장음표시 사용
381쪽
L 3 n. VIII. DI sa. I. C A p. VI. 36rvinitatis, coexistens Patri ab aeterno, & ab eo, ut splendora sole promanans. Sed ait , Patrem Deum este lubitantia, Filium vero participatione , quae suit , teste Cyrillo , ipsa
Platonis sententia . Ad U. nea. min. Satis enim liquet ex Origenis scriptis ejus perfidia. Nam T. a in Jo. ait , ο Θεώς cum articulo unum verum Deum exprimere ; sine articulo autem Dei Filium, aliosque , qui Dii sunt 'tantum participatione. Docet etiam , eos , qui Filium adorant , medios esse inter eos, qui stilem, lunam &c., & Deum colunt universorum s ergo per Origenem Filius non est Deus univer
Origenis patroni , eum docuisse , per articulum designari , Patrem fontem esse ac principium divinitatis. Nam Origenis mens ex libris contra Celium , utpote incorruptis,
Sed contra. Origenes loco citato expresse ait, Verbum dici Deum sine articulo, non solum quia originem habet a Patre , sed etiam quod sit Deus participatione , & aequalis iis, qui Dii dicuntur sine articulo, in hoc aliis praestantior, quod omnibus Diiς minister sit deitatis . Denique ex libris contra Celsum patet corrupta fides Origenis. Nam l. 8 ait: Colimus Patrem, oe Felitim , duos quidem frebstantia, unum
vero consensu , c volantatis identitate . Ubi hypostasis non sumi inr pro persona , nam post assertam distinctionem personalem, unitatem substantiae commemorasset, non Volunt iis concordiam, qua Ariani eludunt Christi verba e Ego mPater unum fumus. Adde, veteres hypostasini pro inausum passe , ut observat Hieronymus in ep. ad Damas. Reapse Origenes personas, ἰὸi: τητη vocat, non hypostases ergo per Origenem, multiplicata hypostasi , multiplicatur natura. ob. II. Bullus. Origenes t. 3 contra Celsum vocat Uerbum Deum , ac Dei Filium , sapientiam, & veritatem . Lib. 4 Christum fatetur immortalem , incorruptibilem &c. quoad subsistentiam divinitatis . In ait, Omnem creaturam transcendere, & praeexcellentem habere divinitatem . In 6 ait, primogenitum neminem nosse, ut Pater , qui eun2 genuit: neque hunc nosse aliquem , uti ejus Verbum. In 8 docet, .non esse separandum a Patre . neque in Deo esse tantum modo trinae appellationis vocanulum ergo &α .
I r. neg. coni. Cum enim Origenes in divinitate gradus admitteret cum Platone , ut ait Iustinianus , di Dei Verbum pronunciaverit ex Patris substantia , non ex nihilo genitum, sed tamen creatum , ut docet haer. Epiphanius, in
382쪽
. 36a DE THEOLOGIers DisCrPLIms . in his latet Ariana perfidia . Licet ergo origeneς Dei FI- lium dixerit Verbum, & sapientiam, immortalem, non factum , neque creatum, quia non eductum ex nihilo, unumque cum Ρatre unitione substantiae potuit tamen credere ,
Iuxta propria principia , Filium .inferiorem esse gradu altissimae divinitatis , & ad illam 1pectare , ut individuum ad
Α Rii dogmata eum praesormasse scribit Ep. 4I Basilius ;& Gennadius sa) . Illum tamen defendunt Athan ii is b), Facundus Herm. c) , aliique . Sit ergo
P RoposITIO. Dionysius Alexandrinus, ejusque ad Pen-2 tapolitas epistola est orthodoxa Prob. ex historica narratione apud Athanasium loco citato . Cum enim in Pentapoli Libyae superioris quidam Episcopi Sabellianos errores deglutissent Dionysius morbo occurrens , primo legatos, deinde epistolam ad cos misit, qua ex evangelio humanitatem Christi comprobavit, docens, non Patrem , sed Filium pro nobis hominem esse fastum , ut , demonstrata distinctione personarum, ad credendam Filii divinitatem illos perduceret, exemplo Apostolorum , qui antequam enuntiarent Christi divinitatem , eum hominem esse,& redemptorem Abrahae promissum pruhetarum oraculis
praedicarunt Accepta Dionysii epistola Pentapolitani eum accusarunt apud Pontificem , Ι. quod Christum non semperfuisse scripsisset, & Patrem sine Filio nominasset . Dionysius: se de Christo ut homine locutum , ut contra Sabellianos persbnarum distinctionem ostenderet ex incarnationis mysterio . Ceterum nomina Patris & Filii inseparabilia, MVerbum Patri coaevum profitetur.
