장음표시 사용
111쪽
di, praesertim a Papa eiusve Commissariis comminatas, aut ipso iure inflictas Cens
ras sine exemptione esse timendas , populo persuadere student; palam traducentes tamquam Eeelesiasticae potestatis contemptores,, Praelatis ae signantes Ponti fiet , ae Sedi Apost diere rebelles , qui verbo & opere
ostendunt, se similes Censuras non timere. At, si attentius expendantur motiva, quibus plures huiusmodi Centurarum patroni moventur, apparebit, eos non solere quaerere in extollenda harum Censurarum eis-eaeia, nisi quae sua sunt. Probe enim intelligunt, Praelatos summopere desiderare, ut apud populum magna sit hamm Censurarum idea; populoque persuasum sit Censuraet multum esse timendas, nec de earum validitate & iustitia anxie esse inquirendum, sed simplieiter & humiliter pro institia Censurarum esse praesumendum, iisque meam obedientiam prinstandam. Quo enim maior est populi de his Censeris idea, eo major quoque est apud populum Praelatorum auctoritas: ut ita quali cumque sua Decreta pro manutenendis aut
asserendis praetensis suis iuribus saeitim exequi possint ; se iliret non obedientibus veleontradicentibus suis Decretis, graves Cen- iuras comminando.
Cum autem iam pridem reperti suerint plures, & hodie reperiantur, qui affectant& lollieite ambiunt favorem & amicitiam Praelatorum, ae sgnanter Curiae Romanae, ut per ipsos ad altiora promoveantur, aut commoda temporalia consequantur; vel in obtentis pacifice ae eommode vivant; aut certe quia aliis humanis vineulis ipsi sunt obstrictit non mirum, plurimos reperiri, qui magis adulationis & plaeendi studio, quam amore veritatis eaeeam illam obedientiam & reverentiam histe Censuriet exhibendam praedicent & proclament. Similet vitentur fuisse Censurarum 8c p testatis Ecelesasti eae, notanter Papalis N pugnatores, de quibus Gersonius in praeali pato Tractatu Cimsideratione 9. qui adeo Papalem auctoritatem extollebant apud p pulum, ut non deessent pusilli, qui aelli ma-xent, Papam esse unam Deum , qui habet potestatem omnem in caelo o in terra. His non absimiles erant Dinores illi, qui adulando Pontifieibus dorebant: Quad lautas Pontificis, quasi eumque ea fuerit,st Regula, qua eius Uerationes ac a Trimes dirigantur p ex γο procul dubio essetatur,tit quidquid libeat, id etiam liceat, uti eos describit Novennarium Praelatorum Concilium , quod iussu Pauli III. in notandis abusibus Concilio Tridentino praelust. - Ex quo fonte ait dictum Coneilium
is tamquam ex equo Troiano irrupere in se Ecclesiam Dei tot abusus, & tam gravis-- smi morbi, quibus eonspicimus eam ad se dei tionem fere salutis laborasse,, . Nee dubium, quin ia ex hoe adulationis fonte dimanaverit & perseveret in Ecclesia Censurarum ille abulas eas adeo temere levitatque de inusiis incutiendi, ut magis a Praelatis ad proprium dominatum& commoda temnoralia, quam ad aedifie tionem & eorrectionem lubditorum vide tur Clavium authoritas impendi. Ex quo revera contigit, uti praedixit Synodus Tridentina Seg. a 3. e . De Re- format. is auctoritatem Clavium magis eoa-- temni, quam formidari; & perniciem p o tius parere, quam salutem is . Ut proinde cum Gersonio merito reputandum sit meritorium & honorificat um Ecclesie potestati, quod huiusmodi Censurae nonnumquam tamquam notorie invalidae, &sne essem palam negligantur; ostendatu que non tan rum verbo, sed & opere & D- isto eas non esse timendas. Monet tamen Gersonius Gn . ri. quod in eontemptu Censurarum cavendum quoquest standalum pusillorum , qui per dictos
Doctores adulatores & placere Volentes instructi, aestimant ripam esse unum Deum, qui habet potestatem omnem in eaelo σ tu
Ad praetavendum hoe pusillorum stand tum is hiungit Gersonius : se Uerumtamenis expellenda est talium stultitia per inso is mationes idoneas, qui si nolint aequi est si re, ipsi iam sunt iudieandi de standariis non dato, sed accepto; hoe est, de sca se dato Pharisaeorum & ex malitia , nonis pusillorum & ex simplieitate vel ignorauis,, tia is Igitur Censerae riclesiasti eae a legitima potestate, servato per omnia praescripto Iuras ordine , non levi de causa , sed iuxta
112쪽
