장음표시 사용
211쪽
LIR. IV. D r ς s. II. C A P. VIII. Iortur . Ex 2d erse privo eterminantia ii 'creta fuere scissonum seminaria, iisque Adrumetini, Massilienses , aliique t tubathlunt; ergo &c. III. scient; a nardia ne cestaria est , ut Lei voluntas dirigatur in tuis decretin: debet enirn explorare quid postii humana voluntas cum ad utorio vor 1 a iiii , si in tali circumstantia ponatur. IV. Nec potest in una causa videri etactus, qui a duabus, nempe a gratia simul, & voluntate derivatur. V. Tollitur in noli ra sententia indifferentia libem talis; ergo admittenda est icientia media . l. aliqui , jam exaratum diploma proscriptionis Molinianae len tenti ae , Deo dispo ente , non fuisse publicatum. At an . Ioc 7 1uisse ab Arcni episcopo Rhemensi damnatam.
Verum neque decretum non promulgatUm, neque pri Vatum
unius iudiciuin ossicit praedictae sententiae . Dicimus ergo, scientiam mediam in Congregatione de auxiliis neque damnatam elis , neque probatam , tolerari, non commendari ἀJudicium in ea suspensum , non definitum . Servandam in ter nos caritatem , non deferendam veritatis inquisitionem abstinendum a rixandi prurigine , non a sectandis Augustini vestitiis. Ad II. neg. cons. Etenim tam facilis ratio conciliandi libertatem cum gratia nunquam ab Augustino , aut ab Ecclesa probata est . Incredibile est etiam tot annorum spatio Christi sidem Mol niano magisterio carui se . Deum optimum maximum Aiapustino pugnanti contra haereticos, non Μolinae , finita caussa , credibilius est revelasse veritatem . Augustini doctrinam tantum turbarunt Pelagianorum reliquiae r consecrata est tamen ad haec usque tempora sum
morum Pontificum laudibuς, & loriae characterem esse , si ea concitati fuerint ingrati . Molinae vero placita , non ab haereticis impu nantur, sed ab Augustini, ac D. Thomae di- scipulis, pro Christi gratia , pro arbitrii facultate , pro Patrum traditione pugnantibus. Ad ΙΙΙ. neg. ant. Cum enim universae viae Domini sint misericordia, & veritas, seu justitia, & pax, his dirigitur Deus absque scientia media . Vi det enim omnes Adae postero; originali labe faedatos, & ex una luti massa fingit sibi vasa honoris , & permittit coagmentari vasa contumeliae r quos elegit ad honorem , trahit ad se omnipotentissima gratia, adjuvat infirmos , convertit rebelles . Haec est via misericordiae . Quos reprobat , sinit dari 1ponte praecipites , spernit sanie voluntaria confectos.
Haec est via justitiae ; ergo sum cit scientia simplicis intelligentiae , qua Deus comprehendit quidquid eius potestati subjicitur, & scientia visionis , qua in Adae posteris videt miseriami
212쪽
rq1 Dp ΤΠr LOGICIS DISCIPLl is' ' riam , & eulpam . Ad IV. neg. ant. Nam in una caussa cognoscitur alterius esse tus , si haec ab illa recipiat virtutem, determinationem, & motum, quod praeliat divinum adjutorium. Ad U. sequenti capite respondebimus.
