장음표시 사용
211쪽
dicaret dixit, Qu ambulat in manibus immundus, qui ambulat super qua uot semper, & qui multiplex est peditis. Porro ingreditur manibus, sui manibus sui, eonnixus in illis omnein fiduciam habet :.super artuor autem incedit, qui erga GHuae sensun pellunt,ac cient, secti sunt, atque altillud ins in rerum genu animi si hunx, natumque coitiinenter deducit: multiplex aurem est pedibus, qui res ad corpus petiti nentes mordicus arripit, arctuariaeque eo arte
ipsum alii Meemur si, inqu:n dei derit inimicus tuus, ne letteris super eo; in sup lantatione eius ne extollari .syinmactua quidem, Pro, Eis , si insurrexi, quano eum asilictio comprehendit, est interpretatus. Illud vero, es , dictio est, ad voluptatem atque irritionem pertinens Mutus simile illud item est, Luge, euge. viderunt oculi nostri. sed nimirum inquit, si ego ex inimi eorum meorum pernicie volupta alictus sum, alios, qui me ex rentur, sanὸ audiam, atatumnisque vexatus perinde eelebrer, ut ea, quae gessi, meruerunt, ac milia pro dignitates actorum reponatur.
ins s uia . . . t dirui tantia me , si At nil, in eis satur H .ums iis ι - 2 m. Reliquiue extulerunt,si non saepe dixerunt viri tabernaculi mei, fidei carnibus eius& saturabimuri surri etiam ancillarum meminit his verbis, Non eontempli iudicium famuli mei aut famula eiusque rei rationem exposuit, Quia hi perinde xt ego, sata sunt in quo suam incredibilem, eximiamque hu-
ratem testatam reliquit. CHR. v s. Nunquid ita erat humilis, ut non etiam caeterorum ad se desiderium, amoremque alliceret hoc loco superlatam oraclonemata de. QAemadmodumςnim αrum os a tempora omni mentis robore tulit; ite salicia quouis virtutis senere multice o ruauit, Cum enim, non vocumqqe neque temere, sed eximie ad summam virtutem peruenisset, non soliti ierpa alios, verum etiam erga suos imos clementia utebatur. Haec enim omnis est Gellitas, cum quis eos quibus imperat, humanitate regit, nulla violentia moderatur. Ergo illud eius finiuit in ore habebant, Q Ais largiatur nobis, ut eius earnibus sati enim QP, loco in sanum amorem, quo serui illum prosequeb o-tur ostendit; at lenia enim illius amores grabant iis si incasionibus quaeipi , ab illo dabantur, excitati. Sic, inquit, e me ipso apti erant, atque pendebant.si me avide complectebantur, ita mihi dediti erant & aflixi, ita me in oculi, set
banti et earnibus meis expleri cuperent, ipsos meos artus absorbere,ac deuorare peroptarent, tanto erga me stadio, atque amore erant incensi;adeo meis an
cillis iucundus eram,& commodus ut, si fieri potuisset, ut meis earnibus saturi rentur, prorsus libenti id animo essent facturae. O L Y M P. Alij rero hane interpretati ozem attulerant,Neque anciliis, in uit,insensus sui; ita, ut ob erudelit tem meam efferatae, meas earnes current degustare. Contra ero, haud eas mutilati benignita:e tractaui. Mihi vero erit satis ex septuaginta expositione, qui disierunt, Axerunt cita mo, secundam sequi interpretationem. Haec enim alio-ium ibit interpretario, Si non dixerunt ancilis meae eontra me furente Dis t-tiamur eum,& et udas earnes eius absumamus. sed nimirum nil eiusmodi dilerunt, ut qui valde bonus ac commodus essem. Immo vero, nisi ancillae ni resostudio, illivique Auranti cupiditate incensae, dixerunt, Devoremus eum, illas ais uersum se execrationes,firmas,c riasque esse precatur.
