장음표시 사용
331쪽
Lin. VII. DIss. II. C A p. IV. 3IIJo. Ia; ergo Christus est Deus summus. II. Is. 8 habetur :Dominum, pnn , sanctificate , s erit Ῥοbis in sanctificarionem, in lapidem 4fensionis: sed hoc de Christo dicitur ex Luc. 2 , ad Rom. 9 ; ergo &c. III. Zach. II. Appenderunt mercedem meam 3o argenteos , dixit Dominus ,
Π Π , ad me &c. quae de Christo praedicta sunt ex Matth. 27 ergo &c. a) . ΙΙ. Tribuitur verbo Dei nomen, quod nulli bi in novo
Testanaento creaturis tribuitur, cum Latinum Deus,&Grae- cum Θεος , sit proprium nomen , non appellativum ex Irenaeo l. 3 c. 6. Et patet ex Ioann. 2: Et Deus erat Verbtini ergo &c. I t. Socinus b) in Graeco haberi nomen Θεος absque articulo, quo Deus summus designatur . Sed contra . Nam I. fatetur Socinus , hanc regulam non esse in gneca lingua perpetuam , nam Ο Θ G cum articulo enunciatur de Diis gentium c) . E contra Θεος absque articulo verum
Θμ &c. ΙΙ. Si Θω's cum articulo est verus Deus , erit &Christus , qui a Thoma dicitur ο κω Θεώς μου cum articulo. Qinae Verba referri ad Christum, cum quo Thomas loquebatur, eVincitur ex contextu: legitur ent in , respondit Thomas , dixit ei&c. III. Io. I habetur B absque a ticulo , ex Chryiostomo d), quia articulus subjecto praeponi solet, non praedicato. Nam, ut fatetur Wolgogenius, in praeco legi debet: Sermo erat Deus ut sermo obiectum iit, Deus praedicatiιm, quod etiam Eeea , Pistator , Maldonatus c. o emarunt. Nec Verbum dictus est Deus , ut Moses,& Prophetae: I. quia id in novo Testamento est inusitatum, neque in veteri Testamento ponitur Deus loco Π Π', ubi de vero Deo non est sermo, 2. Licet Gentibus sint Dii multi, nobis tamen Deus unus es Pater , ω tinus Dominus I. Ch. , ut ait Apost. 1 ad Cor. 8. Si ergo Verbum Deus est, debet esse idem ille Deus unus, qui est Pater . 3. Per Socinianos Verbum Deus est praestantiori titulo, quam quae usalia creatura licet non sit Deus ille summus j ; ergo Verbum non est Deus, ut Moyses &c.
332쪽
312 m rivomor re Drscrphrins III.Christus Sicitur Deus super Omuia benedἰctus ad Romi o; sed hic est Deus altissimus ad Eph. 4; ergo Christus est
Deus ille summus &α iniani , Deum ibi poni cum
restrictione, omnia. Sed contra. Praepositio Ma th. 24, Luc. I, Act. 8 &e. praeeminentiam designat , ergo etiam ad Rom.9.Deinde etiam Pater ib. dicitur, qui es Iu- per omnes &c.; sicut ergo hic Deus summus innuitur , ita etiam innuitur, ubi de Filio serino est. II. Erasmus, illud esse epiphonema , sive acclamationem ad Patrem, quae a verbis praecedentibus debet inter punctione secari, sed fallitur. I. enim in Graeco extat a ticulus , qui Dei nomini praepositius ex Erasmo certam per sonam exprimit, quique non solet apponi in epiphonemate. II. Quia ο Λ, qui refertur ad praecedentia, nec eis nota novae orationis, sed veteris. III. Socinus , α critici sacri eam interpunctionem reiiciunt.
R. III. Erasmus, Dei nomen ibi irrepsisse ; nam Cypri nus . Hilarius, Chrysost. &c. legunt, qui .es benedisius, sine Dei nomine. Grotius ait, desiderari in Syriaca,& Pa
tum de more Patrem Deum vocare , Filium autem Domianum . Sed contra. I. Quia non opus est , ut PP. integros textus proferant. II. uia Erasmus, Petavio teste, mend
se Cypriani eodice usus est. Fallitur etiam Grotius , nam in Syriaca nedum extat Des nomen , sed ad Christum refertur et habetur enim, apparuit Minchicho in came , qui e Deus super omnes se. Eadem ha t Arabicus ap. Veston.
in Polygi. Apostolus autem tribuit Filio nomen Domini αDei etiam ad Tit. a &PRoPos1TIo II. Ex attributis summi Dei Verbi divunitas demonstratur.
