장음표시 사용
61쪽
ήo DA TngoroorcIs Disciplimsium divinae existentiae est esse a se . . Prob. II. ex Patribus. Hilarius I de Trin. ait: Noment milud proprium magis Deo , quam esse Hieronymus ep. ad Dam. , Una es , es' sola natura, qt ae quere est, ui enim quod obfuit, non habet aliunde , sed suum es . NaZianzenus Or. 7. Ens , Deus magis quodammodo essentiae nomininfunt. S.Ρ. Aug. in Ps. I 34. Do fum , qui sum. Noraminus ille omnipotens , mi fericors. 'tissus c.: ipsum 'SUse vocari respondit, s tanqκam hoc esset Dei nomen, hoc d ces eis , inquit: qui est misit me ad vos. Ita enim ille es , ni in e ius comparatione ea , quae factia funt , non sint ς erg differentia Dei essentialis, quae primum in Deo concipitur , est esse a se . . re Prob. III. ratione . Illud enim metaph sice rei essentiam 'constituit, quod primo in ea re percipitur, atque eX ea reliquae perfectiones, atque attributa di manant: atqui sive esse a se, est huiusmodi: ergo est formale constitutiyum divinae essentiae. Prob. min. I. Nihil excogitari potest prius , quam ipsum esse. ΙΙ. Este a se ita convenit divinae naturae, ut non possit creaturae communicari . III. Meitas est origo omnium perfectionum , quae sunt in Deo. Qui enim a seipso habet esse, habet etiam omnia minora ipso, , yel quae ς' sequuntur ad esse, idest perfectiones , atque attributa. Hinc . S. Bem. de consid. 6. ait: si honum , si magnum, si sapientem de Deo dixeris; in hoc verbo inflauratur, . quod es eis, uem pe hoc est ei esse, quod haere omnia esse. Si centum cis S, Nora
recessui H esse. Si ea diaestris, nihil addidisset si nihil dixer/s, nihil . I U. Tandem per esse a se distinguγt
Deus a creaturis, quae non a se, sed ab alio sunt. Distinguitur etiam , ratione quidem, a personis ac proprietatibus, quae ab esse manare concipiuntur, Ex quibus se arguitur: infinitas, intellectio, & quaevis perfectio consecuitur ratione nostra ab esse a se , quod primum in Deo concipitur, atque ex ea perfectiones reliquae de-ri Vantur ergo Dei essentia, non in infinitate &c., sed in asitate consistit. Ob. I. cum nostro La-Fosse . Ens a se oon est genus proximum , sed remotissimum : sicut ergo male definitur homo ens rationale ; ita male definitur Deus ens a se . R. neg. ant. In Deo namque esse ens a se non est ratio rein mota , sed proxima: nequit enim in Deo concipi esse a Dabsque substantia, ac tota plenitudine essendi. Sane qui hominem definiret ens rationale, male deisret, quia eum ab
62쪽
angelo non distingueret: atqui Deus per esse a se omni alio secernitur, ut supra probatum est; ergo &c. ob. II. Infinitas distinguit Deum a creaturis; ergo Dei
essentiam constituit.. N. dist. ant. Distinguit mimario, nego; secundario, conc.Infi nitas enim concipitur in Deo, velut modus, aut divinae essenti proprietas, quae Deum a creaturis secundario distinguit, ut ri Iibilitas hominem a bruto secernit. Deinde conVenit essentiae,& attributis; ergo non est differentia essentialis. Dices: saltem infinitas radicalis erit formale constitutivum etantiae Dei; ergo &c.
R. dist. ant. Si spectetur physice Deus, & prout est in se,
Conc., metaphysice, neg. Bonitas enim, justitia &c. physice spectata, sunt unus, & idem Deus , qui reapse est omnium persectionum cumulus . Si vero spectetur Dei essentia, ut proprietas a suo principio dimanans, prius concipimus rem ali quam esse, deinde eam esse perfectam. Inst. Esse a se convenit ex aequo essentiae, & attributis; ergo non est differentia essentialis.
neg. ant. Attributa enim a natura concipiuntur effluere . Aselias vero est id primum, quod in Deo concipimus, neque aliunde derivatus. Dices. Si Dei natura constituitur per esse a se, Filius , & Spiritus sanctus, qui non sunt a se, non erunt Deus: at qui salsum conse ergo & ant. . dist. ant. Filius, & Spiritus sanctus non sunt a se , ratione Dersonae, conc., ratione naturae, negi anti, & suppositum. Essentia enim, nec gignit, nec procedit.
