장음표시 사용
131쪽
1: Tratores msurico Canovicus. Per proprium Sacerdotem proprie intelligitur proprius Parochus ipsus Excommunicati .
Sicuti autem nomine Episcopi ad sensum dicti capituli non intelligitur duntaxat proprie dictus Episcopus ; ted omnis, qui ici ipsam iurisdictionem Episcopalem luccedit,
Mi alio titulo eam exercet: ita de proprio Sacerdote dicendum, quod Non iς duntaxat, qui vere est proprius Sacerdos sive Parochus, possit a Censoris Iuris in Foro interno ab.
klvere ; sed quilibet Sacerdoς , qui in hoe
Foro interno sive poenitentia i auctoritate&iurisdiestione proprii Sacerdotis fungitur. Cum autem omnes Sacerdotes, seu see lares, seu Regulares, legitime ad exeipiendas confessiones approbati vices obeant proprii Sacerdotis; & in hoe Tribunali eadem
Clavium auctoritate absolvant a peccatis ,
qua ipsi Parochi r hi quidem ordinaria &propria, alii vero Vicarii seu delegata, e Iam invaluit, quod omnes ad excipiendaseonsessiones. Se abist vendum a peccatis admissi, postat absolvere a Centuris Iuris non
Hine & receptum est , ab omnibus' passim Confessariis praemitti Ab utioni Sacramentali Absolutionem a Censoris, luXta krmulam inra relatam.
α Absitatione a Censuris referetatis.
V Idimus Paragrapho praecedenti , pro
prim Episcopum , quin & proprium Saeerdotem posse absolvere a Censuriς Iuris, modo C litor Canoniet earum Abs lutionem specialiter non reservaverit, iuxta Responsum Innocentii III. in Cam NUPER
Ab hae reservatione , qua Conditor Canonis sibi Absolutionem reservat, dici solet
Cum autem similis Reservatio mist habere Auctorem ipsam Sedem Apostolieam seu Pontificem Romanum , qui sit Auctor non is, vel Episcopum, aliumve Praelatum,
a quo Canon seu Decretum generale cum annexa Censura procedat : inde Reservatio
Censurae alia dicitur Pontificia , alia Episcopalis, aut alterius Praelati, prout huic vel illi Absolutio fuerit reservata. Porro haec Censurarum reservatio, & Ularum absolutio pari pene passii cum Reservatione criminum, & eorum in foro poenirentiae Absolutione procedunt. Unde fiςuti Reservatio Absolutionis a gravioribus quibusdam crimi bus non nisi seculo XI. & seqq. Pa ae reservari coepit ; ita
nee ante illa temporὲ facile reperietur Pontifici Censura reservata Sicut, autem haec callium Pontificia Re servatio sensim magis ac magis invaluit, ita quoque &Centurarum lim Reservatio : adeo ut nune pro regula sit receptum, nullum esse ea sum Pa ae reservatum , qui non habet
Hinc ulterim receptum est , quod is, qui habet saeuitatem absolvendi a casibus Pontifici reservatis , una habeae facultatem a solvendi a Censuris Papae reservatis: eo quod
poenitens a crimine illo reservato absolvi Sa-eramen aliter nequeat, nisi prius a Censura fuerit ablaturus. Cum antem haec reservatio Censurarum
aeque procedat a iurisdictione & auctoritatqClavium , atque ipsa Centurarunn inflictio , potest lacultas ab iis absolvendi ad instar iurisdictioniς vel specialiter vel generaliter delegari ; vel etiam ipsa reservatio , vel g neraliter vel particulariter tolli per Reier
Specialis delegatio sive facultas ablolvendi a reservatis dicitur , quae quihusdam inferioribus Praelatis vel Sacerdotibus dari eonsuevit , vel pro quibusdam easibus & Censuris reservatiς duntaxat , vel etiam pro omnibus indistinE D. Sunt & easus , in quibus generaliter R servatio cessat ; omnibusque patet facultaς absolvendi, ae s nulla reservatio esset. Talis in primis est dum instat periculum mortis, & nemo adest, qui facultatem a solvendi a reservatis habeat. Nam uti deis elarat Synodus Tridentina SQ. I east. I.
De Sacramento Poenitentiae t is Pie adm se dum , ne occasione relervationis c1suum is aut Censurarum aliquis pereat, in Eccle-- sa Dei custoditum temper fuit, ut nulla se sit ReserPatio in articulo mortis ἔ atque se ideo omnes Sacerdotes a quibuivis peta ,, tis & Censuris absolvere postunt M. Eadem Synodus SQ. 24. cap. 6. De Re fr.
132쪽
m Censiris Ecclesiastιcrs. CAp. XI. . goo formata declarat, quod se liceat Episcopis in is quibuscumque casibris occultis, etiam Se- is di Apollolicae reservatis, delinquentes quosis eumque sibi subditos. in Dioecesi sua peris seipsos, aut per Vicarium ad id specialiter deputandum in foro conscientiae a is solvere impositI poenitentia salutariis. Notat autem Du-Casse Archidiaeonus ti ei alis Condomensis in suo Tractatu De
Iurisdictione Getis. Tom. I. cap. IE. Num. I.
quod Episcopi in his eas buq abhlvant jure
proprio, sue auctoritate ordinari , non autem delegata ; ideoque & haec auctoritas competat eorum Uicariis Generalibus, qui iaeam aliis Sacerdotibus communicare queant.
