장음표시 사용
201쪽
doque etiam aliis adjectis gradibus, veluti Cantorum, & Psalmistarum. Hanc ob caussam concludi potest, hos gradus inferiores pertinere ad institutionem Ecclesiae, quamquam in hac re Ecclesia secuta sit generalem institutionem Dei de ministris certo ordine tribuendis.
Νihil amplius hoc in loco adjicio,
ut desgnem singulorum graduum, & ministrorum ossicia, quando id jam superius executus sum lib. i. tir. 8. de clerιcιs, Prom eχOrdine dissinguuntur. Antequam quis inter ministros solenni inauguratione recenseatur, initiari solet prima tonsura, quae proinde dicitur dispositio quaedam ad ordines suscipiendos. Et quando tonsura initiatis nullum tribuitur singulare ossicium, vel ministerium, sed tantum aditus aperitur, ut in sortem Domini advocentur, liquet, tonsuratos in clero facile numerari posse, nullum tamen. adhuc Ordinem, sive ordinis gradum habere.
III. ordinarius ordinationis minister est Episcopus, & quidem Divino jure, si de conferendo Episcopatus, vel Presbyteratus , vel Diaconatus ordine agatur ἡ jure tamen e
clesiastico, si agatur de ceteris inferioribus ordi
202쪽
ordinibus, utpote ab Ecclesia institutis. Hinc non repugnat ab Ecclesia concedi privilegia non Episcopis, ut isti possint infra Diaconorum gradus clericos ordinare .
Perrato haec privilegia concessa deprehenduntur ad ordinationem Subdiaconorum , ex eo forte, quod Subdiaconatus jamdiu inter sacros, & majores ordines relatus est. Frequentiva concessa privilegia sunt ad ordinationem inferiorum clericorum L gradus enim infra Subdiaconos tributi, minores dicuntur,& non deo sacri. IV. Certissimum est, veteres manuum impositionem in ordinatione Episcoporum , Presbyterorum, & Diaconorum adhibuisse, atque in impositione manuum statas adhibuisse formulas verborum, quibus designaretur tradita potestas, quae cuique ordini congrueret. Hinc constabat de materia, forma Sacra. menti. Recentioribus saeculis constar, traditionem symbolorum, si ve instrumentorum a C. cessisse. An haec symbolorum traditio sit Collationi ordinia essentialis Scholastici disputant. Haec plane ad lithenda necessario est, quia Ecclesia id praecepit. In ordinatione illorum , qui infra Diaconos Constituuntur, manuum impositio non adhibetur. Sola in-
203쪽
1 9 2strumentorum traditione ,& certis verborum formulis perficitur ordinatio.
Perennis fuit Ecclesiae traditio, qua praeceptum est, neminem sine certo titulo ordinari debere , id est quin certae Ecclesiae adscribatur, & in certa Ecclesia exercendis ossiciis suo gradu, competentibus mancipe lur. Quod & Concilium Tridentinum confirmavit
in sess. 13. de res cap. I 6. Inde olim receptum erat, ut quicum
que ordinaretur in certa Ecclesia , ex ejusdem Ecclesiae redditibus aleretur, seu juxta modum loquendi a recentioribus usurpatum, beneficium ecclesiasticum consequeretur, quod& statuit Tridentinum Concilium sess. 21. de res cap. 2. A temporibus Alexandri III. receptum est, ut quis adhuc ordinari posset sine participatione reddituum ecclesiasticorum , dummodo certa pensione , aut privato patrimonio lassicienti non destitueretur. Concilium Τridentinum in dicta sess. χ r. cap. 1. non aliter has ordinationes ratas habuit, quam si Episcopus expedire judicaverit pro necessitate, vel commoditate Ecclesiarum ; quasi ordinatio titulo patrimonii, vel pensionis nonnis extra ordinem indulgeatur.