ΙΙ. Accusarunt, eum non scripsisse, quod Filius sit genitus e Patris substantia. u. Dionysiuς: se haec de sola natura humana enunciasse, & firmissime credere Filium Patri. consubstantialem . Uqc sensu exemplum vitis & agricolae usur- . passe, quo etiam Christus suam ostendit humanitatem . . III. Accinbant, quod Verbum dixisset a Patre condita tum,
383쪽
. Lin. VIII. DIss. I. CAP. VII. tum. Dionysius: 1 e hoc dixisse, ut ostenderet, non Ρatrem, sed Filium. creatum corpus induisse, adeoque Filium, ut hominem, dici creatum, α factum. C ita tergo, Dionysium personarum distinctionem propugnat Ib , sed non impugnasse Verbi divinitatem . Ex his infertur, I. Uerbi divinitatem III. Ecclesia1 -- culo ubique obtinuille . Primo in Ecclesia Romana , ubi Dionysius Papa Synodum ea de re coegit, jussitque, ut Di nysius obiectis Pentapolitarum responderet , quod praestitit citata apolouia . Deinde in Lybia, ubi audito dogmate de Verbi creatione, Dionysius acculatus fuit: Tandem in AEgypto, ubi iste calumniam repulit. Infertur II. , Dionysii mentem, non ex epistola ad Ammonium & Euphranorem , ted ex ejus apologia esse pensandam; ibi enim Sabellianos, hic Arianos exagitat. III., Basilium Dionysum vellicare, quod solam citatam epistolam legerit, & sparsos rumores audierit, ait enim Basilius ep. 43. caussam hujus rei non improbita tem fuisse, sed quod Sanellio obluctari cuperet; ergo Athanasio potius credendum est, qui de ejus mente librum scripsit, quam Basilio, et Gennadio. Opp. Eusebius in Chron. ponit Dionysi obitum ante electionem Dionysii R. P. ergo spuria est eius apologia. Cum Eusebius meminerit huius Apologiae l. 7 H. E. c. 26, . eius Chronicon ita corrigendus est, ut Dionysius creatus sit Pontifex an. Christi a 39 , quo solus regnavit Gallienus: Dionysius vero Alex. obiit an. 12 Gallieni , 266 Arae V. , ut probat Schelestratius diis. a. Antiqv. Eccl.
CAp UT VII i. De Athanaso , ac Bmbolo eius nomine inscripto . A Thanasum Ariana dogmata propugnasse , & Patrem
Filiumque unum esse docuisse lota voluntatis conco
dia , contendit Wolrogenius in Dial de Trin. , quem symbolo Athanasii opponit. Sit ergo PROPOSITIO I. Athanasius immerito de Arianismo insimulatur. Prob. ex Athanasio Or. I contra Arium. Nos ex Scria
pluris dicinins , Filius verus natura , ter genuinus es Patris, 'o que substantiae ; non res creata , sed proprius jubstantia
Patr/s fartus. ρuocirca verus est Deus , veroqtie Deo con b-santialis . Fallitur ergo Nolaogenius, I. Quia ibi , preter fiden
384쪽
titatem concordiae , habetur identitas etiam naturae : nam
quaerenti Anomaeo: An ulla sit disterentia Patris , Filii, ει Spiritus sancti P Respondet orthodoxus e nulla sane P ne in uaζura , neque in υuuntato. II. Quia Dialogos istos Garnerius Theodoreto , Combe fistus , et Rivetus Maximo tribuunt. sJuidquid si, inter doctos conUenit non esse Athan si , ait Dupinius Tom. a Bibl. pag. 73 . De ejus symbolo non una est criticorum opinio. Non esse Athanasi, de-
opposita probabilis videatur. Ut autem teneat quilque , quod lubet, utriviqila sententiae momenta proferemuS. PROPOSIT io H. Plura lunt momenta, quibus Athanasio abiudicatur symbolum eius nomine inlcriptum .
