Prolegomena ad Homerum, sive de operum Homericorum prisca et genuina forma variisque mutationibus et probabili ratione emendandi

211쪽

primus facere ausus est, meacissimum hominisissenium mirere; sin aliorum eis in misi etia-

ta. 13.14. 8 - 83. I79 i8o. cf. r 379.699. nam nulli sim alii versus, quos Schol illo loco respicere potue

i in eum tota κολ- Iunonis. 33. - - 7. I 44. v. ad τ 387. id. - 136 o. 77. p. 9s vi. 269. Lineolae numeris i positae hie in que alb quid insigne, aliqdi in malain. bonamve partem notabile iiudicant. . Insunt enim in utroque genere ethun hona quaedam, maxinae in posteriore prohata partim Aristaret , -e , a me uncis notata in Hiis autem multis versibus vix e iniectura assequare, quid reprehendendum senseriti Sed 1ieptilliine versati passim in transpotien

212쪽

hinc apparet quanta libidine et vi in vetustix monumentis grassata sit critica incipiens, At minime credihil est, ea omnia excogitasse Zenodotum, quae ad eius auctoritatem reseruntur, atque adeo enodoleas scripturas, magnam certe partem, non alias esse, quam antiquiorum plerorumque lis brorum. Idque quum et coniectura probabile sit, Hendis Ut reprobato versu . 33s reliquos siceollocavit, ut continuo postra L poneret 36 337- , 338. tum 334 extremis verbis sic mutatum βαλετ ασetria θυσσανόοσαν. io versibus 4aa et a7. hune interponebat, sublatis quatuor illis 23-426. Sic κ. 22. praeponebat antecedentibus duobus, ibi Schol. bene, Π aουτα δε κλαίω,. Alibi contractiones ver . suum afferuntur in primis ridiculae. Ita egregios illos c. at 9. 2ao contrahebat in him unum Eodemque in libro pro 4 6 hunc habebat: εἶπε, - ἡ ωκα ες ιεροὶ ἐκ-τομβηκ. B. I sqq. tertia repetitio eorundem versuum

ineo displicebat, ut pro o hos duos taxet, Cf. Eust. p. 73. Similiter ineptiebat inser 89 sqq. et aliis locis. At in pluribus horum, Maxime ibi, ubi aliquid plane omisit, cuivis nascatur suspiacio, partem culpae in mala fide antiquorum exem. pituiti in no in enodoti ingenio solui quMr-

213쪽

et aliquot idoneis argumentis intelligatur 73ὶ, ix. nspecte nobis iudieandum erit de principe C G

3 Trinum omne persectum, amni. B. I96. pluralem affert Aristoti iret. II, a, 7. Διοτρε - βαmra,ri . Ubi immerus sententiae rivis a philosopho poterat mutatus videri. Sed ecce eandem scripturam Iuliae e Seholiis distimus Zenodoti fuisse. Magis not , bile hoe est, quod idem duobus aut pluribus certe β. 14. . 499 , vocabulum absurdum et M. his plane ignotum dedisse traditur, ii pro Q. 4 Se istius monstri usus ex τοῖς ur' Ἀμηρο , nominatim Antimacho et Callimacto demonstratur in Seholint. Num id ergo Zenodotes monetae putatibmus Ita de T. ab eo reiectis semel notatur, ρ. 34. et proximos duos etiam a Chiorum exemplo abfuisse. Addere his multa, faetismum est. A. ai 6 σφώ ω in secunda persona singularis numeri adhibuit . Intra videbimus, id et .aliis podiis Alexandrinis pla. euisse, quos nemo dixerit ab uno Z. deceptos. α-a 'oοοῖο male mutarit, inquiunt in St tim et huius formae antiquum usui demonstrabimus. B. 484. dedit Μούσαι βα θῶκολποι Rident epitheton, ab Homero Barbaris modo dari solitum. At auctoritatem lectioni eo uiat Pindarus Pyth. 3, 23. , quum veterum exemplarium fidem ignoremus. De hac autem quaerendum fuerat veteribus, prius-wam enodoti laginem audaciam et ignorantiam Merent. Nili I stimus, nisi quid in illius recensione lectum