204쪽
TITULUS VII. DE CONIUGIO, ET CONIUGII SACRAMENTO,
MAONuΜ sane est argumentum Divinae
clementiae, Christum Dominnm vo-Iuisse ita infirmitati humanae consulere, ut conjugium sanctificari Sacramenti accessione valeret. Natura peccato originis jamdiu labefactata, & multiplicibus iniquorum hominum exemplis passim corrupta, plus aequo sibi & in conjugiis, & conjugiorum occasione indulgebat; imo & conjugium ipsum visum fuerat jamdiu a prima sui naturali instituistione detortum. In hac ipsa re, ubi tuendi periculum gravius erat, praesidium quoddam salutis Christi virtute collocatum est, imo&Christus in conjugio voluit esse figuram suae conjunctionis cum Ecclesia quare Paullus Apostolus conjugium appellavit Sacramentum
masnum in Christo, O in Ecclesia.
l I. Ergo qui simplex erat contractus a natura institutus, jure gentium confirmatus, publi eis etiam populorum legibus communitus, ordinatus ad familiarum decus, ad propagantionem sobolis, ad honestam liberorum eduV
205쪽
196cationem, is coepit inter fideles sanctificati accessione Sacramenti, si rite omnia fiant ex Christi institutione . . Haec indicant, conjugium quidem inter christianos posse Sacramento sanctificati;
non semper tamen; nec omne christianorum
conjugium Sacramentum esse. Tum Sacramentum erit, cum conjugium juxta sermam Sacramenti a Christo praestitutam celebretur. Si haec forma omissa sit, conjugium intra fines naturalis, ac civilis contractus manebit, non
Inciditur in scholasticas disputationes , cum quaeritur, quisnam sit hujus Sacramenti minister, quaenam materia , quaenam forma , Equidem titus Ecclesiae postulat, ut cum conjugium contrahendum sit, contrahentes coram Parocho consensum suum e Xprimant, deinde Parochus conjugibus benedicat. Sed interea sunt qui putant, contractum a Conjugibus initum esse materiam Sacramenti, benedictionem parochialem esse formam, & Parochum esse Sacramenti ministrum . Sunt ocontrario: qui putant contrahentes ipsos ministrare aeque ac recipere Sacramentum , quasi Sacramenti forma sit ipse eXpressus contrahentium consensus , corpora contrahentium
206쪽
snt materia , benedictio autem parochialis mere coe remonialis habeatur. Multa multi in hanc rem comminiscuntur . Ecclesia nihil adhuc definivit: unusquisque suo ingenio indulgez. IV. Certum est, matrimonium esse non posse, nisi unius cum una , item esse perpetuum , &nonnisi alterutrius conjugis morte dissolvi , Proptereaque nec matrimonium esse posse ;ubi conjuges eo animo ad contrahendum acis Cedant , quo non se perpetuo obstringant. Debet praeterea conjugium juxta leges contrahi, ita ut irritum sit, quoties impingat in leges aut naturales, quae formam conjugio dederunt, aut positivas, decreto irritante munitas ; illicitum saltem sit, quoties impingat in leges aut positivas, quae decreto irritante destituantur, aut naturales, quae sitae sint extra conjugii formam Hinc Pragmatici recensuerunt duplicis generis impedimenta conjugiorum, alia dirimentia dixerunt, cum conjugium irritum est, alia tantum impedientia, cum illicite
Multa sunt conjugii bona, sive quae ex natura derivant, sive quae religionem fovent,
207쪽
sive quae juvant publicam societatem . Hinc conjugium dirigitur multiplici legum generei idest iure naturali, Divino, ecclesiastico, &civili . Hinc conjugium modo dicitur tantum intra jura naturae consistens , modo extam
ratum, cum Divina insuper, & ecclesiastic tuta servata sint i modo etiam legitimum, cum legibus civitatis insuper partium est Ut Sacramenti vires habeat, susscit satis esse factum legibus naturae, & ea accessisse, quibus Sacramenti substantia constat ; dummodo contractus non si aut Divinis, aut humanit legibus positivis omnino damnatus . Ubi enim contractus irritus legibus positivis aut Divinis, aut humanis decernitur, quid superesti quod ad dignitatem Sacramenti elevetur ZUt pyucis leges irritantes comprehendam. in primis irrita sunt conjugia illorum , qui
