장음표시 사용
281쪽
ducit ad vitam , patici inveniunt eam . Luc. I 3. Multi quaerent intrare, nou poterunt. Mattia. 22. Multi sunt vocati , pauci vero elocii. Qui proinde, pusillus grex, Vocantur m Gangelio, ob ma/orem numerum reproborum , ut ait Bedas in Lucae I a. . Prob. II. ex Patribus. Aug. Ps. 48 ait i vix unum esse vel duo, qui videntur observare praecepta Dei. Ipsos solos li- heraturus es Dominus , in caeteros damuaturus .hom. Iq.: ad fidem multi veniunt ,sed . ad coelestia regna pauci perveniunt. Chrysost. or. I 4 ad Antioch. ait: quot putatis
es in civitate, qui Iasei fani Z Non possunt in tot millibas
centum inυeniri, de his dubito. Prob. III. ratione. Nam in lege naturae multa malitia
hominum erat tu terra, omnis quippe caro corruperat viam
suam, itaut aquis diluvii omnia consumpta fuerint. Posse diluvium crevit iniquitas, idolorum cultas, & effrenis libido. In statu legis seli Iudaei legem habuere, & de iis etiam cecinit David : non est , qui faciat bonum , non es usque adtivum. In lege gratiae major est pars Ethnicorum , & Haereticorum . Vix enim Catholici partem tenent Europae, &Americae, neque ex his omneς 1alvi fiunt: nam , praeter paucissimos, Di mala fugiunt , quid es, aliud pene omnis coetus, Chridianorum, quam sentina vitiorum- ut ait l. 3 de Provid. Salvianus s constat ergo gregem praedellinatorum ella Vere pustium. Quaeres , quaenam sint signa praedestinatorum Pri mum esse mundi voluptatibus renunciare. ΙΙ. persecutiones,
ac probra eropter iustitiam aequo animo ferre a . ΙΙΙ. Η militas spiritus, qua efficiamur sicut parvuli b). IV. Amor Dei, & proximi cum observantia divinae legis c . U. Dei verbum libenter audire d). VI. Specialissimuς Dei parat cultus &c. VII. Non confidere in homine , sed in Deo e) . VIII. Scillicitudo vitandi peecata, studium placandi Deum. sacramentorum frequentia , candor morum , divini judicil formido &c.
De praedestinatione impiorum ad mortem .PRaedestinationem, aliam esse electorum ad vitam, aliam
impiorum ad mortem supra observavimus. Haec autem,
282쪽
262 DE THEOLocros Discrphisis reprobatio simpliciter dici solet , & duplex est i scilicet positiva , &. negativa . Illa est actus divinae voluntatis , quo reprobis infligenda poena decernitur r haec vero est praedestinationis privatio , seu non electio aliquorum ad gloriam, electis aliis. De utraque agemus hoc loco: tum de reprobationis esseistibus, de reproborum numero, ac via perditionis breviter de more tractabimus. CAPUT I. De reprobatione post a.
CVm reprobi in saeris literis passim dicantur: ma d AL
υrs fra, ct contumelia, repuls oeci, dari reprobationem nisari non potest , dicente Domino Matth. 23. r itemaladisti in ignem aeternum oec. Huius reprobationis caussam, non aliam agnoscit Calvinus , praeter divinam voluntatem, adeoque independenter a praevisione cujusque peccati, tam actualis, quam originalis putat , aliquos cum angelos, tum homines a Deo conditos ad Eehennam , iiique Deum imponere peccandi necessitatem , & emcaciter ad peccatum
impellere . Ita Calvinus sa) , Zuinglius ὀ , Pitcaior c , Beeta d), aliique Calvinianti licet Glas e , haec lententia visa sit detestabilis' Sit itaquePROPost Tio. Calyinianum dogma de reprobatione ho rendum est & execrabile . . Prob. I. Seripturis . Sap. I I. Diluis omnia , quae funt ,
nihil Odiui eorum , quae fecisi. oleae Perditio tua ex
te , Israel, tantummodo in me auxilium tuum . Iac. Ι. Deus intentator malorum es. Concilium Arauxicanum can. as dicit anathema iis, qui credunt, aliquos ad malam esse praedestinatos. Synodus Valentina O can. 3. itatuit: in damnatione meritum malum praecedere iustum Dei iudicium . Et Tridentinum sess. 6 can. 5 ait: Si quis dixerit , reliquos omnes , qui Vocantur , gratiam non recipere , utpote divina potestate praedestinatos ad malum, anathema sit. Prob. II. Ex traditione ; quam etiam agnovere Magd
burgenses h) , qui de Patribus Apostolis coaevis aiunt: ne
283쪽
LIB. VI. DIss. II. C Ap. I. 263gasse hominis, m diaboli lapsum fatali necessitate contigisse,