humana cohaereat PEX Augustiniana doctrina circa prae destinationem , & gr tiam , tolli libertatem , Semipelagiani olim a questi
sunt, nec novum est argumentum postremum cap. praec., lea' in eorum officina procu sum . Pro cujus selutione notandum est , modum conciliandi liberum arbitrium cum gratia efficaci ipsi Auetustino perdifficilem vitum suisse, ut ipse fatetur l. 4. c. Iulianum 8. Issa quaestio , ubi de arbitrio libertatis , ' Dei gratia distulatiιr, ita est ad discernendum difficilis,
ut quaiao defenditur arbitrium , negari Dei gratia υideatur, quando autem afferitur Dei gratia , liberum arbitritim putetur auferri . Jure ergo suspecta censetur Molinae concordia per scientiam mediam, quae cum sit facillima, nusquam Rugustino probari potuit. Accipe ergo clarissimorum theolog rum conciliandae libertatis optimas regulas. I. Regula. Thom istae recurrunt ad sensum compositum. l . & diversum : supposita enim divina praemotione, eX. gr. , adl actum caritatis , non potest quis non amare in sensu com- posito ; quia componi nequit Dei praemotio ad amorem cuml non amore t potest tamen in sensu diviso non amare , aut 4 . odisse. Sicut dum ambulo, non possum non moveri, possem tamen ab ambulatione desistere quare longe distant Tho-mistat a Calvini sententia, qui ait, sub eificaci decreto nota remanere potentiam ad oppositum . Addunt aliqui , aliam esse necessitatem absolutam . , aliam consequentiae , qua ali quod aliter se habere nequit ob rerum connexionem : ita ui currit, necessario movetur . In horum sententia neganum est , suppostionem antecedentem tollere libertatem. Si ergo d; cant, stante efficaci praemotione , res necessario eVenit, dist. ant. : in sensu diviso, & necessitate absoluta , neg., in sensu composito , & necessitate consequentiae, cone: II. Regula. Alii meliuς distinguunt inter caussas , quae
213쪽
extrinsecus movent, inter Deum , qui cum sit nobis intimus , nedum secundam cauliam movet , sed etiam efficit uoluntatem, & cum libera operatione determinat etiam modum agendi ; magis enim habet ia sua potestate voluntates hominum , quam ipsi δει as . Decrevit emo Deus , quaedam necessario fieri, quaedam libere & quibu1ὸam effectibus causifas necessarias, qnibusdam liberas , & contingentes aptavit , ex quibus effectus contingentes provenirent . Iuxta horum principia dicendum eii , inferri necessitatem ex suppositione antecedente cauisse extrinlecae, quae per te est ad unum dete minata, non ex suppositione caussae primae . Si dicant, necesse est quidquid Deus praefinivit , eVenire , reipondetur, Praefinitum etiam esse, ut medris liberis eueniant , quae, si necessario evenirent, falleretur divina praescientia, cum Deugura sciat, ac definiat, ut libere fiant , & contingenter . Si
dicas, supponi posse, quod quis actu dii sentiat. & frustretur
decretum, si possit nomo sub essicaci decreto dissentire, respondetur, fieri non posse, ut ponatur dissensus , nisi ea libertate , quae a Deo est praefinita. Si ergo res est futura, id Deus praescivit, secus, hoc etiam a Deo previsum est. III. Regula. Sunt Augustinenses nonnulli , qui essicacem gratiam in utroque statu propugnant - Negant tamea esse praedeterminantem. Nam Aug., aiunt, in eo constituit gratiae efficaciam, quod operetur Deus in nobis bonam v Iuntatem , quod eam excitet &c. , sed impossibile est , h minem fieri ex nolente volentem ante motum liberum voluntatis ; ergo gratia Chri iti non praedeterminat liberum v Iuntatis arbitrium. Hi ergo negant , gratiam emcacem esis quid antecedens , aut eX ea sequi necessitatem operationis. Uerum tam plana via, Augustino ignota, nobis non probatur distinguendum est enim inter affus voluntatis inaelibe vatos, & deliberatos . Fateor , gratiam essicacem esse sanctam dilectionem indeliberatam , a Deo in homine excit tarn sed deliberatam, ac volitam ex parte principii , Dei scilicet, gratiae largitoris , quis appellaverit gratiam Christi
essicacem Sicut ergo actuq indeliberatus deliberatum prae cedit, ita gratia emcax actum liberum voluntatis.
IV. Regula. Quidam docent , quod si sapposito antecedens requiratur ex conditione naturae , sorte libertatem
interimat , secus , si sit contingaeri , aut ex capite infirmitatis. Concupiscentia enim, licet gravi' , 'minerat libe tatem, non interimit, cum sit adventitia , & accidentalis,
M. Prie&pponat in arbitrio indifferentim , quae essentialiter
214쪽
194 DE THEOLOGICIs DisCIptrinslibertatem constituit : nullum enim accidentale essentiam rerum. immutat , cum ergo gratia efficax non sit creatae libertati essentialis, sed exigatur ob vulnus peccati Adae, non evertit libertatis naturam, imo, sicut concupiscentia, quae ad malum inclinat , minuit voluntarium, non tollit, ita gratia quae bonam voluntatem excitat, arbitrium perficit, non perimit . Deinde divina praescientia est aliquod antecedens, nee infert necessitatem ergo &e. . .