De Censuris Ecclesiastis r. CAp. VII LE.angelieas Ac Canonicas regulas inflictae, imprimunt; eas timendo, quae revera sunt magnopere sunt timendae ; recteque dixit timendae ; eas contemnendo , quae revera Synodus Tridentina Quia excommunicatio- contemnendae sunt , & sine vero scandalonis gladius nemus fit GAesiastica discipli- pusillorum eontemni possunt. , m ad continendos in inicio populos vati Quapropter dicendum cum f. Gregorio de salutaris , se starie mag-que circumfμ- apud Gratimum Caus a. quast. 7. eam 37. Etiam exeratur exerceatur γ. is Admonendi sunt subditi, ne plus quam Quin etsi Excommunicationes eredantur is expedit, sat subicisti: ne eum liudent , ex parte eausae esse iniustas, imo Excom- is plus quam necesse eli, hominibus subj, municatus emtus si de iniustitia , nihilomi ci, compellantur vitia eorum venerarii, .nus si a legitimo Superiore suerint servato Iuris ordine prolatae, non facile erunt con- g. VIII. temnendae, priuiquam legitima auctoritate injultitia earum tuerit declarata ἔ ne ex ea- Inter persecutiones a Cluisti βοῦς -As DLrum contemptu vel non observantia in f I ipulis oe veritatis defensoribtis pram exteriori, ipsa auctoritas Mesesasliea, & dictas , est injusta Censurarum ,
Clavium usus in contemptum veniat cum Amanteν Excommunicationis
pusillorum lcandalo. insistio . At Centum patim extra formam Iuris , levibusque de lausis promiscue eomminatae LXcommunieationes iniustas homini Chri- aut inflictae, sine scandalo psillorum , non La iliano nullum verum malum . quod
raro possunt, imo & debent eontemni sσe ipsum coram Deo magis reum aut peccat negligi, prefretim per eos, qui ad disci- rem conitituat , inferre , ae consequenter plinam Eeclesiallicam conservandam , Sc po- . nec smileg Excommunicationes tamquam puli instructionem positi sunt. inferentes simile malum esse timendas, liDDum enim hi suo agendi modo ostenis pra notavimus. dunt, se Censuras hasce timere, aut popu- Uerum, sicuti metus imminentis mortis Io leti verbo, seu iacto suo eas timendas corporalis, aliorumque malorum tempora- persuadent, abusum harum Censurarum mi- lium, homines infirmos frequenter terrere , rum in modum ament, aut saliem fovent. 8c a veritate confitenda retrahere , aut ad
Praelati enim sise Iudices E esiastici e sentiendum salsiati inducere solet : ita videntes, Centuras suas suli meri, facile ad Sc metus Excommunicationis incurrendae eas comminandas aut infligendas pro affe- tametsi intullae laeseiens ell, ut homines iurendis suis pretensis juribus, aut mandat charitate Dei , & fide aeternorum bonorum rum 8c sententiarum tuarum executione non omnino radicatos Sc landatos faciat aprosiliunt. veritate ad salsitatem declinare , atque ho-Quin ex falsa illa de Censurarum effica- minum mandatis potius, quam Deo obedire, cia populo impressa idea contingit, ut sa- ut vel comminatas Censuras evadant, vel citius , quam oportet, hae Centurae impen- ab inflictis se liberent. dantur, ad vindicandam contra Regios Mi- Imo nonnumquam contingit , ut homo mistros auctoritatem, aut praetensam immu- Chrtilianus simplex & rectu , sed in fide nitatem Ecclesiallicam t idque frequenter ae Religione non plene initru qua plus ti- eum lumina Reipublieae δc Ecclesiae pertur- meat Excommunicationem, licet iniuilam, batione, ac multorum scandalo , nullo quam mortem torporalem ; faciliusque me- plerumque spirituali animarum prosecta. tu incurrendae Excommunicationis, qbam a-Igitur non parem Ecclesiae prodesse pos- mittendae vitae temporalis in tentationem
sunt, Zc eoram Deo mereri , qui, 3e spe induceretur, & a justitia exeideret. temporalis emolumenti , & metu sustinen- Quam enim homini vere Christiano du-dae indignationis, aut etiam persecutionis , rum esse non solet, quod se videat repat sepositis, unice amore veritatis , dc studio ri etiam ab his, qui Ecclesiae Ministri sint, asserendae de conservandae Canonicae disci- tamquam impium 8c indignum omnis eum plinae, ueram de Censuris ideam populo Deo commercii, δε ut membrum putridam
113쪽
re . Tractatus Hi ris Canonlius a Meletate Sanctorum, ne eam inficiat,
Quapropter Christus suos discipulos, &in ipsis omnes Christianos adventa tentationes & perseeutiones ipia ob sui nominis
confessionem imminentes , praemunire πω
lens, etiam hane speciem perseeutionis palam denuntiavit, eamque si ipsius velint permanere discipuli, ipsis obventuram, his verbis exposuit: Absque Synagogis facient
Recte notat ad haec verba Iansenius Gandenss in sua Concordia Evangelica ea i 33. Christum in praecedentibus praedixisse varias persecutiones suis distipulis obventuras, sed nullas in specie expressisse : hoe
autem capite quaseam partimures persecutionum speetes explicare: is easque duplicesse juxta duplex malorum genus. Est enimis malum talumniae & ignominiae, & ellis malum poenae atque supplicii is Ad calumniae atque ignorantiae malumis pertinet ait Ian senius quod primo loco is dieitur: Abisue Θnagogis facient vos; se pro quo Divus Augustinua clarius legit ris Extra Synagogas facient vos D. is Est autem pergit idem Graecis pro se absque Synagogis, vel extra Synagogas ,
se unica vox Ap Synagogos, hoc est, ali is nos a Synagoga, aut Excommunicatos Notat praeterea in citata Concordia cap.