consentire non possunt, aut revera non con senserunt. Consentire nequeunt a mentes, furiosi , ebrii, dormientes; item consensus infantium, vel puerorum pro non consensu ac- pipitur. Leges aetatem definiverunt quatuordecim anno tum in masculis, duodecim i qfoeminis. Revera non consentiunt, qui metu
adacti sunt, dummodo metus sit gravis, ab homine incussus, nec publica potestate, Scinju
208쪽
, 397 iniuria. Quae raptum passa est, non consentit, nisi in loco tuto collocata ratum hahoat quod gessit, cum raperetur, quod invaluit post Tridentini Concilii constitutiones. Denique non consentiunt, qui errant, dummodo error sit in persona , vel talis, qui in eam incidat qualitatem , a qua communiter homines avertere animum solent, cujusmodi ea conditio servilis; etenim error in ceteris qualitatibus conjugio non obest e
secundo irrita sunt conjugia illorum, qui
coire non possunt. Iure Decretalium adhuc haec conjugia consistebant , si contrahentes vitium non ignoraverint , & animum habuerint se habendi veluti fratrem, & sororem. A temporibus Sixti V. penitus irritata hujus igeneris conjugia fuerunt, proptereaquod graves inde abusus emergerent. Nec sterilium foeminarum, nec senum conjugia irritantur,
ut ut vix sperari soboles ex his conjugiis possit. Hermaphtoditae, si qui sint, ad conjugium admittuntur ita, ut qui sexus in ipsis praevaleat, attendatur, ubi neuter seXus praeva-
set, alteruter eligatur,& electio semel facta perpetua fit.
209쪽
Tettio irrita sunt conjugia illorum, qui
certo jam necessitudinis vinculo tenentur. Η
jus generis est cognatio, assinitas,& publica
honestas. Cognatio triplex recensetur, naturalis, civilis, & spiritualis. Cognatio naturalis est consanguinitas , atque intercedit inter personas sanguine junctas , id est ab eodem stipite descendentes . Consanguinitatis duplex est linea, recta,& collateralis, quae etiam obliqua dicitur, seu transversalis. In linea recta sunt personae , quae se se mutuo respiciunt nomine parentum, & liberorum . Inter hos quicumque, & quotcumque numerentur gradus, perpetuum est conjugii interdictum. In linea collaterati sunt personae , quae eundem stipitem habent, ab eodem quidem parente genitae, sed quae se se non invicem respiciunt ceu parentes, & liberos, veluti fratres, sorores, fratrum, sororumve filii. Inter hos, quidquid olim vigeret, interdictum conjugii ad quartum usque gradum protrahitur, & in quinto gradu cessat. Quoties ex duobus unus in quarto est, alter in quinto gradu, conjugium permittitur. Ut graduum computatio fiat, quaerendus in primis est communis parens illorum , de quibus quaeritur. Ex communi parente ducenda est linea
210쪽
I99 linea duplex descendentium . Quoto gradu quis distat a communi parente, eodem gradu
distat a consanguineo . In numeratione graduum ratione communis parentis numerus attenditur personarum & quae genuerunt, &quae genitae sunt; inde tot erunt gradus, quot personae, una demta . Sic frater, & soror primum gradum constituunt, duorum fratrum filii secundum, ac successive eodem ordine
servat Osi Xo cognatio civilis, quae etiam legalis dicitur , ex adoptione sproficiscitur. Quinam hujus cognationis caussa prohibeantur, ne matrimonium contrahant, satis docent leges Romanae civiles. Cognatio spiritualis ex Sacramento Baptismi proficiscitur. De hac superius sermonem habui titulo 3. hujus libri nu
Assinitas intercedit inter virum, & consanguineos uxoris, item inter uxorem, &consanguineos viri. A Unitatis ratio ex eo petita est, quod vir, & uxor una caro facti una eademque persona censentur. Ergo assinitas nondum intercedit, quousque matrimonium non est consummatum . Inde receptum