장음표시 사용
361쪽
L18. VII. DIss. II. CAP. XII. 34teongregati fuerunt , sed hoc decreto prohibetur Symbolam
Nicaeno Oppositum, non vero adjectio , aut expostulo; ergo&c. Prob. min. f. enim Ephesina Synodus probavit Chari- si Symbolum, aliud lane a Constantinopolrtano & Nicaeno, pium tamen , & orthodoxum : e contra Nel orianum proscripsit Nicaeno contrari utri; ergo Eph. Synodus vetat solummodo Symbolum Nicaeno oppositum , alias Charisii Symbolum cum Nestoriano improbasset. II. Probant Graeci Symbolum C. Politanum , cui accesssiit articulus de divinitato Spiritus S. , qui in Nicaeno non extat ; ergo vetat Ephesina Synodus additionem tantum Nicaenae oppositam . ΙΙΙ. Ah ionis initio Ephesini PP convenere , ut id probarent , quod
cum Nicaeno concorstaret, improbarent oppositum; ergo 1 olam additionem oppositam vetat S. Synodus. IV. Cum Di scorus Flavianum damasset, quod contra Eutychetem hanc expositionem ad)ecisset: consubstantialem Patri fecundum divinitatem sci, quam contra Ephesina decreta adjectam essec' mabat Eutyches ΡP Chalcedonentes anathema dixere L i soro , quia male 'i dicavit , Διοσκ4
; sed is male non judicallet , si Ephesinum decretum
quamlibet expositionem vetasset; ergo merito Eusebius D ridati pro Flaviano instavit, nullum esse canonem, quo novam fidei expositionem, novis hae resibus emergentibus , Uetaret ergo solam contrariam vetat Ephesinum decretum
Prob. III. Vox Filioque immerito Symbolo inserta est, vel quia falsum est d ma de Processione Spiritus S. a F1lio, vel quia in aliis Symbolis Virtualiter continetur: atqui neutrum dici potest; nam &Spiritus S. a Filio procedit, &ea inserere fas est, quae virtualiter in aliis lacris monumentis praecontinentur . Ita Apostolico Symbolo plura sunt addita , licet Nicaena fides virtualiter in eo contineretur , e go &c. Ob. I. Graeci. Chalcedonensis Synodus recitato Nicamo,& C. Politano Symbolo statuit, ut expositionem alteram nunius faciat ; finiciunt quae exposita sunt ; ergo &c. R. dist.
ant. Nullus faciat, privata auctoritate, ut Nestoriani faciebant, conc., Ecclesiae auctoritate, ut catholici, neg. Cum enim nulla urgeret necessitas, & 1 ufficerent, quae erant eXPosita , noluerunt PΡ. novum Sumbolum condi, quia satis luperque Eutychetis error in Nicaeno damnatur . Caeterum ΡΡ. ipsi Leonis expositionem probarunt , neque alteram fidem esse clamarunt: licet in ea expositiciae esset aliquodadditamentum; eraO ckc.