Prob. I. Nemo ante annos mille Athanasii nomine hoc symbolum laudavit: primi enim ejus meminere Apocrisiarii Greg. IX. Constantinopolim missi an . Iaa lad Graecos cum Latinis conciliandos. Tribuit Athanasio Abbo Floriacensis in Apologetico, cui innititur Baronius ad ann. I I : sed hilant telles parum idonei pro vetusto scriptore; ergo S c. R. Adversarii, nedum Abbonem , sed etiam Hincmarum , Radulphum , Avmonem hoc symbolum Athanasio tribuisse, ita ut Grata Schismatici ausi non sint illud Athanasilo abjudicare, sed tantum dixerint, eum ab aliis recedere , & cum symbolum edidit fuisse ebrinm . Probabile est etiam eluet meminisse Na1ianetenum , & ab eo depromptas sententias extare in Conciliis Augustodunensi & Toletano IV. Plura enim PP. opera, quae latebant, postmodum recepta sunt. Prob. II. Non emat hoc sumbolum in veteri codicibus sub Athanasi nomine, unde exploditur a Sculteto e Po &c. Felcmannus , extare in cod. Palatino , in Μis Vaticano, & Sangermanenti. Prob. III. Haec opinio orta est ex fabula , quae narrat, Aethanasium in puteo Trevirensi, ubi latuit ob Arianorum
insidias, hoc symbcitum composuisse ; sed ex Rufino q) id, non Treviris, sed in Egypto contigit; ergo hinc fabula illa orta est. R., plura opera haberi, ut germina , licet doloco, aut tempore non constet, quo scripta sunt. Verosimi
385쪽
LIB. VIII. D r si s. I. C A P. VIII. et sue
Ie est symbolum ab Athanasio scriptum esse , cum a ud Julium Romanum Pontificem diris calumniis ab Euiebianis
Init. Uostius. Athanasius, non de fide , sed de criminibus acculatus est ; ad quid ergo novum symbolam , cumi ple in ep. ad Antioch. clamet, non aliud proferendum prae ter Nicaenum λ ., Athanasium volui sis fidei suae professione demonstrare, te in Synodo Tyria praeter ius fasq. omne fuisse damnatum. In epistola autem ad Antiochenos eos perstringit, qui Nicaenum lymbolum ut mancum respuebant . Fallitur ergo Juenin, dum ait, non aliud Ioviano symbolum misisse Athanasilum . praeter Nicaenum, quod sane ad haerelim Maced nil refellendam aptum non ruisset, quam ab Athanasio jugulatam scribit NMianZenus. Prob. IV. Variantia graeca exemplaria probant , hoc symbolum latine scriptum et se , eo quod latina eXemplaria non varient; ergo &c. , Athanasium latinam lingua ni Alexandriae, aut alibi didicilla, cum ellet profuQus, vel forte latino interprete usus est , eo quod symbolum ei-let Papae exhibendum. Prob. V. Latini P P. eo usi non sunt adversus Graecos in controversia de processu;ne Spiritus S.; ergo &e. R. I.,
non omnia veterum argumenta ad noς pervenisse. R. II. ,
eo tui Calecam, Scholarium, et Gregorii IX. Apocrisiarios adversus Graecos. Ι . III. , ex argumento negativo nihil concludi, non secus ac ex PP. silentio contra auctoritatem V. 7 Joannis.
Prob. VI. Hoc symbolum sortasse ab Anastasio Synaita editum, Athanasio tribuitur ob nominis affinitatem i ergo &c. R. neg. ant. Hoc enim est divinare velle. Quidam enimi Anastaso, alii Eusebio . alii Vigilio tribuunt: Prob. VII. In eo symbolo haeresis Eulichiana Athanasio pol ferior confutatur his verbis: Uuus non consti ora 1 b-s.intia, sed reuitate personae ἰ ergo &c. R. Μacodo , Spiritum S. Ecclesiam contra futuras haereses communisse . Eutychian a Vero dogmata etiam in expositione Fidei a ab . Athanasiq profligari ; nam et ante Eutychen illius erroris semina jeci: se nonnullos, scribit Eutymius , quae ab Ath nasio sine Eutichetlς nomine refelluntur. PRO post Tio III. Non desunt momenta, quibus lauda
386쪽
DE TusoLOGICrs DIs IpLINII tum symbolum Athanasio tribui potest.' Prob. I. ex consensu scriptorum X. Saeculi , socinian rum etiam, qui illud Dmbolum vocant Satanasi, Graecorum Schismaticorum a), et Protestantium. I t. Advertarii , hos
omnes rece tiores esse , et Ecclesiae hostes ; Graecos Schisiamaticos . ut plurimum illiteratoς esse : aliqui tamen ut Μeletius Alex. b) id aperte nepant. Nunc autem conveniunt omnes fallo Athanario adlcribi .