ob. III. Idea substantiae intelligentis, perfectissimum ex primit vitae gradum: ergo intellectio amaalis est formale constitutivum divinae essentiae. dist. ant. Si gradus ille primus sit,& aliarum perfecti num caussa, & origo, conc. , secus, neg. Quamvis enim divina essentia physice sit ipsa vita, ipsumque summum intelligere ; metaphysice tamen vita intelleritonem, intellectioriaturam, idest esse a se praesupponit. Prius enim natura concipitur, quam facultas, & prius facultas, quam operatio. Deinde haec intellectio actualis non est aliarum perfectionum Laussa , & origo ; non enim consequitur ex quo Deus actu intelligat, aut intelligendi vim habeat, ergo est sapiens, justus , omnipotens &c. Contra vero omnia haec di manant abesse a se, ut ait loco laudato D. Bernardus.
Inst. Verbum per generationem recipit a Patre divinam
63쪽
M DE THEOL Orcrs DisCIPLINIs naturam e atqui recipit intelleltionem , cum sit Patris sapierim tia ab eo procedens per modum verbi; ergo intellectio, ocnatura in Deo idem iunt. R. Ex D. Thomat dolisina dist. min. Uerbum procedit per
intellectionem ess vitalem , neg. ό notioualam , conc. Intelle esto enim elientialis tribus personis ex aequo communis e t& principium formale divinae generationis uni personae, no alteri convenit. Verbum itaque procedit tantum per intellectionem votionalem , sed haec est operatio, quae praeter natu ram, etiari paternitatem supponit. Diximus ex D. Thomae doctrina : cur enim verbi processio sit generatio, incertum ech P co inos Tio II. Essentia Dei explicatur haebraica vocoeIehoυa, alit Graeca z aut latina qui s. Sequitur ex dictis, atque inde infertur soli Deo competere , ut siri incommutabiliter, atque ei sentialiter . in enim vere , qu a lucommutabilis est S. Ρ. lib.7. de Trin. c. 3. Infertur etiam 1 ubstantiam creatam este tanquam nihilum retpestu Dei, ut habetur Ps. 8. Infertur III. nullum in Deo accidenς phy siciam reperiri. Hinc. S. P.l. 3. de Trin. 2. Aliae essentite, inquit, capu=ι accidentia.. Deo autem aliquid huiusmodi acci iere nou potest ideo sola es incommutabilis essentia. IV. Denique infertur essentiam, quam de summo Deo enuntiamus, omnem in se comprehendere plenitudinem, quodve percipitur sensu, longe imparem divinae substantiae rationem nobis exhibere. Totum ab animo relisite, ait S. P. Aug.
in Ps. 29, ω quidquid cogitare postis ; dicite non est iliata.
An vero haec, aliaque nomina divinam essentiam adaequato significent, & quaenam eorum sit notio, & origo , sequenti libro explanabimus.
In quo de divinis attributis uuiυers, o singillatim disseritur.
