedestinationis pquod de eernitur a Deo positIve in salutem praedest innatorum e atqui permissio, &e. Ergo. Respondeo , plures quidem Theologῖ Ita sentiunt propter aIl tam rationem, quae confirmari potest qu busdam exemplis, i. Sapientis Medici , qui permitti a
Ieviorem morbum , cuius ope praevidet expellendum graviorem. a. Magistri qui cum deterrere non possit distipulum a minui oribus cuIpis , non impediequominus labatur in maiorem , unde erubescat, emperimentoque discat quo illum deducant pristinae Ie-
Verum si permossio peccati est effectus praedestIna-tIonis, agnoscenda est ut Dei beneficium & gratia per Iesu in Christum concessa, ideoque expetenda, liceb seque Iusto orare contra praescriptam a Christo formu-Iam , ut Deus eum inducat In tentatIonear, ut sanetulla titillante superbia. iniasi vero sicut Medi eo & Lud ἔν ag stro non praesto sunt alia remedia ad sanandum aegrum & corrigendum discipulum, praeter ea, quae In exemplum allata sunt , ita Deo desint gratiae satis eia ficaces , ut Iustus superbietas , aut obdormiseens hum lis fiat & vigilantior L Itaque permΤmo peecati, hoe est, substractIo auxili h essicacis intenditur a Deo ut poenas quam summe exhorrent Iusti utpote gravissimam , &pro e1 avertenda has & similes preces ingeminant ad omnia alia flagella parati , ne in furore tuo arguas
me , neque in ira tisa corxi as me . PL. QQ. 2. Bona temporalia. , mala tum naturae ν tampanae suntne praedesinationis effectus R. r. Creatio non est eisectus praedestinationis , tum quia ad eam praesupponitur, tum quia effectus praed stinatIonis sunt beneficIa per meritum Christi eollata: atqui ex S. Aug. epist. 149. alias Ios. Cbrisus non pro multis ut bominas conderentur , sed pro impiis mortuus est. Ergo. R. a. At a bona naturalia, & malae tum naturae , tum poenae per se & secundum se spectata, non sunt praedectinationIs effectus, quia ut, sic non tendunt ad
383쪽
Divinisque eius Attributis. 38 Isinem supernaturalem , seu vitam aeternam , nec habent cum praedestinatione connexionem . R. I. Eadem bona & mala per accidens, & quat nus ordinantur a Deo ad salutem electorum , sunt praedestInationis effectus. Probatur ex Scriptura sinin I & TradIlIone . Ac primo quidem generatim ait Apostolus Rom. 8. Diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum iis, qui fecundum propositum vocati sunt sancti. In quem locum sic seribit S. Bernardo serm. r. de diversi, arta g. D ne ν, que enim ad voluntatem serviunt, sed ad utilitatem es, non ad voluntatem, sed ad salutem, non ad votum , ,, sed ad commodum nostrum . Usque adeo siquidem ins, hunc modum omnia nobis cooperantur in bonum, ullis inter haec omnia, ea etiam, quae nihil sunt, nume- ,, rentur, molestia , moibus , & Ipsamors etiam, &3, Peccatum , quae quidem constat naturas non esse , is sed naturae corruptiones. An vero peccata Ipsa nonis cooperantur in bonum, qui ex eis humilior, serven- tior , sollicitior, t Imoratior,&eautior Invenitur ,,
Seeundo speciatim . . De praematurA morte, Sap. 4. Raptus est , ne m litia mutaret intellectum ejus. De Afflictionibus , Philip. i. v. 28. Vobis donatum esspro Christo non forum ut in eum credatis, sed ne etiam eo tuo patiamini. Et a. Cor. q. V. II. momentaneum Ο leme tνibu Iutionis no irae, supra modum in sublimitate ine ternum gloriae pondus operatur in nobis . '
De prosperis.& latioribus Matth. c. a 4. Propter ele-εῖοι hremiabuntur dies illi, scilicet tribulatIonis. Denique, de circumstanti s Ioeorum , temporum, &personarum in salutem e lectorum ordInatIs, sie scribit S. Aug. serm. 99. alias hom. 2 3. ex libro quinquag. Ho-m II. ,, Adulter non fuist In illa tua i v Ita praeterita . . se hoc dicIt tibi Deus tuus: regebam te mihi , servabam is te mihi , ut adulterium non committeres ἔ, suasor dem .is fuit, di ut suasor deesset , ego seei: loci sω tempus is defuit; & ut haec deessent, ego feci et affuit suasor,
is non desult Iocus, non desuIt tempus, ut non conmu sentires, ego terrui . . Aguosca ergo gratiam x ius,