Prob. II. Ex codicibus vetustissimis stip. laudatis c) . Adversarii, illos aut Athanasiii nomen non praeseferre ,
nec videri antiqua manu conscriptos, aut non esse numero, et vetustate cum iis comparandos, in quibus non extat. Adde, Vigilium Taspensem, cui lambolum adscribit Que ellus, plura sub Athanasii nomine supposuisse. Urob. III. auctoritate Rom. Ecclesie , quae illud legit in officio dominicie sub nomine Athanasi. Consentit Constantinopolitana , Serviana, Bulgarica . Russica &c. Adversarii, hoc symbolum Athanasio tribui, quia ex ejuς disputationibus mutuatum est , collemis contra subortas haereses sparsis hinc inde sententiis, quippe nondum exortas haeretes Athanasius confutare non potuit let. .
Prob. IV. S. P. Aug. ad illud Ps. Ieto per diem sol c., ait: De hoc Iole Athanasus locutus est : Filius a Patre floes , non factus O c. Porro Athanasii 'nomen, quod cit. Augustini loco non extat, reperit Macedo in Comm. ep. I Jo veteris editionis Augustini; recte ergo eo argurriento Bella
Athanasii nomen nulli bi legatur apud Augustinum, constat, verba illa vel a sciolo amanuensi esse adjecta , vel e ma gine in textum irrepsisse: ait enim Macedo, Sidebatur additus vet. editioni . Prob. U. ex Nari an eno Or. de laud. Athan. , ubi l quens de symbolo, quod S. D. misit Ioviano una cum epistola, ait: Cum multi circa Filium , plures circa Spirittimaegram fidem haberent , unam trium personarum divinitatem scripto confessus est Imperatori donum ver regium , im magnificum offert; led haec verba de Nicaena fide accipi ne
queunt , ubi Macedoniana haeresis de Spiritus S. divinitate
387쪽
LIR. VIII. DIss. I. CAp. IX. 367 non perstringitur, nec de brevi epistola , quae donum vere regium dici non potest ; ergo intelligi debent de Athanasi no symbolo , ut probat Caeca , aliique. Adv. , NaZian- Tenum ad utrumque respexisse, nam & Nicaenam fidem J viano misit Athanasius ex Theodoreto , & epistolam, ut illa Ariani, hac Macedoniani revinci possent. 'CAPUT IX. De Baslio Magno. BAstium de Spiritu S. non recte sensisse alivibus visumi est eo, quod in episcoporum conventu Caesareae an. 37o plura de Patre ac Filio, nihil de Spiritu S. locutus fuerit . diit ergo PROPOsITIO. Basilius de Spiritus S. Divinitate catholice sensit. . . Prob. I. ex ejus hom. 27 contra Sabeli., ubi ait : u que Tris tas manet detracto Spiritu, ins unum ex creaturis adiungatur , universa creati ra Patri , F l oque annumerahitur. Et ep. 6o. scribit, Nicaenam Synodum hanc doctrinam non definisse nondum exorto bello contra Spiritum S. Et in Tr. ad Amphil. totus in hoc argumento versatur , non iecus ac l. 3 contra Eunomium. Librum de Spiritu S. Teiiciunt Novatores ob traditionum doctrinam , quam statuit c. 27. Sed Erasmus reiicit tantum postremam partem Obstyli varietatem: quod vitium in Athanasio etiam , Hieronymo, Chri sol omo , aliisque sibi visus est deprehendisse . Recipit etiam hunc librum Robertus Cocus, & ex PP. Na- Iianrenus. Hieronymus , Suid as , Theodoretus, & Damascenus. Ex Protestantibus etiam Casaubonus b , & Caveus. Prob. II. ex historia . Nam cum primum ' Eustathius Spiritus S. impugnavit divinitatem, Baslisis se se ab antiqua ejus amicitia seiunxit, eumque confutauit . Prob. III. EX NaaianZeno , qui or. 2o scribit , in suis sermonibus sbitui se imprecatum , ut a Spiritu S. excideret , nis cum Patre , Filio , ut consubsantialem , honore parem , Uen raretur ergo &c. Opp. I. In binis ad Apollin. epistolis plures' sunt err res circa Trinitatem , quibus Athanasius Ancyri eum de