78. quod extra Θnagogam μι- is apud se Iudaeos esset alicui inter)1ei commereiodcis consuetudine reliquorum Iudaeorum , ut is non liceret ei ingredi eum reliquis Syna- ,, gogam aut Templum, &omnino alienusti esset ab omni Iudinum coris attone,
is quod apud Iudaeos summae ignominiae ha-- bebatur, quomodo apud Chrillianos habe
Et revera docet sacer Textus , quod plures ex Iudaeis erubuerint Christum de veritatem palam eonfiteri, ob metum huius e Synagoga eiectionis, sive Excommunicationis . De parentibus Cris nati, cuius Christus oeulos aperuerat, legitur Joau. cap. 9. quod interrogati a Pharisaeis, quomodo nune vid ret, erebuerint & timurrint lateri Chris umfilio ipsorum oculos aperuille: led responde.rint e styomodo autem nunc videat , nescimus; aut quis eius veruit oculos, πω nescimus: ipsum nterrogate, aetatem habes,las de se loquatur . Ratio occultatae veritatis , & negati r sponti subjungitur: me dixerunt parentes, quoniam timebant Iudaeos . Iam enim comespiraverant Iudaei, ut si guis eam reinteretur esse Christum, ExTRA SYNAGOGAM
FIERET: propterea parentes eus dixerent,etatem habet, ipsum interrogate. Nee tantum Lomines pauperes & - , res metu huius ex Synagoga eiectionis, a Christi eonfessione retrahebantur; sed tanta erat ipsius ejectionis ignominia, de Ididae rum , ac notanter Pharisaeorum qui majore in Christum odio erant animati auctoritas apud populum , ut etiam Principes ex metu illius, Christum, liret ici illum
crederent, palam confiteri erubescerent. Tellatur enim Sacer Textus Ioari. cap. IE.
Nos 42. Quoniam ex Princiyibas multi erediderunt tu eum: id est, Christum ella Messiam eorde eredebant, miraculorum magnitudine Zc multitudine eonvicti ; sed
propter Pharisaeos non confitebantur , ut e S agosa uon ejicerentur, inquit Sacer Textus.
Hoc est, metu Pharisaeorum palam Christum tamquam Messiam confiteri & agnoscere non audebant, ne ab illis, vel per illorum importunam tollicitationem e Syn
Scitur enim summam suisse Pharisieorum apud Judaeos auctoritatem, ut etiam Principibus esset formidabilis, mi & Josephus
Praeterea notum est, Pharillam prae omni- Chtitio fuisse inimieos de adveriarios, eo quod eorum hypocrisim de avaritiam palam coram populo detegeret; eum ipsi econtrario essent toti intenti, ut ' reliquis apud populum reputarentur ianctiores & Legiet Molateae defensores, Letoliores, & ex -
., Addit autem Evangelista eausam, qua-- re hi Principes metuerem ait citatust Iansenius ad cap. Ira. Concord. Evang. is fieri Apo-Synagosi, hoc est, excommuin
,, ni eati tari, Sc eiici e Synagoga. Quia ἡ ait dilexerMnt magis gloriam homi isse num, hoc est, gloriam apud hominoes , ,, quam gloriam Dei, id est, gloriam apud si Deum, & quae a Deo obtinetur. Sicutis enim ignominiolam apud homines judi-
114쪽
is nagoga, ita gloriosam in Synagoga verisis sari, maxime tibi, qui eum essent Hin se cipes, in Synagoga honorabantur, & priis mas obtinebant cathedras . Hanc ergo is gloriam, quam non solum admittebant , M sed etiam multum diligebant, ne amitisse terent, mufiteri, quod credebant , meis D tuebant Uade merito observat hic Auctor: , Exis hoe loco dileendum, quam noxia res stis humanae gloriae appetitus, ut qui quotuis die etiam multis in Chrallianis efficiat, is quominus Christum, hoe est, veritatem,m quam noverunt, ore & opere confitea
Cum non minorem infamiam , aliaque
temporalia incommoda seeum trahat Excommunicatio hodie apud Christianos, quam olim apud Judaeos usitata e Synagoga eiectio; non mirum, si & modo inter Christianos reperiantur quamplurimi , qui ex metu ineurrendae Exeommunicationis alimriusve Censurae, Christum, hoc est, veritatem , quam noverunt, ore & opere conis
fiteri erubescunt: vel etiam mandatis hominum tametsi iniussis , I Dei ordinationi
contrariis, ne Censuram incurrant, obediunt. Sed vel praxipue ae prae aliis huie tenistationi exponuntur Eeclesialliei, utpote qui prae caeteris vident se expositos incommodis Eeelesastiearum Censerarum . puta Suspens is, aut Interdidi ioniς ab Umeri, aut B neficio .
Et eum hodie Dignitates , o seia, &Benefleta Eeelesiastiea , quin & mini limria, & munia Ecclesiae non raro ob ψ riam humanam , & commoda tempora lia quaeramur , ac appetantur ἔ quid mirum, quod & hodie plurimi prae metu
Centararum eaeco modo obseeundent voluntat ac placitis eorum , quos sciunt potenti & auctoritate valere apud Superiores S relolverunt non secus ae olim Pharilaei, eiicere e Synagoga, sive a Dignita thus, Beneficiis, muniisque Eeelesiastieis reiicere, ut obtentis privare, vel ab illis saltem suspendere, qui obedire renuunt, aut Christum, hoc est, veritatem sibi adversam, publiee, confitebuntur & pro dignabunt.
Quare & indubitatum est , inter pers cutiones a Christo A talis, & in ipsis
omnibus Christianis , ae notanter Μin liris scelesiae praenuntiatas , etiamnum h d: e elle hanc e Synagoga electionem , seu Excommunicationem, aliasque Eeclem lite aς Censuras, quas veri Chrilli discipuli Ueritatis definiores dic praedicatores: lalliis nere initate coguntur; & quarum metu pluvres succumbunt, quoniam AElisum magis gloriam hominum , quam gloriam Dei. Ioam
De Interdicto. f. I. Intred διm uti oe fuspensio sub Mo ἐ-Lgitur per miatim Censura, fabinia per mouum mera poenae qu modo ab aliis Censuris di inguatrar.
