Jansenius exarmatus in epistolis instructivis et AntiHexaplis seu scriptis sex columnarum adm. r.p. Pauli Lugdunensis ... contra modernos jansenismi errores, & præsertim contra centum & unam propositiones patris Quenelli damnatas à d.n. papa Clemente

발행: 1720년

분량: 409페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

j o Epistola Prima.

cedeηter in homin a rea t. ordinaris ad salarem , tam ex poto natura data, tam ex parte Patia oblata. ta Textus D. Augustini videantur in sequentibus epistolis. Frustra tandem desudant Novatores, ae irrito conatu sepellibus ovium ae pallio Thomistarum operiunt. Nemo negat, nonnullos ex Thomistis defendere , gratiam sufficientem non omnibus dari , si per hoe intelligas eam non ab omnibus recipi. Nul- Ius tamen unquam ex Thomistis asseruit , gratiam sussicientem non omnibus dari, si per hoc intelligas , eam non omnibus fuisse oblatam & praeparatam. Exemplo res clarius elucescet. Porrigo tibi gladium , quo te contra hostem protegas : tu verb terga vertendo fugam arripis: in hoc casu gladium dedi, dum obtuli , neque ex me pendebat, aut

erat, quδd inimicum fugeris ; interim neque tibi gladium donavi, quia porrectum non accepisti , sed inutilem in manibus meis reli quisti ; haec est mens, hic senses Thomistarum juxta explicatio nem Gonethi. b) Hoc ipsum est, quod nee capiunt nec attingere volunt haeretici, qui sicut Christum non nisi pro praedestinatis mortuum esse obstinaciter astruunt, sie non nisi pro praedestinatis necessaria & sussicientia media promeruisse, ae praeparisse

contendimi.

Hic fortasse non deerunt, qui interrogent : Undenam sunficiens gratia omnibus 1 Deo concessa in quibusdam sertitur effectum, in plerisque sine effectu remanet ' ad hoc quaesitum quis melius reia sponderit ipse Augustino I Si duo, inquit, aqualiter assem animo, oce

pore videam μω corpms paria ritudinem O fi eadem tentari e re stentur, at linus ei cedat alae cissimilat. aster idem, qui fuerit , perseveret , quid apparet , ηψ κηκm via a , alteram noluisse a castitate deficere. cc Item ; d) cum νο rate humana ratia ad rante divina fina peccato bamin

102쪽

Epistola Prima. J I

-s aulant.' En totam rationem hujus discrisinis , quia unus Vult, alter non vult respondere motibus gratiae, cum tamen uter que potuisset eodem auxilio suffultus facere, quod Deus jussit, eodem inquam auxilio, quod Dominus ex vera & sincera inistentione utrique concessit, ut in utroque fiat emcax. Nec tamen exinde quisquam concludat gratiam necessitanister subjectam esse libero arbitrio , prout senuitant Novatores de doctoribus Catholicis, eos accusando , quasi soli voluntati hum nae attribuerent totam acceptationem oblatae gratiae , clim tamen ex adverse contrarium doceant unanimi calculo, nimirum, humanam voluntatem ex se omni stipematiuali motu ad bonum destitui, nec aliter in bonum tendere, nisi dependenter 1 gratia ; hinc si Volumias bonum operetur, tunc consensum voluntatis potius esse eia sectum , quam causam gratiae.

Neque etiam quisquam sibi perstadeat , exinde destrui gratiam emcacem per se ipsam , prout in onhm praesumunt Ians nistae ; licet enim antecedens emcacia gratiae explicaretur per prae determinationem physicam quae explicatio multis videtur nimium favens modernis erroribus ) in negabile tamen est , dicunt Thom istae, hanc determinationem minime praejudicare libertati, ita ut gratiae , ejusque motibus liberrime assentiar , vel resitam; gratiam verb sussicientem , quae praedeterminationem Sc gratianaessicacem antecedit, plenum velle & posse ad agendum vel non agendum suppeditare. Quomodo is iudi quia , inquiunt ulterius, ille, qui huic lassicienti gratiae non resistit, sed respondet , nunquam carebit gratia emcaci , qua bonum in effectu, & praxi exerceat, ae si dicerent; praedeterminatio physica est illa , a qua habetur hic actus , & ad quem impossibile est se determinare per gratiam sum-eientem, cum haec non nisi posse sine actu tribuat, nec dare valeat determinationem actualem, quam ipsa non habet. Tenent Alv reet, Joannes a S. Thoma, ac praesertim celeberrimus Thomas de Lemos .... Auxilium sussiciens esse tale , ut praeter ipsum requir tur aliud ad agendum , nimirum auxilium emtax. Sed quod n