362쪽
με DE THEOLOGICIs DrsCIΡLrinsob. II. Cyrillus in ed. ad Io. Antioch. ait: nemini licere imam voculam Nicaeui Symboli immutare, aut ollabetis praeterire , idque Ephesiinae Synodi decreto cautum else scribit in ep. ad Acac. Melit. ergo &c. ut supra. Cyrillus enim haec habet adversus Nestori nos, qui privata auξtoritate novas fidei professiones cudere audebant, ut Anastasius ac Photius , quos damnat Synodus Ephesina . Sane Cyrillus commendat Joannis Antioch. aliorumque Orientalium professionem , quae multo amplior erat Nicaeno Symbolo. Cyrillus ergo reprobat unam voculam, Vel auitoritate privata interiam , vel Nicaenae fidei contrariam. Ob. III. Vox Dripa,2 , licet revincendis Nestorianis aptissima, nec ab Ephesii niς PP., neque a Calched. adjecta eli Symbolo, quamvis plures instarent, ut addatur 9mbolo, Mariam esse Deiparam ergo noVerant PP. , quodlibet additamentum, etiam fidei consonum , vetitum esse. neg. cons. Non enim ob decretum Ephesinae Synodi ea vox, adjecta non est , sed quia ΡΡ. hoc additamentum ad fidem necessarium non putarunt . Nam Christum Deum esse habetur expresse in Nicaeno articulo : Et ιn unum Dominum oec. Et B. U. Christum peperisse in alio: Et inca
natus est de Spiritu S. ex Maria V. Itaque oeconomia: ca
- sa nec Deipara dicta est B. V. , ob haeresim Eutycheti et, neque ChrwZipara , ob Neliorianam: licet utrumque reis edici posset, si PP. opportunum sudicassent. Est enim revera B. U. & Christipara & Deipara , quia peperit Christum
quodlibet additamentum; ergo &c. N. dist. ant. Vetant contrarium , cone. , conibnum, neg. Nam Agatho & ipse Symbolum conscripsit , in quo plura extant de dogmate duplicis in Christo voluntatis, quae in Nicaeno non extant, eX Florent. Synodi sess. 7. ; ergo additionem absolu e non Vetant. Vigilius etiam adjecit articulum de resurrectione , qui in C. Politano Sumbolo erat fui scienter expressus. Additio itaque triplex est. I. Contraria Symbolo , & est haeretica. a. Disparata , & est temeraria . 3. Consona , & est expositio veritatis quam potest Ecclesia opportune adhibere. Ub. U. Leo III. hanc additionem non probavit an. 8 9.
licet id postularent Synodi Aquis granensiis Legati: imo juia sit , Symbolum sine voce Filioque duobus scutis argenteis
363쪽
dist. ant. Non probavit ab lute, neR., ex aucto oritate pri Vata, conc. Merito ergo Leo III. . restitit Legatis , nequis sine Romani Pontificis, aut Ecclesiae consensu quidpiam Symbolo addere auderet. Non tamen vetuit , ait Pagius , ne Symbolum cum hac particula caneretur, sed rogavit, ne ultra in regia cappella caneretur , ne morem Palatii tota Gallia sequeretur: atqui modo hoc additamentum peractum
est Florentinae Synodi , & Romani Pontificis auctoritate tergo dcc.
Q iaeres: Q'o tempore peracta sit additio huius parti cui se incertum esse. Nam Calecas, & Genebrardus eam Damasio tribuunt: S. Antoninus , & Sisinnius Nicolao I. circa annum 837; alii Synodo VII. ad an. 787. .uidquid sit, extat haec particula in Concilio Toletano III. an. 380 celebrato , & in aliis, in Gallia, & Germania coactis; sed quo praecise tempore obtinuerit in Romana , & universali Ecclesia , incertum est. CAPUT XIII. Exponitur , quo sensu Filius , oe Spiritus Sanctus
missi dicantur. MI Tio in divinis duo importat : I. aeternam processi nem unius perihnae ab ali, , ΙΙ. temporalem effe- et uini maxime in ordine ad gratiam . Non enim in Deo est mi sis pqr imperium, ut famuli a' Domino neque per consilium , ut regii ministri ad bellum: nisi mandatum a cipias Pro ipsa persona mittente; quae sua voluntas, & Βοῦ- eu, si de Verbo loquamur, vel personam respiciat humana natura indutam, ut Filius. Dare enim alicui mandata, superioris elt ; consilium vero alterius sequi , timidi , aut ignorantis. Haec ergo missio est a Deo removenda. 'Sit
Ρχopos ITIO I. Pater neque a Filio mittitur, neque a Spiritu sancto. Prob. ex Augustino contra serm. Arian. c. solus Pater non legitur mi us , quoniam solus nou hadiet ausiorem ,
364쪽
o quo genitus sit , υel a quo procedat . Non en7m splendor ignem , sed i uis mittit splendorem. Prob. II. ratione. Per sona, quae mittitur, dicit processionein, & originem ; atqui Pater a nullo procedit; ergo a nullo mittitur. P Ropossa io II. Filim dici potest nisi sua ratione humante naturae ad hornine, redimendos.