seris autem non morabatur perea imis : iam a clauem mea patuit omni
ci κYsos T. Hominis hospitalis, α Abrahamae a nobilitate orti libet'
in sene. Domum, inquit, habui communem, mensam communem ; mea hau ni sed Domini ratus ; Dominus enim dedita ergo cum e seruis partienda ei--ia. Vidisti humilitatem, vidi iti humauitatem, vidisti elementiam, Vidisti liberalitatem. Cum enim bonum ipsum communionem amet, dextram omnii,
porrigebat, domum eun pati uriebat, Non cium, quod elerique fictitant, eeos , quos suscipiant hostilio curiose a struuntur, bo: idem iobo similia era s
212쪽
erat; quiopotius tuum, domus illitis patebat, nee quisquam, t ipse testatui, so
S, Miam inuolu rio ζωα1, Asonii tira mea ;- .rit .m tur u- g. abit ritudinem, mi inco iero coram is i. O LYM P. Peccati voluntarii nulla sibi conscius eratosque ad virtutem vitam exercebat. Versim', quia non id scri humanae naturae condicio, ut, qui Eo: noeli, non aliqua noxa , quae minime voluntaria st,teneatur iccirco perspectani sibi prolapso em poenitentia, atque eon sessione curabat , nec eius rei, sitie non esset ad tectae rationis legem expressa, eonseisionem res bimidabat. C H x V s. Die tu primus peccata tua, ut iustificeiis Rectὰ factorum, inquit, nullum mihi testem quae tedam , erratorum autetue unctos esse conseios optabam. Quamobrem ciuitatis turbam minime sum velitus, qui minus apud illam de meis erratu eo terer Si . Mem Arrijs olis iam a mea sis ac , quis Ll auditorem mi
Quod ait, est huiusmodi, si egentem hominem despexi, nemo me audiat. C H RYs o s T. Ae xiae,quemadmodum non dixerit, Misericordiam quampiam tribui. immo vero de recusanti sum ii initus. Plane cogebat eos, qui distem ab illo volebant; amplum enim id esse patrimoniumi intelligebat. Quocirca, quam molesti pauperes iis solent esse qui tendere manum possunt; tam iis molestus erat, quos a se beneficio, ae munere affectos esse of rtere statuebat: ita eos inani sinu domo egredi non sinebat. Nee enim eos duntaxat domum recerto curabat, vertim etiam paupertatis viaticum atque hilariter iisd
i peditabat. I v Li A M. Ea verba nonnulli, Eui, mihi oditorem et , interiectaeuet, aeseoi sim eis erit, suamque ae propriam habere sententiam aiunt. Cum enim multitudinis rerum,quae dictae erant,iam pertaesum esset amicos, atque . re minus libenter audirent ; illorum item ter uersaretur eonscicntia: quoa
ipsos illos obiurgando momordisset: ideo ad illos dicit, mihi δε 'Sed non euiusmodi Vos estis ipsi, qui, eum iudieetis intuliE, orationi mea estis
infesti. O LY M p .Fortasse autem prudentes auditores requirebat,adea,quae ipse
dicebat, percipienda, idoneos. Ex qno quam persectam is uiuendi rationem se- qneretur, haud obscurἡ apparet. Neque enim haee dixit, de suis egregiis Dei
noribas insolenter glorians: verum ut nobis norma, ad quam vita nostra dirigeretur,extaret. Haec enim caussas uitieut spiritu sianctus haec ad nos erudiendo mantiri seriptis voluerit. m ton Domini si non timui. C H R vs. Ide st, ea, quae ad Deum pertinent, religiose colui mee vel ut eamque administraui, stil sie prorsus, tunum Deum 'intuereti, ac, siquid mihi fortasse esset admissum, sormidatem.
bam; is ais sim i motali., za re accepta a Llitore. C H R et s. Omne,inquit, iniustam syngrapham conceus,neque sum ex ea re inanem gloriam aucupatus. sed planὰ dilaidi. Illud autem, circ. .n iis, signiseat esse quosdain ex alienis aerumnis libi gloriam quaerentes, neque vero utcumque reddidi: verum, eum antei scripti auctoritatem infirmassem: quod, eonscindenda synoulia, assequebar: tum demum reddidi. O LYM r. Non, t aliquis nominibus glorians, singiarbas utraque manu euoluebam, public Eque legebam: verum illas conci Gias, condonatis nominibus, debitoribus reddebam. Si sura me aliquanti Drea gemuit: εἰ- 'orauerunt simul. Imperfecta orario ac pendenς. Id porrὁ, quod sententiam absoluit, in iis, quae deinceps ponuntur,reperies. Dicit ergo, mihi contionat, dc haec patiar mala, si ea unanaea, terra a suo domino est aliquando gemitu debilitata, aut si sulci eius ab atoribus atque ab iis, qui eam scideriint, flere aliquando coacti sint; neque enim ipse ineuiusquam possessione praedatus sum, ut illum eogerem ingemiscere neque sulcos alterius ad meos adiunxi, i ii, a quibus essent erepti, plorat um cimvllum. Sed neque meos agros, ac sulcosineque terram meam quisquam coluit qui non esset pretio atque mercede conductus; ne soli Eeam gemitu, i crimisque exalem; si ipsuis operam celta mercede stoliassem
213쪽
siritam rab- H- e. Asel - .pretis. Vis terrae ae robur est lata ausi pro- erratio ae tempestilis bertas. Ergo doeet, nuncleam se terrae stactus pete in se, non antei persoluta pecunia; neque enim alieni soli fructus eomesse audebat, non prius Gluto pretio. Fortasse etiaπὶ duo quaedam hoe loco signis i , oc .ad fluctus pretio eoemebat, at quod non: is solus rese batui; verum oriri ara , t reliqua etiam et baro, eommunieabat. symmacho autem, Spe priuaui: tr aliqua,quae domini terrae esset, per vim ac potestatem abreeta. . tritio igitur Pri cur ' in urtica, Oborseo autem rubis . Theodotio pro. tua, spina, interpretatus ei pro, Rubo, autem Symmachus, periectaeon