SUPREMI numinis existentiam, atque naturam eius attributa proxime consequuntur , quae ratione nostra ex ipsa Dei natura concipiuntur quodammodo derivari . Ex iis au rem alia absoluta dicuntur, & communia tribus personis, ut sapientia, bonitas &c.; alia relativa, ac propria, quibus personae ad invicem referuntur , ut paternitas , filiatio &c- Absoluta Dei attributa nam de relativis alibi sermo erit duodecim a schol allicis, Σχ a Boetio numerantur , pro totidem Emνεικα, sive mentis nostrae excursionibus, quibus alia
64쪽
quod non indignum de Deo coaitamus. Sunt autem praesem tim ineffabilitas, simplicita , infinitas, artemitas, immutabilitas, immensitas, veracitas, omnipotentia, pulchritudo. ae perfectio: quae omnia distinctis capitibus unica hujusce libri . dissertatione complectimur . De invisibilitate Uero , scientia Voluntate, libertate, tum de providentia Dei, ac praedestin sone, quae peculiarem tractationem expollulant, libris teque tib .pertractabimus. CAPUT I. De ineffabinitate Dei , ac divinis nominibus. CEnsuit Eunomius, quem nominum aucupem Nyssenus appellat, Deum optimum maximum pluribus nominibus significari, iisque Dei naturam exprimi ut est in se. Sit itaquePRoposiTio L Deus ineffabilis eii , nullumque nomen
ejus naturam exprimit, ut est in se. Prob. I. Scripturis. Proverb. o. 4 habetur: si od nomenes erres, e, filii eius , s nosti Ergo Deus est ineffabilis. Prob. II. ex Patribus . Justinus cohori. ad Gent. ait: seri
non potes, ut proprium aliquod Deo nomen attribuatur. Lactantius I Inst. 6 Deo nomen non est. Novatianus de Trin.q:
Nomen Dei proprium dici non potest, quia non potest concipi. S. P. Aug. Ρs. 83 . Deus inessabilis est : ergo &c. Prob. III. ex philosophis Ethnicis Platone, Plotino, Proelo, Iamblico, Alcinoo, Simplicio, Philemone, aliisque apud Petavium b , & Huetium c His adde Hebr. Eorum conte
sum, qui nomen Dei tetragrammaton, cujus etiamnum ignoratur pronunciatio, nesciunt etaire. Prob. I U.ex ratione. Nam divinam essentiam non possumus in hac vita perfecte cognoscere I ergo nec nomine eXprimere.
Dices: quaedam nomina Deum habent avitorem, qui ea Moysi revelavit; ergo haec saltem Dei naturam exprimunt, ut est in se . . neg. cons. Sicut enim Deus, natura invisibilis, in assumpta natura, ut nos Visitaret, apparuit; ita cum sit ineffabilis,
Voluit vocis sono appellari , & υerbis nostris in sua laude
gaudere, ait S. P. Au& l. I. Doct r. c. 6.ΡRopos ITIO II. Dei nomina alia naturam divinam m gnificant, alia attributa. Prob. Licet enim naturai Dei nihil adveniat extrinsecus,
65쪽
turam concipiamus: justitiam vero, bonitatem Ac., ut naturae proprietates. Imo iunt quaedam nomina persenalia , qaaede essentia enunciari non possunt , nisi in concreto ; atqui inomina res significant prout mente percipiuntur; ergo &C- lob. Athanastus ir), Cyrillus b , aliique Patres docent, tam Dei nomen, quam Patris, Filii &c. divinam lubitantiam exprimere , cum in Deo nihil sit eorum , quae naturam se- qttuntur ergo omnia Dei nomina essentiam significant. diit. ant. Quaevis Dei nomina substantiam significant, si secundum rem , N. absolute sumantur , conc. , si secundum intellectum, & connotative, neg. Licet enim essentia Dei , hypostasis , atque attributum sint una eademque substantia , hanc tamen naturam dicimus, prout spectatur in se, personam prout refertur ad aliud , proprietatem per connotationem ad aliquem terminum, ut infra explicabitur. Quaeres: Quot sint praecipua Dei nomina λ decem praesertim apu3 Henraros in sacris literis recenseri. Quorum Ι. est ineffabile , Iehova, quod ab iis dicitur nomen filius si r-suor l/tterarum ἰ a Graecis vero τετραγα-ατον , idest quatuor literarum , quem numerum in Dei nomine servant Graeci ,
Latini, Hiipani, Galli, Themones, Turcae, Arabes, atque Itali: qui Dei nomen sic esserunt Θεος, Deus , Dtos. Dieu , Gott, Alla, I idio. Hebrai um plant , a radice n)n , iah sum, creditur derivatum: hinc Exod. 3 ejus etymon sic exponitur: Teo sum, qui fum. Nondum innotuit certa pronunciatio P m. Nam Jaho effert Clemens Alexandrinus cc , Iavo Theodoretus d) Iehue Genebrardus e) , Ima Caninius ) . At post Galatinum communiter Iehma. Nota , t quod ubi in novo , aut in veteri te lamento legitur Domi- nus, suffectus loco Ie ova, de vero Deo sermo est.