Pr. I. Ps. 79. summus Deus dicitur Deus magnus I sed talis dicitur Christus e. et ad Titi Expellantes a eurum g&riae magni Dei, Iesu Ch. , ubi magnus Deus non est P ter , sed Filius , quem solum expectamus in fine mundi ; ergo &c. II. Filio tribuitur aeternitas Mich. v. a. Egresus eius ab initio a diebus aeternitatis . Hebraeus habet ante dies saeculi. Ubi egressus non prosapiam , sed nativitatem designat. Habet etiam Hebraeus de egressibus non innuit longam maiorum seriem, ut putat Wolmgenius , sed aut duplam Christi genealogiam , aut plurali numero ma-Fnitudinem antiquae nativitatis ostendit. III. Convenit e Iam Filio omnipotentia, nam omnia per ipsum facta sunt ;ergo &c. Vide M. Gumel. ,& Iuenin probationes de aliis attributis. PRO .
333쪽
Lr R. VII. DIs S. II. C AP. IV. 33 PROPostrio III. Ex Dei operibus V ei ni divinitas comis
Prob. Opera Dei sunt remissio peccatorum, mortuorum etesurrectio, collatio Spiritus S., & scrutatio χordium ; sed haec virtute sua fecit Christus; ergo est verus Deus. Pr. min. Nam Μati. 9. ait Paralilyco : remit uutur tibi peccata tua ouam potestatem miraculo comprobavit, dicens: Tolle grabatum tuum e c. Ubi tribus miraculis, ait Ch sol tomus , Christus se Deum ostendit, secretorum cordis scrutatione , secatorum remissilone, & Paralytici curatione . II. Filium ei eropria virtuhe a mortuis surrexisse, constat ex Io. 2 , ubi ait: Solvite templum hoc , oe in tribus diebus excitabo illud : hoc autem dicebat de templo corporis fui . Et e. Io.
Ego pono animam meam, ut iterum fumam eam ς ergo &α
Inst. Wolgoq.Resurrectio Christi tribuitur Patri ad Gal. I, Ast. , & alibi ; ergo Christus habuit proprie moriendi potestatem, imoprie resurgendi. neg. cons. Christus enim a seipso potestatem habet ponendi animam tuam , & resumendi eam ergo si prior potestas propria est , erit & secunda . Deinde , si potestas resui citandi propria est Patris, quia ejus virtute Christus furrexit, propria erit haec potestas etiam tu Filio, quia eius virtute omnes in die iudicii resingent , ex Io. 3. III. op ratio soli Deo propria est Spiritum S. conferre; sed haec e iam Filio convenit iud infra ostendemus ; ergo &c. Unde
S. P. Aug. l. 23. de Trin. 29 Vuomodo Deus non est, qui at Spiritum S. Imo quantus Deus, qui dat Deum. Diffciapilli orabant, ut veniret, non ipsi eum dabant . ΙU. Ut mittam creationem, & gubernationem omotum , quam Fi- .lio tribuit Io. I, & Apostolus ad Hebri I, cordium scrutatio tribuitur Filio Apoc. a, & Jo. 2I, ubi Petrus ait, Domine tu omnia nosti, tu scis, quia amo te. Nec Petrus haec dicens erravit, quia ejus vera confessio recepit mercedem a Christo. Pinpos Tin IV. Ex perfecta Filii aequalitate eum P tre eius divinitas ostenditur. Pr. I Filius Patris opera facit, est una cum Patre bea torum Uita, & eandem habet divinitatem ; ergo &e. Ρr. I. pars anC IO. 3. Christus ait: Patre meus operatur , c ego operor ; ergo eadem sunt opera utriusque . Ubi nota , Judaeos eum occidere voluisse , quia Patrem fιum dicebat Deum,
aequalem se faciens Deo: ergo intelligunt Iudaei , quod non pluat Ariani, ait S P. de Tria. II in Jo. Prob. II. pars.