nec praedestinationem in es Dei , sed praescientiam solam admiserunt. Vomus a etiam plura ea de re Iullini loca collegit, sed his omissis, Aug. Ia de Trin. ra ait: Modus iste , quo traditus es homo in diaDoli potesatem , non ita debet antelligi, tan=uam Deus hoc fecerit , aut iusserit , sed quod tantum permiserit , Juse tamen e & l. 3 contra Jul. Non potest quemquam sne malis meritis damnare , quia justus est. S. Prosper obj. 7 Gall. ait : Reproborum lapsum Deo ad cribere immodicae pravitatis est. Prob. III. Rationibus Augustini. I. Caluini dogma o dinem universi pervertit ; ergo execrabile est. Pr. ant. ex l. de lib. arb. 9. Si peccatis detrahesis miseria perseverat , recte deformari dicitur ordo tin es. ΙΙ. Ex eo dogmate tollitur Dei providentia , & justitia. Nam promidentia Dei, ait S. Ρ. ib. , regitur mundus , oe ideo nunquam esset forum aetema miseria, nis esset magna malitia. Justitia vero: nain omnis poena , ait l. 3. arb. I 8 , s iusta est, peccati e na est. III. Calvinus Deum facit tyrannum ; si enim de Pelagianis recte ait S. P. l. 2. Imp., cum dicitis nullum peccatum par tulis imptitandum , iniussum facitis Deum , qui eis grave iugum imposuit , quanto magis Calvinus Deum facit iniussum , qui non solum vult , absque culpa excludi a gloria creaturam Dei, sed etiam praedestinari , ex lata Dei constututione ad interitum sempiternum. Calviniani : Deum praeparare quidem reprobis supplicium indenendenter a meritis , sed non infligere , nisi post culpam : sicuti gloriam paratam ante praevisionem meritorum non confert , nisi post merita . Sed inepta responsio: sicut enim poenae inflictis per Calvinum injusta esset, si innoce res assiceret, ita iniustum est decretum . quod poenam dece nit abso ue culpae praeuisione . Deinde noc decretum vel justum est, vel injustum; s. primum, poterit ergo executioni mandari, licet reprobatus innocens perseveret; si secundum, iniustus est Deus, qui iniusta decernit . Nec valet comparatio praedestinationis ad floriam r haec enim, cum sit opus mi sericordiae, non supponit merita, sed efficito justitia vero dignis rependitur. II. Calvinistae. Etiam eatholicos reprobationem admittere, sine peccatorum prae scientia. Sed ii de reriobatione negativa loquuntur , non de positiva . Aliud eii non eligi ad
284쪽
2M DE ΤΠroxos'Is Drsoptainsoloriam indebitam, aliud destinari ad poenam soli culpae 8 μ hi tam . Si vero aiunt, posse Deum etiam innocentes igni
addicere , non loquantur de ordinaria , sed de absoluta potentia et vide notam c. 7 l. 2. Calviniani autem de hac providentia loquuntur . - ob. I. Legitur I Petri a. qui Mendunt verbo non cre-dtint in quia s positi funi s ergo aliquis efficientre praedestinatur ad non credendum ergo &c. Pr. cons. Nain sepe sumitur pro destinare, ut Grotius ostendit : non ergo legendum est, ut vulgata, in quo, ted in quod funt, ut legit Bera , cuius lectionem probat graeca z in quod . Quibus verbis significatur, aliquos efficienter praedestinari ad non credendum , quippe neutrum ἴ nequit in masculinum λοπιν referri ; ergo &c. R. ne . cons. ad prob. neg. cons Vulgata enim lectio tenenda est, quam confirmat Arabica, & Syriaca , que habent: in quem positi sunt , aut ergo graeca emendanda est , aut neutrum o respondet λ . Verbo , prout Christi peribnam indicat, ut I Jo. I. uuod erat in principio. Deinde non legimus , pinti sunt a Deo ; si ergo ultro daremus Berse, reprobos in incredulitate pqstos esse, non sequitur Dei decreto esse positos, sed propria malitia. Ob. II. Exod. 7. '' indurabo cor eius. Ita I 2. Excaecavit oculos eorum , e, induravit cor , ut non intelligant ;ergo &c. s. dist. eons Deus indurat & exeoecat subtrahendo gratiam, tone. , impertiendo malitiam , neg. Excaecat , ait S. Ρ- de Tr. 33. Jo. ω obdurat Deus deferendo , s non adjuυando , quod occulto iudicio facere potest , iniquo non potes. Et l. 2o contra Faust. ait: ἰn opere mala aliud venire de astutia fuadentis , aliud de nequitia volentis, aliud de tu sitia punientis , cum diabolus suggerit , homo consentit , Deus deserit sergo &c. Dices Augustinus l. de Gr. & arb. c. ata docet eXemplo Pharaonis &e. , loperari Deum in cordibuς hominum ad
νnclinandas eorum Coluntates , sυe ad bona , sive ad mala , pro meritis eorum I ergo Deus trahit efficienter reprobos ad perditionem.
