장음표시 사용
271쪽
an exemtione liberis meritis comparatur. Vide c. 8. R. ad 3. Argumenta haereticorum contra a. partem Prop. alibi excutiam . Interim nota, ex Trid. sess. 6. c. 9., neminem scire
certitudine fidei, se gratiam Dei consecutum. CAPUT XIV. De Praedesinat tame haereseos pseudo-hisoria o Not. I. duo sunt errores circa praedestinationem, & gr
tiam . I. Ρelagianorum, qui eam repetebant ex prae-
vllione meritorum : 1 I. Praedestinatianorum , qui vietricem gratiam, & praedelthnationem secundum propositum, ita defendunt , ut liberum arbitrium, titulum sne re esse arbitrentur. Utrique malae causae patroni. Pelagiani enim & Semi-
pelagiani pessime de Christi gratia, de Augustino irreverenter locuti sunt . Praedestinatiani autem impie de libertate hominis, imperite de Augiastino sensere : conitans enim est S. P. dodtrina, neque praedestinationem , neque libertatera esse negandam I . Not. ΙΙ. Praedestinatianorum, quae in Calviniana secta
adhuc vigent, praerat pua dogmata sunt. I. Deum eodem m do ad vitam, & mortem pra dei tinare . ti. divinam praescientiam voluntatem compellere. II s. perire Dei voluntate, qui pereunt. IV. Trahi etiam invitos ad salutem a. nullam elle in Deo voluntatem salvandi omnes, VI. Christum pro sesis praedestinatis mortuum esse &c. Uriam este hanahaerelim an. 427. apud Monachos Adrumeti nos , in Galliis emersisse an. 429, & a Cothe;calcho recusam an. 8 7. ait runt Tyro Proi per , Sigebertus , Baronius, SpondanuS, dce.
Sed eam esse sititiam putant Vilerius , Maguiuus , Noriasius, Cabalsutius, Alexander, aliique: qui odiolo Praede iti-
ci Observat ei. auctor in Schol. ni fata lena necessitatem , postremo c. r l. 6 , Augustino, eiulque di- ab Arminianis c inter quos Iliat. scipulia , ubi de praedestinatione , nes Phereponus , supra cartei S gratia disputatur , primum a omnes Augustino infensissimus toti Pelagianis deliramenta Manetis , omnes istas, quae tandem in idem tum a Semipelagianis haeresim Prae- recidunt , injuriarum plenissimas destinatianam, postea a quibusdam notas opponi. Qua in re pelagia- catholieis quidem , sed magis pro norum vestigia premunt , qui e Garbitrii libertate, quam pro Curi- dem calumnias, ad nauseam usquesti gratia sollicitis , ipsam Calvi- repetitas, ingeminant.
272쪽
Not. III. Nullum inferri Augustiniante doctrinae praeiudicium, etsi daremus Augustini aevo hanc sectam emersis. se; ejusque asseclas se se tanti doctoris auctoritate muniisse
Non enim melius Ioqui potuit Augussim s , quam Pro hetae , quorum verbis male intellessis tam multi suos defendere conantur errores ait Facundus Herm. l. 6. contra Motianum.
