장음표시 사용
121쪽
nactatas res h G mcus lebrans breviaris non Me itur, uti esIden. er lupponitur in citato Capisula I 8. ubi declaratur , quod is is qui in Eeclesia ianis minis e lasione polluta stienter celebrares p sumit, licet in hoc emerarie agat, is irimularitatis tamen laqueum uina incuris
Rationem allegati Ciam ἱδ m Itire emmessum non fit. Evidenter igitur supponit, eessationem a Divinis esse omnino distinctam, etiam qu ad effectum luris ab Interdicto. Quam distinctionem Veteribus notam ficte non iu
Hinc recte monet Claudius Flauo in susInstitutis parte i. cap. a. quod Interdictum
non minus requirat pravias monitiones C nonicas, ct sententiam ut minus declarat Tram , atque ipsa Excommunicatio ἔ non autem testatio a Divinis, utpote quae n. iura non est, sea potius rationem habet merae preme, quae praviam eontumaciam nequaquam requirit: uti supra annotatum eiu
D. Suspensone. Q Uae praecedenti capite L 2. dicta Meiarunt de distinctione Interdicti insisti per modum poenae, Sc inflicti per motam Censerat Eoclesallicae, eadem oblitient ei ea Suspensionem. Et quemadmodum Interdictum primitus i ter species Censurae numeratum non ritiatur , ita nec Suspensia i neque haec tempulo- is a depositione, altuque poenis Canonieis tamquam proprie dicta Cens a seemebatur: sed de Suspensione loquebamur Ueteres,
prout de aliis poenis Ecclesiastiuis infligendis
Clericis pro ratione culpaeῖ neque eam a Potestate elavium magis, quam pinnatum anonicarum mflictionem credebant proce
Unde deseriptio Suspensionis prout est speetes Censurae, desumenda est, aeque ac ipsius Interdicti, ex illis, quae induxit ti re cepit posterior tandem dilciplina, fundata praeeipue super quibusdam recentioribus Pontificum Decretalibus, atque Theologorum Seholastieorum, & Canonistarem eommuni opinione, qui his Decretalibus firmiter im serunt ἔ nulla pene ad pristinam Diseisi.
nam, aut ad veterem loquendi modum reis
flexione fact1 Conformater proinde ad hane Doctorum,& receptam hodie opinionem definiri solet Suspensio ut est species Censurae: is Cens is in Eeesesistea, qu1 Clarietis Ob eulpam is suam prohibetur ab exemtione Potestatis is Eeesesiasticae, quam habet ratione omitis vel Benefici, Evietasticitam des ut ab tacommunicatione o servant , quod Excommunicatio non privet Excommunicatum usu potestatis Mesesiasticae, quatenus eat, uti priuat directe S pensior sed Mutavit privet illo usa. in quantam habet rationem co munieationis cum relivis Fidelibus. Hine & profluit alia differentia , iami Tum, quod Εxmmmdinicatio sit Censuraeommunis Clericis & laicis, Suspensio autem propria sit olis tamaris, utpote quibas solis interdi ei potest olus Potestatis Ecclesiasticae in talis: quandoquidem non nisi Clericis hietari ratione Oifieii uel Bineficii Eeclesiastici
Ex praedicta descriptione etiam deducitur. Suspensionem posse dividi in eam , quae est ab Oiatae, in eam, quae est a Beneficio.& in eam, quae est ab omnibus funetionibus, quae tum ab ordine, tum a Benefieio deis pendent; haecque dicitur Suspensio retalis. Et quidem Suspissio ab ossicio simplieiter prolata importat Suspensionem, tam ab his quae ordinis sunt, quam quae sunt Iurildicti
nax, uti communiter tradunt Canoni ilae ad Cap. I. De semeruia Encommunicat. m V1.
Suspensio autem subinde partialis dunt fiat est, quando nimirum solum quociam actus uel sanctines respitat; puta solius ordinis vel Iurisdictionis duntaxat, aut e iam aliquem vel aliqum particulares actus ordinis, vel Iurisdictionas , uti notat Gloseis ad Clement. 3. ne patuis , verbo Sinoen . Et eum hodie frequenter sumatur Ben .ficium , pra olim a Canon istis , pro iure percipiendi fructus , eaque ratione dicatur
Beneficium dari propter insciam; ideirco dubitari eoepit , num suspensus ab O hsimpliciter, intelligatur quoque suspensus a
122쪽
ne C suris Ecclesia M. CAp. X. st Benefieio, sive iure percipiendi fructus: quae
ambiguitas ut tollatur, in generali & abi Iuta Suisensione solet expresse diei , is meis di Beneficis .
Caeterum ad ea, quae Clerieis & lateis sunt communia, Suspensio quantumvis generalis proprie non extenditur , sed tantum ad ea, quae Clericis propria sunt. Unde Suspensio non privat Clericum pansvI Saeramentorum susceptione , neque in- freta Ee Iesae , aut Eeclesiastic sepultur Imo nee functionibus secularibus, si quae forsan Clerico competant, & Benefieri sat annexae ; quia non sunt functiones Eeci siasticae , sive Clericales , neque eas Claruem proprie exercet ut Clericus, quandoquidem & eas latens obire queat. Praeterea Suspensio, prout est Centura , non attingit proprie, nisi ea quae rure ordianario competunt Clerim ratione ordinis vel Beneficii; nec proprie versatur circa ea , quae ex mera gratia vel jure delegato ad heneplaeitum delegantis Clerico sunt demandata. Cum enim haee ad arbitrium seu beneplacitum d legantis revocari queant, non est impendenda Censura , ut haec Clerim interdicantur , vel ab his suspendatur; sed nuda & simplex revocatio sussicit , ut recte notat Suaresitis De Censuris di p. q. feti. 7.