. R. dist. cons Trahit directe, & per se, neg., indirecte,& perna issive, cone. Ita D. Th. in Ep. ad Rom. 9 ubi ait: In incita quodam moventur lamines a Deo ad honum , ω ad malum. Nam ad bonum inclisiat voluntates direEcte O per se, i tam am ausior bonorum: ad malam aurem occasionaliter , ius quan-
285쪽
Lrn. VI. Dis s. II. CAP. II... 26squantam Deus homini premuit , quod ex se est indus oum
is bonum , sed homo propter Iuam malitiam ut ἰtur ad malum . Ita regem Deus inclinat ad bonum , puta ad defendenda iura reani fui, sed hoc instinctu bono malus abutitiati fecundum maluiam corvivi sui , s hoc modo circa Pharaonem accidit : qui cum a Deo excitaretur ad regni sui ιutelam , abusus est hac excitatione is crudelitatem. Inst. Repugnat, Deum summe bonum inclinare voluntates ad malum, etiam occasionaliter ; ergo &c. dist. ant. Repugnat Deum inclinare, idest conitituere in tali occasi ne, quae per se trahit ad peccatum, conc. , quae trahit per
accidens, A posset illum excitare ad bonum , nisi malitia sua abuteretiri in malum, in de Pharaone dictum est, nego. C A P , U T II.
Nol. I. Thomistae complures , quos sequitur Sylvius,
Estius, aliique docent, reprobationem negativam nul-1um ex parte reprobi habere motivum ; ted Deum absoluistum donorum suorum Dominum , sicut absque meritorum i tuitu aliquos elegit ad gloriam , ita abique praevisione peccati plurimos reprobasse . Quae opinio a Calvini dogmate quam longe abest. Non enim putant Thomiliae, ex Dei re probatione fieri peccata, aut reprobos creatos ad necem, ut ait Calvinus, ad illam trahi fatali necessitate. Uerum cum ipsi in statu innocentiae oratuitam praedestinationem propugnent, coguntur reprobationem negativam , saltem anget rum , admittere aute praevisionem peccati , sicuti ante meriti praevisionem, eorum electionem propugnant. Quo enim instanti angeli aiii praedestinati sunt, alii reprobati sunt negative , idest non electi; ergo datur aliqua reprobatio negativa , nempe angelorum ante praevisa merita , ut Gotti s tetur. Coguntur ergo Thomistα fateri reprobationem negativam in hominibus opus esse justitiae ob peccatum origina' le , in angelis autem denegationem indebiti beneficii : eor- ruunt ergo Augustini argumenta , quibus contra Pelagianos originalis peccati existentiam ostendit ex ipsa exclusione a
regno coelorum. Reponerent enim Pelagiam . etiam ange lum , cum elevatione ad finem supernaturalem creatum,
nulla culpa exclusum a gloria; licet ergo, parvuli ad finem superuaturalem elevati esseat , exclusio ista poeua non est
286쪽
166 DE THEOLoor Is DrscrpLINIs neque ex ea evincitur , illos cmoxios esse peccato. Nol. II. Augustini sententia est, voluiste Deum homini, & angelo salutem & gloriam in primo creationis instanti conferre, non absolute, ted si per liberum arbitrium in accepta justitia stetissent. Praevidit enim ex angelis alios perseveraturos , alios casuros, & illos ad gloriam allum it, hos in tua perditione reliquit; pars ergo angelorum ob meritum electa est, pars alia ob demeritum reprobata . Vidit etiam Adae culpa humani generis massam infectam , quam statuit reparare per mortem filii sui , cujus beneficio noluit omnes Adar posteros fieri eodem modo participes. Quibusdam enim talem gratiam conferre constituit, qua finaliter perseverens atque ni sunt vasa misericordiae, seu praedestinati di reliquis vero Deus donorum suorum Dominus noluit tantam gratiam impertiri, sed