103쪽

sa 'sola Trima.

tam digni simum est, ulterius asserunt, qubd si homo bene uter tur auxilio sumuenti sibi eoIlato , Deus infallibiliter tribueret auxialium efficax ad agendum; ita ut sola hominis culpa sit, qubd h jusnodi auxilio careat, & qubd non operetur de facto. a Hoe posito haud dissicuIter occurritur illi quaesto, utrum

verum sit , gratiam in quibusdam nunquam fore essicacem, egerint, di agant quodcunque voluerint φ respondeo talem propositionem non tantum fore falsissimam , vertim etiam formaliter haereticam, cum Ecclesia doceat, omnes provideri gratiis suffcientibus, quae fiant vel fieri possint emcaces, vel quas sequatur emeacia; quod idem est ac dicere, has gratias tune in nobis suos sortiri effectus, quando ipsis non resistimus , sed consentimus ; hane verb cooperandi Potentiam veraciter intra nos existere declaravit Ecclesia condemnando quartam propositionem Jansenti. Quapropter solicitὲ caveas, ne sedueeris sub speciose nomiane gratiae essicacis Thomistarum, quam doctrinam hodierni haereistici ideb tuba canunt, & quas buccis crepantibus intonant, ut d mentent eos, qui vel omnino rudes, vel tantillum , Sc leviter tincti in Τheologicis ignorant discrimen propemodum infinitum inter gratiam emcacem Thomistarum, & Jansenistarum. Non audias in aria duo hoc saltu nisi Matrem Ecclesiam , quae purissimis divini siti Sponsi irradiata splendoribus fugat tenebras, occasum nescit. S tener devites inanes fabulas, nee te intriere nimis spinosis quaestionibus, quae ad rem non pertinent, quae te nec sapientiorem nec sanctiorem reddent e Contentus esto , te illud scire, quod omnes docent Doctores Catholici ; nimirum tantam intercedere distantiam, tantum discrimen inter doctrinam Doctoris Angelici, & Iprensis, quanta reperitur oppositio Iucis ad tenebras , & veritatis ad

mendacium H Ma l. rum tract. 4. q. a. 1. E L pag. ars

104쪽

DE INFIGELIBUS ET PARUU-

lis sine Taptismo mortuis.

ARTICULUS VIL

Consul equidem Jansensi sectatores in hoc esse haereticos , quddetiam velint,Christum non nisi pro praedestinatis mortuum esse, ae sanguinem fudisse ; sed Zc haeretici sunt, qui asserunt, Christum quidem mortem subiisse pro omnibus fidelibus tam praedestinatis, quam reprobis , non tamen pro infidelibus, & parvulis sine baptismo mortuis. Hare est enim quarta propositio inter damnatas ab Alexandro VIII. quae se sonat: Dedissens nobis Matinum Deo Mupra solis electis, sed pro omnibus, er salis Melibus. Unde sicut haec propositio evidenti nexu cohaeret cum quin ta Iansenii , sic consequens est ex discursu superius illato eum qu dam perdocto Authore , eam aeque infamari qualiscatione, & n ta haereseos,ac propositio quinta Jansenti, de qua articulo praecedente. Mox memoratam propositionem directὶ pugnare cum una ex maximὲ praecipuis Veritatibus fidei nemo non videt, qui aliquid videt: manifestum est hane propositionem ab Alexandro damnatam ausu temerario contraire oraculo Apostolico Pauli, qui nos cons latur, qvbd Iesiis Christus sit Salvator omnium hominum maxime fidelium: infideles , & parvuli , qui stant in quaestione, nonne & ipsi homines sunt, quod Apostolus attestatur de omnibus hominibus, cur non & his conveniat i qui negat Christum pro infidelibus , & parvulis mortuum, negat infideles, & parvulos in

Adam suisse mortuos. Nega igituν Christum et m pro parmis mortuum, α eximas res de numero mortuorum, inquit Augustinus. ca) Audi Apostolum e quoniam fi unus pro omni tu mπtuus est, ergo omnes monui sunt. . Item: sicut in adam omnes inπiuatur , ita in Christo omn/ι ωφω-

ca a L. eontra Iulian. c. s.

