장음표시 사용
251쪽
LIR. VI. D rs s. I. C A P. VI. 23rmαὶ ad Pela anos defecerint. Alii, quos forte puduit tan- ei doctoris auctoritatem abiicere, Augustinum ipsum nobis advertari contendunt . Ac illos quidem refutavit Notisius a
istos vero quae sequitur ΡRopos Tro. S. P. Augustinus asseruit apertis ei gra. tuitam praedelli nationem ad gloriam. Pr. I. Ex l. de Praed. 1anff. I 8, ubi S. P., recitata P Iagii sententia, qui ait, praedellinari homines a Deo , qui di illo; sanctos fore praevidit, haec habet: Intueamur verba Abrroseoli , cla videamus , utrum propterea nos elegerit , stura sanct i, ει immaculati futuri eramus, au ut essemus ... Et ait nos in ipso ante mundi con tutionem , ut essemus fanesi ; non ergo quia futuri eramus, sed ut essemus. Ideo qu*se tales eramus futuri, quia elegit ipse praedestiuans, ut i
Ies per gratiam ejus essemus; ergo sola electio per Augustia 'num est caussa praedestinationis. Dices cum Uasquesio, Augustinum loqui de praedestin tione ad gratiam, quam negabant Pelagiani; ergo. &c.
neg. ant. Quadruplex enim gratiae genus Pelagius agnovit. I. liberum arbitrium. a. remissionem peccatorum 1 testem & destrinam , 4. vitam aeternam . De tribus primis
nulla erat inter Augustinum , & Pelasium disputatio , eo quod eleEtis aeque, ac reprobis conferri possent; solam ergo gratuitam praedelli nationem ad gloriam Pelagiani negabant, eamque fieri putabant ex praevisione meritorum; ergo s. P. Auti de hac tantummodo disputat contra Pelasianos. Dei de Pelagius putabat, hominem posse sine gratia iustificari ,& tamen fatebatur , praedestinari certos homines prae aliis Iergo de praedestinatione ad gloriam , non ad Iatiam loquitur Pelagius , ac de ea redarguitur ab Augustino. Deinde S. P. cap. 1 m. inter gratis justificatos duo genera distinguit,unum
eorum, qui non perseverant, nec coronantur, aliud eorum,
ut recipiunt donum herseverantiae, & ait. illos, qui secunum propositum vocati. sunt, certissime . gloriam consequi e suos enim praedestinavit , ipsos oe voci Dit , Hla filicet vocatione fecundum propositum ,' non ergo alios , sed quos ita vocavit , glorificavit . Ubi S. P. non praedestinationem ad gratiam , sed ad gloriam, qua vocati, & iustificati alorificantur. Prob. II. Ex Augustini sententia de praedestinatione G eundum propositam Massilienses concitati dicebant : Dei meos praedestinasse in regnum suum , quos gratis vocatos , d P 4 gnos
252쪽
gnos futuras electione de hac vita bono fine ex essuros et se praemiare;t. En Moliniana praedestinatio ad gloriam ex praevisone meritorum in terminis. Contra ex Augustini sententia dicebant, removeri omnem industriam , s Dei consti tutio humanas praeveniat voluntates , sub praedestinationis nomine fatalem induci necessitatem . Sed Semipelagiani opponebant , id sequi ex praedestinatione secnndum propositum , quo ante mundi initium dicitar facta discretio eligendortim , O rejiciendorem, ut alii vasa honoris, alii contumeliae sent
Aiunt Ι. aliqui, Semipelagianos Augustino exprobrasse praedestinationem ad gratiam, & ad fidei initium , non ad gloriam; erso &c. neg. ant. Nam ex Prolpero constat, eam praedestinationem in Augustino eos reprehendisse , qua ante praevisa merita facta est discretio , unde alii vata n noris, alii contumeliae sunt creati, sed tales per Augustinum non sunt, nisi qui praedestinantur ad gloriam ; ergo solam Dra destinationem ad gloriam reprehendebant in Augustino MassilienseS.