At illis, quae Clerico competunt itire sui ordinis vel Beneficii, non potest interdici , viis ob eulpam sive causam in Iure prob tam , quemadmodum privari aliter non potest luo Beneficio. Dum enim qui interdieitur similibus unctionibus ipsi Beneficio iam ordinaria
annexis, quodammodo privatur in totum vel
Pro parte Beneficio, quod proprie in melo eiusque exertitio consistit ; puta s Paroctus
suspendatur a sanctionibus Pastoral ibus Beneficio suo parochiali annexis, aut Canonicus a functionibus Canonicalibus, in effectu a suo Pastoratu vel Canonicatu luspendItur.
Et quidem sicuti Beneficiatus a suo Benefleto deponi , aut in eius pacifica pol Dsone impediri vel turbari nequit , nisi ex iusta & Canonica causa , idque servato Iuris ordine, ita nee a functionibus Beneiato annexis suspendi potest, nisi iusta de eausa,ae servato Iuris Ordine; sive haec Suspensiolastigatur per modum poenae , sive per m
dum Censurae: quandoquidem tam per unam quam per ineram Beneficiatus in possessi ne sue exercitio Tai Beneficii impediatur,
Quampter si Suspensio fuerit mflicta se
vato Iuris ordine, sed tamen eam mIultam credat Suspenses. Poterit ab his sentemia,ncm secus atque ab Exeommunicatione, aut
ab alia poena Canonica iniuite infidia, a
Si autem elua Iuris ordinem scierit S spensici inflicta, atque ita vid secti per hane Suspensionem in stia pacifica possessione M.
neficiatus turbetur , poterit ad cum Immadam hane violentiam & vim tollendam, re currere ad Regios Magistrarus, quemadmo dum se ra eirea Excommunieationem via
fatii inflictam expositaen est. At vero, si Clericas exereeat functionegriclesiasticas ex mera gratia & simplici ἀ legatione sine ullo Canon leo titulo , sine iri Ordinarie sola revocatio huius gratiae vel dein legationis: eo quod hau gratia vel deleg tio soleat unire dependere a voluntate Ecbeneplacito dantis vel delegantis. Cum ergo nullo alio fundamento, sea iure vel titulo in tali Clerico subsistat exemeitium talium functionum. mprie Clericus hie a functionibus non suspenditur; sed du taxat Episeopus , aliusve delegans revocat gratiam sive delegationem, declar ndo eo
trariam suam voluntatem , a qua dependet
quidquid iuris ad has fictiones Clericus iule praetendere potest. Suspensio non tantum ad eertos actus, sed
etiam ad determinata loea pestringi potest ;puta, quod his vel illis locis iunctiones E clesiasticas Suspensus exercere nequeat , sive uod ab illis in tali loco obeundis suspe
Suspensionem quoque limitari posse ad ee
tum & determinatum tempus communiter
doeent Doctores post Glossam in Clement.ῖ. De Poenis . Verum haee dil inctio de Suspensione, ut est Censura , t telligi nequa. quam potest. Censura enim , suae praecipue infligitur ad
correctionem, & frangendam contum eram in delicto, ad ceratim fle determinatum tempus limitari non potest , sed semper habet
tempus indeterminatum, nimirum quousque lagatus Censura se emendaverit . & Eeti
123쪽
Cum ergo res piscentia peccatoris non habeat terminum definitum , repugnat plane
fini & naturae Censum , ut pro definito tempore imponatur; uti recte notat Suar sius De Censuris dio. I. ses. I. num. 9.At Suspensio, quae infligitur per modum Tae , sue poenitentiae pro culpa commines erratim tempus limitari vel extendi latet , pro ratione culpae per poenitentiam eluendae, aut per poenam puniendae. Haec iuspensio per modum poenae inflicta,& ad certum tempus limitata , lapso hoe tempore , ipse jure exspirat , ut Suspensus uiniones, a quibus fuerat suspensus, possit sine ulla praevia absolutione resumeret eum tamen ligatus valida Centura nequaquam plene liberari queat, nisi obtenta absol
Hine manifestum est , quod Concilium
Tridentinum Seg. 23. cap. 8. De Reserm. Ioquatur de Suspensione Incurrenda per m dum poena, non autem per modum Cenώνους declarans Episcopum ordinantem alimnum Dioeceianum sine licentia sui ordin xii suspensum pere amam a collatione o
Et similiter eap. ro. eadem Sess. deel
nineio similiter per annum , concedentes litteras dimissoriales contra formam ibi scriptam cum autem pleraeque Suspensiones in Imre expressae, quae vocari solent Suspensiones Iuris, sint ad certum & determinatum tempns restrime, argumentum evidens est, Iura illa non loqui de Suspensione , ut est Censura, sed ut est poenae monetque etiam Maresus loeo citato: is quotiescumque priis vatio aliqua Communionis Eucharisticae, ,, vel alia similis Suspenso pro certo tem-- pore absolute & sine ulla conditione po- is nitur, illam non esse Censuram, sed -- is nam quamdam alterius rationis, quae nonis pro contumacia comprimenda , sed ut is poena pro delicto commisso pure imp
Quod de Suspensone ad eertum & de terminatum tempus hie notatum est, id &de Interdicto ad eertum tempus restrictos- militer dieendum: stilicet simile Interdictum non posse reputari Censuram , sed meram
Quare eirea similia Interdicta & suspem
sones servandae potius sunt Regulae, quae in infligendis poenis Canonicis praescriptae sunt, quam quae in materia Censurarum sunt sta
Suspenso ab ordine vel Benefieio reddit Clerieum irregularem , si durante Siloensi, ne functiones ordinis aut Beneficii, a quibus suspensus est, exerceat.