105쪽

, Epistola Prima.

botur. Duo igitur praegrandes fidei articuli hie loci stabiliuntur.

I. Christus mortuus est pro omnibus hominibus. a. omnes homines in Adam mortui sunt. Hae duae veritates adeb inter se sene connexae , ut una ex altera fluat utrinque alternante sequela: videtur imb priorem propositionem , Cbristas pro omnibus mortuus est , esse quasi basin posteroris magis soIidam , mimisque controversam , quam illa ; omnes in Adam peccaνerunt. Nam ut pulchre reflectit S. Augustinus , probat hoc loco Apostolas omnra in mo sola mortuos e e ex M. quissanas solus pro omnibas mortuus sit; quasi ex propolito nobis r aviarer , tamentam, saὸd nullas sit a morte adami excluseus, quia nasius est . morte Salis teris exclusius ; ex hoc enim probarit apostolus omnes mortuos esse, quia pro omnibus mortuus est unus r impingo , inculta, infarcio recusenti : accipe, si Abre est ; unus pro omnibus mortuus es, ergo omnes mσrtui sunt. νιδε quam consiequens es voluit: at intestigantur omnes monui, si pro omnibus moris

tuas est. Usque huc Augustinus. a

Advertas, quaesis,& Apostoli , Doctoris gratiae D. Augustini ratiocinium , ex quorum ore , & calamo quasi singula verba depromo. unis pro em ibin m strivis est , ergo mnes mortui sunt: non secus aesi diceret Paulus r Christus est mortuus pro omnibus , ergo sequitur necessarib, omnes in Adam mortuos esse, & peccavisse. Nihil evi dentius h1e consequentia , nihil sensibus tantopere pervium ; quae consequentia cum sit universalis complectens omnes homines in speeie & in individuo seclusa omni exceptione , hirae necesse est, etiam praemissas esse universales , secus enim frivola foret , & cIau dieis hie sequela , ac negari posset optima venia: Nullus etenim ex Dialecticis concesserit praemissas limitatas, & particulares generare consequentiam illimitatam , ac universalem 3 Nemo Dialectica imbutus permiserit , ut termino in conclusone alium sensum in duas , quam in praemissis. At quorsam seror quo impetu rapior eontra propos tum in velitationes scholarium p retraho gressiun , simul & relinquo potens

cain L. coni. Iulian. c. q.

106쪽

ratiocinium Pauli , & Augustini , est enim ex se adeb clarum, Scpellucidum , ut ei additisse quid luminis decerpssse sit.

Dices fortasse , quis capiat , quis comprehendat , Christum etiam pro infidelibus & parvulis mortuum , quibus praeclusae Videntur omnes ad salutem viae, Sc accessus , qui penitus abscissi vi dentur de terra viventium , sine mediis , & remediis ad vitam sufficientibus t respondeo : si non capis, si non comprehendis , quid exinde sequitur num idcirco non teneris nisi ad fidem eorum , quae

comprehendis ' absit: quorsum enim abiret fides nostra & Religio orthodoxa , si nihil eredendum sit praeter ad , quod capimus sic , ut ait Gregorius Magnus, ta nassa sivererit fidas iarina . re siver -rais , sta sila raturalis ct si lex Plutost bia; qua enim apparvει , ja Memnon baiant , sita agnitu ν-. Fi- , dicit b) Augustinus , semper pra-

Cavendum itaque , ne unquam ore excidant in rebus fidei hi aut similes sermones : hoc non est eredibile , non possum capereo loquela tua manifestum te facit ut impium , & insanum. Quot Gnim mysteria & gratiae dc naturae credimus quot abscondita caeca credulitate tenemus in ordine naturali, & supematurali , quae minimὲ capimus ' nonne eredimus profundissima Trinitatis , Sc incarnationis mysteria φ quis interim perscrutando penetrat tria esse unum , & unum tria φ Divinam , & humanam naturam esse unam identitate & unitate persenae nonne credimus virtutes , 8c proinprietates simplicium t fluxum , & refluxum maris coelorum m tus concentricos , & excentricos &e. propagationem specierum, GI- Ie alia naturae prodigia prorsus stupenda, inscrutabilia I nee talia quis unquam pleni penetratione pertransivit. Quam intolerabilis igitur simul & incomparabilis praesumptio , quanta temeritas , nolla cIedere , Christum pro omnibus modi