justo judicio permittit, ex ea perditionis mas. ia nonnullos privari gratia baptismi, quosdam etiam ex b Ptietatis sua liuertate perire. Qui ergo damnatur , ob originale peccatum aliquo pactod innaturi sed alii proxime, alii remote. Proxime ii , quibus hoc peecatum non remittitur Per baptismum , remote autem, & radicaliter tantum alii, quibus originale peccatum remissum eis, sed ii isto Dei judicio cadere permittuntur, & libero voluntatis arbitrio perire . Haec vera eit Augustiniana doctrina , quam tradit S. Ρ. in
aani da , nec non D. Thomas, eiusque celebriores discipuli Zumes, Lemos, Bancei, Godoi, Gotti . Ex nostratibus se me omnes: Norisus , Ariminentis , Argentinas , Gibbori , Gavardi, Bellelli, Manlio , Piette &e. Ex Scottitis Mac do, & Frassen. Ex recentioribus Juenin , --Hamel , Ha- heri, PHemienter . Ex ipsa Societ. I Bellarminus , Suarea, Simonet, Uarium, &c. Sit itaque
PROPOSITIO. Reprobatio negativa ex parte reprobi caus-
sim habet originale peccatum. Prob. I. Ex Ap. ad Rom. 9. nondum nati fesssent, aut aliquid boni egiment, aut mali , non ex operibus, Ied ex cante didium est ei, quia maior Moviet minori, scut scri-Hum est: Iacob dilexi, Gau autem odio habui . Et V. 2I.
non habet potestatem Mutas ex eadem massa facere alitiuin honorem , aliud in cρntumeliam, quae Uerba de repro
287쪽
L I R. VI. DI s s. II. C A P. II. . a Frbatione negativa accipi debent , non de positiva , quae sit
ob actualia Mccata . Et sic arguitur qui reprobati sunt negative odio nabentur a Deo, & vasa thae , aut contumeliae
appellantur ; sed ex Augustini Epistola ad X istum Deus nil
aliud oderat in Esau , antequam fecisset aliquid mali, nisi originale peccatum, & ex J. I ad Simpl. q. a. Non odit Deus Hau hominem ; fed Esau peccatorem ; ergo &c. II. potest Deus eX eadem massa unum eligere, alium reprobare sed si haec massa, antequam inficeretur , foret Dei lubitu destinata , ut ex ea fierent vasa irae , .d merito ait S. Ρ. ep. . 137 id Opi. γ videretur iniussum e quod ergo fiunt inde nascendo vasa ira pertinet ad debitam poenam. III. qui repro bationem negativam defendunt, aiunt, Deum excludere crea turam a regno, tamquam ab indebito benescio; atqui Deus neminem deserit, nisi prius deseratur: & sola exclutio a re gno maxima poena est, cujus non aliam caussam assignat Augustinus ep. ad X istum praeter originale peccatum; ergo &e. Pr. II. Ex August. l. de Corr. &Gr. II & Ia , ubi d eet , Adamum non indiguisse perseverantiae dono , 'uia ta les vires habebat ejus recta voluntas, ut perseverandi lacu,
tas ejus committeretur arbitrio. Nunc autem ad perseveran
dum opus est auxilio validiori , quia si in tanta infirmitate
sibi relinqueretur , inter tot tentatiqnes voluntas ipsa succumberet. Quare peccato Adae perdita est potentia proxime expedita perleverandi, quae modo praedelfinatis confertur per auxilium actualis perseverantiae , tive per adjutorium , ρμο Deus operatur in nobis velle, re perficere. Hocque adjutorium quibus deest, poena peccati est. Ex quibus sc arguitur. Illi negative sunt reprobati, quibus Deus non praeparavit donum actualis perseverantiae, neque conferre decrevit adjut Tium , quo vividiori gratia reddantur in extremo agone po tentia proxime expedita , ut nulla adversitate vincantiare