PRaeter Excommunieationem famosissumam speciem Censurae , hodie duae
aliae species Censume a Theologis & Cano. nistis numerantur, stilicet Interdictum , &Suspenso ἔ idque eonformiter ad responsum Innocentii III. in Cap. ao. M De H S. Qui cuidam quaerenti, quid per Censuram dein heat intelligi, respondit, quod per eam ustra
mtinicationis fententia υσι a intelliελ. Hinc igitur uno consensu conclusere Themlogi & Canoni star tres elis speetes Censuis , Exeommunicationem, Interlictum, α Suspensionem. At notandum , non omne Interdictam, neque omnem Suspensionem infligi per modum Censarae , aut esse speciem Cea-
Convenit enim inter Theologos & Ca- non istas. Interdictum, &. Suspensionem sepius infligi per modum mera paens , instar aliarum poenarum Canonicarum in puniti nem commissi delicti. Et quidem quandocumque Interdictum antsuspenso infligitur alicui ob commissum de lictum, absque respectu ad contumaciam &perseverantiam in delicto , potius reputamda
115쪽
33 Tractatur restorie Cononisus da est indicta per modum poenae in vinditiam eommissi delicti , quam per modum
Censura enim non infligitur proprie inumdictam eommissi delicti , sed ob eontumaeiam in crimine et neque principes iter ut ob perpetratum delictam quis puniatur, sed Potius ut frangatur eius contumacia , & acrimine recedat , & Εcsesae obediat. Quapropter Interdictum veISuspenso, per modum poenae infligi possunt ad certum tempus , prout gravitas ipsius delicti post Iaverit; eoque et apso, Interdictum vel Suspensio evanescit . At tamquam Censura ad certum tempus insti3i non potest; eo quod
se infligatur ad reprimendam contumaciam, adeoque pro tempore incerto, quo contingit
Hine ulterius concluditur , non tantum praevie ad Excommunicationem , sed etiam praevie ad Interdictam & Suspensonem in ratione Censum , praerequiri contum velam, ipsasque Canonicas monitiones esse & hie
Praemittendas, ut de contumacia constet. Hae autem non requiruntur , ubi in m rem vindictam per modum Funae Interdictum aut Suspenso infimitur , uti notant Seholastici passim . atque inter alios Suare sus De Censiaris disp. 23. ses. I. eo quod non requiratur praevia contumacia 'in desi-cto , ut quis ob commissum deIictum -
Igitur Interdictum, proni est speetes Censerae distincta in ratione Censurae a caeteris poenis & impedimentis Canonicis, dicitur: Censura Getesasica prohibens aesum qum
rumdam rerum saerarum , ut fidelibus communem, guatenus talis est. Dieittit He exclusa Excommunieatio, via , etsi etiam haec interdicat excommunicato quarumdam rerum sacrarum usum, non tamen eum mhibet, quatenus talis est,
sive sub ratione usus; sed prout est quaedam communicatio eum fidelibus, sive quia illi;
uti nequit, nisi una censeatur habere communieationem cum fidelibus , a qua communicatione per Excommunicationem est separatus & mhibitus. Per his verba , ut fidelibus eommunem, distinctum volunt Interdictum a Suspensone , ut est Censura et eo quod haec solummodo privet usu rerum sacrarum , uti est
proprius ipsis Clericis . Quare etiam solis Clericis Censura Suspensionis infligitur.
Denique dicitur in descriptione, ALIQUA RUM rerum Gerarum usae , quia haee Censura non privat generaliter omnium rerum sacrarum usu, sed duntaxat quae in Iure e pressae sunt. Haee autem suffieienter ostendunt, Inte dicti descriptionem deIbmptam & eireum scruptam esse eonformiter at ea, quae recenti
res Scholastiet , & Deeretalium Glossatores invenerunt & pmposuerunt, ut Interdictum a reliquis poenis Canon ieis,& Extommuniuratione, & Suspensione tamquam specialem speciem Censurae dillinctam , probarent. Nee enim faeile reperies apud Veteres , Interdictum , adinstar Exeommunicationis, suisse habitum ut speetem Centum a pol state Clavium ligandi & soluendi dependentis, aut tempulose a reliquis poenis Can
nieis distinctam. f. II. D. distinctione Interdicti personalis, i eatis , er mixti ; item particularis, o emeralis. Uxta reeentiorem & modemam disti plud nam , ipsamque receptam loquendi 'ra-fim , Interdictum , ut est Censura, dis ingui solet in peianale , locale, & mixtum. Personale dieitur , quod dirigitur directe &immisiate in personam , eidem interdicendo
aliquarum rerum sacrarum usum ob coni maciam in delicto Voratur vem Aeale, quod directa & i mediate refertur ad loeum aliquem sacrum, ita ut prohibitio seu interdictio rerum sacrarum respiciat ipsum locum sacrum, in quo res sacrae peragi deberent. mixtum appellatur, quod quasi ex utroque eonflatur, dum sellieet aeque directe prohibitio sive interdictio usus remm aliquarum sacrarum, & personas & locum respieit. Personale Interdictum voeatur passi r 1m hulatorium p eo quod personas , quocumque loco eonsistant , sequatur . Personae quippe Interdicto ligatae in nullo loco habent usum rerum sacrarum , ipsis nempe interdictum , sive in nullo loco iacm Divinis interesse oose sunt: tametsi eo in loco lacra fieri possint ν
116쪽
D. Cens,ins Ecelesiast eis. CAp. IX.& alii non interdicti interesse possint , uti
declaratur in eap. 16. De sentent. Excommmulcat. m Interdictum vero Leale solum locum aDficit , ut nimirum in eo sacra Ossicia celebrari nequeant, aut rerum sacrarum usus ha- heri, salv.ι moderatione in Iure ex prelsa. At perlonae, si alias non sint interdictat, alio in loco non interdicto Sacris inte Iepossunt, uti declaratur in dicto Cap. I 6. De sentent. Excommunicati in VI. Ex his facile intelligitur, effectum In te dicti mixti esse, impedire ulum rerum sacra
rum in loco interdicto, in quantum refertur ad locum , dc quatenus reipicit perimas , eumdem ulum interdicere perlonis quocum que in loco, etiam alias non interclicto. Interdictum tam locale, quam Perionale, subdividitur in lingulare, oc univeriale sive generale.