Imo si quis Presbyter simplieiter sit s
spretus ab ordine, & exerceat durante S spensone vel lanctiones Ordinum minorum, ipsum per hoe ine rere irregularitatem, d cet Famanus ad Cap. 2. H De Clerico e comm. mini . modo tamen has functiones
obeat tamquam insignirus Ordine tuo , euisunctio , quam exercet , est propria: secus, s exerceat eam iunctionem , scuti etiam latet eam hodie obire solent sne ullo ad ordines minores respectu. Proinde stante Ecclesiarum tonsuetudine, quae iunctiones has minorum ordinum etiam in publieis Ossietis permittit indifferenter per laicos, aut non insignitos his ordinibus exerceri, non apparet, quod Suspensus ab G dine eas in his Ecelesis exercens propte ea fieret irregularis ; eo quod functiones ibi exereeantur absque res Au ad hos o
At, si in quadam Eeelesia laudabili eo
suetudine aut statuto nullus ad has functi es obeundas admitteretur, saltem in sol
mni & publico divino ossicio, nisi his ordinibus insignitus, tune Suspensus ab ordia
dine incurreret irregularitatem exercendo eo modo illas functiones: eo quod eas exercere tune censeatur cum respectu ad Ordines.
De Absolutione a Censuris. f. I. Censura tollitur per Absolui mem. PRimis Ecelesiae secuti fere incognitum
fuisse apparet hoc Absutitionis verbum sumptum pra relaxatione Censurae.
124쪽
In antiqnis quippe Canonibus , & Seriptoribus hia relaxatio verbo pacis, Venia, reconciliationis, vel commauisuis solet exprimi. Potiquam enim peccatores emendationem& resipiscentiam suam probaverant , passim dicebantur recipi ad pacem , veniam , vel
communionem, vel etiam reconcilia/i.
At postmodum haee relaxatio a Censuris dici coepit Abstatis; eo quod per eam re laxationem a vinculo , quo per Censuram vi elavium Ecelesiae suerant ligati, censerentur virtute earumdem clavium solii, iuxta illud Christi: Quaecumque alligaver-tis super terra
Itaque Absolutio a Censuris, de qua hie
agitur , est remissio sive relaxatio Censurae secundum Ecclesiae formam concella. Et quidem ex praeeitatis Christi verbis mvidens eli, non minus hane absolutionem a Censuris esse actum dependentem a potestate Clavium , quam ipsam Censurarum infliction m.
Hine ulterius conficitur , quod sicuti ratione admissi criminis, licet admodum ata eis, nemo in Foro exteriori, & quoad Ecelesam militantem censetur ligatus , nisi virtute Clavium fuerit per Censuram ligatus ita nee a vinculo hoc habeatur solutus, priusquam auctoritate Clavium fuerit abs tutus a vinculo illo per Censuram ipsi iniecto; tametsi coram Deo & Ecclesia triumphante esset per sinceram eonversionem &actam poenitentiam ablolutus. Iuxta hoe respondit Innocentius III. in Cap. 28. H De sentent. Excommunicat. quod vinculum , quo peccator litatus es apud Deum,
tu culpae remhyione dissolvituν e .llud autem, quo ligatus est apud Eιclesiam , cum senis
Inde infert Pontifex: QuantumcAmque se quis Dramento praestito, quia Ecclesia mandato pareret , humiliare curaverit ἰ quantactimque poenitentiae Ana praecesserint: si tamen morte praeventus Absolutionis non potuerit beneficium obtinere , quamvis absolutus apud Datim fuisse credat tir , non iram tamen
habendus es apAd Ecblesiam absolutus. Quare recte notat Suaresus post alios Scholasticos dirip. 7. feci. r. num. 3. quod is certum sit , Censuram semel contractam
non tolli ipsi fatis per emendationem solam , vel quamcumque satisfactionem peccatoris. Quod ita fieri merito institumni
est ait ut quod iuridica de publie I p teilate ligatum erat, eadem distavaturis. g. II. D. Ab Litae in Foro poenitentiae
Notatum est supra Capito a. f. a. plu rimis seculis ignotam suisse in Ecclesia dii inctionem Fori contentiosi sive externi , a Foro interno seu poenitentiae , iausu & exercitio Clavium: quodque inflictio Censurarum , & impositio poenitentiae pro peccatis ab eodem Clavium actu procederet, ic in eumdem finem tenderet. Tune etiam ignota erat distinctio Abs lutionis a Censuris & peccatis , quoad Forum extemum seu contentiosum, ab ea , quae dicitur Absolutio in Foro in temo sive poenitentia : utraque enim ab eodem Clavium actu procedebat,& ad eumdem finem tendebat
At labentibus seculis dum invaluit in Ecclesia distinctio Foti contentiosi a Foro in- temo seu poenitentiali, una inducta suit distinctio Absolutionis a Censuris quoad F rum externum , & Absolutionis quoad F rum internum sive poenitentiae duntaxat. Hinc una invaluit utriusque Absolutionis di itinctus essectus ; ut scilicet Absolutio eia sectum suum operaretur solum in suo respective Foro Insuper scuti ex separatione utriusque Fori, tandem inductum est, ut alius esset Mini iter Clavium in Foro externo per inflictionem Censurarum ,& alius Clavium M nisset quoad Forum internum & poenitentiae; ita & circa Absolutionem a Censurigeontigit , ut saepius qui potest absolvere a Censuris in Foro poenitentiae , non possit absoluere in Foro extemo & contentioso,