Mediitae id fieri, quia praescientia nihil ponit in re, & obiectum supponit, non facit. Sed detur adversariis, praescientiam, quae lupponit objectum , non fac;t , non inferre
necessitatem : ergo neque eam infert praedestinatio accide
talis , quae supponit arbitrium constitutum in sua essentiali indifferentia. Sic gratia congrua antecedit actum, & infallibiliter sortitur esse Rum , nec tollit libertatem , quia sup- nit arbitrium in sua indifferentia . Deinde per Suaresium salvatur in Christo libertas, quia ejus voluntas in se est capax peccandi , quamvis peccare non valeat , prout Verbo unita; ergo salvatur etiam libertas in voluntate nostra , eπruo essentialiter sit indifferens , licet praedeterminetur accientaliter, exigente indeclinabilem necessitatem sauciata liberi arbitrii natura. Itaque ad arg. I r. Suppositio antecedens,
& in impedibilis tollit liber fatem , si sit essentialis , & exigita ex titulo dependentiae , transeat; si sit accidentalis, &ex capite infima itatis nego. U. Regula . Nuper trad tam doctrinam verbis tantuna a Iansentano dogmate differre putat cl. auctor ; Iansenius enim in beatis , non secus ac Viatoribus efficaci .gratia fuLsultis , veram libe)tatem a 'novit , eo quod glatia rictrix ,& Dei visio ad hominis essentiam non spectat . Hinc toto lib. 3 de stat. nat. lapsae nititur Jan senius ostendere victam vitio naturam libertate carere propter ignorantiam , & co cupiscentiam , quae libertatem captivant in lege peccati. Ueram autem libertatem restitui per gratiam liberantem , &tam concupiscentiam, quam gratiam ita dominari, ut ablata indifferentia ad bonum & malum, inducat agendi neces- statem. Ut ergo concupiscentia non est natura, sed vitium,& gratia non est homini lapso essentiali; perfectio, sed donum , ita peccandi necessitas, , & dominatus concupiscentiae accidentalis est , sicut accidentalis necessitas recte agendi , uam infert gratia liberatrix ; ergo etiam Ian senius accientalem necessitatem agnovit e quare quartam Regulam
simpliciter sumptam , ut dumitur a Jansemo , reprobamus , , nota
215쪽
LIB. IV. Dis s. II. C A P. VIII. ros
non Ita tamen, si cum quinta, quam mox tradituri sumus, eonjungatur. Itaq. ejus quartae regulae loco aliam tradimus Janienianis principiis oppositam . Cum objestum intellectus si verum, Voluntatis vero bonum , non est indifferens ille ad verum in communi, haec ad bonum generatim: sed Gnita eii circa hoc particulare verum , aut bonum : si enim hoc particulare verum sit per se evidens, ut veritas primorum principiorum, in quibus nulla species falsi interesse potest, ut omne totum est maius fua parte ; intelle ius nacensario asseatitur, nec remanet libertas , aut indis rentia judicii . Si vero hoc peculiare verum non sit per se notum , sed per aliud, ut sunt veritates incertae, quibus misceri potest species salsi, e.g. Sol circa terram moυetur ἰ pote t mensat sentiri, vel dii sentiri , cum indifferentia iudicii . Q rare , si hoc peculiare bonum ita proponatur voluntati , ut ne- queat apprehendi sub specie mali , & sit per te evidenti imme bonum , ut Deus visus per lumen gloriae ; voluntas in illud necessario fertur , nec in ea remanet vera indilsere tia, aut libertaς . Si vero hoc peculiare banum non pro natur , ut omnimode bonum , nec ut tale evidenter apprehendatur, ut poenitentia , martyrium , in ' 'iibus potest intellectus apprehendere aliquam speciem mali in sui abnegati ne , aut supplicio ; tunc remanet in voluntate vera indisserentia, vera libertas , & potentia ad oppositum . Hinc sequitur I. contra Jan senium , beatos , cum Deum videant Intuitive , non esse in amore liberos , nam ad amandum Deum clare visum sunt naturaliter determinati . ut docet