384쪽
s, cui debes, quod non admisistI. ,, Ad predestinat: mem itaque reserendum est quod eIemis natus sit ex plIs Parenissius, quos non potuit sibi deIIgere, ut notat S. Aug. lib. de dono perseverantiae e. o. quod eo tempore in lueem prodierit, quo servebat earItas, & sis in locis, ubi aliorum exempla ad virtutem provoeabant. 3. 2κος numerantur praede nationis essectaes ZR. Ex S. Thomas hie art. 3. ad a. unus est totaIlai
scilieet gratia In praesentΤ, ct coria in suturo, iuxta illud Ps. 83. gratiam oe glariam dabit Dominus. Sed
ab Apostolo tres tartises numerantur . nem po vocatissiustifieatio & Horifieatio e quos praedesinavit, inquit soos cx voeavit r ω quos vocavit , los oe just ficavit ignos autem Iustificavit, clos is glorificavit . Ad vorasonem reseruntur omnes pii motus 3 qui
Ad iustIfieationem, omesa quae eam comItantur ae
GlorifieatIovis nomIne non tantum anImae , sed etiam corporIs gIoria ἔntellIgitur . eatio autem, iustifieatio, & aIIa bene ieia ad Il-3as tendentia , eatenus tantum funt effectus p destin tῖonis , quatenus sunt serendum Dei propositum , de cum dono perseverantis coniunctii; quia sine ino ad O TIam non perducunt, de eum lIIo merita electi iam i sificati, si quando per subsequent peceatum fuerint e tincta, ἔnfallibil Iter per poenitentiam, priusquam exeris Te Viviscunt is Quare eum omnes praedestinatIonis effectus, qui ad presentem vitam pertinent, ex dono perseve rantiae pendeant, de illo potissimum agere convenit . F. IX. De Dona perseverantiae.
R. Definitur a s Aug. lib. de dono perseme. t. donum Dei, quo perseverantur usque In finem in ChrIsto. Dicitur i. donum Dei; quIa gratuito, & ante prae visa merIta, non stetis ae gloria, qtectis praeparatum est a
385쪽
est, Iiret IIIud in ordine exeeutionis supplIelier eme. reri possimus, ex S. August. Dicitur a. quo perseveratur, non ver , qaeo perseve-ν mi potes; ut significetur magnum illud donum esse essieacissimum, ct a gloria inseparabIIe. - Η λἰ donum, ,, in nit. s. A g. si cum datum fuerit, eontumacIten ,, amitti non potest. Cum enim perseveraverit quisque., usque in finem, neque hoc donum potest amἔtrere , M nee alia quae poterat ante finem. Quomodo 1gItur: ,, potest amitti, per quod fit, ut non amittatur etiam ,, quod posset amitti Z Itaque Iustus sine dono perseve. rantiae per gratiam sanctificante , auxilia actu in ,, Iia , quae ipsi non desunt, perseverare potest , sedis actu non perseverabit usque In finem et per donum is diutem Perse verantiae, quod est proprium electorum, is sit ut inseparabiliter perseveret, & non amittat ah, quae alioquin amissurus esset. DIeItur is usque In finem, quo sciurat vita Ma,, Inonr, in qua, inquit S. quininus cine I tantumis modo periculum est, ne cadatur ... potiusque hanco perseverantiam ha It unIus annI fidei Is, & quan-k, tum insta evitari potest , si donee moreretur, fide , IIter vixit, quam multorum annorum, exIguum tem ,, poris ante mortem a fidei stabiIItate defeeit. A Q. a. Ex sitne in hoc satis ejusmoia perseveranti donum Negarunt SemipeIaglant, quἰ, ut refert s. August. c. 17. eontendebant a nobis esse initium fidei, & in ea usque in finem perseverantiam . Contra posteriorem
R. De fide est, perseverantiam usque in finem esse spe-- cIale Dei donum , sine quo nullus in hoe statu gloriam aeternam consequitur. Ita enim definiIt Conei IIum Tri dentInum sess. c. can. a a. his verbis : Si qris diseriι μφι- fleatum mes sine speeiau a-Uio Dei in aecepta justria perseverare posse, vel cum eo non ptis , Mathema set. Probatur 2. ex scriptura , quae duplex perseverantium genus exhIbet, alterum eorum, qui statim post acceptam gratiam hinc abeunt, ut plures parvuli post aeceptum baptismum; alterum eorum, qui diu contra tentatio
386쪽
nes dimicant: atqui nullum ex iis absque spectati dono perseverare asserit,' Ergo. De prioribus sic habetur, Sap. q. vers. o. raptus es ,
ne malitia mutaret intellectum ejus . Et vers. 14. Pro peravit educere illum de medio iniquitatum .