Nee mirum in Gallia Episcopos in his& simili x casibus procedere ex iurisdicti
ne ordinaria, non autem tamquam ex delegata auctoritate Sedis Apollol te e ; quia ut supra por49. ea. 2.ex Michaele Roussellio notavimus . clausula illa, auctoritate Apostoli- ea, Delegationibus sive Commissionibus Iudi eum inserta , ibidem reprobatur & reiicitur; neque permittitur, ut Episcopi aut I dices procedant tamquam auctoritate Ap
In Cap. Ir. - De sentent. Excommunicat.
scribit Alexander III. quod si quis pro violenta manuum iniectione in Clericum est vinculo Excommunicationis adstrictus , ponsi ab Episcopo Dioecesino Absolutionis grae iam impetrare, si ob rationabiles excusati mes nequeat itineri se committere, & quod sine periculo, Apostolico se nequeat conlpe-mai praesentare. Hine et ieiuni Doctores, Episcopos posse a censuris Sedi Apostolicae reservatis absolvere , dum sue notabili periculo ad Sedem Apostolicam accessus non patet. Asieritque Du-Casse loco supra citato, Epistopos Galliae esse in possessione ablalvendi a Censuris Sedi Apostolicae r servatis ,
quandocumque necessitas id exigit. In citato Cap. H. H De sentent. Excommunicati additur iraee es ausula, ab Episeopo absolvento innodatum Excommunicatione ob iniectas manus violentas in Clericum , eo quod sine periculo se nequeat Apostolico conspectui praesentare , eidem sub iuramemii debito iniungendum , ut quam citius ορ- portunitatem habuerit , Romanum Pontί rem adeat , mandatum Apostolicum fuse
Hine coneludunt Canonistae, quod a Ce sura reservata Sedi Apostolicae ob necessit tem aut periculum ablolutus teneatur , periculo aut necessitata celsante, a Pontifice , aut illo, qui absolvendi facultatem obtinet, Absolutionem rurius postulare. At monet allegatus D Casse, plures insignes & probatos Auctores asserere , Epi seopos Galliae esse in possessione absolvendia Censuris reservatis , quando id necessitas
exigit, ut nec teneatur absolutuς, necessitate eessante , pro absolutione recurrere ad Sedem Apostolieam ; ipsaque consuetudo & praxis Iuri praevaluerit. Ceterum plura de Censurarum Reserva. tione, & Absolutione a reservatis examinant Scholastici, ubi de easibus reservatis & eorum absolutione agunt. Hoc unum hic notandum, quod quae hie de Absolutione & reservatione dicuntur, i eum non habeant nisi in Censuris suris. Quae enim per Sententiam Iudicis in certam ac determinatam personam ob coni maciam in crimine feruntur , semper sunt
reservatae illi, qui eas tulit; nee nisi ab illo, vel qui illum repraesentat , elutre Superior relaxari possunt.
133쪽
Episcoporum pro Reis apud Principesti Magistratus Civiles: E TDE CONFUGIENTIBUS AD ECCLESIAS
Sise de Immunitate locali, seu Alfio Templorum.
De Interventione Episcoporum pro Reis. f. I. nysium Exignum. Hoe enim Canone pom. uuam Osus Concilii praeses Patribus expo- Intercedrea pro RHs iam pHLm Discopis suisset, statuendum videri, nullum oportere familiare. Episcopum ad Cailra accedere praeter eos , quos prius Imperator noster suis litteris a NTERCEDERE pro Reis apud cersit, subiungit: ,, Sed quia saepe contingit Principes ti Magistratus Ci- is aIiquos, qui egent misericordia, ad E viles admodum familiare suin is elinam est figere, qui propter sua pecca- se iam pridem etiam sanctin is ta vel relegatione vel in insulam depor simis Episcopis , dubitat ne- is latione damnati, vel quavis alia Senten-mo; quin Sc hoc intercessionis se tia addicti sunt , iis non esse negandum Oificium non minimam Episco- is avixilitim , sed sine eunctatione & dubipalis muneris portionem esse exillimabant. si tatione iis veniam esse petendam . Usitatam eam fuisse tempore Concilii Haee otii propositio Patribus placuit: N- Sardicensis, id eἱ . circa medium feeuli IV. Aponderuntque omnes, Decernatur . He. probat ejusdem concilii Canon , qui est Erat igitur tempore huius Concilii in septimus apud Graecos, o lavas apud in more positum, quod criminum Rei ad Ec
134쪽
α ADti Templorum. CAp. f. 1 aeresesiam confugerent , ut per intercessionem f. II. Episcoporum veniam sive misericordiam a Principe ejusve Magistratu impetrarent. Pro quibus intercederent , o quis Interres Constat preterea , visum esse Patribus sonis scopus 'Sardicensibus Epistopos non posse hoe pium Metum seu auxilium confugientibus Reis τοῦ X praeeitato Canone Sarditans liquet, negari, sed sine evinatione o dubitarione Episcopis permissim fuisse ad Comit Π scilicet Reis seniam esse petendam. tum Principis aecedere, ut pro Reis inter sive uti legit Dionysius , sub utendum es venirent; nimirum quia saepe contingebat , fila, & sne Δbitatione petenda indulgenria. aliquos, qui uenm misericordia , ad Eccleis Quin & permittit Concilium, ut eam Ob sam confugere. eausam, ad C sera seu Comitatum Primi- Liquet proinde hoe interventionis ossietumpis accedat Epistopus , saltem per suum iis fuisse impensum, qui pro obtinenda mυ Diaeonum seu Ministram , ut Canone se- sericordia ad Ecclesiam sive ad Episcopogquenti eiusdem Concilii cautum et a . ' eonfugiebant.