Imo cum constet , Gothes calchi caussam ad Augustini scri- via, veluti ad lydium lapidem , fuisse reVocatam, magnum eidem robur accessit. Sit ergo P RoposiTio Ι. Nulla fuit in Adrumetino Μonasterio , Augustino superstite , haeresis Praedestinatiana. Prob. I. Ex S. Prudentio Trecen. Episcopo lib. contra Io. Erig. 4 ubi ait: tertiam haeresim, qua ita donum gratiae praedicatur , ut libertas arbitrii auferati r , nec legimus , nec audivimus. S. Rhemigius contra ipsum Erig. ait: Muaesiua Baeresis tam inaudita , quae libero arbitrio denegato Iolius grariae si praedicatrix, nisi disputator se B. Augustinum quaskaereticum accusat. Reapse S. P. Aug. scripsit librum de hs resibus an. 428. jam sedatis Adrumetinis dissidiis ; cur ergo hinesim non memorat a se praefocatam ὶ Cur Pelagianam vocat recentissimam, si aliam juniorem profligaverati Pr. II. ex historia. Cum enim Augustini epistola I 3. a Floro Adrumetum delata a Monachis avide legeretur , aliquibus imperitis visum est, vocationem secundum prop situm, & gratiam victricem tollere libertatem . Ualentius Abbas, & Florus pro A ustino stetere. Hinc turbae excitatae, quas Felix , &. Cresconius ad Augustinum ambigue r tulerunt, qui videns , Adrumeti , sub praetextu libertatis , novum bellum contra gratiam Christi parari, scripsit librum de gratia & lib. arbitrio : sed opponentibus Adrumetinis non corripiendos tras gressores ob gratiar defectum , librum addidit de correptione & gratia, plenum, ait Prosper, divinae avflaritatis. Er haec origo, & finis dissidiorum . Ex quibus constat Semipelagianam haeresim , non Pras 'destinatianam inde erupisse . Qui enim negant electionem secundum propositum , eamque libertatem auferre putant , non Praedestinatiani lant, sed Semipelagiani : nam Praede stinatiani electionem secundum propositum , ex Augustini
doctrina tuentur, licet errent, quoad libertatem ergo & Confirmatur ex D. Pro . in ep. ad Aug. , ubi , narratis Semipelagianorum oppositionibus contra divinum propo- suuira
273쪽
stum, ait: Evenit, ut cum quosdam intra Africam similiarmo 'isent, librtim cie Core. s gr. plenum divina auctoritatis emitteres . Similis ergo fuit Semipelagianorum , & Adr an letinorum expostulatio . Reapse nullus fuit Praedestinatianus inter Adrumeti nos . Non Ualentinus , de cujus fide nemo dubitat . neque Florus , suem constat ex Valentini epistola a Felice, & Cresconio falso accusatum. Semii itii Flori ait Valentinus ib. ) fides est , non sicut fratrμς illi locuti sint , non iuxta merita nostra dari donκ metet.rt s, sed per gratiam Redemptoris: neque alii Monachirii enim ita arbitrium propugnabant, ut gratiam negarent is Rumor ergo exortae Adrumeti haereseos, ex falsa illorum relatione ortus est. Vide ep. Valentini ad Aug. & hujus r sponsionem ad Valent. ob. I. S. P. cit. ep. ait: Retulerunt , monasterium vestrum distensione turbatum , eo quod quidam in vobis sic gratiam Dedicent, ut negent hominis esse liberum arbitrium ; ergo &c. nes. cons. Felix enim &Cresconius falsa narraverant Illos ergo, utpote inscios, diu apud se retinuit S. P. quo .Hirustiores redirent a ersus Pel ianos: iisque redeuntibus Adrumetum una cum libro de Gr. & lib. arb. se Monachos hortatus est: Neque negetis Dei gratiam ς neque liberum arbitrium a gratia festaretis . Rescripsit Valentinus; liberum arb trium Dei gratia non negamus . Hinc P. MO-nachis gratulatur, hane sidem etiam in Floro invenisse , unde ait, potius corrigendi funi, qui eum non intelligebant ; ergo &c. Ob. II. S. P. l. de Gr. & arb. utrumque defendit ; sed eX quo gratiam defendat, 1 equitur extitisse, qui eam negarent ergo a pari. Erant ergo in eo monasterio duae factiones, Pelagianorunt, & Praedestinatianorum R. ne'. cons. Nam, etsi daremus, Augustinum initio credidisse Felici, & Cresconio, & contra Praedestinatianos scri-lissse ; bene se gessisset evellendo , cum. erumpente Semipe
agianorum haeresi, etiam ficti erroris radices , quas noverat
olim insitas a Manichaeis. Sed Augustinus ibi probat , gratiam merita non laeponere, nec tamen perimi liberum a bitrium, ut Pelagiani criminabantur. Haec itaque propositio: non datur sub gratia emcaci libertas, enuntiatur a Pelagi
gianis, & Praedestinatianis i illi . ni Dei gratiam tollant ,
aiunt, ex ea sequi libertatis exitinm: isti, ut arbitrium eliminent , censent, per illum Dei gratiam auferri. II. dist. ant. Augustinus utrumque defendit retundens criminationem Pelagianorum, conc., repellens assertionem Praedestinat i a norum, nego. Ob.