Quapropter Absolutio obtenta in Foro poenitentiae vigore Litterarum Jubilaei alteriusve gratiae , nequaquam prodest in Foro exteriori sive contentioso, uti notat & prabat Covarruvias ad Cap. ALMA MATER
125쪽
sa Tractatus V orisCan casMonet praeterea vos. Quanto e is quod is absolutus in animae iudicio, etiam poenivi tentia peracta , possit in exteriori Forori accusari & puniri A. Quod latius probat
Rationem addit: ,, Quia prior examina- ω tio in conscientiae iudicio praeeipue fit ad se renitentiam & satisfactionem divinae OLM senis, posterior autem ad publicam vinis dictam & Reipublieae satisfactionem ri. Oblervat quoque, usitatum stylum Curiae Romanae manifeste hane distinesionem a
solutionis quoad utrumque Forum supponere. Iuxta hune enim stylum ,, Romanus Ponti- , sex non consuevit per Iubilaeum aut Bullas ,, Confessariis Sacerdotibus committere ea, is quae Forum contentiosum concernunt , sed D tantum ea, quae ad poenitentiae Forum &,, conscientiae purgationem spectant ,, . Deinde subiungit in hujus probationem ex Ludovico Gomeso stylum, quem servat sacra Poenitentiaria apud Curiam Romanam in committendis absolutionibus in Foro poenitentiae r is Quoties ait ) petitur quid ad
se conscientiae Forum & judicium animae in-M terius pertinens, id negotium Consessario,, committitur , ut id expediat nullis testiis bus adhibitis, litteris statim post eius ρομ,, sectam actionem laniandis & dilaceranis dis: nee ulla fit tune compositio cum R is manae Curiae Datario pecuniaria quidem, is quae fieri solet & fit quoties quoad iudi- cium exterius Sc contentiosum aliqua di- ,, spensatio simileve negotium in Romanais Curia expeditur ,, . Haec distinctio autem praecipue obtinet, quando ipsa Centura a Judice lata & d nuntiata est . Tune enim necessarium est, ut ablolutio & reconciliatio etiam Judici probetur , ut per eum saltem absolutus declaretur ; uti recte monet Suare sus Dio. 7.M9. 3. num. 29. notatque Zypaeus Reo. a. De Sententi Excommvn. num. 6. Actari Foro conscientiae non praeiudicare F is N externo; ac propterea in hoc non
desse absolutionem etiam ex vi Iubilaei in is Foro poenitentiae obtentam, ad tollendosis actus Fori itiaieiulis, inquisitionem Judi- ,, eis, accusationem partis, aliosque , . Sed quid λ si agatur de illo, qui crimen , cui Excommunicatio latae sententiae est a nexa , commist; Puta, mram violentas in iecit in Clericum ad sensum D mentem Canonis , Si quis suadente diabolo sed qui
antequam Judex pronuntiaverit sententiam declaratoriam incuris Excommunicationis, facti poenitens ad Sacerdotem recurrerit ,
qui a ea sibus, & censuris etiam reservatis eum in foro poenitentiae absolvere possit, &re ipsa ipsum absolvit, & absolutus etiam iniunctam a Sacerdote poenitentiam implevit , scandalumque publiee datum modo per S cerdotem prascripto publice reparavit. Numis ob factum illud , non obstante hae A solutione obtenta, & publica poenitenti I ad
reparandum scandalum peracta, queat ulterius a Iudice in Foro externo impeti , &declarari excommunicatus, examinat Zypaeus citato Resp. 2. monetque, quod hic a Iudi-ee spectandus si finis & scopus Excomm nicationis, ut stilicet e te proiideat Judex Ecclesiasticis , ut tu ea ferenda senΜat se prosequi quod corrigentis fuerit o medentis. Cap. I. De feni. Excomm. in VI. Hinc concludit , quod Iudex saltem ex ossicio ad Sententiam declaratoriam incursae Censurae prosilire non debeat , si publice constet, Reum de crimine commitso poeni tui illa, & scandalo publico satisfecisse, ae ialam poenitentiae reeonciliatum & absol tum. Cum enim de emendatione & correctione constet, non apparet, ad medelam ac conversionem ipsus poenitentis ulterius Excommunicationem , aut e usdem declaratio nem adhibendam esse Refertque ibidem Zypaeus num. 7. ex Pr
xi Genuens Marci Antonii cap. 27. ,, Nea- ,, poli observari, ut in Foro eonscientiae a is solutus non inquietetur in iudiciali , ne- is que tum considerari publicam utilitatem; is praesertim ubi Pars non initat , sed Ju-- dex agit ex ossicio , seu Promotor , quiis hie in illud quoad inquisitionem surr
uod sane sat iustum & scopo Exeommunicationis, qui ab Apostolo exprimitur , . r. cap. I. verss. ut spiritus fulvus sit in die Domini, eonsorme apparet , quando ipse poenitens scandalum publicum reparavit, quemadmodum supra est expolitum.
126쪽
De C. tiris Erclesios eis. CAp. XI. f. III.