Nee tantum pro leviorum criminum Reis. Cum vero Ecclesia non mortem pecea- sed & pro eriminum capitalium consciis , toris desideret, sed magis ut convertatur Mimo & ad mortem damnatis , Episcopos vivat, hoe interventionis ossietum impende- hoe intereessionis ossicium impendii se, ma- re illis desideravit . qui vitae emendationem nisestum est ex Augustino, aliisque Patribus, sue veram conversionem implorando miI
qui & ossicium Sacerdotii sui id exigere rieordiam praeserebant & promittebant. existimabant. Id non obscure colligitur ex Epistola Μa-Seribit enim aὰ S. Augustinum Macedo- cedonii ad Augustinum, Se Augustini Epinius episton tue1. inter Epistolas S. Augu- stoli responsoria ad Μaeedonium. stini:,, meitim neerdotii vestri esse dici- Scribit enim Macedonius,, hoe sibi grainis iis, intervenire pro Reis , & nisi obtia si ve videri in Episcoporum pro Reis i
is neatis offendi, quasi quod erat ossicii ve- is terventione, quod omnia peccata videan ,, stri, minime reportetis his is tur veniabiliora, eum is, qui reus est , Similiter luculenter probant Epistolae s. ,, eorrectionem promittit ,, e quasi diceret Eis Ambrosii, ipsum non tantum pro Reis in- piscopos pro quorumcumque scelerum Reis tercessisse , sed sua intercessione plurimos intervenire sue poenae relaxationem post non solum de exiliis, de carceribus, sed & lare, modo scelerum suorum eorrectionem de aeternae necis poenis liberasse, uti scribit promittant. Quod gravius videbatur Μae Epistola 4 t. ad Theodosum. Ad quae ver- donio, rationem subiungens: is Uerum nunc, ha Ambrosii notam eruditi novissimae edi- se ut mores nostri sunt, & sceleris poenam
tionis hujus operum Revisores qua edi- is cupiant homines sibi relaxari, & id πω tione hὶe utimur in is & certe Episcoporum se pier quod scelus admissum est, possidere. is esse, ut pro miteris Imperatores conve- ,, Pro his quoque interveniendum putat Sa-- niant, non semel a nobis observatum est is cerdotium vestrum , de quibus adeo su- apud Ambrosum , & ex pluribus Augu- is tari nulla spes est, ut etiam in praesentiis stini Epistolis advertere licet. Non tan- is eadem criminis ratio Perseverat ; nam se tum ex Ambrosii & Augustini , sed o- is qui tam pertinaciter tenet, propter quae is mnium pene tam Graecorum quam Latu is erimen admisit, ostendit se, ubi licentia is norum Patrum operibus &gestis id ipsum is fuerit, similia meeaturum. is elucet D. Hle non obscure signifieat Μaeedoniu- Episcopos eredidisse pro eriminum Reis ingtervenire, ossicium Sacerdotii sui esse, quia
o consulantur hae de re schol;a In praMictos m. ab Epigonio & vineentio Episcopis pro eo sitienti Bones; ti pinsertim Artieulus i t. insertus in Codiee bus ad Eeelesia in quoeumqua reatu inuolutis suseepta. Asrieano post canonem 3ε ubi latita de hae inter. Exstat eitatus articulus Tam. VII. pag. 147. eaLa. haue essione Episeoporum pro reis apud Primipes ti Mais ius editiosis .gistratus cisura agitur : qua item refertur legatio .