Prob. ex ep. ad Gal. 4 . Misit Deus Uium situm &e. Io. IO. Quem P. t f m sit in mundum & Luc. 4 Chrtitus ibi aptavit illud Il . 6 i. spirittis Domini super me, ebange-ιietare par paribus misit me . Alcedit ratio . Filius a. Patre penitus est , & ab eo una cum aliis perlonis incarnatio peracta est; ergo est in Filio or go aeterna a Patre , & effici cntia temporalis, in quibus vera missionis ratio Uta est. Dices : Filius a Spiritu S. non procedit ergo ab eo non mittitur. R. dist. cons. Non mittitur ratione divinita iis, conc., ratione humanitatis , neg. Nam Christus totiugTrinitatis operatione plasmatu est , de sic etiam a Spiritus. accepit elle. Quo lentia etiam Filiuς, & Spiritus S. mittuntur a se ipsis, ex Aug. l. 2 de Trin. 3.ΡRoposiTIO III. Spiritus sanctus mittitur a Patre , &Filio . . Prob. I. ex Io. 4. Spiritus sanctus , qst ηι mittet Pater in nomine meo . Et c. I s. 7 sὶ abiero mittem et in ad vos. Prob. II. ratione. Nam Spiritus S. a Patre, Filioque
procedit: deinde sub columbae i aut ignis specie super Christium , Zc Apostolos apparuit, his de tribu It charismatum dona ergo in eo fabetur processio , & effectus temporalis , adeoque veta missio. Ex his sequitur, I. mόssionem duabus tantum personis convenire, nempe Filio, qui a Patre , & Spiritu s. mistus est , sensu nuper expolito , & Spiritui S., qui mittitur a Patre , & Filio. Sequitur II., eam dici posse aeternam simul, di m tempore ; aeternam relate ad principium , & in tem - ore relate ad effectum . III., missionem aliam esse visii, em, ut cum Chr; stuq in Bethlehem natus est , aut Spiritus S. corporea specie super ipsum descendit , aliam invisibilem , ut eum caritas per Spiritum S. diffunditur in cordibus nostris.
ob. I. Ex ea missione sequitur Inaequalitas , aut separatio personarum ; ergo non datur . Prob. prima pars antis ex. Io. zo, ubi Christus ait : sicut mist me Pater , O' Vomitto vos ; ergo sicut discipuli minores sunt Christo , quia
ab eo mIssi sunt, ita Filiua minor erit Patre , quili ab eo
365쪽
eo missuq est. Prob. secunda pars. Quod corpori coliJunctum
est, mitti nequit ab ejus parte, nisi divellatur; go
ritus S. mittitur a Patre, & Filio, necesse eit, ut ab utrinis ques separetur divinitate . . R. neg. ant. Ad I. Prob. neg. conL Nam particula non eii temper nota aequalitatis; & 1ensus eli: ea Vos car-- sate dil po , eum inter scandala perfecutorum m1rto , qui me caritate Patre diligit . quem venire ad Ioleranaaspasiones fecit, ut exponit Chrylostonius Hom. ΣΥ. na M. prob. neg. conc Quod corpori coniunctum eli ideo non mittitur, quia corpora localiter moventur re Ii una pars amoveatur ab alia , non erunt amplius in eodem corpore copulatae r in Deo autem periona, quae mittitur , nec loco, nec natura a mittente ieiungitur . Missio enim totum im-rortat unius personae originem ab alia , & externam alic
ius effectus produetionem. - . . r.
Ob. II. Si Filius dicitur missus a Spiritu S. a 3 tollitur esus processio a Filio ; ergo &c. Prob. ant. Dicent enim Graeci: Filius a Spiritu S. missus est , nec tarnen e eo procedit; tergo a pari . Si dicas, Fili una a Spiritu S. missum, prout incarnatio est opus inseparabile totius Trinitatis , dicent etiam Graeci, Spiritum S. a Filio missum , quia externa columbae species fuit a tota. Trinitate ; e go &c. R. neg. ant. Ad prob. dist .ant. Filius a Spiritu S. missus est missione impropria , & late silmpta pro eXterna ta tum ossicacia ex Aug. b aliisque sc), conc., siridie & proprie sumpta , prout aeternam processionem, & externum effectum importat, neg. Filius itaque a Spiritu S. mi ilus est missione late sumpta, quae ad selum incarnationis opus refertur, non ad Filii personam . At vero Spiritus S. missus est missione proprie di Eta , quae non solum externam efficientiam respicit inseparabilis Trinitatis , sed etiam subsi-itentem perionam procedentem a Filio.