. ΙΙ. alii , improbari a Μassiliensibus in Augustino
praedestinationem ad gloriam ex praevisione meritorum; n gabant enim, ait S. Prosper, electorum numerum nec a
geri posse, nec minui. Sed contra. Id enim in Augustino Semipelagiani impiobabant, ex quo liberum arbitrium auferri Putabant, & satalem induci necessitatem, sed hoc sequi putabant ex gratuita pra destinatione ad gloriam ; ergo &c. Se eundo Semipelagiani admittebant praedestinationem ex m Titis ; ergo illam non improbassent in Augustino . Vide
Pr. III. Ex l. de Corri & gr. ', ubi docet S. P. t ab iLia perditionis massa quae fadcta es per Adam , neminem p - δε discemi , nisi quod hoc donum habet , quisquis habet , quod
gratia Salvatoris accepit , ergo per Augustinum praedestinatio ad gloriam, qua quis e massa perditionis eruitur , est gratuita . Ne vero putes , loqui Augustinum de praedestinatione ad gratiam , ostendam per Aug. nullo modo dii cretos dici, & praedestinatos, nisi qui reapse salvantur: ait enim
ibi S. Ρ. , , qui audito evangulo, in melius tommutati, perseverantiam non ab ceperunt , non esse ab illa conspersone discretos , quam constat esse damnatam , Unde . sic arguitur .
Qui in melius commutantur, sunt pri edestinati ad 3ratiam; atqui illos ait S. Ρ. non esse pra destinatos , nisi iis detur perseverantia ἱ ergo S. P. Aug. loquitur de sola predestinavitionet
253쪽
tione grainita ad gloriam. Hoc ammentum , Petavio iudi .ee dirimendat controversae fuscere potest, s ouis aequus veritatis arbiter esse vel φ I . Clariora tamen sunt , quae subdit in fine laud. cap. osi vero. , ait , perseveraturi non sunt, nee illo tempore, quo bene vivunt, in tuo numero computanui funt. Non enim sunt a massa illa perditionis praed sinatic ne discreti, ideo nec fecundum propitum vicat; . o per hoc non electi. Et c. 9 & I3 est, non pertinere alnumerum praHestinatorum, qui, aut jacent sub peccato, aut in accepta gratia . non perseverant . Non sunt ergo praedestinati, per Augustinum , nisi qui praedeitinantur ad gloriam . Qui enim Deo vivunt, sed non perseverant, electi non dicuntur, nisi a nesciis suturorum ; erpo &c. Prob. IV. Ex l. de don. Urs. ', ubi ait: Ex duobus pammulis originali peccato obstriciis, eκr isse a matur , ilia r Iinquarer , s ex duobus impiix, cur se ita vocetur, ut v
eantem sequatur, ille autem aut non vocetur , aut nom hamoeetur, inscrutabilia funt udicia Dei. Ex duobus piis , euν illi donetur p'in erantia ossi mre donetur, inscrutabilia funt iudie a Dei. Constat autem, ibidem S. Ρ. Augustinum e dem modo loqui de praedestinatione parvulorum , qui asses muntur in gloriam, A. adultorum, quibus donatur persev xantia ; ergo Augustinus loquitur de elegitone ad gloriam , non ad gratiam. Excludit quoque praescientiam meritorum, etiam per gratiam factorum , nam ad inscrutabilia Dei j dicia cum Apostolo recurrit. Hinc Pelagiani ,.qui eo arg mento maxime urgebantur, dicebant, illos eligi, hos reiici , ex praescientia operum, quae facturi erant , si ad usum
Sed hane responsonem pluribuq reiicit s. Ρ. I. Quia b
Dei misericordiae tribuitur , quod pueros rapiat, antequam malitia pervertat intelleinim eorum . ΙΙ. Quia ex Apost los 13 Merito ergo ait ei. auctor in schol. e. 6. , illud eum Augusimnsum , trem Thomsartim pνinceps esse firmiissimum ue DIeimen-
rtim . ideoque nee ιeviter, aut per
sunΗονie trinandum ἔ de eo autem, non seeus ae de IV. argument huius capitis , quo mire olim , Hilario teste , Semipelagiani urge bantur, plura scitu digna adnotaiavit Ioc. cit., quem adire non pi
254쪽
quae gelturus esset in corpore, si diutius vixillet; ergo Ρel giana responsio ita abhorret a fensibus chri anis, ut refelle re pudeat, ait s. P. de Don. Pers. 9. Deinde Pelagiani aiebant, parvulos praedestinari, aut reprobari ob parentum m rita, sed oppositum experientia docet . Nam ex bonis parentibus improbi filii, ex improbis boni gignuntur ; ut eX Davide Abialon, Enωh ex Cain. Tandem aiebant Haeretici, Deum velle quidem parvulorum salutem , verum Rcauilis secundis impediri, ne ad gratiam bapti imi pervenianti Sed hanc responsionem rejicit S. P. de don. Pers. c. I 2. N que enim fato cogitur Deus illis infantibus subυenire , illis