i II. est Π , Ja, ab eodem themate. Hinc Alleluis laudate. Deum . III. est diN , Ei fortis , a radice eial , fortem l esse. Unde uraece, latine foliis dicitur in Ecclesiae pre- cibus. IV. est Πῖ N , e uia. V.C π N , elohin. Utrum- que ab n N, aiah , iuravit . Latine priscrps et graecet διακῆ
66쪽
L r n. II. C A P. I, , 43gικκστῆς , εἴρχος. VI. I Saddai, sibi ossiciens , nec Osit Iindigens. VII. , adon, 'aIN , adonai Dom: s . Hoc nomen con notat creaturas, in quibus Deus dominatur: cumque illae non seriΤper fuerint, concludit Tertullianus contra Herm genem , Dei nomen semper fuisse apud femuisti um, Dominicmvero non semper. VIII. , a cer, Iehoυa, Graece ο
hova, Euhim, Uabaholmomιnus Deus exercituum .i reata, faba, exercitus. X. Elion , graece V ιιςος, exceljus. De his
plura vide apud Buxtorsum, Pagninum, Hieronymum a , Isidorum b , Caninium c , Petavium d) , aliolque . Graecum Dei nomen Orbe derivari creditur, veli deo , quia Deus Videt omnia, Vel a Θειν , currere , ponere , facere, quod omnibus praesto sit, omnia disponat, omnium sit artifeX, vel ab αιθών, fulgere , quod humanae menti per i defectibile lumen affulgeat. Dulcissimum Iesu nomen ab haebraico νω , Iesi ah, s Ius, derivatum est: & idem valet, ac graece , famator. Hinc Matth. I. 2I. habetur: Vocabis nomen eiusJesum: υμ enim fuistim faciet &c. Christus autem graece a χριωidem est, ac Π CD , masciari Messias a nzz masHah,ungere. CAPUT II. , Da smplicitate .PRaeter gentiles, qui Diis suis humana membra assinxere, ac Spinoetam, qui materiam ipsam Deum esse 1 commentus est; haud refite de divina simplicitate sensere IV .ecclesiae saeculo monachi 2Egyptii, qui Deo humanam formam tribuebant. His quiem II. Leculo praelusisse dubitatur Melito Sardensis, & Tortullianus vix ab eo crrore ex cu biles . In eandem suspicionem adducti sunt Audius , & Epiphanius a
IJ Spinoetae errorem , qui re- spieue demonstravit Chignotius ligionis naturalis asseclis commu- Prael. a. , ubi delirantium Popes, Bis est , non novum , sed vetu- Volta ire, aliorumque huiuscemodistissimum esse, ex D. Thoma per- somnia presse, sblideque dissipavit. Ep. 36. LO L. II . Oxij. c. r. cc De loc. mis. ω L. 8. c. q.
67쪽
Prob. I. ex Au3ustino ep. ad Opt. Iso : M randum non est,ta somniasse Tertullianum, qui layum Deum non esse, n si comptis opinatur. Et lib. 2 de Orig. An. ait: Tertullianus sicrit an in mam , ita etiam Deum corpus esse contendit. Thomas loc. cit. hunc errorem Vocat deliramenta Teritilliani Scc. ; ergo &c. Prob. II. ex ipso Tertulliano, qui c. 7 de An. ait: Nihil,s non corpus. Et lib. de carne Christi c. II Nihil es incorporale , nis quod non es. Et contra Prax. docet, Deum corpus .ese , et si spiritus si . Spiritus es corpus fui generis . Et
contra Marcionem : Oculos , ait, s pedes Dei legimus , non tamen humanis comparabuntur ergo Verum in Deo corpus,
licet subtilissimum agnovit. Ob. I. Tertullianus, teste Augustino a) , corpus pro substantia usurpavit; ergo &c. II. l. de An. loquitur de solo ente creato . Vel de corpore lato modo ; ergo &c. ΙΙΙ. de carne Christi ait , quidquid es, ese corpus Di generis. IV. Membra , Deo tribuit, sed figurate, ut fit in scripturis ; ergo &c. Ad I neg. ant. Nam ibi S. P. dubie loquitur, dicens: posset quodammodo putari: ades ubi Tertullianum acculat,d finite loquitur. Ad II. neg. ant. Haec enim habet Tertullianus; Nihil , si non corptis c ergo de quovis ente abiolute i quitur. Ad III. dist. ant. Vocat corpus fui generis , id eis te- nuissimum, quod soli Deo est vi sibile, conc., tecus, nego. Scio Tertullianum ibidem loqui contra Praxeam docentem , Dei
Verbum este rem vacuam , & inanem : sed cur corporis nomen usurpat, non substantiae, vel spiritus, vir disertissimus,& novorum vocabulorum inventorὶ Nec solum contra Fra-Xeam , sed ubique hoc nomen ulurpat. Ad IV. neg. ant. Distinguit enim Dcut animi, ita etiam duplex genus corporis: atqui Deo tribuit veram rationem animi; ergo & corporis, licet incorruptibilis .