135쪽
ros Di erram Cananlia Reua eorrectionem promittit: sed arbitra' liandam dilectionem verbo veritatis ; 8e ut
batur Macedonius hane conectionis Promis qui liberarentur a temporali morte , 'se .i sionem , vitae emendandae spem modi m V nt, ne in aeterriam, unde numquam libe. vel nullam suppeditare. rentur, incurrant. Et S. Aquilinus Epistola III. respon- Scopum huius intercessionis lutulenter deng Μaeedonio, atque notanter ad eam e pressit S. Augustinus in Epistola ad Μ, obiectionem , quod veniabiliora omnia pecca- cedonium. ta υideantur, eum is, qui Reus est, corre Macedonius scripserat Augustino.se re sistuom promittit ; id nequaquam negat , hementer ambigere, num ossietum Saeeta
sed profitetur & hane suam esse sententiam; tii interveniendi pro Reis ex Religione de me itia est ait haee o nostra sententia. stenderet i , , Nam si a Domino peetata Praeterea non diffletur Augustinus, plu- is adeo prohibentur , ut ne poenitendi qui res ex iis, qui toriectionem promittunt, post- is dem copia post primam poenitentiam modum in sceleribuq permanere , & quoti is publicam tribuatur; quemadmodum nos
promiserunt non praestare. M possimus ex Religione contendere , ut
Nihilominus credit Augustinus , nequa- ,, nobis qualecumque illud erimen suerit quam propterea negandum ossicium inter- is dimittatur od utique eum impunitum ventionis pro Reis, qui correctionem pro' is Volumus, probamus . Et si conitat non mittunt, quod ibidem multis probat, at- ει minus auctorem quam probatorem tenerique inter alia hoe argumento: is Quod si D in omnibus, quae peccantur ; certum estis ait num. 6. iniquis & scelestis ille is nos culpae societate vinciri, quoties eum ἡ Deus pareendo , eisque vitam salu- M im nitum esse cupimus , qui culpae te.
M temque largiendo , etiam plerisque eo- is netur obnoxius - .is rum, quos novit non acturos poeniten- Huic objectioni sive rationi dubitandiis tiam, tamen exhibet patientiam; quan- respoadet Augultinus: is Nullo moto culis to magiς nos in eos, qui correctionem is pas, quas corrigi volumus, approbamus; is promittunt, incerti sumuς , misericordes D nec quod perperam committitur , ideo is esse debemus , ut rigorem vestrum pro is Volumus impunitum esse, quia placet ;,, eis intereedendo flectamus, pro quibus & is sed hominem miserantes , facinu; autem is Dominum, quem nihil de moribus e seu flagitium detestantes , quanto magis is rum etiam suturis latet , non tamen im- is nobis displicet vitium , tanto minus v is pudenter, quia hoc ipse praecepit , o lumus inemendatum interire vitiosum .s, mus,, . is Fecile eNim est atque procliυe moles ossis Itaque eoneludit Augultinus, ut nolit is se , ouia mali sunt e rar m autem oe pium
dubitare Macedonius hoe ossicium Episco- is eosdem ipsos diliae re, quia homines sunt; porum ex Religione descendere : is cum is ut in uua smuι eulpam improbes , reis Deus, aput quem nulla est iniquitas, cu- is naturam mprober ς ae propterea ea amis ius summa potestas etl; qui non tantum is linius oderis, quod ea foedatur natura , is qualis quisque sit videt , verum etiam is quam diligis. Non est igitur iniquitatis , is qualis futurus sit praevidet ; qui solus pin is sed potius humanitatis societate deυinctus, is teli in judicando non labi , quia in co- is qui propterea est criminis persecutor, utis gnoscendo non potest falli; facit tamen, is sit hominis liberator. Morum porro eo ,, sicut Evangelium loquitur , slem suum ,, rigendorum nulluς alius , quam in haeis oriri si per honos o malis, , pluit -- is vita locus est: nam post hane quisque id is per iisos o injussor, , . Matth. cap. s. is habebit, quod in hae sibimet conquisi veta I. ,, rit . Iὸeo compellimur eoneludit A Insuper nam. t 8. ait s.Doctor: Quod licet is gustinuS humani generis charitate inte secus aeeidat quam intercessores Episcopi in- is venire pro Reis, ne illam vitam fie λtenderant, id tamen intercessoribus impu- is niant per supplicium , ut e1 finit nostandum non si, sed potius illa hona, quae is pollini finire supplicium se . eum id saeimul , intuemur & volumus; id Intercedebant ergo Episcopi, non tam ut est, commendatio mansuetudinis ad coae, Reos a mate corporali liberarent, sed p
136쪽
Dὸ olo Templorum. CAP. I. x olim ni eos tantisper in hae vita retinentes, emendatos ti per poenitentiam calfigatos avita mortali ad vitam immortalem mit
Deinde proponit Augustinus, quomodo Deus etiam impiis pareat; nobisque praecipiat , malos & impios nostros perseeutores diligere: nee tamen castὶ is nos hoc pactori secietati adiungit impiorum , quibus &ω ipse parcendo, & vitam salutemque Iaris giendo, non utique sociatur.
Post haee addit Consilium quippe es usis Dei quantum homini pio nosse dona-
is rum est, exponit Apostoluς, dicens: Isno- ω ras, quia patientia Dei ad paenitentiam is te addue t Ad hane volumus adduci,
M pro quibus intervenimus; non eorum pec es eatis vel parcimus, vel sivemus h. Ideo ergo interveniebant, ut liberatos a morte temporali ad poenitentiam salutarem
adducerent; unde & subiicit: ' Nam quosis dam, quorum erimina manifesta sunt, ais vestra severitate liberatos, a focietate tam men removemus altaris , ut paenitendo,, placare possint , quem peccando contem pserant, se qar ipsos puniendo. Nam nihιι M aliud agit, quem veraciter poenitet, ut id M quod mali fecerit , impunitum esse nonis sinat. Eo quippe modo sibi non parcentiis ille parcit , cujus altum iusiumque sudis, eram nullus contemptor evadit ,, .