nutit. Porro vitica ac rubus E sentium genere atque natura sint. Hoc igit dieit, Nisi in verbis meis veritas insit, si dominum suo Alo priuaui, eaque re illius animum anxi, si sit: eos abscissos ad meum agellum addidi, atque ea tegrinitum, ae Iactrinas Eomino eo noui; s fractusgratis praedatus sum atque, eorum pretio enumerato, solus consumpsi ; non amplius annonae videam ube ratem, iri a ue mihi tetra trinas, Oc pro dulcibus, de ad vescendum iaciaeis Auctibus, inutiles serat. symmachus quidem hane fecit interpretati ovem , Ptoliumento germinet acanus. Hanc ego stirpem in libris Regum agnoui sie prot
sus appellatam. Si igitur quidpiam eorum, quae ipse iniiciatus sum me fecis se, quaeque enumeraui , admisi; si terram alienam eripui; si sto fructibus non pretium pendi ; siqua denique per iniuriam egi ; non mihi terra, quos i lita est nucius ac cibos, pro Dan sed agrestes,&qui ad victum adhiberi nata
possunt, edat. . Eic uit sit . O Ri εN.No simpliciter cessauit, sed, re keor enim eius in diuinarum reru eo latione atq, notitia non eessauit Norat enim, norat eunctis rebus, quae subcae sunt, suu statum esse tempus, esseque tempus racenis; octempus ese loquendi. Quando igitur tempuxsuit respondendi, sermonem habuit ad amicos rursus, eum tet osuit silentii, esimos iis obiseriit, obmutuit. Quod Vero dictum est, Iobum ossasse, in eius laude puto esse ponendum. CAPvT- α ι i- - - - -διεν. robiis coram A XXil. e. . C u R et s. Symmactus autem sie, Quia iustus videbatur prae ipsis siluit quidem Iobus, postquam illi vices dederat verba saciendi. Postquam autem MDeum testem appellauit, ae dira sibi ipse precatus est, silentii vinclis sunt ami eo rum ora eonstricia. O L Y M P. Haud ipsi quidem sponte siluerunt: Verum,ubi e si . illis omnis defensionis facultas erepta , nec quidquam iis relicini factum erat ad repugnandum iis, quae a Iobo erant allata Iobi enim praeelaratacta, non minutiquam ille,tenebant: illumque ipsum vere dc exanimo odisse vitium, atque ineo rupto earitatis studio operam virtuti nauasse minimε ignorabant. Iobus enimbum a se iura atque officia coluisse, Deoque cultum summa relisione semper adbibuli se, idque admirabili quadam mentis Eemissione, tum ex aliis multis eo- cui tum ipsa recoxorum consessione testatus est.
Puthereia Capitu vigesi primi.
Tit Vs sutiles par hielis filius ex prouincia Ausitide, qui eum Ramo eognatione eoniunctus, excanduerat,quod Iobi ami ei, qui adhibendae eons tionis caussa commorant,ab aduεtus proposito,ic fine discessissent, verborum que acerbitate Iusti vulnera vehementius obtriuissent. Aiebant enim in um ob tua sagitia in erueiatu este, nee aliam esse eausiam, cui Deus supplicio assisat, nisi Vt sciatibus teponat Hotii Iobus sermones eum infirmaret, dubitauit, quam- . ubtem videmus quam multos iniustos homines usque ad extremum vitae sp i lium haudquaquam improbitatis suae poenas dare; eonu iustos eruciatibus Vt- MKaee iobus sit lentia a eorum iudicia declinas, apud Deum optat eausiam di tete, xt tanta animaduersione nihil iis dignum geu edemonstret. Q
quidem dixi non quo De trilinis iniustico demina et sed i quam is divi
214쪽
o; iudicii aequitati fideret, lularareti simul etiam ut amicos eoargueret, qui non ex tute aliquo in eum iudicium darent Mens igitur Iobi .atque omne consilium. sues pervellit amicos. Dum autem docere conatur, si apud Deum exteriatur, iustum se plane Visum iri; quddis de a reto iudicet, ac perlonatum diseri in igno tet. Item dum ostendit, ab amicis temere aceusationem factitari, neque ab iis recti ae initi iudiei a teneri ; Elius, qui haee omnia excipiebat, & qua mente illa iobus to ueretu r, haud exploratum habebat, nimisum tale odpiam a robo ει- ei putauit; iniuste me Deus Misit. Ita telo telatus est Elius Domino, estque I bo OAensus, tametsi nullius precati eum accusare poster. Itemque aduerinstres Iobi amicos ineensus est, idque non niurii ; quandoqui em impietatis hominem iustitia praestantem condemnassent, perinae quas prccati pumas sustineret. Existit autem hoc loco quaestio huiusmodi, si r 'itereticiscitur amicis Elius, quia iobum iudiearunt iniustum, luctus igitur Iobus. in onam erso pacto hune
etiam obiurgat3Verumtamen ad hoc Llius te pondebit, scilicet pietate ac iustitia Ionus praeditus est, nee quisquam repugnatit: verum suam tele caussam laesit, cum ad Deum iudicem prouocauit. Ergo mens quidem Elij minimἡ repreliendenda, nee enim te xi: a graui Iobum percussi; quod tamen ipsum amici feceruuelim illum impietatis nomine condemnarunt. iusti duntaxat sententiam animino est Elius assequutus nee,qua erga Deum caritate, quave siaueia apud Deum eaussam dicere euperet, intellexit ita perspicimus, nec a Deo Elium laudatum, esse, suo a verborum Iobi sententiam, de linopum ignorarit; nec condemnatum , quandoquidem is iobum nullo impietatis crimine damnarit ; nee propter sua scelera lobum vexari pronunciarit; idquod affirmare amici minime sunt veriti: uim 'uidem ob caunam sunt illi a Deo obiurgati.Buzites aute dictus est Elius, Ieu quod duri, unde orta eii Ram, cognatione tenebatur; seu, quod id nomen a, quapiam prouinciae Ausitidis urbe iuuenerit. sane illud nobis eo: ertum ei
