Caroli Sebastiani Berardi ... Institutiones juris ecclesiastici. Opus posthumum in duas partes tributum. Pars 1. 2.

71쪽

6 ones, atque doctrinas, aut nisi de iis ageretur , qui parati erant ad martyrium, & ve-Xaiiones patientissime tolerandas.

II. Ut de iis sileam, qui vitae monasticae Prae textu fraudes, & improbitatem simula hant, triplex fuit Monachorum genus. Alii soli in sylvis merebant, arbitrio suo, & voluntati penitus indulgentes; isti dicebantur Eremitae, id est loca erema incolentes. Alii adscitis sociis communem vitam ducebant, sese committentes regimini unius sub nomine Abbatis, sive Patris, aut Praepositi. Hi dicebantur Coenobitae, quasi in Coenobio viventes. Alii denique diu in Coenobio probati, per tectioris vitae ineundae caussa, petita, obtentaque ab Abbate, seu Praeposito facultate in erema loca sese recipiebant, & solitudinem profitebantur: hi dicebantur Anachoritae. Multos ex his Monachis aluit AEgyptus vetustis Ecclesiae saeculis; qua in provincia multi sanctitate,& virtutibus omnigenis conspicui floruerunt.

Non tunc unitas, aut similitudo vestium,

non eadem regula , non certa, & conceptis

formulis edita professio Monachum faciebat. Pro veste erat habitus utcumque, dummodo' ad

72쪽

ad modestiam, compositus. Pro regula erat Praepositi consilium, aut cum Praepositus deesset , honestas ipsa , & sanctimonia vitae , contemplatio assidua rerum Divinarum , &in bonis operibus jugis exercitatio . Vicem

professionis tenebat maturum propositum, a quo cum quis recederet, non de apostasia ,

sed de culpabili inconstantia redargueretur. Nullus inter ipsos erat clericus, nisi forte Episcopi arbitrio quidam ordinaretur ad hierarchicam monasterii curam. Si quis Sacerdotio dignus esset, potius ad Ecclesias advocabatur . Cum Sacramentis opus Monachi haberent, aut certis diebus ad Ecclesiam conveniebant , aut ab Episcopo missione sacroruin administrorum recreabantur. Studiis Divinarum literarum saepe vacabant. Utinam

nunquam privata scientia inflati simplicium sidem turbavissent, quod evenisse quarto Ecclesiae saeculo historia ecclesiastica docet. IV. Primus in Occidente formam certam Monachis dedit S. Benedictus saeculo Ecclesiae

sexto. Certam regulam ipse composuit, quamquam monasterio, cui ipse praeerat, singularem . Benedictum alii secuti sunt ; tum vero& habitus similitudo. & ejusdem regulae professio, & in monastica vita perpetuo consi

stendi

73쪽

6 2stendi firmum propositum Monachos faciebat. Hi ne inducta ante professionem tyrocima , certae datae Abbatibus, sive monasteriorum Praefectis potestates. Studia Divinarum literarum, contemplatio coelestium rerum vitam monasticam distinguebant ; corpus vigiliis,& labore manuum exercebatur. Sic Monachi omnes facile in vitam coenobilicam coa

luerunt. V.

Interea Monachi erant laici; attamen cum vita illorum esset a saecularibus curis Omnino aliena, & secreta, voluit Iustinianus Imperator, ut in singularem curam, ac sollicitudinem Episcoporum & Monachi, & monasteria reciperentur. Relicta Abbatibus , &monasteriorum Plaefectis ea potestate, quae similis esset paternae in regenda familia, quidquid jurisdictionis erat, publicique regi mi nis, id totum in Episcopos collatum est. v I. Visi sibi sunt Episcopi eandem ipsam valere se in Monachos,& monasteria explicare potestatem, qualem in clericos ,& Ecclesias explicabant. Erectis ad monasteria Ecclesolis, non solum constituebant in illis Sacerdotes sacra peracturos, sed etiam Episcopi ipsi ad illas sacra solennia indicebant certis fe- , stis