Eumdem interventionis Episcopalis se Pum expressit S. Chrysostomus Hom. I 3. .n D s. a. ada Corinth. ita alloquens J dicem : se Iudex si adulterum arripuerit, in
eum protinus animadvertit. Hoc non estis vitium de medio tollere, sed saueiam aniis mam abigere . At Sacerdos hoe agit, is non ut de nocente supplicium sumat , , sed ut vitrum evellat. Nam tu quidem M perinde facis, ae si morbo aliquo in ea-- pite enato , non morbum ipse compri-M mas, sed caput amputes ; ego vero nonis ita, sed morhum truneo. Tu quidem si-- ue impunitum dimiseris, peiorem reddis ;M sive supplicio affeceris , incurabilem reli-M quisti et ego autem Mee impunitum abire is simo, Nec tuo more plecti; verum simulis Sc poenam quam debeo, ab eo expeto ;- & quod eommissum est, corrigo is .
Angustino & Chrysostomo consonat 3: Sanctae Ambrosus. Et quidem Epist. 23.
leribens cuidam Magistratui, eum ad mansuetudinem excitare volens , proponit e
emplum Chrilli mulierem adulteram im punitam dimittentis , ac dein lubiungit . se Habes quod sequaris; potest enim fieri . si ut ille erimmotus pol sit habere spem eo si rectionis: si sine Baptismo est, ut possit
,, acci in remissionem : si baptiratus , ut is poenitentiam gerat , & corpus suum pro si Chritio offerat is . Hle notant eruditi horum operum P tisienses Revitares: ,, Canonicae poenitentiae is labores olim tanti tamque diuturni erant, is ut non immerito pro eapitali poena , taminis quam mors quaedam importunior, iubiiciis possent is Non ergo intervenientes Episcopi Reos a supplicio & poena eximere contendebant,
sed supplicium & poenam Iudicis secularis, in supplicium & poenam ipsis Reis ad vitam beatam, & veram emendationem in gis profutura, convertere contendebint.
Hinc anno 613. Synodus Rhemensa, quameelebravit Sonnatius Rhemensium Episcopus, eum aliis quadraginta vel etiam amplius Galliarum Epucopis , teste Flodoardo lib. a. Hi GAU. Rhemens ea I. inter quos &erat Bertradus Cameraeensis, statuit Canona
.., Ille, qxu sanctae Eeclesiae beneficiis lu,, beratur a morte, non prius egrediendia
is ei pit libertatem , quam poenitentiam se pro is scelere esse iacturum promittat , & quod is ipsi Canonice imponetur impleturum M.
EUectus IntrecessionIs expectabatur a benisu rate Principis.
EPiscopos nequaquam eredidisse, se posse
propria auctoritate dare impunitatem Reis ad ipsos confugientibus , sive illos a supplicio mortis liberare, aut poenas mitigaπὴ sed id totum a benevolentia & arbitrio Prin- eipum & Magistratuum dependere, ipsa sor mula interventionis sive intereessionis , qu apud Magistratus & Principes preces tuas pro Reis interponebant, evincit. Quapropter L Augustinus in Epistola ad Macedonium, totus in eo est, ut Iudicem roget, & mmeat ad molliendam severitatem& induendam benignitatem ae madsuetudiis
137쪽
sulem rogat, ut Circumeelliones atrocia conia
fessos mitius puniat , memor Eeclesiasti eae mansuetudinis. is Time ait nobiscum iu- se dicium Dei Patris , & commenda mau-- fuetudinem Μatriis. Cum enim tu faeis, is Ecclesia facit, propter quam facis, &cu- jus filius facis . Contende bonitate eum is malis . Illi scelere immani membra deis corpore vivo avulserunt; tu opere miseriis cordi essice , ut illa qui nefandis operibus,, exercebant, alicui utili operi integra e is rum membra deserviant . - . . Illi miniis stro Ecclesiae occiso extorserunt spatium is viven8i ; tu inimicis Ecclesiae viventibus se relaxa spatium paenitendi. Talem te opo is tet esse in causa Eeclesiae Iudicem Chri ,, stimum, petentibus, monentibus, intere se deutibus uobis is . Et rursum Osold r39. ad Marcellinum, instans ut Donatillae puniantur mitius, totus rursus in eo est, ut mitigationem ultimi se plicii impetret, scribitque Μarcellino: is Si se Proeonsul nee litteris meis ad hoc co is senserit, hoe saltem praestet, ut in cust se diam recipiantur, atque hoc de elementia is Imperatorum impetrare curabimus , ne,, passiones servorum Dei, quae debent esse se in Ecclesia gloriosae, inimicorum sangui- is ne dehonestentur Quid evidentius, quam Augustinum suis Intercessionibus aliud non egisse, nisi rogando & instando Judieem movere, ut sententiam mortis mitigando, Reis vitam es ementer indulgeat; quo ostendat Ecclesiae Matris mansuetudinem , & ut Reis tempus poenitendi non auseratur.