Nachor Abrabami fratrem,seeundum e Melcha filium suscepisse, qui sit Buzappellatus. Foliasse igitur inde senus Elius ducit , atque ob id ipsum Buzites est
Iratus autem tau G Dbvsse, ouiamnuntiauis set .m i-Π- am D. nuno. OLYMP. & CHRYsos τ probabilem sibi Elius caussam ei se dueebat; eur animo incitaretur.Neque ea re is erat animo irato, ae percito, quod de sua
iustitia iobus praedicasset; neque enim de eius iustitia Elius dubitabat; sed ideo,
quod vel coram Deo iustitiam suam Iobus probare vellet , eotamque illo iusti: m. se ei se Leeret. Etenim Deum ipsum testem appellarat. Aut illa etiam caussa sub erat, eui Eli us iras retur, quod Iob us, eum Deo de iure diseeptans, suam eauitassem de sensitatit: seipsum enim iure tueri, halia masnum est. Hoc vero in De iudicio facere, indignum fuerit. Ne iustifices, inquit, teipsum coram Domino.
Nee vero alia amicis, atque Elio eaussa fuit, Iob succensendi; se enim illi, Nuti quid enim erit mortalis iustus coram Domino ' inlid igitur Elius, amplius On-.ttalobum arripuit ridipsum enim amieio hi ecciaut quod is Deo se iustiorem esse arbitraretur. Quanquam nun iram ea Iobi sententia fuit, quod Deo iustior foret; verum quod res suae gestae essent huiusmodi: & quod a Deo iudieari de rebus suis, ae de seipso vellet: in quo nullum Deo iniustitiae erimen obiectabat; etiamsi Elius contra sentiret,qui religio iam ac piam Iobi eo lationem ignoraret. Amicos vero iure insimulabat: ut qui Dei causiam prodidissent, atque abiectilent: namque audi ,
census est Elius: primdm, quoa impietatis iustum damnarunt: deinde , quod, eum Dei caussam suseepit l, ricti essent, ae silui irent, in quo & Deum, cui pax cinabantur, propemodum prodidere; de Iob, ipso silentio victoriae insignia concessere. Dixerit etiam qui ipiam, illud potius in amicos Elium inestasse, quod illi Iobi sermonibus nequierint veris milia respondere, nee horuinis impietatem
contra Deum arroganter sese ei tentis coarguere.
215쪽
Lautibilis bie inos Elii extitin qui & loco siluit; et imas enim se monis dicitio senioribus oportebat ; εἰ loco respondit: posteaquam ii ou i in taetas aiatiquior, dubitatione a fruabant. Ergo illud, Soluvii, idem eii duog p
prctauit. illud vero, εχ disti, valet, Zel commo 'Recigillum quidem itatum suisse, nihil tamesi i '
non solum propter verecundi ii , verum etiam prop:et metum ae Vatem e
i nisi i ii toto desissent, ne ita uarii .
rectὰ sese habete existimabat, di isset. C Π κ v s. Ergo it ius prudentiam e5 iectara utrinqu assequimur, ex silentio, inquam,atque x disce iam Ae ne
tasti ad aetatem seipse recipit, dicitque, reto quidem expectabam dum a v
taui. Vide quam is a studio ambitionis abhorrebat quemadmodum illis O mi tr. buc bat O R i v x N. Quamobrem hominum rit, issi heiu eu Vibri tauulii iniusti vigeant: esus rei se eientiam; Ve νxuram cogi aro, stantes sunt pedes mei. rem, sermonesque animaduerterem aetate esse indignos, metsi ipse ad hun iri dum sermocinabat; Ilaud nee se est, eos, qui graui iam sunt di assecta aetate ia hominis animum imbuit sapientia; neque vel tempore gratia erudit, sed tum demum , elim animum integrum offenderit Non igitur necesse est sapientes tuos solius esse sermones, qu a sunt seniore, iuuentute audire quis possit.Nam, si te iis fenit, effinctiae sapientes, quanto magis Deus sed rimi umhaudouaquam impartiri potest sepientiam. Proinde nec partem Vl-
. . ., hos item versus hibent,nisi terpretes sic extulerunt, reee V
exquiratis, &quὀipὶ perueneriti, iniri ex alias in liri hauritur sententia, ada
216쪽
tis, & vobiseem intelli in , idest, hand verbis xtat nouaris; sed apud vos intelligenter loquar. A ut etiam quid dicit huiusmodi , Non prius loquendi finem fa- eiam, quam meos ipsi sermones approbaueriti i ergo A ipse intel is re possum vobis eum; idest, eoaee ipsi quoque ntelligatis , etiamsi animi vestii intestigen
Iobi sermones eonsulare potuit; atque in ampliore vos et nere dicendi eieree-bamini, siquidem Dei vobis etate uisa suscepta, quam tueremini; & quoniam Iobum te fellere mittit: ἡ potuistis,illud vestio siletio quodammodo perseeistis, viis. qui homo erat, talia arroganter iactaret, contraq; Deum eius genetis vet-bavscrparet. C H R Ys o s A. t igitur hoc dicit, Neque tum , eum refellereti quemadmodum opus erat senistis. Aut mi apostea siluistis, sanEquidem nil, laici Vobis rectius sui uet , quandoquidem nane constituimus sapientiam, Dei partes sequi , atque illius defensionem suscipere.Nihilo igitur minus peccastis, cum concitare 'ob3m nequiuia is, quam eum eum eiusmodi sermonibus xii permisistis. Haudis tu obseura vestra est insipientia,neque illud dicere potestis, vos laquam Dei patronos illius esse gratum, rapientiamque adeptos victi enitnestis a iobo.