non subvenire , cum nec paser, Deo nolente, cadat in terram. Diee . Praedestinatio parvulorum eis gratuita etiam in Ordine executionis; ergo non est norma praedestinationis adultorum . dist. conL Non est norma quoad electionem , α finem, neg., quoad media , & eXecutionem , conc. In tutentione ergo utrique per Augustinum praedestinantur secundum propositum, iisque praeparantur beneficia liberationis , quae reprobis denegantur. In hoc eadem est parvulorum,&adultorum caussa, at media non sunt eadem , illi enim rapiuntur incapaces merendi, isti assumuntur host: merita. Prob. V. ex e. II de Corr. & GL, ubi inter praedesti- 'nationem hominum , &. angelorum hoc statuit discrimen ,
quod istis plenitudo beatitudinis fuit merces meriti , illis vero gratiae beneficitim. Deus enim contulit creaturae innocen
ii adjutorium, quo permaneret , si vellet , sed perseverantiam in ejus arbitrio reliquit: nunc autem infirmitati voluntatis humanae ita subventum est , ut per gratiam salvatoris nedum detur iis posse , sed etiam actu perseverare . Sicut emo praedestinatio angelorum fuit conditionata , & ex pre scientia meritorum, ita lapsorum praedestinatio est absoluta, & merita antecedit, quia his donatur etiam adtualis: perse- Verantia; ergo S. P., qui in hoc statu essicacem gratiam
admittit, etIam absolutam electionem agnovit b). Prob. VI. ex c. rue de Praed. SS. , ubi ait: praedestinationem Christi nostrae esse exemplar ; sed praedestinatio Chri- 'ad unionem hypostaticam , ad gratiam , & gloriam est gra uita; er &c.. υ etiam, ait S. P., praeclarissimum lumen praedestinationis , ει gratiae salvator , qui , ut talis eset,
255쪽
Ibus merItis natura humana quae in illo es , eomparavit quid egit ante ὶ quid credidit i Advertarii , loqui Augustinum de praedestinatione ad gratiam . Christuς enim est exemplum praedae inationis , Miratice, non aloriae. Verum haec est inanis elusio. Nam S. . ex praedestinatione Christi infert, praedestinatos gratis eligi ad fidem, & perseverantiam , ita ut haec duo sint praedestinationis ad gloriam enectus, non caussa : sicut ergo prae desinatus est ille unus , ut caput nostrum esset , ita multi
praedestinati sumus, ut membra eius essemuς . Humana hic merita conticescant, quae perierunt per Adam , refluet Dei
gratia per Iesum Christum Alserit ergo S. P. , Christum esse praedestinationis & gratiae exemplum , quia sicut ipsis nullis praecedentibus meritis fuit praedestinatus , ut esset caput nostrum &c., ita, qui praedelli nati sunt, ut sint mem-Dra Christi , quae non pereant , certa Vocatione trahuntur credunt, perleverant; propugnat ergo S. P. gratuitam praedestinationem ad fidem & gratiam : sed simul ostendit , fidem & gratiam esse gratuitae praedestinationis ad gloriam erufectus , sicut nativitas & gratia Christi effectus fuit praedestinationis ejus. II. Becanus: ὀe Christo ad homines non valet illatio: ille enim sine merito , nos per meritum gloriam comparamus. Verum, si de ordine executionis accipi nequit allatum Augustini exemplum; ergo de ordine intentionis debet accipi, ut ad gloriam praedes linentur elem exemplo Clarissi absque ul-Ia meritorum praevisione. Deinde, si oportuit pati Ciri,ium, ta intrare in gloriam. Dama in qua constitutus est caput praedestinatorum , quid mirum , si ejus membra, fideles nenipe, gratis ad gloriam praedestinati, earn comparare tenean- Iur per carnis macerationem , & exercitamenta virtutism
Nam si compatimur , ω conglorificabimur. Ob. I. S. P. Aug. l. I ad Simpl. q. a. ad locum Rom. 9 ait: non fec&ndum electionem propositum Dei manet, sed ex proposito eleeἰio : idest , non quia invenit Deus opera bona In hominibus, quae eligat, ideo manet propositum iustificationis ipsius, sed quia illud manet, ideo invenit opera, quae
jam eligat ad regna coelorum : constat ergo, electionem a bonis operibus, non a Dei beneplacito petendam esse.