Et sanctus Ambrosus D OV 42. The dosium Magnum ita alloquitur et is Debeo is beneficiis tuis, quibus, me petente, libe- is rasti plurimos de exiliis, de carceribus , is de ultimae necis poenis His palam agnoscebat Ambrosius Reos ais liberare, petentibuς seu intercedentiu istopis, beneficio Imperatoris referenis
Confugientes ad Ecclesias censebantur rare Aterventionem Episcoporum.
Confugientes ad Ecclesias non tantum ipsam materialem structuram di Wino cultui dedicatam intuebantur, sed vel praecipue Episeopos & Clericos, ad quorum auxilium & opem confugere videbantur ἔ tum ad ipsas Ecclesias, quibus Epistopi & Clerici praeerant, confugiebant. Hoc ipsum non obscure signifieavit S.Augustinus in Diuola ris. ad Fortunatum Ci tensem Episcopum, in qua de quodam F ventio, qui ad Ecclesiam Hipponensem confugerat, haee scribit: is Is, cum ab ejusdem se possessionis Domino nescio quid sibi meis tueret, ad Hipponensem confugit Eecle-M siam: & ibi erat, ut confugientes solent,
is ex pectans quomodo per intercessionem no- ω stram sua negotia terminaret D. Hine manifestum est, confugientes ad Ecclesiam non tam ex confugio ad ipsam materialem Ecclesiam , quam ex patrocinio & intercessione Epi scoporum & Clericorum, ad quorum patrocinium per eonfugium ad Ecclesiam e sugisse videbantur , impunitatem sive misericordiam exspectasse. Id ipsum sat manifeste indicavit S. Augustinus Sermone i8. De verbis Domini, R um confugientem ad Ecclesiam , ita coinpellans : M Contremiscis, conturbaris, palle is scis, ad Ecclesiam curris, videre desiderasse Episcopum, ad pedes eius volutaris: Dori mine, concutior; Domine , in carcerem se mittor, miserere mei. o quidem curro M propter camem tuam, minam tu curreresis propter animam tuam is lEx his manifestum est , eonfugientes ad Eeelesiam Episcoporum intercessionem expetiisse; ipsosque Episcopos pro ipss confugientibus ad Ecclesiam intercessionem inter posuisse . Idem insnnat Theodosius Imperator in L. f. Cod. Theod. De his qui ad Eretosam confugiunt, uti Cap. sequenti ostendetur. Et quemadmodum Rei criminum ad Eis
piscopos pro intercessione apud Principes e rumve Μagistratus emendationem sive eo rectionem promittebant; ita quoque cons sientes ad Ecclesias correctio em & vitae
138쪽
De Glo Templorum. CA . ILeonversionem hoe suo ad Eeelesiam eonfugio praeferebant & promittebante atque hac promissione Episcopi & Clerici fidentes eos reis ei piebant, & pro ipsis intercedebant, uti ex verbis S. Augustini supra relatis, necnon ex
Legibus Imperatorum c de quibus Capite sequenti liquet.
Id notavit Merius Epo Canonum ProseLser primarius apud Duaeenses, in Commenistario ad Cap. 6. De Immunitate Ecclesiarum,num. 38. is me enim lait recipiuntur in ,, Eeclesias homines isti facinorosi, pro asylo
is ad tempus confugientes, ut ac tamquamis in suis steteribus permansuri; sed ut se is tera sua deploraturi , vereque Eeclesiam is pro Domo orationis habituri f. V. mlegem praescripserit, quibus Me asylum ei tumscriberetur : sed ea omnia ex praescripto Prineipum metiebatur, & eorum legibas mula asyli sive immunitatis se subjiciebat, uti Capite sequenti ostendetur.
Expenduntur Leges Prineipum Christianorum quae exstant in Codice Iustinianaeo &Theodosiano, quibus terminos &formam Asylo Templorum praescribunt. f. LADIum confusisntium ad Ecessas dependens ab arbiDio Principum. DR aeterea quemadmodum Epistopi pro Reis di etiam eriminum capitalium apud Prin-eipes & Magistratus intercedendo, palam agnoverunt Reorum liberationem, aut poenarum mitigationem a sola benignitate & pietate Principum dependere ita quoque agnovit Ecclesia nullum asylum aut immunitatem Templa Deo dedicata aut Episcoporum intercessionem confugientibus ad ea dare posse; sed omne illud, quod iis locis aut confugientibus competere potest, ex Principum auctoritate & arbitrio profluere debere. Et sane quandoquidem Deus Prine immministrum constituerit in iram et, qui malevit, atque hunc in finem , scilicet ad punitionem malorum , gladium eum portare jusserit, hane in Prinei pe auctoritatem, nee per Templorum aliorumque locorum ad diis vinum Cultum dedicatorum extractionem , aut per Episcoporum intercessionem tollere, aut vel in minimo minuere aut labefactare intendit; sed integram conservatam voluit, ut ea Princeps utatur, & gladio suo materiali in malefactores animadvertat , prout tranquillitas Reipublieae & paeis eonseruatio& bonum Religionis exigere iudicaverit. Unde nee legitur, quod Ecclesia per novem ut minus secula ullum de hoe asylo Templorum ediderit Decretum, quo vel hoc
asylum Templis concederet, vel modum vel Expenditur Constitutio Theodosii senioris. EXsTAT Constitutio Theodosi senioris
in Leg. r. Cod. Theod. De his qui ad Ecclesias coofugiunt, hanc immunitatem sive Ecclesiarum asyIum spectans. Sed notandum quod hae Constitutione Theodosus nequa quam Asylum concedat, sed modum & lia mites hvie Asylo figat, cum in immensum iam tum usus eius excrevisset, ut vel inde pateat, etiam ante hanc editam Legem , usum huius Asyli suisse, licet antiquior po stiva Constitutio, nee in Codice Theod sano, nee Jullinianaeo supersit Et sane e stat ante praedictam Constituistionem Theodosi, asylum seu immunitatem aliquam confugientibus ad Aras seu Templa Christianorum competiisse. Scribit enim Ammianus Marcellinus a flor lieet Gentilis, qui iis, Constantio fi ruit circa annum 333. lib. II. memoratis Sylvanum Agrippinae extractum Edyeol ,
is qua examinatas confugerat , ad conventiis
is culum ritus Chrsiani tendentem tmeidari tum is : & lib. 26. is Sub Ualentiniano anno is 364. Hilarius auriga magiae eonvictus iari consessus, capitali animadversione damna- is tas, laxius retinente carnifice, subito elainis psus confugit ad ritus Christiani Sacrariis M um is . Plura referuntur apud Zosimum auctorem similiter Geatilem.