nonnulli duos hos versus esse Elis; sed seri totis esse eo tendunt, dum stentii amicorum sermonem inie eit. Ego vero aio utrumq; versem csse Elij, atque eum c figura, que apostrophe dicitur, esse coniunctum. Ipse enim Elius tanquam
cum aliis de Iobi amici, sermonem haberet, se e st de iis loquutus. sic ergo ille; i quidem ob idipsum loquor, quia ipsi sint retbis Iobipei terrefacti suosque
sermones antiquatos, putridos, atque ipso silentio prorsus inutiles esse testati sunt. Quocirea addit, Ego vero sustinui, α non sum loquutus ; putabam enimiis contrariam orationem non defuturam. Sed, quandoquidem constiterunt,nec
longius progredi potuerunt, quod eas sua Iobus oratione cocidit,nimirum pet dij ipse,ad ea, quae dicta sunt, reprehendenda.
I heoria Capitu Vigesimi cundi.
Si autem Eliu ait. Postquam Elius eausiam exposuit, quae se ad dicendum adducebat, magnum consequutum est fletium. Quare is suos sermonerabsoluit, lobique verba reprehendit, quod pro sua iustitia D:ionibus pu naret. atque a Deo iudicium de te feri vellet. Nec interim Elius, qua mente iobus illa , diceret, nee quod erimina diluens amicorum illa dieeret, animaduertit. Cumque in ea esset Elius opinione, illud a Iobo iactari, iniust E se vexari a Deo, ae foliui to agi .ari humana; de varia erga nos prouidentia multis di sierit ; sed tamen nec
Elius, cur Iobus afflictaretur, caussam inuenit, ac nimirum a scopo contra io bum disputans aberrauit. Hoe autem pacto ordituri, Nisi in loquar: ρl uiri sem enim me borum. O L v M P. Vis erum, inquit, I mplinu ,
videlicet eorum, quae de pro Deo & eontra Iobum mihi saetenda sunt. Nam I bus & pati eum Deo Vult eontentione decernere, M in illius iudicio sisti, atque experiri, necnon victoriae insignia assequi ii: poste ei fidit. ο κ i c ε N. Rectἡ au rem dictum est, Pren uin, qui enim non plenus verbis ad loquendum Meedi nimirum inanis inania sandet. Illud enim seriptum est, stultus loquetur, & eoreius stulta cogitabis.