Locale uni inale sve generale dicitur , quando locus aliquis continens lub se plura loea saera sine expressione alicuius determinati loci saeri indefinite & generaliter tu lieitur luterdicto: puta Regnum integrum , aut Provincia, vel Reipublica, Dioecesis , Civitas, &e. Huius Interdicti meminit Bonisaeius VIII. in Cap. Io. De sentent. Excommunicat. in VI. ibidem declarans: M Beneficium relaxa is tionis ad cautelam quoad Interdicti senis tentias in civitates, castra , vel quaelibetis alia loca , sive terras aliquas generaliteris promulgatas, locum aliquatenus non ha-
Similis Interdicti mentionem faeit idem Pontifex in Cap. II. eod. in VI. declaransrse Quod si eivitas, calirum, aut villa Eccleia is fiastieo subiiciantur Interdicto , illorum is suburbia , ct continentia aedificia eo ipso se intelligi velit interdicta D. Dicitur autem particulare , si unus locus sacer, vel etiam plura Ioea, sed Meulatim& nominatim ex pretia subjiciantur interdicto.
Perlonale Interdictum vocatur generale , sive univertate, si communitas aliqua pers narum plures indefinito numero complectens Personas, generatim sine ullius in particulari expressione, sed sub expressione communitatis subjietatur Ecclesiastico Interdicto. Huius mentio occurrit in citato Cap. I 6. De Inuent. ExcommMulcat. iu ra declara Ram pen Tom.M.turque: is Si Sententia Interdicti preseraturis in Clerum, non intelligi nisi aliud sitis expressum in ea interdictus populus, ne is que etiam e contrario: unde ait uno is interdicto ipsorum, alius licite admittitue is ad Divina Si vero unus , aut etiam plures expresso nomine singularium Interdicto subiiciantur, dieitur Interdictum particulare. Porro hodie nomine Interdicti selet eo muniter intelligi Interdictum generale, quo communitas aliqua sine speciali perlonarum expressione & nominatione interdicitur. Ad hane vulgarem Interdicti acceptionem indubie reflexit Vir eruditus Dandinus Al- teterra lib. o. De Iurisdict. Ecclesi eap. ι a. dicens, quod Interdictum ,, sit Censura Eeis clesiastica , per quam Sacris interdicituris civitati vel univertitati ob erimen di scanis is datum publicum. Item, quod Interdictum is nihil aliud sit quam Exeommunicatio ge- δε η eralis , qua interdicitur populo vel unuis versitati, ut Excommunicatio singularibus is personis
An olim vitum fuerit Interdictum aenerale.. prout hodie sumitur 'INterdictum prout est Censura, ae signanister loeale vel mixtum generale , parum notum fuisse primis Ecclesiae seculis apparet. In primis S. Augustinus Dise. 1 ci. reprehendit Auxilium Episcopum, quod ob delicturn a patre commissum excommunieasset
filium, & totam familiam ; scribitque quod
cupiat edoceri: is Quomodo recte anathemeiari tur pro Patris peccato Filius, aut pro Mais,, riti Uxor, aut pro Domini Servus , autri quisquam in domo etiam nondum natus, is si eodem tempore , quo universa domusis eli anathemate obligata, nascatur, nee eiis possit per Lavacrum regenerationis in moris eis periculo subveniri se .
- Αudisti forsan ait aliquos magni no-
is minis Sacerdotes eum domo sua quemquam is anathemata peccantium ὶ Sed forte si esse sent interrogati , reperirentur idonei redis dere Inde rationem. Ego autem pergitis Augustinus ) quoniam si quis ex me quaerat, is recte sat, quid ei respondeam noti
117쪽
m nactatus m me Comi a se iuvenior namquam hoe farere ausuq sum, is eum de quorumdam facinori x immaniteris adversus Ecclesiam perpetratis gravissime
Post haee rogat Episcopum, ut, si filium
illius. qui erimen admisit, innocentem de mhendat , sententiam Anathematis , quam larua passione aliqu1 praeventus fit comm tus in ipsum eiusque familiam tulerat, reum et . is Nee arbitreris inquit ideo nobis is non posse subrepere intuliam mmmoti is nem, quia Episcopi sumus: sed potius e is gi temus inter laqueos tentationum pericibis tosissime vivere, quia homines sumus is . Fragmentum hujus Epistolae refert Grati
Rus Cain. 24. quas . 3. eo. I. quo relato eo cludit: is Ut ergo ex hac auctoritate eWiis dentissime monstratur, illieite quis ex inis municatur Pro peccato alterius: neque ali is qua ratione nituntur, qui pro peccato uniis us in totam familiam sententiam feruntis Excommunicationis M. Non obscure tamen fatetur Augus indis in verbis supra eitatis: Aliquos magni nominis S eerdotes eum domo sua aliquem auathemassie,
aut saltem id tamquam a dictis Sacerdotibus factum, tune fuisse relatum. Et sane legitur de S. Baslio Epi'. aQ. quod interrogatus quid agendum de illo, qui filiam alicuius rapuerat; rei ponderit, filiam
parentibus restituendam , ipsum autem raptorem , ejusque complices excommunicari deinbere e is Villa vero cait quae raptorem suis sceperit cum rapta, nee reddiderit, proris sus suspensa sit a precibus & orationum
Hie in primis notandum, Basilium Excommunicationem dantaxat denuntiare in ipsum Raptorem, eiusque Complius : at ipsam villam sive homines villae tantum a precibus& orationum communione suspendere , idque si raptorem eum rapta susceperit , nee re diderit : qui susteptione & non redditione eos raptui cooperatos esse apparebat. Quin enim Baslius in eo laeo intellex rit per villam . non aedificium seu domum materialem, sed familiam seu homines villae, qui raptorem eum rapta susceperant, ex ipsa
Ex quo ulterius manifestum est . S. Baslium nequaquam excommunieasse, aut E
clesiastico Iaterdicto sabjecisse totam familia.