fuerit olim de iudicio viri arum constat; sed ipsa

214쪽

ticorum re ipsi imputemus vitia, quae ei forsitan

Con munia fuerint cum doctis imo quoque illorum temporum. Nam de iis vitiis et erroribus, quibus omnem et Homericae et Graecae orationis eram rati nem pervertere videtur, aliter in saeculo granuna,

ricis praeceptis abundante, aliter is illo statuere conveniti Ante enim quam inma ad subtilitatem

praeceptorum curiosius revocari eoepta erat, etiam

ingenioso labi licuit et inconstanti esse in hoc genere, quod ingenio minus quam arte regituri Ipsa vero ars quam exiguis in rebus titubet cursum ingrediens, quamque ei pronum sit, dum inter consuesidinem scriptorum et legitimam rationemra, iudicare studet, ab utraque norma imprudentex emum, nemini intelligenti obstimim esse potest. Itaque fuerunt interdum eruditi, qui Varronem, et si qui huius aequales de musis sermonis Latini anquirunt, contemptim invitarent ad scholas suas, ut quae olim frustra quaesivissent, facillime et a curatissime discerent. In primisque saepe petiti linguae Hebraicae, cuius tamen quantillam partem eon lectantur, viderint ipsi, deridere solent Phi--nem Iudaeum Origenem, Hieronymum, utpo

te quorum cognitio florentis adhuc sit Qua lom

res arguit, plurimi ritu eum ex antiquioribus inditibus laxisse, quae vel doctissimis politis quatis, machus et C inmachias tuerunt, Nonarant.

215쪽

cuo PRO LEGO ME NAE

ge remota erat ab ea subtilitate , quam professo Gyammatici exigeret ). Atque ad hanc aetatem Graecae linguae reto quendus est animus noster, ut de prios artis a Moribus recte et cum aequitate iudicemus. Ipsae quidem Zenodoti scriptiuae diligenter excussiti ni nitest ostendunt, multas observationes et regulas sermonis tempore illius nondum constitisse, quas nunc docti indoctique vulgo sequimur. Ut de dualibus non ponendis vice pluralium ' in, dem merico usu articuli q), de potestatibus plurium

Cui ignotus est Seioppius, Ioacinam Grammat eam Romanorum ubique crepans Ne levius os

scaliger questus et ait de nerudit; olim studiu

linguae Hebraicae. Contra quos reviter se ac eonii rodate ad hunc locum nostrum disputρ Emest.

addi possent podine Alexandrinae et posteriorum ae. latum, qui illam confusionem, quam' ipsi imit hantur, in Homero sortasse ad exquisitum 1ermonem sive ad licentiam aevi οιθω retiIlerunt. ' Aecurata nostra praeceptio de hac re, seu alia, huiusmodi 'urinia, Aristarchi est, qui docuit, Homerum s rQως ἐλλει ν τοῖς κε οις Apollon.

216쪽

vocabulorum, de discrina inibus dialectorum, de

eonstructionibus poeticis hi multis aliis rebus eiusdem generis ' Huc adde honestissimam cau-

Ioio P. et passim Scholi Zenodoto igitur, apud poriam vitii sui saeculi quaerenti, multas lectiones mutari las videri neeesse est. Ita illi αδεμ saetis sebat Ωευς v. ad Catal. 4. A. 365. aO3 69 7la. o. 333. p. 759. Etyni m. p. 346. in p. Ol. e te. quum eum unus Iocus 93 ad verum ducere debuisset Verum huius quoque formae, ne eam in critiuis nugis annumeres, auctores laudantur Hesiodus et Stesichorus ob eandem necessitatem articuli enodoto scribendum videbatur . λοι, ubi ἄλ- λοι- ο αλλῶ, ereri v. laudd. in Reia d pr