Ibutiat enim me piritin ment- mihi. symmachus autem, Comburit. Non sero, inquit, silentium, neque obmutescere possum amplius, eum animo esserue icam, ae paene suffocer, ut mihi sit omnino loquendum. spiritum autem ventri
aut peti Puras Vsus animum dixit, aut eam partem animi, in qua ardor irarum existit,
217쪽
existis,significauit, iure optimo Dei ouilaeonestatam allud Vero, Μ Radrem quendam tropum oratio tui pertulere Videtur. Disseruerat enim me spiritus ventris; quemadmodum enim flatus conceptus visceribus, nisi reperiat exitum, hominem erueiat, ae doloribus torquet ; ue ac me, inquit, spiritus dis aetatventris, hoeest, erba, auae in animo inclusi sero, nisi foras erumpat. O R i o i 'Et sicut mulier praegnans, sormato puero, qui in ea natus est, eruciatibus tandiu tentatur, dum conceptum, partumque ediderit: sie animo discendi eupido euenire solet. Concipit enim, comprehenditque sermonem, quem dum dissimular, format, atque ordine fingit : vi vero illum formatit ac finxerit, de persectum exprompserit,itim demum parit atque in labore e eruciatu hactenua est, quoad resererit. ---t m -- tvomum os odiu-. syinmathus autem, icat vj num nouum, quod respirare nequit. - .is. - Hi - -. PaenE, inquit,disium; cogitationum, me oredarguendum urgent, turba compresso: non secus quam Her aliquis te ii, semido ue vino resertus, dum seruore atque aestu est disrumpendus. Huc itua Euangelii pertinet, Nem' mittit vinum nouum in utro veteres. F. i,autem di asit,ae, M. i. ,addi ait, quia loqui prohibebatur, nee concepti si iiitus effunde di dabatur potestas: sollia enim fabri aerari, ruptus, spiritum emat. CHητα Hine apparet, Elium perdiu suam orationem parturiisse, diuque expectasse, parienterque tulisse: iamque paene disrumpebatur. mare magna opus est paue 'tia. Posse enim verba cohibet in primis sapientiae est opus. LN r, R iti N. is, qui verbis abundat, vi rudentem nactus est auditorem, illamque suam eopiam exhauserit, atque in
erit, conquiescit. enim non verit--- e nis lim νω rum 'ere non en fris a irari personam. Si MMem uommermo - tem Limi. Omni, inquit, verecundia,
humana ue gratia abiecta,loquar. od si qui 'iam loquar iniusti, ac non '
rius aequitatem, ae ius cuiuis numanae vereeundiae antetulero, me similiter, H
iobum,vermes depaseant. C H R v s. Aut,quemadmodum eos, qui re sonatiunoneribus, atque clis eliminibus fauent, prxsertum . eum in messi' est Deus, Ecprae illo homines honore aiseiuntur. Ego sane, inquit, haud scio personam mira ri Non eam seientiam didiei, quae me aut veteri,aut cuipiam gratificari doceret: immo vero ac bomines aspernor,& pudorem, metumue repreliensionis, quem ij possunt adferre, plane contemno.Qurae eum dicit, illos de si at, quod iobum eriti siluissent.
mm momm mi nila Oguabit. Audi ergo , Iob: iam enim instituo, qui mihi tecum suturus est, sermonem, ad quem animo ingredior integro, omnisque perturbarionis experte, seu, ut alii interpretati sunt,recto, ae simplici meequidqua praeiu- dieati, inconsiderative afferam. Naque mea cognitio prudens est, nee errans, nee o modo eorrupta. Incorruptam autem cognitionem disit ipsam controuersam, de eaugam apud Deum, pro Deo aduersus hominem aquitate iuris dis' sceptandam. C H R Y s o s T.Idest, non inuidia ulla vel odio ineensus verba facio Spiritu, feci cinspirari. Omi Mentu, qua docti me. in ipso orationis
exordio Elius Deo gratiar agit, eumque laudibus ornat, eum illum suum dicit auctorem, Ecesiectorem,suaeque ei sectionis, sapientiae, eognitionisque pare iti, eaque eosnitione fretum, se ad dicendum venire. Haud enim i a me latet, non a me iris ea a Deo hune prudentiae sensum accepisse. Nam, ut laetitus est mihi ut est , iὰem necessariarii, de quae opus sunt, rerum scientiam ei elat ius. s Ri. Ex iis, quae dicta sunt, doeemur, Deum esse ipsum spiritum, ac sicut est filius, discem. Etsi enim per Mum pater elicta sabricatus est , ἡ emEin spiritus uicto, qui secundum naturam proprius est mi niti.
218쪽
si tibi oratio ad refellendum suppeditarit, eontradices. Nihil est, inquit, quod respondere et iis in enim aequa eontentio. Eadem enim natura eonstamus ambo, α illa quidem E lato ine terra eon et nee quid-guam elatum habente. Haec vero dicit, ut Iobum pudore sita dat: quipptaui ei iudicium subire voluerit,tanquam si diceret, Cur Dei iudicio tuam ea es aut inmittis, in euius eospectu nemo iustificaturr ibi mecum in iudicio eon: dendum est,esim inter nos ambos nihil intersit.
rat Iobus, Et timor eius non me commoueat:ieci reo Elius inquit, Nihil a me ia-bi horribile potestaecidere, sevi potest a Deo,qui dc pertuibate te facile test, di mentem permovere,ut planE, qu* contra me habes, proferre non potus. Nee vero est, quod dicas, vereri te, ne graui te manu urgeam mea: memini enim, eum diceres, nisi id sormidares, te eum Deo certamen suscepturum. Haee vero eo persequitur Elius, propter quod robi mentem, quae orationem eius formabat, haud fuerat assequutus.
erui tamen Axistim ara i meis, urebatua aua : propterear a Lis, μι- sum, cum pecca erim irreprehensita .rutem enim Disquisai m inistra me im-ni reputauit autem me sicut murranum seu a tem in i pedem meum, as ruin is πι te me mea via meM. Egomet,inquit, nisce auribus dicere te audiui, Mundus sum,
de irreprehensibilis: Deus autem, scutaliquis inimicus, diligenter est mea per- serutatus siquid sorte per imprudentiam , inscitiam ue deliqui. Inuenit eontra me querelam,ut me supplicio assiciat,& omnes ingressas meos conclusit, ire inde ut ii solent, qui periorato ligno sontium pedes constringunt. Inexplicabi lem eruciatum his verbis μstendit. nim duo, MI s m,m seu exauditiis me 3 C M a v s. Hoeest, sede tibi eo sat, non te a Deo sutile auditum, com tuam eaussian negasti a Deo auditam esse eum dixisti, ab eo te poena ac cruciatu assciλnempe hoe illi eurae est, ut homines reddat meliores. La igitur ratione es ausus dicere Iustus sum, Deus autem non me audit.