R. I. Cum Bellarmino, Austustinum , dum haec scribit , nondum diligentius quovisse, quaenam sit electio seatiae, de qua ait Apostolust reliquiae p'r electionem gratiae Ialva jacta
sunt , ut ipse profitetur l. I. Retr. B . I s.
256쪽
nem , ut contra Uasquestum ostendit Petavius. Alia est electio antecedens, & gratiae, alia consequens,& iustitiae. Derlla ait l. 3 contra Iul. , nullum elegit dignum , sed eligendsinecit ditisum. De hac l. de Ptis. SS. 7, intelligamus er o vocationem, qua fiunt electi. Illa praecedit meritum, ista consequitur. Una est caussa, cur praeparentur electis gratiae, altera est earundem effectus . Per illam discernuntur elem ab aeterno, per istam in tempore . Ιtasue l. I. ad Simpl. q. et loquitur S. P. de electione consequenti, non de antecedenti r ait enim, electio nom praecedit 1ustificataonem, sed electio
nem iustificatio. Elemo ergo, de qua ibi Auguilinus , et hiemporalis assumptio ad gloriam, quae juitificationem subs ruitur. Deinde ait: Nemo enim eligitur, nis diuans ab i o, qui reiicitur, sed in electione aeterna nullus ab alio distabat, omnes enim eramus in eadem massa perditionis ', ergo &c. Tertio, dixerat 1hpra, electionem este ex praeicientia et dum ergo ait electionem esse ex praescientia , deis verso electionis genere loquitur . Ideo autem Augustin usurnat electionis nomen ad ostendendum praedestinationis effectum, quia nondum diligentius distinxerat inter elefiti Nem gratiae, & iustitiae, ut ait l. 1 Retr. 23 ; qua dissimcti
. e omnia Upposta argumenta exsufflantur.
ob. II. ci. P. l. de Praed. sanctorum N ait r praedestin tionem, de qua agit spectare ad fidem, & contra illam ne ninem, nis errando, aisputare potuisse ; sed gratuita praed stinatio ad gloriam non spectat ad fidem; ergo &c. I. aliqui nem min. Nam Patres Sat enses ad fidem spectare testantur. Aquaviva a) ait, eam recipi in Scholiucommuniter, & ab Ecclesiae Patribus , nec sine periculo ab ea recedere recentiores censet Baronius b). II. . 1 Etarct ad fidem illative, quatenus ex veritate irrefragabili , quoa .finalis perseverantia sit speciale donum eratiae , ipsa praede stinatio gratuita ad regnum necessaria illatione cor, quitur. Nos vero dicimus, spectare ad. fidem gratuitam praedestin tionem ad pratiam ; de hac etiam pertractare Augustinum , sed eam invicte comprobare ex divino proposito dandi gi viam , ex quo gratiae omnes praeparantur electis . vel quia Augustini aevo loli Semipelagiani hanc doctrinam impugnabant I) . C A-
cx P destinationem ad glo- riam , una cum praedestinatione
257쪽
LIB. UL D Is s. I. C A P. VII. αῖ CAPUT VII.
De altiorum Patrum fentem a circa gratuitam
praedestinationem ad ghriam. UT aliorum Patrum mens facilius intelligatur, in plures
propositiones haec quaestio resolvitur. Sit itaque Ρ ΟΡos ITIO I. De Patribus, qui scripsere ante exortara Pelagianam haeresim , non multum debemus esse solliciti.