De posterioribus S. August. In Ps. ras. miel IIgIt haec Psalmi verba , nisi Dominus eustodierit civitatem , fuseram uat qui custodit eam . Phil. r. v. s. Apostolus sicut in illum fidei, ita perseverantiam gratiae Deo tribuite qui apit , inquit, in vobis opus bonum , perficiet usque in diem Chrisi γε tu . Christus Luc. a a. v. 3 a. rogavit pro Petro aut non deficeret fides eius. Joann. l . vers. I a. Sitallem fudἰt orationem pro omnibus Apostolis iam iustIs e Paterfancte, serva eos in nomine tuo . Et Matth. s. vult nos orare , ne inducamur in tentationem e unde S. Aug. c. 3. & eq. cit. lib. invicte concludit perseverantiam esse Dei donum, cum a Deo petatur. Probatur a. ex ' Traditione .conei IIum CarthagInense In ep. ad InnocentIum I. eontrarIum pelagianorum errorem consutat his verbis: ,, ex istorum sacrilega disputatione neressario sequItur , ε, ut nec orare debeamus ne deficiat fides nostra,quod pro,, Apostolo Petro se rogasse ipse Christus testatus est. Concilium Arausicanum II. can. I. contra semipe Ia-glanos sic statuit: , , adiutorium De I m renatis aesaris ,, ctis semper est ImpIorandum , ut ad finem bonum is pervenire, vel in bono possint opere perdurare. ,, i S. Heronymus epist. ad Cresiphontem e Non mihἐ
θ scit, inquit et quod gratiam semel donavit, nis fem
Sanctus Augustinus in suis posterioribus libris , ae praesertim in lib. de dono perseverantIae, totus est In 'asserendo speesali illo dono - tum ex Scripturis, tum ex Trad Itione . ,, Post caussam hominis , inquit e. T. nones,' nisi ad gratiam suam Deus voluit pertinere , ut homo, , accedat ad eum , neque nisi ad gratiam suam pertinere,
,, ut homo non recedat ab eo . . . ac per hoc sicut opem ratur ut accedamus , sic operatur ne discedamus: His, enim Peri 3 a. v. 6o. timorem meum dabo In cor eo- , rum, ut a me non recedant. Est I9. hoc scio , nemir
387쪽
Divinisque Um Attributis .m nem contra illam praedestinationem , quam laeu is dum Scripturas sanctas defendimus , nisi errando,, disputare potuisse. Diees et AngeIi boni non solam permanere potuerunt, sed de facto permanserunt sine speciali dono rorgo di qui salvantur ex hominibus. Nego conlaq. Ratio disparitatis est , quod infirmus de aeger potentiori indigeat adiutorio, quam plane s nus. Angelis & hom Ini In statu innocentiae, ut eran Integris virtus, nihilque eorum voluntati per gratiam in bonum prope nis resis ebat, latis fuit habere a Deo posse vel Ie, posse operari, & posse perseverare , quemadmodum primis parentibus datum fuerat , posse non
mori, ita ut ipsimet actus , hoc est, velle, operari, dc perseverare eorum committerentur arbItrio, nullo tentationis impulsu agitato, nulla ve dissicultate praedit ..Αt natura humana iam per peccatum vitiata , ignoran tiae tenebris obcaecata , concupiscentiae motibus depressa, Ar a seipsa quodammodo divisa , parum esset nunc homini tam infirmo , quod posset velle , posset operari, posse t & perseverare ; quia inter tot Θ' tantas tentationes νInquit S. August. lib. de correpta & gratis c. I a. n. 3 8. tu firmitate sua voluntas succumberet, ει ideo perseverare non pa=ει moraliter loquendo quia deficiens infirmitate nec
melles, aiat non ita vellet infrmitate voluntatis , ut pos-ρt. Uide quae In hanc rem dicimus Tractatu de Gratia, c. 7. g. a. ubi Ostendimus gratiam mere su Helentem, quae dat solam posse, in fit Iis Adam semper frustrari enfectum ad quem datur; cum Illum per liberum arbitrium habuerit in Angelis, qui steterunt. is Proinde, ait S. Do-'is Hor c. I r. ct si non interim Iallore nune , verumtamen ,, potentiore gratῖa indigent Ista , qua scilicet datur νβ- is mei actus, seu ipsum meiae is operarι , ipsaque in bono se perseverantia s quod S. Doctor fUικι evonit e. i a. bis is merbis r Subventum est IgItur infirmitati volant , ,, tIs humanae , ut divina gratia indeclinabit Iter Ris insuperabiliter ageretur , dc ideo , quamvis infir- is ma, non tamen deficere , neque adversitate aliqua is vInceretur . Ita factum est , ut voluntas hominis Inva-