274쪽
Tyro, Arnobius, aliique; ergo &c. neg. cons. Cum enim eo nomin ' a Semipelagianis traducerentur'Augustini discipuli , plures falla crimina pro veris hii toriis venditarunr . Ita Sigeriertus a Faulta Reiens , qui Augustini discipulos Pro destinatianos appellat, hanc fabulam la ausit . Arnobius quoque Semipelagianus fuit, ut ostendit Nora sius ir), vel falso
rumore a Semipelagianis accepit, Ρraedeliinatianos exstare , qui tollerent libertatem . Hinc sorte errorem hausit Prosper Tyro in historia hospes, qui hanc haeresim resert ad ari. 4IT. quando Augustinus nondum egerat de Praed. SS. , nec epiastolam ad X ilium dederat ante ari. 42
ΡRoΡosmo II. Neque sub Celestino I. erupit in Gauliis sella Praedes in alianorum. Prob. Qui eam apud Massilienses suscitatam tradunt i putant Hilarium , & Prosperum Augustini , & Coelestini opem implorasse , sed ii non contra Praedestinatianos , sed
contra Semipelagianos ad Augustinum confugere ex cit. Prosperi ep., ex qua constat, Massilienses improbasse gratuitam Pr destinationem e cum Praedestinatiani gratuitam priaedestia nationem admitterent; ergo controversiae illae non Praedestinati ante feminarium , sed Semipelagianae haeresis incrementum fuere. Deinde S. P. Aug., acceptis illis epistolis, mombo occurrit libris de Praed. SS., & de Don. Pers. , quos contra Agustinianae dos rinae obtredhatores edi ros esse constat;
erῖo Augustinus non exagitat ibi Ρraedestinatianos , sed Semipelagianos.
Ob. I. Auistor Praedestinati ex Vet. Cod. a Sirmondo editi ait hanc haeresim irripuisse sub Ccelestino P.; ergo & B. Norisius ; Sirmondum , qui effoeta an. 8O. aetate Praedesinatum edidit, deceptum os le : unde eius historia fabula dicitur a Maguino : nam dogmata Massiliensium a Praedestinatianis quam longe absunt. Adde auctorem Praedeshaati se
prodere Ρelagianum , dum ait: concupiscentiam esse a creatore , nec poenam peccati, sed legem naturae.
ob. II. Prosper & Hilarius narrant, plures apud Μassilienses asseruiise , Dei constitutione tolli libertatem , & sub
nomine praedestinationis necessitatem induci ; ergo &c. dist. ant. narrant in propria sententia, neg. in sententia Μaiasiliensium , qui non ex veritate , sea ex livore haec absurda
275쪽
LIR. VI. DIss. I. CAP. XIV. et e opponebant Augustina doctrinae, ut scribit Fulgentius i. I. almon. C. I, conc. Vide test. Prosperi supra c. 6.