366쪽
3 DE THEOLOGICIs Drs CIPLINIS CAPUT XIV. De Graeci , latinisque vocabulis, quorum in disputando de Trinitate frequens es usus. Voces huiusmodi aliae pluribus personiς communes sunt,
aliae uni tantum conveniunt. Cona ivneg luat
, I. O-α, Qta , quae idem significat ac τό ον, quod est. Sabelliani, qui pluralitatem personarum negabant , ο ιη' sinam, pro persona tumebant, Deumque μονούτιο, , idest Anius usire, non trinum appellabant. Verum usa non personam , sed est entiam, naturam, & substantiam significat . Et post Nicaenam Synodum non audemus dicere , ait Aug. l. 3 de Trin. c. 9, tres usas , neque tres essentias , neque treSfubstantias . .
ιο- os, similis substantia, quae non unum sensum habent . Nam quae iunt ejusdem ineciei, licet stat individuo diversa, omousia a Platonicis ἡ icta iunt: quo senta P P. nonnulli ante Nicaenam Synodum Filium, Spiritum S. Megarunt. Cum autem omousios partitionem subitantiae per se non significet, Ied quod est eiusdem cum alio substantiae merito vox ista a Nicaenis Patribus contra Arianos adhibita est . Eius loco ομα ἐτιον ab Arianis lub1titutum est, de quo Vide c. 6 huius differt.
aliud principium, ex quo est, aliud modum, quo est : primum dicitur , de qua supra ; secundum dicitur , a Q ω, g guo , ex nominis etymologia , etiam personam designat ; tertium dicitur , esse ut a natura exissentia , ab μηρη- , ; aliquando tamen significat peculiarem existendi modum.
rem per se subssistentem, & intelligentem significat, & con-Venit personae, non rebus inanimatis . A veteribus usurpatur ad significandam substantiam, neque ab et sentia distinguitur , prout etiam subsistendi modum comprehendit. Cum- . que substantia una sit in tribus personis, nil mirum si plures ex iis unam in Patre & Filio hypostasim dixere. Si tamen. hypostasis pro persona. sumatur , recte tres hypostases nominamus. Qtio 1ensu usurparunt Concilia, P P., ac The Jogi omnes. Qui ergo unam in Deo astirmarunt hypostasim,
367쪽
tisiam, & existentiam absolutam intelligunt . Qui vero tres hypostases, inam, & tres substitentias relativas . Atque ita
eruditoruat dissilia ea de re componuntur. U. Persona non solam qualitatem aput Latinos exprimere ex Tullio constat eq. 48; ait enim, Cesarem tu Pompeii personam multa a pulus fecisse. Definitur a Philosophis: ratio ualis naturae iud υidua substantia . Ubi individua lubstantia dicitur, quae constat communi essentia,& certa proν prietate , quaeve non potest alteri convenire . Haee proprietas quae per mentem ab ellentia distinguitur , in prima Trinitatis persona dicitur Paternitas , in secunda Filiatio , in tertia Diratio. VI. Praeter communia , sulit etiam . propria Vocabula personarum. Primum est nomen Patris, graece quod a πηω pasco, derivatur, quia pastit & caram gerit natorum, quo sensu hoc pomen tribus peribni; convenit . Sed prout parentem designat, a pariendo dicitur, stridae , geVi- or quia a Patre Filius gignitur, et nomen est Patris proprium . VII. In eniti vocabulum , graece κγενητου , R γίνομαμ ν
ο , significat non produltum , quo sensa quaevis perse na est αγενητα, ideii non facta, 1ed geminata littera ν e: R& significat nou geuitum, δc sic soli convenit Patri: quia a nullo genituῖ est, nec poteli ab alio procedere. Hinc piritus S., qui licet sit ingenitus, tamen a Patre procedit, ingenitus dici non potest. VIII. Dicitur arma' Pater principium , auctor , sons& caussa, prout est Filii, & Spiritus S. origo, a nullo procedens, Ied a nomine auetoriis Graeci abstinent , quia praeeminentiam supra caeteroq designat, ut Latini a nomine caussae, qua exprimitur produstio emedius natura diversi . Non