sed hujus potentiae privatio in nobis est poena peccati originalis; ergo propter hoc, saltem remote , quilibet reprobatur vide l. 4 dissi a c. 6 & 7. II. S. P. Aug. praedestinationem gratuitam. admisit solum post Adae peccatum ; eamque definiti. de Don. yers. scientia, ac praeparatio beneficiorum , quibus certis e li,erantur oeci sed liberatio poenam supponit; ergo, sicut praedestinatio, ita reproDtio negativa pe catum supponit , quae cum sit, non electio esectis aliis , fit eum, praedestinatione eodem instanti . III. Ex reprobatione fiunt homines vasa irae se. ; ergo , s fieret absiue culpa,
Deus esset injustus . Si enim haec massa , lait s. P. ep. 86, e et
288쪽
stra videretuν iniquitas , ut ex ea ferent vasa tu coutumeliam,mpo &c. IV. S. P. l. 3 contra Jul. c. ῖ demonstrat contra P*agianos orginale peccatum hoc argumento : per vos eX- cluduntur parvuli a regno coelorum , quae maxima poena est;
sed justus Deus poenam non infligit sine culpa ; ergo &c. Sed hoc argumentum nullum esset , si creatura ad regnum ordinata posset ab eo excludi sine culpa ; ergo &c. Sr pamvam paeuam fatemini , quae magna est , ut inruo Dei non sinatur intrare in regnum Dei, videte qua iustitia poeua ista infiisenda st parvulo , quem originali obnoxium negatis esse peccato. Ita S. P. ibid.Pr. III. ratione. I. Reprobatio negativa est non electio aliquorum, electis aliis ; sed non electio supponit originale peccatum; ergo &c. II. Reprobatio negativa poena est ; e go culpam supponit. III. Licet gratia, & gloria non sit debita rationali creaturae, ex quo tamen Deuς eam condidit,
eum originali justitia , iniquus esset , si stantem in gratia,
sine culpa a regno coelorum excluderet. IV. Sicut praedestinatis gratis datur perseyerantia , ita reprobis iusto iudicio , negatur; sed haec negatio poena est originalis peccati ; ergo& reprobationis ne; tivae caussa est originale peccatum. Ob. I. Ap. ad Rom.9 ait, Esau odio habitum, antequam
aliquod boni egisset, aut mali ; ergo. ΙΙ. Apostolus id refundit in Dei potestatem exemplo figuli , qui ex arbitrio
alia vasa in honorem, alia in contumeliam nngit; ergo &c III. S. P. l. 3. de Don. Pers. 8 tam reprobationem, quam
praedestinationem, refundit in inscrutabilia iudicia Dei t ait enim, in hac re , scut iusa es ira eius , ita inscrutabista
judicia eius. Et D. Th. l. I ad Annib. Mit Voluntas , in cundum quam vult Deus aliquem non Di ri , non requιrierationem ex parte voliti , cum olus non sit debita naturae Lumani. Accedit ratio: Deus enim est gloriar dominus ab iblutus; ergo potest eam deneῖare creaturae, etiam siue culpa.ad I. dist. ant. Et Ap. Ibi excludit merita personalia, cone. , originale peccatum, nes. Constat ex dictis . Ad II dist. ant. Refundit in Dei judicia Reprobationem relativam, cone. , absolutam , Leg. Cum omnes spectent ad eandent
massam, & possit Deus juste universam damnare, voluit ex ea fieri quaedam vasa honoris, quaedam contumeliae . Qua in re, scuti iusta est ira ejus ob peccatum , ita magna est misericordia. Hinc S. Th. q. 3 de Verit. a. et ait : Tu et Elioue iram es divina bonitas , ratio autem reprobationis pec
289쪽
LIB. VI. Drss. II. CAP. II. et
catlim originale , ut Augustiatis dicis . Quod ergo D. Th. scribit ad Anni b. accipi debet de massa humani generis spectata cum originali noxa, qua lupposita, gloria est indebita,
eum tamen deberetur creaturae conditae cum originali juititia si in ea stetisset . Ex his autem solvitur rati' ultimo loco producta . Ad ΙΙΙ. dist. ant. Resert ad Dei iudicium
reprobationem comparative acceptam , couc., absolute, nee.