Ob. II. TertullianuI, qui c. eto ap*. ait, Deum esse ot ritum , & c. 7 de An. lcribit, incorporalitatem nihil pati ; c.
29 contra Praxeam ait, Deum esse impassibilem. Hinc S. RAue. b illum censet priorem revocasse lententiam. Et c. II de Bapt. satetur, Dei propriam csse simplicitatem , ergo &αneg. cons. Ad I. prob. dist. ant. Ait , Deum esse spiritum, idest materiam subtiliorem, conc., idest materia eXpertem, neg. Ait enim ibidem corpus esse fui generis in siιa e te . Ad II. dist. ant. Ait est e imp bilem , id est d luris expertem , con. , passionis cuiuique, bc per sensus , ut
68쪽
vocat, ncorruptorioso neg. Neque ait S. P., Tertuli ianum priorem reapte mutasse sententiam, ted eum accusat anti logiae,scribens , Tertullianum contra opinio emfuam, visa veritate , superari. δι id enim verius , quam quod ait , omne corporale passibile Debuit ergo mutare sententiam , qua dixerat etiam Deum corpus esse. Neque enim arbitror ita
despui se, ut et am Dei naturam passibilem . Quibus verbis probat S. P. Tertullianum non sibi constare . Si enim credidit omne corporale esse passibile, Deum vero impassibi
lem, debuit mutare sententiam, qua ait, etiam Deum corsus esse. An revera mutaverit. non scribit Augustinus. Ad II. dist. ant. Tribuit Deo simplicitatem relativam, idest materiam aliis corporibus subtiliorem, conc. , absolutam,& Cuiusvis materiae etiam tenuissimae expertem , neg. Ait enim ubique, Deum esse corpus sui generis. Dices . Etiam Phaebadius Deum Vocat corpus fui Seneris, nec reprehenditur; ergo &c. Neg. cons. Phaebadius nec membra, nec sensus corpo reos Deo tribuit. uti Tertullianus, qui proinde Vix ab errore vindicatur.
P RoposiTio III. Nec S. Epiphanius, nec Audius An- tropomorphitis stini accensendi. Prob. I. pars , de qua conventu't eruditi . Epiphanius haer. 7o Audianos redarguens, qui in humano corpore Dei l
Cabant. imaginem, ait: sui fieri potes , ut quoa peflabile est , et smile st, ouod videri non potes P Spiritus enim es Detis , qui omnem spiritum ex tenui. Ubi in graeco dicitur
soreus , inυ bilis, spiritus super Diritum . Dices. Epiphanius non solum a Ioanne Hiero lumitano Hieronymo a teste , de hoc errore fuit accusatus, sed etiam
a Socrate, ac SOZsmeno: ergo &e. .
neg. cons Ioannes enim fuit Epiphanii insensissimus ho- sis , eo quod Origenis foveret errores. de quibus fuerat ab Epiphanio insimulatus: Socrates vero, & Soetomenus fidem non merentur. I. Quia nimis creduli verbis Ioannis. II. Quia illos offendit Epiphanii conluetudo cum Theophilo Alexandrino, qui communicavit Fguptiis monachis antropomorphitis : sed hi rusticana potius simplicitate , quam malitia peccarunL; ille vero cum Theophilo communicavit Oh damnationem librorum Origenis ; neque credibile est, Epiphanium
69쪽
ei Τheophilo suisse accusatum , si in eandem haeresim, ut scrubit Socrates, Theophilus conspirasset. Prob. II. pars. Audius in eo tantum reprehenditur ab Epiphanio ab quod imaginem Dei in humano corpore con stitueret , quia male intelligentes quidam illiterati Deum corporeum esse autumarunt , qui ea de re Audiani ab eo dicti sunt. Atqui inde non sequitur Audium Deum fecisse comporeum e potuit enim credere, Deum humanam sormam sum- Usse in primi hominis typum, ut censent Prudentius b) ,&Eugubinus c), vel hominem iactum esse ad imaginem Christi praevis ; ergo &c. Inst. Scribit Epiphanius d) : Audium in exilium pulsum,