De Absolutione ad cautelam , oe eum reincidentia. Hodie notissima est Absolutio ad eaureis lam , cujus & in Decretalibus Gregorii IX. & subsequentium Pontificum Coni linitionibus frequens mentio fit. At apud Antiquos nihil de hae specie A
solutionis occurrit. Primitus enim nemo ab Excommunicatione absolvebatur , nisi vel
plene satisfecisset Ecclesiae , vel plene in i stitiam aut invaliditatem Excommunitationis, vel Censum probasset ; ideo non nisi simplex & plena abitautio nota erat. Id recte notavit Franciscus De Roye Antecessor Andegaventis lib. 3. In litui. JurisCan. cadi. II. dicens : se Est Absolutio adis cautelam antiquis Canonibus incognita ex quibus non datur absolutio nisi causa ,, cognita, & ad finem litis se. Id ipsum annotavit Cuiacius ad east. I. MDe Iudiciis, ibidem advertens Decretum dicti rapituli t. a Raymundo Decretalium Collectore esse inflexum ad disciplinam sui
Refertur enim in illa Decretali Canon Carthaginensis, in cuius Textu , quemadm dum & in prima Decretalium collectione apud Antonium Amullinum , legitur conformiter ad pristinam disciplinam : Placuit omnibus Episcopis , ut nullus eidem Quoi vultiso Episcopo Centuriensi communi
cet, donec causa eius, qualem potuerit , TER-
Mi NuM fumat e id est, plene fuerit examinata , & terminum sive finem sumpserit. Raymundus autem his verbis substituit tmaeuit, ut ntilius eidem communicet, douecfatisfastisne praemissa abjolutus sit. Quae verba, donee fatisfactione praemi dabsolutus si , desumpta esse a Raymundo
ex Decretali Innocentii III. in Cap. 23. iam C. S. notavit citatus Culacius e in qua Decretali agitur de Excommunicatione ad
Apparet autem, hane speciem Absolutionis ad cautelam circa seculum nonum aut decimum invaluisse. Cum enim illo tempore frequentiores esse coepissent Censum, praesertim Excommuni
eatio, earumque essectus summo eum rigore extendi, durum multoties videbatur , tanto tempore in Excommunicatione esse haerenis dum atque omni civili & Ecclesiastico comis mercio manere exclusum , quousque causae
esset plene finita et pulertim postquam ia rum Eeclesiasticum strepitus oc formalitates sorentes intrarunt, & Appellationum se quentia admissa fuit. Igitur tandem ex quadam benignitate &gratia concedi coepit, etiam pendente adhuc quaestione super invaliditate ipsius Centum, Absolutio ad cautelam: se dilia , quia datur ad maiorem catiliouem, seu cautelam &securitatem , uti insinuat Pontifex in Cam . H De sentent. Excommunic. ,, Si enim ,, quis proponat , se poli appellationem le- is sitimam interpositam Excommunicatione,, suisse notatum, vel in forma Excomm se nicationis intolerabilem errorem patenteris fuisse expressum I in quibus casibus aie,, Pontifex) ad. probationem eorum, etiamsi is ablolutionem non petat, debet a)mitti ;is sed donee isto constiterit, in aliis mitariis debet: quamquam Apostolica Sedes etiam
se tales consueverit absolvere ad eati telam is alcilicet ex quadam benignitate , uti notat Cova vias ad Cap. ALMA MATER parte
Observat autem ibidem Cova vias non tantum concedi hane Absolutionem ad ea telam is dum sententia Excommunicationi ais praetenditur utilla ex causa intolerabilia is erroris, vel ex eo quod lata sit post a se pellationem legitimam di sed & quoties,, nulla dieitur ex desecta Iurisdictionis, autis ex aliis similibus causis, quae uullam effi-- ciant Excommunicationis Sententiam, cum ,, eadem sit ratio ,, .
Recte etiam notat ibidem Covamavias , quod se s Excommunicatus allegaverit des is ctum Jurisdictionis in Iudice ordinariora is tione exemptionis, non sit tam facile dan- ,, da Absolutio ad cautelam, nisi prius exeminis prio aliqua ex parte probetur, saltem se- is mi plena probatione , ne Iudici ordinatiose passim illusio fiat se. in & recte advertit , quod nullitatia causa in universum sit aliquo modo probanda, priusquam detur haec Absolutio ad cautelampquod sat clare landatur in Cap. 7. j. SE si, & g. FUI De sentent. Excommunicati ia
127쪽
Trac atas Historis Camulos Innoeentius IV. quod si is inis cum dubitatur de nullitate Exeo is mun attonis ab homine prolatae
n. ubi resolvit -- quis dicat , se excommunieatum post interis positam appellationem si possit Archiepiis scopus , postquam sibi de interposita appetuis latione constiterit c etiam priusquam in- is cipiat de veritate causae appellationis e is gnoscere Absolutionis illi beneficium adis cautelam juxta formam Ecclesiae impertiti Hine satis clare patet, requiri aliquam , saltem summariam de interposita appellati ne praemittendam ab Archiepiscopo cognitionem , priusquam absolutionem ad caute-ιam impendat. Declarat autem Concilium Lugdunense sub Innocentio IV. in Cap. 2. De sentem.