Dd. r. accentus inclinat. p. 75. cum tym M. b. 8 al. . selio Il. ad 3. I. et . I. Quo posteriore Ioeo si narrantur et sit scripsisse, uti nune satis constanter iaci Apollonius Brunckianus. Aeque cile articulus addi aut dein potuit aliis vocabulla multis. Saltem verius non reclamat, sive scribas δὲ 3ἐρων, ' -ολλορῖος o. l. 3 His apponauius quaedam per saturam, ob quae Z. saepe vittiperatur et dipla notatur in Seholl. eonfudisse dicitur 3 ορπον et δειπνον v. 6io. μαχαιραν et ξιφος, a47. 4 φορο et M .s6. 08. scribebat ορατ pro ορκτο, 53o κρητος , κρατος, in quibus propter conlulas vialectus repre, hendit . r. 439. notatur, quod infinitivum pote, sute imperandi ignorarit; ξ. 6 a quod Oxuri pro uno beabulo habuerit; α Οει, ἡ διαφορα αυτον φησι 'Αρισταρχος cf. et2 ad Theog. es 4ro. M. 393 ρ. 338 τ 3 a. v. ad 55Q. quod dedet

217쪽

Ain alucinandi, quum Grammaticus pro anelam suam uressus constantiam usus inflecteret ad pe- p. γῆν; Rapa. -- Θ74. quod μαρτυρα

ἡ εὐκρουρας mutarit, de oris exemplo Odyss m 23. securus 7. 44. 42 quod neglexerit veram vim pronominum No et quae quidem post ipsum ume legitima ponebatur ξ. 69. quod verbo γε--, addiderit casum quartum in quo erre non tui conitaIl esse, quum illa, α α ι πωγως, τρω εσσι et similia plura talem mutationem respuerent r. i. a. 1 4. quod με- , ωμι et alia huius Arma scripserit sine ultima littera, αμεινω, γλυκim quo sane nihil absurdius est et ana. ysiae magis repugnans β. 36 quod verba ingui iis numeri ubique eum nominibus neutris pluralia iunxerit, ex iugari consuetudine, quam in aliis quoque rebus perperiun secutus videtur. Ut in an coluthis expellendis, qualis pessima id emendatio est e si . PH- σνι, de qua es ado. os se Oo. - 148. ut in membris orationis ad pr lateam συνάφειαν vinciendis per participia , tan-

qu in β i 87 μ λ τῆ ξ. 169. ἐπιθεῖσα, ubi bene monet schol. Idem notatur, quod nescierit Homerum παραλλήλως οἱ ι τα ἰλώ- σύ- λιξεις; or. 66 3. ι7. et alibi, quod figuram κατασιωπωμενον non custodierit, notam etiam e Lat. Sehosiastis te. Nam satis illa docent, quam multarum beamus Grammaticis, Zenodoto posterioribus, qui haec omnia, quae ad grammaticam Geριβειαν et O. rus interpretationem Peetaalti ad rectiora praecepta x ocarunt. Ac nonnulla illorum profecto permira

sint in Critico, praesertim eo, qui pie verius pam

218쪽

inem quamlam analogiae, et in ipsum dominum 1M uae amentaret unp'rium ' λ dde denique id, quod identidem coimputandum est, si sorte exempla Qxia , quibus utebatur, mendis inquinata erasit et vitiis , qualia nonnulla pavit ante cognovimus

geret, maxime αμετρα quaedam, ut Catal. T. 6M. 34. v. 7c., qualia tamen non sunt in tibua Epigrammatis, quae sub eius nomine exstant in Binelii Analeetis, T. II p. r. 38 Ex hoe fonte mailasse fidentur errores plures ex superioribus , et hi maxime , tu declinandis pronominibus commissi a Z. Quos quum notant Sch iustae, insolentia rei facit, ut hos ipso primum legens monstra faIlgete putet. Nam β. 239 38ι. re dunt illum dedisse ἐς pro genitivo primitivi pro . nominis εο, 377. ai6. - pro an dativo 4 ωὶ ,α. 336. σφωιν pro accus 'sp i. ita. 366. σφῶε prono irrinativo secundae e Isonae σφῶι, item in t it a