Ob. ΙΙΙ. ex libris Fausti, ex Arelatens , ac Lugdun. Sy n o, & epiliola ad Lucidum constat, Praedestinatianos ex
, dato etiam a Fausto Synodos illam non luille confictas, ut censet Maguinus, constat, Faustum, utpote Semipelagianum , Prudestinatiana dogmata Augustinianis obiecisse. Cum ergo Faustus retulisset, plures existero P aedestinatianos i provide Galliarum Praesules sex a Fausto exhibitas propositiones damnarunt . Constat ergo , paradOXRalla esse haeretica, & a Semipelagianis obiecta, ut sententiae Praedellinationis gratuitae invidiam conflarent: iure ergo damnata sunt: hinc tamen non eruitur, extitisse sectani Prm destinatianam. Quod spectat ad Lucidum, si vera sunt, quae de eo narrat paullus , eum dicimus a Semipelagianis acutis ingessio in hac dissicillima quaestione circumventum Drte ea Tetrariasse, quae recte sentiret : quod sepe contingit rudi Iibus, qui cum versutis adversariis decertant. PROPosiTio III. Gothescalcus Praedestinatianus non fuit, licet veram caussam imprudenter defenderit. Sic censent Maevinus, Lupus, Norisius, &c. Pr. I. au-
Horitate S. Prudentii , Rhemigii , & Lugdunen. Eeclesiae equam errore facti deceptam este herperam scribit Pagius adan. 8 9. ob testimonium Hincmari, aliorumque , ap NMetat. Aleia diss. 8 seEL V. Nam Ι. digniores fide sunt laudati scriptores, Lugdunens s , & Valentina Synodus, quam H in marus . ΙΙ. Gothes calchi dogmata sensum habent catholicum, & toto coelo distant a Calviniano, III. ex Hincm m colligitur, Gothes calcum sensu catholico, ea propugnasse. Nam quod ait primo , quosdam esse praedestinatos ad mortem, de malo poenae accipi debet , propter praestita ipsorum merata , constat ex ejus confessone, & ex Hincmaro ipso. Quod ait secundo , non esse in Deo voluntatem salvandi omnes, de efficaci intelligitur ex Aug. in Ench. e. 96. a quo eadem ferme verba exscripsit in epistola ad Nicolaum Ponta Quod ait tertio, Christum non esse mortuum pro mundi r demptione , intelligit non esse mortuum pro reprobis p p rualiter , id est emcaci voluntate dandi illis perleverantiam , quae tria capita sunt ipsa Gallorum objecta aptae Prosperum. Gothescalco ergo contigit, quod Augustinianae dolirinae assertoribus.
Ob. I. Goth calcus docuit , Praedestinationem ad mor
276쪽
tem in collatione cum Eberardo Comite , & eum episcopo Brixiensi Noth in eo, qui cum Rabanum Archiepiscopum Μ guntinum in Gothescat cum incendisset, is in Moguntina Sy-' nodo damnatus est an . 848 ; ergo &c. disi. ant. Docuit praedestinationem ad culpam, quam tradunt Praedestinatiani, neg., ad poenam ob praevisa demerita, quam admittimi catholici, conc. Constat ex ejus conseisione , & ex Hincm m ipib. Dices Gothescalcus in gemina consessione errorem λmulavit i ergo &c. neg. ant. I. enim eum ad extremum usque fuisse pertinacissimum scribunt adversarii . II. Rabanus , & Hincmarus fatemur , Gothesicalcum suisse Augustinianae doctrinae studiosissimum , cupiens ut de ipso arbitrio teneretur , quod ab Augismo ει aliis PP. inculcatum est, non 1uxta dogma Gennadii Mugil ensis . Nothingus autem parum in Augustiniana Palaestra exercitatus , ait Norisius, non poterat Rabanum de altissima quaestione insormare, unde ad rem non pertinentem disputationem assumpsit . Recte ergo a Rabano errores illi proscripti sunt , licet a Goth scalco improbati. ob. II. Hincmarus, Annalista Bertinianus, & Synodus Carisiaca Gothescat cum damnarunt; ergo &e. . neg. cons. Nam Hinc marus suit, Sirmondo teste, l-ιere , oe falli procliυis : eiuyque concilia . conventicula de sanguinibus ditia sunt . Pr ceps iudicio fuit maxime in hac caussa, in qua idem testis, accusator, & iudex Gothe-scalcum damnavit, & virgis caesum compulit ad comburendam propriam apologiam I . Carisiaca capitula , merito a Valentina Synodo exploduntur, propter inutilii Mem, vel noxietatem ει errorem e eique interfuit sola factio Hincmari, cum Valentinae interfuerint Lugdunensis , Viennensis &Arelatensis episcopi : ejusque canones a Concilio Tullensi plenario Iet. Provinciarum firmati sint. Dices cum Alexandro, Valentina decreta non pugnare eum Carisiaς is ; ergo &c. R.