,, Iida& Imbecilla in bono adhue parvo perseveraret peηHabere, Tom. I. R ,, Vis
388쪽
38 g De Deo Uno , se virtutem Dei: eum voluntas prImi homin s sortish sana in bono ampliore non perseveraverit , habensis vIrtutem liberi arbitrii, quamvis non de futuro ad- is tutorio Dei, sine quo non posset perseverare si vel Iet , is non tamen tali quo In illo Deus operaretur ut vellet .
M vortissimo quippe dimisit atque permisit nee re quod is vellet, Infirmis servavit, ut Ipso donante InvIctἰssimen quod bonum est , vellent, & hoe deserere invictissimem, nollent . is Cum autem ex hae S. Augustini doctrina non pauel etiam Presbyterἰ de Episcopi In Gallis eruditione & pietate eelebret ae eommendati offenderentur I IlIam confirmavit Seripturae & ganctorum Patrum testimoniis In libris de praedest. Sanctorum , & de dono perseu. ex quibus sic concludIt , e. s. de dono perseu. Tainores
igitur mimimus , se totum Deo damus , non autem no uti eχ parte , is nobis G parte eommittimns aQ. 3. In quo confisest donum perseverantiae ZR. I. Non consistit praeelse In gratia sancti fieante mve remissa, sive intensa , quia sunt iusti bonis operibus& meritis Iocupletati, qui non perseverant: contra vero quidam Insignes precatores ad Deum eonversi , ut alter Latronum, qui in cruce iuxta Christum pendebat , di non pauci Martyres statim In gratia deredunt. Neque In ullo habitu divinitus Insula ; quia eiu modi habitus dant tantum posse constanter operari sἔnelinant ad actum I sed non dant Ipsum actum , quem admodum donum perseverantiae . Neque est confirmatio In grat Ia I tum quia eonfirmatus in gratia, ut Apostoli post aeceptum Spiritum Sanctum die Pentecostes , non ampIIus peccat , nisi venialiter e atquἱ Illud non praestat donum perseverantiae , ut patet exemplo Davidis , qui adulterIci Shomicidἱo sese polluit , tum quia donum perseverantiae est omnibus praedestinatis commune ἰ confirmatio vero in gratia est paucorum prIvllegium. R. Itaque a. Donum perseverantiae praeter actuaIes gratias eiacaees respectu adu Itorum , per quas infal- IiblIIter iustificantur , & invIctissime contra tentationes dimIeant , dieit speetalem Dei protectionem , usgratia eum morte eoniungatur.
389쪽
Probatur T. Ex Scriptura , Sap. 4. Raptus es , ne ma ἰitia mutaret intellectum ejus . properavit illum ednaetere de medio in ignitatum , quemadmodum paedagogus .inquit S. Greg. Nymen. puerum cito retrahit e eonvivio Iautiore, ne cibos , qui identIdem novi ct exquisiti inseruntur , importunius 8e ImmoderatIus expetat. Probatur 1. ex ς. Augustino , qui donum perseveran . tIae ex speciali Dei provIdentia in electos praesertInὲ r petit , ut lib. de dono persem e. ra. D Neque enim, inriis qu it, fato cogitur Deus Ili Is Infantibus subvenire, iI- is lis autem non subvenire; aut res humanas In parvu-- IIs non divina providentia, sed fortu tis agi ealibus is opinabimur ... quandoquidem nec passer eadIt In tem, ram sine voluntate Patris nostri, qui in caelis est: aut
se parentum negligentiae sie tribuendum est, quod parvu- II sine baptismate moriuntur , ut nihIl Ibi agant supre-- ma iudicia , tanquam ipsi , qui hoc modo male moriuntur , parentes sibi negligentes voluntate propria , deis quIbus nascerentur, elegerint. Quid dicam , quod is parvulus alἰquando antequam Illi per ministerIum ba- ptizantis succurri possit, expirat 3 plerumque enim se ,, stitiantibus parentibus & mῖnIstris paratIs, ut baptis , , mus parvulo detur , Deo tamen noIente non datur, quiri eum paulIulum in hae vita non tenuit, ut daretur. E.