Erob. I. ex testimonio Augustini : id opus es , ait
I- de Prael. sanctorum I. , ut eorum scrutemur opuscula , quieriusquam ista haeresis oriretur , non habuerunt necessitatem
ια hae diffficiti quaesione versari , quod facerent , si ressponde
Prob. II. ex eius exemplo , qui aute exortam Pelagi nam haeresim non ita exquisite scripsit, ut supra dictum est. III. Patres alii obiter de hoc argumento scripsere, vel in concionibus ad populum , in quibus ad virtutes , & ad sugam peccati hortabantur fideles, ut scribit cit. l . S. P. Augsi ergo &c. . PROPOsITio II. Ex Graecis patribus Origenis auctoritas Te)icienda est i). Prob. Origenes enim Pel gii doctrinam. aperte docuit Itali- ad initium fidei . & ad finalem
perseverantiam conjunctam , spectare ad fidem , fatis liquet ex Hormisdae Papae reseripto, ubi digitur : in υariis Araustini libris, 43' maxime ad Prosperum 4ς Ηi- Iarium , abunde erenesei, quid ea-sbo ea seq&atur Eeelesa. Porro in libris illis non solum agitur dexratiae necessitate ad initium fide; aut ad finalem I severantiam , sed etiam de gratuita praedestinatione,
quae nonnullos offenderat e recte ergo concindit Ven. Bellarminus,
gratiae , or praedestinationis non somel ruIisse sententiam , υν sam haec fenrentia , non quortim vis doctorum opinis , sed fides Euteme -- ibolisae diei debeat. Idem iudicium serendum est de Theodoreti Theophilaeti , ia
Teumenii do bina . quos constat Origenem seeutos esse , & oppositam Augustino tradidisse sententiam . non diffitetur Uasquesus . Chrysostomum vero, quem Sem; pelagianis praelusisse scribit Molina, alibi vindieabimus. Si quae tamen
opponantur obscuriora ejus loca, ea iuxta regulas secundo, aut te tio loco nuper traditas exponi de
hent , vel ex seopo sancti doctois ris , qui erat plebem hortati ad opera salutaria , non vero de altissimo praedestinationis mysterio verba facetv.
258쪽
I g ΤΗΕOLOGIcIs DisCIPLINIS Iibris Periarchon. Hinc Hieronymus Ep. ad Ctes, doctrina tua , inquit, OriSenis ramusculus est. Adde, Origenis opera a Rufino fuisse interpolata , qui fuit Pelagianorum Coryphaeus ι ergo &c P RoposITIO III. Si quidam ex veteribus Patribus despraedestinatione sanctorum ambigue loquuntur, possunt commo e exponi.
Prob I. Praescientia enim operum, quam, illi admittunt, accipi potest pro ipsa divina praedeltinatione, ut docet S. P. l. a de praed. sanctorum I9. Muid erso nos prohibet quando
apud aliquos verbi Dei trae atores legimus, Dei praescientiam, in agitur de vocatione eleflorum , eau tem praedesinationem .ntelligerest Uiurparunt autem praescientiae nomen, ne vide Tentur libertatem evertere cum Manichaeis, quorum haeresistunc grassabatur . ΙΙ. Exponi possunt de ordine executionis ,
ctione, qua Deus intendit, gloriatii conferre tanquam mercedem meritis, comparandis per gratiam, praeparatam electis ex yi antecedentis decreti. ΙU. Μerita, & gratiae usum insensu veterum Patrum habent rationem caussae finalis , non essicientis , & meritoriae, quia nempe gratia confertur , ut ea bene utamur , ut ait Apostoluῖ o elegit nos ante mundi consiturionem &c. Ita S. I n. q. 2ῖ. a. 3. PROPOSITIO IV. Patres , qui floruerunt post Augustinum, gratuitam praedestinationem tradidere.
Prob. I. S. Prosper ad obj Vinc. c. a. Illi cum Chri re abunt , quos Deus gry rata bonitate praedestinuit ad gloriam . II Fulgentius I ad Mon. Voluit praedestinare quosdam ad stor em. III, Gregorius Magnus' I dial. 8. Praedestinatio ita ediis a Deo disposita , quatenus electi po Mutando merentur a jere , quod Deus ante faecula disposuit dare
ruere , gratuitam praedestinationem tradidere . Vetustiores autem , Vel parem non habent in hac controversia auctoriatatem , vel possunt commode exponi. Od. I. Irenaeus l. 4 adv. Harr. 38 ait: Ex futurorum praeficientia dictum fuit , Iacob dilexi &c. Hieronymus in I. Μaiach. scribit, dilectionem, odium Dei ex praementia ope- .