Excommun. in VI. hanc absolutionem ad eaureum Exeommunicato petenti, & nullitatem Sententiae alleganti non esse negandam propter oppositionem Excommunicatoris vel ad versarii, nisi eum excommunicatum pro MA- NipEsTA dicat aeno.' Hoe autem casu vult Concilium, ut terminus octo dierum indulgeatur se dicenti do se probaverit quod opposuit , nou relax mr sententia . msi prius si ciens praestetur
Deinde adiungit: Zu competens cautis de
parendo juri praestetur, si osse a dubia pro
Itaque iuxta hane Decretalem , si opponens intra praefixum 8. dierum terminum noumbaverit manifestam offensam, aut si du- ιιa remaneat; tunc non obllante contradictione & intereelsione Excommunicatoris ,
vel Partis, Absolutio ad cautelam non diu feretur ; dummodo ante iuret Exeommunieatus, quod parebit mandatis Ecclesiiat , &Idoneam praeliabit eautionem de satisfaciendo, in casum quo fuerit inventus ivlle excommunicatuς ; uti latius dedueit Ioannes Tournelius in suo Tractata de hae speeie Absolutionis ad cautelam eap. 7. qui Tra- Etitus exstat impressus inter opera Francisti Florentis edit. Parisensis anni 167'. In Pragmattea Sanctione, sive Constitutione Clementis VIII. de anno 16 . super Controversiis Jurisdictionalibus, imprella ad calcem Statutorum Curiarum Eeclesiastiearum Provinciae Meel, liniensis , praescribitur x. I . forma, quam Iudices in danda hae absolutione servare debent. AAbsolutio ait is ad cautelam non nisi Parte cietata, & ii
n ere 2 si occurrat dubium facti vel proba-
, , dile dubium Iuris, concedenda erit: tanta is que ad tempus breve cum reineidentia ,
v , -- Φπ E communicarum eautioneri ae itando Iuri, & parendo mandatis Een clesiae in tum , & s iuxta formam aD Iure praescriptam apparebit, quem ob ma- ,, nil etiam offensam excommuniearum suisIe is debitam etiam satisfactionem praestare, & si ob contumaciam manifestam) expenino p iter satisfacere . & eavere de iudia
is ei niti coram Excommunicatore quis imis nebitur , priusquam ad cautelam absolis Vatur M.
Haec quidem servanda, dum agitur de A lolatione Censurae quoad Forum extemum: M in casu quo dubitatur de validitate Ce
. At solet & similis Absolutio ad cautelam
etiam impendi quoad Forum internum &poenitentiale, nulla etiam praecedente cognitione, nec dubitatione Censurae : quae nor lolum ad cautelam, sed etiam ad superabundantiam, de ad tollendum omne periculum dici potest; uti monet Suaresius De Cens ris Di p. 7. Mel. 8, num. 12. Poliquam autem frequentiores suere Cen- hirae juris, ac signanter latae sementie p tandem invaluit, ut ad maiorem cautelam, &ad tollendum omne periculum nullitatis A lolutionis Sacramentalis , Sacerdos 1bmpetante hane Absolutionem, poenitenti etsi nihil de Censura contracta cogitanti aut dubitanti, impendat Absolutionem ad cautelam. his verbis: Absolvo te ab omui vinculo Erieommunicationie, Suspensionis, aut Iuterdictim quantum oe νossum , ce indiges.. Similiter, ne provisio Braeficii, aliave gratia , quam alicui facere intendit Sedes Ap xolica, ob eontractam sorsan etiam ignoranter Censurain, nullitatis periculo exponatu consuevit ex itylo Curiae Romanae provisi nibuς. alusque Reseriptis Romanis inseri A lolutio ad cautelam, idque dantaxat ad consequendum effectum Litterarum , his verbis: P e ab orem vinculo Excommunieationis, quod iacum absolventes, GI absolutum fore ren-fentes , ad Qectum praesentis Litterarum con quendum, π non alias.
Georgius Loaetius in Notis d Commentaria
128쪽
α Censuris Ecclesiasticis. CAP. XI. tali, Caroli Molinari in Regulam Cancel- Censura contracta constet; ita enodiosa Cori
lariae De Infirmis resignant. num. 397. cum notasset ex sententia Molinaei se Reos cri- is minum, Infames, Excommunicatos, Su-- spensos a Divinis , Beneficiis honorari , is nec donari debere se: subjungit: se Quod uti ex Covarruvia late Ici sura nec dubia sit , uLI adstruit Suaresius supra Gest. 8.δερ. Potest haee Absolutio eonoedi sub terio modo seu obligatione; puta satis saetendi Parti
Iaelae, vel exercendi certum pium opus; quod que haec infra certum & praefixum terminum debeant esse ampleta , alias termino elapsa re obligatione non impleia relucidet in Ceno
Sed quid λ s per Absolutum non steterse
se summo Pontifice proeedit i sed Apostoliri eae Cancellariae Miniliri huic morbo haneis medicinam dedere; ut in Provisonibus im- , petrantes a quovis Geommunicationis .is Suspensonis, aut Interdicti vinculo, alii Dis que Censuris Ecelesiasticis & poenis a, quominus conditio su impleta nutian. si Meerentur ad inequm obtinendi Beneii' parte Absoluti nova culpa inte nerit. Huneis cit. Quae cla Uae ait 3 delicta comm non re incidere verisimilius eredit D Du.Casse nia delent & extinguunt, majora vero & se Archidiaeonus & ometalla Condomis
ti graviora non comprehendunt A. - in m - -
verum Uir doctissimus Antonius Le Ua- illant Admeatus Parisiensis, in Nota marginali ait: - Hae clausulae non reddunt habiis lem , si aliunde sit inhabilis & rite e
is communicatus . vel erimen ante mulsi is nem commiserit, quod Suspensionem imis ducat is M. Ut hine appareat, similes clausulas Litteris Romanis inseri solitas reputari inret Ati; nee ullum in Partibus effectum operari, uti de pluribu aliis clausulis notant passim Hagmatici .