334쪽
RI . . DE THEOLONCIs DisCIptrins o. Im ait Christus, qui sulet me , videt Patrem ; viso ergo Filio , habetur vita aeterna ergo &c. Ubi nota , ex Alag., non videri unum, vito alio , nisi sint persecte similia , nec vito Petro, Videri Paulum, nisi eandem habeantam so staturam , colorem &c. Si ergo viso Filio, videtur Pater, sunt ambo similes: non enim videri potest in auro lapis, in homine leo, ut ait Chrysol tomus bH 74; ergo Pater & Filius eis una eademque lubitantia. Joannes etiam IF p. 3 ait: Uri habet Filium , habet vitam , & c. 2O , hices verus Deus , vita aeterna. Quae verba male ad Ρatrem refert H. Grotius , & Socinus . Ibi enim , hic , ad Filium, qui proxime praecedit, referri debet, maxime cum scopus Joannis sit ostendere, Filium esse Verbum vitae , &Vitam aeternam a . Pr. III. pars. Jo. Io Christus ait: Ego Pater unum fumus , ubi Christu loquitur de unitate substantiae, I , quia ait, rapi non polle de manu Patris , quod nequit rapi de manu Filii; ergo Patris, & Filii una est potestas, una substantia: a. ex quo nemo rapiat oves de manu Patris , is major est omninus, qui ait, nemo rapiet Gu. , unde ait , EJ0 Pater unum jumus . Hinc S. P. tract. 7 I in Jo. scribit: isod ait unu=n, audiant Ariani , quod ait fumus , audiant Sabelltirni, nec illi aequalem , nec illi alterum negando si ut vani. Instant Ariani. Joannis locus de voluntatis consensa
accipi debet; Christus enim rogat , ut fideles sint unum ;sicut ex Jo. 37 tu Pater in me , ego in te e & AEt
Α, credeutium erat auima una, o cor unum, nempe unitate concordiae. l . dist. ant. Accipitur de consensu, seclusa unitate substantiae, neg. , non exclusa conc. Nam unitas
substantiae probatur ex Joanniς scopo, qui est ostendere, Patris ac Filii unam esse potostatem . Neque Christus ait :unum molumus , scribit Eugenius Carthag. unum fumus. Nulli bi enim invenitur, unum funt de iis, quorum diversa est natura , ut observant S. Ρ. Aug. b) , & D. Thomas c). II. ad singula loca cit. Ioann. II. Unitas naturae designari non potest: nam est nota similitudinis , non aequalitatis, ut Luc. 6, & blati. 3 , ubi praecipitur imit tio , non aequalitas divinae perfectionis. II. Non petit Christus, ut simus unum in natura, sed in Patre, Filio, id est
335쪽
Lrs. VII. DIss. II. CAP. V. Iscaritate, & dilectione, ut explicat S. P. Aug. l. is de Trin. III. Nos ipsi1 cum Deo conjuncti sumus per Verbi incarnationem, qua sibi nostratai copulavit naturam , & per Eucharistiam ; qua ejus corpore pascimur , ait Cyri lius , &Hilarius. Ad IV. Retorqueo argumentum: rogat Christus, ut Fideles unum sint, sicut tu Pater ait ) in me , oe ego in ter sed , nisi Christus se se a creaturis distingueret , dicere debui fiet, tu in nobis , cir nos in te ς ergo &c Quod sequitur, solvitur a S. P. contra Max. c. 2O. sando Ae pluribus dicitur unus est, o additur quid unus , de his quae diversae , de his , quae funt unius substantiae , diei potes , ubi autem dicitur de duobus unum fiant , nec ad ditιιr quid unum sint , nou diversae , sed unius intelliquetrure e substantiae' sicut aidium es, ego Pater unum sκmus.