Em innocentem ob peccatum unius i sed adelassim poenitentium relegasse , qui erimini
raptus, recipiendi raptorem cum rapta comperati videbantur.
Si illi mami nominis neredores quorum facta in suam defensionem adducebat Auxlianus Episeopus, ad quem citatam Epistolare seripsi Augustinus auditi fuissent uti eos audiri avebat S. Augustinus non aliud forsan, quam quod Basilius fecerat , se egisse proin bassenta uidquid si, nescio num ullam apud quatuor primorum seeutorum Auctores exemplum Interdicti generalis in familiam aut
communitatem ob unius, quamvis Patrisfamilias aut Superioris erimen , quantumvis enorme , pronuntiati reperietur.
Pro antiquitate Inteisim antiquius Drri non solet , quam quod occurrit apud Gregorium Turonensem lib. 8. Historia Hamrica cap. 3I. Narrat eo loco Gregorias, quod, eum S. Praetextatus Episcopus Rot magensis , in Ecclesia ipse die Paschatis peragens divina omela esset reneidatus is Leudovouis dus Episcopus Epistolas per omnes Sacer se dotes direxerit, & accepto constio Eeel is fias Rothomasenses elauserit , ut in hisis populus Alemnia Disina non Dectaret , is donec indagatione communi reperireturis huius Auctor sceleris M. Cirea hane speeiem Interdicti in primignotandum, hie de immanissimo de admodum scandaloso scelere agi. Secundo, quod eriminis huius Auctor igno.
Tertio, Interdictum duntaxat fuisse positum, donee indagatione communi repera huius Aas, sceleris. Ad haee admodum verisimile est, Sanctum hune Episcopum non alia de causa trucid tum, nisi quia Evangelia libertate & eo stantia vitia populi argueret , atque ea de causa multorum odia in se coneltasset . ut proinde Leodo*valdus merito popatum a diis vinorum omelorum usu in Eeelesiis Rotho- magensibus, tamquam aliquatenug de truciadatione sui Pastoris suspectum excluserit, d
mee communi Aduatione reperiretur hujus --ειν steteris. Neque prohibuit Leudouvaldus in his E elesis celebrari Solemnia Diiana, i ed dunt in xat Ecclesias Rot magmaea clausit, ut in
118쪽
ta potitus Solem a Dἰυina non Dectaretrita ut tantum populas videatur a Divinis exclustis & interdictus fuisse. Interim ex hoe facto Le ooaldi non
ostenditur, quod ob crimen tametsi atroci L summopere execrandum , cujus Auctor unaaeatur, intesta Civitas aut Commuratas Interdicto subbeeretur , donee Auctor criminis a praetenso erimine cessaverit& satisfecerit , & Ecclesiae se 1 miserit reum expresse Dia valdus hoc suum In te dictum d taxat durare voluerit , donee da attona eommuni reperireτων hujdis Aut lar
Nee saeile inτenietur, generati huiusmodi Interdictum ante seculum X. vel XI. inflictum , ut criminis Auctor , quantumvis is esset Communitatis vel Civitatis Caput, vel Superior aut Dominus, ad submissionem &eorrectionem per simila generale Interdictum
Legitur quod in Synodo Lemovicensi anno
I II. adversus generalem morbum qui e-tumaciat Principum & Magistraratim laeui rium adscribebatur, Odoricus Abbas Epist his pro remedio suggesserit inflicti nem puli, & generalis Geommunicationis per i
tam terram Lem vicentem , eo modo quo
in Actia Synodi describtuir, tama 9. Concit. Rennal. ωL a. Or seqq. Huic consilio aequievitis Episcopum 1em ieensem indieat Admaras Engalismensis sub idem tempus seribens r se Alduinusti Epilcopus Lemovicensa pro nequitia min
is tet Ecclesias & Μonasteria tessare a Diis is vino cultu , a sacrosancto Saeti fieri , diis populum quasi Paganum a divinis Lindiis bus cessare . & hane obsereantiam Execimis is mun ieationem censebat is . Cum Ademarus hane observantiam vocet
novam , & eodem seeuto Ivo Cardiu tensis de simili interdicto seribens D . M. illud νο- cet Remedium insolitum, admodum verisimila est, ante haec tempora nonam non fuisse, aut nitem admodum raram & inusit
InterdElam generato labentuus seia a st euentius impensum: quam funem ejus Iotiant em essectus. AN te seeulum nudeeimum vix nominfuisse generale Interdictum, prout ho. die id meipitur, praeeedenti g. ottensum est. At labentibus seculis, praesertim post Gr
gorii VII. Papae tempora se uenter inv lvit usus Interdicti, notanter generalis tu i tegras Provincias. quin & Regna ; ita ut ad frangendam Regum aut Principum co tumaeiam Regna & Provinetae interdicto tam locali quam personali subiicerentur. Nee tantum a Romaciis Pontificibus, sed& tandem ab Episcopis Civitates & Diceis inses integrat involvebantur generali Interis dicto, praefretim ob violatam, ut praete de bant, Melesiasticam immunitatem. Plura similia generalia Interdicta occurrunt& deleribuntur apud Historieos praesertim Germanos, Gallos,& Anglos, quorum Regna his Interdictis generalibus non semel leaguntur fuisse involuta semiis XI. XIL Se m. Famestim suit & ab Auctoribus descriptum generale Interdictum in totum Regnum &terras Regis Galliae tempore Philippi IL pee
Philippis enim Rex Galliae, qui Αummas dicitur, defuncta primit uxore fili 1 Balduini
Comitis Hannoniae, duxit uxorem Ingebur gem sororem Canuti Regis Danorum e vix
citracto Matrimonio, ipia Ingeburgis Regi
displieere inepte, eamque tandem variis e
quisitis praetextibus dimisit, aliamque , in
adhuc Vivente, in morem duxit.