S. Thomas a . II. Posse in hac vita Deum libere odio haberi , quia per plures effectus potest inordinatae voluntati proponi sub quadam specie mali, ut vetans peccata, & p nam infligens, ut ait idem S.D. h). III. Sequitur, non idcirco concupiscentiam non evertere libertatem, quia accidit ex Adae peccato , sed quia non ita flectit ad malum , ut non possit proponi voluntati aliquod oppositum . Sequitur IV. , gratiam victricem stare cum libertate , quia ita mentem illus frat, & voluntatem infla mat , ut possint excitari Contrariae cclgitationes , & affectus , ut de poenitentia , α martyrio distum est.. VI. Regula . Utuntur hac regula plures recentiores , qui docent. gratiae efficaciam non consistere in mortua qua-itate phylace praedeterminante , sed in blanda , intimaque N a de-
216쪽
.IOis . DE THEOLOGICIs DIsCIΡLINis deleistatione , quae superat determinatione morali omnem advertam cupiditatem . Et putant facile nodulia solvere ὀicendo , indiuerentiam physicam non tolli, nisi physica pr determinatione, &. recte componi clim morali. Ita, aiunt, dum vir sui compos tenetur desiderio propriae vitae terV n-δae, nunquam in se pladium convertet, quod tamen pnysimpo est; dc faciet, si lumine rationis destituatur. Neque di-lerius orator cogere' dicitur, dum vi verborum ita rei utilitatem suadet, ut nequeat aliquis hortationes abjicere . Ita
nec copii Christi gratia, ὰum efficaciter praemovet blanda , ac suavi caritatis )electatione. . Tria sunt in hoc regula: unum 'erum, nempe Christi pratiam in mentis illustratione, & sahcta delectatione co
sistere, quod docent etiam Norisus, Poncius, aliique et alterum aperte falsum, hanc nempe illum mationem moraliter, non physice 'raedeterminare liberum arbitrium ; quod nimis sorte Pelagianis arridet: tertium est dubiism, quomodo nemve haec prae determinans 'delςctatio libertatem non tollat tRecurrendum est ergo ad. V., Regulam , quam confirmRtapsum exemplum hominis deliri, qui ideo non peccat, quiRInente captus caret indifferentia judicii, & ex adverso h mo sanae mentis sub determinatione naturalis amoris libero servat propriam vitam, quia cum tali amore stat indifferentia iudicii , qua apprehendere potest in ipsa vitae conserv ia tione aliquam speciem mali a . His ita expositis , V. Reguram supradictam caeteris prae serendam existimamus , & hujus ope alias omnes . reVocate possumus ad catholicum sensum , in quo . . ab autoribus suis traduntur. Dicimus erao, sub efficaci gratia in sensu composito ac diviso Thom istarum priori Regula explandio, man re veram indifferentiam potentiae , cum determinatione actus, cuia cum tali determinatione per severat indifferentia iudicii. Idem dicimus de modo illo intrinseco contingenter opera di , quem suprema caussa in inferioribus attingit, ut in I LRegula dictum est. Idem quoque dicendum de gratia pra determinante, cuius necessitas ex hominum infirmitate r peritur, ac de sancta delectatione, in qua Christi . ratiam collocandam esse fatemur. Quae 1ane Regulae in ipsa visi ne beatifica locum non habent, ubi nulla remanet potentia ad oppositum , quia summum bonum ita Videtur, ut nequeat in eo apprehendi aliqua mali species. Atque haec est ratio
217쪽
Lt B. U. C A P. I. I 'Iratio conciliandi decreta absoli ita, Dei pratiam , ac praedestinaticinem cum humana libertate , cui si nondum tyrones nostri acquiescant, meminerint, hanc esse quiestioriem difficillimam . Cui vero nostra hic non arrident, doctiores , sed 'caueat, ne imeniat praesumtiores a .