stl Gothestaleum etiam ab A. ctrina pugnarunt, & S. Remigiua molone Antistite Lugdun. S Flo- Amolonis successor ait r quae dero Diacono tanquam Praedestina praedesinatione Aetiit . Gothe scalistianum 4 refutarum nuper tradidit cus , vera fune . oe ideo in dyae raFrancis tus Morenas t. 3 H E. p. dotimus , nam hune miserabilem ,
or' , sed fallitur : nam Florus , & sed EeetesiasticMn veritatem esse δε- Ecelcia Lugd. pro Gothes calchi do- innatam .
277쪽
Lr B. VI. DIS s. I. CAP. XV. 237 Posset responderi , aliter judicasse Valentinos Patres,
qui in iis errorem notarunt , & Hincmariam , qui miratur, ea capitula ab Episcoporum primoribus fuisse damnata. Sedi. demus Alexandro, Valentinos Patres errore facti pluasse in iis capitulis errorem contineri; demus , Ualentinos canones ab Eb ne Hincmari hoste corruptos esse , licet oppositum eruatur ex Hincmaro aliisque e 1icut ergo erravit Valentina Synodus errore fasti per Alexandrum , & canone 4 proscripsit haeresim Semipelagianam , ita errare potuit Carisiaca, di quatuor capituli; damnare haeresim Praedestinatianam , quam a Gothesicalco, errore facti, credidit propugnari . Christum enim pro solis praedestinatis efficaciter mortuum esse, & darii praedestinationem impiorum ad mortem , nedum Gothescalcus, sed etiam Augustinus, Fulgentius, Prosper, aliique anserunt. Si Ebbo , ob simultatem cum Hincmaro canonem 4. Valent.Synodi vitiavit,cur non potuit Carisiaca capitula vitiare Hincmarus ad fallendum proclivior Non est tamen dissimulandum Gothescat cum verum dogma imprudenter asseruissetnam praedestinationem ad mortem ita praedicavit , ut multi in delperationem inducerentur . Defuit ergo Gothesesco &macula erroris, & cordati theologi temperamentum.
CAPUT XU. An populis praedicanda sit Augustiniana de gratuita
praedesinatione sententia. AUgustiniana de gratuita praedestinatione sententia rem veri virtutes, & torporem induci, adeoque nec populis praedicandam vetustissima est Semipelagianorum querimonia, quam etiamnum ingeminant quidam fraternae caritatis obliti: contra quos sit PROPOSITIO. Opportunum est populis praedicare Auaustinianam de gratuita praedestinatione sententiam, prudenti tamen, ex Augustini monitis, temperamento. jλob. I. pars auctoritate Augustini, qui in lib. de Don. Pers. c. 2o ait: μι id es , quod si dicese ex simant : etsi lismum es, quod dicitur de praedestiuatione , non est tamera populis praedicandum Z Praedicandum est prorsus , ut qui halet aures audiendi audiat. Cuius rei rationem proseris. D. Si enim recte praedicatur pudicitia, pietas &e., ut Deus re cte colatur; recte ergo praedicatur praedestinatio gratuita, ut nemo nisi in Domino glorietur. Et c. 2a, postquam monuixs
278쪽
cis, sive multitudini Ecclesia, cur metuimus praedesinatione praedicareὶ ergo &c. I . Prob. II. ratione. Haec enim doctrina non rem'et, ut adversarii contendunt, sed promovet virtutes, R Vitia coer-Cet; ergo &c. Prob. ant. Per eam quippe in fidelibus excietatur HUMILITAS , quod nemo ab altero se ipso , sed Dei liberalitate discernitur; SpFs intuitu divinae misericordiae, cui complacuit pusillo gregi regnum parare: TIMOR ex consideratione humanae in lirmitatis, cujus arbitrium, nisi adju- Vetur a Deo, nonnisi ad peccandum valet ; CARlTAs recogitando summam Dei dilectioner , qua nou ex operibus ju- siti.e , sed fecundum miser cordiam fuam faseos nos fecit ;GRATiTUDo erga Christum , qui redemit nos in sanguine suo, & fecit nos Deo nostro regnum ; & FUGA PECCATI, cum simus incerti , an post culpam gratia victrix donetur , qua cordis durities penitus auferatur; ergo &c. Prob. II. pars ex ipso Augustino, qui cir. lib. de Don. Pers. c. 22 ait, Praedestinatio non ita populis praedicanda ess, ut apud imperitam multitudinem redargui quodammodo ipsa sua praedicatione fideatur, se dicatur : Me curratis ,sDe Gom
miatis, quod vos praescivit, qui falli non potes , hoc eritis.