quod populos ab obsequio ecclesiae retral rei ; ergo &c. R. neg. cons. Hoc enim schisma sapit, non haeresm, aues haeresina, quartodecimanam sapit , non Antro morphitarum. P RoposITIO IV. Deus est purus , ac simplex spiritus , quovis corpore expers . De Fide est , & prob. I. scripturis. Jo.9. 24 habetur: πι- ritus est Deus, idest animus sejunctus ab omni concretionae mortali. Ibi docet Christus, Deum esse colendum. in spiritu,s ver late, idest non corporeo cultu, vel in unico templo, sed mente, & ubique; ergo &c. Prob. II. ex Patrἱbus. Naeti angenus ori ali 2 An corpus eum esse d ces quomodo ergo immensus , infinitus &c. Hilarius in Ps. I 29. Intelligendum est Deum incorporalem esse; ne que ex partibus , atque inciis membrorum consissere. S. P. gC. D. 3. Si noster animis corpus non est, quomoao Deus creator animi eorpus es P Damascenus 1. I de vid. Or. 4. suomodo
eo us eme queat, quoa infini tum es , smplex, nec compo tum e ergo &c. Prob. III. ex philosophorum consensu f). Pythagorav e , Xenophanes , Plato si , nec non Aristoteles . Simplicius , & ipse Epicurus, Deum simplicissimum dixere , &quovis corpore expertem. Μitto Proclum, Alcinoum, Ap Dium , aliosque : ergo &c. Prob. IV. ratione. Quovis eorpore vel maximo aliud ma
ius iα infinitum fingi intes σ& augeri in infinitum : sed nil est, aut fingi potest maius Deo; ergo Ac. Ita s. P. serm.
70쪽
o DE THEOLOGIers pisciplims II. Deus est ubique totus , sed qui membris constat non
. ubique totus ; ergo &c. Ita S. P. 7 cons. 7. ΙΙΙ. Anima potentior est corpore, sed Deus longe potentior est anima ; ergo multo potentior est corpore ; ergo&c. Ita S. D. contra Epist tam fund. I 6. Ob. I. Deuter. 4,& Haebr. I 2. Deus dic tur ignis confu-; ergo est corpus. Genes. I dicitur homo factus ad imaginem & smittitudinem Dei homo constat etiam corpore pergo & Deus. Iob. Io exprimitur manus Domini. Is I os. Ps. I 29. Aures oculi. Ps. I 27. Dextera. Genes. 8 OL
flus ; ergo&c. N. Dist. ant. Dicitur i3nis metaphorice, conc., proprie , neg. Deus enim audientium infirmitati aptat sermones suos, ut docet S. P. ep. I 48 ad Fort. , ubi ait: ne quisquam fecundum carnis formam nos crederet smiles Deo , propterea scriptura oe alas habere Deum dixit, quas nos non habemus: sicut ergo stlas cum audimus protesctionem intesiis mus , siccum audimus manus operationem, oculos visionem, qua cogno
fit, faciem notitiam , qua innotescis , intelligere debemus. Ignis ergo Deus dicitur ob iram adversus peccata. Imaginem Dei refert homo mente, non corpore, ut alibi dicemus. In brachio robur , in dextera potentia , & virtus innuitur. In digito summa facilitas exprimitur , atque artificium e nam perfestissima quaeque summis digitis elaborantur. Auditus benevolentiam , & gratiam , odoratus delectationem & complacentiam , gustus , & tactus alacritatem, & operationem
designat. Ubi nota , corpus nulli bi absolute de Deo diei, sed
tantum ubi de Christo sermo est : ic ue ob assumptam humanitatem , vel ad ostendendam ejusdem cum ecclesia uni tatem . Ex quibus omnibus exponendis scripturae tropis lata
supra, Tertullianum ab en ore An- tropomorphitarum vix posse defen. di de hoc errore late accepto intellisti debet: quod nempe Tertullianus Deo .corpus tribuit sui peneris, idest tenuissimum ae subtilissi
prie dicti , non quodcumque cuIC A pus, sed humana inigie donatum Deo tribuebant . Quam insa tiam nullibi Tertullianus asseruit , licet enim Deum eorpus esse in sua effigie expresse docuerit, negat tameri dexteram , er oetitor , ct pedes, quos
in s. literis de Deo legimus , humanis comparari posse, quia δεσυ Iarione Iorian M.