CAPUT V. Ut Arianorum argumenta fisuntur. OB. I. Io. I . Christus ait : Pater maioη me eis ; ergo Filius non est Patri conlubstantialis. . disi. ant. Major me est ratione humanitatis, conta, ratione personae, subd. Major me est origine , conc., subitantia , neg. Alias nori diceret Jo. 3. 9. -υidet me , videtoe Patrem . Nec Patrem suum dixisset Deum . faciens se aequalem Deo . Ob duplicem ergo naturam , ait S. P. et de Trin. I , Filius est aequalis Patri fecundum formam, in quaerat, minor Patre fecundum formam femi, quam accepit. Haec latini P P. Graeci vero, qui ajunt , Filium esse .min rem Patre secundum habitudinem caussae, eo quod Pater sit
origo Filii, ut docent Basilius a , Naeti an et enus b) , Chrysol omus c), nomen indiscriminatim usia sant. Videtur tamen verior sententia Latinorum, quia nul- ibi scriptum est, Patrem majorem esse Spiritu S. aut hunc esse Patre minorem, quia Spiritus S. non assumpsit humanitatem , & Christus ait, gauderetis quia vado ad Patrem, quia Pater maior me es : sed Christus non adiit Patrem ra- . tione divinitatis, qua nunquam a Patre recessit, sed rati ne humanitatis ergo &c. Ob. II. Haec propositio affirmans , Pater maior me est ,
336쪽
nane negantem includit di ego non sum tam magnus, ut P sero atqui non potest negari de persona , quod ei convenit Tatione naturae: nemo enim negat hominem esse quantum,
eo ouod eius anima non sit quanta ; ergo , si Christus si cundum divinitatem tam magnus esset ac Pater, nullo m do id negare potuisset. neg. suppositum minoris r non enim de persona Filii negatur, quod sit tam magnus, ut Pater , sed cum constet divina , & humana natura, illa aequalem , hac minorem Patre eum enunciamus. Unde retorqueo argumentum: ex quo
homo sit quantus ratione eorporis , non sectuitur , quin sit Diritalis ratione animae; ergo, ex quo Christus , ut homo, sit minor Patre , & aequalis Patri , ut Deus , Vere dixit: Ego Pater unum fumus, edi Pater maior me es. Inst. Wolet . Dici nequit, Christus non est natus de Virgine , nec pPsus &α , ex quo nil horum ei competa ratione divinitatis; ergo nec dici potest, est aequalis Patri &c., eo quod nillil horum ei competat ratione humanitatis . l . neg. cons. Cum enim Christus Deus sit & homo, de eo aia Armantur, quae utrique naturae conveniunt, scur de homine dicitur , quod sit corporeus & spiritalis ; nequit ergo dici Christum nec natum esse nec pallam , cum id ei competat ratione humanitatis , nec dici potest non esse Patri aequalem , cum id ei competat ratione divinitatis.
Ob. III. Io. I. I9. Non potes Filius facere quidpiam, nis viderit Patrem faeientem , & v. 3o. Ego nihil minum a meipso; ergo Deus non est omnipotens. II. Jo. 7 ait Christus, doctrina mea non s mea . sed eius , qu3m; sit me ; e . go &c. III. Ait se missum a Patre a) , ab eo mandatum accepisse b) , ad Patrem orasse c) ; ergo &c. IV. JΟ. m.
Patrem suum Deum , ac Dominum vocat . U. Mati. Σαaliam voluntatem a Patre innuit dicens, non sicut ego volo,
sed Aut tus ergo &c. ad I. cum Narianeteno dist. ant. Filius non potest , quia impotens, neg., quia una est Patris , ac Filii potestas, conc.; subdit enim , quaecremque ille fecerit , haec Filius semiliter facit , & supra dixerat , Pater meus usque modo Ue
Nec obstat, quod Filius ad normam Patris se componat. Christus enim ad Patris normam se componit, non ut servus , sed ut imago , quae eandem motionem habet cum
337쪽
archet 'po, ut dum quis se se contemplatur in speeulo . Ad ΙΙ. neg. cons. Ideo Christus doctrinam suam doctrinam P tris appellat , ne credatur per humanam industriam comparata, vel forte loquitur ex Iudaeorum hypothesi , qui put bant eum voluntate, & doarina a Patre diversum. Inst. Woletog. Christus expresse negat , eam doctrinam suam esse; ergo &c. dist. ant. Negat absolute, neg. , in Judaeorum hypothesi supra exposita, cone. Ad III. dist. ant. Fuit missus a Patre &α, ratione humanitatis, conc., rati ne divinitatis , neg. Unde Aug. ait et ideo Patris G Fili; diversas esse naturas , quia obeatens Patνi ostenditur Filiust. Inst. Woletog. Christus mandata accepit a Patre, ut eius te
patus ; sed per catholicos Christius est legatus Patris, ut Deus; ergo ut Deus subiicitnr. dist. min. ataut divinitas Chriasti subiectionem, & mortem reddiderit summe disnam, conc., itaut hic legatus per B am Dei sit Patri subsectus , moristemque subierit, neg. Ad IV. dist. ant. Vocat Deum , ae
Dominum , ut nomo est, conta , ut Deus est , neg. Hinc S. P. Trast. I 22. in Io. exponens verba illa, ait: aliter meu- aliter vestrum: Deum meum, sub quo ego homo sum, Deu- vestrum, inter quos mediator βm.
Inst. Wolet. Christus Deum suum hebraica phrasi Patrem vocat, idest benefactorem suum, eo quod a morte eum suscitavit ; ergo &c. Transmisso anti neg. cons. Nam Deus humanitatem assumpsit, in quam possent ea beneficia Conferri. Ad U. neg. cons. Inde enim eruitur fuisse in Christo voluntatem divinam & humanam , & hanc divinae perfecte subiectam.