Rex Danorum ob hane sororis suae dimis. sionem taenis, primum apud Coelestinum III. Pontificem, ac dein apud Successorem eius Ianoeemium III. institit, ut Philippus ad dimittendam superinductam, & recipiendam dimissam commetur.
Cum autem Philippus saepius monitus cibis temperare nollet, tandem Innocentius III. sub finem semii XII. generati Interdictum per totum Regnum Galliae . omnesque Philippi Ditiones per suum in Galliam missuiu Legarum promulgari laeti.
119쪽
a Tractatus ustor Comicus octo mensibus Interdictum hoe duravit; eiusque occasone contentiones & scandala Plurima per Galliam exorta fuere , ipsique Episcopi inter se divis , aliis in gratiam Pontifiei Interdictum servantibus, aliis, qui Regi oblhqui malebant , illud spementibus.
Inter non observantes Interdictum luerat Episcopus Altissi orensis, qui una cum aliis nonnullis Episcopis Pontifici seripserat, exponens rationes, ob quaς sibi videretur Interdictum in suis Dioecesibus hactenus non observandum, pollulans ut mentem Ponti-fieis super his intelligere posset. Sed cum dictus Episcopus interim Interdictum non servaret, eum ut irregularem habuit Inno
Hae de causa eum Episcopus Altissiod rensis , durante hoe Interdicti,, esset electus seu stulatus ad Eeelesiam Metropolitanam Senonensem , ejus electionem admittere noluit Innocentius ob non servatum hoc Interdictum r & eius Oeeasione icriptae sunt ab Innocentio litterae , quarum fragmenta referuntur in cap. I. CT a. ia De Postitit. Item eam . G De melo Legati, de capia I. De Appellationibus, quae sine notitia lius
Interdicti, eiulque historia vix intelligi possunt, de quibus consulenda Gesta, & Epistolae huius Pontificis, edita per Stephanum
Besuetium. Attento primaevo horum Interdictorum
rigore, in omnibus Ecelesiis Interdicto subiectis omnia plane Divina Omeia eessare iubebantur ; ipsi ne populus interdictus usu Divinorum Ossiciorum 3c Sacramentorum, quin & instructionum privabatur. Et quidem praedictus Innocentius III. Legato suo praeseribens formulam iam dicti Interdicti per Regnum Galliae promulgandi, in talum quo Philippus Rex Gallia dimissam uxorem & Reginam non reciperet, & superinductam non dimitteret, mandat Diss. I 43. lib. r. ut ex tunc totam terram eius , appellatione postposita, su iiciat Interdictor Ita quod praeter Bapti a
Unde & in Chronico Altissi orensi ad annum Iam. occasione huius Interdicti scribitur : o Erat in toto Regno Galliae is lugubris Ecclesiae faeies, quia nulla cele-- brantur in Ecelasiis Sacramenta, vel D se vina ossicia praeter Viaticum & Baptu ,, sma: nec modo in Eeelesis, sed & Μ
,, nasteriis cessatum est a Divinis, negab is tur mortuis sepultura: erat igime ubique is per Regnum moestitia circumfusa , cum is me Ecclesiae silerent organa, & ora e se nentium Domino clauderentur ,, . Experientia autem docuit, quod ex dustrictione huiusmodi Interdictorum excresceret indevotio populi, pullularent haereses, de infinita pericula animarum insurgerent, uti fatetur Bonifatius VIII. in Cop. ALMA MATER De sentent. Excommunicat. in VI. Quin & adolescentes & parvuli partia is cipantes rarius Sacramenta , minus in- , , flammantur & solidantur in Fide, Fide. ,, Ilum te icit devotio is . Uti idem Pontifex asserit in Extra g. De sentent. ει-
Et refert Glotagraphus ad citatum Cap. ALMA MATER , verbo in Muot e is Au-- divi de quodam loco in Marchia, quod is tanto tempore steterat Interdictum, quod si facta relaxatione, homines 3o. vel U.