Et rum enim υλ, quisvra m natis est. Idest, Deus, qui eunetis est mortalibus superior, nequaquam in tua eausia nune primum probatur.
min-. Pro quibus Aquila, Ddigitur contra eum iudicio contendam λ quia ad omnia verba eius non res abuntur. Symmachus autem,Quid igitur eum eo iudieio decerta,3 omnes enim uius sermones sunt eius nodi, ut refelli non possint. C H κ vs. ldest, non sigillatim audit, ae docet. Verum hoc Dei proprium cst, s mel quidpiam facere,non paulatim. Is saepenumero somniis admonuit, ae Viss; tu vero eum in iudicium abibi abere statuisti. O ι v M P. Atqui illud tibi cogitandum erat, ea, quae Deus decreuit, non ideo iure lancita esse, quod eum aut mole hominum poeniteat; aut velo , quod aliquid melius ratiocinando reperiat. Immo vero reprehecisone racant omni , quaecumque is sciscit. Homines enim Fcenitere eorum solet,qu. x ipsi dicunt,iaciuntue:quod vitium in Deum minime cadit; ut cui semel pronuntiasse sit sitis.
quit, loquitur Deus, multa vero homines docet ; eum iis visa offert nocturna, quibus iaeos conuertit, com eorum coetitata retegit. Haee ideo Elius dicit, quia ad Deum dixerat iobus,Terres me in iomnis, ac in visionibus.
mel, inquit, loquit ut Deus, fertque legem: postquam autem legem tulit si quempiam tui tum negligentem inuenerit, nocturnis illum terroribus ad mentem reuocat, sc monitis corrigit, Et uero x'; eo est hie timor Vtilis, qui Visis Ac simu
lachris vultu ad erudiendum, ut rc latiuum Gpplicium cohibeat, de hominis, C c quem
219쪽
quem reddidit meliorem .corpia dc animum quouis malo atque incoimio oti beret, ne in hostium inann eum incideresinat. od nisi homi dem nte paratum supplicium ad saniora consiliu traduceret, fortasse aut, diqinit ua plaga ace pia, aut ineuxsantibus Eostibus pς atorum poena persolue t. Vet ii, qui iairrogando supplicio eunctatur,ocillatis terroribus, ad pinnitentiam rς ς t, Mimminentem eruciatum minitando auertit. mi i mi te is cubicM , o qui ius. Umm rii
m,ia se: in e --I rum God si ii, qui eulpae est finis, terroribus nin Gi nihilo fit m lior, nec est resipiscere ; illud Deus eis cit, ut ille dc in lecto iaceat, aest tet,il ivi' eos horrore, atque torporet conficiat, adeoque miselea Big t, ut optet quidem ei bum; si; autem inanis auiditas, neς ciba: ossit adsci se re, ut ob eam ly m xem illius carnes extabescant , atque robur o in eo idat ; m .d p propemodum ex io vel steata, o iam reliquum sit, M animo propius a
Hie,inquit, qui extremis eruciatib s exercetur, si per pinionis suae causi mi a peccato ς opsistere intellexerit, atq;: ad Deum de errato suo consessius se conuer erit, impendentem mortem inbibebi; t. etiamsi sexcent; quaedam sint, quae mortem accerant, atque is illant. Poenitentia enim peccatum delet, purat et i quid , t sententiam reuoces, decretum lae xescindat.