Ob. IV. Christus non habet bonitatem , potestatem , scientiam; ergo non est Deus summus . Prob. I. pars. Mattaxq. Christus ait: Quid me dicis honum Nemo bonus , nissolus Deus; ergo M. Prob. II. pars. n. e. eto ait Christus:
Sedere ad dexteram G c. non est meum dare vobis ἰ ergo &c.
Prob. III. pars . Ib. e. 27 ait , de die illa , iudicii , nemo scit, nisi solus Pater ; ergo &c.
neg. ant. Christus enim se bonum dicit Io. Io. Omnem potestatem sibi datam esse Mati. 28. In eo omnes sapientiae thesauros agnoscit Apostolus ad Colosset. Ad Ι. partem ant. neg. cons. Non negat Christus propriam bonitatem, sed fidem adolescentis attollit, quasi dicat : si me purum hominem censes, cur bonum vocasὶ si bonum dici , & me Deum
crede, qui solus est boni fons & origo. Ita Naaianz. or. 36, α S. P. Aug. l. 3 sontra Maximia.
338쪽
318 DA Tullo LOGICIs Dis IpLINII, Ad II. partem ant. dist. ant. Non es meum dare fuisperbis, ut exponit S. P. Aug. in Ps. I 26 , qui terrenum regnum petunt jure sanguinis, conc. , humilibus , quibus paratum eis a Patre, nego. Ins L Cur ergo non ait Christus e quibus paratum es a me, via a Patre meo λ l . Quia fons est lummi imperii, nec tamen seipium excludit, ait enim Jo. I 6. Omnia quae habet
Ad III. diit. ant. Nescit Filius iudicii diem, ut Deus
homo ell, & privata perlona, neg., ut Ecclesiae caput nul lis manifestando , ut salubriter paveant , conc. Hoc seniuiudex , confessarius , & regius legatus se nescire ait , quot nefas est revelare. Nec mentitur tamen, dum ait se ne1cire quod icit ut privata persona : hoc enim nescit , ait S. P. l. I. de Trin. Ia , quoa non ita sciebat , ut tuuc discipulis
Dices. Hoc sensu etiam Pater diem iudicii ignoravit; ergo &c. neg. ant. Nam Pater hunc diem Filio revelavit, nec ipse legatione fungitur apud homines, quod munus est Filii . . Ob. V. Filius divinitatem habuit ex gratia, Deus enim, ad Phili p. 2, donavit illi nomen 2 c. Io. 4. Omne iudicium dedit Filio . AE . a. Dominum Christum fecit eum , I. ad Cor. I. Fastus es nobis sapientia a Deo , O iussitia. Apoc. V. I 2. Dignus es agnus accipere virtutem , s divinitatem. ς ergo &c. neg. ant. Nam Filius factus est Deus, Dominus , sapientia &c. quando Verbum caro fastum esse tunc enim transiit jure naturali ad Filium hominis quidquid Verbum erat, divinitas, sapientia , &c. Chrissus ergu ratione humanitatis factus est Deus , quia natura humana nexu substantiali ad jura divinitatis transivit . Praedestinatus est autem Christus, ut homo, ad tantam nominis gloriam , etiam propter passionis humilitatem, per quam agnus occisus accepit Virtutem,& divinitatem e ubi diυitatem plim scriptum aliqui putant, nam graecus habet πλοῦτον, diυitias , quia Christus passione sua divitias misericordiae suae nobis largitus est. Ob. VI. Prov. 8. 4 Filius dicitur creatus ; ergo &c. II. Mati. Ia dicitur III. Io. i dicitur factus. IV. dicitur ibi: Omnia per jsum facta esse ; ergo Verbum est Patris instrumentum , adeoque creatura . . ad I. ne'. ant. Nam Prov. 8. legendum est: Dom nuspo Ddit me . Sic enim habet hebraica & vulgata . Graecis
339쪽
autem sacile suit, pro εκτόσατο, substitii ere εκτισε, ut Epiphanius observat. Possidere autem , venerationem, non creati O-nem significat, ut Gen. 4 , polyecii homi vem . Deinde dicitur etiam de rebus, quae non fiunt ex nihilo, ut de ma- pistratibus &c. Aliquando etiam significat pignere, aut constituere , ut notat S. Ρι in l. contra Ad veri . legis . Ad ΙΙ.disi. ant. Dicitur 1 ervuq conditione, neg., obedientia, conc.