Reprobatio ergo absolute, & comparative potest consi rari. Absolute, si quaeras , cur reprobatus sit Cain , Iudas, Esan comparative, si quaeras cur sit reprobatus Cain, non Ahel cur Esau, non Iacob ὶ &e. Priori ergo quaestioni respondetur e Propter peccatum originale . Ex uno quippe omnes mcondemnationem non injustam 1udicati sunt 1re, sed i iam . Oui meo liberatur gratiam diliρον , fur non liberatuν de bitum agnoscat S. P. l. de Don. vers. 8. , .cul. subscribit S. Th. in Ep. ad Rom. Alteri antem quaeitioni: cur I beratus est Abel, non Cain R. cum Apostolo: An non habet potestatem figulus ex eadem musa facere aliud qu1dem vas 1m honorem. aliud vero in contumeliamὶ Vel cum Aug. ib. Cur iste assumatur ille derelinquatur, inscrutabιtia sunt iudicra Dei. Ob. II. Trident. Synodus sess. s. de orig. peccato ait IIn renatis nihil odit Deus; quia nihil damnationis es qui consepulti sunt eum Chriso per baptima ; ergo in iis
hillem hoc peccatum non est reprobationis caulia . x. Hoc argumento, plures ab Augustino recessere, non percipientes, Muomodo originale jam remissum sit causa reprobationH n
stati Vae . Ubi nota , hanc esse secundam obiectionem Gali rum, cui non respondet Prosper , Augustinum de baptietatis non loqui : novit enim ex Augustino Deum odille in Esau originale peccatum, cui per circumcisionem Iem illum fuerat . securrendum est ergo ad supra stamia Augustini principia. Nempe, ex originali peccato , nedum tequi privationem gratiae sanctificantis , sed etiam potentiae proPir expeditur ad perseverandum , quae privatio tollitur per auxilium quo necessarium in hoc statu , ubi non amplius Viget arbitrii sanitas, quam perdidimus, & quam perficit medicInalis Christi gratia. Qui ergo non baptizantur a regno proxime excluduntur propter originale, ex quo sequitur privatio gratiae sanctificantis : qui vero baptizantur reprobamur
Propter Originale remote, quatenus non datur eas donum I
severantiae, & potentia proxime expedita, per speciale illinadiutorium, quo Deus in homine inieratur , velli . Ita
Augustinus , Asticani P P. Greg. Μ. , aliique apud α. Vindic.
290쪽
aD DE THEOLOGrcis DiscipLINIs Itaque ad arg. dist. ant. Nihil remanet, Hest delet penitus peccati macula, & infunditur habitus gratiae sanctificantis, non vero, ut aiunt haeretici, originaria labes non imputatur, aut tegitur, cone. , nihil remanet , itaut in re natis sanetur vulnus concupiscentiae, reddatur libertas veg tior, quam habuit Adam , aut conseratur unicuique auxilium & donum actualis perseverantiae, neg. Nam Tridentinum ibi definit, manere in baptizatis concupiscentiam, quam Apostolus peccatum appellat , quia ex peccato est , od ρeccatum incIinat. Et seis. 6. ait: Iustificatu- sue o.-cιalti auxilio Dei perjeverare non posse. Dices: Deus remittens reatum, remittit etiam poenam Mecati; atqui renatis remittitur reatus; ergo & poena. Dist. mai. remittit poenam, idest debitum proxime conne- Ium cum ipsa culpa, conc., connexum remote , neg. Exclusio a gloria est proxime connexa cum reatu , , & rem tecum privatione potentiae proxime expeditae , sive specialis auxilii actualis perseverantiae, quae pri Vatio est poena peccati. Renatus ergo non damnatur proxime ob labem originalem, nihil enim damnationis in eo remanet, damnatur tamen ob eam labem remote, quia , ut aiunt Africani ΡΡ. ,ἐmpius per nequitiam cordis in hominis terreni vetusiste permanet, illius judicio relidius , qui aratis saluat , inseque
Inst. Adam innocens caruit dono perseverantiae, & adiutorio quo absque labe originali; ergo eius privatio non ea pinna peccati . neg. cons. Nam Adam integer tali tratia non indigabat: nunc autem ad reprimendos concuplicen
tiae motus, opus est amplioris gratiae vi , quam Deus aliis dat, aliis negat, ut qui liberantur gratiam agnoscant , qui relinquuntur judicium a . ob. III. Non datur caussa praedestinationis emo Π Pe reprobationis . neg. Uns. , potes enim Deus, ait S. b) aliquos sne me itis liberare quia bonus es , non potes sene meritis dammare. quia 'nsus es. ob. IV. Nonnulli ineologi sententiam nostram comparant impio dogmati Calviniano ; ergo &c. dist. ant. Comparant iusta de caussa, neg., iniquo i dicio, e c. Siquidem Augustiniana sententia toto coelo distis a Calvini dogmate, qui primam reprobationis caussam,