In quo de voluntate Dei disputatur. ae ad caussarum secundarum spectabant praefinitione , qnaeque in hoc argumento ingenia exercent Scholastis 'corum, superiori libro complexi sumus : nunc minus prolixa sequitur de Voluntate Dei disputatio, quam proinde unica diisertatione comprehendimus, in qua divinum beneplacitum , amorem, providentiam , libertatem propolita bre
CAPUT I. AEn divisium beneplacitum erga sirgulorum hominum
Not. I. Dari in Deo voluntatem ex ipsa Dominica oratione colligitur , qua o ellem Patrem sic oramus Soluntas tua . Est autem voluntas prvensito in aliquod ob icitum, cum perceptione coisjuncta, quam , si i Deo removeas , non Deum percipies, sed rem corpoream , spiritus, ac rationis ekpertem. Dei autem substantia , intelligentia , ac voluntas V Deo sunt unum quid A sdem , diversamque
Cum nominum , tum idear rationem L,rtitur , cum ad Plures terminos comparatur. Ctam ergo Voluntaς dicatur re-
late ad bonum, ac ipsa Dei subitantia sit bonum per se diligendum, alia vero bona sint participatione, ac dependentia , certum est solam bonitatem di Sinam esse Dei voluntatis Obsectum ter hinativunt motivum,&. bonitatem creR-turarum objectum terminativum materiale, & secundarium. Nor. II., ex diverio respectu plures emersiise Voluntatis Dei divisones. Alia enim est voluntas signi , alia beneplaciti'. illa est declaratio exterior, qua Deus nobis significat, se aliquid velle; haec autem est i amet interior volitio, ali-
218쪽
iρ8 DE THEOLOGICIs DISCIPLINIs quid, ut sibi gratum, decernens. Signa sunt quinque: praeceptum aliquid iubens, aut vetans, consilium , permissio, &operatio. Haec Voluntas improprie & metaphorice dicitur . Nam sicut exterior pronunciatio verborum non est intima mentis contemplatio, sed eius signum , ita praeceptum , &consilium sunt tantum interioris voluntatis signincationes , non ipsa volitio : signa Vero , cum falsa esse nequeant, semper internam aliquam voluntatem supponunt, sed non femper illam , quam nos ex primo signi contuitu conjicimus . ta Ιiaac immolatio ejus mortem praeseserebat, sed per eam
Deus Abrahami fidem , & filii sui passionem expressit: cum ergo docent theologi , voluntatem signi saepe non impleri , id verum est tantum de ii q, quae nos arbitramur hisce signis subesse; sed alia eveniunt longe praeitantiora, quorum caussa signa illa Deus praemiserat. Not. III. Volunt tem beneplaciti a theologis dividi in
antecedeutem, & consequentem . Mediltae vocant antecedentem, quae antecedit Voluntatis eqnsensum , consequentem , ruae sequitur. Nos vero , qui absolutam volunt tem salvani aliquos ante praevisa merita admittimus ; nullum credimus futurum bonae voluntatis actum ante divinum beneplacitum , quo praeparatur ipsa bona voluntas a Domino. Quare voluntatem autecedentem eam vocant Thomistae , quae
connotat homines in se isectatos , ut conditos , & redemptos: consequentem quae illos spectat in aliquibus circumstantiis, v. gr. peccati, quibus vult Deus aliquid absolute . Si cui enim, ait D. Thomas a , justissimus princeps, & mercator vult, ille civium , hic mercium eontervationem , &tamen ille civem homicidam damnat , iste ipgruente tempestate merces projicit in mare; ita Deus omnes ad salutem InVitat , ut omnes haereditatem capiant salutis; sed aliquos sceleribus inquinatos iustitia sua damnat, & reprobat. Not. IV. Nos, admissa Thom istarum distinctione, duo alia con notata paullulum diversa spectamus , unde sumitur voluntatis antecedentis , consequentis , distinctio : nempe . ordinem a Deo impositum , in quo omnes homines , tam justi, quam impii in via salutis collocantur . Omnes enim jus habent accedendi ad Ecclesiam , petendi sacramenta &c. omnibus praedicatum est evangelium, exhibita misericordia ,& pro omnibus, pretium redemptionis solutum. Porro hujus ordinis impositio est antecedentis voluntatis objectum . SN
219쪽
L I B. V. C A P. I. I99 eundo, spectanda est huius ordinis executio, qua plures ad salutis terminum perducuntur, sed non omnes: quo sensu , non pro omnibus, sed pro multis fudisse sanguinem, & orasse Cnristum , declarat Catechismus Romanus a) . Itaque
voluntas antecedens spectat ad ordinis impositionem, quens ad ejus executionem , & utraque voluntas est beneplaciti. Utriusque discrimen tradit Damascenus b) , & illam bonitasis, hanc iustitiae voluntatem appellat. Et S. Prosperillam invitantem hanc iudicantem vocat. Anselmus c) v ro illam dicit misericordi ab ter de rerum posbilitate . hanc