107쪽

tuum esse absque exceptione , idcirco , qudd media illa abseondita lignoremus , quibus utitur Deus , ut omnes reddat participes meriatorum passionis, ac mortis suae , & qua per murerses ms 3 l

est . quod apertum est , Pia c. rebendi non potest, qaad occultum est ρ πω quid , im am, propterea dicturi flumin, qMd ita esse perspici- , non ira esse, quoniam cur ita sit, ηοη plumin in νιηθε Scriptura, Patres , Concilia, supremi Pontifices , omnes doctores Catholici uno ore profitentur , Christum pro omnibus mortuum esse , nullo exeepto , nos Verb exadverso clamamus contrarium , ex eo , qudd non capiamus , qu modo haec fieri possint et pro quanta caecitas i qualis dementia lItaque non deinceps ex me postules causas , & rationes comvineentes, quomodo haec fieri possint 3 non enim ratione , sed authc ritate ducimur ad credendum ; caeca nimis dc infirma est ratio , ut fidem roboret 3 neque etiam ratiocinium , si tale desderea , genera dae , sed ad summum conservandae fidei famulatur et Interim pro certo teneas , qudd dura cervix haeretici non sollim Spiritui Sancto resstat , sed & lumini rationis : non flectitur obstinatus in haeresi nee evidentissimis argumentis , nee primae admirationis miraculis, si aliquando aures obturaverit ad vocem Pastorum Ecclesiae , juxta divinum eloquium Salvatoris. Si Mysim ct Prophαώ non audiant,

neque s quu ex mortus rem exerit, credenti sc Persuasus proinde , te sore docibilem Dei & Auditorem Ee-eIesiae , dico & pronuntio eum universa Theologia Catholica , quddetiam Paeani , Judaei , haeretici, aliique hujusmodi conditionis homines habeant suas gratias suffcientes saltem remotas, quibus si eo perantes manus darent , Deus ulteriores , & proximiores adjiceret ad obtinendum fidei,& perseverantiae donum , ad assequendum pom

108쪽

dus aeternae gIotiae. quam ob rem D. Thomas rhoc erim ad dirivam providentiam pertinet , at cuilibu provideaι δε necessariis ad salutem , dumis do ex parta 6- nou impediatur; si enim taliter id est in sylvis) uviruin dactam rationis naturaia sequeretur is appetitu boni , ct fuga mali , cenissimὸ stenendum , qaὸd ei Dein vel per internam tristi Dοηem revelaret ea, quasum ad credendum nece ria , vel aliquem fidei praedicatorem dirigeret, sicut m ' Petrum ad Cararuum s a Quoad parvulos sine baptisino ex hae vita migrantes grandior superest difficultas; elim enim ratione careant , incapaces videntur recipiendis gratiis sussicientibus, quae potissimum consistunt in itilustrationibus intellectsis , & motionibus voluntatis. Nihilominus opportet credere , docent & dicunt Catholici post S. Prosperumqubd Deus generali sua providentia , quantum ex parte sui expediens erad , etiam parolis praeparaverit sussicientia salutis media opponuno tempore applicanda per parentes, Baptismi ministros .causas secundas &c. quorum desectus nequaquam in Deum provi-' dentissimum sunt refundendi et D. Prosper candide desuper suam mentem aperit. No irreligiost credi arbitror quod si paMorum dierum homines ad illam pertineant g via partem, qua semper uniνισι es impensa natianiavi qua quidem nec ilia, qui ranari non sint, in pa

Sicut enim Medicus, prout non inepte notat doctus Boiuin, aegroto parvulo ad revalescentiam sufficienter providisse censetitu , qui congruam praeparavit medicinam, eamque nutrici tradidit tempore opportuno applicandam , licet postea nutrix vel ex malitia vel ignavia parvulum ante adhibitam medicinam exspirare sinat; se Deus sussicienter providisse saluti parvulorum censendus est pro iulis instituendo salubre baptismi remedium, licet deinde vel culpa parentum , vel Amnolentia pastorum , vel inordinatio causarum n riualium applicationem hujus remedii impediverint, quod tamen