is annorum, qui numquam audiverant Missam, se deridebant Sacerdotes celebrantes A. Ut hi incommodis occurratur, varii Po
tifices districtionem seu rigorem Interdicto. rum, signanter quoad cellationem Divin rum Omiorum & Sacramentorum usum &administrationem mitigarunt, praesertim prae dictus Bonifacius VIII. in allegato Cap. Alma Mater ς atque propterea in deseriptione Interdicti dictum est, quod sit Cenosura privans usu aliquarum rerum sacrarum, prout in Iure expressum est, id est, salvis modificationi hus in Iure expressis. Insuper teste eodem Bonifacio in citata Extravagante r se Nonnulli Iudices nimis is prompti ad proferendas sententias Interia si dicti erant, etiam in causis, quae intemis dum plus ex cupiditatis. quam charitatisse radice perspicuis indiciis procedere argu
Ex eadem Extravagante edocemur, quod Iudiem Ecelesiastici, etiam Civitates, quiu& Provincias Interdicto subjicerent pro p euniaris debito, vel cuiusvis monetae vel pecuniae quantitate r quod ne in posterum quocumque quaesito colore fiat, adictoritate
ordinaria -I delegata ibidem prohibetur. Quin ex Pragmatic Sanctione Caroli
120쪽
De Censuris Eoae 'Ieis. CAν.IX. VII. Regis Galliae , titulo De Interdictis
non leviter ponendis, intelligitur, quod adsibiiciendum Interdicto integrum Territ rium iussireret , si Toparcha sive Caput illius Communitatis, vel ingistratus Communitatem representans, nollet elicere e suo Territorio aut Communitate aliquem nominatim excommunicatum. Cum autem frequenter ex levibus eausis
ad Interdicta ludiees Ecelesamei prosilirent, moderatio servanda ibidem praescribitur rQuoniam ait ex indiscreta Interdis
rum promulgatione multa consumerunt scandala evenire.
Recte autem hie monet Glossograph Pragmatirae Sanctionis r is Discretio tuadet, is ut prius delinquentes s ei aliter de nomi- , , natim interdicantur, & non alii, ut ab initio delinquentes generaliter non interis is dicantur quoad omnes essectus Interdicti,
is ita quoad quoidam: scilicet primo inte is dieatur culpabilibus Corpuς Christi, &is sepultura in Cremeterio, 3c se paulatim M procedendo de effectu in effectum; &is demum eum in malorum profundum la- berentur, propter eorum eulpam Interdi-M ctum generale proferendum , ut omnes B inculpabiles contra delinquentes insurgantis. Quam funesti fuerint saepe smilium generalium Interdictorum effectus, experientia Meuit, signanter dum ha e proserebantur,iae subditi inculpabiles in Reges aut Principes vel Magistratus insurgerent. Quam id a mente Patrum ac notanter
S. Augustini esset alienum, ex dictis supra intelligi saei te potest, quandoquidem nequidem per Censuras contra smiles personas ob periculum schismatis & divisionis procedendum iudiearet. Ob hos quoque indubie Mnestos effectus tariclem contigit , ut rarior his postremis temporibus fuerit Interdictorum generalium via; neque ullum se itur a Romanis Pontific ibus postum post illud , quod Paulus V.
17. Aprilis an . I s. contra Rempublieam Venetam evulgavit, ob violatam, ut praetendebatur, immunitatem & libertatem E eis itallicam, occasione quorumdam Statui inna ab eadem Republica editorum.
In hae Bulla in primis Dux Venetorum, Senatus Reipublicae, Statuarii, & eorum Fam
tores, Consultores, Aesinentes, & horum quilibet, etiamsi non essent speetaliter nominati, excommunicabantur, Excommuni eatione Romano Pontifici reservata. Deinde Civitatem Venetiarum, & alias Civitates, Terras. Oppida, Sc loca quaecum ue, ae universum temporale Dominium
ictae Reipublieae Eeelesiastico Interdicto
supposuit, uti latius in Bulla exprimitur, uae integra habetur apud Melchiorem Goualtum tomo 3. Μonarchiae Romani Imperii, pag. 232. Subiungitur & ibidem Decretum Leona di Donati Ducis Venetiarum, omnibus P triarchis, Arehiepite is, Episcopis, aliisque Ecelesiastieis sub dominio Reipublicae Uenetae existentibus inscriptum , quo declarat predictum Breve Pauli V. is non modo ut is inju tum indebitumque, verum etiam utiis nullum, nulliusque valoris atque momen is ti habendum esse; atque ita invalidum,
- ait irritum & fulminatum illegitime, is & de facto, nulloque Iuris ordine se
is Vato, ut ea remedia adhibenda nos du.is xerimus, quibus Majores nostri , de alii is Supremi Principes usi sunt eum Pontim,, cibus , qui potestatis sibi a Deo in aedia
is fieationem traditae limites ac modos egres
Referuntur & in eodem tomo varia opuscula δe Consultationes Theologorum& Iurisperitorum oceasione huius Interdicti composita, ex quibus, uti & ex Historia huius Interdicti perspicuum est, horrendis contentionibus , dissensionibus de seandalis ratione huius Interdicti expositam suisse Rempublicam Venetam. Caeterum effectus Interdicti Ioealis est, ut is is, qui scienter relebrat in loco sup -- sito interdicto nisi super hoc privile-- giatus existat, aut a iure sit eoneetam se eidem irregularitatem incurrat ; a quari nequit per alium, quam per Romanum se Pontificem absolvi, & adeo emeitur meis se ligibilis, quod nec eum aliis ad eligetia A dum admitti debebit Ar uti statuimr in ρ. 28. De sententi Excommuniean in VI. Hune effectum non habet Interdictum, nisi latum in ratione Censura . Quapropter licet nequeat telebrari in loco cessatiani a Diuinis subiecto, nihilominus in eodem celebram