peri na,. . So. Pro σφωε quod postr mum, ut valdius mirere, a seleuco probatum aerefutatione dignum habitum est ab Apollon Alex. de Synt. II p. 67. E eodemque discimus id quod varietati in . 486. Odyssi . 3 8 et alibi, tum Ammonio, μει et rio explicando pro st, et enodorum possessiva ἐμώῖ et τοῖο mutasse in primitiva ἐμει et σεῖο. Vide Apollon. l. e. p. M. ubi quod diei τας γραφας ε ρεσθαι. pla, ne dom, scripturas enodoreas iam Antoninorum

' Pag. CLXVIII sqq. in primi hue reser menda antiqui scripturae, contineutis ot imperiintae

219쪽

PRO LEGO MENA.

Numne igitur absurdorum omnium, quae Zenodorea dicimtux unta nobis Zenodotus reus agem ducerit 3 At interpolavit ipse quaedam, mutavitque eiana ad libidinem suam et pristae orationis morumque heroicorum inscientiam. Id utique aec sani Scholiastae nec qu;squam dubitet et nu quam satis distinguunt, quid ipse de suo invexerit,

quid olim vulgatum invenerit φλ Contra iidem

notis litterariam, tum oscitationes thraclorum Itieodd. ις--σιν πιραμ ενοις, quos Strabo dicit notolae XIII p. 6 r. Posteriori sineri adsen-he1idaciunt haud dubie multa, quae e Mila libris

in alios olim translata, NUN honorem amarum I obtinent. Prioris sunt permutationes omsariam et brevium vocalium, de suibus v. ad 'o E. s. r. 98. Ia7. n. 36. v. alchen et varietates huiusmodi μ' ειξο ενος, μειξομενος, η. 27. us a TLinia. - O-πν, ξ λο ην, Mom. Nonnunquam iiii quidem ita loquuntur, ut ipsum lectionum suarum suetorem se emendatorem ore utileantur; nonnunquam etiam perinde, quasio mplar eius in minibus habuerim Vt quum ad a. 3 . narrant, duos versu a s. ' evin te, te correctos exhibere, diemit ibi et paucis aliis loris, τράφει ηυόδο- τος, instanti tempore, cuius legitimus usus est in

220쪽

PR OL EGO MENA.

quaedam etiam praeclara eius afferunt, partini Arbstarcho et reliquis antiquis auctoribus nostri textus probata, partim fortasse, me suffragante, proban-

posteriim ' , -- enu nihil est in illis

cui .ersu huii addidit, δ' - , σφι πἀσο ἐκ κροτο Me πι--οῦ, ut versiti t. 36 hunc, aeque ineptuni, vel πεποι ra. ut e 37'. quem sic legit, vel τέτακεν, ut ' Ma3 eui eum, iii Mine pro. ximus est, praeposuit, ut e 394, quem cum sequem te post 399 collocavit Vel denique μετεγραφεν ut Catal. 188. 68io cuius loco si Zenodoreum geremus, per se minime malum, perii et no his peculiare arrisium Cisrhi et Dominae aceriae QSed quis idem habeat istis Voc buli, qui saepe alibi viderit hos Seboliata Zeno dote, haud dissimulanter tradere e auditione et fama et coniectina, non ex inspectis libris veteribus t ' Vide ad α. 169. e. 58 4 8. - 6 as Ἀ3 . μ. 9s 5 8s 3aa, i88. 6 3o ete. Aliquoties eius ratio etiam SAioliastis laudatur ut 1 428. e. 29. r. 98 49q. te etsi tenter Inte dum quam Repe Aristophanes tum in I . otionibus, tum in χευ- , cum . consenserit, paullo mox videbimus. Ex iis autem lectIonibus T. quas nunc tandem in textum revoeavi, quaerem di i bore fessus hariun tantum quatuor memini, α-. . ar. μ. 4α8. as cons cum L 33 . ubi