Interim ex hae Lege Theodosi intelligiatur, quod non tantum eriminum Rei , sed di publicorum tributorum debitores ad Eeclesias
139쪽
rii Disienatio Cauoni 'elesas immunitatem sive asylum e tra Exactores horum debitorum consecuturi, consu-
tegerentur, & nonnumquam in latebris o
Contra hune Asyli sive immunitatis exiscessum statuit Theodosiuq r se Publicos flebi-m tores , si coniugiendum ad Ecclelias creis diderint, aut luteo extrahi de latebris oti portebit, aut pro his iples, qui eos occulis tare probantur, Epistopos exigi. Sciat igiis tur praecellens auctoritas tua , nemiuem
is debitorum milhae a Clericis defendendum m aut Per eos eius, quem defendendum esse is erediderint, debitum esse solvendum, . Haec Constitutio non tantum probat Themdosium , publicos debitores hae lege extrahi ex Ecclesiis, ad quas confugerant, permisisse; adeoque illos immunitate seu asylo Templorum privasse; sed insuper Episcopos & Cle- visos, qui eos pmtegerent, vel in latebris occultarent , obligatos aeclarasse , debitum , quod Eonfugientes debebant, solvere debere, sive ab Epistopis exigi. Hujus Constitutionis meminit S. Aug sinus scribens ad plebem Hipponensem, GpsoM 2S8. - Cum frater notier Fastius de se bito decem & septem solidorum ab oppi-
ω gneratoribus urgeretur , ut reddere quod is ad praesens, unde se explicaret, non in v m niebat, ne corporalem pateretur injuriam, ,, ad auxilium sanctae Ecclesiae convolavit ris illi etiam exactores eum proficisci cogem rentur, & ideo delationem dare non posse sent, gravissimis me querelis oneraverunt se ita ut eis illum traderem , aut quod sibi se deberi ostendebant, unde accipereul, pr is viderem
Nihil evidentim quam ad hane Theodosii Legem hie reflem, uti & Cardinalis Baro
nius notavit ad annum 392. num. 29. Sed
tionem recula vit aut Legem , ut male &temerarie latam in materia ad Principis auctoritatem minime spectante reiecit vel hisce debitoribus asylum, independenter a V Iuntate Principis, competere contenditὶ Aiast . Sed cum eam summam ut persolveret non haberet, accepit mutuo a quodam Macedonio praedictos decem & sept m solidos pro debitore in hane causam solvendos. Ut autem hos decem & septem solidos Mac donio restituere posset, continuo dedit E Nstolam ad plebem Hipponensem , ut dictos
solidos mittat, atque in ipsum Fascium, ut fratrem suum , hane liberalitatem & ctarit tem ostendat conformiter ad legem Theodosii. Itaque Augustinus non de Lege conquestus eos, sed eidem sat fecit, & Fascium liberavit.
CVm sub hoc tempus Iudaei gravium
criminum rei vel debitis obaerati ad Eeelesias Christianorum coniugerent , ac Christianae Religionis fidem se amplecti velle simulantes, & Clerici summo desiderio hane ad fidei Christianae conversionem smmopere desiderantes, facile eorum λmulatae promissae conversioni nimia faellit te fidem adhibentes , eos ad Ecelesiarum asylum recipiebant: quo fiebat, ut & publi-
ea tranquillitas per hanc criminum impunitatem pateretur, & creditores filis ereditis frustrarentur.
Itaque ut & Iudaeorum simulationi, &Clericorum in recipiendis hisce Iudaeis nimiae iacilitati oecurrerent Imperatores, hac Constitutione edixere: - Judaei, qui reatuis aliquo , vel debitis satigati , simulant seis Christianae Legi velle conjungi ; ut adis Ecclesias confugiente, vitare postent cri- is mina, vel pondera debitorum, arceanis is turi nec ante suscipiantur , quam debita is universa reddiderint, vel fuerint innocen-- li1 demonstrata purgati ,, .