Est & alia spretes Absolutionis, priori non absimilis , & Antiquis quoque incognita ,
quae vulgo dieitur Absolutio cum rei idemtia, vel ad reincidendum. Dieitur Absolutio cum reIMIdentia . quin do Absolutio datur ad determinatum tempus; aut ad eertum actum, ut illo tempore elapso, aut actu illo peracto , sic absolutus rursus reincidat in Censuram. Sed quia similis Absolutio in easu, quo de Censura vim certo constat, solet dari ad ca telam , & ita vulgo appellari , proprie tunc demum dieitur Absolutio cum reinciaentia . ad distinctionem Absolutionis ad caureum, . 'si detur quidem ad limitatum tempus vel eertum actum cum reincidentia , modo de . - MV.
in suo Traelatu De Iuri telione Ecelesiam
tomo I. cap. I 2. g. I uum. 3. eo quod ia-
Iunctio umilium obligationum intelligendast eum subintellecta conditione, modo is cuI In ungitur, non impediatur ea implere;
uti colligitur ex Cap. 22. De festent. Em communicat. n VLAd haec familis reisiadentia in Censuram apparet habere speeiem quamdam pinnae , quae culpam aliquam praesupponit. & eonintemptum Censurarum; uti ianuitar in cit
Recte autem notat ibidem D. Du-Casse. quod si spectemus effectum Censurae quoau
rum externum, necetaria sit nova Sentenistia , seu declaratio Iudi eis, qua declaret A solutum reincidis in Censuram ob nouimpletam eonilitionem, & nominatim quod in Censuram relapsus denuntiatus sit alias ne quaquam ut Excommunicatus, aliique Ce iura innodatus in Foro exteriori tractandus sit; eum hactenus iuridice non constet, ipsum an Censuram reincidisse
DJ In lateis Gallorum Tribunalibus AUOItitia Meatiteram nori admistisvir , his supremi senatus eam putent effe aecessariam Exeommunieato , ut testim aium de re aliqua coram Iudicibus possit dieare. Quid autem tuae observa fi debeat , docet Ludovicus Rex XIV. in Edicto, quod mense Aprili ann. Is s. dedit. Extra Eias Materius art. 43. postus his inhis: tvG.
129쪽
f. IV. suis Esetaere possit a Censuris a Iudice latἰs. OUemadmodum Absolutio a Censuris profluit ab eaἐem potestate & exercitio Clavium, a quo ipsarum Censurarum insti-ctio , ita quoque iure ordinario Absolutio impendenda eli ab eodem illo, qui auctoriatate Clavium eas inflixit. Et quidem iam pridem re plum suit ,
Excommunicatum ab uno Episcopo, ab omnibus Episcopis ut Excommunicatum esse reputandum , donec ab Excommunicationexursus fuerit Canonice absolutus. Cum autem Episcopus, aliusve P elatus
Eeclesiasti in , vel Judex , infligat Censuras auctoritate Clavium Offeto & Dignitati suae
annexi; non autem tamquam hare singularis Persona, non singularis persona , sed ipsum ossicium sive Dignitas, cui aurioritas Clavium est annexa, & a qua inflictio Censurarum profluxit , consideranda eli in ordine
ad Absolutionem Unde ab eodem censetur emanare Ab
Iulio a Censuris, a quo ipsa inflictio protessit, si Absolutio impendatur ab eo, qui in
ossicium aut Dignitatem cum annexa auctoritate Clavium successit illi, qui virtute illius Urieli vel Dignitatis Censeram inflixit; licet revera si persoria a persona e
Quare recte notat Suaresus De Censuris Dii l. 7. sedi. a. num. 3. is quod formalius is loquemur, si dixerimus non eamdem peris lanam , sed eumdem in munere & Οmis cita posse auferre Censuram, quam tubit, , .
Cum igitur Episcopo, aliove Judice Eces
fastico mortuo, aut alio titulo ossicium vel Dignitatem, deserente, successor in esum vel Dignitatem, censeatur idem in munere& Omeio eum praedocessore ; indubitatumeit, innodatum Censura a defuncto, posse a solvi a successore ; eoque casu censeri, Ce
suram tolli ab eodem, a quo fuit inflicta. Similiter eum eadem sit Jurisdictio Viearii uel Delegati & Delegantis , eadem quoque reputanda est persima Excommunicantis de Absoluentis , dum Uicarius aut Delegatus absolvit Excommunicatum virtute sibi actae delegationis a Delegante. Capitulum quoque.Cathedrale Sede v cante succedens in iurisdictionem & auctoritatem Episcopi, & hste auctoritate absolvens Excommunicatum ab Episcopo, reputatur eadem eum Episcopo persona ; eo
quod iurisdictio & auctoritas, non ipsa sωgularis Episcopi persona attendenda sit. Tametsi & Episcopus Suffraga neus si diastinctus a Metropolitano suo , suamque habeat iurisdictionem Episcopalem , eiusque exercitium inderindenter a iurisdictione Μ tropolitani , nihilominus propter subordin tionem Hierarchi eam , ipsa Episcopalis i risdictio quodam modo subiicitur Metro'. litiis; ut si illa exorbitet, & a mescripto
Canonum aberret, per hanc tamquam Sup riorem ad rectam normam reducatur.