259쪽
LIR. VI. DI s s. I. C A P. VII. 23s . rum proficisci. Chrysostomus hom. Ir in ep. ad Rom. 8 ait: sua etao ae causa hic amori, ille odio haiandus erat u niam quidem hic malus, ille autem bonus erat ἰ ergo prindestinatio ad gloriani est ex praescientia meritorum. dist. cons. Ita ut merita sint caussa divini propositi, neg., ut sint effectus, conta a . Iraeneus ergo ait: ex pr fientia dictum fisit : Iacob dilexi, quia sciebat Deus, quid ipse facturus erat in Jacob per auxilium gratiae suae. Hier nymus etiam ait: Deum illum diligere , qui odit vitia , sed, Ni vitium odio habeat, incis Deus potentis, is auxilis. Chrysostomus loquitur de praedestinatione ad gloriam , prout est merces, qua sensu praevisionem meritorum importat, sed ait haec merita praeparari a Domina b). b. II. Damascenuq in ep. ad Rom. 9 ait : Non ipse , Deus, honorabilia, aut ignomini a stratit vasa , fed propria electio , & l. a. de Fid. Secundum praescientiam suam praeiudicaυit omnia ἰ ergo &c. ad Ι. dist. ant. Et S. D. ibi agit de aeterna praedestinatione , neg. , de praesenti merito bonorum operum , Per quae quis se reddit vas honorabile electione voluntatiς sue, quae praeparatur a Domino , eonc. Ad secundum diit. ant. Et S. Doctor loquitur de ordine executionis , conc. , inteu tioni , neg. : ait enim, Deum praedestinare aliis praemium fe
go &c. neg. cons. Hilarius enim electionis nomine non accipit aeternum Dei propositum, sed temporalem assumpti 'nem hominis ad uberiorem gratiam, aut gloriam ii). Ob. IV S. Prosper ad ob. I a Vinc. ait : quia praescit funt casuri, non funt pr.edesinati, essent autem, si essent reversuri; ergo &e. R. dist. avt. Et loquitur Prosper de praedestinatione, prout est electio, neg., prout est ejus manifestatio , conc. Quo sensu exponitur illud proloquium; se non es praedestiuatus , fac , ut praedesineris , id est , si malefactis
te reprobum praebes , sic , ut boois actibus te electum exhibeaS .
Ob. V. Fulgentius i. I. ad Μax. 24 ait , praedestinavit ad supplicium , quos a se prisciυit discessuros , praedes in it,
quos faJ Uide D.. ad x. e. 4. ib) L. et de Pravid. s hom. ra ad corintλα ου. cc Uido auctorem . co Vid. 8 . a c. prac.
260쪽
. 2 o DE THEOLOGICIs msCynIms . quos ad se praescivit redituros ; unde sic arguitur e re Fit gentio praedestinatio ad gloriam te habet , ut p destinatio ad poenam, sed haec supponit previsionem meriti ; ergo &illa. diit. maj. Se habet &c., in ordine meecuttonis, concis in ordine intentionis , neg. Constat ex dictis . Reapse praedestinationem in intention Iraescientiam meritorum praeced Te docet Fulgentius i. de Fid. ad Petri c. 3. , ubi ait : illi regnabunt , quos Deus gratuita bonitate praedesim sit ia r
An eratuita p destinatio ad gloriam si rationibus
Theologicis conssentanea RSEntentiam de gratuita praedestinatiqne ut rationi ditanam
idam rejiciunt e sed pime injuria. Sit itaqueFROPOSITIO . Praedestinatio gratuita Theologicis rati
Prob. I. Dei voluntas homines perditos ad gloriam prae determinans est absoluta, & meritum antecedit ; ergo &e. Prob. ant. Voluntas conferendi media , quae essicaciter adfinem perducunt, supponit voluntatem emcacem Huldem finis; ergo &c. Anti patebit ex lib. de Gratia. ΙΙ. Merita, quibus ad gloriam pervenitur, sunt praedestinationis effectus, cum sint ex gratia electis collata , ut gloriam adipiscantur ;Ergo non sunt caussa . III. Hoc mysterium inscrutabile est; ergo non pendet ex libero arbitrio . IV. Deus praedestinat silures scelestissimos, ut Paulum , latronem &c. λ ergo nori respicit merita, ut fingat ex luto vasa honoris. Ob. I. Potest quis essicaciter velle finem mediis lassicientibus , non absolutis : sic medicus vult essicaciter salutem aegroti, dum media ponit, quibus salus obtineri potest , iis feet saepe sanitas non habeatur ; ergo potest Deus etiam ves- lla nobis gloriam, ut finem, licet media conferat in cacia. neg. ant, Nam voluntas finis non est eficax , si media essicacia non sint. Si enim medic sciret . hanc , non esiam medicinam esse essicacem , hanc, non illam praeberet aegroto, quem vellet essicaciter ianum ; ergo si Deus velit iemcaciter dare gloriam praedestinatis , non iussicientia , sed . remedia emcacissima praebet, quibus certus me liberanrur. lob. II. In hac sententia non solvitur hoc dilemma: aut fum praedestinatus , set non , s primum , quidquid egero ,