,, e. I I. Ob rvat en adultis regeneratis, alios persevera
se tes hunc in finem hInc exire, alios quousque deridant ,, hie teneri , qui utique non deeldIssent, si antequam ,, laberentur, hine exissent; & rursus quosdam lapsos,, qu usque sedeant per gratiam lisae non exire de ,, hae vita, qui utique perirent, si antequam redIrent, is exirent. Unde satis dilucide ostenditur , δt Inehoandi, is & usque in finem perseverandi gratiam De I non seeu is dum merita nostra dari; sed dari secundum Ipsius seersis eissimam , eandemque iustissimam , sapientIssimam , be-
is neficentissimam voluntatem; quoniam quos praedestina- vἰt, ipsos & voeavἰt, &c. o Ubi S. Doctor parvulo rum perseverantiam totaliter refert ad specIalem Dei pr 'tectionem se caussas seeundas ordinantἔr, ut parvuli veInascantur ex religiosis parentibus, vel non moriantur' priusquam ipsis per baptismum suoeurri possit: aduItorum R a vero
390쪽
vero partim ad gratias esticaces, quibus Insili Ibiliter veIad fidem veniunt, vel a peccato redeunt, partim ad si gularem Dei providentIam, ut hine exeant Imparati. Q. 4. 'Potesne quis mereri donum perseverantiae R. r. Non potest de condigno. Probatur I .ex Scriptura , I. Cor. 9. v. 17. Castigo corpus meum, ait Apostolus, ct in servitutem redigo, ne forte cum aliis praedicaverim , ipse reprobus Getaν . Si autem donum perseverantiae caderet sub meritum , quis illud aequeae Apostolus mererἰ posset I. Cor. io. v. I a. Qui se exisse marsare , videat ne cadat, Phil. a. v. I a. II. Cum metu oestremore vestram salutem operaminit Deus es enim , qui operatur in mobis oe velis oe perficere pro bona vlluntate. His &ἱnIllum salutis. nempe velle,& persectio,ieu per se verantis, non meritIs, sed Deἰ voluntati & beneplacito tribuuntur . Probatur a. ex S. Augustino , quI verbIs mox IaudatIs, eae c. I 3. IIb. de dono perlav. nostram responsionem di se te eonfirmat: - satis dilucide , inquit, ostenditur, &ti Inchoandi , & usque in finem perseverandi gratiam ... non secundum merita nostra dari. Et lib. de eorrepti oes, grati c. 8. n. IT. Bene quod te non negas esse Christia-
ω num, & Catholicum iactas. SI ergo confiteris donum ., De I esse perseverare in bono usque In finem , cur hoc., donum ille aecipiat , ille non accipἰat puto quod meis cum pariter nescis, & ambo hic instrutabit Ia iudic Ia,, Dei penetrare non possumus . Et n. r 7. Mirandum estis quidem I multumque mirandum, quod filiis suisquin busdam Deus, quos regeneravit In Christo, quibus fio dem, spem, dilectionem dedit, quibos sane meritas, comparantur a non dat perseverantIam; eum fili Is ali is nIs sceIera tanta dimittat, atque Imperi Ita gratia faciatis filios suos. Quis hoe non vehementissime stupeat ,, Atqui si perseverantia eaderet sub meritum, praesto eusti ratio diserIminis , nempe quod alii donum illud bonis operIbus sint promeriti , alii vero non . Confirmatur, tum ex EonciIIo Arausseano suprara dato, eontra Semipelagianos definἱentes renatis semper: implorandum divinum auxilium , ut ad finem bonum peris
venire possint: atqui quod precibus Impetraim non habed rationem debiti, sed gratiae ἱ quis enim diceret mendico.