i Idipsum probari potest auctoritate Romani Pontis eis Pauli III. . qui speciali Brevi sub die irBlar ii an. 133'. hane d ictrinam με havit in Auaustino Musaeo Ta v.si. moid. Erem. S AugustiniTheo- Maaistro . qui eam Io eirei ter annis in celebrioribus Italiae ubibus praedicaverat, eumque, ea de re, ta nouam violarae fidei esset ab aliquibus postularus . ornatissimam doctrinae anolnaiam , Ponti-fibi exhibuit . quam ille Archiepiscopo B indus no , & Maaistro S.
quod ille conuulsi iis praedictis explieaverat . Quamobrem iussit ,
vir ad eiυitatem Senarem , & Ui centiae, se conferret, ct ire νωέIta ea praedicatione eam doctrinam , quam Commissariis explii caverat , se tenere, ετ praedisalse dixerat , ita
eoni netur. Mandans prae erea Vi-
eariis Generat bus Patriarchae 'qui
eum permirterent per quoscumque, ea de re, quomodolibet molastati Ex his opo constat , doctWinam de aratuita praedestinatione. & δε- nam esse.& ponulis praediondam, S ourid tbeiindo loco postum est, adhibεndirim in ea praed eanda prudens . ex Augustini monitu, tem- ροτ mentum.
279쪽
Lrs. VI. DIss. I. C A P. XV. et 'DODisi NI mperiti medici est utile medicamentum se allistare, ut vel non prosit, vel obsit . Constat autem ex Gotne-sealchi historia, veram etiam doctrinam offensionem qua doque excitare posse; a qui ex Augustino lib. laud. e. I Liatile es, ut taeeamus aliquid verum propter incapaces, maxime se timendum si, ne peiores faciamus eos, qui non intelligunt, dum volumus eos, qu1 intelligunt facere dotatores; ergo&e. Quibus verbis monentur Augustini discipuli, ut a vocabulis, atque sententiis durioribus abstineant , quae imperitin turbare possent, tum a praedicanda praedestinatione ad momtem , ne ipsa veritas fiat occasio scandali simplicioribus. &mulierculis ad deiperandum pronis: praesertim cum in sacris literis summa Dei miseratio, bonitas, atque voluntas salvandi omnes passim commendetur . Qua de re imprudenter se gereret sacer orator, qui tantum optenderet, non posse pro destinatum a gloria excidere ut reprobum vitare supplicia. Licet enim praedestinatis ex Dei beneplacito salus, reprobis
ex praevisione meritorum aeterna supplicia parata sint, tamen sacrae literae vitae aeternae coronam , nonnisi legitime certantibus exhibent i contra, ignem ibi is transgrestbribus minitantur. Nec omnino laudandus esset , qui adversus praedicantem praedestinationem ex meritis obloqueretur, tum quia haec doctrina nulla centura notata est , de ordine executionis est verissima, tum quia sacri oratores moribus etarmandis, non quaestionibus enodandis incumbunt. Oppones. Leonardus Utinensis ordinis Praedicatorum anno I 349 accusatus est apud Gri manum Patriarcham , quod in concione dixisset: I. Praedestinatus nullo modo damnarι p res: II. Praedestinatio in arbitrio nostro posta non M. Gri- manus vero, os eius defensionem, ut haeresis suspectus, ad Inquisitionem delatus est ; ergo non licet populo praedicare
praedestinationem gratuitam. .