.em 'm oin ian io bo nimbi . Cognosce poenitentiae seu ius, nee enim illata sim mortem prohibet, vertim etiam integram v lςtudi em largit r. Deus, inquit, poenitentem suscipit; e xuetur,nee eum patit*r in mortem incidere; sed, quemadmod*m ij, qui vi tum incientem, c l hantem parietem vident, liniend calce. renouant atque restituunt; se Deus,inquit, illius eorruptum corpus reno volt, de ad pristin m digni; tem excitabit, ac se . iterum conformabit;ossa vero medulla complebit , recentesque carnes agglutinabit. Denique vir factus ih est, poste quam consim rus diuinitus suerit,ui: id que robur inter homilie kverians sumpserit , rursus eum restituet , vel, ut caeterorum est interpretatio, ad diem iuuentutis suae reducet. C m ὸ precatu autem fieri: ad Dominum, acre at i erunt. Theodotio autem, Obsecrabit Deum,& benedicet eum. sententia autem est huiusmodi: a liquod ii li*s preces,d: rota non repudi buntur; sed Deo erui accepta: auriquod tum preces Deo gratae erunt, tum supernam ei adserent benedictionem. In . . et autem te munda ι-mons non . Caeteri autem , Hilari & pro, cumco Aio , Aquila, In alacri vociferationeΔ7mmachus autem, In hymnologia. interpretatus est. Tune,inquit, morbo, metuque impendentis morxis liber ius,
precationem 3ς consessio ςm eam gratiarum action* eoiunctam, Deo, cui haud erit inuisa, adhibebit; nee quidquam trepid ns, ad eum adibit. Id enim hil niseu mundus vultus ostendix : disciplina vero perpurgatus, bImnis Deum e labrabit.' et amem hominiis iuλιωη . Aut,quia ipse homo a Deo beneficio age'ος, unicuiqης in posterum ius suum tribuet, illudque colet disciplina fictus aut ouia Deus eos, qui ita sunt affecti iustitia imbuet, vitaeque anteacti erru ς-uouabit. peccaui, WDisit, iam vero liberatus, postq iam sapientiae emolumentum erit grati s avns dicet, Qt Q fiat peccatis meis animaduerso leuiori nimi m,quae patia meis 'cinoribus,sea et essent, quaquam sum passus. εω m iret eiu in is inisse , ua mea Mi rura . Atque Meis item
220쪽
item Knt Verba ad supplicandum , laudas dumque accommodata. sie enim I qui ur, Gratias ago, nudd me ab interitu atque eorruptione hae,dii lutioneque liberatis. Nempe tu id mihi tribuisti, ut & viverem atque xl lucem Ente inti ter: Eoe ipium ut mihi deinceps eueniat,obseero. Verum nonnulli ad hune in dum commentati sunt, Precibus a Deo contendet, ut , his eo oris compagibus solutus, non ad iniquorumcoetiam, ac partes, sed ut ad iunorum lumen deni istes.
Ecce haec omnia verisur fetis , violoi tum viro. V zm m. aetarii cis meam a Murte, ut mira mea inlumine laudete, vi Symmaehus autem, pistres ad uncquenique, ut reuocet animam meam. verbis autem ipsis haee est subiecta sententia, Tiaee sapienti atque adeo robusti Dei sunt opera, utili partita quadam ratione peccantes conuertat: vel bis,inquam,horribilibus, somniis, morbis. His Viis tribus is,in cuius nutu ac potestate euncta vertuntur, eum unoquoque agit homone, ut una aliqua ex his is, qui noxa tenetur, eruditus, itet interitu, atque Deum in vita laudibus essetat. C H R Y s. Is, qui se hominum rationibus moderatur, itam impartitur: terum necessariarum disciplinam tradit, tectὸque factis me cedem persoluit,atque supplicia stasitiis decernit: itaque eam hominus agit, ut coarguat, increpet,nocturnis terroribus minitetur, loquendo doceat, aegrotationibus, atque imbecillitatibus eluciet.
Quid est, inquit, quod Deum, qui videri nequit, in iudicium voees
En ego, qui similiter, ut tu, nomo sum, eoiam adsum: si raeuetis, tecum disceptabo, si quidquam habebis ad me refellendum , libenter audiam: quod si nihil
po: es respondere, rursus ille, de ea, quae a me dicentur, attende.
Protheoria Capitis Vige iter j.
C v M rationem exposuisset Elius, quemadmodum Deus, qui eurat humana, nos erudiat, tum secundum quietem visis terrendo, tum morbis ad meliorem disciplinam nos instituendo, ae reuocando, iterum ab alio quodam initio ducit orationem; necnon in ipso exordio auditores ad ea, quae dicenda sunt, eognoscida hortatur. Proponit autem se de supplicio, exitioque iniquorum dicturum. Cum vero Iobus se iustum esse dixit, nee iure asiligi a Deo, recte id dixerit, an secus, auditorum vult esse iudiei uiri. Adha e flagitiosos a Deo, eum is pro dignitate unicuique reponit, multari eonfirmat: eluique rei rationem explanat, quod Deus iniuste a se effectas naturas laedere nulla ratione rossit. Ita de recto Dei i dicio praeclarE Elius disputauit. Sed tamen Iobo sueeenset, quod aequo iure eum Deo velit in iudicio confligere.In quo, nee quid Iobus diceret, Elius satis acie dit; nee illud vidit, non quas Deum Iustus eriminaretur; sed ut amicos coargue rer, apud Deum ipsum operiri voluisse.
tores Elius, quos antea castigarat. Postquam tur eos sapientes, rectique sese tes appellauit: sermonum iudicem autem esse confirmat; quae verum, salsumque internoscat, de tectum a prauo secernat; non secus quam palatus, quies lentorum, poculentorumque qualitates diiudieat, dc amatum, lulaeque diseernit. E eommunis si Veri disquistio, de eommune si iudicium recte, an secus Iobus vixerit, eum his verbis loquutus est , I, I sam: Dominus mutauit A. viri meum, sue, ut Aquila de Srmni acnus expresso sit, Perruertit,& alienavit a me iudicium . Et uino D, i. uis meis; quandoquidem non dignum fictis meis iudicium ierit : Verinm , me iustitiam suam xbstraxit, ac patientia masis quam iustitia viis, insonti plagam iactitit. sie igitur Iobi Veiba acceperat Elius. Verum im Iobus cc , hoe