Deinde Isaias haec profert do ieiplb , est licet in Christo, cujus figuram gessit , sint adimpleta , non tequitur tamen, Isaiam, & Christum eodem modo servum fuisse, sed illum conditione , Chris iam obedientia . Ad III. diit. ant. Ante me fastus est , hoc cit anteposims , in praelatus es mihi ,
Onc., ante me creatUS est, neg. Sequitur enim, qatia prior me erat '. sit enura priora verba creationem significent, seniuς erit: aute me creatus est, qui ante me creatus est , quae ei indigna Ioanne sententia. Ad IV. neg. conl homo o vim
, Ob. VII. Dei proprieta est esse in ρ nitum , sed Filiu non est ingenitus ; ergo Ν c. ΙΙ. Filius est similis Patri; ergo est alterius substantiae. III. Pater eis persona divina ; filius
non est Pater ; ergo non est persona 4 ivina : dist. maj. Dei proprietas est esse ingenitum , hoc est non creatum, conc., noc est, non genitum subd. Est proprietas personae, conc., natura , ney. a) . Ad IL dist. ant. Filius est Patri similis identitate substantiae , eonc. , qualitatis proprietate, nego h) i. Ad III. dist. mas. Et nomen Patris significat divinitatis substantiain , neg. , relationem , & habitudinem, concedo c . . Oh. ult. Filius est sermo Patris ; ergo non est ei consubstantialis. Prob. conto ex Augullino, & Arnobio, qui probant, Mercurium non este Deum, si sermo est. dist. ant. Est termo prolatilius , syllabicus , & soris erumpens, neg., vi Vus, subsillcns, & intus manens , conc. Siquidem Dei Filius Verbum vocatur, quia mente gignitur,& quandam habet cum Verbo nostro similitudinem , estque eadem Patriς ratio, & intelligentia ; non potest ergo aliam
340쪽
gro DE THEOLoorcis DIsCIPLINII a Patre habere naturam. Non ita sermo exterior, & syli biciiq; is en)m non iubsistit . sed transit , adeoque non est verbυm lubstantiale, ted qualitas adventitia. Jure ergo Κλl. 7. de C. D. I 4 ait o Vuod se jὸrmo diri tir esse Mercurius, D ει s non es. Quae argumentatio validissima El, & imineis Tito carpitur a Pherepono.
CAPUT VI. an onotas Meaena recte definierit Filium esse
Not. I. Proscripta Ariana haeresi , Verbum Patri per
omnia. simile nonnulli dixere , . qui Semiariani dictilunt. Reiiciebant quipe' cum Arianis vocabulum sed aiebant Filium Patri assimilari . Recentiores haere lici hoc vocabulum criminantur, alii ut a Gnosticis deriv tum, ut Sandius, alii ut minus aptum ad Catholicum dogma exprimendum, ut Clericus. Nol. II. Vox οιμέσι. componitur ex S ουσἰα , quae
ex Clerico essentiam, aut substantiam significat, non pers nalitatem: licet quidam post Hilarium scribant , a Synodo Antiochena proscriptum , eo quod Samosatenus per hanc unius essentiae nuncupationem unicam personam esse Patrem , & Filium docebat , adeoque usam pro persona, non pro natura accipiebat. Vide infra ob. 3. FROPosITIO. Vox ὀμ 4rim rite a Nicaena Synodo rei via est. Prob. ex Μario Victorino tribus argumentis I. Duo ixiani asserebant, & Filium ex nihilo esse, & aliquando cum Patre non fuisse atqui per ομ-ωων utrumque damnatur; e go &c. Prob. min. aut significat ambo esse ea clem rem aut in eadem substantia esse simul. Si primum ;ergo Filius non est productus ex non extantibus, sed ex Patris substantia, & refellitur Arius, qui ait: ex nihilo Filius. Si secundum, nusquam fuit Pater in sua essentia absque Filio, & Arius refutatur, qui ait , fuisse aliquando , quando Mon fuit. II. De fide in , Filium esse Deum de Deo a
sed noe est esse ομω. - , ergo &c. ΙΙΙ. Semiariani aiebant, Filium esse similem cum Patre substantiam, adeoque o Oiai ι - , non contra quos dicendum est Filium eandem esses eum Patre, Sc simul lubstantiam, sed hoc recte per e soύσιον exprimitur ergo ας. Patres reapse uno ore fatentur , iis taur