388쪽
m ΤΗΕoto 1CIs Drs CIPLINII impietate postulavit; ergo &c. II. Eum damnarunt religi si viri, quod in 1esto S. Eupsichii subdole divinitatem Spiritus S. reticuit, & fluvio comparavit III. Non Deum , sed Dei Spiritum eum vocat hom. II ; erῖο &c. IV. Nec Pari honore Patrem , & Filium , & Spiritum S. glorificatcicens, Gloria Patri per FHitim in Spiritu S.; ergo &c.. R. ad Ι- epistolast illas spurias elis i. Nam Basilius ep. 39 ait : Nihil si eum illis epe 'commercii , qui ad eum modum
loquuutur. Ad II. dist. ant. Damnarunt iniuria, conc., merito, ne3. Basilius enim in ea oratione prudentem 1 ervarit
conomiam, ut notat Na Zianrenus ep. 26. Cupientibus enim hev ticis apertam vocem ex Basilio arripere i ut ex Eccles a
expellettur , pro at oeconomiam adhibitam fuisse , quam ut in Ia veritas opprim retur. Neque id ignaviae tribuendum: aliud est enim non respondere quaerentibns , aliud inlidias vitare silentio. Certe Basilius ea audita calumnia , temporum iniuriam caussatur in ep. 33 ad Nar. Ad III. diit, ant. Et ibi Dei nomen accipit essentialiter, neg. , notionaliter exemplo Pauli, qui 1aepe Dei nomine Patrem intelligit, ut notat Chrysostomus a , conc. Expresse enim fatetur Bas lius hom. I4I , Deum eqse Patrem , Deum Filium i, Deum Spiritum S. Ad IV. neg. ant. Demonstrat enim ib. c. 73 , .n , cum in laud. hymno idem valere , & c. 26 ex ea uarietate exponit divinarum personarum originem , & c. 27 alteram etiam formam probat ex Apostolica traditione.
CAPUT X. De Tertulliano , Cypriano, Lactantio, aliisque Ant Nicaenis Patribus occidentalibus Not. I. Praeter orientales, occidentales etiam PP. nobis opponunt haeretici, Tertullianum, Cyprianum, Lactantium , Arnobium , quos nobiscum non sensisse opinantur . Nam Tertullianum contra Praxeam tres induxisse divinas
substantias, scribit Clericus b), & ambiguum esse ejus sensum, omnes ammant . Licet autem hunc librum scripserit
factus iam Μontanilla, potest tamen ex Bellarmino , Al xandro, alitique, ab Ariana labe defendi i Praxeas enim Deum unum m di opificem aetnovit, & Patris, Filii , ac Spiritus S. distanctionem improbavit, ex qua tres DeoS consequi
389쪽
sequi putabat. Ut ergo Tertullianus hunc errorem revinceis ret , demonstrare debuit, in una divina natura tres esse personas, easque unitatem substantiae non evertere. Not. IL, veteres PP. duplicem Filii generationem a te creaturas agnovisse: I. cum Pater Verbum genuit intelligendo seipsum, eaque est aeterna, cum Deus semper sum rit Pater, & rationalis. II. fuit, quando verbo virtutis suae mundum condidit. Sit er oΡRoposiTio . Tertullianum de Uerbi Divinitate recta sensisse probabile est. Prob. I. Tertullianus enim Verbi aeternitatem , gene rationem, & consubstantialitatem asseruit ; ergo c. Prob.
I. pars ant. Nam c. 3 contra Prax. ait: Aute omnia Deus eratiotas, quia nihil aliud extrinsecum praeter ipsum. Caeterum, ne tum quidem solus: habebat enim fecum , in semetipso . rationem suam. Et c. 8. sermo ergo oe in Patre , s apud Deum semper, sicut scriptum ess ; sermo erat apud Deum.