justitiae, s de rerum essectibus. Itaque voluntas antecedens, misericordiae , bonitatii oeci ex laud. ΡP. efficit , ut omnes salvari possint, & in via salutis constituantur ; consequens vero , iustitiae , m de rerum efflibus facit , ut reapse sal ventur, & ponantur in termitio salutis. Quaeritur ergo, an sit in Deo voluntas antecedens salvandi omnes & an sit in Deo vere, ac proprie, an metaphorice, ut ira&c.ὶ Primum negant Iansenti assectae, qui docent, velle Deum salvos fieri solum praedestinatos , pro quibus tantum passus est Christus; secundum plures Thomistat d), aliique e . Sit itaque
PROPOSITIO I. Deus voluntate antecedente Uult omnes homines, nemine excepto, salvari. Pr. l. Script. EZech. 33. 32. ego I nolo mortem peccσ- fioris , fed ut conυertatur viυat . Ubi Deus sententiam sitim etiam iuramento confirmat . Volens enim Dei s , ait
Ain stolus ad Hebr.6. I 6, abundantius Hiendere pollicitationem haeredibus , immobilitatem consilii Di interposuit rusruran- φνm . Et I ad T m. a scribit: Obsecro fieri orationes pro omnibus hominibus , hoc enim acceptum est coram falvatore nostro Deo I), qui omnes homines utili Disos fieri , , ad agnitionem veritatis venire: unus enim Deus, unus mediator Dei h
minum homo Christus Jesus , qui dedit redemptionem semet- . um pro omnibus ; sed pro omnibus orandum est , & pro N 4 omni-
cx De nova atque hactenus que, non divina, sed humana v inaudita cujusdam Theologi rein luntate , accipiendum esse opinacentioris interpretatione , qui ni- tus est , deeeptus ex iis verbis tmium ingenio suo indulgens, eon- raram falυatore nostro Deo , viderra tinanimem P r.eon ensum, hune Praelect.rs T. a. P. Chigno. ii, qui Nostoli locum de Christo , eius- eam nervose confutavit . cai P. 2 e. q. tb L. a de Fid. Oras. i. et q. feJ In o Maus. cd Banmq, Zumel, Bancel. tea Divitis, Estius, Ponesus, Floree. Duiligoo by Corale
220쪽
2M DE TREOLOGICIs Drs CIPLINrs omnibus passus est Chrisius ; ergo sincerisime credendum est, Deum velle, ut omnes Disi fiant a) . Iansentani, locum Apostoli spectare homines in statu innocentiae, non culpae, juxta id eam voluntatis antecedentis ex D. Thom. lupra b) expositam ; ergo, ubi originalis cul-Pa iupponitur, Voluntas antecedens non habet locum. Sed contra. Apollo lus enim loquitur de iis, pro quibus ait orandum esse ; sed ex Amitalo pro omnibus orandum, etiam pro impiis Regibus illius a vi ; ergo &c. Reapse, cum status innocentiae perierit , pro iis orandum monet , quorum cst vitiata natura, possibilis tamen Deo mi 1erante conversio. Addit etiam Apostolus, Christi mediationem, & redemptionem; ergo omnes redemptos lub illa generali voluntate comprehendit. Nec obstat originalis culpa, quia haec Christi morte deleta est , nosque regenerati jumiιs iu spem viυam , ut ait Apostolus; ergo male cit. Apostoli locum, unus est mediato G c., de solis praedestinatis intelligunt Iansentani , cum nos ibi hortetur Apostolus ad orandum pro omnibus , & reprobis , & perditis Limis. Deinde Apollotus a ad Cor. 3 ait: si tinus
pro omnibus mortuus es ; ergo omues mortui Dut e quo te-Himonio probatur ex Augult. c) originalis peccati transfusio . Sicut enim omnes in Adam 3nortui sunt, ita Christus pro omnibus mortuus est : atqui in Adam omnest mortui sunt ; ergo Christus pro omnibus mortuus ei l . Sed de hoc argumento alibi. Pr. II. ex Piti Basilius in Ps. 29. ait: Velle hoc Deum , suae ut vitae participes omnes sant . Macarius Hom. 25 ait: Dominus unice desederat , quod toti prorsus ad eum Chrysostomus in I ad Tim. 2. Imitare Deum tuum : s enim ille omnes vult salvos fieri , velis tu , stu et is , ora pro iis . Ambrosius i. 3 de Interpell. David. a. Pulchise Apostolus explanavit , quia oe omnibus fontis es Deus , qui vult omnes homines salvos seri . De Auguilino intra erit 1ermo. Adde Concilium Arelatenes e tertium, Moguntinum, Valentinum, Carissimum Theologos omnes. Pr.
III. ratione . Tenemur enim orare pro omnibus , petere , ac sperare regnum cladiorum, R. redemptorem , qui nos sua
morte lis eravit , dilisere ; sed hoc saluim esset , nisi Deus vellet omnes salvos seri; ergo &c.
PROPOSITO II. Haec voluntAs est in Deo Verst, propria,& sincera.