74쪽

stis diebus, & iecirco frequentia populi quies,

& solitudo Monachorum in.etem is locis degentium turbabatur, Monachos saepe a monasteriis avocabant irrequisitis Abbatibus, ut eos Ecclesiis adscriberent, unde nonnihil recto monasteriorum regimini detrahebatur. Redditus monasterii sibi magna in parte vin dicabant in Monachorum dispendium. Glegorius Magnus, qui & Monachus olim ex- tuerat, harum rerum apprime conscius, initio

septimi saeculi haec Episcoporum facta coercuit , jussitque , ut Sacerdos quidem Episco, pali auctoritate ad Monachorum subsidium constitueretur in Coenobiis, sed Episcopi ah stinetent a Missis solennibus, a figenda Epi- scopali sede, ab avocandis Monachis irrequisito Abbate, & a bonorum monasterii derivatione. Prima haec fuerunt monasticarum exemtionum initia , quibus ceteroquin atten-

Iis , multa adhuc erant capita jurisdictionis, quam Episcopi in Monachos, & monasteria

exercebant.

Interea cum nova monasteria in dies erigerentur , fundatores ipsi curabant, ut ab Episcoporum potestate eximerentur. Exemtionem hanc Episcopi ipsi suis decretis confirmaverunt ; modo Confirmaverunt , ratamque habue

75쪽

64 thabuerunt majores Antistites, ipse etiam Pontifex Maximus . Nondum tamen generalis exemtio erat: singularia mona iteria singulares exemtionis titulos , & modos exhibebant.

VIII.

A saeculo Ecclesiae undecimo cum mores essent in Ecclesia corruptissimi, incessit probos omnes studium, ut homines ad literarum Divinarum studia, atque ad pietatis opera excitarentur. Hinc novi diversis editis regulis erecti sunt Monachorum ordines ; quod &clericis occasionem praebuit, ut aequabilem vitam inirent institutis collegiis. Ordinum monasticorum institutio tam multiplex fuit,

ut tandem decernere Oportuerit, ne irrequi-sto Pontifice Maximo novi Monachorum Ordines instituerentur. Id cavit Lateranense Concilium sub Innocentio III. in cap. ult. de relig. domi h. An exitus voto responderit, rerum inde gestarum experientia patefecit . IX.

Interea ad cleri subsidium Monachi e sylvis, eremisque locis, ad urbes, atque ad oppida etiam frequentiora migrarunt. Ibidem constituta Coeno hia ; Monachi sacris Ordini hus initiati certam cleri partem constituere coeperunt, erectis ad monasteria publicis tem

plis

76쪽

piis, ad quae fideles sacrorum caussa convenirent . Qui in locis eremis adhuc degebant villarum, & pagorum curam ecclesiasticam receperunt, etiam suscepto parochiali ossi .cio , atque, ubi ampli essent monasterii, &praedioeum monasticorum sines, recepto ossicio pene Episcopali. Faciles initio fuerunt Episcopi in indulgendis ossiciis ; postquam vero Monachi exemtionis privilegiis se communiri curarunt; serius Episcopi agnoverunt, dioecesana jura plurimum imminui debuisse. Cum ad Concilium Tridentinum deventum est, auditae sunt Episcoporum, & cleri querimoniae . Multa in eo Concilio Episcopis restituta sunt ι aliqua restituta recentioribus saeculis ex constitutionibus Pontificum Maxim rum, quibus coercita sunt privilegia exem

tionum.

Quod de Monachis dictum est, idipsum intelligitur de Clericis pluribus Regularibus, qui recentioribus saeculis collegia erexerunt instar monasteriorum , junctaque vita clericali, & monastica privilegia exemtionum impetraverunt.