Et nunquam separatus a Patre , quia Mo , ω Pater unum fumus. Prob. II. pars ex Apologet. 2I. Hunc ex Deo pr- rum dicimus , prolatione seneratum ; er idcirco Filium Dei, O Deum dictum ex unitate substantiae ; ergo &c. Prob. III. pars ex c. si omodo dictum est: ego oe Pater unum fumus ' Ad substanti ae unitatem , non ad numeri singularitatem. .Et e. 2 ait, eos esse unius substantia , satus , potesatis ἰ ergo &c. ob. I. Tertullianus e. a contra Prax. ait: Tres non flatu , fed gradu , nec subsantia , sed forma e sed haec nil faciunt contra Praxeam, nisi plures substantias intelligat: admittebat enim Praxeas relationes , & modos in una essentia; ergo &c. II. c. 6 ait, Deum primum protulisse sermonem, S Sophiam, ut per ipsum Ferent universa ; ergo &c. III. ait, sermonem generatum ad effectum habere substantiae proprietatem , ut res persona quaedam videri posset . Censuit ergo Tertullianus, Verbum este accidens, priusquam Deus eum tonderet initium viarum suarum , & faceret sib1iparem. IV. c. 8 ait, protulisse Deum sermonem, sicut radix fructum, sens fluvium , & sol radium t Nam oe i e Dec es probolae sunt obstantiarum, ex quibus prodeunt s emgo Tertullianus agnoscit unam substantiam divinam specie, sed numero non unam , quod totus liber ostendit , ut ait
390쪽
3 o voL Ic3s DisCIPLIN s - Ad I. di1L mai. Et gradus, quos in Deo aes it Ter reallianus, iunt relationum, & IFri arcina, quibus exprimi cuntiis ab alia originem, conc. , sunt diveriae substantiar, ne Ait enim , tres non satu , sed gradu , nec subsantia , Iea
forma unius autem fili Uantiae I si ergo unius iubstantiae , non aliud nomine gradus, formae , aut speciei intelligit, nisi ordinem persisnarum. Falsum est autem, Praxeam plura litatem relationum in deitate agnovisse , ut in not. dimunest, a fias catholicam tenixisset seruentiam , sed ad summum relationem fictitiam, non personarum subsistentiam admisit. Ad ΙΙ. dico . prolationem Verbi in productione creatur rum, quam Tertullianus generationem vocat, non excludere aeternam productionem sermonis , quod ex loco ipsb insertur ; si enim creaturae fastae sunt per Verbum , a quo erant ab aeterno dispostae ; ergo hoc Verbum extabat ab aeterno. Ad III. neg. cons. Deus enim non loquitur prol titio sermone, sed cum ait: Fiat lux , idem verhum prolatum est, quod erat genitum e Patris substantia. Haec autem Iocutio non con notat terit inum intrinsecum , & aeternum , . sed extrinsecum , & temporale, idest ereaturam e in hae se mo dicitur. factus primogenitus , quia in creatione mundi sermonis virtus innotuit. Ca rum Tertullῖanus hie etiam aeternam generationem exprimit dicens : Filius 1 ofluae eis primogenitus, aute omnia genitus; ac de Sophia dici notat : ante luciferi m genui te, ob originem a Patre & M-d e g nui te ob prolationem temporalem . Ad ΙU. ne cons. His enim exemplis ostenditur, sermonem non esse ex nihilo, sed e Patri; substantia. Inter eas autem et Verbum statuit discrimμn, illas substantiarum probolos , seu emissiones dicens, Filium vero alium a Patre, personae, non substantiae nomine. Ob. II. Tertullianus l. 2 contra Μare. Deum invisibilem facit, non Filium , quem ait cum Patriarchis conversa rvm ; orso &c. II. ait ibidem e. ῖ, non ideo Patrem, et Iudi com semper fuisse, quia Deus semper : nam nec Pate poti t ess, ante Fuium, nec rudex ante delictum . III. Contra Prax. c. s. Patri totam divinitatem tribuit , Filio veropor ionem, ut a eum minorem declarat; ereo &c. ad Ι. dist. an r. Non facit Filium invisibilem ratione. npturae, ne . , ratior ' ossicii, conc. Ait Tertullianus , Filium apparuisse , quia ad eum spectabat letis dioenjatio , quae sunt eadem ejus verba. Ad II. dist. ant. Et ibi loquitur in propria sentensia , nese , in sententia Hermogenis ,