109쪽

I 8 Epistola Prima.

quod tamen Deus vera & sincera intentione dedit . ut siluti eo inlat. Verum est equidem in hae assimilatione differentiam esse, qubdmedicus non habeat dominium in causas secundas sicuti Deus , qui

earum eursum moderatur verbo virtutis suae, interera fatendum est,

quM , sicut medicus causas secundas non impedit ex impotentia , se Deus illas non impediat ex omniscientii ; cum enim sit sicut Author gratiae se Author naturae ejusque Proviser Universalis, non vult ex speciali 3c extraordinario privilegio emcaeis proviis

denriae erga parvulos interturbare cursum naturalem Ec ordinarium rerum r 8c hoe ex altissimis aeternas sapientiae suae arcanis , quae nobis aequὲ sunt inaccessibilia , ae illi, qui de prosundis clamavit l, miliationis : o altitudo diiniarum sapientia 'o scietitia Deil quam in mnia Ubilia fluu jvilicia ejus ct inres Miles vis e .

Adeoque necesse est fateri , Deum velle antecedenter & suntilenter Baptismum applicari omnibus parvulis ad salutem , licet id nolit consequenter , & permissiuἡ , prout v. g. Deus antecedenter c sussicienter vult conversionem quorundam Ian senistarum , quibus praeparavit , obtulit , & contulit sussicientes ad saIutem gratias , non tamen eam vuIt consequenter , essicaciter & permissiuὶ , eum non elargiatur congruas illas & essicaces gratias , quibus praevidetinfallibiIiter frangendas esse duras eorum cervices , eb qu bd juste irritatus Persic Novatorum arrogantia nolit ab luth impedire , ne pereant, & moriantur in peccatis suis , nolitque , eos ungere sp etsi aut extraordinaria unctione misericordiae suae. Haec sunt , ni fallor , motiva non mediocris emeaeiae ; sin minus ut eonvincant rebelles EccIesiae , sutem ut confirment & eonia

DIentur eos , qui ex visceribus ratiocinii eredulitati suae robur , &Praesidium quaerunt. His accedit , quod tota assirmat schola C tholica , parvulos quidem ex desectu baptismi paenam damni non

tamen paenam sensu incurrere. Hare est communis 8c in E ilesia summὲ authorata opinio , quam tamen Novatores subvertere

meditantur ementita Auctoritate divi Augustini. Non audias, non Disitirco by Corale

110쪽

Epistola Prima.

ariendas eos. Plus nobis quam ipsis favet Augustinus ex ipse textu, quem pro se citant. Augustinus se loquitur. Non με parmus με illi ba tumue mrrienus tanta para esse plectrauis, ut eis non prasi mimaxpediret; dam alae autem , qui βη stibis talaeum penis Maὸ ac Iudamdum conrenit istud: meliis erat ei, si naum nonsaisset a b Quantopere optandum , ut imitarentur caeci Novatores Ductorem , & Doctorem istiun minimὲ caecum , non utique in Iansenti 5c Calvini sol eas caderent ; utinam audirent, & sequerentur Magistrum , cujus recentes discipulos se jactant, cujus patrocinio inaniter praesumpto gloriantur ; Utinam decisones suas sale modesto & timorato Sancti Λugustini conspergerent , qui plus ex abundantia humilitatis , qui mdesectu Iuminis nihil vult, nee audet determinate decidere circa quaestionem de parvulis non baptizatis. Cum ad poas parvulorum tum est, inquit, misi crate, coarctor anustiis vre quid restondeam prorsin

UTRUM EX CATHEDRA VEL

alibi se liceat eloqui: non se per habemus Vatiam : Deus eligit hos , s irrevocabiliter deseriti s : humiliter remittenda est sors nostra in manus ejus , salus nos, a ab ejus fota pendet misericordia.

ARTICULUS VII L

SΙ gratii unctus vel modicum sentires stimulos ex Telo domsis Domini, pes t quantus doloris aculeus viscera tua penetraret, quando auribus percipis ex publica cathedra in meditullio civitatis

SEARCH

MENU NAVIGATION