Hine iam pridem voluit Synodus Nic
na Canone s. ut bis in anno Synodus Episeopomm Provinciae haberetur, in qua examinarentur querelae contra Excommunica
tiones quasi ab Episcopis iniuste latas; & si
iniustae apparerent, eorrigerentur, ipsique i iuste excommunicati ad communionem Deia
Juxta autem modernam disciplinam , nota
solet ad Episcoporum Synodum querela dae Censurarum intultitia deferri ; sed ab Episcopo ad Μetropolitanum, aliumve immediatum Iudicis Exeommunieantis, aliamve Censuram infligentis , Superiorem r idque via Appellationis ab inflicta vel comminata Ce sura ; uti supra Capite VIII. g. 3. latius expositum est. Quomodo autem Metropolitanus, aliusve Superior, ad quem appellatum est, circa impendendam Absolutionem procedere debeat,
ne facile ipsius Episcopi aut Iudicis ordinarii auctoritatem in contemptum adducat, e ponitur in Cap. 7. 3. SANE De sentent. Ericθmmunicati tu CL
Cum autem hodie frequens sit Appellatio & Recursus a Censura ad Sedem Ap stolicam , notandum , quod iuxta notoriam& receptam praxim Belgii & vicinarum Provinciarum , haec Appellatio & Recursus debeat institui & terminari per Judices delegatos in Partibus; neque Absolutio a Censuris per Iudices hie in partibus inflictis . etiam auctoritate Apostolica impendi queat, sed duntaxat per Iudicem delegatum in Pa tibus a
130쪽
m Censuris Delesiasticis. CAp. XI. Cum enim similis Absolutio quoad F
rum externum dari nequeat sine exercitio Iurisdictionis contentiosae , debet causa instrui & decidi coram Iudicibus delegatis in Partibus; uti pluribus ostensum ell supra. g. U. Quis ρο sit absiluere a Censuris Iuris PCEnsuras Iuris dicimus, quae seruntur per
modum legis , vel generalis alicuius Decreti, in omnes, qui legem vel Decretum
Unde Censura Iuris procedit & dependet a iurisdictione & auctoritate Legislatoris, non secus ae Censura hominis procedit a iurisdictione & auctoritate residente in persona Iudicis seu Praelati Censuram insti
Indubitatum proinde Censuras Iuris tolli posse per Lesislatorem , aliumque in eamdem iurisdictionem succedentem, eiusve Superiorem , qui eamdem auctoritatem eminenter possidere censetur, quemadmodum Ceasura hominis tolli poteit per illum, qui inflixit . aliumque in eamdem iurisdictionem succedentem, vel eius Superiorem, quemadmodum praecedenti β. expostum est.
At illud in hae specie Censurarum Iuris speciale invaluit ; idque indubie ob earum
frequentiam , quod etiam ab his nonnumquam absolvere possint , qui nee immediate , nec mediate iurisdictionem vel auctoritatem illam, a qua hae Censurae processerunt, indent ; sive qui Praelatorum , a quibus Censurae Iuris inflictae sunt, nec Succei sores sunt , nec Superiores. Et quidem quoad Censuras Iuris Roma norum Pontificum generalibus Decretis, vel Constitutionibus seu Bullis insertas, haee Re gula traditur, & communiter recedia ell. Si Pontifex Romanus similem Censuram per generalem Constitutionem promulgans , Absolutionem illius sbi expresse non reservaverit, poterit hac Centura innodatus ablolvi non tantum a Pontifice, qui eam tulit , aut in eamdem Pontificalem Jurisdictionem succedente , sed etiam a proprio tuo Episcopo, imo & a proprio Sacerdote. Haee Renula desumpta est ex Responso Innocentii III. in Cap. 29. NUPER A Defentent. Excommunicat. ubi interrogatus , a quo absolvi queat , qui ob communicationem cum nominatim Excommunicato i currit Excommunicationem, respondit, quod is si communicaverit extra crimen , a suo
is Episcopo, vel a proprio Sacerdote poteritis Absolutionis beneficium obtinere. Quam. is vis enim salt) & tune non Iudieis, sed si Iuris sententi1 Excommunicato comm se nicans sit ligatus ; quia tamm Conditor ,, Canonis eius Absolutionem sibi speetalia is ter non retinuit, eo ipso concessisse vid ,, tur aliis facultatem relaxandi M. Quamvis autem Pontifex hie loquatur de una particulari specie Excommunicationis
contractae per communicationem cum n minatim Excommunicato extra crimen, ni
hilominus hine conclusere Canon istae ae The logi , & hodie in praxi receptum est, omnem Censuram Iuris, sive per Ius commune, siave per Pontificis, aut alterius Iudicis inserioris generale Decretum latam , posse a proprio Episcopo, aut proprio Sacerdote re laxari , si Conditor Canonis sive Decreti A solutionem illius sbi specialiter non retinue rit : eo quod ratio a Pontifice adducta, generalis, 3c omnibus Censuris Iuris communis sit. Constat nomine fui Episcopi intelligi proprium Episcopum illius, qui Censuram I ris incurrit : qui scilicet Excommunicatum possit tamquam sibi subditum etiam sacramentaliter in Foro Poenitentiae absolvere a peccatis. Praeterea nomine Episcopi lite non tantum intelligitur ille, qui reipsa est Episcopus & charactere Episcopali est insignitus. sed omnis ille , qui in Jurisdictionem Episcopalem succedit , aut eam ex delegatione
Haee enim absolvendi auctoritas Episcopo
censetur competere iure ordinario. Uti enim recte observat Suaresus De Cenoris Dio. 7. 943. m m. II. - uia absolvere ab E se communicatione per se & ex officio conis venit Episcopo iuxta Cap. NUPER H De,, sentent. Excommauicat. per resavationernis autem extrahitur Centura reservata ab illa si iurisdictione , & ideo ablat 1 reservatione, is quali in naturalem statum reducitur, atqueri ita manet sub ordinaria iurisdictione Epiis scopi, sicut suisset, si ab initio reservatati non essetis. Per