Leonardum injuria yccii satum,& pro eo pugnasse GH- in um epistola ad Vicatium Generalem Utinensem, ubi gratuitae praedestination s sententia defenditur, & quoad dogma probatur a Patribus Trid. Quod constat Ι. ex epistola Card. Lotharingiae ad Pium ΙV., ubi ait, Gri manum unanimi consensu fuisse purgatum . II. Ex epistola ad S. Carolum BqrrPmaeum a quatuor Cardinalibus subscripta, ubi habetur : ι-
carunt omnes, Grimanum absolvendiam a calum uia. III. Ex
votis episcoporum, & theologorum apud Pallavicinum in Historia Conc. Trid. IV. Ex sententia absolutionis Grimani subine 14 Septembris ubi eius epistolae a nota liaereseos
280쪽
at o DE TAE LOGICII DIsci ΡDNAE Init. Grimani epistolae interdictae sunt a Patribus Tridem tinis; ergo &c. dist. alit. Interdictae sunt pmpter dogma praedestinationis gratuitae, neg., ob quaeliam ibi minus ex cle exposita , conc. Non enim vetitum est a Tridentinis Patribus, ne gratuita praedestinatio praedicaretur, sed ne Vulgarentur Grimani epistolae, non propter dogma, sed propter aliqua, quae ille in theologicis disputationibus minus exercitatus non satis exacte explicaverat, ut constat ex lauda epistola ad S. Carolum . Inst. II. Gri manus post Tridentini sententiam rursus ad Inquisitionis tribunal delatus est ; ergo &c. I t. neg. cons. Ι
rito enim perversorum consilio hoc factum est ; nam inde ius innocentia magis refulsit , ita ut hymni laudis ei publice canerentur i
De numere, M signis praedesinatorum .
Soli Deo cognitum esse numerum electorum Ecclesiae or
tiones demonstrant. Quidam tamen opinxntur, eos comparandos esse angviis lapsis, vel iis, qui steterunt. S. P. Aug. l. 22 de C. D. I de coelesti Ierusalem haec habet et nulla civium suorum, ides ange rum lapsorum numerositate frauda-δittir , sed uberiore etiam copia Iortasse regnabis . Quid nos ea de re sentiamus declarabit sequens PRO PosITIO. Magnus est electorum numerus, sed vati
de exiguus , si comparetur cum numero reproborum. Prob. I. pars. Apoc. y. 9. Vidi turbam magnam , quam dinumerare nemo poterat , ex omnibus gentibus sanies anterhronum s ergo &c. Prob. II. pars Matth.7. Arcta es via, quaed ne eci opponi etiam posset , ex laud. Brevi, populum, ob huiusmodi doct, .e ὰinctiliarem scandalum pagum in perniciem , & Mulaeum
aptum Venetiis earceribus manciparum ἔ ergo , etsi vera est , haee doctrina praedieanda non esti titi-ιe est enim , ex Aug., ut taceamus aliq&od vertim propter incapaeex , me ye orer fariamus f e. Sed eon stat ex Brevi ipio, Musaeirin, nedum pristime famae or honoribus restitutum, & eius doctrinam , ut sanam probaram , sed ipsi jussum
esse a Pontifice, ut in pubIisa e-eione eam euνe ct distincte diseret, ut populus inde eruisetur ad μιυ- rem , tinde scandaltim ps res. Ex Auaustino ibium evincitur, servandum hae in re prudens cordati Theologi temperamentum , ut Rparte propositionis supra probatum est.