Ea, in quibus hodie Monachi, ac Regulares omnes distinguuntur, sunt praecipue vota solennia servandae perpetuo continentiae,

77쪽

paupertatis, & obedientiae erga eum, qui Praepositus Coenobio sit. Quidam etiam Ordines sunt, qui paupertatem in communi profitentur, atque mendicata stipe alimenta quaerunt . Exterioris quoque habitus forma singulos ordines distinguit. Nemo ad professionem admittitur, nisi rite probatus . Qui professus est, perpetuo debet in monasterio consistere, nunquam aut professionem deserturus aut a monasterio dejiciendus, nisi tales cauia sar sint, & gravissimae, quae canonibus commprobantur .

v s Ua Monachis dicta sunt , ea fere

omnia Sanctimonialibus conveniunt. Origo prope eadem est; eadem institutio. Infirmior sexus in iis, quae mulieres decent, imitatus est sexum nobiliorem . Quae viris propositae fuere regulae , eaedem propositae fuere foeminis, siquae ex istis Divinarum re rum contemplatione delectatae a negotiis saecularibus abscedere , & in recessu vivere v luissent.II.

78쪽

Vitae severioris professio occasionem Iustiniano Imperatori praebuit, ut Sanctimonialium vita, & jura, & onera universa, exemplo Monachorum, in Episcoporum sollicitudinem conferrentur. Episcopi ab ipsa Sanctimonialium origine & curatores bonorum,& Sacerdotes sacra peracturos in Sanctimonialium monasteriis constituerunt, quae disciplina ut plurimum etiam hodie viget . Relicta Abbatissae, sive Praepositae monasterio quadam matrisfamilias potestate, tota jurisdictio , vigilantia, ac sollicitudo penes Episcopum est . Quaedam tamen virginum monasteria exemplo virorum Monacho tum quandoque postulaverunt , ut ab Episcopali potestate eximerentur, & Prael aio Regulari subjicerentur, aliquando etiam majori Α, istiti, ceu Pontifici Maximo. Hujus generis obtenta privilegia recentioribus saeculis, praesertim post Concilium Tridentinum , certis modis coercita sunt, ad instaurandam Episcoporum potestatem. Ubi controversiae incidant, non tam privilegiorum tenor spectandus est, qua id leges, & constitutiones, quae privilegiis certum modum adjecerunt.

79쪽

III. Muliebris sexus infirmitas singulare illud

postulavit, ut Sanctimonialium monasteria certis cautionibus aedificarentur. Iam ab Iustiis Diani temporibus abolitus usus fuit monasteriorum duplicium, in quibus scilicet degerent Monachi, & Moniales . Deinde consultum fuit, ut locus monasterii erigendi talis esset, in quo tura seret, & secura Sanctimonialium vita i nimirum non procul ab urbibus, vel frequentibus oppidis monasteria aedificarentur; ipsa etiam in urbibus, & sequentibus oppidis aedificata monasteria moenibus cingerentur, ac munirentur. Hanc appellave. runt clausurae legem , quam severiorem reddidit Bonifacius VIII. in cap. i. de statu Regular. in 6., confirmavit Tridentinum Concilium in sess. 11. de Regular. cap. I. , qui

'hus accesserunt recentiorum Pontificum Maximorum constitutiones.

80쪽

RIc absoluta descriptione singularium personarum, quae singularia jura habent in ecclesiastica hierarchia, vel in ea conditione , quae proxime ad ecclesiasticam hieraris chiam accedit, & quidem vi proprii officii, ac status, aliae sunt commemorandae personae, quae alienum officium in hierarchia gerunt , & Vicarii appellantur. Sunt isti vel Vicarii Pontificis Maximi, vel Vicarii Episcoporum , vel Vicarii Parochorum. Vicarii autem Pontificis Maximi vel in urbe Roma constituuntur, vel extra urbem . De singulis in hoc, & sequentibus titulis agendum ex ordine est. II. Praeterquamquod Romanus Antistes Pontificatum Maximum in universa Ecclesia gerit , in Ecclesia occidentali unicus Patriarcha dici potest, Primatum quoque habet, & Archiepiscopatum singularem; suam quoque habet dioecesim a ceterorum Episcoporum dice-cesi distinctam , videlicet Romanam , in qua gerit Episcopatum. In tanta sollicitudinum