item apud Graecos unde Patrem communiter Vocant
eau Issam Filii, & aliquando etiam Latini. IX. Seciunda persona vocatur Filius, Uerbum , imago Patris, splendax, character , sapientia , quorum tria priora propria videntur, reliqua appellativa. Filius a Graeco , Signo , designat personam genitam, & e Patris sinu prodeuntem . Verbum, veΓ λογν ostendit hunc filium non gigni externa laetus productione, & seminis decisione, ut mort les, sed in sinu Patris commorari , ut mentis nostrae Uer-burri non divellitur a mente, quae illud concipit. Hinc Jq. I dicitur Verbum apud Deum Filius in snu Patris . Dicitur etiam , ratio, quia, nedum ad Patrem comparatur,
368쪽
s eis ad elsecta. Dicitur Verbum Patris , quia Iicut Verbum nunciat occultas cogitationes, ita invisibilem Deum Unigenitus, qui est in sinu Patris, enarrat. Dicitur imago , quia Patrem exhibet Filii charadtere, cui convenit a Patre procedere in similitudinem naturae . . X. Alia nomina sunt appellativa, ut sapientia , char Her , oleudor c., quae etiam Spiritui S. conveniunt. Erunt tamen propria, si relative sumantur ; ut si dicas sapientia genita, splendor paternae gloriae cyc. XI. Filio una cum Patre convenit et se Spiritus S. principium : unde spiratio est proprietas notionalis, quae singulares divinarum personarum exprimit characteres , . quibus ab invicem distinguuntur. Cum ergo tertia persona ab aliis diversa sit, debet a duabus procedere, quod recte dicitur spirari. Sunt ergo quinque notiones, idest innascibilitas Paternitas, Filiatio, spiratio afliυa , o passiva . Gignere autem , nasci, procedere &c. non dicuntur notiones, quia non exprimunt existentis perlanae charadierem , sed originem &prodia tionem. XII. Tertia persona dicitur Spiritus S , doetum , char
fas, consolator. Spiritus a spiro dicitur , quia sicut halitus ex ore spiratur, ita Spiritus S. a Patre, Filioque procedit . etiam a π εω , fo , spiro , derivatur. Additur fauctilus ad diiserentiam spiritus hominum , & anpelorum , qui est
peccatis obnoxius, vel est sanctus per gratiam. De dono vi de c. 7. Dicitur etiam Amor , caritas , osculum , quae notae sunt duorum se mutuo diligentium. XIII. Paraclitus graecum est nomen a rogo , hortor , consolor , advoco , eoque designantur gratiarum charismata, mentis illustrationes, pia cordis Vota, gratia. Ora
tionis , dc sanctitas ipsa , quae est Spiritus S. habitatio ineordibuς nostris. Tum etiam sanctitatis ornamenta , id est gaudium , ' pax &c., de quibuς Apostolus ad Gal. Licet enim etiam Filius sit consolator, gaudet specialiter hoc titulo Spiritus S. , per quem caritas Dei diffusa est in cordi bus nostris, unde in nos omnia bona derivantur , & Vita aeterna, ad quam ille nos perducat, qui cum Filio, ac Spiritu S. vivit ia regnat Pater unus & trinus Deus.
369쪽
In quo nonnullorum PP. de Verbi divinitate orthodoxia υindicatur.' X PP., qui Arianam haeresim, aut praeformasse , aut H eam defendisse, quamvis immerito , traducti sunt . quidam Nicaenam Synodum praecessere , quidam a tem subsecuti sunt. De quibus singillatim duplici dilieri tione traelabimus.