Non dubitarunt igitur Principes limites huie asylo seu immunitati Ecclesiarum sua auctoritate posse praefistere, &' quosdam ab
hae immunitate subtrahere . Ex hac quoque Constitutione intelligitur, confugientes ad Ecclesiam conversionem morum , aut erroris emendationem praetulita .
f. III. Areddit Conseitutis doli velisaram
SCribit Metates lib. 6. Historiae east. S. is Eut ius Eunuchus praepositus Im-
140쪽
is gnitatem ab Imperatore primus ex mis renibus Euauehis acceperat, cum de noninis nullis, qui ad Ecclesiam confugerant, me ,, nas sumere vellet , operam dederat , ut is Lex ab Imperatoribus promulgaretur, iu- is bens ne quis ad Ecclesias profugeret, sedis ut quieumque ad eas confugillant , inde se abstraherenturis. Eiusdem legis meminit Soetomenus lib. 8. Historiae cap. 7. qui & ibidem latius describit, occasione cuius Eutropius hanc legem ab Areadio extorierit. Credit Iacobus Gotho redus, eam Areadii Conliitutionem , cuius meminere praedicti
Histori ei , & euius occasione S. Chrysi,si mus habuit Sermonem in Eutropium , exstare in Codice Theod. in plures partes sub diuersis titulis distributam, se ilicet in Lege 3. Coae Theod. De his Di ad Ecclesiam confugiunt, & in Lege I 6. De poenis, Le- Re 'a. De Episcopis, Lega I7. De Aneia
attonibus. Hae Leges si simul in unum toniungantur, e fietent eam Areadii Constitutionem asyli abrogatoriam, uti notat Gotho redus. Et quidem in ea parte, quae confieit prae dictam legem 3. edixit Areadiust is Si quis ,, imposterum seros, ancilla, curialis, d se bitor publicas, procurator, murilegulus , is quilibet postremo publicis privatiive ra- ω tionibus involutus , ad Eeelesiam eonsu- ω giens, vel Clericus Ordinatus, vel qu is cumque modo a Cleri eis fuerit defensa- ω tus , nec statim conventione praemisia is pristinae conditioni reddatur ; Decurionesis quidem, & omnes , quos solita ad deis bitum munus functio vocat, vigore &- .lertia iudieantium ad pristinam istem,
is velut manu mox injecta , revocentur :is quibus ulterius legem prodesse non patiis mus , quae cessione patrimonii subsecuta, se Decuriones esse Clericos non vetabat .
- Sed etiam ii, quos oeconomos Uocantis hoc est qui Ecclesiasticas consueveruntis tractare rationes ) ad eam debiti , vel vi publici vel privati redhibitionem amota is dilatione cogantur, in qua eos obnoxiosis esse eonstiterit , quos Cleriei defensanis
si bendos is . Hae parte Constitutionis, quae dictam I gem conficit, non tantum qui publicis rationibus sive debitis sunt obnoxii, sed &qui privatis duntaxat debitis & rationibus lunt onerati, iubentur a Clelieis adhiberi ;& s eos post primam monitionem seu summationem redhibere renuerint, per tacon
mos Eeclesiarum debita , quibus eram o noxii, solvenda esse decernit: atque ita non tantum debitores publicos , sed generatim omnes etiam privatos ab asylo Eeclesiarum substrahit, sive a Cieri eis protegi seu desen sari, praetextu asyli vetat, sub poena, quod si eos protegant oeconomi Ecclesiarum, debita eorum Blvere teneantur. Alteri vero parte Constitutionis, quae con ficit Luem I 6. m. i. Theod. Da poenis, sat patenter ab asylo eximit criminum reos, eos. que a Clericis aut Monachis defensati seu
Cum ita ue & debitores & eriminum reos praetextu asyli a Clericis aut Monachis defendi vetet, sed eos exhiberi velit; non immerito dixere praedicti Historici per hane A radii Constitutionem asylum fuisse revocatum, suod & pluribus probat Iaeobus Gothos redus in Commentario ad hanc legem s. & consentit Dominus Fleuo lib. 2 i. His. Ecclesnum. 36.
Quantumvis autem & Merates & Soet menus scribant Eutropium ob hane ab A
eadio sollieitatam Constitutionem, iram Dei super te sensisse; & sanctus Chrysostomus in
Eutropium non sine magna vehementia &animi commotione pronuntiaverit Sermonem in eumr nullum tamen legitur argui se Area-dium , quasi per hane Constitutionem pol statis suae limites excessisset, ut proinde crediderint, hanc immunitatem sive asylum t taliter dependere a benignitate Imperatorum seu Principum. Creditur autem Measone huius Arcadianae Constitutionis anno sequenti e Coneilio Africano deeretam Legationem a quae legitur in Codice Africano cap. 6 I. is Ut pro se confugientibus ad Ecclesiam, quocumque is reatu involutis legem de gloriosimimis Pri se ei pibus mererentur , ne quis eos audeatis abstrahere P Non
iteat in Artieulo li. post dietum Caecilem et exstat que Tom. VII. pag. ad . huius editionis.