De PP. Antenre anorum orthodoxia . INter Ant Nicaenos ΡP., qui in suspicionem Arianae hae- 'reseos trahuntur, novem praesertim ab hac macula vix expurgari posse putarunt nonnulli. Suat autem Ignatius, &Justinus martyres , Athenagoras , Irenaeus , Clemens , &Dionysius Alex. , atque Origenes . Quibus addit Wolgogeinnius Athanasium, & Basilium , quos totidem capitibus sequenti ordine vindicare curabimus.
C A P u et L De Ignatio Martyre , atque eius episeolis. EPistolas S. Ignatii Episcopi Antiocheni impugnarunt Salmasius , Dallaeus, ac Blo ellus , nec non Oudinus in Hist. de Scripti Ecch: illas tamen defendunt Usserius, Hammondus , Vossius Cotelerius , Caveus , Clericus , Pearsonius, Bullus, Dupinius, Alexander , Annatus , alii- ue. Sunt autem epistolae illae numero 7, nempe ad Epheios , ad Magnesianos , ad Trallianos. ad Romanos , ad Philadelphos , ad Smirnaeos , & ad Polycarpum . Uerum epistolae ad B. V. M., & ad Ioannem , veluti suppostitiae reiiciuntur a Baronio , Possevino , aliisque , cum nullus ex veteribus earum meminerit ante Bernardi tempora . Sit ergo P RopoqiTic, I. Septem Ignatii epistolae ab Usserio , Se Vossio pristinae fidei res Etutae, sunt genuinae. Prob.
370쪽
Ium de 7 laudatis Ignatii epiliolis meminisse in sua ad Phitaippenies epistola , & l. 3 c. 8 ait , Irenaeum plura testimonia ex iis protulille, quae inter Irenaei icripta non extare , mirari non debuit Dallaeus , cum plura S. Martyris opera i terierint . Neque ex antiquorum selentio, ut ipse ait , evincitur , Eulebium errasse ; cum plura germana 1cripta ab omnibus recipiantur, quorum nullus ante Eulebium catal gum texuit i Ις autem non e penu ilia , sed ex praecedentium scriptorum lcriniis memorias eruit antiquitatis: Deinde Theophilus Antioch. commentaria edidit in Matthaeum , ex quibus testatur Hieronymuῖ, 1e accepisse ea verba: Martyr Ignatius quartam addis caubam: sed ignatius hoc tradit in
sua ad Ephesios epiliola ; ergo αc. Reapse Hieronymus de Script. eccl. 7. Ignatii epistolas eodem , quo supra dilium est, ordine censet . Nec Hieronymus ab Eusebio deceptus est, apud quem Ignatiana sententia non extat ergo aliu de , idest a Theophilo; eam accepit. Origenes 'etiam Hom. 6 in Lucam quaedam profert ex epistola Ignatii ad Ephesios,& in Prol. in Cant. & in ep. ad Rom. Dices , Origenem Ignatii verba retulisse non scripta. N.
neg. ant. Ait enim, in Curu dam Martγris ep lsou- reperi, uarium dico Eoiscopum Antiochi.e. Denique Ιgnatianas epi
steriores c); ergo &c. Prob. II. Dallaeus enim &Oudinus has epistolas ut spurias rejiciunt, vel ob distinctionem inter Epi1copos, di presbyteros , vel ob stylum Ignatio indignum , vel ob dogmata, quae in iis continentur. Sed haec sutilissima sunt; ergo&c. Prob. min. I. enim distinctio Episcoporum a presbyteris vetustissima est . & de iure divino . quidquid asserant
Presbyteriani . Stylum vero septem epistolarum simplicitatem Apostolicam redolere censet Clericus criticus apud adversarios accuratissimus . Nam & phrates duriores , & epithetorum frequentia sunt Syriorum propria ; & suus cuique mos est . . Dostrina vero tota est Apostolica . Egregia ibi sunt ad virtutem hortamenta , & frustra in iis improbatur flagrantissimum martyrii desiderium. Nec obstat veterum sit lentium , quod argumentum est negativum , & falsum , ut